Nobela ni เซนโด้

มิเอะยืนรอเมียรักอยู่สักพัก ด้วยความที่อารมณ์ค้างจึงทำให้เธอหน้างอเล็กน้อย เจ้าหล่อนบอกว่าให้เธอรอโดยบอกว่าไม่นาน ไม่นานอะไรกันนี่มันเกือบ 5 นาทีแล้ว เธอจะรอไม่ไหวแล้วนะเนี่ย หญิงสาวคิดพรางแกะกระดุมเสื้อสูททักซิโด้รอเมียรักไปพรางๆ“รอนานหรือเปล่าคะนายท่าน”“วีรดา...” มิเอะอุทานออกมาเบาๆ กับสิ่งที่ปรากฏบนกระจกนั้น ภาพสะท้อนของหญิงสาวด้านหลังทำให้เธอคลายยิ้มออกมา ร่างระหงส์อยู่ในชุดนอนบางเบาสายเดี่ยวสีขาว กางเกงขาสั้นลายลูกไม้บางเบา มันบางเสียจนเห็นว่าข้างในนั้นเจ้าหล่อนไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว แต่ผ้าคลุมผมในชุดเจ้าสาวยังคงอยู่ตรงนั้น เสมือนกับว่ารอให้เจ้าบ่าวอย่างเธอเป็นคนเปิดมันยังไงยังนั้น สิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นก็คือผ้าปิดตาสีดำที่เจ้าหล่อนคาดเอาไว้ ยืนพิงกายข้างผนังห้องนอนนั้น ร่างโปร่งค่อยๆ หันไปมองอย่างช้าๆมิเอะเองก็ปรากฏดวงตาเป็นประกายทันที หญิงสาวนึกถึงวันแรกที่เธอพบกับเจ้าหล่อน และมันก็ทำให้อารมณ์ของเธอพุ่งขึ้นทีละนิดๆ เธอเดินเข้าไปหาร่างสวยอย่างช้าๆ รอยยิ้มยกขึ้นมุมปาก เมื่อคนที่ยืนคอยนั้นทำหน้าตาระแวดระวัง ภาพนั้นมันเหมือนกับคืนแรกที่เธอได้เจอกับเจ้าหล่อนนี้“ฉันชอบจ

วีรดานั่งมองร่างบางของตัวเองในกระจก ขณะที่สมองกลับนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาของตัวเอง ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมี่วันนี้ วันที่แต่งชุดผ้าลูกไม้สีขาวยาวกรอมพื้น ลายเสื้อประดับด้วยมุกสีครีมไปตามเนื้อผ้า ยังมีผ้าคลุมสีเดียวกันที่ต้องติดหลังจากที่ช่างแต่งหน้าแต่งแต้มสีสันบนใบหน้านั้น คิดแล้วขอบตาสวยหวานก็ร้อนผ่าวด้วยความตื้นตัน“คุณวีรดานี่สวยมากเลยนะคะ สวยเหมือนนางฟ้าเลย” เสียงเด็กสาวที่คอยรับใช้เอ่ยขึ้นจากด้านหลัง“พูดเกินไปหรือเปล่าปิ่น”“ไม่หรอกค่ะ ช่างแต่งหน้ายังชมเลย ขนาดมีลูกแล้วนะคะเนี่ย” เด็กสาวคนไทยที่ฟังภาษาญี่ปุ่นเข้าใจเอ่ย ก่อนจะมองนายหญิงของบ้านคนใหม่อย่างภาคภูมิใจ“อื้อ ปากหวานกันจริงเชียว ว่าแต่ตาหนูอยู่ไหนเนี่ย” วีรดามองหน้าสาวใช้แล้วถามด้วยความห่วงใย“อ่ออยู่กับนายใหญ่และนายหญิงนะคะ ทั้งสองท่านไม่ปล่อยให้ถึงมือคนรับใช้แบบพวกหนูเลยค่ะ”“เหรอจ๊ะ อื้อ” หญิงสาวพยักหน้าพรางนึกถึงวันที่นายหญิงไปตามหาพวกเราที่ต่างประเทศนั้น นายหญิงขอโทษอย่างสำนึกผิดทุกอย่าง นายหญิงต้องการให้นายท่านกลับบ้าน โดยยินยอมทำตามทุกอย่างที่นายท่านต้องการ ขออย่างเดียวให้พวกเราและลูกกลับไป กลับไปอยู่บ้าน โ

