Semua Bab หน้าหนาวไร้ไออุ่น: Bab 1 - Bab 10

"คุณอัน คุณแน่ใจหรือว่าต้องการยกเลิกข้อมูลประจำตัวทั้งหมดของคุณงั้นเหรอ หลังจากที่คุณยกเลิกแล้ว บุคคลนี้จะไม่มีตัวตนในโลกนี้อีก และทุกคนจะไม่สามารถตามหาคุณเจอเลยนะ"อันยีเซี่ยเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างแน่วแน่"ค่ะ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือไม่ให้ใครตามหาฉันเจอ"ทางปลายสายนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับทันทีว่า "ได้ค่ะ คุณอัน คาดว่าขั้นตอนการยกเลิกจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งเดือน กรุณาอดทนรอหน่อยนะคะ"หลังจากวางสายแล้ว อันยีเซี่ยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และซื้อตั๋วเครื่องบินไปประเทศ F ของครึ่งเดือนข้างหน้าในขณะเดียวกัน ทางทีวีกำลังฉายงานแถลงข่าวของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เซิ่งซืออวี้ ประธานของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปได้เปิดตัวเครื่องประดับชิ้นหนึ่งโดยใช้เพชรและอัญมณีชั้นนำของโลกเพื่อทำเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวให้กับภรรยาของเขา ซึ่งมีการตั้งชื่อชื่อว่า【รักเซี่ย】เขาใช้ชื่อของอันยีเซี่ยมาตั้งชื่อให้มัน ก็เพื่อบอกกับคนทั้งโลกว่าเซิ่งซืออวี้จะรักอันยีเซี่ยตลอดไปทันทีที่ [รักเซี่ย] เปิดตัว ก็ทำให้เกิดกระแสฮิตบนโซเชียลต่างๆ ทันที ติดเทรนด์ตลอด ชาวเ

อันยีเซี่ยเจ็บปวดอย่างรุนแรง เธอใช้มือขวากุมหน้าอกไว้แน่นและรู้สึกหายใจไม่ออกอยู่พักหนึ่งในที่สุด เซิ่งซืออวี้ก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ และรีบวิ่งไปข้างหน้า "เซี่ยเซี่ย เป็นอะไรไป"ความกังวลในดวงตาของเขาไม่ได้ดูเหมือนเสแสร้ง เหมือนกับว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เขาจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อด้วยแต่คนที่รักเธอสุดหัวใจนั้นกลับปิดบังเรื่องมากมายจากเธอเธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง "ไม่ได่เป็นอะไร... เมื่อกี้แค่หายใจไม่ออกอยู่นิดหน่อย"เซิ่งซืออวี้รีบช่วยเธอนวดหน้าอกทันที และหลังจากยืนยันว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรก็รีบส่งเธอกลับไปพักผ่อนระหว่างทางกลับบ้าน เขาพยายามเล่าเรื่องที่ตลกเพื่อให้ฟัง เพื่อให้เะอมีความสุขแต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถมีความสุขได้สักทีอันยีเซี่ยพิงหน้าต่างรถ มองทิวทัศน์ด้านนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้านิ่งเฉย"เซี่ยเซี่ย มีตรงไหนที่ผมทำไม่ดีหรือเปล่า" เขาถามอย่างหยั่งเชิง"เปล่า" ในที่สุดเธอก็เอ่ยปากพูด "ฉันแค่กำลังคิดถึงละครทีวีที่ฉันดูในวันนี้"เซิ่งซืออวี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในทันทีทันใด และถามต่อไปด้วยรอยยิ้มว่า "ละครอะไรเหรอ"

ทว่าอันยีเซี่ยยังคงเงียบตลอด และหลังจากอยู่เป็นเพื่อนเขามาพักหนึ่งก็ไม่อยากเล่นละครกับเขาอีกเลย"มันดึกแล้ว ฉันขอตัวไปก่อนล่ะ"เซิ่งซืออวี้ก็ยืนขึ้นเพื่อจะจากไป แต่เพื่อนๆ หลายคนก็รีบห้ามเขาไว้"พี่ยีเซี่ยมีสุขภาพไม่ดีเลยต้องพักผ่อนเยอะๆ พวกเราพี่น้องไม่ได้เจอกันมานานแล้ว คุณจะไปไหนไม่ได้นะ!""ใช่ ปล่อยให้พี่ยีเซี่ยกลับไปพักผ่อนเถอะ คุณอยู่เป็นเพื่อนเรา เรามาสนุกกันหน่อยนะ"อันยีเซี่ยดึงมือที่ถูกเซิ่งซืออวี้จับไว้ แล้วพูดช้าๆ ว่า "คนขับรถจะพาฉันกลับ คุณอยู่ต่อได้เลย"ทันทีที่เธอพูดจบก็หันหลังจากไปเธอเดินออกไปอย่างเร็วมากถึงขั้นเซิ่งซืออวี้ยังไม่ทันจะปฏิเสธแต่อย่างใดไม่นานหลังจากที่รถขับออกไป อันยีเซี่ยก็สัมผัสถึงโทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้เป็นของเธอในแจ็กเก็ตเปลือกสีดำ เป็นของเซิ่งซืออวี้เธอขมวดคิ้วและสั่งให้คนขับกลับรถทันทีที่รถจอดอยู่ด้านนอกบาร์ อันยีเซี่ยก็เห็นหลินจินลงจากรถแท็กซี่คันหนึ่งเธอคอยเช็คดูการแต่งหน้าของตัวเองครั้งแล้วครั้งอีก จากนั้นก็เดินทางไปห้องวีไอพีอันยีเซี่ยกำโทรศัพท์ในมือของเธอโดยไม่รู้ตัวและเดินตามหลินจินไปก็ตามอย่างที่คาดไว้เธอหยุดอยู่ในห้องวีไ

