MasukShare
บทที่ 25
Bab terkait
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 26
"ขอโทษที ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ เลิกกันเถอะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"ในความฝัน อันยีเซี่ยหลบมือจากเขา แล้วเดินออกไปไกลเรื่อยๆ"เซี่ยเซี่ย! ไม่นะ! คุณทำแบบนี้ไม่ได้!""ผมจะทำดีกับคุณมาก ถ้าคุณชอบขนมข้าวเหนียวทางตะวันออกของเมือง ผมก็ซื้อให้คุณกินทุกวัน เครื่องประดับ อสังหาริมทรัพย์ หุ้น อะไรที่ผมให้ได้ผมก็จะให้กับคุณทั้งหมด คุณอยู่กับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ขอร้องอย่างจริงใจทว่าอันยีเซี่ยไม่ได้มองย้อนกลับไปเลยแม้แต่ครั้งเดียวเขาไล่ไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง แต่ก็ไม่ได้อะไรเลยแม้แต่แหวนหมั้นสองวงในมือของเขาก็หายไปเลยเซี่ยเซี่ยไม่ต้องการเขาอีกแล้ว ไม่ต้องการความรักของเขา ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นอีกต่อไป"เซี่ยเซี่ย...เซี่ยเซี่ย..."เปลือกตาของเซิ่งซืออวี้ปิดสนิท มีเม็ดเหงื่อเย็นไหลออกมาจากใบหน้าที่ซีดเซียวของเขา และริมฝีปากของเขาก็โดนตัวเองกัดจนเกิดเลือดไหลออกมาไม่รู้ว่าได้พึมพำชื่ออันยีเซี่ยไปกี้ครั้งกันแล้วดวงตาที่ขุ่นมัวของคุณท่านเซิ่งเต็มไปด้วยความกังวลเขาถอนหายใจลึกๆ หลังจากตรวจสอบมาหลายวัน ในที่สุดผู้ช่วยของเขาก็พบข้อมูลติดต่อล่าสุดของอันยีเซี่ย"ฮัลโหล คุณอัน ฉันเอง ปู่ขอ
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 27
"เซี่ยเซี่ย!"เซิ่งซืออวี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับตะโกนชื่ออันยีเซี่ยคุณท่านเซิ่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่ข้างเตียง"เซิ่งซืออวี้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกให้ตั้งใจทำงาน ดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดี และห้ามไปตามหาอันยีเซี่ยอีก!""อะแฮ่ม" เซิ่งซืออวี้กระแอมสองสามครั้งด้วยความสับสนและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ทำไมล่ะ""เธอเป็นภรรยาของผม ถ้าผมไม่ได้เซ็นสัญญาหย่า เราก็ยังไม่ได้หย่า ตราบใดที่ผมมีความพากเพียรและจริงใจมากพอ เธอจะยกโทษให้ผมไม่ช้าก็เร็ว!""จริงๆ แล้วเธอเป็นคนใจอ่อนมาก หากผมง้อสักหน่อย เดี๋ยวเธอก็จะยกโทษให้ผม…""หุบปากซะ" คุณท่านเซิ่งขัดจังหวะเขาจากนั้นเขาก็หยิบเสียงบันทึกการสนทนากับอันยีเซี่ยออกมาแล้วเปิดให้เขาฟังเสียงที่ชัดเจนดังก้องไปทั่วห้อง ทำลายความมั่นใจของเซิ่งซืออวี้จนหมดสิ้นจนกระทั่งเสียงบันทึกจบลง ภายในห้องก็ยังคงเงียบสงัดหลังจากผ่านไปได้สักพัก เขาก็พึมพำต่อว่า "เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้...นี่ไม่จริง ผมอยากไปหาเซี่ยเซี่ย ผมอยากเจอเธอ!""ผมอยากจะบอกเธอว่าเธอคือคนเดียวที่ผมรัก และจะเป็นคนเดียวที่ผมรักในชีวิตนี้!"เซิ่งซืออวี้พยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 1
