อดีตที่แสนหวาน

5 ปีก่อน

ร่างของสองสาวสวยกำลังนอนกอดกันกลมภายในห้องชุดสุดหรู กลางเมืองกรุง สองสาวดาวคณะนิติศาสตร์ อย่าง เนติกา (เน) ไพลีรัตน์ และพยาบาลศาสตร์ อย่าง นีรนิล (น้ำตาล) วีระพงษ์ ทั้งคู่อายุ 21 ปีเท่ากัน เข้าเรียนพร้อมกัน และพบรักกันตอนรับน้อง จึงย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโด ความรักสุกงอมจนปีเดินทางมาถึงปีสี่นี้ เนติการค่อยๆ ลืมตาอย่างช้าๆ เหลือบมองร่างเล็กแล้วอมยิ้ม หญิงสาวขยับเข้าไปหาแล้วกดปลายจมูกที่แก้มใสอย่างแผ่วเบา

“จุ๊บ! รักตัวนะคะ” เนติกาเปรยเบาๆ ข้างแก้มใส หัวใจชุ่มฉ่ำไปด้วยความรัก เธอคลอเคลียปลายจมูกกับพวงแก้มใสไปตามลำคอ ทำให้ร่างน้อยกว่ารู้สึกตัว

“อื้อ ตัว ทำอะไรคะเนี่ย อื้อ” นีรนิลปรือตามองร่างสูง เธออมยิ้มออกมาพลางเอียงไปอีกทาง พร้อมกับมือน้อยที่พยายามเอื้อมไปกอดร่างสูงของคนรัก

“ก็เค้าปลุกตัวไง เช้าแล้วค่ะไปเรียนได้แล้ว” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ย พร้อมกับขยับร่างขึ้นแล้วเปลี่ยนจากตะกองกอดเป็นค่อมใบหน้าเจ้าหล่อนเอาไว้ นีรนิลอมยิ้มแล้วแกล้งมองค้อน

“แน่ใจนะคะว่าปลุกให้ไปเรียน ไมได้ปลุกทำอย่างอื่น” นีรนิลยกมือดันหน้าอกของอีกฝ่ายเอาไว้ สายตาช้อนขึ้น พลางใช้มืออีกข้างเกาะที่บ่าของเขาเอาไว้เนติการอมยิ้มก่อนจะก้มลงไปหา

“อื้อ ตัวก็รู้นี่คะว่าเค้าปลุกทำอะไร จุ๊บ หืม จุ๊บ อื้อ” เนติกาเอ่ยเสียงกระเส่าพลางมุดหน้าเข้าหาลำขอขาวแล้วจูบเบาๆ ไปตามลำคอ

นีรนิลอมยิ้มพลางเงยคอให้เขาได้ดอมดมกลิ่นกายซึ่งเธอรู้ว่าเขาหลงใหลเธอมากมายขนาดไหน เพราะเธอเองก็หลงรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้นเช่นเดียวกัน หญิงสาวอมยิ้มแล้วบิดกายสาวไปมาปล่อยให้คนตัวตัวกว่าทำตามใจตัวเอง เฉกเช่นเคย มันเป็นกิจวัตประจำวันของเราสองคนไปแล้วว่าเช้ามาเราต้องได้กินกันก่อนไปทำอย่างอื่น

“อื้อ ตัวคะ อื้อ บีบเบาๆ หน่อยซิ เดี๋ยวเค้าก็ช้ำหมดพอดี อื้อ” หญิงสาวเปรยเสียงกระเส่าเมื่อคนด้านบนบีบหน้าอกเธอแรงเสียจนรู้สึกเจ็บ เนติการเงยหน้าจากซอกคอหอมแล้วอมยิ้ม

“ก็หมั่นเขี้ยวนี่หน่า น้ำตาลก้อนนี้น่ากินจนเค้าลืมตัวอะ” เนติกาอมยิ้มพร้อมขยับปลายนิ้วสะกิดตุ่มไตที่ชูชันทั้งสองของอีกฝ่าย

“อื้อ ตัวอะ ปากหวานตลอดเลย อ๊ะ อื้อ” นีรนิลเปล่งเสียงกระเส่าพลางขยับอกอิ่มไปมาด้วยความเสียวสยิว เนติกาอมยิ้ม แล้วเอ่ยเสียงแหบพร่า

