LOGINShare
จีบน้องได้พี่มาแทน
Last Updated:
2024-11-22 11:34:59บอมบอมรอมิคกี้ไม่ไหวด้วยเวลาเริ่มดึกพอสมควร เขาจึงขอตัวกลับบ้านโดยมีนิกกี้มาส่ง ตอนแรกบอมบอมจะให้คนขับรถมารับ ทว่าคุณหญิงโสภิตาไม่ยอม บอมบอมจึงจำยอมแต่โดยดีให้นิกกี้มาส่ง
“มิคกี้นี่ไม่ได้เรื่องเลยนะ พี่ส่งข้อความไปแล้วแท้ๆบอกให้มาไวๆ”นิกกี้พูดขึ้นระหว่างขับรถพาบอมบอมไปส่งบ้าน
“แฟนเขานี่”
“อะไรนะ”นิกกี้มีสีหน้าตกใจ
“อ๋อ เปล่าครับ”บอมบอมเผลอพูดออกไป
“แล้วไป พี่ตกใจหมด”
“ตกใจเรื่องอะไรครับ”
“พี่ก็นึกว่ามิคกี้ชอบผู้ชาย”นิกกี้อมยิ้มนิดๆ
“อันนี้บอมบอมก็ไม่รู้ ยุคสมัยมันเปลื่ยนไปแล้ว ถึงมิคกี้จะชอบผู้ชายมันไม่ใช่เรื่องผิดไม่ใช่เหรอครับ”
“พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ถึงมิคกี้จะชอบผู้ชายหรือผู้หญิงก็เรื่องมิคกี้ พี่อายุมากกว่ามิคกี้ไม่กี่ปีเอง พี่รับได้ไม่ว่าน้องของพี่เป็นแบบไหน”
“มิคกี้โชคดีมากเลย ที่ได้พี่นิกกี้เป็นพี่ชาย”
“แต่พี่โชคร้ายนะ ได้มิคกี้มาเป็นน้องชาย หาเรื่องชวนปวดหัวประจำ”
“มิคกี้ดื้อเหรอครับ”
“ไม่ดื้อหรอก เอาแต่ใจนิดนึง เราเป็นพี่ต้องยอมทุกอย่างไง”
“ดีจังเลย บอมบอมอยากมีพี่ชายแบบมิคกี้บ้าง”
“บอมบอมเป็นลูกคนเดียวเหรอเนี่ย”
“ครับ ลูกคนเดียวมันก็ออกจะเหงาๆหน่อย”
“ไม่น่าจะเหงานะ วันที่พี่ไปดูบ้านเห็นเพื่อนบอมบอมตั้งหลายคน”
“เพื่อนก็เจอที่มหาวิทยาลัย พอกลับบ้านมาอยู่คนเดียวตามเดิม กว่าพ่อแม่ของบอมบอมกลับมา บอมบอมก็หลับไปแล้ว”
“น่าเห็นใจบอมบอมเหมือนกันนะ เดี๋ยวพี่จะให้มิคกี้ไปนอนไปเพื่อน ถ้าวันไหนเหงาๆจะได้มีเพื่อนคุย”
“ไม่ต้องหรอกครับ”บอมบอมพูดเสียงสูงทันที
“ทำไมล่ะ”
“บอมบอมไม่ชินนอนสองคน”บอมบอมแอบหวั่นใจกลัวนิกกี้จะทำอย่างที่พูด
“พี่รู้แล้ว มิคกี้ออกจะซนๆ ส่วนบอมบอมเรียบร้อย คงเข้ากันได้อยาก ใช่แบบที่พี่คิดไหม”
“ใช่ครับ”
“ถ้างั้นก็เข้ากับพี่ได้ซิ เพราะพี่ไม่ซนอายุจะสามสิบแล้วซนไม่ไหว”นิกกี้หัวเราะนิดๆ
“สามสิบเองยังไม่แก่เลย อยู่ในวัยกำลังเหมาะ”
“เหมาะอะไร”นิกกี้หันมามองบอมบอม
“เหมาะ มีครอบครัว”
“อ๋อ พี่ยังอยากใช้ชีวิตโสดอยู่นะ ต้องใช้ให้คุ้มก่อนถ้าแต่งงานไปแล้ว ต้องมีเวลาให้ครอบครัว”
“พี่นิกกี้ดีจัง ถ้าใครได้เป็นแฟนคงโชคดี”
“กำลังหาอยู่ บอมบอมช่วยพี่หาหน่อยได้ไหม”
“ไม่เชื่อหรอกครับ พี่นิกกี้ออกจะหล่อ หน้าที่การงานก็ดี ฐานะทางสังคมอีก มีแต่สาวๆวิ่งเข้าหา แล้วบอมบอมจะไปหาให้ที่ไหนล่ะ”
“เผื่อมีคนรู้จักอะไรอย่างเนี่ย เพราะพี่อยากเข้าหามากกว่า พี่ไม่ชอบให้คนอื่นเข้าหา”
“เอาน่า เดี๋ยวก็เจอเองแหละ”
“รอวันนั้นอยู่นะ”
“คุยกับพี่นิกกี้สนุกดีเหมือนกัน ไม่เหมือนคุยกับมิคกี้รายนั้นกวนประ..ไม่มีอะไร”บอมบอมหยุดพูดทันที
“กวนประสาทเหรอ มิคกี้เป็นแบบนี้แหละพูดดีๆไม่ได้นาน พี่เลยอยากให้มันมีแฟนซะที จะได้โตเป็นผู้ใหญ่กับเขา”
“มีแล้วมั้ง”
“เอาอีกแล้วพูดให้พี่สงสัย”
“เปล่าครับ ไม่มีอะไรหรอก เลี้ยวซอยนี้เลยจะถึงบ้านบอมบอมแล้วครับ”
“ถึงไวจังกำลังคุยกับบอมบอมก็สนุกดีนะ”
“เดี๋ยวเราก็ได้เจอกันอีกนั่นแหละ ว่าแต่พี่นิกกี้ได้บ้านหรือยังล่ะ”
“ได้แล้วโครงการที่บอมบอมแนะนำนั่นแหละ เพราะพี่ทำงานประจำที่ต่างจังหวัด โครงการบ้านของบอมบอมใกล้ๆที่ทำงานพี่ด้วย”
“ดีจัง ได้ราคาพิเศษไหม”
“ได้สิ เพราะบอมบอมแนะนำมานี่ วันหลังพี่ต้องพาบอมบอมไปเลี้ยงข้าวซักหน่อย”
“ได้ แต่ไปทานที่ภัตตาคารของแม่บอมบอมนะ”บอมบอมอมยิ้ม
“อือ ไม่เลยนะ”
“มีบ้างพี่ ถึงแล้วพี่ ส่งที่หน้าบ้านก็ได้ครับ ขอบคุณพี่นิกกี้มากเลยครับ”
“ไม่เป็นไรหรอก วันหลังไปอีกนะ พี่จะได้มาส่งอีก”
“ไปแน่นอนครับพี่ บ่าย”บอมบอมส่งยิ้มให้นิกกี้ก่อนที่จะลงจากรถ
