บทที่ 9 พี่อย่าตีฉันเลยจะได้ไหม

คฤหาสน์ตระกูลลู่ พื้นที่วิลล่าเขตเชิงเขาในเมืองไห่เฉิง เหล่าบรรดาแขกเหรื่อต่างทยอยกันมาถึง

ซูอินตั้งใจมาที่นี่ตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว

ในห้องของลู่ซิวหนิงบนชั้นสอง หลังจากที่ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่เร่าร้อนกัน ซูอินก็นอนบนตัวของลู่ซิวหนิง และคิดที่จะเกลี้ยกล่อมเขาต่อไป

ลู่ซิวหนิงจับมือเธอเอาไว้ "ลุงสามฟู่น่าจะมาถึงแล้วนะ คุณย่าให้ผมไปต้อนรับด้วยตัวเอง โอกาสที่หายากขนาดนี้ ผมจะพลาดไม่ได้นะ"

ซูอินหางตาตกอย่างสิ้นหวัง ท่าทางที่บอบบางและน้อยเนื้อต่ำใจแบบนั้นของเธอ มันทำให้ลู่ซิวหนิงลำบากใจเป็นอย่างมาก

แต่เมื่อนึกถึงงานสำคัญในวันนี้ ลู่ซิวหนิงก็ช่วยสวมชุดในซูอินด้วยตัวเอง

ชุดราตรีสีขาวบนตัวของเธอ ราวกับเจ้าหญิงที่บอบบางและไร้เดียงสาอย่างไม่มีที่ติ และก็ด้วยความไร้เดียงสานี้เอง ที่ทำให้เมื่อครู่ที่ผ่านมาเขาไม่สามารถยับยั้งชั่งใจเอาไว้ได้

"ผมไม่เคยเห็นคุณสวมชุดนี้มาก่อนเลยนะ มันสวยมาก และการออกแบบก็ไม่เลวเลย!"

ลู่ซิวหนิงถามออกมาอย่างสบายๆ แต่ดวงตาของซูอินกลับมีความประหม่าแวบเข้ามา จากนั้นก็แสร้งทำเป็นไร้เดียงสา พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า "คุณก็รู้ว่าฉันไม่ชอบของที่หรูหรา แต่วันนี้เป็นงานเลี้ยงแซยิดของคุณย่าลู่ คุณแม่ของฉันเห็นว่าฉันไม่มีชุดราตรีที่เหมาะสม ก็เลยซื้อชุดนี้มาให้ฉันน่ะค่ะ พี่ซิวหนิงคงไม่ตำหนิที่ฉันสวมชุดที่โอเวอร์แบบนี้ใช่ไหมคะ? "

ความจริงแล้วชุดราตรีนี้เธอตั้งใจหยิบมันออกมาจากตู้เสื้อผ้าของซูหราน โดยที่มันยังมีชื่อว่า "นางฟ้าแสงจันทร์" อีกต่างหาก

เธอคิดไม่ถึงเลยว่า ซูหรานจะได้รับชุดราตรีจากคอลเลกชัน K&K รุ่นลิมิเต็ดที่เหล่าบรรดาคุณหนูและคุณนายต่างก็แย่งกันที่จะได้มาครอบครองแบบนี้ได้

ซูอินรู้สึกอิจฉาเอาเสียมากๆ และเธอก็สวมชุดราตรีนี้โดยไม่ได้คิดแต่อย่างใด

เมื่อชุดนี้อยู่บนตัวของเธอ มันก็ต้องเป็นของเธอน่ะสิ

ชุดนี้เป็นของเธอ ลู่ซิวหนิงก็เป็นของเธอด้วย ขอแค่เป็นของซูหราน เธอก็จะแย่งทุกอย่างเอามาทั้งหมด!

ซูอินซุกตัวอยู่ที่ไหล่ของลู่ซิวหนิง และจงใจทิ้งรอยลิปสติกไว้บนปกเสื้อเชิ้ตสีขาวของลู่ซิวหนิง...

……

สิบนาทีต่อมา รถยนต์หรูหราได้จอดเรียงเป็นแนวยาวอยู่ด้านนอกคฤหาสน์ลู่ และคุณชายสามฟู่มาถึงแล้ว!

ทันทีที่ฟู่จิ้นหานลงจากรถ เขาก็ได้รับการคุ้มครองจากบอดี้การ์ดทันที

ลู่ซิวหนิงที่มาถึงอย่างเร่งรีบ ทักทายเขาอย่างกระตือรือร้นว่า "ลุง...ลุงสามครับ..."

ฟู่จิ้นหานเป็นคนลึกลับมาโดยตลอด และแม้กระทั่งใบหน้าของเขาก็ไม่เคยเปิดเผยกับสื่อใดๆ มาก่อน

โลกภายนอกต่างก็คิดว่า คนที่มีความกล้าหาญและมีวิธีการจัดการคนในตระกูลมหาเศรษฐีฟู่นั้น อายุจะต้องไม่น้อยอย่างแน่นอน แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผู้กุมอำนาจของตระกูลฟู่คนใหม่ที่สามารถทําให้เศรษฐกิจของประเทศสั่นคลอนได้โดยกระทืบเท้าเพียงครั้งเดียวนั้น มีอายุมากกว่าเขาแค่สามปีเท่านั้นเอง

