เข้าสู่ระบบแชร์
ลมพัดหวน
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-19 00:16:17"พยาบาลคะๆ คนไข้มาแล้วค่ะ" เสียงผู้ช่วยพยาบาลเรียก ระหว่างนั้นนีรนิลรีบวิ่งเข้าไปยังห้องฉุกเฉินอย่างเคยชินคนตัวเล็กมองร่างสูงของหญิงสาวที่ถูกหามขึ้นเตียงเธอตกใจกับเลือดจำนวนมากที่อยู่บนตัวบริเวณหน้าอกด้านซ้าย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยสีดำจากเขม่าถ่าน คาดว่าน่าจะพลางตัวเวลาไปจับยาเสพติด
"คุณพยาบาลห้ามเลือดก่อน เสร็จแล้วสั่งเตรียมห้องผ่าตัด"
"ห้องเรียบร้อยแล้วค่ะคุณหมอ"
"คนไข้มีญาติหรือเปล่า" คุณหมอเอ่ยถาม
เดี๋ยวดิฉันออกไปสอบถามให้ค่ะ"
"ว่าแต่ชื่อคนไข้อยู่ไหนเนี่ย" คนตัวเล็กมองหาแผ่นชาร์จเพื่อดูรายชื่อคนไข้
"รายชื่อยังไม่มาเลยค่ะ" เสียงผู้ช่วยพยาบาลเอ่ย
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันออกไปจัดการเอง เธออยู่นี่นะ" นิรนิลสั่งผู้ช่วยพยาบาลเสียงเรียบพร้อมรีบเดินออกไปด้านนอกเพื่อหาญาติเซ็นเอกสาร
“ขอโทษค่ะใครเป็นญาติคนไข้ที่ถูกยิงเมื่อกี้คะ. เสียงหวานตะโกนเรียกพลางมองหาร่างทหารหญิงทั้งสองเดินเข้ามา
“เขาไม่มีญาติค่ะแต่พวกเราเป็นเพื่อนร่วมงานสามารถเซ็นเอกสารได้ค่ะ”
“แต่ว่า....” นิรนิลทำท่าลังเล
“จัดการเถอะค่ะคุณพยาบาลเพราะว่าผู้กองมีแกไม่มีญาติ”
ประโยคนั้นทำให้เธอสะดุดหูชื่อเหมือนแฟนเก่าเราเลยแฮะเนรมินพยักหน้าแต่รีบวิ่งเข้าไปหาคุณหมอพร้อมเตรียมอุปกรณ์
“เอกสารเรียบร้อยแล้วค่ะคุณหมอ”
นีรนิลมองแผ่นกระดาษจากเจ้าหน้าที่ทะเบียนคนไข้โดยที่ไม่ได้สนใจกับรายชื่อนั้นเธอห่วงก็แต่เจ้าตัวที่นอนไม่ได้สติอยู่นี้
“โอเคพยาบาลพร้อมนะหยิบกรรไกร”
เสียงหมอนมเอยหลังจากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปในห้องผ่าตัดสถานการณ์เคร่งเครียด ในกรณีมองทุกอย่างอย่างปกติเพราะมันคืองานของเธอเธอเห็นคนไข้มานับไม่ถ้วนแล้วการที่มีคนถูกยิงแค่นี้มันเรื่องเล็กน้อยมากๆ ห่วงก็แต่ทำไมเลือดไหลเยอะจังหญิงสาวคิดในใจ ระยะเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงการผ่าตัดก็เสร็จสมบูรณ์ทุกอย่างผ่านไปได้อย่างปลอดภัยหมอสั่งให้เธอจัดการเรื่องอุปกรณ์ส่วนเขาไปพักผ่อนเพื่อรับเคทต่อไป
“คุณพยาบาลดูแลเรื่องเอกสารด้วยนะครับ”
“ได้ค่ะคุณหมอ” นีรนิลเอ่ยเธอวางของทั้งหมดแล้วมองร่างสูงของทหารหญิงแอบอมยิ้มที่หน้าของเขาอย่างเต็มไปด้วยเขม่าสีดำนั้น
“ปลอดภัยแล้วนะคะคุณ” หญิงสาวเอยหลังจากนั้นก็รอให้เจ้าหน้าที่เปย์มาทำการเคลื่อนย้ายไปห้องพักฟื้น
“ผู้กองเนเป็นยังไงบ้างคะ” เสียงหญิงสาวและชายหนุ่ม 3-4 คนยืนรออยู่หน้าห้องเอยถาม
“คุณน่าจะรู้จักคุณหมอแล้วนะคะผู้กองของคุณสบายดีค่ะ” นิรนิลอมยิ้มแล้วพยักหน้า
“น่าสงสารผู้กองเลยนะลำพังเจ็บใจแล้วยังมาเจ็บตัวอีก” เสียงหญิงสาวที่เป็นเพื่อนร่วมงานของเขา นิรนิลล้างมือแล้วแอบเงี่ยหูฟัง
“แกก็พูดไปเรื่อยจะอาศัยตามใจให้เขาหรือไง”
“แกก็รู้ว่าฉันอยากตามใจจะแย่ เขาไม่มองฉันเลยด้วยซ้ำ”
“เอาหน้าเข้าหาเยอะเข้าไว้เดี๋ยวผู้กองเนก็ใจอ่อนเองแหละ” เสียงลูกน้องของเนติกาต่างพูดกัน นีรนิลไม่ได้สนใจอีก หญิงสาวจึงเข้าไปรับหน้าที่ตามที่คุณหมอสั่งเอาไว้
“เอ่อ พี่น้ำตาลค่ะ หนูรบกวนพี่หน่อยได้ไหมคะ พอดีหนูจะต้องไปดูลูกค่ะ หนูฝากคนไข้รายนี้ได้ไหมคะ พอดีลูกหนูไข้ขึ้นอ่ะพี่”
“อ้าวเหรอ ได้เลยๆ เดี๋ยวพี่จัดการให้ก็ได้จ้า ไปดูลูกเหอะนา”
“เกรงใจพี่น้ำตาลจังค่ะ แหนูจำเป็นจริงๆ”
“ไม่เป็นไรๆ แค่นี้เอง นี่มันก็หน้าที่พี่อยู่แล้วจ๊ะ”
“ขอบคุณนะคะพี่น้ำตาล หนูฝากด้วยนะคะ”
“จ้า ไม่ต้องกังวลนะนา” น้ำตาลมองหน้าผู้ช่วยพยาบาลแล้วเอ่ยขึ้น เธอหันไปมองร่างคนไข้แล้วพยักหน้าตอบรับผู้ช่วยพยาบาลนั้น เมื่อหญิงสาวออกไปเธอจึงรีบไปเตรียมเสื้อผ้าของคนไข้เอาไว้เปลี่ยนและผ้าชุบน้ำเพื่อเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับคนไข้