“อ๊ะ อ๊ะ นายท่านขา หนูจะไม่ไหวแล้วค่ะ” วีรดาโน้มใบหน้าสามีเข้ามาบอก ตอนนี้ร่องสวยของเธอเสียวจนทนไม่ไหวอยู่แล้ว ขาสวยที่อ้าออกกว้างตอนนี้มันสั่นเทิ้มจนเกินจะทน แขนเรียวรีบคว้าร่างของเขาเอามั่น ก่อนจะแอ่นสะโพกให้เขาอัดกระแทกอย่างแรงเพื่อส่งเธอขึ้นสวรรค์นี้“อื้อ ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน ซี๊ดดดด” มิเอะจับเอวเล็กนั้นแน่นพร้อมออกแรงกระแทกไปมานี้ แต่แล้วเสียงนั้นก็ดังขึ้นขัดความสุข“อุแว๊ๆๆๆๆๆๆ !!!”สองสาวมองหน้ากันเลิกลั่นเมื่อได้ยินเสียงบุตรชยหัวแก้มหัวแหวนส่งเสียงร้อง ทุกการกระทำหยุดกึก เหงื่อซึมออกไปทั่วใบหน้า“เอาไงดีที่รักคะ” วีรดาหันมองหน้าเขาขณะที่จุดร่องสาวของเธอกำลังเชื่อมกันอยู่นี้“ไม่ต้องห่วงค่ะคนดี ฉันมีวิธี”พลึ่บ!!“ว๊าย!!อื้อ ไม่หนักหรือคะ” วีรดาร้องเสียงหลงเมื่อเขาช้อนร่างของเธออุ้มขึ้น เธอห้อยโตงเตงอยู่บนร่างของเขาโดยตรงนั้นของเรายังคงสอดรัดกันแนบแน่น ร่างโปร่งพาเธอไปยังห้องนอนของบุตรชาย ใบหน้าสวยของเธอร้อนผ่าวเป็นที่สุด เขาไม่ได้อุ้มเธอเพียงอย่างเดียว ขาเรียวที่เขาช้อนเอาไว้นั้นกับจับมันขยับเข้าออกตามจังหวะ เธอรู้สึกได้ถึงการเข้าไปข้างในที่มันลึกสุดหัวใจนี้“ไม่หนักเลยสักนิด

มิเอะได้รับโทรศัพท์จากพี่ชายฝาแฝด หลังจากกดวางก็ถอนหายใจขึ้นมาทันที ในใจยังนึกโกรธผู้เป็นแม่ แต่อีกใจก็รู้สึกสงสาร ตอนนี้ทั้งบ้านต่างโทษท่านคนเดียวที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอหนีหายไปแบบนี้ และตอนนี้ท่านกำลังได้รับผลของการกระทำนั้นอยู่ พี่โทมะบอกว่าท่านซึมเศร้าและไม่ค่อยท่านข้าวตั้งแต่ที่งานแถลงข่าวที่บ้านทาเคชิ นึกแล้วก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมาเสียแล้ว“มีอะไรหรือเปล่าคะที่รัก ทำไมทำหน้าแบบนั้น” วีรดาวางขวดน้ำลงกับโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้ามาหาสามีที่ยืนหน้าเครียดอยู่ตรงหน้าต่าง“พี่โทมะโทรมาบอกเรื่องคุณแม่”“นายหญิง ๆ เป็นอะไรเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความกังวลใจ“พี่โทมะบอกว่าท่านเศร้ามาก”“เอาแบบนี้ไหมคะ เรากลับไปเยี่ยมท่านไหมคะ”“มันไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดนะซิ หากไปแล้วฉันกับแม่ก็คง...” มิเอะคิดถึงการสู้หน้าท่าน เธอเกรงว่าจะมองหน้ากันไม่ติด แล้วเธฮเองก็ยังไม่อยากกลับด้วย ไม่อยากให้ท่านมาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตของเธออีก“แต่หากว่าท่านล้มป่วย ที่รักจะรู้สึกดีอยู่เหรอคะ” วีรดาเดินเข้าไปจับต้นแขนผู้เป็นสามี สายตามองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น เธอรู้ว่าจริงๆ แล้วเธอรู้ว่าสามีรู้สึกเสียใจเช่นเดียวกัน“ไม่หรอกน่

“อุ๊แว๊ๆๆๆ !!” เสียงสวรรค์นั้นทำให้คุณพ่อลูกอ่อนวัย 4 เดือนสะดุ้ง ร่างโปร่งรีบผุดลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วตรงไปหาเพราะเกรงว่าแม่จ๋าจะไม่ได้อยู่ใกล้ ใบหน้าสวยคมดูเป็นกังวล แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็อมยิ้ม เสียงที่เงียบไปนั้นไม่บอกก็รู้ว่าได้สิ่งที่สมใจแล้ว ปากเล็กที่ตอนนี้มีนมจากเต้าอุดอยู่มันทำให้มิเอะส่ายหัว“ลูกจ๋าของโอโต้ซังนี่นะ อ้อนดูดนมแม่นี่เอง ร้องเสียงดังเชียว” หญิงสาวยืนกอดอกพร้อมกับส่ายหัว สายตามองภาพตรงหน้าด้วยความสุขใจ นี่หากว่าเธอไม่พาวีรดาหนีออกมาป่านนี้คงต้องตามหาแม่จ๋ากันวุ่นแล้ว หรือไม่ก็ถูกจับแยกจนไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ ไม่ได้ยืนมองความน่ารักน่าเอ็นดูที่แสนอบอุ่นแบบนี้ ว่าแต่เห็นเจ้าตัวน้อยก็นึกอิจฉาได้ดูดนมแม่ทุกเวลาที่ร้องเลย ส่วนโอโต้ซังนี่ซิต้องมานอนตะกายฝาเพราะว่าคุณหมอบอกว่างดกิจกรรมหลังคลอด 3 เดือน“เฮ้ย!!นี่มัน....” มิเอะเปรยกับตัวเองพร้อมกับดวงตาเบิกกว้าง สายตคามองภาพตรงหน้าแววตาเป็นประกายเมื่อนึกถึงระยะเวลาที่หนีออกจากบ้านจนมาคลอด “มิโดริคาวะ” ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอนี้“ชู่!!เบาหน่อยซิคะ ลูกจ๋ากำลังหลับอยู่ เดี๋ยวก็ตื่นหรอกค่ะ” แม่ลูกอ่อนหันมา

