หน้าหนาวไร้ไออุ่น

หน้าหนาวไร้ไออุ่น

By:   หานชวน  Completed
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
27Chapters
5views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

"คุณอัน คุณแน่ใจหรือว่าต้องการยกเลิกข้อมูลประจำตัวทั้งหมดของคุณงั้นเหรอ หลังจากที่คุณยกเลิกแล้ว บุคคลนี้จะไม่มีตัวตนในโลกนี้อีก และทุกคนจะไม่สามารถตามหาคุณเจอเลยนะ" อันยีเซี่ยเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างแน่วแน่ "ค่ะ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือไม่ให้ใครตามหาฉันเจอ" ทางปลายสายนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับทันทีว่า "ได้ค่ะ คุณอัน คาดว่าขั้นตอนการยกเลิกจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งเดือน กรุณาอดทนรอหน่อยนะคะ"

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1

"คุณอัน คุณแน่ใจหรือว่าต้องการยกเลิกข้อมูลประจำตัวทั้งหมดของคุณงั้นเหรอ หลังจากที่คุณยกเลิกแล้ว บุคคลนี้จะไม่มีตัวตนในโลกนี้อีก และทุกคนจะไม่สามารถตามหาคุณเจอเลยนะ"อันยีเซี่ยเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างแน่วแน่"ค่ะ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือไม่ให้ใครตามหาฉันเจอ"ทางปลายสายนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับทันทีว่า "ได้ค่ะ คุณอัน คาดว่าขั้นตอนการยกเลิกจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งเดือน กรุณาอดทนรอหน่อยนะคะ"หลังจากวางสายแล้ว อันยีเซี่ยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และซื้อตั๋วเครื่องบินไปประเทศ F ของครึ่งเดือนข้างหน้าในขณะเดียวกัน ทางทีวีกำลังฉายงานแถลงข่าวของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เซิ่งซืออวี้ ประธานของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปได้เปิดตัวเครื่องประดับชิ้นหนึ่งโดยใช้เพชรและอัญมณีชั้นนำของโลกเพื่อทำเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวให้กับภรรยาของเขา ซึ่งมีการตั้งชื่อชื่อว่า【รักเซี่ย】เขาใช้ชื่อของอันยีเซี่ยมาตั้งชื่อให้มัน ก็เพื่อบอกกับคนทั้งโลกว่าเซิ่งซืออวี้จะรักอันยีเซี่ยตลอดไปทันทีที่ [รักเซี่ย] เปิดตัว ก็ทำให้เกิดกระแสฮิตบนโซเชียลต่างๆ ทันที ติดเทรนด์ตลอด ชาวเ...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
27 Chapters
บทที่ 1
"คุณอัน คุณแน่ใจหรือว่าต้องการยกเลิกข้อมูลประจำตัวทั้งหมดของคุณงั้นเหรอ หลังจากที่คุณยกเลิกแล้ว บุคคลนี้จะไม่มีตัวตนในโลกนี้อีก และทุกคนจะไม่สามารถตามหาคุณเจอเลยนะ"อันยีเซี่ยเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างแน่วแน่"ค่ะ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือไม่ให้ใครตามหาฉันเจอ"ทางปลายสายนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับทันทีว่า "ได้ค่ะ คุณอัน คาดว่าขั้นตอนการยกเลิกจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งเดือน กรุณาอดทนรอหน่อยนะคะ"หลังจากวางสายแล้ว อันยีเซี่ยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และซื้อตั๋วเครื่องบินไปประเทศ F ของครึ่งเดือนข้างหน้าในขณะเดียวกัน