เมื่อบอมบอมเข้าไปในบ้าน ซึ่งมันเป็นเวลาที่ดึกพอสมควรพ่อแม่ของเขาก็ยังไม่กลับมา บอมบอมจึงอยู่กับความเหงาเฉกเช่นทุกวัน บอมบอมเข้าไปในห้องนอนยิ่งพบกับความเหงา แต่ทว่าเขาแสร้งทำเป็นตัวยุ่งๆ จะได้ไม่ต้องมีเวลาคิดเรื่องไร้สาระ บอมบอมจึงรีบอาบน้ำแล้วกะโทรหาบิวเพื่อนรัก เพียงแต่บอมบอมขึ้นนอนบนเตียงนอน เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดึงขึ้น
“สงสัยจะโทรมาขอโทษ”บอมบอมรีบกดรับทันที เพราะเป็นสายวีดีโอคอลของมิคกี้
“ว่าไงมีอะไร”บอมบอมทำเสียงราบเรียบ
“ใครบอกให้นายมาบ้านเรา ซื้อโน้นซื้อนี่มาฝากพ่อแม่เรา”
“ใส่เสื้อก่อนก็ได้มั้งจะรีบโทรมาทำไม”บอมบอมอมงแผงอกของมิคกี้ ที่มีแต่มัดกล้ามและซิคแพ็ก
“ไม่ต้องมาเปลื่ยนเรื่องอยากดูอะไรก็ดูไป ไม่มีวันได้สัมผัสหรอก แค่ให้ดูก็บุญตาแล้ว”
“ใครเขาอยากดู”
“เรื่องของนาย แต่นายยังไม่ได้ตอบคำถามเราเลย มาบ้านเราทำไม”
“ทำไมจะไปไม่ได้ ก็พ่อกับแม่เราให้เอาของฝากไปพ่อแม่นาย”
“ฝากเสร็จทำไมไม่รีบกลับ ต้องให้พี่ชายเราลำบากไปส่ง”
“พี่นิกกี้บอกไม่ลำบากเลย วันหลังมาอีกนะ พี่เขาพูดแบบนี้จริงๆนะ”บอมบอมอมยิ้ม
“นายไม่ต้องมายิ้ม เรารู้นะนายผิดหวังจากเรากะจะคว้าพี่ชายเรา ขอบอกพี่ชายเรามีแฟนแล้วสวยด้วย”
“โกหก พี่นายบอกว่ายังไม่มี อยากใช้ชีวิตอิสระสักพัก แต่แกก็บอกเรานะ ให้หาแฟนให้หน่อย เราคิดว่าจะเสนอดัวเองดีไหมมิคกี้”
“หน้าไม่อาย เสนอตัวเองให้ผู้ชาย พี่เราไม่ได้ชอบผู้ชาย แกชอบผู้หญิง ปล่อยแก่ไปเจอคนดีๆเถอะ อย่างนายได้ใครไปซวยซับซวยซ้อน”
“นายก็เหมือนกันนั่นแหละ ใครได้ไปโครตซวย โดยเฉพาะแฝดนั่น เพราะนายจะทำให้แฝดนั่นทะเลาะกันเพราะแย่งนาย”
“มันเรื่องของเรานายไม่ต้องมายุ่ง”
“เราไม่ได้อยากยุ่งหรอก เห็นแล้วอดเวทนาสุก้าไม้ได้ ป่านนี้คงโดนน้องใช้ไม้อ่อนและไม่แข็ง ให้สละนายเพื่อตัวเองอยู่มั้ง”บอมบอมยิ้มแบบขบขัน
“รู้เรื่องคนอื่นดีไปหมด เรื่องตัวเองยังเอาไม่รอดเลย”
“เรื่องอะไรเราเอาไม่รอด”
“จนป่านนี้ยังหาแฟนไม่ได้ ทั้งๆที่บ้านก็รวย แต่อย่างว่าเนาะ หน้าจืดนิสัยเหวี่ยงๆ ใครเขาจะเอาไปทำเป็นแฟน”
“มิคกี้ ปากดีอย่างนายก็ไม่มีใครอยากได้เป็นแฟนหรอก”
“ถ้าไม่มีอยากได้ คงไม่มีใครไปหาถึงบ้านหรอก พอไม่เจอน้องก็อ่อยพี่แทน อดอยากปากแห้งขนาดนนั้นเลยเหรอ ถ้าอยากมากก็ไปหาซื้อกินซิ เงินทองมีตั้งมากมาย ทำไมต้องมาหากินของฟรีด้วย”
“ของฟรีพรีเมี่ยมอย่างพี่นิกกี้ กินฟรียิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งแปดใบอีก ได้กินซักครั้งจะไม่ลืมพระคุณเลย”
“เราของเตือนนะอย่างมายุ่งกับพี่ชายเรา”มิคกี้ลุกขึ้นยืน เพื่อที่จะหาเสื้อกับกางเกงมาใส่ เพราะเขาเริ่มรู้สึกหนาว เนื่องจากมิคกี้เปิดแอร์ไว้ และนั่งนายไปหน่อย ปมมัดผ้าเช็ดตัวหลุดคลายออก จึงทำให้ผ้าเช็ดตัวล่นล่วงพื้น
“มีแค่เนี้ย”บอมบอมหัวเราะเสียงดัง
มิคกี้ใช้มือกุมเป้าแล้วรีบเดินไปใส่กางเกงกับเสื้อ หลังจากนั้นเดินมาหานั่งคุยกับบอมบอมต่อ
“ทำเป็นโชว์นึกว่าหนอนน้อย”บอมบอมอมยิ้ม
“หยุดพูดเลยนะ ถ้าไม่หยุดพรุ่งนี้เจอดีแน่”มิคกี้รู้สึกเสียหน้านิดหน่อย
“เจออะไร เจอหนอนน้อยเหรอ”
“จะเอาหนอนน้อยยัดใส่ปากนาย”มิคกี้พูดไปเรื่อยไม่ทันได้คิด
“ไม่กล้าหรอก”
“อย่าท้านะ”
“ไม่ได้ท้า และเราไม่ต้องการด้วย เรามีที่หมายใหม่แล้ว”
“อย่าบอกนะว่าพี่ชายเรา”
“เก่งนิ”
“ขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ถ้านายมายุ่งกับพี่นิคกี้อีก เราจะสั่งสอนนายให้เข็ดลาบ”
“ไม่กลัว”
“คอยดูก็แล้ว อย่าหาว่าไม่เตือนนะ”
“เตือนแต่ไม่ฟังมีอะไรไหม”
“อยากพูดอะไรพูดไปเลย ถึงวันนั้นก่อนนายจะต้องเสียใจ ที่ไม่เชื่อฟังคำของเรา”
“ไม่เชื่อ แค่นี้แหละ ฝากความคิดถึงพิ่นิกกี้ด้วยนะ บอกว่าน้องบอมบอมจะไปหาในอีกไม่กีวัน”