“หวานสู้ตัวไม่ได้หรอกค่ะ หวานจนเค้าเป็นคนติดหวานแล้วเนี่ย” เยติกาเอ่ยเสียงแหบพร่าพลางเกลี่ยปลายจมูกคลอเคลียแก้มสวยไปมาเบาๆ

“อื้อ ตัวบ๊ะ อ๊ะ อุ๊บ จุ๊บ อื้อ จุ๊บ อืม อืม อืม” เสียงร้องของนีรนิลได้ขาดหายไปพร้อมกับลิ้นร้ายของเนติกาที่สอดแทรกเข้าไปด้านในโพรงปากนี้ คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขน พร้อมกับลิ้นร้อนที่เกี่ยวกวัดจูบตอบเขาไปนั้น ร่างนุ่มนิ่มผวาขึ้นตามจังหวะการเคล้นคลึงดวงตาหวานค่อยๆ หรี่ลงพร้อมกับการเปิดเรือนร่างเปลือยให้กับเขาอย่างเต็มใจ เนติกาอมยิ้ม หลังจากนั้นก็ค่อยๆ ลูบไล้ฝ่ามือร้อนไปตามเรือนร่างไต่ลากไล้ลงไปหาเนินเนื้อนุ่มที่เธอเองสุดจะหวงแหน

“อื้อ น้ำตาลจ๋า หวานที่สุดเลย จุ๊บ อืม อืม อืม” เนติการเปรยระหว่างเคลื่อนริมฝีปากอิ่มของตัวเองลงไปจากลำคอขาว หลังจากนั้นก็จูบพรมลงไปด้านร่าง ผิวเนียนนุ่มดุจใยไหมของอีกฝ่ายทำให้เธอรู้สึกภูมิใจ ภูมิใจที่มีแฟนสวย น่ารัก และเป็นที่หมายปองกับหลายๆ คน แต่ใครจะสู้เสือปืนไวอย่างเนติกาได้

“อื้อ ตัว เค้าสะ เสียวอ่าส์ อ่าส์” นีรนิลบิดกายสาวพร้อมเด้งอกอิ่มขึ้น ก้อนเนื้อกลมตอนนี้กำลังตกอยู่ในอุ้งปากของเขา มือทั้งสองข้างขยุ้มอยู่ที่ผมสลวยของอีกฝ่ายแล้วกดหัวของเขาเอาไว้แน่น สะโพกสวยบิดเร้ากายสาวไปมา

“อื้อ เสียวแล้วชอบหรือเปล่าคะ จุ๊บ อื้ม งืม อืม อ่าส์” เนติกาเงยหน้ามองแล้วส่งสายตาหวาน พร้อมเคลื่อนปลายนิ้วลากลงไปหาเนินเนื้อสาวแล้วลูบไล้มันไปมาเบาๆ นีรนิลปรือตามองใบหน้าเขาแล้วหน้าร้อนผ่าว หญิงสาวกลืนน้ำลายแล้วแล้วพยักหน้าสวยเบาๆ

“อื้อ..ชอบซิคะ ถ้าไม่ใช่ตัว เค้าก็ไม่ชอบใครทั้งนั้น” เสียงหวานเอ่ยกระเส่าพร้อมแอ่นทุกส่วนให้กับเขา เรียวขาสวยค่อยๆ อ้าออกกว้าง

“อื้อ ถ้าตัวเปลี่ยนใจเค้าจะเอาตัวตายแต่ จุ๊บอื้ออ่าส์”

“อ๊ะ ตัวโหดจังค่ะ” นีรนิลปรือตามองตาละห้อย เนติการอมยิ้มแล้วพูดเสียงพร่า

“เค้าก็จะเอาแบบนี้ไงคะ อ๊ะ จุ๊บ อุ๊บ อื้อ อ่าส์”

“อ๊ะ เน อื้อ อือ อ่าส์” หลังจากนั้นเสียงเสียงครางก็ดังขึ้นลั่นห้อง ขณะที่ร่างสองสาวบิดเร้าเรือนร่างด้วยความเสียวสยิว หัวใจที่ชุ่มชื่นจากสองดวงกำลังพองโต แต่ทว่ามีอยู่หนึ่งดวงที่แฝงไปด้วยความกังวล

“เค้าไปอาบน้ำก่อนนะตัว”

“ให้เค้าช่วยอาบให้ไหมคะ”

“อื้อ ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวตัวก็ซุกซนอีก ไปแล้วคนบ้า เดี๋ยวสาย”

“ว๊า...” เนติกาทำเสียงอ่อย ระหว่างมองเรือนร่างสวยแล้วยิ้มหวาน เธอกับนำตาลคบกันได้สี่ปีแล้ว และเรียบจบปุ๊บเธอจะขอหมั้นน้ำตาลเอาไว้ก่อน เพราะเธอต้องไปทำงานส่วนน้ำตาลนั้นยังเหลือต้องไปเรียนวิชาชีพพิเศษเฉพาะทางอีก

ตึ๊งตึ่ง!!