"คุณอัน คุณแน่ใจหรือว่าต้องการยกเลิกข้อมูลประจำตัวทั้งหมดของคุณงั้นเหรอ หลังจากที่คุณยกเลิกแล้ว บุคคลนี้จะไม่มีตัวตนในโลกนี้อีก และทุกคนจะไม่สามารถตามหาคุณเจอเลยนะ"อันยีเซี่ยเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าอย่างแน่วแน่"ค่ะ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือไม่ให้ใครตามหาฉันเจอ"ทางปลายสายนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับทันทีว่า "ได้ค่ะ คุณอัน คาดว่าขั้นตอนการยกเลิกจะเสร็จสิ้นภายในครึ่งเดือน กรุณาอดทนรอหน่อยนะคะ"หลังจากวางสายแล้ว อันยีเซี่ยก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และซื้อตั๋วเครื่องบินไปประเทศ F ของครึ่งเดือนข้างหน้าในขณะเดียวกัน ทางทีวีกำลังฉายงานแถลงข่าวของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เซิ่งซืออวี้ ประธานของเซิ่งซื่อ กรุ๊ปได้เปิดตัวเครื่องประดับชิ้นหนึ่งโดยใช้เพชรและอัญมณีชั้นนำของโลกเพื่อทำเครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวให้กับภรรยาของเขา ซึ่งมีการตั้งชื่อชื่อว่า【รักเซี่ย】เขาใช้ชื่อของอันยีเซี่ยมาตั้งชื่อให้มัน ก็เพื่อบอกกับคนทั้งโลกว่าเซิ่งซืออวี้จะรักอันยีเซี่ยตลอดไปทันทีที่ [รักเซี่ย] เปิดตัว ก็ทำให้เกิดกระแสฮิตบนโซเชียลต่างๆ ทันที ติดเทรนด์ตลอด ชาวเ
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 2
พอตื่นขึ้นมายามเช้า เซิ่งซืออวี้ก็จูบอันยีเซี่ยในยามเช้าตามปกติ"เซี่ยเซี่ย เมื่อวานผมพลาดวันครบรอบแต่งงานของเรา วันนี้ให้ผมชดเชยให้คุณได้ไหม""ไปสวนสนุกดีไหม ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้บอกว่าอยากไปเที่ยวที่นั่นเหรอ?"อันยีเซี่ยหมดอารมณ์ ในขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธนั้น เซิ่งซืออวี้ก็จัดเก็บข้าวของที่ต้องการพกตัวไปด้วย แม้แต่เสื้อผ้าก็จัดเตรียมเรียบร้อยให้เธอแล้วหลังจากไปถึงสวนสนุก เขาก็ดูแลเธออย่างดีตลอดเวลาเธอเพิ่งเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เขาก็เอาน้ำให้เธออย่างเอาใจใส่พอมองตุ๊กตาแวบหนึ่ง เขาก็ซื้อให้เธอทันทีม้าหมุน รถบั๊ม ชิงช้าสวรรค์...เซิ่งซืออวี้ไม่สนใจว่ารายการเหล่านั้นจะดูเด็กหรือไม่ ตราบใดที่เธอชอบ เขาจะเล่นเป็นเพื่อนกับเธอเซิ่งซืออวี้จับมือของเธอและแทบไม่เคยเอาออกเลย แม้ว่าเธอจะต่อต้านและต้องการที่จะหลุดมือจากเขา แต่เขาก็คงจะจับมันไว้อย่างแน่นถึงขนาดซื้อบอลลูนและแขวนไว้ในกระเป๋าของเธอ พูดด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มว่า "เซี่ยเซี่ย ด้วยวิธีนี้ คุณจะไม่มีวันไปจากผมนะ"ไม่มีวันไปจากเขางั้นเหรอ...แต่คราวนี้ที่ที่เธอจะไปนั้น เขาไม่มีทางตามหาเจอเลยเซิ่งซืออวี้ คุณไปจากฉันไปตั้งนาน
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 3