ทางทีวีกำลังฉายงานแถลงข่าวของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เซิ่งซืออวี้ ประธานของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปได้เปิดตัวเครื่องประดับชิ้นหนึ่งโดยใช้เพชรและอัญมณีชั้นนำของโลกเพื่อทำเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวให้กับภรรยาของเขา ซึ่งมีการตั้งชื่อชื่อว่า【รักเซี่ย】เขาใช้ชื่อของอันยีเซี่ยมาตั้งชื่อให้มัน ก็เพื่อบอกกับคนทั้งโลกว่าเซิ่งซืออวี้จะรักอันยีเซี่ยตลอดไปทันทีที่ [รักเซี่ย] เปิดตัว ก็ทำให้เกิดกระแสฮิตบนโซเชียลต่างๆ ทันที ติดเทรนด์ตลอด ชาวเ
Read more
บทที่ 2
พอตื่นขึ้นมายามเช้า เซิ่งซืออวี้ก็จูบอันยีเซี่ยในยามเช้าตามปกติ"เซี่ยเซี่ย เมื่อวานผมพลาดวันครบรอบแต่งงานของเรา วันนี้ให้ผมชดเชยให้คุณได้ไหม""ไปสวนสนุกดีไหม ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้บอกว่าอยากไปเที่ยวที่นั่นเหรอ?"อันยีเซี่ยหมดอารมณ์ ในขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธนั้น เซิ่งซืออวี้ก็จัดเก็บข้าวของที่ต้องการพกตัวไปด้วย แม้แต่เสื้อผ้าก็จัดเตรียมเรียบร้อยให้เธอแล้วหลังจากไปถึงสวนสนุก เขาก็ดูแลเธออย่างดีตลอดเวลาเธอเพิ่งเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เขาก็เอาน้ำให้เธออย่างเอาใจใส่พอมองตุ๊กตาแวบหนึ่ง เขาก็ซื้อให้เธอทันทีม้าหมุน รถบั๊ม ชิงช้าสวรรค์...เซิ่งซืออวี้ไม่สนใจว่ารายการเหล่านั้นจะดูเด็กหรือไม่ ตราบใดที่เธอชอบ เขาจะเล่นเป็นเพื่อนกับเธอเซิ่งซืออวี้จับมือของเธอและแทบไม่เคยเอาออกเลย แม้ว่าเธอจะต่อต้านและต้องการที่จะหลุดมือจากเขา แต่เขาก็คงจะจับมันไว้อย่างแน่นถึงขนาดซื้อบอลลูนและแขวนไว้ในกระเป๋าของเธอ พูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มว่า "เซี่ยเซี่ย ด้วยวิธีนี้ คุณจะไม่มีวันไปจากผมนะ"ไม่มีวันไปจากเขางั้นเหรอ...แต่คราวนี้ที่ที่เธอจะไปนั้น เขาไม่มีทางตามหาเจอเลยเซิ่งซืออวี้ คุณไปจากฉันไปตั้งนาน
Read more
บทที่ 3
อันยีเซี่ยเจ็บปวดอย่างรุนแรง เธอใช้มือขวากุมหน้าอกไว้แน่นและรู้สึกหายใจไม่ออกอยู่พักหนึ่งในที่สุด เซิ่งซืออวี้ก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ และรีบวิ่งไปข้างหน้า "เซี่ยเซี่ย เป็นอะไรไป"ความกังวลในดวงตาของเขาไม่ได้ดูเหมือนเสแสร้ง เหมือนกับว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เขาจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อด้วยแต่คนที่รักเธอสุดหัวใจนั้นกลับปิดบังเรื่องมากมายจากเธอเธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง "ไม่ได่เป็นอะไร... เมื่อกี้แค่หายใจไม่ออกอยู่นิดหน่อย"เซิ่งซืออวี้รีบช่วยเธอนวดหน้าอกทันที และหลังจากยืนยันว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรก็รีบส่งเธอกลับไปพักผ่อนระหว่างทางกลับบ้าน เขาพยายามเล่าเรื่องที่ตลกเพื่อให้ฟัง เพื่อให้เะอมีความสุขแต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถมีความสุขได้สักทีอันยีเซี่ยพิงหน้าต่างรถ มองทิวทัศน์ด้านนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้านิ่งเฉย"เซี่ยเซี่ย มีตรงไหนที่ผมทำไม่ดีหรือเปล่า" เขาถามอย่างหยั่งเชิง"เปล่า" ในที่สุดเธอก็เอ่ยปากพูด "ฉันแค่กำลังคิดถึงละครทีวีที่ฉันดูในวันนี้"เซิ่งซืออวี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในทันทีทันใด และถามต่อไปด้วยรอยยิ้มว่า "ละครอะไรเหรอ"