ระหว่างที่หญิงสาวกำลังนั่งคิดถึงอนาคต เสียงข้อความไลน์ของนีรนิลก็ดังขึ้น ซึ่งมันเป็นข้อความที่เชื่อมต่อกับสมาร์วอชของเธอ

“เมื่อไหร่จะกลับ อีกสองวันก็จะถึงงานหมั้นแล้ว”

“แม่โทรหาก็ไม่รับ”

“เดี๋ยวเย็นนี้แม่ให้พี่ทีไปรับ”

ประโยคนั้นมันเด้งรัวๆ จนเนติกาต้องหยิบมือถือของนีรนิลขึ้นมาดู เมื่อได้อ่านเธอเองตกใจมาก เธอเงยหน้ามองคนที่อยู่ในห้องน้ำ มันหมายความว่ายังไง เสาร์นี้น้ำตาลจะหมั้นงั้นเหรอ จะหมั้นกับใคร แล้วทำไมเราไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย หญิงสาวคิในใจสุดแสนจะสับสน

ปึง!

“ตัว ชะ...” นีรนิลชะงักคำพูด เมื่อเธอเห็นเขาจ้องมองมาที่เธอ ในมือถือมือถือของเธอเอาไว้ ใบหน้านั้นบ่งบอกว่าเขาตกใจกับอะไรบางอย่าง

“ตัวเป็นอะไร ไหนขอดูหน่อยซิ” นีรนิลรีบเข้ามาแย่งมือถือในมือ เมื่อเธอเห็นข้อความไลน์จากแม่ของเธอใบหน้าสวยก็เจื่อนลง แล้วก้มหน้ากัดปากตัวเอง

“ตัวกำลังจะหมั้นเหรอ” เนติกาเอ่ยเสียงเลื่อนลอย นีรนิลเม้มปากแน่นไม่กล้าเอ่ยคำใด

“เอ่อๆ ...”

“ตอบ!!” เนติกาตะโกนสุดเสียงด้วยความโกรธ นีรนิลสะดุ้งด้วยความหวาดกลัว เธอไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อนนี่เป็นครั้งแรกที่เขาโกรธจนตาแดงขนาดนี้

“คือมันไม่ใช่แบบนั้นตัว ทุกอย่างเค้าไม่เต็มใจ แม่เค้าจัดการให้ทั้งหมด”

“แล้วทำไมตัวไม่บอกเค้า กำลังจะมีงานแล้วมะรืนนี้”

“เค้าว่าจะบอก แต่เค้ากลัวตัวเสียใจ เค้าจะขอจัดการเองก่อน”

“จัดการบ้าอะไรตัว ตัวจัดการได้เหรอ ตัวขัดแม่ตัวได้งั้นเหรอ ไม่ใช่เพราะตัวเต็มใจเหรอ ปกปิดมาได้ขนาดนี้ เค้าผิดหวังมาก”

“ตัว มันไม่ใช่แบบนั้น เค้าขอโทษตัว ฮือๆ ฮือๆ” นีรนิลทำอะไรไม่ถูก เธอรีบเข้าไปเกาะแขนของเขา เนติกาหันมามองหน้าเจ้าหล่อนดวงตาแดงก่ำ ขอบตาหวานร้อนผ่าวพลางหยุดน้ำตาเอ่อออกมาด้วยความรู้สึกผิดหวัง

“เค้าไม่กลับห้องนะ ไม่ต้องรอ”

ปึง!

“ตัวๆ อึก อึก เค้าขอโทษ อึก อึก ฮือ” นีรนิลมองตามแผ่นหลังบางของคนรักแล้วปล่อยโฮ เธอทรุดตัวลงนั่งเอามือปิดหน้า เนต้องโกรธเธอมากแน่ๆ คนตัวเล็กนั่งกอดเข่าร้องไห้จนตาบวม หัวใจเศร้าสร้อยเป็นที่สุด.....>>>>