“จริงเหรอครับว่าทางคาวาชิตะกรุ๊ปส่งคนมาทำร้ายคุณทาเคชิน่ะครับ” เสียงนักข่าวคนหนึ่งเอ่ยถามหลังจากที่ทาเคชิและพ่อของเขาแถลงข่าว“จริงซิครับ ทางนั้นไม่ไว้หน้าผมเลย ให้คนมาทำร้ายลูกชายของผมด้วยวิธีสกปรกๆ ครับ แถมลูกชายคนโตยังมีข่าวเรื่องรักร่วมเพศด้วยนะครับ” พ่อของทาเคชิไม่ได้บอกหมดว่าวิธีสกปรกนั้นมันคืออะไร และนำข่าวลือนั้นมาบอกให้ทุกคนเพื่อเป็นข่าว ทางบ้านของมิเอะจะได้เสียชื่อเสียง“ตายจริง ไม่น่าเชื่อนะครับวาชิตะกรุ๊ปจะเป็นยากูซ่า แถมลูกชายยังเป็นรักข้ามเพศด้วย”นักข่าวบางคนเอ่ยถามพรางหันหน้าไปหาบรรดาเพื่อนักข่าวด้วยกัน และมันก็ทำให้เคนและทาเคชิยกยิ้มมุมปากด้วยความสะใจ ช่วยไม่ได้ให้แต่งก็ไม่แต่งแถมยังไม่จ่ายเงินชดใช้อีก“ใช่ครับ ไม่อยากจะเชื่อเลย” ทาเคชิเอ่ยสมทบ“หึ แล้วแกไม่บอกนักข่าวเขาไปล่ะว่า ที่ถูกทำร้ายน่ะ แกไปทำเลวอะไรไว้” เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ทุกคนตกใจ โดยเฉพาะทาเคชิและเคน“คุณโทมะ !!” บรรดานักข่าวอุทานพร้อมกันพร้อมกับยื่นไมค์ไปทางผู้มาใหม่“อุ๊ย!ทุกคนดูคลิปนั่น” นักข่าวอีกคนตะโกนไปยังจอโปรเจ็คเตอร์ที่ทาเคชิเอามาเพื่อเปิดรูปตอนฟกช้ำให้กับทุกคนเห็น แต่ตอนนี้สิ่งที่ทุกค

อีคอนก้มมองร่างสาวที่เดินเกาะแขนอยู่ข้างๆ เขานี้ แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความสุข สายตาคมมองไปตามทางเดินที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ สีแดงสดนั้น รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นเมื่อเห็นเด็กแฝดทั้งสองคนหันหลังมายิ้มให้ เขามองมือน้อยทั้งสองที่ถือกุหลาบช่อสวยอยู่นั้น ส่วนลูกสาวก็ถือตะกร้าโปรยกลีบดอกไม้ตามทางเดินยามที่อีคอนและจันทร์เจ้าเดินนั้นจันทร์เจ้าเงยหน้าสบตาหวานผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวในงาน หล่อนยอมให้อีคอนจัดงานแต่ง หลังจากที่เขาพร่ำขอหล่อนจัดอยู่หลายครั้ง เพราะหล่อนเห็นว่ามันไม่จำเป็นเลย เพราะหล่อนกับเขาก็จดทะเบียนสมรสกันนานมากแล้ว แต่เขาสิไม่ยอมเขาอยากพาหล่อนเข้าโบสถ์ โดยมีลูกของเราเป็นพยานรักครั้งนี้ด้วย หล่อนยิ้มหวานให้กับผู้ชายที่หล่อที่สุดในงาน แล้วหันไปยิ้มให้กับญาติของเธอซึ่งก็มีเพียงมารดาบุญธรรมนั้นเสร็จสิ้นพิธีการไปได้ด้วยดี งานทั้งงานมีแต่ความรักความอบอุ่นความหวานตลบอบอวนไปหมด อีคอนโอบกอดจันทร์เจ้าด้วยความรักใคร่ โดยมีสองแฝดเข้ามาสวมกอดกันกลมเลยก็ว่าได้"หนูขอให้แด็ดดี๊กับมามี๊รักกันจนแก่เฒ่านะค่ะ" เสียงเด็กหญิงใบหน้าน่ารักเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มแก้มแทบปรินั้น"ผมก็เหมือนกับงับ " เด็กผู้ชายใบหน