บอมบอมกดปิดมือถืออย่างรวดเร็ว เขาอมยิ้มที่แกล้งมิคกี้ได้สำเร็จ จนบอมบอมนั้นได้ลืมความคิดเดิมที่จะโทรหาบิวไปเลยทีเดียว
Related chapters
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 แฝดปะทะคู่พี่น้อง
วันหยุดสุดสัปดาห์มิคกี้ได้นัดแฝดพี่แฝดน้องมาที่บ้าน เพราะพ่อแม่ของเขาไม่อยู่หลายวัน มิคกี้จึงถือโอกาสชวนคู่แฝดมารับประทานอาหารเย็น ซึ่งมิคกี้ได้เตรียมอาหารเลิศรสไว้อย่างเต็มโต๊ะ โดยเฉพาะกุ้งตัวใหญ่ที่สุก้าชอบกินเป็นพิเศษ เมื่อทั้งสองมาถึงมิคกี้จึงออกไปต้อนรับและเชื้อเชิญมานั่งยังโต๊ะอาหารทันที “เราบอกจะไปรับก็ไม่ให้ไป แล้วมากันอย่างไงล่ะ” “แม่มาส่งน่ะ”สุก้าตอบ “พ่อของนายสองคนไปไหนล่ะ” “พ่อเราไปอยู่ที่แท่นขุดเจาะน้ำมัน อีกตั้งเกือบหกเดือนกว่าจะมานะ”สุกี้ยิ้มหวานใส่มิคกี้ “อ้าว เสียงรถใคร”สุกี้เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงรถขอ “น่าจะพี่ชายเรามั้ง วันนี้วันหยุดนี่คงกลับมาเที่ยวบ้าน พี่เราทำงานอยู่ต่างจังหวัดนะ โอ้ จริงๆด้วย”นิกกี้เดินเข้ามายังโต๊ะอาหารทันที หลังจากเห็นน้องของเขาและฝาแฝดนั่น สุกี้และสุก้าต่างหันหน้าไปมอง ในส่วนสุกี้นั้นเฉยๆแต่ยิ้มให้ ส่วนสุก้านั้นมองตาค้างเพราะนิกกี้หล่อไม่แพ้มิคกี้เลย ด้วยที่นิกกี้โตกว่าจึงดูเป็นหนุ่มเต็มตัวมาดแมน “พ่อแม่ไม่อยู่แอบพาใครมาเนี่ย”นิกกี้แซว “มีบ้
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 จัดการขั้นเด็ดขาด
ในช่วงหลังพักเที่ยง เมื่อบอมบอมกับบิวกินข้าวเสร็จ เขาทั้งสองจึงมานั่งหน้าซุ้มคณะบริหารธุรกิจ “บิวเรื่องนายกับยูโรเป็นไงบ้าง คืบหน้าไปถึงไหนบอกหน่อยได้ไหม”บอมบอมเอ่ยถาม “คืบหน้าอะไรล่ะ บล็อกเราทุกทางในโซเซียล เกลียดอะไรเรานักหนาก็ไม่รู้”บิวถอนหายใจเฮือกใหญ่ “มันก็แปลกๆน่ะ นายก็ออกจะน่ารัก นิสัยก็ดี บ้านก็รวย เรียนก็เก่ง ยูโรก็น่าจะสนใจนายบ้างนะ อย่างน้อยก็ต้องแคร์ความรู้สึกนาย ไม่น่าจะบล็อกการติดต่อทุกช่องทางหรอก” “ที่พูดมาตัวนายหรือเรากันแน่” “นายซิ จะเป็นเราได้ไง” “เหรอ นั่นนะสิเราก็สงสัยเหมือนกัน เราสองคนก็ออกจะเพอร์เฟค” “หรือว่ายูโรมีแฟนอยู่แล้ว”บอมบอมเอ่ยขึ้น “ฟงแฟนอะไร วันๆเห็นอยู่แต่กับมิคกี้ ขนาดอยู่กันคนละมหาวิทยาลัยนะ” “หรือว่ายูโรแอบชอบมิคกี้”บอมบอมแสดงท่าทีตกใจ “ไม่ต้องมาตกใจเวอร์ปานนั้น” “มันอาจเป็นไปได้นะ มิคกี้หล่ออยู่นะ ยูโรอาจเผลอใจไปรักก็ได้” “ไม่จริงหรอก อย่ามาพูดให้ใจคอไม่ดี แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นนายก็ต้องแทรกกลางระหว่างมิคกี้กับยูโรใ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 สลับร่างสร้างรัก
สุกี้แฝดผู้น้องรู้สึกคับข้องใจอย่างมาก ทั้งบอมบอมและสุก้าต่างเป็นก้างชิ้นโตที่ขวางคอเขาไว้ สุกี้จึงตัดสินใจไปหามิคกี้ที่บ้านเพียงคนเดียว แต่ไปในชื่อสุก้าเพราะก่อนหน้านี้เขาหัดเลียนแบบท่าทางของสุก้าไว้บ้างพอสมควร เมื่อสุกี้มาถึงบ้านของมิคกี้เขาก็ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะมิคกี้ไม่อยู่ไปสมาคมกับคุณหญิงโสภิตา จึงมีเพียงนิกกี้ที่อยู่บ้านเพียงคนเดียวเท่านั้น “สุกี้หรือสุก้าล่ะคนนี้”นิกกี้ถามทันทีหลังจากลงมาข้างล่างเพื่อต้อนรับแขก “สุก้า”สุกี้พูดช้าๆราบเรียบ “อย่ามาโกหกพี่เลย กิริยาท่าทางสามารถเลือนแบบกันได้ แต่กับดวงตาไม่สามารถที่จะทำได้หรอกนะสุกี้ “รู้ทันอีกแล้วพี่นิกกี้เนี่ย” “ทำไมมาคนเดียว” “เป็นแฝดที่ไม่ได้ตัวติดกัน ทำไมจะไปไหนมาไหนคนเดียวไมได้ล่ะ” “ได้ ถ้าไม่ได้ปลอมเป็นอีกคนน่ะ” “ถ้ามิคกี้ไม่อยู่ สุก้ากลับก็แล้วกัน ลาล่ะ” “จะรีบไปไหน”นิกกี้จับมือสุกี้ไว้ “มิคกี้ไม่อยู่นี่จะให้อยู่ทำไม หรือว่าพี่นิกกี้อยากให้สุกี้อยู่” “เปล่า พี่แค่อยากให้รอมิคกี้ก่อนแ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 คู่ฟัด
