บทที่ 2 ขโมยเสื้อผ้าของเขาไป

หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง ฟู่จิ้นหานก็ตื่นขึ้นมา

ภายใต้ผ้าห่ม นอกจากเสื้อผ้าที่แนบเนื้อแล้วก็ไม่มีอะไรอยู่เลย!

ไม่เพียงเท่านั้น หญิงสาวคนนั้น ยังขโมยเสื้อผ้าของเขาไปอีกด้วย!

ใบหน้าหล่อเหลาของฟู่จิ้นหานมืดมน

ทันทีที่จี้เยี่ยนโจวเดินเข้าประตูมา เขาก็เห็นฟู่จิ้นหานนอนอยู่บนเตียงที่ยุ่งเหยิงด้วยใบหน้าที่มืดมน โดยที่บนพื้นยังมีกระโปรงสีแดงที่ฉีกขาดตกอยู่ และเขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

"นี่นาย... เปลี่ยนเพศแล้วงั้นเหรอ?"

ทุกคนรู้ดีว่าคุณชายสามฟู่ไม่ใช่ผู้ชายที่เจ้าชู้ แต่ถึงจะเป็นอย่างนี้ ก็ยังมีหญิงสาวมากมายนับไม่ถ้วนที่อยากจะปีนขึ้นเตียงของเขา

ฟู่จิ้นหานเฉยเมยและไร้ความเมตตาต่อผู้หญิง อีกทั้งไม่เคยยอมปล่อยให้ผู้หญิงคนไหนได้บรรลุเป้าหมายเลยสักคน

แต่ค่ำคืนที่ผ่านมา มันดูเร่าร้อนอย่างเห็นได้ชัด!

ในตอนที่เขาได้รับสายจากฟู่จิ้นหานเมื่อคืนที่ผ่านมา ก็เป็นเวลาที่เขากำลังเมาหยำเปอยู่นั่นเอง จนกระทั่งเขาตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้ เขาก็จำได้ว่า ฟู่จิ้นหานขอให้เขาหาหมอส่วนตัวให้

หนึ่งเดือนที่ผ่านมา ฟู่จิ้นหานได้จัดบ้านหลังอื่นๆ ของตระกูลฟู่ และกลายเป็นผู้กุมอำนาจคนใหม่ของมหาเศรษฐีตระกูลฟู่ ตั้งแต่นั้นมาเขาก็พบกับการลอบสังหารอย่างต่อเนื่อง

โดยที่ฟู่จิ้นหานเพิ่งเดินทางมาถึงเมืองไห่เฉิงในครั้งนี้ เขาก็พบกับนักฆ่าในทันที

ซึ่งเขาได้รับบาดเจ็บบริเวณเอวหนึ่งแผล เย็บไปหลายเข็ม จี้เยี่ยนโจวจึงคิดว่าบาดแผลของเขาน่าจะปริออกอีกครั้งแล้ว

จี้เยี่ยนโจวมองเห็นรอยสีแดงบนผ้าปูที่นอนสีขาวราวกับหิมะนั้น "จุ๊ๆ บาดเจ็บขนาดนี้แล้วยังจะเร่าร้อนได้ขนาดนี้!"

"ไสหัวออกไป!"

ฟู่จิ้นหานมองเขาอย่างเย็นชา แววตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

จี้เยี่ยนโจวลูบจมูก พร้อมกับยอมแพ้ทันที "โอเค สามารถเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วขนาดนี้ ดูเหมือนว่านายจะไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้วนะ ฉันวางกล่องยาไว้ตรงนี้ บาดแผลน่ะ... นายจัดการเองก็แล้วกัน"

หลังจากที่จี้เยี่ยนโจวจากไป เสื้อผ้าสะอาดชุดหนึ่งก็ถูกส่งมา

บาดแผลของฟู่จิ้นหานปริออกแล้วจริงๆ

เลือดบนผ้าห่มเป็นของเขา แต่เลือดบนผ้าปูที่นอน...