อีคอนจุ่มขาแกร่งทั้งสองข้างลงในอ้างอาบน้ำขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดคนสามคนนอนเรียงกันแช่น้ำได้สบาย สายตาเขามองเมียของเขาหวานเยิ้ม แววตาเป็นประกายระยิบระยับ ร่างสาวขยับออกห่างเล็กน้อยเพื่อให้เขานั่งแทนที่ หญิงสาวอมยิ้มเมื่อรู้ว่าเขาคิดอะไร"อยากอาบน้ำจริงๆ หรืออยากทำอย่างอื่นค่ะ" เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงประมาณว่ารู้ทัน"หืม แบบนี้เขาเรียกว่ารักกันจริงครับ " อีคอนเอ่ยด้วยเสียงกระเส่า เขาขยับเข้าใกล้หล่อนมากขึ้น ชายหนุ่มมองผิวขาวเนียนใสดูสุขภาพดีนั้น มือหนาของเขาลูบมันไปมาเบาๆ"อ๊ะ อื้อ ก็รู้นะสิค่ะ ว่าคุณไม่ได้นอนกับเจ้าตั้งแต่มีเจ้าแฝดนั้น " หญิงสาวพูดตามความจริง เพราะตั้งแต่หล่อนมีลูกจนถึงป่านนี้หล่อนกับเขาก็ไม่ได้นอนด้วยกันเลย เพราะหล่อนเห็นว่าลูกยังเล็กอยู่ ทีแรกหล่อนคิดว่าจะเป็นปีเสียแล้ว แต่ที่ไหนได้ เจ้าแฝดกลับโตไว ภายในไม่กี่เดือนเองก็พูดได้รู้ภาษาและช่วยเหลือตัวเองได้บ้างแล้ว หล่อนจึงแยกให้ทั้งสองหัดนอนกันเองฟอดด!!! "หืม ก็นั่นนะสิ ผมคิดถึงน้องของคุณใจแทบขาด" เขาเอ่ยหลังจากที่เขาฝังจมูกลงแก้มสวย พรางมือไม้ก็ปัดป่ายไปทั่วเรืองร่าง ชายหนุ่มเกลี่ยนิ้วยาวของเขากับร่องสาวของหล่อนไปมาเบาๆ"

จันทร์เจ้าอุ้มลูกน้อยทั้งสองคน หล่อนมองดูใบหน้าเด็กแฝดหญิงชายก็ยิ้มร่า"เอลซ่ากับอาเทอร์ ใครเป็นคนตั้งชื่อให้หนูนะ" หล่อนเปรยออกมาเบาๆ พร้อมทั้งจับแก้มใสนั้นเบาๆ"ก็ใครซะอีกหล่ะ" เสียงคุ้นหูนั้นดังมาจากด้านหลัง หล่อนรีบหันไปทันทีเมื่อคนที่หล่อนได้ยินนั้นเป็นเขา"อีคอน....." หล่อนเรียกชื่อชายหนุ่มด้วยความดีใจ นี่เขาไม่เป็นอะไรหรือนี่ เขายังมีชีวิตอยู่หรือนี่ จันทร์เจ้านึกในใจพรางกวาดตามองใบหน้าหล่อของสามีไป-มามือหนาประคองดวงหน้าคมแล้วลูบมันเบาๆ อย่างไม่เชื่อสายตา"ครับผมเอง " อีคอนโอบเอวกิ่วของภรรยาไว้แบบหลวมๆ เขามองใบหน้าสวยของหล่อนนิ่ง ใจในรู้สึกของคุณโชคชะตาเป็นที่สุด"คุณไม่เป็นอะไร เจ้าดีใจที่สุดเลยค่ะ""ผมก็ดีใจ ขอบคุณท่านผู้เฒ่าทั้งสองคนที่ทำให้ผมมีชีวิตรอด" เขามองเหม่อออกไปทางป่าใหญ่นอกกำแพงคฤหาสน์นั้น"ท่านผู้เฒ่าเก่งจริงๆ เลยค่ะ ท่านมีพระคุณกับเราอย่างมาก""ใช่ครับ ผมต้องตอบแทนท่านทั้งสองอยู่แล้ว และอีกคนที่ผมลืมไม่ได้............" ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิด หญิงสาวมองอย่างอยากรู้"ใครคะ""ก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่ไง " อีคอนก้มลงมาบอกหญิงสาว จันทร์เจ้ายิ้มกว้างแบบงงๆ"เจ้าเหรอค่ะ