อันยีเซี่ยเจ็บปวดอย่างรุนแรง เธอใช้มือขวากุมหน้าอกไว้แน่นและรู้สึกหายใจไม่ออกอยู่พักหนึ่งในที่สุด เซิ่งซืออวี้ก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ และรีบวิ่งไปข้างหน้า "เซี่ยเซี่ย เป็นอะไรไป"ความกังวลในดวงตาของเขาไม่ได้ดูเหมือนเสแสร้ง เหมือนกับว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เขาจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อด้วยแต่คนที่รักเธอสุดหัวใจนั้นกลับปิดบังเรื่องมากมายจากเธอเธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง "ไม่ได่เป็นอะไร... เมื่อกี้แค่หายใจไม่ออกอยู่นิดหน่อย"เซิ่งซืออวี้รีบช่วยเธอนวดหน้าอกทันที และหลังจากยืนยันว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรก็รีบส่งเธอกลับไปพักผ่อนระหว่างทางกลับบ้าน เขาพยายามเล่าเรื่องที่ตลกเพื่อให้ฟัง เพื่อให้เะอมีความสุขแต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถมีความสุขได้สักทีอันยีเซี่ยพิงหน้าต่างรถ มองทิวทัศน์ด้านนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้านิ่งเฉย"เซี่ยเซี่ย มีตรงไหนที่ผมทำไม่ดีหรือเปล่า" เขาถามอย่างหยั่งเชิง"เปล่า" ในที่สุดเธอก็เอ่ยปากพูด "ฉันแค่กำลังคิดถึงละครทีวีที่ฉันดูในวันนี้"เซิ่งซืออวี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในทันทีทันใด และถามต่อไปด้วยรอยยิ้มว่า "ละครอะไรเหรอ"
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 4
[รักเซี่ย] มีมูลค่าไม่น้อย หากต้องการขาย วิธีเดียวที่จะนำมันไปขายก็คือเอไปประมูลเพราะฉะนั้นเซิ่งซืออวี้ได้เห็น [รักเซี่ย] ปรากฏตัวที่ร้านประมูลเหรอ?เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่ถามกลับไปว่า "คุณไปร้านประมูลมาเหรอ"เซิ่งซืออวี้อึ้งไป จากนั้นแสดงสีหน้าผิดปกติเล็กน้อย เมื่อผ่านไปหลายวินาที เขาถึงตอบว่า "ผมอยากจะไปซื้อเครื่องประดับให้คุณไง"จะซื้อให้เธอหรือให้หลินจินกันแน่...หลินจินได้เตรียมเซอร์ไพรส์ชิ้นใหญ่ไว้ให้เขา ดังนั้นเขาจึงต้องมอบอะไรตอบแทนเธอสิท่าอันยีเซี่ยควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว และพูดด้วยน้ำเสียงสงบว่า "ฉันไม่ได้ขาย แต่ฉันบริจาคมัน"เมื่อได้ยินดังนั้น เซิ่งซืออวี้ก็กุมมือของเธอไว้อย่างจนใจ "เซี่ยเซี่ย ผมรู้ว่าคุณใจดี แต่ถ้าคุณต้องการบริจาค คุณสามารถใช้สิ่งอื่นได้ มีเพียงของชิ้นนี้จะบริจาคไม่ได้นะ"หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบกล่องออกมาจากอ้อมแขนแล้ววางไว้ตรงหน้าอันยีเซี่ยกล่องกำมะหยี่สีดำถูกเปิดออก และมันก็คือ [รักเซี่ย] นั่นเองความแวววาวที่โดดเด่นของเครื่องประดับนั้นยังคงดีเหมือนเดิม"ผมซื้อมันกลับมาอีกแล้ว รักเซี่ยคือเครื่องพิสูจน์ความรักของผมที่มีต่อคุณ ไม่ว่าเม
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 5
