พามาทำอะไรที่นี่

นีรนิลนั่งรถกลับมากับเขา ใบหน้าสวยเรียบนิ่งพลางหันมองไปทางอื่น สมองของเธอตอนนี้พยายามบอกตัวเองว่าให้ไปเอาปี๊บมาคลุมหัว หรือไม่ก็เอาจุ่มลงถังน้ำข้างทางไปเลยยิ่งดี ไปหลงเคลิ้มกับการกระทำของเขาแถมได้น้ำเสียด้วย ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว หญิงสาวเลือกที่จะเงียบไม่เอ่ยคำใดให้เขาแอบหัวเราะเยาะได้อีก แล้วนี่เธอจะเอาหน้าไปสู้เขาได้ยังไงกัน

ตืดๆๆๆ!! เสียงนั้นดังขึ้น เนติกาหันไปกดปุ่มรับสายซึ่งเป็นบูทูชที่เชื่อมไว้กับในรถ

“ฮัลโหล! พี่เนคะ ถึงไหนแล้วคะ” เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้น เนติกาเหลือบมองคนที่นั่งข้างคนขับแล้วตอบเสียงเรียบ

“มีอะไรเหรอน้องรสา”

“ก็รสาเห็นพี่เนไปนานนี่คะ รสามีเรื่องจะปรึกษาพี่เนค่ะ เรื่องสำคัญมาก อีกอย่างก็คิดถึงพี่เนด้วย พี่เนไปนอนโรงพยาบาลได้หลายวัน รสาเหง๊าเหงา” น้ำเสียงออดอ้อนนั้นทำเอาคนนั่งข้างๆ รู้สึกหมั่นไส้

“หืม คิดถึงเป็นด้วยเหรอคะ” เนติกาแกล้งเย้าตอบ

“เป็นสิคะ อยากนอนกอดพี่เนจะแย่แล้ว”

“อื้อ แค่นี้นะพี่ขับรถอยู่” เมื่อเห็นว่ารสาพูดเยอะไป หญิงสาวจึงตัดบท แอบชำเรืองคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ นี่หากว่าเป็นเมื่อก่อนมีสาวโทรมาแบบนี้ เธอถูกบิดเนื้อเขียวเป็นแน่ ตอนนั้นคือคลั่งรักกันและกันมาก ขี้หวงและขี้หึงเป็นที่สุดเลย

“เอ่อๆ ช่วยจอดตรงป้ายรถเมย์ตรงนั้นหน่อยค่ะ ฉันจะลง” นีรนิลบอกเขาโดยเธอไม่ได้มองหน้า

“จอดทำไมป้ายรถเมย์ ต่างจังหวัดแบบนี้ไม่มีรถแท็กซี่เหมือนเมืองกรุงนะ”

“เดี๋ยวเพื่อนมารับ ช่วยจอดด้วยค่ะ”

“หมอนพคงอีกนาน คุณไม่ต้องรอหรอก เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณจะได้รีบกลับ อีกอย่างเพื่อนฉันก็ไม่ได้มีแค่หมอนพคนเดียวนี่คะ” นีรนิลเชิดจมูกขึ้นมองหน้าเขา เนติกานิ่วหน้า หมายความว่าไม่ได้คุยแค่กับหมอนพอย่างนั้นเหรอ เป็นแม่หม้ายทรงเครื่องหรือยังไงกัน หญิงสาวคิดในใจ

“หม้ายเนื้อหอมจังนะคะ” สายตามองอีกฝ่ายแล้วยิ้มเหยียด นีรนิลขมวดคิ้วมองหน้าเขา หม้ายอะไรกัน เธอยังไม่เคยแต่งงานสักหน่อย นี่อย่าบอกนะว่ายังคิดว่าเธอแต่งงานกับพี่ที ข่าวการยกเลิกงานแต่งของเธอเพื่อนรุ่นเดียวกันรู้กันทั่ว แต่ก็ช่างเหอะ อธิบายให้ฟังตอนนี้มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาก็มีคนของเขาแล้วนี่ตอนนี้