อีคอนมองหญิงสาวที่ดิ้นรนไปมานั้นอย่างร้อนใจ เขาเห็นร่างของจันทร์เจ้ากำลังจะตายต่อหน้าต่อตา ชายหนุ่มบอกให้เจ้าหล่อนดูดเลือดเขา แต่หญิงสาวก็ยังช้าอยู่ แล้วแบบนี้ลูกเขาก็จะเป็นอันตรายไปด้วยกรี๊ดดด!! "อ๊ายยย เจ้าจะไม่ไหวแล้ว ช่วยเจ้าด้วย " หญิงสาวกรีดร้องอย่างเจ็บปวด เสียงที่เบาหวิวนั้นทำให้อีคอนใจคอไม่ดี"คุณต้องเชื่อผม จันทร์เจ้า ไม่เช่นนั้นคุณจะตาย แล้วลูกเราก็จะตายนะ "อีคอนตะโกนบอกหญิงสาวท่ามกลางสายลมที่เริ่มพัดโหม เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยเมฆหมอกที่พัดจะปิดบังดวงจันทร์นั้น"ถ้าอย่างนั้นเจ้าขอโทษนะคะ " งับ!! อ๊ากกกกก!!! สิ้นเสียงพูดคือเสียงร้องของชายหนุ่มตอนนี้คอของเขาถูกหญิงสาวคนรักฝังเขี้ยวนั้นลงไปแบบเต็มๆ ดวงตาคมของอีคอนแดงกล่ำขึ้น พร้อมกับดวงตาของจันทร์เจ้าที่เป็นประกายสีฟ้า เฮือก เสียงหญิงสาวดูดกลืนเลือดอุ่นๆ นั้นลงคอ ร่างหล่อนตอนนี้เหมือนต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาแล้วได้น้ำชโลมใจหญิงสาวน้ำตาไหลพรากที่ต้องดูดเลือดคนที่หล่อนรัก หล่อนกลัวว่าชายหนุ่มจะตายเหมือนกับรายอื่นๆ ที่หล่อนเจาะคอมานั้นอีคอนร้องอย่างเจ็บปวด ร่างเขาตอนนี้เหมือนลูกบอลที่ถูกเจาะลม ชายหนุ่มเหมือนกำลัง

จันทร์เจ้านั่งท้องโย้มองแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ดูสดใสขึ้นมามาก หลังจากที่อีคอนได้ถูกถอนคำสาปแล้ว เขาใช้ชีวิตแบบปกติทั่วไป ส่วนลูกน้องของเขา ใครที่เป็นหมาป่านั้นก็ยังเหมือนเดิม ตอนนี้จันทร์เจ้าเป็นที่รักของทุกคนในบ้าน ยิ่งตอนนี้หล่อนมีทายาทของอีคอนด้วยแล้ว หล่อนขออะไรทุกคนจัดให้หล่อนหมด แต่ทว่าตอนนี้หล่อนไม่อยากได้อะไรเลยนอกจากเลือดสดๆ จากมนุษย์ หล่อนมองแก้วสีดำทึบที่ในนั้นบรรจุน้ำสีแดงเข้ม หล่อนกินเลือดบำรุงลูกในท้องแทนนมสดที่มนุษย์กินกัน"คิดถึงแม่จัง " หล่อนเปรยออกมาเบาๆ เมื่อหล่อนรู้สึกอ่อนล้าหล่อนจะนึกถึงแม่บุญธรรมของหล่อนเสมอแต่จะให้ไปในสภาพนี้ ท่านคงตกใจแย่ หญิงสาวนึกพรางก้มลงมองเนื้อตัวของหล่อนที่ตอนนี้ทรุดโทรมลงอย่างเห็นได้ชัด ท้องสาวของหล่อนเป็นเหมือนท้องแฝดลูกสาม หล่อนไม่รู้เลยว่าทำไมร่างหายหล่อนถึงเป็นเช่นนี้ หล่อนไม่กล้าพาลูกไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล เพราะหล่อนกลัวว่าที่นั่นของจะแตกตื่น คนท้องที่ดูเหมือนจะเป็นตัวประหลาด อีคอนให้เพื่อนของเขาที่เป็นหมาป่ามาดูแล"คิดอะไรอยู่เหรอครับที่รัก" อีคอนเดินเข้ามาสวมกอดหล่อนอย่างหลวมๆ จากด้านหลัง เขาก้มมองร่างเมียเขาที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งในสวน