คนตัวเล็กหันหลังให้กับร่างของคนไข้นี้ เธอไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกตัว ร่างของเนติกาขยับ เธอกระพริบตาปริบๆ เพื่อไล่ความคิดของตัวเอง เธอฝันไปใช่ไหมนี่เธอฝันเห็นน้ำตาลหรือนี่ ถูกยิงจนเบลไอแล้วเจ้าเน หญิงสาวบอกตัวเอง
“โอ๊ะ!” เมื่อขยับร่างจึงรู้สึกเจ็บแล้วอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวด
“อุ๊ย!คุณ อย่าขยับนะคะ คุณยังเจ็บอยู่” เมื่อเห็นว่าคนไข้รู้สึกตัวแล้ว นีรนิลจึงรีบเข้าไปดูแล เนติกาก้มหน้ามองแผลตัวเอง ส่วนนีรนิลก็ก้มมองเขาอย่างตำหนิ เนติการับรู้ได้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ มันเหมือนกับกลิ่นที่คุ้นเคยเหลือเกิน ร่างสูงค่อยๆ ช้อนสายตามองเสียวหน้า เป็นจังหวะเดียวกันกับที่นีรนิลเหลือบตามองทั้งคู่จึงประสานสายตากัน ดวงตาหวานของเนติกาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง นีรนิลเองก็เช่นเดียวกัน หัวใจเธอกระตุกทันทีที่ได้สบตา
“ตัว/” เสียงหวานหลุดอุทานมาพร้อมกัน หัวใจของทั้งสองเต้นระทึก ยิ่งนีรนิลด้วยนั้นมือไม้เธอชาจนเธอไปหมดแล้วนี่เขาใช่ไหม คนที่อยู่ตรงหน้าเธนี้คือเขาใช่ไหม หญิงสาวพยายามถามตัวเอง เนติกากระตาปริบๆ คนที่ประคองเธอนี้คือน้ำตาลจริงๆ อย่างนั้นเหรอ
“ตัวจริงๆ ด้วย ไม่คิดเลยว่าจะเจอตัวที่นี่ คิดถึงจังเลย”
หมับ! ด้วยความดีใจ นีรนิลพลุ่งพลูคำถามพร้อมโอบกอดเขาด้วยความดีใจ ตลอดเวลา 5 ปีที่เขาจากเธอไป ไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงเขา ที่เธอขอบรรจุต่างจะงหวัดนี่ก็เพราะสิ่งนี้ เธฮต้องการไปในที่ห่างไกลเพื่อทำใจให้ลบเลือนเขาไปจากหัวใจเธอนั้น และเธฮไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกครั้ง
เนติกาเม้มปากแน่น รับรู้ได้ถึงอ้อมกอดของอีกฝ่ายที่กำลังโอบกอดเธอนี้ หัวใจของเธอเต้นแรง นี่ฟ้าแกล้งเธอใช่ไหม ถึงได้ลิขิตไว้ให้เธฮกลับมาเจอกับเจ้าหล่อนอีกครั้ง หัวใจของเธอมันกำลังขยาย แต่ทว่าเมื่อนึกถึงสิ่งที่อีกฝ่ายทำกับเธอแล้ว มือข้างหนึ่งที่กำลังจะเอื้อมไปกอดตอบมันหยุดชะงัก ใบหน้านั้นบึ้งตึงทันที
“คุณจำคนผิดแล้วค่ะ ขอโทษทีนะคะ ฉันเจ็บแผล” เสียงเรียบเอ่ย นีรนิลสะดุ้ง เธฮคิดได้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บอยู่เธฮรีงรีบคลายกอดออกแล้วเอ่ยขอโทษ
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ ขอโทษ”
“เอ่อๆ ฉันต้องการพักผ่อนค่ะ” เนติกาเอ่ย
“อื้อ ได้ค่ะ ตัวนอนพักนะ จะได้หายๆ ห้ามขยับแขนข้างนี้นะ เดียวเค้าเช็ดหน้าให้ตัวก่อน” นีรนิลทำท่ากุลีกุจอ ค่อยๆ วางร่างของเขาให้นอนลง ดวงตาหวานเอ่อไปด้วยหยดน้ำสีใจอย่างตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก เนติกาเบนหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆ เช็ดหน้าเธอเบาๆ หญิงสาวทำสีหน้าเฉย ในขณะที่สายตาลอบมองเสี้ยวหน้าใสของเจ้าหล่อนไปพลาง ห้องทั้งห้องนั้นเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองที่ปล่อยออกมาตามจังหวะของมันนั้น แต่ภายใต้ความเงียบสิ่งที่ดังโครมครามก็คือหัวใจของบทั้งสองที่กำลังผลัดกันเต้นรัวอยู่นี้.....>>>>>
บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตรักคืนใจ ขอหัวใจคืน