“มันก็ต้องธรรมดาอยู่แล้วค่ะ สาวแรกรุ่นหรือจะสู้มากประสบการณ์อย่างฉัน” นีรนิลจ้องหน้าคนขับแล้วยิ้มเยาะใส่ เนติกากำพวงมาลัยรถแน่น สายตามองไปข้างหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บใจ ถึงว่าวิธีป้อนยาของเจ้าหล่อนทำเอาเลือดในกายเธอพลุ่งพล่าน นี่เนติกาเธออย่าให้อีกฝ่ายรู้เด็ดขาดว่าเธอหวั่นไหวหญิงสาวตะโกนบอกตัวเองในใจ

“หึ ถ้าอย่างนั้นเรื่องเมื่อกี้คงไม่เท่าไหร่ซินะ” น้ำเสียงกระแทกกระทั้นเอ่ย คนฟังเม้มปากแน่น ไม่คิดว่าเขาจะปากจัดขึ้นถึงเพียงนี้ เหน็บเสียจนเธอหน้าชาเลย

“อืมค่ะ ดูเด็กน้อยไปหน่อยนะคะ” เอาซิเย้ยมาเย้ยกลับไม่โกงนะคะตัว นีรนิลคิดแล้วเค้นยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขา ดูเหมือนเขากัดฟันกรอดๆ เลยกระมัง สะใจชะมัด

“อ้อ เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นผู้ใหญ่อย่างฉันคงต้องออกโรงแล้ว”

เอี๊ยด!! บรืนนน

“อุ๊ย! ว๊าย! นี่คุณจะไปไหนคะ ทำไมเลี้ยวมาซอยนี้” เสียงแหลมแวดขึ้นเมื่อจู่ๆ เขาก็หักพวงมาลัยรถเลี้ยวซอยขวามือ ความเร็วของมันทำให้เธอเซไปตามแรงหมุนพวงมาลัย

“ก็ไปหาที่ที่ผู้ใหญ่เขาสนุกกันซิคะ”

“อื้อ ไปไหน เค้าไม่ไปตัว พาเค้าไปส่งหอพักเดี๋ยวนี้” นีรนิลมองหน้าเขาสลับกับมองข้างทาง ยิ่งเห็นป้ายข้างหน้าทำให้เธอใจคอไม่ดี เขาคิดจะทำอะไรของเขานะ บ้าจริงพาเราเข้าม่านรูดทำไมเนี่ย นีรนิลใจเต้นรัวคิดในใจเธอไม่น่าถามว่าเข้าโรงแรมเข้ามาทำอะไร บ้าจริงน้ำตาล หญิงสาวตำหนิตัวเอง

“ถึงแล้วค่ะ” เนติกายิ้มเย็นให้เจ้าหล่อน สีหน้าแววตาตอนนี้เหมือนกับเด็กน้อยไม่มีผิดเพื้ยน

“อื้อ บ้าเหรอตัว อย่ามาล้อเล่นอะไรแบบนี้นะ ดูสิพนักงานมายืนรอแล้วนั่น”

“หึ ถ้าอยากอายพนักงานก็ได้นะ ฉันจะทำให้น้องเขารู้ไปเลยว่าเรามาทำอะไรกัน” เนติกาเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ พลางโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้

“ตะ ตัวจะทำอะไร อย่านะ” นีรนิลรีบดันหน้าเขาเอาไว้ เขาจะมาจูบเธอต่อหน้าพนักงานรูดม่านไม่ได้นะ หญิงสาวรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว

“พี่แค่พาเพื่อนมาพักสายตานะ เอ้านี่ทริป”

“ครับ นี่กุญแจห้องครับ ต้องการอะไรเป็นพิเศษเรียกได้นะครับ”

“อื้อ...อ๊ะ นี่คุณจะไปไหน ออกไปตอนนี้ หากเพื่อนคุณมาเจอ มีหวัง......” เนติการีบร้องห้ามเมื่อเห็นอีกฝ่ายหันหลังหมายจะเปิดม่านรูดออก นีรนิลชะงักมือยืนหน้าเสีย เธอจึงหันกลับมาหาทางประตู เนติกาอมยิ้มเจ้าหล่อนทำท่าจะเดินมาใกล้ แต่อีกฝ่ายกลับวิ่งพรวดเปิดประตูเข้าไปในห้องพักอย่างรวดเร็ว เนติกายิ้มร้ายกาจก่อนจะเสยผมแล้วเดินตามไปนั้น