ในงานการกุศลสโมสรของคุณหญิงโสภิตายังไม่จบสิ้น แ ต่ในวันรุ่งขึ้นบอมบอมกับมิคกี้ต้องไปเรียน ทางคุณหญิงโสภิตาจึงให้มิคกี้ไปส่งบอมบอมที่บ้าน ช่วงแรกมิคกี้ก็อิดออดไม่อยากไปเช่นเดียวกับบอมบอม แต่ทั้งคู่ไม่สามารถขัดคำสั่งคุณหญิงโสภิตา และวิกานดาแม่ของบอมบอมได้ ทั้งสองจึงจำยอมพร้อมจำใจต้องมาด้วยกัน ความเงียบครอบงำในรถคันหรู เพราะมิคกี้นิ่งเฉยเปิดเพลงฟังอย่างสบายใจ ส่วนบอมบอมนั้นนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออย่างไม่สนใจมิคกี้แม้แต่น้อย แต่ในช่วงเวลานั้นมิคกี้เกิดความหิวขึ้นมา เพราะเขาไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่บ่าย มิคกี้รู้สึกปั่นป่วนท้องมาก เมื่อมิคกี้ขับรถผ่านข้างทางเห็นร้านอาหารตามสั่ง เขาจึงอยากแกล้งบอมบอมขึ้นมาทันที เพราะส่วนตัวของเขานั้นเคยมากินกับยูโรเป็นบางครั้ง มิคกี้จึงตัดสินใจจอดรถเลยร้านอาหารตามสั่งข้างทาง “เราขอกินข้าวหน่อยนะหิวมากเลย”มิคกี้หันมามองบอมบอม “เหรอ”บอมบอมแกล้งทำไม่สนใจ “นายจะลงไปกินกับเราไหม” “ไม่กินไม่หิว” “ไม่กินเพราะว่าไม่เคยกินใช่ไหม ว่าแล้วเชียวคนอย่างนายน่ะมันเดินไม่ถึงพื้น” “ทำไมจ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 แผนสกัดดาวรุ่ง
เมื่อบอมบอมเข้ามาในมหาวิทยาลัยเขาก็ได้พบกับมิคกี้ที่นั่งคุยกับสุกี้และสุก้าอย่างอารมณ์ดี จนสร้างความหงุดหงิดในใจของบอมบอมอย่างมาก แถมบิวเพื่อนรักของเขาวันนี้ก็ยังไม่มาอีก แต่ด้วยความเป็นบอมบอมที่มีความมั่นใจเต็มร้อยและไม่กลัวใคร เขาจึงเดินเข้าไปหาทั้งสามคนอย่างแน่วแน่ “หวัดดีเพื่อนๆ”บอมบอมเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อมาถึงซุ้มที่ทั้งสามนั่งคุยกัน บอมบอมไม่รอให้ใครเชิญให้นั่ง เพราะเขาก็ค่อนข้างแน่ใจอยู่เหมือนกันว่าคงไม่มีใครบอกให้เขานั่งเป็นแน่ “วันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไปไหนกันบ้างเหรอ”บอมบอมหันหน้ามามองมิคกี้ “เราไปบ้านมิคกี้กี้มา มีอะไรหรือเปล่า”สุกี้เอ่ยขึ้นมา “อ่อ ไม่มีอะไรหรอก นายคงไม่ได้เจอมิคกี้ใช่ไหม เพราะมิคกี้อยู่กับเราที่สมาคมของคุณหญิงโสภิตา ว่าแต่ไปบ้านมิคกี้แล้วเจอใครบ้าง อย่าบอกนะว่าเจอพี่นิกกี้” “บอมบอม”สุกี้มองค้อน “เรียกทำไม ชื่อเราก็ออกเสียงง่ายอยู่นะว่าไหม”บอมบอมหันไปมองมิคกี้ที่กำลังอารมณ์ครุ่นเคือง มิคกี้ไม่ได้กลัวสุกี้เขาใจผิด แต่เขากับกลัวสุก้าต่างหากที่ตอนนี้นั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาอ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 พี่น้องจอมวางแผน
หลังเลิกเรียนบอมบอมรีบเดินไปหามิคกี้ทันที แต่ก่อนเข้าเรียนบอมบอมได้คุยกับบิวไว้แล้วว่าให้แยกจากกันหลังเลิกเรียน บิวก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะเขาก็อยากให้มิคกี้กับบอมบอมได้ชอบพอกัน เพื่อที่บิวจะได้มีโอกาสใกล้ชิดยูโรมากขึ้น โดยให้มิคกี้เป็นตัวเชื่อมความรักในครั้งนี้ พอออกจากห้องเรียนบอมบอมรีบจับแขนของมิคกี้ไว้ พร้อมกับยิ้มอย่างสดใสหว่านเสน่าเต็มร้อย “เดี๋ยวก่อนมิคกี้” “มีอะไรเรารีบ”มิคกี้เสียงห้วนๆพร้อมกับมองบอมบอมด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจ “วันนี้เราไปด้วยได้ไหม” “ไม่ไปเรามีธุระ” “ธุระอะไร” “อย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น” “เราเป็นคนอื่นกันตั้งแต่เมื่อไร พ่อแม่เราก็รู้จักกัน เราสองคนก็เป็นเพื่อนเรียนร่วมห้องด้วย” “อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของเรา ถึงนายจะเป็นที่พอใจของพ่อกับแม่เรา แต่เราไม่ได้พอใจนายจะให้บอกอีกกี่ครั้ง” “แสนล้านครั้งก็ไม่สน” “เราไม่พูดกับนายแล้วแหละ”มิคกี้แกะมือของบอมบอมออกจากแขนของเขา “ไม่ไปไม่ได้เพราะเราจะไปบ้านนาย” “เราไม่ให้ไป” “แม่นายให้เ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 เริ่มต้นจีบ
