บทที่ 10 คงไม่ได้ชอบเธอหรอกใช่ไหม

และในเวลานี้ สีหน้าของเหล่าบรรดาคุณหนูนั้นก็เปลี่ยนไปทันที

แต่ซูหรานกลับกระตุกรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา เดินเข้าไปจัดชุดราตรีที่ดูจะใหญ่กว่าตัวให้กับซูอิน จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่สบายๆว่า

"ชุดของ K&K ทั้งหมดทำตามไซซ์ของผู้ซื้อ อินอิน ขนาดไซซ์ของเราต่างกันนะ เธอชอบชุดนี้ทำไมไม่บอกฉันล่ะ ฉันจะได้ส่งคืนให้พวกเขาแก้ไขให้ ใส่แบบนี้มันไม่ค่อยจะพอดีตัวเท่าไหร่เลยนะ"

จากนั้นเหล่าบรรดาคุณหนูถึงได้สังเกตเห็นว่า ชุดราตรีของซูอินไม่ค่อยเหมาะกับตัวสักเท่าไหร่

พวกเธอลืมไปทันทีว่าซูอินดูน่าสงสารแค่ไหน และดวงตาที่มองมานั้นก็เต็มไปด้วยความดูแคลนอย่างเห็นได้ชัด

"ที่แท้ก็ไม่ใช่ชุดของเธอเหรอ? เธอคงไม่ได้ขโมยชุดของพี่สาวเธอมาหรอกนะ ดูเหมือนว่าจะไซซ์เดียวกับคุณหนูใหญ่ซูเลยนะ"

"คิดไม่ถึงเลยว่า คุณหนูรองซูจะความฟุ้งเฟ้อได้ขนาดนี้ ได้ยินมาว่าเธอเป็นลูกติดที่แม่เลี้ยงลากมาด้วยใช่ไหม คนแบบนี้จิตใจร้ายกาจกว่าลูกนอกสมรสเสียอีกนะ!"

ลูกติด...ลูกนอกสมรส...

ซูอินไม่สามารถปั้นหน้าได้อีกต่อไป โดยมือที่กำหมัดเอาไว้นั่นก็สั่นตามไปด้วย

แต่เธอก็ต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้ หลังจากที่เหล่าบรรดาพวกคุณหนูได้เดินออกไปแล้วนั้น ในที่สุดโฉมหน้าที่ดุร้ายของซูอินก็เผยออกมาทันที

ราวกับไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ ซูอินดึงคอเสื้อของเธอลง เผยรอยจูบที่คลุมเครือสองสามจุดออกมา และท้าทายอย่างภาคภูมิใจว่า "เธอรู้หรือเปล่าว่าพี่ซิวหนิงรักฉันขนาดไหน? เมื่อตอนอยู่ข้างบนตึก เขารุนแรงเสียเหลือเกิน ครั้งแล้วครั้งเล่า!"

เธอคิดว่ามันจะทำให้ซูหรานหงุดหงิด แต่ซูหรานกลับหัวเราะอย่างเหน็บแนม แล้วพูดว่า "วันนั้นเธอจงใจใช้มือถือของลู่ซิวหนิงส่งข้อความไปหาฉัน ก็เพราะอยากจะให้ฉันเห็นว่าพวกเธอกำลังเล่นผีผ้าห่มกันอยู่ใช่ไหมล่ะ?"

ซูอินคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะรู้เรื่องนี้ จึงไม่ปกปิดปกต่อไป "แล้วจะทำไมล่ะ?"

"ก็ไม่ทำไมหรอกนะ หากเธอชอบก็บอกมาตั้งแต่เนิ่นๆ ฉันยกให้เธอก็ได้แล้วนี่ จำเป็นที่จะต้อง... ขโมยกินทำไม?"

ซูหรานเหลือบมองชุดของซูอิน ยิ้มเยาะแล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ซูอินรู้สึกราวกับว่าถูกตบไปที่ใบหูหนึ่งฉาด เธอจ้องมองไปที่แผ่นหลังของซูหรานอย่างเหี้ยมโหด จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องโถงอย่างไม่เต็มใจ เพื่อคิดที่จะให้ลู่ซิวหนิงมาปลอบโยนเธอ

เมื่อมาถึงห้องโถงใหญ่ ซูอินก็มองผ่านม่านโปร่งแสงของห้องน้ำชา และเห็นลู่ซิวหนิงยืนอยู่ข้างชายคนหนึ่งจากระยะไกล

ชายคนนั้นรูปร่างสูงโปร่ง มีออร่าความเย็นชาและสูงส่งอยู่ในตัว เพียงเห็นแค่ด้านหลังแบบนี้ เธอก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่เขามีมากกว่าลู่ซิวหนิงเป็นร้องเท่าได้

และคนที่สามารถทำให้ลู่ซิวหนิงเคารพได้ขนาดนี้ ก็มีเพียงแค่ "ลุงสามฟู่" ที่จะมาในวันนี้เท่านั้น

เธอคิดว่าลุงสามฟู่จะเป็นชายวัยกลางคนเสียอีก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะอายุน้อยได้ขนาดนี้!