จันทร์เจ้ากลับมาใช้ชีวิตตามปกติ เลือดหมาป่าในกายของหล่อนตอนนี้ทำให้หล่อนถูกแสงแดดได้ หล่อนจึงออกไปไหนมาไหนกับอีคอนได้อย่างเฉกเช่นเดิม ร่างกายสาวของหล่อนถึงแม้ว่าจะเป็นแวมไพท์นั้น แต่ด้วยความที่ดื่มเลือดของหมาป่าจึงทำให้ร่างหล่อนแข็งแรงมากขึ้น หล่อนใช้ชีวิตเหมือนกับมนุษย์ปกติ หล่อนหลับนอนกับอีคอนทุกวันทุกคืน หล่อนไม่รู้เลยว่าตอนนี้ในกายของหล่อนนั้นได้มี สิ่งมีชีวิตเล็กๆ ก่อกำเนิดขึ้นเสียแล้ว"จันทร์เจ้าจ๋า ตื่นเถิดที่รัก " อีคอนกระซิบข้างใบหูขาว เพื่อเรียกร่างบาง ซึ่งวันนี้ดูเจ้าหล่อนจะตื่นสายกว่าปกติ"อื้ออ "เสียงคำรามอย่างขัดใจนั้นดังมาจากร่างบางที่บิดขี้เกียจไปมานั้น""ตื่นได้แล้วจันทร์เจ้าจ๋า วันนี้คุณกับผมต้องไปดูธุรกิจที่โรงพยาบาลนะครับ" เขากระซิบย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเจ้าหล่อนเพียงแต่ขยับกายเล็กน้อยเท่านั้น แต่ขนตาสวยยังคงปิดสนิท"อื้อ เจ้าไม่อยากตื่นเลยคะอีคอน มันอยากนอนค่ะ" เสียงพึมพำนั้นเปล่งออกมาจากปากสวยทำให้อีคอนหันไปมองหล่อน"ไม่สบายหรือเปล่าครับ หรือว่าเลือดที่ผมเตรียมให้นั้นมันไม่พอ" อีคอนนึกถึงเลือดสุกรที่เขาสั่งมาให่หล่อนดื่มนั้น เพราะหากแม่แวมไพท์สุดที่รักของเขาดื่

เนติกาอมยิ้มเมื่อเห็นความฉ่ำเยิ้มของดอกไม้งามตรงหน้า กลีบของมันแม้จะช้ำจากการเข้าหอเมื่อคืนอยู่บ้าง แต่ความสวยยังคงเป็นเช่นเดิม ดวงตาคมจ้องมองมันด้วยความปรารถนา หญิงสาวค่อยๆ กรีดปลายนิ้วลงไปเพื่อขอดูความฉ่ำข้างในนั้น“อื้อ...ตะ ตัว” เมื่อรู้สึกถึงการแยกออกจากกันนั้น เจ้าของความหวานฉ่ำจึงร้องครางขึ้น หญิงสาวผงกหัวมองผู้เป็นสามี ที่ตอนนี้กำลังซุกซนจนเกินไปเสียแล้ว“หืม ที่รัก จุ๊บ อื้อ อ่าส์” เนติกาเงยหน้าขานรับเสียงหวาน ขณะที่ริมฝีปากนุ่มก็จุมพิตอยู่กับเนินเนื้ออิ่มตรงหน้านั้น เธอใช้นิ้วที่ยวที่สุดสะกิดปุ่มด้านบนไปมาเบาๆ“มัน สะ เสียว ตัวอย่าเขี่ย อื้อ อ่าส์” หัวใจของนีรนิลเต้นระทึก เมื่อกลีบเนื้อสวยถูกแบะออกขณะที่นิ้วร้ายยังเล่นซนจนเธอหัวใจจะวาย เขาทำแบบนี้รู้ไหมว่าน้ำเธอกำลังไหลออกจนหมดตัวแล้ว“ไม่เขี่ยแล้วเลียได้ไหม อื้อ แพล่บ อื้ม อร่อยจัง แพล่บๆ” เนติกาเปรยระหว่างปาดลิ้นร้อนไปตรงปุ่มนั้น พลับดูดซับน้ำหวานแล้วกลืนกินลงคอ ไม่อยากจะบอกเลยว่าน้ำตาลก้อนนี้หวานล้ำจนเธอหลงใหล กลิ่นสาบสาวที่โชยแตะปลายจมูกมันปลุกอารมณ์ดิบข้างในร่างกายของเธอเป็นอย่างดี คิดแล้วก็ห่อปากงาบงับเจ้าเนื้อหยุ่นสีช

