ตอนที่ 31

พอวางสาย เงยหน้าจากโทรศัพท์ สายตาพนิตนันท์ก็ปะทะกับสายตาคมดุที่จดจ้องมองนิ่ง

“ยังติดต่อกับหมอนั่นอยู่เหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก็จริง แต่ทำไมคนฟังจึงใจเต้นโครมครามก็ไม่รู้

“เอ่อ...ก็ ยังเรียนด้วยกันบางวิชา เลยต้องติดต่อกันอยู่ค่ะ แต่ก็เฉพาะเรื่องเรียน” ตอบไปแล้วก็นึกไปถึงวันที่อาชว์ตามไปห้องสมุดด้วย วันนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องเรียนเหมือนกันใช่ไหม...

“ยังจำที่บอกได้ใช่ไหม?” 

คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถาม ...อะไรล่ะ เขาบอกตั้งเยอะตั้งแยะนี่นา ใครจะไปจำได้ว่าหมายถึงเรื่องไหน... 

สีหน้าครุ่นคิดวุ่นวายเพราะนึกไม่ออกนั่นทำให้ฤทธิหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่ตั้งใจว่าจะออกไปทำงานแล้วแท้ๆ แต่หล่อนก็ทำให้เขาต้องเปลี่ยนใจ

ชายหนุ่มย่างสามขุมกลับมาหาสาวน้อยที่ก้าวถอยหลังเมื่อรู้สึกถึงการคุกคามจากอีกฝ่าย

“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม...หนึ่ง...”

“เอ่อ...เรื่องที่คุณคุยวันนี้ ว่าจะให้หนูท้อง...ใช่ไหมคะ?”

เขาส่ายหน้า แต่คำตอบของหล่อนกำลังทำให้เขาเกิดความ ‘ต้องการ’ ขึ้นมาเนี่ยสิ

“ไม่ใช่! แต่ในเมื่อเธอพูดขึ้นมา...ฉันว่า เรามาทำให้เธอท้องกันดีกว่า...”

“เดี๋ยวสิคะ ไหนคุณว่าจะรีบไปทำงาน” คนที่เพิ่งรู้ตัวว่างานเข้าละล่ำละลักบอก

ฤทธิยกข้อมือดูนาฬิกาแล้วตอบ

“ยังพอมีเวลา วันนี้ฉันไม่มีประชุมเช้า”

“แต่...”

“เธอก็เรียนบ่ายนี่นา นี่ยังไม่แปดโมงเช้าเลย”

ฤทธิก้าวถึงตัว สอดมือไปหลังต้นคอ ออกแรงนิดเดียวให้หล่อนแหงนหน้า แล้วเขาก็บดริมฝีปากลงไปบนกลีบปากนุ่ม กลิ่นและรสขมจางๆ ของกาแฟที่ทั้งเขาและหล่อนเพิ่งดื่มยังอวลอยู่ในปาก 

พนิตนันท์มิได้ขัดขืน พอถูกเขาจูบหล่อนก็โอนอ่อนผ่อนตาม เผยอปากรับจูบอย่างว่าง่าย พอเขาสอดลิ้นอุ่นชื้นเข้ามาในปาก หล่อนก็กระหวัดรัดตอบโต้อย่างเร่าร้อนไม่แพ้กัน

แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอคนตัวโตเหนี่ยวรั้งให้เขาเข้าแนบชิด ฝ่ามือหยาบของชายหนุ่มเลื่อนลงมาตามแนวสันหลังก่อนจะหยุดที่บั้นท้ายงามงอน เคล้นคลึงเล่นจนพอใจแล้วก็สอดมือเข้าระหว่างขาทั้งสองเพื่อเกี่ยวขาข้างหนึ่งขึ้นสูง

สาวน้อยกระหวัดขาข้างนั้นรัดสะโพกสอบจนกลางกายของทั้งคู่แนบสนิทชิดกัน สัมผัสแข็งขึงผ่านเนื้อผ้าบอกให้รู้ว่าความเป็นชายของเขาตื่นตัวเต็มที่แล้ว

เนื้อตัวหล่อนเองก็วูบวาบราวมีกระแสไฟฟ้าแล่นลามไปทั่วแล้ววิ่งเข้าสู่จุดศูนย์รวมตรงกลางกาย เกิดเป็นคลื่นหวามซ่านรัญจวนจนต้องเปล่งเสียงครวญครางออกมาเบาๆ

