บทที่ 5 ต่อรองราคา

รอยยิ้มที่เยาะเย้ยของฟู่จิ้นหานแข็งค้างอยู่บนใบหน้า และแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง

หลังจากเวลาผ่านไปนานราวกับหนึ่งศตวรรษ ฟู่จิ้นหานก็ค่อยๆ เอ่ยขึ้นมาว่า "คุณ...พูดว่าอะไรนะ พูดอีกครั้งซิ!"

ซูหรานกะพริบตาปริบๆ และพูดด้วยความจริงใจว่า "เราแต่งงานกันเถอะ!"

เธอสามารถจ่ายได้!

เธอคิดทบทวนดีแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น วิธีการที่ดีที่สุดก็คือการแลกเปลี่ยนกัน ไม่ต้องมีใจ ไม่ต้องเกี่ยวข้องอะไรกันทั้งนั้น เธอจ่ายเงิน เขารับเงิน และผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้านี้ อาชีพของเขาพิเศษ และเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด!

หลังจากที่ฟู่จิ้นหานสามารถย่อยเรื่องราวได้ ดวงตาของเขาก็มีความรังเกียจและไม่แยแสเพิ่มเข้ามา

เขาเข้าใจเจตนาของเธอแล้ว!

เหอะ……

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่รู้จักตัวตนของเขา แต่เธอก็คงเห็นเขาที่มีเงินมากมายอย่างนั้นน่ะสิ

ดังนั้นเธอจึงกลับไปคิดทบทวน และก็มาหาเขาอีกครั้ง เพื่อต้องการที่จะปีนป่ายสามีที่ร่ำรวย? หรือแค่ต้องการเงินสักก้อน?

เมื่อคิดถึงรอยแดงบนผ้าปูที่นอนในตอนเช้า ร่องรอยความรู้สึกผิดที่ซ่อนอยู่ในใจของฟู่จิ้นหานก็หายไปทันที

เพราะท้ายที่สุดแล้ว เมื่อคืนวานเขาได้ตัวของเธอ และเขาก็จะให้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อเป็นค่าปิดปากไป!

น้ำเสียงที่เย็นชาของฟู่จิ้นหานมีความเหยียดหยามแฝงอยู่ "ผู้หญิงอย่างคุณ ผมเจอมาเยอะแล้ว พูดมาสิ เท่าไหร่?"

"…" ซูหรานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

เท่าไหร่?

เขากำลังต่อรองราคาอยู่หรือเปล่า?

ซูหรานคิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดตรงได้ขนาดนี้ ตามคาด เหตุการณ์แบบนี้เขาคงเห็นมาไม่น้อยครั้งแล้วใช่ไหม!

ซูหรานถอยหลังหนึ่งก้าว มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า และคิดอย่างจริงจังว่า : เท่าไหร่!

จู่ๆ ฟู่จิ้นหานก็รู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมา ด้วยสายตาที่เธอมองมา มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอกำลังมองดูสินค้าอยู่อย่างไงอย่างงั้น

และเขา... ก็ดูเหมือนว่าเป็นสินค้าชิ้นนั้น!

ฟู่จิ้นหานเร่งเธออย่างหมดความอดทน "เท่าไหร่!"

"สิบ...ห้าล้าน?"

ซูหรานจ้องมองเขาด้วยความไม่แน่ใจเล็กน้อย เพราะด้วยหน้าตาของเขาแบบนี้ สิบห้าล้านมันจะน้อยเกินไปหรือเปล่า?

ตามคาด สันคิ้วที่ดูดีของฟู่จิ้นหานก็ขมวดขึ้นมา

สิบห้าล้าน?

เขาคิดว่าเธอจะเอ่ยราคาที่สูงลิ่วเสียอีก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะต้องการเพียงสิบห้าล้านเท่านั้น!

"เหอะ…" ฟู่จิ้นหานหัวเราะอย่างดูหมิ่น

หัวใจของซูหรานเต้นรัว และเธอก็ขึ้นราคาทันที "ยี่สิบห้า...ยี่สิบห้าล้าน ยี่สิบห้าล้านสูงที่สุดแล้วนะ!"