ทว่าอันยีเซี่ยยังคงเงียบตลอด และหลังจากอยู่เป็นเพื่อนเขามาพักหนึ่งก็ไม่อยากเล่นละครกับเขาอีกเลย"มันดึกแล้ว ฉันขอตัวไปก่อนล่ะ"เซิ่งซืออวี้ก็ยืนขึ้นเพื่อจะจากไป แต่เพื่อนๆ หลายคนก็รีบห้ามเขาไว้"พี่ยีเซี่ยมีสุขภาพไม่ดีเลยต้องพักผ่อนเยอะๆ พวกเราพี่น้องไม่ได้เจอกันมานานแล้ว คุณจะไปไหนไม่ได้นะ!""ใช่ ปล่อยให้พี่ยีเซี่ยกลับไปพักผ่อนเถอะ คุณอยู่เป็นเพื่อนเรา เรามาสนุกกันหน่อยนะ"อันยีเซี่ยดึงมือที่ถูกเซิ่งซืออวี้จับไว้ แล้วพูดช้าๆ ว่า "คนขับรถจะพาฉันกลับ คุณอยู่ต่อได้เลย"ทันทีที่เธอพูดจบก็หันหลังจากไปเธอเดินออกไปอย่างเร็วมากถึงขั้นเซิ่งซืออวี้ยังไม่ทันจะปฏิเสธแต่อย่างใดไม่นานหลังจากที่รถขับออกไป อันยีเซี่ยก็สัมผัสถึงโทรศัพท์มือถือที่ไม่ได้เป็นของเธอในแจ็กเก็ตเปลือกสีดำ เป็นของเซิ่งซืออวี้เธอขมวดคิ้วและสั่งให้คนขับกลับรถทันทีที่รถจอดอยู่ด้านนอกบาร์ อันยีเซี่ยก็เห็นหลินจินลงจากรถแท็กซี่คันหนึ่งเธอคอยเช็คดูการแต่งหน้าของตัวเองครั้งแล้วครั้งอีก จากนั้นก็เดินทางไปห้องวีไอพีอันยีเซี่ยกำโทรศัพท์ในมือของเธอโดยไม่รู้ตัวและเดินตามหลินจินไปก็ตามอย่างที่คาดไว้เธอหยุดอยู่ในห้องวีไ
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 6
หลังจากกลับบ้าน อันยีเซี่ยก็เกิดไข้สูงซึ่งไม่ลดสักทีเซิ่งซืออวี้กลับบ้านอย่างเมามาย และเมื่อเห็นเธอหมดสติด้วยแก้มแดงก่ำ และจู่ๆ ก็ตื่นตระหนกเขารีบอุ้มเธอขึ้นมาและพาเธอไปโรงพยาบาลเมื่อรู้สึกตัวอีกที อันยีเซี่ยขยับเปลือกตาหนักๆ ของเธอ และในที่สุดก็ลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบากเมื่อเห็นเธอตื่นขึ้นมา นางพยาบาลที่กำลังเปลี่ยนยาให้นั้นก็ดีใจมาก "คุณนายเซิ่ง ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว คุณตัวร้อนมาทั้งวันทั้งคืน คุณเซิ่งกังวลมากจนต้องเฝ้าอยู่หน้าเตียงตลอด จนกระทั่งเมื่อกี้ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งเลยออกไป จะให้ฉันไปเรียกเขาไหม ถ้าเขารู้ว่าคุณตื่นแล้วจะต้องดีใจมากแน่ๆ"อันยีเซี่ยส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "ไม่ต้อง"พยาบาลไม่ได้พูดอะไรหลังจากได้ยินดังนั้น เธอจึงเปลี่ยนยาให้เสร็จแล้วก็จากไปอย่างเคารพทันใดนั้นห้องผู้ป่วยขนาดใหญ่ก็เงียบลง เงียบมากจนอันยีเซี่ยสามารถได้ยินเสียงโทรของเซิ่งซืออวี้ที่อยู่ข้างนอกด้วยซ้ำเขาเป็นคนเงียบอยู่เสมอ เขาจะสูญเสียการควบคุมก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอเท่านั้นแต่ตอนนี้ เสียงของเขาในโทรศัพท์เต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้นหลังจากนั้นไม่นาน เสียงฝีเท้าก็ห่างไ
Bab terbaru
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 27