มิคกี้ยังไซร้ซอกคอของบอมบอมไม่หยุด ส่วนอีกมือเขาก็ปลดกระดุมของบอมบอมออกทีละเม็ดจนหมด “มิคกี้นายจะทำอะไรนะอย่านะ” “ไหนบอกว่าอยากโดนเราไม่ใช่เหรอ ไม่ต้องมาแกล้งไร้เดียงสาไม่เคยผ่านมือชาย ดูนายน่าจะผ่านมาเป็นสิบอย่างแน่นอน” “เราไม่เคยมีอะไรกับใครนายอย่ามากล่าวหาเรานะ” “แสดงว่าเราเป็นคนแรกของนายว่างั้น” “ใช่” “เชื่อตายเลย” มิคกี้เงยหน้าขึ้นเขาเปิดเสื้อขงบอมบอมออกจนเผยเห็นนมชมพูอย่างจัง เพียงแวบแรกที่เห็นทำให้มิคกี้เกิดอารมณ์ขึ้นมาทันที เขาจึงก้มลงกัดขบนมชมพูของบอมบอมทันที ส่วนอีกมือก็บี้ขย้ำบิดจนบอมบอมครางออกมาอย่างไม่ตั้งใจ “อ่า อ่า อ่าส์” มิคกี้ได้ยินเสียงครางของบอมบอม เขาจึงเงยหน้ามองและเห็นเป็นใบหน้าของสุก้า มิคกี้พยายามสลัดหน้าสองสามครั้งเพื่อให้ภาพนั้นจางหาย “สุก้า” เมื่อบอมบอมได้ยินมิคกี้เรียกสุก้า เขารู้สึกน้อยใจขึ้นมาทันที บอมบอมจึงยกเข่าแทงเข้าไปที่เป้ากางเกงของมิคกี้ “โอ๊ย” ด้วยความเจ็บและจุกมิคกี้จึงปล่อยบอมบอมทันที ส่วนบอมบอมก็รีบด
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 รักต่างรุ่น
หลังจากสุกี้แยกตัวออกมาจากสุก้า เขาก็มาเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าเพียงคนเดียว ในระหว่างที่สุกี้กำลังเดินดูสินค้าต่างๆอย่างเพลินๆเขาก็ต้องตกใจ เมื่อมีมือหนึ่งมาจับแขนเขาไว้ “ทำไมมาเที่ยวคนเดียว”นิกกี้เอ่ยขึ้นทันพร้อมจ้องมองสุก้า “พี่นิกกี้” “ทำไมเห็นพี่แค่นี้ถึงกับต้องตกใจกันเลยเหรอ” “เปล่าแค่แปลกใจเฉยๆก็พี่ทำงานอยู่ต่างจังหวัดนี่ จูจู่มาเจอที่นี่ก็ต้องแปลกใจธรรมดา” “พี่จะหยุดบ้างไม่ได้เหรอ” “ถ้างั้นก็แล้วแต่พี่” สุกี้แกะแขนของนิกกี้ออก พร้อมกับมองหน้าอย่างเฉยเมย เพราะสุกี้ไม่ได้รักหรือชอบนิกกี้แต่อย่างใด เพียงแต่ที่วันนั้นมีความสัมพันธ์ด้วยแค่อารมณ์พาไป อีกอย่างหนึ่งเพราะสุกี้ค่อนข้างชอบเรื่องแบบนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก่อนที่จะได้นิกกี้เขาก็ผ่านผู้ชายมาตั้งหลายคน ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับสุกี้ “กินข้าวกันไหม”นิกกี้เอ่ยขึ้น “ไม่กินสุกี้จะกลับบ้าน” “ถ้างั้นพี่ไปส่ง” “ไม่ต้องสุกี้กลับเองได้” “ทำไมทีกับพี่ถึงเย็นชาอย่างนี้” “สุกี้ไม่ได้เย็นชา สุกี้
Latest chapter
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 มอมมอมสื่อรักกลางหัวใจ จบ
บอมบอมตัดสินใจตามง้อขอคืนดีกับมิคกี้ เพราะช่วงเวลาที่มิคกี้โกรธอยู่นั้น บอมบอมใจคอไม่ดีและวุ่นวายพอสมควร พอเขามาถึงบ้านจึงหอบเจ้าแมวเหมียวมอมมอม และกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อไปบ้านมิคกี้ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ในเมื่อตัดสินแล้ว ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรบอมบอมก็พร้อมยอมรับได้โดยไม่มีข้อแม้แต่อย่างใดซึ่งเย็นนี้ทางสะดวกเพราะรัฐมนตรีพายัพกับคุณหญิงโสภิตาไม่อยู่บ้าน บอมบอมมาถึงก็รีบขึ้นไปบนห้องของมิคกี้ในทันที บอมบอมยืนรออยู่หน้าประตูห้องอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเคาะประตูห้องด้วยใจคอไม่ดีเท่าไรนัก“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”เมื่อประตูเปิดออกบอมบอมรีบลอดใต้วงแขนของมิคกี้เข้าไปในห้องทันที โดยที่มิคกี้ยังไม่ทันตั้งตัวแต่อย่างใด มิคกี้จึงรีบหันหลังกลับเพื่อไปขับไล่บอมบอมออกจากห้องนอนของเขา“นายมาทางไหนไปทางนั้นเลย” มิคกี้ชี้มือไปที่ประตูห้อง“นายจะให้เราไปได้ไง เราพามอมมอมมาด้วย นายก็ต้องช่วยเราเลี้ยงดูแลนะ นายสัญญากับเราแล้ว นายจะเป็นพ่อส่วนเราจะเป็นแม่ หรือว่านายลืมไปแล้ว” บอมบอมเปิดกรงเพื่อนำแมวออกมาให้วิ่งเล่นที่ห้องของมิคกี้“เราไม่ลืมหรอก แต่เราไม่เข้าใจในเมื่อนายทำสำเร็จแล้วนี่ ทำไมนายยั