เนติกาเหลือบมองร่างเล็กในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดนั้น แววตาไหววูบขึ้นมาเมื่อนึกถึงอดีต ตอนนั้นเจ้าหล่อนกำลังจะหมั้นนี่นา แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าย้ายตามสามีมาอยู่ที่นี่ ร่างโปร่งคิดไปไกลสารพัด“อ้าวตื่นแล้วเหรอตัว” ด้วยความเคยชิน นีรนิลจึงเอ่ยพลางรีบเข้ามาประคอง“เอ่อๆ ไม่ต้องหรอก ฉันลุกเองได้” นีรนิลหน้าชาเกือบทันที หญิงสาวทำหน้าไม่ถูก แต่เธอก็พยายามปรับสีหน้าให้มันเป็นปกติให้มากที่สุด“ตัวหิวอะไรไหม ข้าวต้มที่โรงพยาบาลคงไม่ถูกปากตัวเท่าไหร่”“ไม่หิว แล้วก็ไม่อยากกินด้วย ฉันอยากอยู่คนเดียว” เนติกาเบนหน้าหนีสายตานั้นเธอไม่อยากมองหน้าอีกฝ่ายมากนัก มันรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ตรงหัวใจของเธอ“อ่อ แต่ว่าตัวยังลุกขึ้นไม่ถนัดนะ ให้เค้าอยู่ดูแลน่ะดีแล้ว” เสียงหวานเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอพยายามไม่ใส่ใจกับการกระทำที่สุดแสนจะหมางเมินของอีกฝ่ายนั้น“ไม่ต้องหรอก คุณไปทำงานของคุณเถอะ”“เอ่อๆ” นีรนิลทำหน้าไม่ถูก นี่เป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั๊งที่เขาออกปากไล่เธอแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อวานเลยก็ว่าได้“แล้วก็เลิกเรียกว่าตัวด้วย เราไม่ได้รู้จักกัน” เนติกามองออกไปนอกหน้าต่าง ประโยคที่แสนทิ่มแทงหัวใจคนฟังนั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19ลิขิตรักคืนใจ หัวใจเต้นแรง
เนติกาเผลอมองริมฝีปากอิ่มอย่างลืมตัว หัวใจของเธอเต้นระทึก ดวงตาหวานหรี่ลงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของกันและกัน ความรู้สึกบางอย่างปรากฏในหัวใจนั้น ดวงตาหวานยังคงกวาดมองดวงหน้าใสนั้นนิ่ง นีรนิลอาศัยช่วงนั้นหันไปมองยาที่อยู่ในถาด แอบยิ้มแล้วค่อยๆ เอื้อมไปหยิบมันมา“ตัว!” หญิงสาวแกล้งเรียกเราเสียงเบาหวิว เนติกาเลิกคิ้วเชิงคำถามอย่างลืมตัว“หืม...อ๊ะ นี่...อุ๊บ อื้อ อื้อ อือ”เนติกาลืมตัวขานรับเสียงหวาน ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อจู่ๆ คนใต้ร่างของเธอก็นำบางอย่างมายัดใส่ปากเธอ เมื่อรู้ว่ามันคือยาเธอรีบจะบ้านทิ้ง แต่ทว่ามันก็ถูกสกัดกั้นด้วยริมฝาปากนุ่มของอีกฝ่ายที่ผงกหัวขึ้นมาฉกลงอย่างจังหนักหน่วง มือข้างหนึ่งก็กอดคอของเขาเอาไว้แน่น ส่วนอีกข้างก็กอดรัดร่างของเธอเอาไว้ เธอหายใจไม่ออกจนต้องกลืนเจ้าสิ่งนั้นลงไป“จู๊บ บ๊ะ!! อื้อ เธอทำอะไรของเธอเนี่ย แฮกๆๆๆ”เนติการีบผละร่างออกจากการกดทับร่างของคนตัวเล็กขึ้นแล้วจับคอตัวเอง“เอ้า ดื่มน้ำก่อนค่ะ..อื้อ เร็วๆ ซิ” นีรนิลทำหน้าตาไขสือ เธอไม่ยี่ระกับสายตาคมดุนั้น หญิงสาวรีบส่งน้ำให้เขาดื่มอย่างรวดเร็ว นึกขันเมื่อเห็นสีหน้าตกใจนั้น เนติกาหรี่ตามองอีกฝ่ายแล้วนึกฉุน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19ลิขิตรักคืนใจ น้ำหอมหรือหัวใจที่เป็นเหตุ
นีรนิลมาแอบมองคนถือดีที่ตอนนี้บอกว่าจะรับประทานอาหารเอง คิ้วเรียวขมวดนิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ ทำไมเขาถึงได้ดื้อได้ใจอย่างนี้นะ จะทานเองได้ยังไงกัน แขนข้างที่ใช้งานได้นั้นมันไม่ใช่ข้างถนัดของเขา แล้วมันก็ยังไม่ค่อยปกติด้วย ภาพที่เห็นทำให้เธอต้องส่ายหัวอย่างเอือมระอา แบบนี้คงไม่ได้ทานยาแน่แกร่ก! คนตัวเล็กรีบเปิดประตูเข้าไปข้างในทันทีโดยไม่ต้องเคาะส่งสัญญาณตามมารยาท“อื้อ ...มาค่ะ เดี๋ยวเค้าป้อนให้เอง” หญิงสาวรีบขยับโต๊ะเลื่อนที่วางถาดอาหาร มาวางอยู่ตรงหน้าของเขา“ไม่ต้อง..ฉันกินเองได้” เนติกาจ้องหน้าอีกฝ่ายเสียงเข้ม ในใจนึกรำคาญตัวเองที่ทำอะไรไม่ค่อยถนัดนั้น“กินเองได้ยังไงล่ะคะ ดูสิ ถามว่า..ได้สักคำหรือยัง” หญิงสาวนิ่วหน้าตำหนิเขา เมื่ออีกฝ่ายเบนหน้าหนี เธอก็อมยิ้ม เพราะรู้ว่าคงเถียงไม่ออกนั่นเอง“อืมก็ได้ ป้อนเร็วๆ ด้วย หิวจะแย่แล้ว” ประโยคที่ได้ยินทำให้นีรนิลอมยิ้ม นีรนิลจัดการดึงข้าวต้มหมูของโปรดของเขาเอามาถือ ก่อนจะค่อยๆ ตักชั้นบนสุดใส่ปากเขาอย่างเบามือเนติการู้สึกดีเมื่อมีอะไรลงท้องเสียทีหลังจากที่ป้ำตักใส่ปากอย่างยากลำบาก ทุกการกระทำนั้นทำให้นีรนิลดีใจ นี่เป็นครั้งแรกในรอบ ห้าหกปีท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20ลิขิตรักคืนใจ ไม่ปล่อย