"เซี่ยเซี่ย!"เซิ่งซืออวี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับตะโกนชื่ออันยีเซี่ยคุณท่านเซิ่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่ข้างเตียง"เซิ่งซืออวี้ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกให้ตั้งใจทำงาน ดูแลสุขภาพของตัวเองให้ดี และห้ามไปตามหาอันยีเซี่ยอีก!""อะแฮ่ม" เซิ่งซืออวี้กระแอมสองสามครั้งด้วยความสับสนและพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ทำไมล่ะ""เธอเป็นภรรยาของผม ถ้าผมไม่ได้เซ็นสัญญาหย่า เราก็ยังไม่ได้หย่า ตราบใดที่ผมมีความพากเพียรและจริงใจมากพอ เธอจะยกโทษให้ผมไม่ช้าก็เร็ว!""จริงๆ แล้วเธอเป็นคนใจอ่อนมาก หากผมง้อสักหน่อย เดี๋ยวเธอก็จะยกโทษให้ผม…""หุบปากซะ" คุณท่านเซิ่งขัดจังหวะเขาจากนั้นเขาก็หยิบเสียงบันทึกการสนทนากับอันยีเซี่ยออกมาแล้วเปิดให้เขาฟังเสียงที่ชัดเจนดังก้องไปทั่วห้อง ทำลายความมั่นใจของเซิ่งซืออวี้จนหมดสิ้นจนกระทั่งเสียงบันทึกจบลง ภายในห้องก็ยังคงเงียบสงัดหลังจากผ่านไปได้สักพัก เขาก็พึมพำต่อว่า "เป็นไปไม่ได้...เป็นไปไม่ได้...นี่ไม่จริง ผมอยากไปหาเซี่ยเซี่ย ผมอยากเจอเธอ!""ผมอยากจะบอกเธอว่าเธอคือคนเดียวที่ผมรัก และจะเป็นคนเดียวที่ผมรักในชีวิตนี้!"เซิ่งซืออวี้พยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 26
"ขอโทษที ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ เลิกกันเถอะ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว"ในความฝัน อันยีเซี่ยหลบมือจากเขา แล้วเดินออกไปไกลเรื่อยๆ"เซี่ยเซี่ย! ไม่นะ! คุณทำแบบนี้ไม่ได้!""ผมจะทำดีกับคุณมาก ถ้าคุณชอบขนมข้าวเหนียวทางตะวันออกของเมือง ผมก็ซื้อให้คุณกินทุกวัน เครื่องประดับ อสังหาริมทรัพย์ หุ้น อะไรที่ผมให้ได้ผมก็จะให้กับคุณทั้งหมด คุณอยู่กับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ขอร้องอย่างจริงใจทว่าอันยีเซี่ยไม่ได้มองย้อนกลับไปเลยแม้แต่ครั้งเดียวเขาไล่ไปข้างหน้าอย่างสิ้นหวัง แต่ก็ไม่ได้อะไรเลยแม้แต่แหวนหมั้นสองวงในมือของเขาก็หายไปเลยเซี่ยเซี่ยไม่ต้องการเขาอีกแล้ว ไม่ต้องการความรักของเขา ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นอีกต่อไป"เซี่ยเซี่ย...เซี่ยเซี่ย..."เปลือกตาของเซิ่งซืออวี้ปิดสนิท มีเม็ดเหงื่อเย็นไหลออกมาจากใบหน้าที่ซีดเซียวของเขา และริมฝีปากของเขาก็โดนตัวเองกัดจนเกิดเลือดไหลออกมาไม่รู้ว่าได้พึมพำชื่ออันยีเซี่ยไปกี้ครั้งกันแล้วดวงตาที่ขุ่นมัวของคุณท่านเซิ่งเต็มไปด้วยความกังวลเขาถอนหายใจลึกๆ หลังจากตรวจสอบมาหลายวัน ในที่สุดผู้ช่วยของเขาก็พบข้อมูลติดต่อล่าสุดของอันยีเซี่ย"ฮัลโหล คุณอัน ฉันเอง ปู่ขอ
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 25
เพื่อล้างแค้นให้อันยีเซี่ย เซิ่งซืออวี้ใช้ทุกวิถีทางเพื่อสั่งสอนตระกูลของ "เพื่อนแสนดี" หลายคนที่พูดจาหยาบคายกับเธอในที่สุดก้ได้จับจุดอ่อนของเขาได้ พวกเขาจะไม่เล่นงานเขาได้อย่างไรหลินจินไม่สนใจว่าตัวเองถูกใช้เป็นเครื่องมือ ตราบใดที่เธอสามารถแก้แค้นได้ เธอก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วเธอมีชีวิตที่ไม่ดีนัก แล้วทำไมเซิ่งซืออวี้จะมีชีวิตที่ดีด้วยล่ะ?