บทที่ 7 เธอเป็นถึงสปอนเซอร์เชียวนะ

ทันทีที่ซูหรานกลับมาถึงวิลล่าจิ่งหยวน เธอก็ถูกล็อกไว้ที่นอกประตูใหญ่

"มันยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ ซุนฉิน คุณรีบไล่ตะเพิดมันออกไปเดี๋ยวนี้!" เสียงตะคอกของซูจี้ไห่ดังออกมาจากด้านในของประตู

"จี้ไห่ คุณอย่าโกรธไปเลยนะ เดี๋ยวจะเป็นผลเสียต่อสุขภาพเอาได้…"

"คุณพ่อคะ ให้พี่สาวเข้ามาเถอะค่ะ การที่พี่สาวได้ทำเรื่องทรยศต่อคุณชายลู่นั้น อาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบก็ได้นะคะ ผู้ชายที่อยู่ในสถานที่แบบเย่หลินบาร์นั้นต่างก็ทำ...อาชีพแบบนั้นอยู่แล้วนะคะ เรื่องแบบนี้ พี่สาวให้เงินไป คนคนนั้นก็คงไม่ไปป่าวประกาศเรื่องไปทั่วหรอกนะคะ…"

ในห้องนั่งเล่น ดูเผินๆแล้ว ซุนฉินและซูอินเหมือนจะออกหน้ามาพูดแทนซูหราน แต่ทุกคำกลับเหมือนราดน้ำมันลงบนเปลวไฟอย่างไงอย่างงั้น

ทันใดนั้น คำด่าทอของซูจี้ไห่ก็ยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้น

"มันไม่รักดี! คนอย่างซูจี้ไห่ไม่มีที่สำหรับลูกสาวที่ไร้ยางอายแบบมันอยู่หรอกนะ! ต่อไปอย่าให้มันก้าวเข้ามาเหยียบบ้านหลังนี้ได้อีก จะได้ไม่ต้องเอากาลกิณีมาแปดเปื้อนบ้าน อินอิน ลูกจิตใจดีและไร้เดียงสา อย่างได้เอามันเป็นเยี่ยงอย่างเด็ดขาด"

ซูหรานอดไม่ได้ที่จะจุกในหัวใจ เธออดกลั้นเอาไว้จนรู้สึกเจ็บ

เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอไม่เคยชอบเธอเลย ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าเธอจะทำอะไร พ่อของเธอก็ไม่เคยมาดูดำดูดีแต่อย่างใด

แต่ทว่าในวันนี้ เขาได้หันมาสนใจ "นิสัยของเธอ" และมันก็ยังเป็นครั้งแรกอีกด้วย!

พ่อของเธอไม่ชอบเธอ แต่กลับไปให้ความรักความเอ็นดูกับซูอิน ลูกสาวที่ภรรยาคนที่สองพามาด้วยเสียต่างหาก

เมื่อคิดถึงสถานะที่แท้จริงของซูอิน ซูหรานก็กระตุกมุมปากอย่างประชดประชันขึ้นมา

ทันใดนั้น ผ่านหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน เธอก็ได้เห็นซูอินหลับสายตาจากซูจี้ไห่ และสบสายตาเธอด้วยความภาคภูมิใจ ราวกับจะบอกเป็นนัยถึงชัยชนะของตัวเอง

ดวงตาของซูหรานเริ่มมีความเย็นชา แต่ในช่วงเวลาต่อมา รอยยิ้มที่สดใสก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ และเธอก็โบกมือไปทางซูอิน

รอยยิ้มของซูอินแข็งค้าง เพราะไม่คิดว่าซูหรานจะยังคงยิ้มได้ นี่เธอควรจะร้องไห้ไม่ใช่เหรอ?

ในขณะนี้ จู่ๆ มือที่โบกมือของซูหรานก็กำเอาไว้แน่น และชูนิ้วกลาง "อย่างสุภาพ" ให้เธอ...

"..."

จู่ๆ ใบหน้าของซูอินก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที

ซูหรานหันหลังกลับและจากไป ซูอินจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเธอ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

จากนั้นเธอก็รีบส่งข้อความถึงหลินเยว่เยว่อย่างไม่เต็มใจทันที พร้อมกับหันมาออดอ้อนซูจี้ไห่ว่า "คุณพ่อคะ งานเลี้ยงแซยิดของคุณย่าลู่ในวันพรุ่งนี้ หนูไปกับคุณพ่อได้ไหมคะ หนูก็อยากไปเปิดหูเปิดตาเหมือนกัน!"

งานเลี้ยงแซยิดของตระกูลลู่วันพรุ่งนี้ เธอจะต้องทำให้ซูหรานอับอายขายหน้าอย่างแน่นอน!