Read more
บทที่ 4
[รักเซี่ย] มีมูลค่าไม่น้อย หากต้องการขาย วิธีเดียวที่จะนำมันไปขายก็คือเอไปประมูลเพราะฉะนั้นเซิ่งซืออวี้ได้เห็น [รักเซี่ย] ปรากฏตัวที่ร้านประมูลเหรอ?เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่ถามกลับไปว่า "คุณไปร้านประมูลมาเหรอ"เซิ่งซืออวี้อึ้งไป จากนั้นแสดงสีหน้าผิดปกติเล็กน้อย เมื่อผ่านไปหลายวินาที เขาถึงตอบว่า "ผมอยากจะไปซื้อเครื่องประดับให้คุณไง"จะซื้อให้เธอหรือให้หลินจินกันแน่...หลินจินได้เตรียมเซอร์ไพรส์ชิ้นใหญ่ไว้ให้เขา ดังนั้นเขาจึงต้องมอบอะไรตอบแทนเธอสิท่าอันยีเซี่ยควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว และพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า "ฉันไม่ได้ขาย แต่ฉันบริจาคมัน"เมื่อได้ยินดังนั้น เซิ่งซืออวี้ก็กุมมือของเธอไว้อย่างจนใจ "เซี่ยเซี่ย ผมรู้ว่าคุณใจดี แต่ถ้าคุณต้องการบริจาค คุณสามารถใช้สิ่งอื่นได้ มีเพียงของชิ้นนี้จะบริจาคไม่ได้นะ"หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบกล่องออกมาจากอ้อมแขนแล้ววางไว้ตรงหน้าอันยีเซี่ยกล่องกำมะหยี่สีดำถูกเปิดออก และมันก็คือ [รักเซี่ย] นั่นเองความแวววาวที่โดดเด่นของเครื่องประดับนั้นยังคงดีเหมือนเดิม"ผมซื้อมันกลับมาอีกแล้ว รักเซี่ยคือเครื่องพิสูจน์ความรักของผมที่มีต่อคุณ ไม่ว่าเม
Read more
บทที่ 5
ทว่าอันยีเซี่ยยังคงเงียบตลอด และหลังจากอยู่เป็นเพื่อนเขามาพักหนึ่งก็ไม่อยากเล่นละครกับเขาอีกเลย"มันดึกแล้ว ฉันขอตัวไปก่อนล่ะ"เซิ่งซืออวี้ก็ยืนขึ้นเพื่อจะจากไป แต่เพื่อนๆ หลายคนก็รีบห้ามเขาไว้"พี่ยีเซี่ยมีสุขภาพไม่ดีเลยต้องพักผ่อนเยอะๆ พวกเราพี่น้องไม่ได้เจอกันมานานแล้ว คุณจะไปไหนไม่ได้นะ!""ใช่ ปล่อยให้พี่ยีเซี่ยกลับไปพักผ่อนเถอะ คุณอยู่เป็นเพื่อนเรา เรามาสนุกกันหน่อยนะ"อันยีเซี่ยดึงมือที่ถูกเซิ่งซืออวี้จับไว้ แล้วพูดช้าๆ ว่า "คนขับรถจะพาฉันกลับ คุณอยู่ต่อได้เลย"ทันทีที่เธอพูดจบก็หันหลังจากไปเธอเดินออกไปอย่างเร็วมากถึงขั้นเซิ่งซืออวี้ยังไม่ทันจะปฏิเสธแต่อย่างใดไม่นานหลังจากที่รถขับออกไป อันยีเซี่ยก็สัมผัสถึงโทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้เป็นของเธอในแจ็กเก็ตเปลือกสีดำ เป็นของเซิ่งซืออวี้เธอขมวดคิ้วและสั่งให้คนขับกลับรถทันทีที่รถจอดอยู่ด้านนอกบาร์ อันยีเซี่ยก็เห็นหลินจินลงจากรถแท็กซี่คันหนึ่งเธอคอยเช็คดูการแต่งหน้าของตัวเองครั้งแล้วครั้งอีก จากนั้นก็เดินทางไปห้องวีไอพีอันยีเซี่ยกำโทรศัพท์ในมือของเธอโดยไม่รู้ตัวและเดินตามหลินจินไปก็ตามอย่างที่คาดไว้เธอหยุดอยู่ในห้องวีไ
Read more
บทที่ 6