แค่ร้องเรียนเขาอย่างเดียวก็ไม่พอ เธอยังเปิดบัญชีใหม่เพื่อถ่ายทอดสดให้ทุกคนสงสารเธอพร้อมแฉข่าวสารต่างๆ โดยเล่าเรื่องระหว่างเธอกับเซิ่งซืออวี้ให้ชาวเน็ตฟังอย่างละเอียดชั่วขณะหนึ่ง เซิ่งซื่อ กรุ๊ป ซึ่งเพิ่งมีชื่อเสียงที่ดีกลับมานั้นก็ก็พังทลายลงอีกครั้งแม้แต่ภาพลักษณ์ของเซิ่งซืออวี้ก็ได้รับความเสียหายครั้งแล้วครั้งเล่าเขาถูกบังคับให้กลับไปประเทศเพื่อสอบสวนโดยรัฐ และทำได้เพียงระงับการตามหาอันยีเซี่ยชั่วคราวเท่านั้นสิ่งต่างๆ ในประเทศก็วุ่นวายไปหมดในบริษัทยังพบผู้ทรยศหลายคนและในขณะนั้น เซิ่งซื่อ กรุ๊ปก็เท่ากับผีซ้ำด้ำพลอยบริษัทหลายบริษัทกำลังรอรับผลประโยชน์จากเซิ่งซืออวี้แม้ว่าเซิ่งซื่อ กรุ๊ปจะรอดมาได้ในครั้งนี้ แต่ก็ยังต้องสูญเสียค
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 24
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เซิ่งซืออวี้ก็ขอโทษอย่างเชื่องช้าว่า"เซี่ยเซี่ย มันเป็นความผิดของผม ผมไม่ดีเอง ผมไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ผมให้หลินจินทำแท้งเด็กแล้ว และเธอก็ถูกผมขับไล่ออกไป โปรดยกโทษให้ผมด้วยดีไหม""คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้ แค่อย่าทิ้งผมไป"เขาขอร้องอย่างจริงใจ แต่อันยีเซี่ยยังคงเงียบเธอยิ้มเบาๆ และพูดช้าๆ ว่า"ได้ ฉันยกโทษให้คุณก็ได้"คำตอบนี้อยู่เหนือการคาดคิด เกือบจะทำให้เซิ่งซืออวี้ดีใจแทบไม่กล้าเชื่อ"จริงเหรอ"เขาแทบไม่มีเวลาคิดให้ลึกซึ้งเกี่ยวกับความหมายของคำพูดจากอันยีเซี่ยก่อนจะถามอย่างรวดเร็ว"เฮอะ" อันยีเซี่ยหัวเราะเยาะ "นี่ไม่ใช่คำตอบที่คุณต้องการเหรอ? ฉันจะไม่ถือสาเรื่องในก่อนหน้านี้ ฉันยกโทษให้คุณ""คุณพอใจหรือยัง หากพอใจแล้วก็พอแค่นี้เถอะ"มันเป็นเพียงคำให้ยกโทษเอง เขาอยากได้ยินก็เติมเต็มความต้องการของเขาเลยแต่ถ้าเขาต้องการให้กลับไปอย่างกับเมื่อก่อน มันเป็นไปไม่ได้กระจกที่แตกร้าวแล้วจะกลับมาให้เหมือนเดิมได้อย่างไร?แม้จะติดกาว ก็ไม่สามารถให้กลับมาเป็นรูปทรงเดิมได้หลังจากพูดอย่างนั้น อันยีเซี่ยก็วางสายโทรศัพท์โดยไม่เปิดโอกาสให้เซิ่งซืออวี้กล่าว
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 23
เซิ่งซืออวี้โทษตัวเองอย่างมากหากได้รับโอกาสอีกครั้ง เขาจะรักเดียวใจเดียวแน่ๆน่าเสียดายที่ชีวิตไม่สามารถย้อนเวลาได้เขายืนอยู่บนถนนแปลกหน้า ทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็กน้อยคุณต้องการค้นหาต่อไปหรือไม่?แน่นอนอยู่แล้วแต่จะเริ่มต้นที่ไหนล่ะ"สวัสดี ผมกับผู้หญิงในรูปเป็นสามีภรรยากัน แต่เธอโกรธผมและไปจากกับผม ผมกำลังตามหาเธออยู่ กรุณาให้ข้อมูลติดต่อของเธอกับผมได้ไหม"เซิ่งซืออวี้ถามอย่างจริงใจบริกรของโรงแรมลังเลอยู่นาน จนกระทั่งเขาหยิบเงินจำนวนมากออกมา เขาจึงยิ้มกว้างและรีบให้ข้อมูลติดต่อของอันยีเซี่ยหลังจากกดโทรศัพท์ออกไปแต่ก็ไม่มีใครรับสาย"อาจจะยังอยู่บนเครื่องก็ได้"เซิ่งซืออวี้ปลอบใจตัวเองเพื่อพิสูจน์ให้อันยีเซี่ยเห็นความตั้งใจในการยอมรับความผิด