เขาจำอุปสรรคที่เขาเจอเมื่อคืนได้อย่างชัดเจน

ฟู่จิ้นหานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

แต่เมื่อเขาเห็นเหรียญบนโต๊ะตรงข้ามเตียง ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็แข็งค้างทันที

[ฉันจะซื้อคุณหนึ่งคืน ราคาแล้วแต่คุณจะคิดเลย]

เธอคิดว่าเขาเป็นคนที่ขายเนื้อหนังจริงๆอย่างนั้นเหรอ?

เหรียญหนึ่งเหรียญ...

"ดีมาก!"

ฟู่จิ้นหานไม่เคยได้รับการดูแคลนแบบนี้มาก่อน เขาถือเหรียญนั้นเอาไว้ในมือ โดยเปล่งประกายรัศมีการทำลายล้างออกมา จากนั้นก็เดินออกจากประตูแล้วพูดกับจี้เยี่ยนโจวที่กำลังรออยู่ที่ประตูว่า "ช่วยฉันตามหาใครคนหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่ง..."

เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนจะใจกล้า และน่ารังเกียจคนหนึ่ง!

……

จิ่งหยวน ตระกูลซู

ซูหรานที่เพิ่งเข้าประตูไปได้จามออกมาอย่างรุนแรง

ระหว่างทางกลับ เธอครุ่นคิดถึงเรื่องที่ถูกวางยาเมื่อคืนที่ผ่านมาโดยตลอด และมีข้อสงสัยในใจที่ต้องการการยืนยันอย่างเร่งด่วน

หลินเยว่เยว่เป็นลูกสาวของป้าเธอ พวกเธอเติบโตมาด้วยกัน และทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีมาโดยตลอด

เมื่อคืนวานพวกเธอได้ไปเย่หลินบาร์ด้วยกัน ทันทีที่ดื่มไวน์ไปหนึ่งแก้ว หลินเยว่เยว่ก็บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ออกมาอีกเลย

ซูหรานสงสัยว่าจะเป็นเธอ แต่กลับไม่ยอมที่จะเชื่อแบบนั้น

"คุณชายลู่ คุณอาคะ เพราะหรานหรานดึงหนูไปที่เย่หลินบาร์ หนูเกลี้ยกล่อมเธอแล้วว่าอย่าไปสถานที่แบบนั้น แต่เธอบอกว่าจะอาศัยโอกาสก่อนที่จะแต่งงานกับคุณชายลู่ไปหาประสบการณ์ที่ท้าทาย หนูกลัวว่าจะเป็นอันตราย ดังนั้นก็เลยตามไปด้วยค่ะ"

"หนูแค่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวเอง แต่หรานหรานได้หายตัวไปแล้ว เป็นความผิดของหนูเองค่ะ หนูไม่ได้ดึงตัวเธอเอาไว้ให้ดี ไม่ให้เธอไป...ฮือฮือฮือ..."

ทันทีที่ซูหรานเดินเข้าประตูไป เธอก็ได้ยินเสียงสะอื้นของหลินเยว่เยว่ที่กำลังกล่าวโทษตัวเองอยู่

ในห้องนั่งเล่น ซูจี้ไห่พ่อของเธอ ซุนฉินแม่เลี้ยง อีกทั้งซูอินและลู่ซิวหนิงคู่หญิงโฉดชายชั่วนั้นก็อยู่ด้วย

โดยมีรูปถ่ายหลายรูปอยู่บนโต๊ะกาแฟตรงหน้าพวกเขา

เมื่อเห็นซูหรานเข้ามา ซูจี้ไห่ก็หยิบรูปถ่ายและฟาดไปที่ซูหรานทันที "แกยังจะมีหน้ากลับมาอีกเหรอ ดูสิว่าแกไปทำเรื่องงามหน้าอะไรเอาไว้บ้าง!!"

ในภาพ ซูหรานสวมกระโปรงสั้นสีแดง และกำลังกอดรัดอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งด้วยท่าทางที่เร่าร้อนเอาเสียมากๆ

โดยชายคนนั้นหันหลังให้กับกล้อง รูปร่างสูงเพรียว มองไม่เห็นหน้า แต่ใบหน้าของซูหรานนั้นกลับหันให้กับกล้องและดูชัดเจนเอาเสียมากๆ

และในสมองของซูหรานก็มีเสียงดังตูม ราวกับว่ามีอะไรระเบิดอยู่ในนั้น