นีรนิลหลุบสายตามองริมฝีปากเขาเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ การกอดรัดของเขานั้นมันแรงขึ้นมากกว่าเดิมที่เป็นอยู่นี้ มือน้อยรีบดันหน้าอกของเขาเอาไว้ ในใจเริ่มสับสนกับการกระทำของเขานี้“อื้อ ปล่อยนะคะ คุณกำลังจะทำอะไร” คนตัวเล็กถามเขาอีกครั้ง เนติกายกยิ้มมุมปาก แขนเรียวรัดเจ้าหล่อนมากยิ่งขั้น“นี่คุณ มากอดฉันทำไมคะเนี่ย จะพูดอะไรก็ไม่พูด ยืนจ้องหน้าอยู่ได้”“คิดจะปั่นหัวฉันเล่นอย่างนั้นเหรอ หืม” เนติกาเค้นเสียงต่ำพลางก้มหน้าลงมาใกล้“ปั่นหัวอะไรคะ ฉันไม่รู้เรื่องสักหน่อย อื้อ ปล่อยนะฉันอึดอัด อ๊ะ” คนตัวเล็กเริ่มดิ้น“คบกับคุณหมอแล้วยังมาทำเหมือนกับว่าอยากได้ฉันอีก นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”“อื้อ อย่ามาว่าฉันนะ ใครกันแน่ที่เลิกกันไปไม่กี่เดือนก็มีใหม่ ทุกวันนี้ยังกินเด็กอีกต่างหาก” นีรนิลเชิดหน้าต่อว่าเขาบ้าง เธอจ้องตาเขากลับอย่างเอาเรื่อง“ก็ยังดีกว่าคนที่บอกว่าชอบลิ้นแล้วกินดุ้นหน้าตาเฉย”“บ้า หยาบคาย คุณจะไปไหนมันก็เรื่องของคุณ เราไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว จะทำอะไรก็เรื่องของคุณ อ๊ะ ปล่อยสิ อื้อ” นีรนิลต่อว่าเขาผลักเขาสารพัด“หึ ไม่ปล่อย ""คนบ้า คนหยาบคาย""ใครจะนุ่มนวลเห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20ลิขิตรักคืนใจ หึงขึ้นหน้า
นีรนิลนั่งมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเศร้าหมอง ภาพของเขากับคนรักทำให้เธออกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันจะหวานเกินไปหรือเปล่าหญิงสาวคิดแล้วเมินหน้าหนี"น้ำหวานทานนี่สิครับ""ขอบคุณค่ะคุณหมอ" นีรนิลทำหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เพราะสิ่งที่หมอนพตักให้คือยำซึ่งมีหอมใหญ่กับผักชี เพราะเธอเกลียดผักทั้งสองชนิดนี้เป็นที่สุดแต่เธอรับเพราะความเกรงใจ คนตัวเล็กตักเฉพาะเนื้อสัตว์"หืม ยำนี้น่ากินอ่ะ "เนติการีบหยิบจานเอามาวางตรงหน้า แล้วเอาปลาสามรสไปวางแทน นีรนิลช้อนสายตามองหน้าเขา แอบยิ้มในใจที่มีคนเอาออกไปจากตรงหน้าเธอนั้น"อื้อ พี่เนอ่ะ ชอบกินผักก็ไม่บอก" รสามองเพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทแล้วอมยิ้ม"กินผักอร่อยจะตายไป" ร่างโปร่งแอบเหน็บ"อื้อ ดื่มกันหน่อยครับ เอ้า ยินดีต้อนรับผู้กองเนกลับมาอีกครั้งครับ" พ่อของรสาเอ่ยพร้อมยกแก้วขึ้นนำ หลังจากนั้นทุกคนก็ร่วมกันยกแก้วร่วมยินดีที่เนติกาหายป่วยเกร่ง!!"น้ำตาลทานอีกนิดได้นะครับ พรุ่งนี้หยุดด้วย เดี๋ยวผมไปส่งครับ” สายตากรุ่มกริ่มของหมอนพไม่บอกก็รู้ว่าเขาคิดยังไง ทำเอาคนที่แอบฟังทุกการกระทำนั้นหงุดหงิดหัวใจเหลือเกิน“จะดีหรอคะเมาแล้วจะยุ่งนะคะ” ประโยคนั้นเนติกา หันไปมองอย่างฉับพลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20ลิขิตรักคืนใจ จะกลับบ้านดีๆได้หรือยัง
นีรนิลพยายามเบนกายหนี แต่ตอนนี้มันติดอยู่กับกำแพงบ้านของนายพลนี้เสียแล้ว แถมข้างซ้ายยังเป็นต้นไม้บ้านี้อีก คนตัวเล็กเริ่มหงุดหงิดตัวเองที่พอดื่มเหล้าแล้วเรี่ยวแรงไปไหนหมด เนติกาบดจูบอย่างหนักหน่วง มือข้างหนึ่งดันเจ้าหล่อนจนชิดกำแพง ส่วนอีกข้างก็สอดเข้าท้ายทอยให้แหงนเงยขึ้น ลิ้นร้อนพยายามสอดเข้าริมฝีปากเล็กอวบอิ่ม ความหวานของมันเธอรู้ดีว่ามันหวานมากมายขนาดไหน แต่ทว่าตอนนี้มันรู้สึกว่าเข้าไปชิมยากจัง“อื้อ ...” เสียงครางอย่างขัดใจดังขึ้น พลางลิ้นร้ายค่อยๆ สอดเพื่อเปิดปาก แต่อีกฝ่ายก็เม้มแน่นและพยายามเบี่ยงหน้าหนี ร่างโปร่งไม่รอช้าที่จะเคลื่อนมือไม้นั้นไปจัดการสิ่งที่กระตุ้นให้มันเปิดปากออกมา มือข้างหนึ่งเคลื่อนเข้ากอบกุมก้อนเนื้อกมข้างหนึ่งแล้วบีบคลึงมันอย่างหนักหน่วง“อ๊ะ! อุ๊บ อื้อ” ร่างน้อยสะดุ้งโหยงพร้อมส่งเสียงร้อง เพราะเนื้อนุ่มถูกเขาขยำอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงฐานไตที่แข็งขืนนั้น เธอจึงเพลี่ยงพล้ำให้กับเจ้าลิ้นร้อนของเขาที่สอดเข้ามาในอุ้งปากเธออย่างรวดเร็ว และตอนนี้มันได้ถือวิสาสะคิดว่าทั้งโพรงปากนี้เป็นของตัวเองเสียแล้ว มันเกี่ยวกวัดกวาดควานไปทั่ว ไม่เว้นแม้กระพุ้งแก้ม“อื้ม จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20ลิขิตรักคืนใจ พามาทำอะไรที่นี่