เขาจึงได้โพสต์จดหมายขอโทษบนอินเทอร์เน็ตทุกถ้อยคำได้อธิบายรายละเอียดว่าเขาทำผิดทีละขั้นตอนอย่างไรเขายังเขียนเกี่ยวกับวิธีรับรู้หัวใจของตัวเองและเข้าใจความผิดของเขาด้วยทัศนคติในการยอมรับความผิดนั้นจริงใจมากและมีการโพสจดหมายกล่าวขอโทษฉบับใหม่เกือบทุกวันโดยหวังว่าอันยีเซี่ยจะเห็นทัศนคติของชาวเน็ตบางคนค่อยๆ เปลี่ยนไป จากความเกลี
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 22
โทรศัพท์มือถือบนเตียงส่งเสียงดังตลอดเวลา ล้วนเป็นรูปถ่ายและที่อยู่ที่ชาวเน็ตส่งมาให้เขาด้วยข้อมูลจำนวนมหาศาล เซิ่งซืออวี้แทบจะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอันไหนมีประโยชน์และอันไหนไร้ประโยชน์คนที่มุ่งเป้าเพื่อค่ารางวัลนั้นมีเยอะมาก แม้ว่าได้จ้างคนมาช่วยในการคัดกรอง แต่ก็ยังมีภาระงานมหาศาลอยู่ในเวลานี้ เขาเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองเข้าแล้วแต่เขาไม่มีทางอื่นเลยยกเว้นการอาศัยความช่วยเหลือจากชาวเน็ตและการที่อันยีเซี่ยยอมปรากฏตัวเองแล้ว เขาแทบไม่มีวิธีหาข่าวของเธอได้เลยเซิ่งซืออวี้นั่งอยู่บนเตียง เกือบจะสิ้นหวังแล้วในเวลานี้ ผู้ช่วยหลายคนส่งรูปถ่ายที่แตกต่างกันหลายรูปมาให้"คุณเซิ่ง มีคนเปิดเผยว่าอันยีเซี่ยปรากฏตัวที่หน้าโบสถ์ในเมือง B แห่งประเทศ A ได้ส่งคนไปตามหาเธอแล้ว หวังว่าคุณจะไปที่นั่นมาโดยเร็วที่สุด"หลังจากได้รับข่าวนี้ เซิ่งซืออวี้ก็กลับมามีกำลังใจอีกครั้งไม่ว่าข่าวนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ก็ตาม เขาจะลองดูอีกครั้งเขาไม่สามารถละทิ้งความหวังเดียวนี้ได้เขาแทบจะอยู่ไม่ได้หากไม่มีอันยีเซี่ยอยู่ข้างๆเธอเป็นดั่งสิ่งที่ขาดไม่ได้พอๆ กับน้ำและออกซิเจนที่เขาต้องการเพื่อความอยู
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 21
ความกังวลใจของเซิ่งซืออวี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และมีเหงื่อเย็นเล็กน้อยไหลออกมาบนฝ่ามือของเขาหลังจากรออยู่พักใหญ่ต่อก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้เขาก็เกิดกระวนกระวายใจขึ้นมาและไปผลักประตูแต่ไม่ได้คาดคิดว่าประตูจะถูกล็อกแน่นและไม่สามารถเปิดออกได้เลยบนกระดานดำเล็กๆ ที่อยู่ด้านข้างมีข้อความเขียนว่า "วันนี้ปิดร้าน"เดิมทีเขาคิดว่ากระดานดำนั้นคือบอกกับเขาว่าอันยีเซี่ยกำลังรอพบหน้ากับเขาอยู่ ดังนั้นจึงติดป้ายบอกหยุดงานไว้เป็นพิเศษและไม่รับลูกค้าแต่ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะหมายถึงการปฏิเสธที่จะพบเขาในขณะนี้ เซิ่งซืออวี้ก็เข้าใจว่าอันยีเซี่ยหลอกเขาเธอไม่มีความตั้งใจที่จะพบเขาเลยมันก็เป็นเพียงวิธีที่จะปฏิเสธเขาทุกสิ่งทุกอย่างนี้กำลังบอกเขาว่า "ขอโทษ ฉันไม่คิดจะให้อภัยคุณ"เซิ่งซืออวี้มองไปที่รีสอร์ทนี้ด้วยความไม่อยากเชื่อตอนที่พวกเขายังคบกันในสมัยก่อน ก็เคยพูดว่าจะเปิดรีสอร์ทริมชายหาด รับลมทะเลบ้าง กอดกันทั้งอย่างนั้น ก็ถือว่าเป็นความสุขง่ายๆตอนนั้นเขารู้ว่าเธอชอบมัน จึงส่งคนไปซื้อรีสอร์ทหลายแห่งตามแนวชายฝั่งของประเทศ และพาเธอไปเที่ยวเป็นครั้งคราวเธอยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้ง และรู้ส