นายเหลือบสายตามองเบื้องหน้าในระหว่างนั้นก็ค่อยๆ จรดริมฝีปากพรหมจูบเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อนด้วยความแผ่วเบา ปลายนิ้วยาวทั้งสามยังคงแช่มันอยู่ตรงช่อทางรัก เมื่อเห็นสีใสที่ไหลเยิ้มออกมานั้นเธอจึงเบาใจลงบ้าง กล้ามเนื้อหยุ่นที่เริ่มปรับตัวนั้นมันทำให้นายแอบอมยิ้ม“อื้อ ตอดดีจัง จุ๊บ อื้ม จุ๊บ อื้อ” นายเปรยระหว่างนั้นก็พรมจูบลงกับเนินเนื้ออิ่มของเจ้าหล่อน ลิ้นร้อนแอบตวัดปุ่มเนื้อหยุ่นที่บวมเป่งเบาๆ“อ๊ะ คุณ อ๊ะ อื้อ อ่าส์” รสาเงยหน้าร้องบอกเขา หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเบาๆ สะโพกสวยบิดเร้าอยู่อย่างนั้น หัวใจของเธอเต้นระทึกเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่ค้างคาอยู่ตรงร่องสวยของเธอนั้นเริ่มขยับไปมา หญิงสาวถึงกลับต้องเลียริมฝีปากที่แห้งผาก มือทั้งสอข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น“อื้ม จุ๊บ อื้อ คนดี แบบนี้แหล่ะค่ะ แบบนี้ อื้ม จ๊วบ อือ” เมื่อเห็นว่าร่างน้อยเลิกเกร็งร่างกายนั้นแล้ว นายจึงเปรยออกมาพร้อมกับการเล้าโลมขึ้นสุด เธอห่อปากดูดดึงติ่งเนื้อนุ่มนิ่มของเจ้าหล่อนไปมา หยดน้ำหวานที่เคลือบอยู่ถูกตวัดปาดเลียลงลำคอ นายจึงค่อยๆ ขยับข้อมือตัวเองออกอย่างช้าๆ จากนั้นก็ดันมันเข้าไปใหม่ด้วยความแผ่วเบา“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ คุณ อื้อ

รสาตกใจที่เห็นว่ามันไม่ใช่แค่ฝัน แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอจำได้ว่าเธอถูกเขาจูบอยู่ที่ห้องน้ำในผับนั้น มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่แล้ว แถมเขายังทำการถือวิสาสะกับเนื้อตัวเธออีก ทุกอย่างมันคือฝีมือของเขาอย่างนั้นสินะ ทไม่อย่างนั้นเนื้อตัวของเธอไม่ล่อนจ้อนขนาดนี้ สิ่งที่เธอฝันนั้นแสดงว่ามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ฝัน เขาจูบเธอจริงเข้าเล็มเลียเนื้อตัวของเธอจริง แถมตอนนี้เขากำลังจะขืนใจเธออีกด้วย รสาตกใจรีบดิ้นหนีปากของเขา“อื้อ จุ๊บ จ๊วบอื้อ” นายครางอย่างขัดใจเมื่อคนด้านล่างดิ้นรนขัดขืนอยู่อย่างนั้น ร่างสูงเหลือบตามองใบหน้าของอีกฝ่าย สายตาสบเข้าอย่างจัง คนตัวสูงกว่ากดร่างของตัวเองลงไปแนบแน่น พร้อมกับบดริมฝีปากลงเคล้าเจ้าหล่อนอย่างหนักหน่วง มือข้างหนึ่งเอื้อมไปไปถูไถลกลีบเนื้อสวยก่อนจะค่อยๆ กรีดลงไปใจกลางสาวแล้วสะกิดติ่งเนื้อหยุ่นเต่งตึงนั้นไปมา“อ๊ะ อ๊ะ อื้อ นาย อุ๊บ อือ” รสาสะดุ้งกายเบาๆ ตามจังหวะการสะกิดของเขานั้น ร่างน้อยร้อนวูบวาบขึ้นตามจังหวะการสัมผัสของเขา ใช่ว่าเธอจะไร้เดียวสา พอจะรู้ว่าตรงส่วนนั้นมันไวต่อความรู้สึกมากมายขนาดไหน เธอเสียวสยิวเป็นที่สุดเขาทำให้ขนกายของเธอลุกซู่อย่างเ

รสาดิ้นขลุกขลักเธอทั้งผลักทั้งดึงเพื่อให้เขาปล่อยปากจากการจูบเธอนี้ แต่ดูเหมือนว่าคนตัวสูงกว่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เหมือนลิ้นร้ายของเขาพยายามสอดแทรกเพื่อเปิดปากอิ่มของเธอเข้าไปข้างในริมฝีปากนี้ เธอไม่ยอมให้เขาจูบเธอเหมือนเมื่อวันก่อนเป็นแน่ แค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว รสาคิดพลางดึงเสื้อของเขาแน่น“อื้อ....” นายครางอย่างขัดใจ เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมให้ความร่วมมือ ความนุ่มนิ่มของปากอิ่มทำให้เธอคิดถึงความหวานจากข้างในนั้น ทีแรกก็แค่อยากจะปิดปากเจ้าหล่อนไม่ให้ส่งเสียง แต่พอได้สัมผัสแล้วมันทำให้เธออยากลิ้มรสความหวานจากข้างในโพรงปากนี้ หญิงสาวค่อยๆ สอดมือเข้าท้ายทอยของเจ้าหล่อน พลางสอดมืออีกข้างเคลื่อนเข้าก้อนเนื้อตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ“อ๊ะ อื้อ อะ อุ๊บ จุ๊บ อื้อ อ่าส์” รสารีบร้องห้ามเมื่อเมื่อเขาสอดมือเข้าใต้สาบเสื้อแล้วบีบหน้าอกเธออย่างแรง แต่เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำเช่นนั้นมันทำให้เขาอาศัยจังหวะเผลอส่งแทรกเจ้าลิ้นร้ายเข้าไปข้างในโพรงปากเธอทันที รสารีบถดลิ้นเล็กหนี แต่พื้นที่ข้างในปากอิ่มของเธอนี้มันก็ไม่ได้กว้างเหมือนลานจอดรถ เขาไล่ตามต้อนเธอจนมุม และตอนนี้เขากำลังตวัดปลายลิ้นมายังเธอนี้“อื้อ