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 กลับมาสานสัมพันธ์อีกครั้ง
นิกกี้ได้ขับรถพาสุกี้ไปยังเหมืองแร่ที่เขาทำงานในช่วงเสาร์อาทิตย์นี้ ช่วงแรกสุกี้ก็ไม่พอใจและโวยวาย แต่เมื่อโดนขู่ว่าจะฟ้องพ่อกับแม่ ซึ่งสุกี้กลัวมากเลยต้องตามใจนิกกี้ไปยังเหมืองแร่“ไม่พอใจพี่เหรอ” นิกกี้เอ่ยขึ้น“แต่ที่พี่ทำลงไปเพื่อสุกี้นะ มิคกี้เขาชอบบอมบอม สุกี้น่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอ พี่พูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน ขนาดหน้าน้องเหมือนสุก้าคนที่มิคกี้เคยรัก มิคกี้ยังไม่สนใจเลย ทำไมน้องสุกี้ไม่เห็นคุณค่าในตัวเองบ้างล่ะ”“ไม่ต้องมาตอกย้ำสุกี้หรอก”“ไม่ได้ตอกย้ำ แต่พี่อยากให้สุกี้มองคนที่รักตัวตนสุกี้บ้าง” นิกกี้เหล่ตามองเพื่ออยากเห็นสีหน้า“ใคร”“พี่ไง”สุกี้หันไปมองนิกกี้ที่กำลังยิ้มอยู่ ซึ่งสุกี้ก็พอรู้บ้างเพราะพฤติกรรมของนิกกี้บ่งบอกมาอย่างชัดเจน แต่สุกี้แกล้งไม่รับรู้และยอมรับ“พี่ก็รู้นี่ว่าสุกี้ไม่ได้รักพี่”“ถ้าไม่ได้รักแล้วยอมเป็นของพี่ทำไม”“เผลอตัวไปหน่อย” เมื่อสุกี้พูดจบเขาก็ครุ่นคิดว่าเป็นอย่างที่นิกกี้บอกหรือไม่“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ไปอยู่กับพี่ที่เหมืองช่วงมหาวิทยาลัยปิด สุกี้อาจจะพบคำตอบก็ได้นะ”“ได้ สุกี้ก็เบื่อตามตื้นคนอื่นเหมือนกัน หันมาลองรักคนที่รักเราชีวิตอาจมีสีสันที่สดใส
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 ความเข้าใจผิดอันพลิกผัน
วันนี้บอมบอมมาเรียนแต่เช้า เพราะเขามีความรู้สึกดีอย่างมากที่ได้ใกล้ชิด และสมหวังกับมิคกี้ ถึงแม้มิคกี้ยังไม่ได้บอกว่ารักเขา แต่เมื่อได้เสียตัวให้กันแล้ว บอมบอมจึงถือว่ามิคกี้บอกรักไปในตัว โดยมีแมวชื่อมอมอมเป็นสื่อกลางหัวใจบอมบอมกำลังฝันหวานคิดถึงมิคกี้อยู่นั้น เพื่อนรักบิวก็เดินเข้ามาหาและจี้ที่เอวของเขา จนทำให้บอมบอมตกใจ“นายก็ เราตกใจหมดเลย”“ขวัญอ่อนจริงนะ มอมมอม”“เราชื่อบอมบอมไม่ใช่มอมมอม” บอมบอมมองค้อนเป็นการใหญ่“แหมทำเป็นไม่รู้เรื่อง ถ่ายรูปแมวมอมมอมกับมิคกี้ลงเต็มโซเซียลไปหมด”“มีบ้างนิดหน่อย” บอมบอมอมยิ้ม“เห็นถ่ายในห้องด้วยกัน เราจำได้นะว่าแต่ได้กันหรือยัง” บิวกระซิบเบาๆ“อือ”“เป็นไงบ้าง”“ก็ดีนะแต่เล็กไปหน่อย”“ไม่เป็นไรหรอกเน้นหล่อไว้ก่อน”“บ้า”“เรามีเรื่องจะถามนายหน่อย ที่นายบอกว่าจะแกล้งมิคกี้ให้หลงรักแล้วจะทิ้ง ตอนนี้ยังคิดอยู่ไหม”“อือ” บอมบอมครุ่นคิดและเขาก็ได้ทราบความรู้สึกของตัวเองแล้วว่ารักมิคกี้อย่างจริงๆ“บอมบอมนายหลอกเรา” เสียงมิคกี้ดังอยู่ข้างหลัง“บอมบอมรีบหันไปทันใด และเขาก็ต้องตกใจอย่างมาก เพราะสีหน้าของมิคกี้บ่งบอกชัดเจนว่าผิดหวังและเสียใจ เมื่อได้ยินคำ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 ค้างคืนค้างบ้าน
ความสัมพันธ์ของสุก้าและก็อตได้คืบหน้าไปอย่างมาก เพราะห้วงเวลานี้มิคกี้ไม่ได้ตามจีบสุก้าอีกแต่อย่างใด เพราะมัวไปอยู่กับบอมบอมเนื่องด้วยต้องช่วยกันเลี้ยงลูกแมว จึงเป็นโอกาสอันดีที่ก็อตทำคะแนน สุก้าจึงเริ่มใจอ่อนขึ้นมาบ้าง และในเย็นนี้สุก้าจึงตกปากรับคำก็อตมาที่บ้านของเขา เพื่อมากินอาหารฝีมือกิตพ่อเลี้ยงเดี่ยว “กินให้เต็มทีเลยนะลูก วันนี้เป็นฝีมือพ่อเอง”กิตเอ่ยขึ้นพร้อมมองทั้งสองอย่างใคร่เอ็นดู “ครับคุณพ่อ”สุก้ารับคำ สุก้าถูกปากรสชาติอาหารที่ทำแบบง่ายๆแต่อร่อย เขาจึงทานอาหารมื้อนี้จนหมด หลังจากนั้นก็เข้าไปช่วยก็อตล้างชามในห้องครัว แต่ฝนฟ้าไม่เป็นใจดันตกมาอย่างมาก จนสุก้าหวั่นวิตกกลัวกลับบ้านไม่ได้ เมื่อล้างถ้วยชามเสร็จเขาจึงรีบออกมานั่งห้องรับแขก “พี่ต้องขอโทษด้วยไม่น่าชวนสุก้ามาที่บ้านเลย”ก็อตรู้สึกผิดแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน “ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ มันเป็นเหตุสุดวิสัยที่เราไม่สามารถจะรู้ได้” “ขอบใจมากนะ ที่พูดให้พี่ได้สบายใจขึ้นมาบ้าง” ทั้งสองนั่งคุยกันเป็นเวลานานฝนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายตก ก็อตจึงต