นีรนิลนั่งรถกลับมากับเขา ใบหน้าสวยเรียบนิ่งพลางหันมองไปทางอื่น สมองของเธอตอนนี้พยายามบอกตัวเองว่าให้ไปเอาปี๊บมาคลุมหัว หรือไม่ก็เอาจุ่มลงถังน้ำข้างทางไปเลยยิ่งดี ไปหลงเคลิ้มกับการกระทำของเขาแถมได้น้ำเสียด้วย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว หญิงสาวเลือกที่จะเงียบไม่เอ่ยคำใดให้เขาแอบหัวเราะเยาะได้อีก แล้วนี่เธอจะเอาหน้าไปสู้เขาได้ยังไงกันตืดๆๆๆ!! เสียงนั้นดังขึ้น เนติกาหันไปกดปุ่มรับสายซึ่งเป็นบูทูชที่เชื่อมไว้กับในรถ“ฮัลโหล! พี่เนคะ ถึงไหนแล้วคะ” เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้น เนติกาเหลือบมองคนที่นั่งข้างคนขับแล้วตอบเสียงเรียบ“มีอะไรเหรอน้องรสา”“ก็รสาเห็นพี่เนไปนานนี่คะ รสามีเรื่องจะปรึกษาพี่เนค่ะ เรื่องสำคัญมาก อีกอย่างก็คิดถึงพี่เนด้วย พี่เนไปนอนโรงพยาบาลได้หลายวัน รสาเหง๊าเหงา” น้ำเสียงออดอ้อนนั้นทำเอาคนนั่งข้างๆ รู้สึกหมั่นไส้“หืม คิดถึงเป็นด้วยเหรอคะ” เนติกาแกล้งเย้าตอบ“เป็นสิคะ อยากนอนกอดพี่เนจะแย่แล้ว”“อื้อ แค่นี้นะพี่ขับรถอยู่” เมื่อเห็นว่ารสาพูดเยอะไป หญิงสาวจึงตัดบท แอบชำเรืองคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ นี่หากว่าเป็นเมื่อก่อนมีสาวโทรมาแบบนี้ เธอถูกบิดเนื้อเขียวเป็นแน่ ตอนนั้นคือคลั่งร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21ลิขิตรักคืนใจ ได้ปลดปล่อย
นีรนิลไม่รู้ตัวเองเลยว่าทำไมร่างกายของเธอร้อนลุ่มถึงเพียงนี้ ข้างในกายมันเหมือนมีเชื้อเพลิงเป็นโกดังลุกไหม้อยู่นั้น ร่างน้อยกดริมฝีปากทาบทับลงปากของเขา พร้อมกับกอดรัดร่างของเขาเอาไว้แนบแน่นดวงตาหวานปิดลงพร้อมกับรีบสอดส่งเจ้าลิ้นเล็กเข้าไปในปากของเขา ซึ่งมันดูเหมือนกับว่าเขาพร้อมรอรับเธอเอาไว้อยู่แล้ว คนตัวเล็กไม่รอช้าที่จะตวัดรัดรึงกันไปมานั้น“อื้อ อม จ๊วบ อื้ม” เสียงครางอย่างพอใจดังขึ้น เนติกายกยิ้มมุมปากพร้อมจูบตอบ เธอไม่คิดว่าเจ้าหล่อนจะเริ่มก่อน แต่ถึงกระนั้นชั่วโมงนี้ใครเริ่มก่อนเริ่มหลังไม่สำคัญอีกแล้ว มันสำคัญตรงที่ว่าระหว่างนี้ต่างหาก ร่างสูงไม่รอช้าที่จะเอื้อมโอบรอบเอวเล็กแล้วลูบไล้ไปมาเบาๆ ไปตามแผ่นหลัง พลางเคลื่อนลงมาหาบั้นท้ายงอนงามที่ดีดด้งเต็มไม้เต็มมือนี้“อื้อ ตัว อ๊ะ จุ๊บ อ่าส์” ดูเหมือนว่าตัวเองเริ่มจะไม่เป็นตัวเองเสียแล้ว การคอนโทรลทั้งร่างกายและจิตใจมันเริ่มแปลปวนเสียแล้ว ร่างบางขยับเบียดกายสาวเข้าหาฝ่ามือของเขาที่เริ่มยุ่มย่ามตรงก้อนเนื้อเต่งของเธอนี้ นีรนิลเองก็เช่นเดียวกัน เธอก็กอดรัดร่างของเขาแนบแน่น มือข้างหนึ่งเคลื่อนเข้าตะปบหน้าอกอิ่มของเขาเฉกเช่นคนเคยๆ“ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
บทล่าสุด
ลิขิตรักคืนใจ ความสุข (ตอนจบ)
เนติกาอมยิ้มเมื่อเห็นความฉ่ำเยิ้มของดอกไม้งามตรงหน้า กลีบของมันแม้จะช้ำจากการเข้าหอเมื่อคืนอยู่บ้าง แต่ความสวยยังคงเป็นเช่นเดิม ดวงตาคมจ้องมองมันด้วยความปรารถนา หญิงสาวค่อยๆ กรีดปลายนิ้วลงไปเพื่อขอดูความฉ่ำข้างในนั้น“อื้อ...ตะ ตัว” เมื่อรู้สึกถึงการแยกออกจากกันนั้น เจ้าของความหวานฉ่ำจึงร้องครางขึ้น หญิงสาวผงกหัวมองผู้เป็นสามี ที่ตอนนี้กำลังซุกซนจนเกินไปเสียแล้ว“หืม ที่รัก จุ๊บ อื้อ อ่าส์” เนติกาเงยหน้าขานรับเสียงหวาน ขณะที่ริมฝีปากนุ่มก็จุมพิตอยู่กับเนินเนื้ออิ่มตรงหน้านั้น เธอใช้นิ้วที่ยวที่สุดสะกิดปุ่มด้านบนไปมาเบาๆ“มัน สะ เสียว ตัวอย่าเขี่ย อื้อ อ่าส์” หัวใจของนีรนิลเต้นระทึก เมื่อกลีบเนื้อสวยถูกแบะออกขณะที่นิ้วร้ายยังเล่นซนจนเธอหัวใจจะวาย เขาทำแบบนี้รู้ไหมว่าน้ำเธอกำลังไหลออกจนหมดตัวแล้ว“ไม่เขี่ยแล้วเลียได้ไหม อื้อ แพล่บ อื้ม อร่อยจัง แพล่บๆ” เนติกาเปรยระหว่างปาดลิ้นร้อนไปตรงปุ่มนั้น พลับดูดซับน้ำหวานแล้วกลืนกินลงคอ ไม่อยากจะบอกเลยว่าน้ำตาลก้อนนี้หวานล้ำจนเธอหลงใหล กลิ่นสาบสาวที่โชยแตะปลายจมูกมันปลุกอารมณ์ดิบข้างในร่างกายของเธอเป็นอย่างดี คิดแล้วก็ห่อปากงาบงับเจ้าเนื้อหยุ่นสีช