นีรนิลหน้าร้อนผ่าวเมื่อร่างสวยขาวโพลนทอดยาวอยู่บนเตียงนุ่ม คนตัวเล็กนอนหอบตัวโยงหลังจากที่เรามีความสุขกันไปรอบหนึ่งแล้ว ร่างสูงของเขายังคงขึ้นค่อมอยู่ด้านบน มือทั้งสอข้างยังยันอยู่กับเตียงนุ่มอยู่อย่างนั้น คนตัวเล็กหน้าแดงจัดพลางอมยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงลีลารักของเขา กลีบเนื้อนุ่มก็ร้อนขึ้นมาเลยก็ว่าได้ สายตาหวานเยิ้มมองเรือนร่างของเขาแล้วเอื้อมมือไปลูบไล้เนื้อตัวของเขาไปมาเบาๆ เนติกาเงยหน้าส่งเสียงครางเมื่อฝ่ามือร้อนสัมผัสเรือนร่าง“อื้อ....อาส์” เสียงหวานครางเบาๆ เมื่อฝ่ามือร้อนแสนนุ่มนิ่มนั้นสัมผัสเรือนร่างโปร่งของตนนั้น ร่างสูงโน้มลงไปใกล้ สายตาหวานเยิ้ม นีรนิลอมยิ้มปรือตาหวานเยิ้ม เธอไต่ปลายนิ้วไปกอบกุมอยู่กับเต้าเต่งของเขา“นุ่มมือจังค่ะ อื้อ” เสียงหวานของคนด้านล่างเอ่ย พลางเคล้นไปมาเบาๆ เนติกาหน้าร้อนผ่าวหญิงสาวเบียดร่างน้อยลงไปหาเจ้าหล่อนอีกแล้วคลายยิ้มออกมา“อื้อ มือตัวก็นุ่มจังค่ะ อ่าส์ รู้สึกดีจังเลย” ร่างโปร่งหลับตาเงยหน้าคราง นีรนิลอมยิ้ม ทุกครั้งที่เธอสัมผัสเขาๆ ก็จะร้องแบบนี้ บิดกายส่ายไปมาแบบนี้ ซึ่งมันปลุกเร้าความต้องการข้างในขึ้นมาทุกขณะ นีรนิลใช้ปลายนิ้วยาวสะกิดไปมาเบา

เนติกายืนมองร่างร่างบางในชุดราตรีสีครีมยาวกรอมพื้นด้วยแววตาปลื้มปริ่ม ใบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกภูมิใจ เมียใครทำไมสวยขนาดนี้ คนตัวสูงคิดพลางอมยิ้มก่อนจะก้มลงไปจับมือเรียวสวยนั้นขึ้นมากุมไว้ สายตามองคนตรงหน้าหวานเยิ้ม“รู้ไหม ว่าวันนี้ตัวสวยมากเลยนะคะ”“อื้อ ตัวก็สวยค่ะ สวยจนจำไม่ได้เลยคะ”เสียงหวานเอ่ยพลางกุมมือเขาตอบ เธอยิ้มหวานให้คนตรงหน้า คนที่กำลังเป็นคู่วิวาห์กับเธออยู่ตอนนี้ เธอไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่เธอจะได้แต่งงานกับเขา คนที่หนีเธอไปและเลิกกันเมื่อห้าปีก่อนนั้น มันเหมือนฝันเลยก็ว่าได้“อื้อ ว่าแต่ตอนนี้เมียพร้อมหรือยังคะ” เธออมยิ้มใส่ตาหวานคู่ที่ระยิบระยับนั้น นีรนิลมองตามเขาไปยังประตูโบสถ์ที่ปิดสนิทนั้นแล้วพยักหน้า“พร้อมตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ” เจ้าหล่อนเย้าคนตัวสูงเล่น เนติกาอมยิ้มก่อนจะจับหัวเจ้าหล่อนแล้วโยกเบาๆ“อื้อ อ่ะจ๊ะ ไปกันค่ะ”“อื้อ...” นีรนิลพยักหน้าเบาๆ จากนั้นทั้งสองสามก็พากันเดินจูงมือเข้าสู่ประตูวิวาห์ ทันทีที่บานประตูเปิดออกเสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราวพร้อมกับเสียงชื่นชมยินดีที่ดังขึ้น ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้มหวานให้กัน มือสองมือกุมกันแน่น แน่นชน