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 ความสัมพันธ์ที่เกินเลย
ค่ำคืนวันหยุดมิคกี้มาตามสัญญา เพราะเขาอยากเจอมอมมอมแมวเหมียวแสนน่ารัก ที่เขาร่วมตัดสินใจจะเลี้ยงดูร่วมกันกับบอมบอม ซึ่งทั้งคู่ก็ได้นำมอมมอมมานอนเล่นนอนกอดอย่างมีความสุข“มอมมอมซ้ำหมดแล้วตัวนิดเดียวดูมือนายสิอย่างใหญ่เลย” บอมบอมเอ่ยขึ้นแต่ตัวเองก็ยังจับหางของมอมอมเล่นเหมือนกัน“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นแค่นี้พอเอานอนดีกว่า” มิคกี้อุ้มมอมมอมลงบนเตียงนอนเล็กและวางไว้ข้างๆ ที่นอนของบอมบอม“มาเหนื่อยๆ ก็ไปอาบน้ำซะเนื้อตัวจะได้สะอาด ถ้าได้มาจับมอมมอมอีกจะได้ไม่สกปรก”“นายเห็นเราสกปรกอย่างนั้นเลยเหรอ แต่ก็ยังอยากได้เราอยู่นินายชอบพูดจาย้อนแย้งน่าดูนะ” เมื่อมิคกี้พูดจบเขาก็ไม่ได้สนใจคำพูดของบอมบอม ว่าจะพูดอะไรต่อเพราะเขาก็รู้สึกเหนียวตัวอยู่เหมือนกัน มิคกี้จึงรีบไปอาบน้ำเพื่อชำระคาบเหงื่อใคร่ ส่วนบอมบอมก็ห่มผ้าให้มอมมอมแมวเหมียวสุดที่รักเมื่อบอมบอมจัดการดูแลแมวเหมียวเสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอน โดยไม่ได้สนใจมิคกี้แม้แต่น้อยและลืมไปว่ามิคกี้ได้เข้ามาอยู่ในห้องแล้ว จนมิคกี้ออกมาจากห้องน้ำเปลื่ยนเสื้อผ้าและขึ้นมาบนเตียงนอนของบอมบอม“อ้าว” บอมบอมมีท่าทีตกใจ“ตกใจอะไร” มิคกี้ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย“ไม่มีอะไรหร
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 เริ่มรัก
วันนี้สุก้าได้ไปเที่ยวกับก็อตทั้งวันจึงทำให้เขาเริ่มรู้สึกดีๆ กับก็อตมากขึ้น ถึงแม้เขายังไม่สามารถที่จะลืมมิคกี้ได้ แต่ในเมื่อภาพตรงหน้าที่เขาเห็นนั้น มีเพียงแต่บอมบอมที่ได้ยืนเคียงข้างมิคกี้ตลอดเวลา ถึงแม้สุก้าอยากให้เป็นตัวเขาเองแต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ และเขาก็ไม่สามารถที่จะไปสู้รบต่อกรแย่งชิงมิคกี้กับบอมบอมได้เลยหลังจากสุก้าอาบน้ำเสร็จเขาก็นอนครุ่นคิดเรื่องมิคกี้อยู่เบนเตียง และช่วงเวลาเดียวกันนั้นนั่นเองที่ก็อตได้โทรมาหาเขา ซึ่งสุก้าก็ยินดีรับแต่โดยดี เพราะเขาก็รู้สึกเคว้งและอยากมีคนมาปลอบใจเขาอยู่เหมือนกัน“ทำอะไรอยู่” เสียงก็อตดังขึ้น“ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก นอนเล่นๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“คิดถึงคนอื่นหรือเปล่า แต่พี่อยากให้สุก้าคิดถึงพี่มากกว่าคนอื่น”“อยู่ด้วยกันมาทั้งวันจะมาคิดถึงอะไรกันอีกล่ะ”“พี่ไม่ได้เห็นหน้าสุก้าแค่ชั่วโมงเดียวก็เหมือนไม่ได้เห็นเป็นหมื่นปี”“พูดไปเรื่อย” สุก้าอดยิ้มไมได้ เพราะคำพูดกับหน้าตาของก็อตนั้นไปคนละทางกันทีเดียว ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมก็อตต้องมาติดพันเขา ทั้งๆ ที่น้องรหัสของก็อตออกจะน่ารักมากกว่าเขาอีก ซึ่งตรงนี้สุก้าก็ยอมรับอย่างใจจริงว่าบอมบ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 คู่ที่เหลืออยู่