หนุ่มหล่อ ร่ำรวย และยังมีสถานะอีกด้วย

หากสามารถกลายเป็นผู้หญิงของเขาได้...

ทันใดนั้นความคิดนี้ก็ผุดเข้ามาในใจของซูอิน และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น

ในเวลานี้ ลู่ซิวหนิงกำลังต้อนรับฟู่จิ้นหานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประจบเอาใจใส่ แต่ดวงตาของเขากำลังมองหาซูหรานผ่านม่านประตูอยู่

ในที่สุด เขาก็เห็นเงาสีแดงของใครคนหนึ่งอยู่ที่มุมห้อง และเขาก็รีบพูดอย่างรอแทบไม่ไหวว่า "ลุงสามครับ วันนี้ผมพาคู่หมั้นมาทักทายคุณลุงด้วยนะครับ"

เขาต้องการพาซูหรานมาพบกับลุงสามของเขาให้เร็วที่สุด และเชิญให้ลุงสามมาเป็นสักขีพยานในงานแต่งของพวกเขาด้วย

"อืม"

และฟู่จิ้นหานก็เหลือบมองรอยลิปสติกบนปกเสื้อของลู่ซิวหนิงอีกครั้ง

เขาก็อยากจะพบกับคู่หมั้นของลู่ซิวหนิงคนนี้ที่ร้อนแรงกว่าใครๆ ด้วยเช่นกัน

ทันทีที่ลู่ซิวหนิงจากไป โทรศัพท์มือถือของฟู่จิ้นหานก็ดังขึ้น

ซึ่งสายที่โทรเข้ามาก็เป็นจี้เยี่ยนโจวนั่นเอง

ทันทีที่รับสาย เสียงที่ร้อนใจของจี้เยี่ยนโจวก็ดังขึ้นมาทันทีว่า "เอ่อ...ซูหรานที่นายขอให้ฉันตรวจสอบเมื่อวานนี้ นายคิดอย่างไรเกี่ยวกับเธอ...?"

ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว เขาคิดอย่างไรเกี่ยวกับเธองั้นเหรอ?

ก่อนที่ฟู่จิ้นหานจะตอบกลับไป จี้เยี่ยนโจวก็รีบพูดขึ้นมาว่า "นายคงไม่ได้ชอบเธอหรอกใช่ไหม?"

"ทางที่ดีนายอย่าไปชอบเธอเลยดีกว่า เธอมีคู่หมั้นอยู่แล้ว คู่หมั้นของเธอคือลู่ซิวหนิง ซึ่งก็เป็นลู่ซิวหนิงของตระกูลลู่น่ะ...ฮัลโหล?"

จี้เยี่ยนโจวที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์อีกด้าน ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความหนาวเย็นจนกระดูกของฟู่จิ้นหานผ่านคลื่นโทรศัพท์ และเขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า "นี่เพื่อน นายจะโทษฉันไม่ได้นะ ข้อมูลเมื่อวานนายอยากจะได้มาก ข้อมูลไม่ค่อยครบก็เป็นปกติ แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นฉันถูกพ่อของฉันส่งตัวไปทำธุรกิจที่เมืองเย่เฉิงอีกต่างหาก หากฉันอยู่ เรื่องก็คงจะไม่ตกหล่นขนาดนี้หรอกนะ"

หากเขาอยู่ มันก็จะดีมากเลยนะ!

ฟู่จิ้นหานไม่เคยชายตามองผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และคงไม่ต้องพูดถึงการขอให้เขาตรวจสอบแบบนี้ด้วย!

สัญชาตญาณบอกเขาว่า มีเรื่องดีๆ รอให้ติดตามอย่างแน่นอน!

"จิ้นหาน..."

จี้เยี่ยนหานต้องการพูดอะไรบางอย่างมากกว่านี้ แต่ฟู่จิ้นหานกลับได้ตัดสายโทรศัพท์ไปเสียแล้ว

คำพูดของจี้เยี่ยนโจวยังก้องอยู่หัวของฟู่จิ้นหาน ใบหน้าของเขาขุ่นมัว และลมหายใจเย็นๆ ยังทำให้อากาศโดยรอบเย็นลงหลายองศาอีกต่างหาก

ในห้องโถง ซูหรานก็รู้สึกถึงอากาศเย็นที่วิ่งผ่านร่างกายของเธอได้อย่างชัดเจน