บทนำ

ตำนานคำสาปของตระกูลลู่เป็นเรื่องเล่าที่ถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นมานานหลายศตวรรษ เรื่องราวของคำสาปนี้เริ่มต้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อน โดยมีบรรพบุรุษของตระกูลลู่ชื่อว่า “ลู่เฉินหยวน” ผู้เคยรับใช้แคว้นต้าหยางอย่างซื่อสัตย์ แต่กลับกลายเป็นบุรุษผู้ที่ก่อการทรยศต่อแคว้นและแผ่นดินที่เขาเคยปกป้อง

ในเวลานั้น ลู่เฉินหยวนเป็นกุนซือคนสำคัญของกองทัพต้าหยาง ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะกลายเป็นไส้ศึกที่นำความหายนะมาสู่แคว้นของตนเอง

ความทรยศของเขานำไปสู่ความพ่ายแพ้ครั้งยิ่งใหญ่ของแคว้นต้าหยาง กองทัพของต้าหยางถูกทำลายล้างและเหล่าทหารนับพันต้องสูญเสียชีวิตในการรบ

หลังจากการพ่ายแพ้ครั้งนั้น ผู้คนในแคว้นต้าหยางต่างโศกเศร้าและเคียดแค้นต่อการทรยศของลู่เฉินหยวน เหล่าทหารและครอบครัวที่สูญเสียคนรักและผู้เป็นที่พึ่งต่างสาปแช่งเขาและตระกูลลู่ ความแค้นที่เกิดจากการสูญเสียผู้เป็นที่รักในสงครามครั้งนั้นนำมาซึ่ง คำสาปแห่งความรักที่จะติดตามลูกหลานของตระกูลลู่ไปชั่วกาลนาน

คำสาปนี้กล่าวไว้ว่า "ผู้ใดในตระกูลลู่ที่เกิดมีความรัก ย่อมต้องเผชิญชะตากรรมอันโหดร้าย" หากไม่สูญเสียคนรักด้วยความตาย ก็ต้องมีเหตุให้พลัดพรากจากกันตลอดกาลโดยไม่มีทางหวนคืน

ความรักสำหรับคนในตระกูลลู่กลายเป็นสิ่งต้องห้าม ความปรารถนาที่จะมีความสุขในความรักนั้นกลายเป็นเพียงฝันที่ไกลเกินจะเอื้อมถึง

นับตั้งแต่ลู่เฉินหยวน ลูกหลานในตระกูลลู่หลายรุ่นต่างต้องเผชิญกับชะตากรรมอันโหดร้ายจากคำสาปนี้ มีเรื่องเล่ามากมายที่ยืนยันถึงพลังของคำสาปที่ส่งผลต่อทุกคนที่กล้าฝ่าฝืนและหันหน้าเข้าสู่ความรัก ไม่ว่าจะเป็นบุรุษหรือสตรีในตระกูล ต่างไม่มีใครหลบหนีจากคำสาปนี้ได้

ในช่วงหลายชั่วอายุคน เรื่องราวของคำสาปได้ฝังลึกลงไปในสายเลือดและวิถีชีวิตของตระกูลลู่อย่างไม่มีวันจางหาย แม้เวลาจะผ่านไป ผู้คนในตระกูลนี้ยังคงเติบโตขึ้นมาพร้อมกับความกลัวที่ถูกส่งต่อจากบรรพบุรุษ ความหวาดหวั่นที่ว่าความรักนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาควรครอบครอง หากแต่เป็นชะตากรรมที่นำมาซึ่งความเจ็บปวดไม่รู้จบ

บางคนในตระกูลเลือกที่จะไม่แต่งงาน ไม่สร้างความสัมพันธ์ใดๆ หลีกเลี่ยงความรักด้วยความหวังว่ามันจะช่วยพวกเขาหลุดพ้นจากชะตากรรมที่ลิขิตไว้ บางคนพยายามหนีจากความรู้สึกของตนเอง หลีกเลี่ยงผู้ที่พวกเขาอาจจะรักเพื่อลบล้างอิทธิพลของคำสาปที่คอยครอบงำ แต่ในท้ายที่สุด ไม่มีใครเลยที่สามารถหลบหนีจากโชคชะตาได้อย่างแท้จริง

คนในตระกูลต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสกับคำสาปที่ล่องลอยอยู่รอบตัว บางคนล้มป่วยและตรอมใจตายจากการสูญเสีย บางคนเลือกจบชีวิตตัวเองเพื่อหลีกหนีจากความเจ็บปวดที่ไม่สิ้นสุด บ้างก็พยายามหนีไปให้ไกลจากคำสาปนั้น แต่ก็ไม่อาจพ้นเงื้อมมือของมันได้

สุดท้ายแล้ว เมื่อกาลเวลาผ่านไป ผู้คนที่มีสายเลือดของตระกูลลู่ก็เหลือน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่ง “ลู่หยวนฮวา” กลายเป็นผู้เดียวที่ยังคงอยู่ในตระกูล สืบทอดความหวาดกลัวและความเจ็บปวดที่บรรพบุรุษทิ้งไว้