ลิขิตรักคืนใจ เธอเป็นเมียฉันแล้ว
นายเหลือบสายตามองเบื้องหน้าในระหว่างนั้นก็ค่อยๆ จรดริมฝีปากพรหมจูบเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อนด้วยความแผ่วเบา ปลายนิ้วยาวทั้งสามยังคงแช่มันอยู่ตรงช่อทางรัก เมื่อเห็นสีใสที่ไหลเยิ้มออกมานั้นเธอจึงเบาใจลงบ้าง กล้ามเนื้อหยุ่นที่เริ่มปรับตัวนั้นมันทำให้นายแอบอมยิ้ม“อื้อ ตอดดีจัง จุ๊บ อื้ม จุ๊บ อื้อ” นายเปรยระหว่างนั้นก็พรมจูบลงกับเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อน ลิ้นร้อนแอบตวัดปุ่มเนื้อหยุ่นที่บวมเป่งเบาๆ“อ๊ะ คุณ อ๊ะ อื้อ อ่าส์” รสาเงยหน้าร้องบอกเขา หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเบาๆ สะโพกสวยบิดเร้าอยู่อย่างนั้น หัวใจของเธอเต้นระทึกเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่ค้างคาอยู่ตรงร่องสวยของเธอนั้นเริ่มขยับไปมา หญิงสาวถึงกลับต้องเลียริมฝีปากที่แห้งผาก มือทั้งสอข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น“อื้ม จุ๊บ อื้อ คนดี แบบนี้แหล่ะค่ะ แบบนี้ อื้ม จ๊วบ อือ” เมื่อเห็นว่าร่างน้อยเลิกเกร็งร่างกายนั้นแล้ว นายจึงเปรยออกมาพร้อมกับการเล้าโลมขึ้นสุด เธอห่อปากดูดดึงติ่งเนื้อนุ่มนิ่มของเจ้าหล่อนไปมา หยดน้ำหวานที่เคลือบอยู่ถูกตวัดปาดเลียลงลำคอ นายจึงค่อยๆ ขยับข้อมือตัวเองออกอย่างช้าๆ จากนั้นก็ดันมันเข้าไปใหม่ด้วยความแผ่วเบา“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ คุณ อื้อ
ลิขิตรักคืนใจ อย่า
รสาตกใจที่เห็นว่ามันไม่ใช่แค่ฝัน แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอจำได้ว่าเธอถูกเขาจูบอยู่ที่ห้องน้ำในผับนั้น มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่แล้ว แถมเขายังทำการถือวิสาสะกับเนื้อตัวเธออีก ทุกอย่างมันคือฝีมือของเขาอย่างนั้นสินะ ทไม่อย่างนั้นเนื้อตัวของเธอไม่ล่อนจ้อนขนาดนี้ สิ่งที่เธอฝันนั้นแสดงว่ามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ฝัน เขาจูบเธอจริงเข้าเล็มเลียเนื้อตัวของเธอจริง แถมตอนนี้เขากำลังจะขืนใจเธออีกด้วย รสาตกใจรีบดิ้นหนีปากของเขา“อื้อ จุ๊บ จ๊วบอื้อ” นายครางอย่างขัดใจเมื่อคนด้านล่างดิ้นรนขัดขืนอยู่อย่างนั้น ร่างสูงเหลือบตามองใบหน้าของอีกฝ่าย สายตาสบเข้าอย่างจัง คนตัวสูงกว่ากดร่างของตัวเองลงไปแนบแน่น พร้อมกับบดริมฝีปากลงเคล้าเจ้าหล่อนอย่างหนักหน่วง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปไปถูไถลกลีบเนื้อสวยก่อนจะค่อยๆ กรีดลงไปใจกลางสาวแล้วสะกิดติ่งเนื้อหยุ่นเต่งตึงนั้นไปมา“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ นาย อุ๊บ อือ” รสาสะดุ้งกายเบาๆ ตามจังหวะการสะกิดของเขานั้น ร่างน้อยร้อนวูบวาบขึ้นตามจังหวะการสัมผัสของเขา ใช่ว่าเธอจะไร้เดียวสา พอจะรู้ว่าตรงส่วนนั้นมันไวต่อความรู้สึกมากมายขนาดไหน เธอเสียวสยิวเป็นที่สุดเขาทำให้ขนกายของเธอลุกซู่อย่างเ
ลิขิตรักคืนใจ เสือร้าย