ฟู่จิ้นหานสวมชุดสูทสีดำ ส่วนสูง 1.88 เมตร ใบหน้าที่หล่อเหลาได้เผยความเย็นชาที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ออกมา และไม่ได้มองมายังลู่ซิวหนิงแม้แต่แวบเดียว เขาเดินตรงไปข้างหน้า ด้วยออร่าที่เย็นชาและดูแพงแบบนี้ทำให้ลู่ซิวหนิงละอายใจเป็นอย่างมาก

ลู่ซิวหนิงเดินตามเขาไป และรวบรวมความกล้าเพื่อแนะนำตัวเอง "ลุงสามครับ ผมชื่อลู่ซิวหนิง สองสามปีก่อนหน้านี้ผมไปที่เมืองจิงเฉิง และก็มีโอกาสได้เห็นคุณลุงจากระยะไกลครั้งหนึ่งนะครับ"

"ลู่ซิวหนิง?" ฟู่จิ้นหานหยุดฝีเท้าลง

ลุงชีพูดถึงเขา คนที่อยากให้เธอแต่งงานด้วย ก็คือเขา?

ฟู่จิ้นหานเหลือบมองลิปสติกสีแดงบนปกเสื้อของเขา และร่างของซูหรานก็แวบขึ้นมาในใจของเขาโดยไม่ตั้งใจ

ลู่ซิวหนิงคู่หมั้นของเธอคนนี้ ช่างเร่าร้อนเหมือนกับเธอจริงๆ!

และในเวลานี้ ซูหรานก็มาถึงด้านนอกของวิลล่าตระกูลลู่ด้วยเช่นกัน

จากระยะไกล ซูหรานเห็นลู่ซิวหนิงเดินอยู่ข้างหน้ากลุ่มบอดี้การ์ดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า โดยที่บอดี้การ์ดล้อมรอบชายคนหนึ่งที่อยู่ตรงกลางและเข้าไปในห้องโถง

สายตาของซูหรานหยุดอยู่ตรงศีรษะของชายคนนั้นครู่หนึ่ง เขาคนนี้น่าจะเป็นคุณลุงสามฟู่อย่างแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะอายุน้อยขนาดนี้!

เมื่อนึกถึงสิ่งที่ลู่ซิวหนิงพูดเกี่ยวกับ "สักขีพยานในงานแต่ง" ซูหรานก็เยาะเย้ย และกุมกระเป๋าที่มีใบทะเบียนสมรสอยู่ในนั้น

ก่อนงานเลี้ยงจะเริ่ม ซูหรานได้เดินไปที่สวนดอกไม้

ในสวนดอกไม้ เหล่าบรรดาคุณหญิงคุณนายได้รุมล้อมซูอิน โดยกล่าวชมและอิจฉาชุดราตรีที่เธอใส่อยู่

ซูอินได้รับความนิยมจากทุกคน และจิตใจที่ทะเยอทะยานก็เต็มไปด้วยความพึงพอใจ

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น "อินอิน ที่แท้เธอก็มาแล้วนี่เอง!"

เจ้าของเสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นซูหรานนั่นเอง

ในเวลานี้ ซูหรานยืนอยู่หน้ากำแพงดอกกุหลาบ สวมชุดสีแดงสดราวกับดอกกุหลาบแดงที่สวยสดอย่างไงอย่างงั้น

แม้ว่าจะเป็นผู้หญิงด้วยกัน แววตาของพวกเธอก็ยังคงประกายความตกตะลึงออกมา

พวกสาวๆ สังเกตเห็นชุดสีแดงของเธอ

"นี่...นี่คือแม่มดแดงจาก K&K ไม่ใช่เหรอ?"

"โอ้พระเจ้า จริงสิ! สีแดงและสีขาวเห็นได้ชัดว่าเป็นสไตล์เดียวกัน แต่ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันมากเลยนะ"

ชุดราตรีสองชุดนี้ เดิมทีก็มีข้อดีเป็นของตัวเองอยู่แล้ว

แต่ในบรรดาลูกสาวสองคนของตระกูลซู ใบหน้าของซูหรานนั้นงดงามและสมบูรณ์แบบ แต่ซูอินเรียกได้ว่าละเอียดอ่อนเท่านั้น

แม่มดสีแดงบนตัวของซูหรานโอบรับรูปร่างของเธออย่างพอดิบพอดี มันจึงทำให้เธอเฉิดฉายเอาเสียมากๆ ส่วนซูอินที่สวมชุด "นางฟ้าแสงจันทร์" นั้นดูไม่ค่อยจะเต็มตาสักเท่าไหร่

ซูอินกัดฟันกรอดๆ ด้วยความโกรธ

เธอรู้ดีว่าตัวเองถูกซูหรานกดทับไปเสียแล้ว

ช่างน่าบัดซบที่สุด!

นี่ขนาดถูกไล่ตะเพิดออกจากบ้านแล้ว แต่กลับสามารถมาแย่งความสนใจไปจากทุกคนได้อีก

ซูอินกัดฟันระงับอารมณ์เอาไว้ จากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นสีหน้าที่หวาดกลัวและขอร้องอ้อนวอนออกมา "พี่คะ พี่อย่าโกรธไปเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไม่รอพี่นะคะ พี่อย่าตีฉันเลยจะได้ไหม?"

ในประโยคเดียว เธอสามารถเปลี่ยนตัวเองเป็นเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่ถูกซูหรานทุบตี ดุด่าและกลั่นแกล้งมาเป็นเวลานานได้อย่างสวยงาม