บทที่ 6

เวลานั้น ไป๋ซือหวงอยู่ในห้องที่กว้างขวางใหญ่โตห้องหนึ่ง ฝั่งซ้ายคือห้องผ่าตัดแบบสมัยใหม่ที่เย็นยะเยือก ฝั่งขวาคือคลินิกแพทย์แผนจีนแฝงกลิ่นอายโบราณ โดยมีโต๊ะดิจิทัลตั้งอยู่ตรงกลาง

เห็นสิ่งของที่คุ้นเคยตรงหน้า ไป๋ซือหวงพลันดวงตารื้นน้ำ

ฝั่งซ้ายคือห้องผ่าตัดของแม่ของเธอ

ฝั่งขวาคือคลินิกแพทย์แผนจีนของพ่อของเธอ

ไป๋ซือหวงยังไม่ทันได้ตกตะลึง ตัวอักษรสีชมพูแสดงกฎเกณฑ์ในมิติก็แสดงขึ้นมา

ที่นี่คือ ‘มิติแพทย์อ้ายซิน’ สิ่งของจำเป็นทุกอย่างจะต้องใช้แต้มอ้ายซินมาแลก จำนวนแต้มที่ใช้แลกสิ่งของแต่ละอย่างมีระบุไว้อย่างชัดเจนใน ‘ศูนย์ควบคุม’ ของมิติ

แต้มอ้ายซินจะได้รับผ่านการช่วยเหลือสัตว์และมนุษย์ ระดับความรุนแรงของอาการบาดเจ็บของผู้ป่วยจะเป็นตัวกำหนดจำนวนแต้มอ้ายซิน

เนื่องจากชาติก่อนท่านมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ช่วยเหลือสัตว์ไว้จำนวนมาก มิติจึงมอบแต้มอ้ายซินให้ท่านจำนวนหนึ่งพันแต้ม

เมื่อแต้มอ้ายซินถูกใช้งานไปจนถึงระดับหนึ่งก็จะสามารถอัปเกรดโดยคงมิติเดิมเอาไว้ได้

ประเภทของมิติอัปเกรด ได้แก่ มิติยาพิษมหัศจรรย์ มิติอาวุธนานาชนิด มิติสุ่มจับรางวัล มิติพิเศษสำหรับคู่รัก มิติของวิเศษบำเพ็ญเซียน เป็นต้น

การแลกสิ่งของและอัปเกรดสามารถทำได้โดยการใช้งาน ‘ศูนย์ควบคุม’ ของมิติ

‘ศูนย์ควบคุม’ คือเจ้านี่เองสินะ?

ไป๋ซือหวงจิ้มเปิดโต๊ะดิจิทัลที่ตั้งอยู่กลางมิติ บนนั้นแสดงรายการสิ่งของในมิติรวมถึงจำนวนแต้มที่ใช้แลกเปลี่ยน

นางกวาดสายตาอ่านแล้วก็เลือกเข็มฉีดยาสลบ ผ้าก๊อซ มีดผ่าตัดขนาดเล็ก น้ำยาฆ่าเชื้อและแหนบแบบที่ราคาแพงที่สุดโดยไม่ลังเล รวมใช้แต้มอ้ายซินทั้งหมดสามร้อยแต้ม

นางจำเป็นต้องระบุตำแหน่งเข็มเงิน และยังต้องทำซีทีสแกนให้เสี่ยวหลางอีกด้วย

นิ้วมือของนางขยับอย่างรวดเร็ว จิ้มเข้าไปในหน้าแลกแต้มใช้เครื่องซีทีสแกน การใช้งานหนึ่งครั้งใช้แต้มอ้ายซินหนึ่งร้อยแต้ม

เตรียมสิ่งของเสร็จแล้ว หลังตรวจดูเห็นว่ายังมีแต้มอ้ายซินเหลืออีกหนึ่งร้อยแต้ม ไป๋ซือหวงก็ออกไปจากมิติ

เมื่อเห็นดวงหน้าเล็กจ้อยที่ขาวซีดของเสี่ยวหลาง นางพยายามผ่อนคลายให้มากที่สุด “ลูกรัก ประเดี๋ยวแม่จะร่ายคาถาไล่ความเจ็บให้เจ้า ลูกหลับไปสักตื่นก็จะไม่เจ็บแล้ว”

“ถ้าแม่ทำให้ลูกหายเจ็บได้ ลูกก็เชื่อแม่นะ ดีไหม?”

ระหว่างที่เสี่ยวหลางอยู่ในห้วงสะลึมสะลือรู้สึกว่าตนเองถูกอ้อมกอดที่อบอุ่นโอบกอดไว้ ความเจ็บปวดทั่วร่างทำให้สติรับรู้ของเขาไม่ค่อยชัดเจนนัก

ท่านแม่อ่อนโยนจัง เขากำลังฝันอยู่งั้นหรือ?

ในชั่วขณะนั้น เขาไม่เหลือความดื้อรั้นฝืนทนเหมือนที่ผ่านมาอีก ดวงตาแดงเรื่อเหมือนเด็กน้อยธรรมดาทั่วไป พยักหน้าน้อยๆ อย่างอ่อนแอ

“ข้าเชื่อ...ท่านแม่...”