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 20
ในตอนแรก สาธารณชนก็แค่พูดเสียดสี แต่ก็มีหลายคนอิจฉารางวัลนี้ และจงใจให้ข้อมูลและหลักฐานที่ใช้ไม่ได้จนกระทั่งต่อมามีคนให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์จริงๆพอเห็นว่าได้เงินจริง ชาวเน็ตจำนวนมากก็เริ่มช่วยหาข้อมูลอย่างเมามันแม้แต่อันยีเซี่ยเองก็รู้ข่าวนี้เข้าแล้วผู้คนจำนวนมากอยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่เธอเองก็ไม่ได้รู้สึกประทับใจแม้แต่น้อยตรงกันข้าม เธอกลับรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเธอได้ยกเลิกข้อมูลประจำตัวของตัวเองไปแล้ว หรือว่ามันยังคงแสดงความมุ่งมั่นของเธอไม่มากพอเหรออันยีเซี่ยรู้อยู่ในใจว่าเธอไม่ใช่คนที่จะหันหลังกลับ และเธอไม่เคยคิดที่จะให้อภัยเมื่อดูคำขอโทษของเซิ่งซืออวี้ เธอก็รู้สึกไร้สาระสิ้นดีในเมื่อเขารู้ว่าตัวเองได้ทำผิด แล้วทำไมแต่ก่อนเขาถึงแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตลอดล่ะ?หลายครั้งแล้ว ที่เธอหวังว่าเขาจะบอกเธอได้อย่างชัดเจนว่าเขาหักหลัง และตกหลุมรักคนอื่นเข้าแล้วแบบนี้ทั้งสองคนก็สามารถจากกันโดยดีแต่เขาไม่คาดคิดว่าร่างกายและจิตใจของเขาถึงขั้นที่แยกจากกันได้ร่างกายกำลังเพลิดเพลินกับความรักของหลินจิน แต่ใจกลับบอกว่ารักเธอการหลอกลวงเธอเป็นเรื่องสนุกหรือไงงั
หน้าหนาวไร้ไออุ่น บทที่ 19
ข้อตกลงการหย่านั้นเป็นเพียงของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ทิ้งไว้ให้กับเซิ่งซืออวี้ เพื่อแยกออกจากเขาอย่างสมบูรณ์สิ่งที่น่าขำก็คือเขากลับอยากใช้ข้อตกลงการหย่าเพื่อเอามาคิดถึงอันยีเซี่ยเขาเอากล่องมาใส่ข้อตกลงการหย่า มีแต่ทำแบบนี้ถึงได้มากพอที่ให้เขาเอามาอ่านดูได้หลายๆ ครั้งต่อวัน“เซี่ยเซี่ย คุณอยู่ไหนกันแน่? ผมสำนึกผิดจริงๆ ผมไม่ขอให้คุณยกโทษให้ ผมแค่อยากเจอหน้าคุณ”“เซี่ยเซี่ย ทุกคนที่รังแกคุณได้รับบทเรียนพอสมควรแล้ว แม้แต่ผมเอง...ก็ทรมานทั้งกายและใจมาก คุณมาหาผมสักหน่อยได้ไหม”“เซี่ยเซี่ย...”ไม่รู้ว่าเซิ่งซืออวี้พึมพำนานแค่ไหนก่อนที่ร่างกายของเขาจะทนไม่ไหวอีกต่อไป จากนั้นก็หมดสติไปสำหรับตระกูลของเพื่อนๆ พวกนั้น ตระกูลเซิ่งก็ไม่ได้จัดการง่ายๆ อย่างที่คิดทันทีที่ข่าวเรื่องหย่าของเซิ่งซืออวี้กับอันยีเซี่ยออกมา มีผู้คนนับไม่ถ้วนบอกว่าจะไม่เชื่อเรื่องความรักอีกต่อไปผู้คนเหล่านั้นเคยเป็นแฟนคลับคู่จิ้นพวกเขา เพราะชื่นชอบความรักของพวกเขา จึงกลายเป็นผู้ใช้ที่ภักดีต่อเซิ่งซื่อ กรุ๊ปทันทีที่ข่าวสารเรื่องหย่าออกมา คนเหล่านี้ก็เกิดไม่พอใจขึ้นมาทันทีทั้งตระกูลเซิ่ง เซิ่งซืออวี้และเซิ่งซื่