เย็นนี้นิกกี้อดรนทนความคิดถึงสุกี้ไม่ไหว เพราะเขายังติดใจรสรักที่สุกี้มอบให้ และอีกอย่างเขารู้ใจตัวเองแล้วว่าชอบสุกี้อย่างหมดใจ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าสุกี้นั้นไม่ได้รักเขาแต่อย่างใด เพราะมีใจให้น้องชายของเขา อย่างแท่บไม่มีเหลือพื้นที่ว่างไว้ให้เขาแม้แต่น้อย ถึงกระนั้นนิกกี้ก็ไม่มีวันยอมแพ้อย่างเด็ดขาดนิกกี้จึงเป็นฝ่ายเข้าหาพ่อแม่ของสุกี้ พอกลับจากทำงานช่วงวันหยุด เขาจึงซื้อของกินของฝากมาให้เป็นประจำ ซึ่งก็สร้างความพึงพอใจให้แกทั้งสองอย่างมาก ในเย็นนี้สุกี้จึงไม่อาจปฏิเสธการมารับของนิกกี้ได้“พี่นิกกี้จะพาสุกี้ไปไหนเหรอ”“คอนโด”“ไม่ไป” สุกี้รู้สึกโกรธที่นิกกี้คิดแต่เรื่องแบบนี้“พี่พูดเล่นพี่ก็อยากจะพาสุกี้ไปเที่ยวไม่ได้เหรอ ได้ข่าวว่าสุกี้ชอบช้อปปิ้ง วันนี้พี่จะซื้อให้ไม่อั้นเลย”“จริงเหรอ” สุกี้อมยิ้มนิดๆ เพราะมีหลายสิ่งที่เขาอยากได้มาก แต่ไม่สามารถที่จะซื้อได้เพราะราคาค่อนข้างแพงมาก สำหรับนักศึกษาที่ยังไม่ได้ทำงานอย่างเขา และอีกอย่างพ่อแม่ของสุกี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย“ใช่ ถ้าอย่างงั้นขึ้นรถไปกันเลย” นิกกี้ยิ้มอย่างเริงร่า เพราะรู้สึกดีใจอย่างมาก ถึงแม้ว่าสุกี้จะไปเพราะอยากได้ของที่
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 แมวเหมียวสื่อรัก
บอมบอมและมิคกี้ต่างแยกย้ายกันกลับคนละทาง มิคกี้จึงได้มาส่งบอมบอมที่บ้าน ซึ่งมาในครั้งนี้เขาค่อนข้างเต็มใจมา ไม่เหมือนแต่ครั้งก่อนหน้านี้ที่แสนจะอึดอัดเมื่อได้อยู่กับบอมบอม เมื่อทั้งคู่มาถึงที่บ้านต่างรีบลงจากลงและพาแมวน้อยสีส้มออกมาดูเล่น“น่ารักมากเลยนะ” บอมบอมเอ่ยขึ้น“ใช่ ตอนนี้เจ้าหนูมีแม่แล้วนะ” มิคกี้ยิ้มอย่างสดใจ“ใครแม่” บอมบอมสงสัย“ก็นายไง หรือว่านายอยากเป็นพ่อเหรอ หรือจะเปลื่ยนรสนิยมแล้ว”“ไม่ได้เปลื่ยนหรอก เป็นแม่ก็ได้แล้วพ่อล่ะ”“เดี๋ยวเราเป็นเอง”“ก็ดีลูกเราจะได้มีพ่อมีแม่แต่ยังไม่ชื่อเลยนิสิ” บอมบอมมีท่าทีครุ่นคิดอย่างหนัก“เราชื่อมิคกี้ นายชื่อบอมบอม ถ้าเอามารวมกันจะเป็นชื่ออะไรดี” มิคกี้มีท่าทีครุ่นคิดเช่นเดียวกัน“มอมมอม ไง เอา มอม้าของนายมาใส่ชื่อเราดีไหม”“มอมมอม ชื่อเหมือนหมาเลย อีกอย่างกลัวเรียกผิด แล้วดันเรียกนายว่ามอมมอมจะยุ่งไปใหญ่นะ”“มิคกี้นายว่าเราเป็นหมาเหรอ” บอมบอมหน้ามุ่ยทันที“เปล่าเราพูดเล่นแค่นั้น ใครจะคิดอย่างนั้นได้นายทั้งน่ารักและจิตใจดี” มิคกี้อมยิ้ม“แล้วไป ถ้างั้นเรามาเชลฟี่กันดีกว่า เดี่ยวเราอุ้มแมวไว้นายเป็นคนถ่ายก็แล้วกันนะ”“ได้ ถ่ายคู่เลยนะ
ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3 เราสี่คนหัวใจเดียวกัน
บอมบอมไม่ได้เอารถมาให้คนขับรถมาส่ง เขาจึงขึ้นรถมากับมิคกี้ เมื่อมาถึงที่วัดบอมบอมจึงพามิคกี้เข้าไปในวัดและโบสถ์เพื่อไหว้พระ“ขอให้ลูกสมหวังในความรักด้วยเทิด คนนี้แหละที่ลูกหวังว่าจะได้เป็นคนรัก สาธุ” บอมบอมบอมขอพรอยู่หลายอย่าง และใช้เวลานานอยู่พอสมควร“ขอพรอะไรนานจัง” มิคกี้จ้องมองพร้อมอมยิ้มนิดๆ เมื่อเห็นบอมบอมทำปากขมุบขมิบ“ขอให้สมหวัง เปล่า ขอให้พ่อกับแม่สุขภาพแข็งแรง”“โกหกบาปกรรม ในวัดแท้ๆ ยังจะมาพูดโกหกอีก”“พูดมาก ไปเหอะปล่อยนกปล่อยปลากันดีกว่า”เมื่อบอมบอมกราบพระสามครั้งแล้ว เขาจึงเดินน้ำหน้ามิคกี้มายังที่ปล่อยปลา ซึ่งอยู่ติดกับแม่น้ำพอดี ทั้งสองจึงซื้อปลาคนละถุงแล้วปล่อยลงสู่แม่น้ำ“อ้าว บอมบอม” ก็อตพี่รหัสที่แสนดีเรียกบอมบอมเมื่อขึ้นมาจากท่าน้ำ“พี่ก็อตมาได้ไง มาคนเดียวเหรอ”“เปล่ามากับสุก้า นั่นไงกำลังซื้อปลามาปล่อยอยู่”“บังเอิญจริงๆ ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอพี่ก็อต”ริมฝีปากของบอมบอมขยับคุยกับก็อต แต่สายตาแอบมองมิคกี้ทุกระยะ ยิ่งเมื่อสุก้าเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้ว บอมบอมสังเกตเห็นได้ชัดว่าสุก้ามีท่าทีตกใจ และมีความไม่พึงพอใจอย่างมาก“เราลงไปปล่อยปลากันเถอะพี่ก็อต” สุก้าเอ่ยขึ้น“ไป
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