แม้ไป๋ซือหวงจะเป็นสัตวแพทย์ แต่ก็ได้รับอิทธิพลด้านแพทย์แผนจีนและแพทย์แผนตะวันตกจากพ่อแม่จนสามารถปรับใช้การผ่าตัดและแพทย์แผนจีนได้อย่างเชี่ยวชาญตั้งแต่ก่อนข้ามมิติมาแล้ว

นางมั่นใจในฝีมือผ่าตัดเป็นอย่างยิ่ง

ดวงตาของนางฉายแววหนักแน่น กุมมีดผ่าตัดไว้มั่น ใช้เครื่องซีทีสแกนของมิติระบุตำแหน่งเข็มเงินในร่างกายเสี่ยวหลาง

ปลายเข็มนั้นอยู่ห่างจากหลอดเลือดอีกเพียงนิดเดียว หากผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย เข็มเงินก็จะทิ่มหลอดเลือดแตกซ่าน

การผ่าตัดครั้งนี้จะต้องรวดเร็ว แม่นยำและหนักแน่น!

หลังจากนั้น นางก็ฉีดยาสลบเข้าไปในร่างกายของเสี่ยวหลาง ปากยังแสร้งร่ายคาถาไม่หยุด “เพี้ยง เพี้ยง ความเจ็บปวดจงหายไป!”

ริมฝีปากซีดขาวของเสี่ยวหลางเหยียดขึ้นน้อยๆ ด้วยความขบขัน ต่อมาเมื่อยาออกฤทธิ์ก็ผล็อยหลับไปในที่สุด

ต่อจากนั้น ไป๋ซือหวงก็วางเขาลงบนพื้นราบอย่างช้าๆ ฆ่าเชื้ออุปกรณ์แล้วก็เริ่มทำการผ่าตัด

ปลายมีดคมกริบกรีดเปิดเนื้อตรงปลายเข็มเงิน ไป๋ซือหวงออกแรงดึงปลายเข็มที่พุ่งเข้าไปหาหลอดเลือดออกมา หลังจากนั้น นางก็หยิบแหนบขนาดเล็กขึ้นมาดึงเข็มอ่อนที่ฝังอยู่ในเนื้อกลับออกมาทีละนิดอย่างช้าๆ

สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าได้ว่าเข็มนั้นยาวถึงสามนิ้ว!

ขณะที่เข็มเงินค่อยๆ ถูกดึงออกมา เลือดคั่งก็ไหลลงมาจากข้อมือผอมบางของเสี่ยวหลางหยดลงสู่ผ้าก๊อซที่รองอยู่ข้างล่าง

ยามนั้น บนหน้าผากขาวผ่องของไป๋ซือหวงมีเหงื่อเกาะพราว

นางหันไปมองเสี่ยวหลางเป็นระยะ พบว่าเขาปราศจากสีหน้าเจ็บปวดค่อยวางใจลงได้

นางสูดหายใจเข้าลึก ดึงปลายเข็มเงินออกมาในคราวเดียว เทียนที่อ่อนแสงสาดส่องความตื่นเต้นในแววตาของนาง

ปากแผลที่ใช้มีดผ่าตัดกรีดเปิดไม่กว้าง หลังจากไป๋ซือหวงใช้ยาห้ามเลือดก็ใช้แต้มอ้ายซินห้าสิบแต้มแลกพลาสเตอร์ปิดแผลแสนน่ารักมาชิ้นหนึ่ง ปิดลงบนปากแผลของเขา

ทำทั้งหมดนั้นเสร็จ นางก็รู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก

ความจริงการผ่าตัดไม่กินแรง แต่เส้นเลือดในร่างกายคนมีมากเกินไป จะต้องค่อยๆ ทำด้วยความระมัดระวัง หากคาดเคลื่อนไปอาจก่อให้เกิดผลกระทบที่ไม่คาดฝัน

ยังดีที่นางทำสำเร็จแล้ว

หลังจากนั้น เสียงระบบก็ดังขึ้นในหัวของไป๋ซือหวง

“การรักษาประสบความสำเร็จ มิติให้รางวัลเป็นแต้มอ้ายซินหนึ่งพันแต้ม!”

ความประหลาดใจวาบผ่านดวงตาของนาง หลังจากนั้นค่อยนึกขึ้นได้ ข้อความในมิติกล่าวไว้ว่า ผู้รับการรักษาและอาการบาดเจ็บที่แตกต่างกันจะได้รับแต้มอ้ายซินจำนวนไม่เท่ากัน

เมื่อครู่นึกว่าช่วยเหลือเสี่ยวหลางแล้ว แต้มอ้ายซินของนางจะถูกใช้งานจนเหลือร้อยเดียวเสียอีก ตอนนี้กลับกลายเป็นหนึ่งพันหนึ่งร้อยแต้มแล้ว

หัวใจของไป๋ซือหวงค่อยๆ สงบลง เห็นทีตัวช่วยนี้ก็เจ๋งเหมือนกันนะเนี่ย

มองดูเข็มเงินเปื้อนเลือดที่ถูกถอนออกมา ดวงตาจิ้งจอกของนางก็ฉายแววเย็นชา

ความเจ็บปวดที่ถูกเข็มเงินแทรกร่าง นางจะให้ไป๋หว่านเหลียนได้ชดใช้คืนเป็นร้อยเท่า!

แต่นางไม่รู้สถานการณ์ภายในจวนตอนนี้เลย

เรือนเล็กที่ตนเองพักอยู่ก็ไม่มีอะไรสักอย่าง จะต้องทนผ่านฤดูหนาวไปไม่ไหวอย่างแน่นอน

นางต้องเอาตัวให้รอดก่อน หลังจากนั้นค่อยไปจัดการอีกฝ่ายอย่างช้าๆ ก็ยังไม่สาย!