ฤทธิปล่อยมือที่ตรึงท้ายทอยแล้วเลื่อนมากอบกุมบั้นท้ายงามอีกข้าง  ออกแรงนิดเดียวเพื่อยกร่างบางขึ้น อีกฝ่ายก็ช่างรู้งานเพราะเจ้าหล่อนยกขาข้างที่ยืนขึ้นกระหวัดเอวไว้อีกข้าง เขาจึงอุ้มหล่อนได้ถนัดถนี่และพาเดินไปที่ห้องนอน

ชายหนุ่มลงนั่งตรงขอบเตียงโดยให้สาวน้อยนั่งคร่อมตักเขา จูบเร่าร้อนดูดดื่มดึงทั้งคู่ให้ตกสู่ภวังค์แห่งราคะตัณหาที่ไม่มีวันสิ้นสุด 

มือใหญ่ดึงชุดนอนตัวโคร่งให้พ้นสะโพกเพื่อกอบกุมบั้นท้ายไว้ด้วยสองมือ คลึงเคล้นหนั่นเนื้ออย่างเมามันก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปใต้ขอบแพนตี้ตัวน้อยแล้วซุกเข้าไปตรงแอ่งกลางกายที่เริ่มแฉะชื้น

“พร้อมแล้วนี่”

ใบหน้าสาวน้อยแดงซ่านอย่างขัดเขิน เจ้าหล่อนซบกับไหล่ของเขาก่อนจะสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเขากดปลายนิ้วเข้ากลางแอ่งน้ำกลางกายสาวช้าๆ

“อือ...” หล่อนครางออกมาเบาๆ

“คิดถึงเหรอ?” คำถามนั้นเขากระซิบอยู่ข้างหู พนิตนันท์พยักหน้ารับทั้งที่ยังซบไหล่เขาเหมือนเดิม “ฉันก็คิดถึงเธอ” 

ฤทธิขยับกายพาทั้งตัวเองและสาวน้อยมาอยู่กลางเตียง เขาดึงชุดนอนหล่อนออกทางศีรษะแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ร่างบอบบางที่นั่งคร่อมอยู่บนตัวเขาจึงแทบเปลือยเปล่ามีเพียงแพนตี้ตัวน้อยห่อหุ้มร่างกายท่อนล่างแค่ตัวเดียว ชายหนุ่มเอนหลังลงนอนบนเตียงพลางใช้สายตาโลมเลียเรือนร่างงามสล้าง

มือใหญ่หยาบกอบกุมทรวงอกสองข้างไว้แล้วคลึงเคล้นเล่นอย่างเมามัน มันนุ่มหยุ่นและเต็มมือ เขาใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งคีบส่วนปลายสุดแล้วบีบบี้กระทั่งมันแข็งเป็นไตสู้มือ สาวน้อยแอ่นอกเงยหน้าพลางสูดปากจนเกิดเสียงซี้ดซ้าดเบาๆ พอกระตุ้นอารมณ์ใคร่ของเขาให้กระเจิดกระเจิง

ฤทธิเลื่อนมือข้างหนึ่งไปโอบแผ่นหลังแล้วรั้งร่างบางให้ก้มมาหา ริมฝีปากเผยอจากกันเพื่อครอบครองปลายถันข้างที่อยู่ใกล้ ลิ้นอุ่นชื้นไล้เลียไปรอบป้านสีเข้มก่อนจะขบส่วนยอดเบาๆ จากนั้นก็ดูดดึงเล่นจนเจ้าของร่างบอบบางแอ่นอกเข้าหาด้วยความกระสันซ่าน

ชายหนุ่มสลับไปยังอีกข้าง กระนั้นก็มิได้ปล่อยให้ข้างที่เพิ่งผละจากไปหงอยเหงา ปรนเปรอด้วยการคลึงเคล้นและบีบบี้ปลายสีเข้มที่แข็งเป็นไตเล่นจนเจ้าของแทบจะสำลักความสุข 

เสียงครวญครางที่หลุดลอดจากริมฝีปากสาวนั้นช่างน่าฟัง จนอยากจูบปากเจ้าหล่อนเหลือเกิน ชายหนุ่มจึงผละจากทรวงอกแล้วรั้งคอสาวน้อยลงมาประกบจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนเกี่ยวกระหวัดพัวพันกระทั่งรู้สึกราวมีไฟฟ้าไหลลามไปทั่วร่าง ผละจากริมฝีปากฤทธิก็กระซิบข้างหูสาวน้อย