หลังจากกลับบ้าน อันยีเซี่ยก็เกิดไข้สูงซึ่งไม่ลดสักทีเซิ่งซืออวี้กลับบ้านอย่างเมามาย และเมื่อเห็นเธอหมดสติด้วยแก้มแดงก่ำ และจู่ๆ ก็ตื่นตระหนกเขารีบอุ้มเธอขึ้นมาและพาเธอไปโรงพยาบาลเมื่อรู้สึกตัวอีกที อันยีเซี่ยขยับเปลือกตาหนักๆ ของเธอ และในที่สุดก็ลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบากเมื่อเห็นเธอตื่นขึ้นมา นางพยาบาลที่กำลังเปลี่ยนยาให้นั้นก็ดีใจมาก "คุณนายเซิ่ง ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว คุณตัวร้อนมาทั้งวันทั้งคืน คุณเซิ่งกังวลมากจนต้องเฝ้าอยู่หน้าเตียงตลอด จนกระทั่งเมื่อกี้ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งเลยออกไป จะให้ฉันไปเรียกเขาไหม ถ้าเขารู้ว่าคุณตื่นแล้วจะต้องดีใจมากแน่ๆ"อันยีเซี่ยส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "ไม่ต้อง"พยาบาลไม่ได้พูดอะไรหลังจากได้ยินดังนั้น เธอจึงเปลี่ยนยาให้เสร็จแล้วก็จากไปอย่างเคารพทันใดนั้นห้องผู้ป่วยขนาดใหญ่ก็เงียบลง เงียบมากจนอันยีเซี่ยสามารถได้ยินเสียงโทรของเซิ่งซืออวี้ที่อยู่ข้างนอกด้วยซ้ำเขาเป็นคนเงียบอยู่เสมอ เขาจะสูญเสียการควบคุมก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอเท่านั้นแต่ตอนนี้ เสียงของเขาในโทรศัพท์เต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้นหลังจากนั้นไม่นาน เสียงฝีเท้าก็ห่างไ
Read more
บทที่ 7
"เปล่า"อันยีเซี่ยมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยตาแดงก่ำวินาทีต่อมา ดอกไม้ไฟจำนวนนับไม่ถ้วนก็เบ่งบานท่ามกลางท้องฟ้านอกหน้าต่าง ซึ่งมันงดงามมากอันยีเซี่ยนึกถึงสิ่งที่หลินจินพูดในกลางวัน โดยบอกว่าเซิ่งซืออวี้จะจุดพลุดอกไม้ไฟทั้งเมืองเพื่อเธอในคืนนี้เมื่อเห็นเธอมองดูดอกไม้ไฟข้างนอกอย่างเหม่อลอย ดวงตาของเซิ่งซืออวี้เต็มไปด้วยความรัก "ชอบดูดอกไม้ไฟเหรอ งั้นผมจะจัดดอกไม้ไฟให้กับคุณด้วย ต้องยิ่งใหญ่กว่านี้อีก เอาไหม?"เซิ่งซืออวี้กอดเธอไว้แน่นพลางเล้าโลมเบาๆอันยีเซี่ยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความขมขื่นพร้อมน้ำตาด้วย"เซิ่งซืออวี้ ฉันไม่ชอบของที่คนอื่นใช้ไปแล้ว"ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ไฟหรือผู้คนก็ตาม-ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงดอกไม้ไฟ ทว่าเขากลับใจเต้นแรงขึ้น และจู่ๆ เขาก็เกิดอาการตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ถูกหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็กอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม"งั้นผมจะเตรียมเซอร์ไพรส์อื่นๆ ให้กับคุณ จะไม่ทำให้คุณต้องไปอิจฉาผู้หญิงคนอื่น"อันยีเซี่ยเงียบ แค่มองไปในระยะไกลอย่างเงียบๆ โดยไม่ตอบหลายวันต่อมา เซิ่งซืออวี้ออกไปแต่เช้าแล้วกลับดึกๆ มีท่าทางลึกลับมากแม้แต่คนรับใช้ก็สัง
Read more
บทที่ 8
ในวันแรก เมื่อหลินจินส่งรูปถ่ายที่เซิ่งซืออวี้ปอกเปลือกกุ้งให้เธอ ส่วนอันยีเซี่ยก็เตรียมเตาอั้งโล่และเผารูปถ่ายทั้งหมดที่ถ่ายกับเซิ่งซืออวี้วันรุ่งขึ้น หลินจินส่งรูปถ่ายที่เซิ่งซืออวี้จูบกับเธอในใต้ต้นมะเดื่อ ส่วนอันยีเซี่ยก็จ้างคนงานมาโค่นต้นเชอร์รี่ที่เขาปลูกในสวนหลังบ้านทีละต้นในวันที่สาม หลินจินส่งชุดคำสารภาพที่เซิ่งซืออวี้พูดในห้องถ่ายทอดสดของเธอ ส่วนอันยีเซี่ยตามหาจดหมายรักหลายร้อยฉบับที่เซิ่งซืออวี้เขียนถึงเธอในอดีตจดหมายรักกลายเป็นสีเหลืองเมื่อเวลาผ่านไป แต่ลายมือบนจดหมายยังคงชัดเจนอยู่เธอสัมผัสข้อความที่เขียนไว้ด้านบนนั้น จากนั้นเธอก็โยนจดหมายแต่ละฉบับลงในเครื่องทำลายเอกสารอย่างไร้ความรู้สึก……ยามเช้าในวันนี้เธอจะออกเดินทางอันยีเซี่ยเพิ่งลืมตาขึ้นและเห็นเซิ่งซืออวี้ที่ไม่ได้กลับมาเป็นเวลานานซึ่งยืนอยู่หน้าเตียงเขายืนอยู่หน้าเตียงโดยถือโทรศัพท์มือถือของเธอไว้ในมือ เมื่อเขาเห็นเธอตื่นขึ้นมา ก็ทำหน้าไม่สู้ดีนัก"เซี่ยเซี่ย ข้อความส่งมาที่โทรศัพท์ของคุณบอกว่าคุณยกเลิกสำเร็จ คุณกำลังยกเลิกอะไรเหรอ"เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของอันยีเซี่ยก็เต้นรัวเธอรีบหยิบโทรศัพท์