หลังจากที่เธอเรียนจบ พ่อของเธอไม่ยอมให้เธอเข้าร่วมซิงหลานจิวเวลรี่ และเธอก็ไม่ได้ใช้เงินของที่บ้านอีกต่อไป และเงินยี่สิบล้านนี้เป็นเงินที่เธอเก็บหอมรอมริบมาจากการรับจ๊อบการออกแบบพิเศษมาจากรุ่นพี่ในวันปกตินั่นเอง

และมันคือทรัพย์สินทั้งหมดของเธอแล้ว!

มุมปากที่ดูแคลนของฟู่จิ้นหานชัดเจนมากยิ่งขึ้น

โดยมองว่าซูหรานเป็นผู้หญิงในแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

แต่นี่เป็นครั้งแรกของเธอ และเขาจะทำให้เธอขาดทุนไม่ได้

เมื่อนึกถึงการเหยียดหยามของเหรียญนั้น ฟู่จิ้นหานก็คิดที่จะให้เงินห้าสิบล้านกับเธอ และก็ใช้เงินห้าสิบล้านนี้ตอกคืนความเหยียดหยามนี้กลับไป

เขากระตุกมุมปากและยิ้มอย่างเย็นชาออกมา แต่ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากพูด เสียงของหญิงสาวก็กลับดังขึ้นมาก่อนว่า

"โอเค โอเค ราคาเดียว ห้าสิบล้าน!"

ซูหรานทุ่มสุดตัวแล้ว จากนั้นเธอก็มองไปยังฟู่จิ้นหานด้วยสายตาที่อ้อนวอน "ฉันให้คุณยี่สิบห้าล้านก่อนได้หรือเปล่า อีกยี่สิบห้าล้าน อีกเดือน...หรือว่า จ่ายเป็นงวดๆไป?"

ซูหรานถามอย่างหยั่งเชิง แต่ก็กลัวว่าเขาจะไม่ตอบรับ จึงได้พูดต่อไปว่า "คุณวางใจได้ ฉันมีเงิน ส่งเลขบัญชีของคุณมาให้ฉัน ฉันจะโอนเงินยี่สิบล้านให้คุณตอนนี้ เพื่อแสดงความจริงใจของฉัน"

ซูหรานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

รอยยิ้มบนใบหน้าที่เย้ยหยันของฟู่จิ้นหานหยุดนิ่ง "!!!"

เขาได้ยินผิดหรือเปล่า?

เธอพูดว่า เธอจะให้เงินเขาห้าสิบล้านอย่างนั้นเหรอ?

"เร็วเข้า หมายเลขบัญชี!" ซูหรานเร่งเร้า และสายตาที่มองมายังเขาก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง ราวกับหมาป่าตัวร้ายตัวหนึ่งกำลังหลอกล่อกระต่ายน้อยให้ติดกับดักอย่างไงอย่างงั้น

ฟู่จิ้นหานจ้องมองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ และแววตาก็มืดมนไม่ชัดเจน

หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็ให้บัญชีกับเธอในที่สุด

ในเวลาไม่ถึงนาที ข้อความการโอนเงินยี่สิบห้าล้านก็เด้งขึ้นมาบนมือถือของเขา

ซูหรานถอนหายใจยาว แม้ว่าการใช้เงินจำนวนมากจะทำให้ใจเธอปวดใจ แต่ในที่สุดเธอก็พบ "เจ้าบ่าว" ของตัวเองเสียที

ขั้นตอนต่อไปคือการขอทะเบียนสมรส

ซูหรานไม่ต้องการเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว "ตอนนี้พวกเรากลับไปเอาทะเบียนบ้านของตัวเองมา อีกหนึ่งชั่วโมง เราจะไปเจอกันที่ที่ว่าการอำเภอนะ"

ซูหรานทิ้งคำพูดเหล่านี้แล้วจากไป

ฟู่จิ้นหานมองดูยอดเงินยี่สิบล้านบนหน้าจอมือถืออย่างงุนงง

เธอโอนเงินยี่สิบห้าล้านให้เขาจริงๆ!

ให้เงินเขา แล้วก็แต่งงานกับเขางั้นเหรอ?

"เหอะ..." นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอเรื่องแบบนี้!

จู่ๆ ฟู่จิ้นหานก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันที

ราวกับว่าเขาต้องการดูว่าเธอจะมาไม้ไหนกันแน่ ฟู่จิ้นหานโทรไปหมายเลขหนึ่งทันที "ลุงชี ใบทะเบียนบ้านของผม...ลุงได้เอามาด้วยหรือเปล่า? อืม ผมต้องการใช้มันสักหน่อย..."