“ทำให้ฉันหน่อยได้ไหม?” มือใหญ่ดันไหล่หล่อนเบาๆ ให้ขยับเลื่อนไปยังท่อนล่างของร่างกายตนเอง

สาวน้อยทำตามอย่างว่าง่าย มือเล็กๆ สาละวนกับการปลดเข็มขัดตามด้วยการรูดซิปกางเกงออก เขายกสะโพกช่วยเพื่อให้สาวน้อยถอดกางเกงได้โดยสะดวก

และทันทีที่กางเกงหลุดจากสะโพก มันก็ดีดผึงขึ้นมาทักทาย พนิตนันท์กำมือรอบความแข็งขึงใหญ่โตนั้นก่อนจะรูดเบาๆ สาวน้อยเหลือบตามองเจ้าของของมันแวบหนึ่ง เห็นสายตาเต็มไปความปรารถนาของเขาที่จับจ้องมองมาไม่วางตาแล้วก็หน้าแดงซ่านขึ้นอีกครั้งจนต้องหลบสายตาเขา

หล่อนอ้าปากครอบครองความใหญ่โตเข้าปากทีละน้อย เสียงหายใจหนักๆ ที่ได้ยินทำให้หล่อนจับจ้องมองไม่วางตาด้วยหลงใหลในสีหน้าท่าทางยามที่เขาเสียดเสียวเต็มที่เช่นตอนนี้

“อา...ดีมาก แบบนั้นแหละ” เขาสั่งพลางจับศีรษะได้รูปสวยเอาไว้แน่นพลางกระเด้าสะโพกใส่หน้าหล่อนช้าๆ “ดูดแรงๆ”

พนิตนันท์ทำตามที่เขาสั่งทุกอย่าง หล่อนเต็มใจเสียยิ่งกว่าเต็มใจที่จะทำให้เขามีความสุข ชอบที่ได้เห็นสีหน้าและได้ยินน้ำเสียงแหบพร่าพร่ำเรียกชื่อของหล่อนยามที่เขาสุขสม

“อา...นันท์ นันท์จ๋า...” สาวน้อยเร่งจังหวะขึ้นอีกนิดเพื่อเอาใจ ทว่าคนตัวโตกลับดันไหล่และเบี่ยงตัวกระทั่งหล่อนต้องยอมปล่อยตัวตนของเขา “พอก่อน”

เขาดึงร่างบอบบางให้ขึ้นมาคร่อมบนตัวเขาเหมือนเดิม ความแข็งขึงเร่าร้อนของเขาบดเบียดอยู่กับกลีบสาวฉ่ำชื้นของหล่อน เขาจงใจเด้งสะโพกใส่เบาๆ สองสามครั้งก่อนจะยกสะโพกผายขึ้นเล็กน้อยเพื่อสอดแทรกความแข็งขึงใหญ่โตเข้าไปอย่างช้าๆ

“ซี้ด...แน่นเป็นบ้า” 

เขารำพึงเมื่อร่างบอบบางค่อยๆ ทิ้งตัวลงมากระทั่งครอบครองความเป็นชายของเขาจนสมบูรณ์

พนิตนันท์เสียดเสียวไปทั่วทั้งท้องน้อยจนผวาซบลงมาบนแผ่นอกกำยำ อยู่นิ่งในท่านั้นพลางฟังเสียงหัวใจของเต้นรัวผสานกับเสียงหัวใจของหล่อนเอง ฤทธินั่นเองที่เป็นฝ่ายเริ่มขยับร่างกายท่อนล่างขณะที่มือหยาบกดสะโพกหล่อนให้แนบชิดลงมาให้มากที่สุด

“อือ...คุณฤทธิขา...”

“ผัวสิ...จำไมได้เหรอ...ฉันเคยบอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉัน” เสียงของเขาแหบพร่าทีเดียวเมื่อเอ่ย “ฉันไม่ชอบให้เมียไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น...เข้าใจไหม?”

ท่ามกลางความรู้สึกกระสันรัญจวนที่กำลังลุกโหมได้ที่นั้น...พนิตนันท์รู้สึกราวได้รับคำตอบที่หล่อนไม่มั่นใจเท่าไรนัก