รสาดิ้นขลุกขลักเธอทั้งผลักทั้งดึงเพื่อให้เขาปล่อยปากจากการจูบเธอนี้ แต่ดูเหมือนว่าคนตัวสูงกว่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เหมือนลิ้นร้ายของเขาพยายามสอดแทรกเพื่อเปิดปากอิ่มของเธอเข้าไปข้างในริมฝีปากนี้ เธอไม่ยอมให้เขาจูบเธอเหมือนเมื่อวันก่อนเป็นแน่ แค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว รสาคิดพลางดึงเสื้อของเขาแน่น“อื้อ....” นายครางอย่างขัดใจ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้ความร่วมมือ ความนุ่มนิ่มของปากอิ่มทำให้เธอคิดถึงความหวานจากข้างในนั้น ทีแรกก็แค่อยากจะปิดปากเจ้าหล่อนไม่ให้ส่งเสียง แต่พอได้สัมผัสแล้วมันทำให้เธออยากลิ้มรสความหวานจากข้างในโพรงปากนี้ หญิงสาวค่อยๆ สอดมือเข้าท้ายทอยของเจ้าหล่อน พลางสอดมืออีกข้างเคลื่อนเข้าก้อนเนื้อตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ“อ๊ะ อื้อ อะ อุ๊บ จุ๊บ อื้อ อ่าส์” รสารีบร้องห้ามเมื่อเมื่อเขาสอดมือเข้าใต้สาบเสื้อแล้วบีบหน้าอกเธออย่างแรง แต่เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำเช่นนั้นมันทำให้เขาอาศัยจังหวะเผลอส่งแทรกเจ้าลิ้นร้ายเข้าไปข้างในโพรงปากเธอทันที รสารีบถดลิ้นเล็กหนี แต่พื้นที่ข้างในปากอิ่มของเธอนี้มันก็ไม่ได้กว้างเหมือนลานจอดรถ เขาไล่ตามต้อนเธอจนมุม และตอนนี้เขากำลังตวัดปลายลิ้นมายังเธอนี้“อื้อ
ลิขิตรักคืนใจ บอกรักด้วยร่างกาย
นีรนิลหน้าร้อนผ่าวเมื่อร่างสวยขาวโพลนทอดยาวอยู่บนเตียงนุ่ม คนตัวเล็กนอนหอบตัวโยงหลังจากที่เรามีความสุขกันไปรอบหนึ่งแล้ว ร่างสูงของเขายังคงขึ้นค่อมอยู่ด้านบน มือทั้งสอข้างยังยันอยู่กับเตียงนุ่มอยู่อย่างนั้น คนตัวเล็กหน้าแดงจัดพลางอมยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงลีลารักของเขา กลีบเนื้อนุ่มก็ร้อนขึ้นมาเลยก็ว่าได้ สายตาหวานเยิ้มมองเรือนร่างของเขาแล้วเอื้อมมือไปลูบไล้เนื้อตัวของเขาไปมาเบาๆ เนติกาเงยหน้าส่งเสียงครางเมื่อฝ่ามือร้อนสัมผัสเรือนร่าง“อื้อ....อาส์” เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อฝ่ามือร้อนแสนนุ่มนิ่มนั้นสัมผัสเรือนร่างโปร่งของตนนั้น ร่างสูงโน้มลงไปใกล้ สายตาหวานเยิ้ม นีรนิลอมยิ้มปรือตาหวานเยิ้ม เธอไต่ปลายนิ้วไปกอบกุมอยู่กับเต้าเต่งของเขา“นุ่มมือจังค่ะ อื้อ” เสียงหวานของคนด้านล่างเอ่ย พลางเคล้นไปมาเบาๆ เนติกาหน้าร้อนผ่าวหญิงสาวเบียดร่างน้อยลงไปหาเจ้าหล่อนอีกแล้วคลายยิ้มออกมา“อื้อ มือตัวก็นุ่มจังค่ะ อ่าส์ รู้สึกดีจังเลย” ร่างโปร่งหลับตาเงยหน้าคราง นีรนิลอมยิ้ม ทุกครั้งที่เธอสัมผัสเขาๆ ก็จะร้องแบบนี้ บิดกายส่ายไปมาแบบนี้ ซึ่งมันปลุกเร้าความต้องการข้างในขึ้นมาทุกขณะ นีรนิลใช้ปลายนิ้วยาวสะกิดไปมาเบา
ลิขิตรักคืนใจ วิวาห์หวาน
เนติกายืนมองร่างร่างบางในชุดราตรีสีครีมยาวกรอมพื้นด้วยแววตาปลื้มปริ่ม ใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกภูมิใจ เมียใครทำไมสวยขนาดนี้ คนตัวสูงคิดพลางอมยิ้มก่อนจะก้มลงไปจับมือเรียวสวยนั้นขึ้นมากุมไว้ สายตามองคนตรงหน้าหวานเยิ้ม“รู้ไหม ว่าวันนี้ตัวสวยมากเลยนะคะ”“อื้อ ตัวก็สวยค่ะ สวยจนจำไม่ได้เลยคะ”เสียงหวานเอ่ยพลางกุมมือเขาตอบ เธอยิ้มหวานให้คนตรงหน้า คนที่กำลังเป็นคู่วิวาห์กับเธออยู่ตอนนี้ เธอไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอจะได้แต่งงานกับเขา คนที่หนีเธอไปและเลิกกันเมื่อห้าปีก่อนนั้น มันเหมือนฝันเลยก็ว่าได้“อื้อ ว่าแต่ตอนนี้เมียพร้อมหรือยังคะ” เธออมยิ้มใส่ตาหวานคู่ที่ระยิบระยับนั้น นีรนิลมองตามเขาไปยังประตูโบสถ์ที่ปิดสนิทนั้นแล้วพยักหน้า“พร้อมตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ” เจ้าหล่อนเย้าคนตัวสูงเล่น เนติกาอมยิ้มก่อนจะจับหัวเจ้าหล่อนแล้วโยกเบาๆ“อื้อ อ่ะจ๊ะ ไปกันค่ะ”“อื้อ...” นีรนิลพยักหน้าเบาๆ จากนั้นทั้งสองสามก็พากันเดินจูงมือเข้าสู่ประตูวิวาห์ ทันทีที่บานประตูเปิดออกเสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวพร้อมกับเสียงชื่นชมยินดีที่ดังขึ้น ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้มหวานให้กัน มือสองมือกุมกันแน่น แน่นชน
ลิขิตรักคืนใจ หวานซึ้ง
นีรนิลยืนมองนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองแล้วอมยิ้ม หัวใจดวงน้อยรู้สึกอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก เธอไม่คิดว่าเขาจะขอเธอแต่งงานในวันเปิดตัวว่าเราคบกันแบบนี้ ซึ่งทุกคนก็ตกใจและเซอร์ไพรซ์มาก ไม่รู้ว่าไปคบกันตอนไหนแล้วก็มาขอแต่งงานกันเลย เขาต้องเล่าสตอรี่ทั้งหมด แล้วทุกคนก็ถึงบางอ้อ เธอถูกเพื่อนๆ ล้อเลียนกันใหญ่ เรื่องที่อาสาดูแลคนไข้ตอนที่เขาถูกยิงครั้งแรก เธอเกือบจะเอาปี๊บคลุมหัว แต่จะทำยังไงได้ ก็ตอนนั้นเธออยากเข้าใกล้เขานี่นา คนตัวเล็กคิดแล้วยิ้มออกมาคนเดียวหมับ“อุ๊ย!”ร่างน้อยสะดุ้ง เมื่อถูกสวมกอดจากด้านหลัง เธอเหลียวหน้าไปมองเสี้ยวหน้าคมแล้วยิ้มออกมา“คิดอะไรอยู่เหรอจ๊ะเมียจ๋า” เนติกาเอ่ยเสียงหวานพลางเกลี่ยปลายจมูกกับแก้วใสของเจ้าหล่อนไปมาเบาๆ“ปะ เปล่าค่ะ”“แน๊ เปล่าได้ยังไงคะ เห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นี่ไง หรือว่าคิดถึงใครอีก”เนติกาจับร่างน้อยให้รีบหันมามองตน สายตาคมจ้องมาอย่างเอาเรื่อง“อื้อ ปะ เปล่าค่ะ เค้าแค่คิดถึงเรื่องของเราน่ะ” นีรนิลต้องรีบบอกเขาเมื่อเห็นว่าคนตัวสูงเริ่มจะเข้าใจผิด“เรื่องของเรา เรื่องอะไรเหรอคะ” ร่างสูงชะโงกหน้าลงไปปาสายตากรุ้มกริ่มเป็นที่สุด นีรนิลอมยิ้มแล้วรีบดัน
ลิขิตรักคืนใจ เปิดตัว
ตกเย็นบ้านของเนติกาเต็มไปด้วยบรรดาเพื่อนพ้องน้องพี่ที่สนิทสนมกัน ทั้งหมดมาร่วมงานเพื่อแสดงความยินดีและเลี้ยงรับขวัญที่นิติกาหายจากอาการป่วยทุกครั้งที่เขาได้รับบาดเจ็บและหายทุกคนในหน่วยงานก็จะมาเลี้ยงรับขวัญเขาไม่ที่ใดก็ที่หนึ่งแต่วันนี้เป็นวันที่พิเศษมากกว่าวันอื่น“ตัวไม่ต้องทำมากหรอกให้เด็กช่วยทำก็ได้” ร่างสูงเอยทางสายตามองคนรักที่ง่วนอยู่กับการจัดผลไม้นีรนิลหันมายิ้มให้เขาก่อนจะเอยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“เด็กๆ เขาก็ยุ่งค่ะ ตัวดูสิ” หญิงสาวมองไปยังกลุ่มคนงานที่พามาช่วยเขาจัดบ้านทำอาหาร“ก็ปล่อยให้เขาทำไปตัว ไปอาบน้ำอาบได้แล้วค่ะ”“ทำไมเหรอคะ เหม็นเหรอ” สายตาตำหนิจ้องมองเขาอย่างเอาเรื่องใบหน้าสวยแยกเขี้ยวคล้ายจะกินเลือดกินเนื้อคนถูกดุอมยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปหาแล้วรวบเอวบางเอาไว้หลวมๆ“เหม็นที่ไหนคะ เมียออกจะหอม” ร่างสูงเอ่ยอย่างเอาใจ มือไม้ก็เกลี่ยไปที่ผมยุ่งเหยิงของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู นีรนนิลอมยิ้มเธอเห็นเขาแสดงความรักออกมาแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอพองโต“จริงหรือเปล่าคะ”ฟอดดดด!!! อื้อ จริงสิคะ ขนาดเหงื่อมากขนาดนี้ยังหอมเลย”เนติกาเอ่ยทันทีที่ถอดปลายจมูกออกมาจากแก้มใสของเจ้าหล่
ลิขิตรักคืนใจ ดูแลไม่ห่าง
เนติกายืนมองร่างน้อยตรงหน้าแล้วอมยิ้ม เธอไม่คิดเลยว่าจะกลับมาเห็นภาพนี้อีกครั้ง เพราะตอนนั้นที่เราเลิกกันเมื่อห้าปีก่อน เธอก็ไม่ได้รับข่าวคราวของเจ้าหล่อน และไม่คิดที่จะอยากรู้ข่าวของเจ้าหล่อนด้วย เพราะทุกครั้งที่มีใครมาสะกิด มันทำให้เธอเจ็บปางตายเกือบเดือน แต่หารู้ไม่ว่าเธอได้พลาดสิ่งดีๆ ไปหลายอย่าง เธอพลาดโอกาสที่จะได้รู้ข่าวว่าเจ้าหล่อนไม่ได้เข้าพิธีหมั้น แล้วไม่ได้แต่งงานกับคนที่แม่ของเธอเลือกให้ด้วย เธอพลาดโอกาสที่จะรับรู้ว่าเจ้าหล่อนรักเธอมากมายขนาดไหน เพราะตลอดเวลาห้าปีที่เลิกกันนั้นเจ้าหล่อนไม่เคยมีแฟนเลยแม้แต่น้อย หากรู้แบบนั้น เธอเองคงไม่ต้องมาเจ็บปวดใจอยู่ก่อนหน้านี้ ร่างโปร่งคิดแล้วส่ายหน้าไปมา ต่อไปนี้เธอจะไม่ให้พลาดโอกาสใดๆ อีกแล้ว เธอเสียเวลามามากแล้ว เธอจะต้องใช้ทุกวินาทีให้มีค่านั้น ไวเท่าความคิด ร่างสูงค่อยๆ เดินเข้าไปซ้อนหลังคนตัวเล็กแล้วเอื้อมมือโอบกอดอีกฝ่ายอย่างเบามือพรืดดด!!“อ๊ะ!ตัว ตื่นแล้วเหรอคะ” คนตัวเล็กเอ่ยพลางง่วนมืออยู่กับการตักเครื่องปรุงข้าวต้มลงไปนั้น“เมียไม่อยู่ เลยตื่นเร็วอ๊ะ’ คนตัวสูงด้านหลังเอ่ยน้ำเสียงอุ่น พลางกดปลายจมูกกับแก้มใสของอีกฝ่ายแผ่วเ