Read more
บทที่ 9
อันยีเซี่ยนำใบรับรองประจำตัวชั่วคราวแล้วรีบไปสนามบินทันทีที่เครื่องบินขึ้น ทุกอย่างก็จบลงหลังจากลงเครื่องที่ประเทศ F เธอก็ได้มีตัวตนใหม่ในฐานะเจ้าของที่พักตามแนวชายฝั่งของประเทศ Fอย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน เซิ่งซืออวี้ที่อยู่ในเมืองจิงนั้นก็แทบเป็นบ้าแล้วเวลาย้อนกลับไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนหลังจากส่งหลินจินกลับบ้านแล้ว เธอก็ยังคงรั้งเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย"ซืออวี้ ไหนๆ ก็มาที่นี่แล้ว ไม่ขึ้นไปนั่งสักพักเหรอ"ขณะที่เธอพูดก็วาดวงกลมคลุมเครือสองสามวงในมือของเขาเซิ่งซืออวี้รู้สึกลังเลเล็กน้อย ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาเกิดความตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ถูก"ไม่ขึ้นไปแล้ว คุณเข้าบ้านเถอะ ผมต้องการกลับไปอยู่กับเซี่ยเซี่ย"เขาผลักมือของหลินจิน และนึกถึงสิ่งที่เขาสัญญาไว้กับอันยีเซี่ยในเมื่อกี้นี้เขาไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนเธอมานานแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่พอใจเอาเมื่อนึกถึงประเด็นนี้ มุมปากของเซิ่งซืออวี้ก็ยกขึ้นพร้อมกับความสุขหลินจินกอดเอวของเขาอีกครั้งแล้วพูดว่า "ซืออวี้ คุณไม่อยากเห็นฉันใส่ชุดนั้นเหรอ? ไหนๆ ก็มาแล้ว ครั้งนี้ไม่ดู ก็จะไม่มีโอกาสหน้าแล้วนะ"มือของเธอยังคงล้วงเข้าไปในเสื้
Read more
บทที่ 10
"แล้วพวก...พวกแกรู้ไหมว่าเซี่ยเซี่ยไปไหน? เธอออกจากบ้านเมื่อไหร่กัน?"เซิ่งซืออวี้เลียริมฝีปากที่แห้งของเขาโดยไม่รู้ตัว เสียงแหบแห้งเล็กน้อยคนรับใช้ต่างก็ส่ายหัว "คุณผู้ชาย คุณนายออกไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางแต่เช้า และเราก็ไม่รู้เรื่องด้วยค่ะ"ออกจากบ้านงั้นเรหอ เธอจะไปที่ไหนได้อีกล่ะ?จิตใจของเขาว่างเปล่าอยู่พักหนึ่ง และพยายามคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเธอจะไปที่ไหนได้อีกพ่อและแม่ของอันยีเซี่ยได้หย่ากันแล้วต่างมีครอบครัวของตัวเองตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว อันยีเซี่ยไม่มีทางไปหาพวกเขาเขาได้แต่หวังกับเพื่อนของอันยีเซี่ยเท่านั้น"ฮัลโหล ผมเซิ่งซืออวี้เอง ไม่ทราบว่าเซี่ยเซี่ยอยู่กับคุณหรือเปล่า""อะไรนะ คุณกำลังพูดไร้สาระอะไร เซี่ยเซี่ยมาอยู่กับฉันได้อย่างไร"การสนทนาเช่นนี้เกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วนแม้แต่เพื่อนของเซิ่งซืออวี้เองก็ถามไปแล้ว แต่ไม่มีใครรู้ว่าอันยีเซี่ยอยู่ที่ไหนความรู้สึกสิ้นหวังอย่างถึงที่สุดก็กลืนกินเขาครั้งแล้วครั้งเล่าดูเหมือนเขาจะย้อนเวลากลับไปยามที่เขาไม่มีอันยีเซี่ยอยู่ข้างๆเธอคือสุดที่รักของเขาในชีวิตของเขา เกือบจะเท่ากับเนื้อในหัวใจของเขาเนื้อบนร่างกายของเขา
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status