นีรนิลมองไปรอบๆ อย่างสำรวจ นี่น่ะหรือม่านรูด ก็ดูไม่ค่อยขี้เหล่นะ สะอาดเป็นระเบียบดี กระจกเต็มเลยแถมแสงไฟนี่ซิ มันทำให้เธอเวียนหัวชอบกล ลำพังมึนจากเหล้าแล้วยังมาเมาแสงไฟในนี้อีก

“อุ๊ย!” หญิงสาวอุทานเมื่อหันมาสบตากับเขา เธอรีบเดินหนีแล้วไปหยิบน้ำที่วางไว้ที่โต๊ะนั้นแล้วดื่มทันที

“อ๊ะ อย่าเพิ่ง อื้อ ไม่ทันแล้ว” เนติกามองขวดน้ำนั้นแล้วรีบร้องห้าม แต่ทว่าอีกฝ่ายกระดกรวดเดียวเกลี้ยงขวดเลยก็ว่าได้ หึ ไม่รู้หรือไงว่าน้ำนั้นมันคือยาโดปชั้นดี

“อึก อึก อึก!! รสชาติแปลกดี อื้อ ว่าอะไรนะ”

“เปล่า ไม่มีอะไร ล้างหน้าล้างตาก่อนไหม”

“อื้อ มะ ไม่ล้าง ไม่ล้างอะไรทั้งนั้น ตัวพาเค้ากลับได้แล้ว เค้าไม่สนุกด้วยนะ”

“อื้อ ตอนนี้ไม่สนุกเดี๋ยวก็สนุกเองแหละ เชื่อฉันเหอะ” ร่างสูงแกล้งเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ สายตามองเจ้าหล่อนอย่างโลมเลีย นีรนิลใจสั่นระรัวอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้สึกเหมือนต่อมบางอย่างในร่างกายเธอเริ่มตอบสนองน้ำเสียงกระเส่าและสายตาเล้าโลมนั้น

“อื้อ อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ อื้อ” นีรนิลเดินถอยหลังหลบเขา แต่เท้าดันไปติดกับโซฟารูปทรงแปลกๆ เนติกาอมยิ้ม เธอแอบเห็นเม็กเหงื่อเล็กๆ ผุดตรงหน้าผาก ช่วยไม่ได้นะตัว เค้าห้ามไม่ทันจริงๆ หญิงสาวคิดในใจ

“ฉันไม่เคยล้อเล่นกับอะไร” ใบหน้าสวยค่อยๆ โน้มลงไปใกล้ อีกฝ่ายพยายามเอนหลบหนี ไม่ล้อเล่นอะไรกัน ตัวกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกเค้าอยู่นะ รู้ไหมว่าตอนนี้เค้าอยากทำอะไรกับตัวแบบเมื่อกี้นี้เสียแล้ว

“ก็เล่นกับความรู้สึกเค้าไง รู้ไหมว่าทำแบบนี้เค้าคิด”

“คิดอะไรเหรอ” สายตามองเจ้าหล่อนพลางลากปลายนิ้วไปตามต้นแขนขาวเนียนนั้น

“ก็คิดถึงตัว คิดเรื่องเก่าๆ ของเรา แล้วก้อคิด อุ๊บ! จุ๊บ จ๊วบ อื้อ อือ อือ” นีรนิลไม่อยากจะพูดอะไรต่อ จู่ๆ ความคิดอยากจูบเขาก็แล่นเข้าสมอง เธอคว้าคอของเขาเข้ามาบดจูบเสียเอง บอกไม่ถูกเลยตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายและหัวใจของเธอมันเต้นแรงเสียจนเธอเกือบควบคุมมันไม่ได้เสียแล้วพอๆ กับร่างกายของเธอตอนนี้นั้น...>>>>