…

ตอนเที่ยงคืน ซูหรานกำลังเดินเตร็ดเตร่ไปตามท้องถนน

ข้อความจากกลุ่มไลน์เพื่อนนักเรียนมัธยมปลายได้เด้งขึ้นมาในโทรศัพท์อย่างไม่ขาดสาย

หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลินเยว่เยว่ "เป็นห่วงเธอเกินไป" จึงโพสต์ "ประกาศตามหาคนหาย" ในกลุ่มไลน์ของศิษย์เก่าเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอให้กลับบ้านพร้อมน้ำตา

เมื่อทุกคนได้รับรู้ข่าวนี้แล้ว ภายใต้การสอบถาม หลินเยว่เหว่ก็ได้ "เผลอ" พูดออกไปว่า เมื่อคืนเธอไปมั่วสุมกับผู้ชาย และโดนพ่อซูไล่ตะเพิดออกจากบ้าน

ในขณะที่กลุ่มไลน์นี้กำลังครึกครื้นอยู่นั้น ซูหรานก็กำลังกังวลว่าคืนนี้จะไปพักที่ไหนดี

และเงินจำนวนน้อยนิดที่เธอเหลืออยู่นั้น ก็ได้ให้กับ "สามีตัวพ่อ" ของเธอไปแล้ว ซึ่งตอนนี้เธอไม่มีเงินติดตัว และไม่มีที่ไปแต่อย่างใด

จู่ๆ เธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ และดวงตาก็สว่างขึ้นมาทันที

สามีตัวพ่อ!

"แม้ว่าจะเป็นการแลกเปลี่ยน แต่อย่างน้อยฉันก็ถือว่าเป็นสปอนเซอร์ของเขาอยู่นะ หากสปอนเซอร์ไปขอพักด้วยหนึ่งคืน เขาคงจะไม่ถือสาอะไร…ใช่ไหม?"

ซูหรานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นก็ต่อสายด้วยความประหม่าและความคาดหวัง

โทรศัพท์ดังขึ้นสองครั้ง และก็มีคนรับสาย

"ฮัลโหล……"

เสียงของผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยคลื่นแม่เหล็ก โดยมากระทบที่หูของซูหรานอย่างจัง จู่ๆ ซูหรานก็คิดถึงน้ำเสียงที่หนักหน่วงและเหนื่อยหอบที่ดังข้างหูของเธอเมื่อคืนนี้ขึ้นมาได้ และใบหน้าของเธอก็ร้อนราวกับถูกไฟลวก

"ฮัลโหล? พูดสิ!"

เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นอีกครั้ง

จู่ๆ ก็ซูหรานก็ดึงสติกลับมา และพัดภาพคลุมเครือเหล่านั้นในใจออกไปจนหมด "คือ...คือว่า...ฉันถูกไล่ออกจากบ้าน ตอนนี้ฉันไม่มีที่ไป จะเป็นไรไหมถ้า..."

ตุ๊ด ตุ๊ด…

ก่อนที่ซูหรานจะพูดจบ สายก็ถูกวางสายไปเสียแล้ว

ซูหรานจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือ เวลาผ่านไปพักใหญ่ถึงได้ตอบสนองกลับมาได้

"!!!"

เธอถูกปฏิเสธอย่างนั้นเหรอ? !

"โอ้ โอเค ดีมาก ดีมากๆ…" ความโกรธของซูหรานเพิ่มขึ้น

นี่มันอะไรกัน? เธอเป็นสปอนเซอร์ของเขานะ!

คืนเงินมา! ! !

ในเวลานี้ มีโรงแรมในเมืองไห่เฉิงที่ "ค่อนข้างถูกและมีสภาพแวดล้อมที่ดี"

ฟู่จิ้นหานดูข้อมูลเกี่ยวกับซูหรานและซิงหลานจิวเวลรี่ในมือของเธอ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าภรรยาที่เพิ่งจะแต่งของเขาจะเป็นทายาทเพียงคนเดียวของซิงหลานจิวเวลรี่!

และการที่ซูหรานถูกซูจี้ไห่ไล่ตะเพิดออกจากบ้าน เขาไม่รู้สึกประหลาดใจแต่อย่างใด

เพราะหากเขาไม่ได้ให้จี้เยี่ยนโจวได้ตรวจสอบซูหราน น่ากลัวว่าสิ่งที่ซูจี้ไห่ได้ทำแบบลับๆ นั้น คงไม่มีใครได้รับรู้อย่างแน่นอน

และถึงตอนนี้ ซูหรานก็คงไม่ได้รับรู้อะไรเลยแม้แต่น้อย!

ฟู่จิ้นหานกระตุกรอยยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา ในเวลานี้เขารอคอยเหลือเกินว่า "ภรรยาใหม่" ของเขาจะตอบสนองอย่างไร เมื่อเธอได้รู้ความจริงของซิงหลานจิวเวลรี่ และการกระทำลับๆ ของซูจี้ไห่พ่อของเธอ

ดวงตาของฟู่จิ้นหานฉายแววชั่วร้าย จากนั้นเขาก็ส่งโลเคชั่นของโรงแรมให้ซูหรานทันที