"เปล่า"อันยีเซี่ยมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยตาแดงก่ำวินาทีต่อมา ดอกไม้ไฟจำนวนนับไม่ถ้วนก็เบ่งบานท่ามกลางท้องฟ้านอกหน้าต่าง ซึ่งมันงดงามมากอันยีเซี่ยนึกถึงสิ่งที่หลินจินพูดในกลางวัน โดยบอกว่าเซิ่งซืออวี้จะจุดพลุดอกไม้ไฟทั้งเมืองเพื่อเธอในคืนนี้เมื่อเห็นเธอมองดูดอกไม้ไฟข้างนอกอย่างเหม่อลอย ดวงตาของเซิ่งซืออวี้เต็มไปด้วยความรัก "ชอบดูดอกไม้ไฟเหรอ งั้นผมจะจัดดอกไม้ไฟให้กับคุณด้วย ต้องยิ่งใหญ่กว่านี้อีก เอาไหม?"เซิ่งซืออวี้กอดเธอไว้แน่นพลางเล้าโลมเบาๆอันยีเซี่ยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความขมขื่นพร้อมน้ำตาด้วย"เซิ่งซืออวี้ ฉันไม่ชอบของที่คนอื่นใช้ไปแล้ว"ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ไฟหรือผู้คนก็ตาม-ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงดอกไม้ไฟ ทว่าเขากลับใจเต้นแรงขึ้น และจู่ๆ เขาก็เกิดอาการตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ถูกหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็กอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม"งั้นผมจะเตรียมเซอร์ไพรส์อื่นๆ ให้กับคุณ จะไม่ทำให้คุณต้องไปอิจฉาผู้หญิงคนอื่น"อันยีเซี่ยเงียบ แค่มองไปในระยะไกลอย่างเงียบๆ โดยไม่ตอบหลายวันต่อมา เซิ่งซืออวี้ออกไปแต่เช้าแล้วกลับดึกๆ มีท่าทางลึกลับมากแม้แต่คนรับใช้ก็สัง

อันยีเซี่ยนำใบรับรองประจำตัวชั่วคราวแล้วรีบไปสนามบินทันทีที่เครื่องบินขึ้น ทุกอย่างก็จบลงหลังจากลงเครื่องที่ประเทศ F เธอก็ได้มีตัวตนใหม่ในฐานะเจ้าของที่พักตามแนวชายฝั่งของประเทศ Fอย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน เซิ่งซืออวี้ที่อยู่ในเมืองจิงนั้นก็แทบเป็นบ้าแล้วเวลาย้อนกลับไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนหลังจากส่งหลินจินกลับบ้านแล้ว เธอก็ยังคงรั้งเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย"ซืออวี้ ไหนๆ ก็มาที่นี่แล้ว ไม่ขึ้นไปนั่งสักพักเหรอ"ขณะที่เธอพูดก็วาดวงกลมคลุมเครือสองสามวงในมือของเขาเซิ่งซืออวี้รู้สึกลังเลเล็กน้อย ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาเกิดความตื่นตระหนกอย่างอธิบายไม่ถูก"ไม่ขึ้นไปแล้ว คุณเข้าบ้านเถอะ ผมต้องการกลับไปอยู่กับเซี่ยเซี่ย"เขาผลักมือของหลินจิน และนึกถึงสิ่งที่เขาสัญญาไว้กับอันยีเซี่ยในเมื่อกี้นี้เขาไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนเธอมานานแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่พอใจเอาเมื่อนึกถึงประเด็นนี้ มุมปากของเซิ่งซืออวี้ก็ยกขึ้นพร้อมกับความสุขหลินจินกอดเอวของเขาอีกครั้งแล้วพูดว่า "ซืออวี้ คุณไม่อยากเห็นฉันใส่ชุดนั้นเหรอ? ไหนๆ ก็มาแล้ว ครั้งนี้ไม่ดู ก็จะไม่มีโอกาสหน้าแล้วนะ"มือของเธอยังคงล้วงเข้าไปในเสื้