แผนสกัดดาวรุ่ง

    เมื่อบอมบอมเข้ามาในมหาวิทยาลัยเขาก็ได้พบกับมิคกี้ที่นั่งคุยกับสุกี้และสุก้าอย่างอารมณ์ดี จนสร้างความหงุดหงิดในใจของบอมบอมอย่างมาก แถมบิวเพื่อนรักของเขาวันนี้ก็ยังไม่มาอีก แต่ด้วยความเป็นบอมบอมที่มีความมั่นใจเต็มร้อยและไม่กลัวใคร เขาจึงเดินเข้าไปหาทั้งสามคนอย่างแน่วแน่

           “หวัดดีเพื่อนๆ”บอมบอมเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อมาถึงซุ้มที่ทั้งสามนั่งคุยกัน 

           บอมบอมไม่รอให้ใครเชิญให้นั่ง เพราะเขาก็ค่อนข้างแน่ใจอยู่เหมือนกันว่าคงไม่มีใครบอกให้เขานั่งเป็นแน่ 

           “วันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาไปไหนกันบ้างเหรอ”บอมบอมหันหน้ามามองมิคกี้

           “เราไปบ้านมิคกี้กี้มา มีอะไรหรือเปล่า”สุกี้เอ่ยขึ้นมา

           “อ่อ ไม่มีอะไรหรอก นายคงไม่ได้เจอมิคกี้ใช่ไหม เพราะมิคกี้อยู่กับเราที่สมาคมของคุณหญิงโสภิตา ว่าแต่ไปบ้านมิคกี้แล้วเจอใครบ้าง อย่าบอกนะว่าเจอพี่นิกกี้”

           “บอมบอม”สุกี้มองค้อน

           “เรียกทำไม ชื่อเราก็ออกเสียงง่ายอยู่นะว่าไหม”บอมบอมหันไปมองมิคกี้ที่กำลังอารมณ์ครุ่นเคือง 

           มิคกี้ไม่ได้กลัวสุกี้เขาใจผิด แต่เขากับกลัวสุก้าต่างหากที่ตอนนี้นั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาอะไรออกมา 

           “อ้าว สุก้าเป็นอะไรนั่งนิ่งเงียบไปเลย หรือว่าสงสัยเรากับมิคกี้ไปทำอะไรกันที่สมาคมเหรอ”

           “เปล่า”สุก้ายังนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม

           “บอมบอมถ้าปากไม่สร้างสรรค์ก็ควรลุกออกไปจากที่นี่”มิคกี้เอ่ยขึ้นมาด้วยอามรณ์โกรธ

           “เรื่องปากไม่สร้างสรรค์เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ต้องถามนายมากกว่าเพราะนายรู้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ”บอมบอมก้มหน้าอมยิ้ม

           มิคกี้เริ่มอารมณ์เสียอย่างหนัก เขาจึงลุกขึ้นยืนและจับแขนของบอมบอมออกไปจากซุ้มทันที จนสร้างความไม่พึงพอใจแกแฝดทั้งคู่อย่างมาก มิคกี้ดึงร่างของบอมบอมจนออกห่างไกลผู้คน

           “บอมบอมนายจะกวนประสาทเราไปถึงไหน”

           “เราไม่ได้กวนประสาทนายซักหน่อย สิ่งที่เราพูดนั้นความจริงไม่ใช่เหรอ”

           “จะจริงหรือไม่จริงมันก็เรื่องของเรา นายมายุ่งกับชีวิตเราทำไม”

           “ไม่ให้ยุ่งได้ไงก็เรารักนายนิ เราก็ต้องตามนายตลอดเวลาซิ”

           “แต่เราไม่ได้รักนาย เราบอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าเรารักสุก้า”มิคกี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่

           “ถามสุก้าหรือยังว่ารักนายหรือเปล่า”

           “ไม่ต้องถามหรอกเราสองคนรู้ดี”

           “เหรอ”

           “ใช่ เราขอเตือนนะอย่ามายุ่งกับเราและสุก้าอีก ถ้านายยังไม่เลิกตามตาแยเราสองคน ถึงตอนที่เราอดทนไม่ไหวแล้ว วันนั้นนายอย่ามานั่งร้องไห้เสียใจก็แล้วกัน”

           “จะทำอะไรเรา”

           “คนเราจะทำอะไรจะต้องบอกด้วยเหรอ”

           “คนจริงเขาไม่ขู่หรอก เขาทำเลยต่างหาก”

           “นั่นมันคนอื่น แต่นี่มันเรา บอมบอมเราเตือนนายและขอร้องอย่ามายุ่งกับเราอีก”

           มิคกี้ปล่อยมือบอมบอมแล้วจ้องหน้าบอมบอมพักหนึ่ง หลังจากนั้นเขาก็เดินจากไปอย่างไม่ใยดีและไม่หันหลังมามองบอมบอมแม้แต่นิด

           บอมบอมเริ่มไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เพราะก่อนหน้านั้นเขายังอยากแกล้งมิคกี้อยุ่เลย แต่ในช่วงเวลานี้ความคิดเช่นเดิมได้หายไปหมด เหลือแต่เพียงอยากเจอหน้าอยากพูดคุย ถึงแม้จะไม่ได้พูดกันดีๆก็ตามเขาก็ยังอยากจะอยู่ใกล้ชิดมิคกี้ บอมบอมจึงยืนนิ่งครุ่นคิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนเขาสัมผัสหัวใจได้ว่ารักมิคกี้เข้าไปแล้ว

           ในช่วงเวลานั้นนั่นเองก็อตพี่รหัสของบอมบอมได้ยินและเห็นเหตการณ์ทุกอย่าง ในตอนแรกเขาก็ชอบบอมบอมและอยากจะจีบ แต่เหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้ทราบได้ทันทีว่าบอมบอมนั้นได้รักมิคกี้เข้าไปแล้ว ในฐานะพี่รหัสก็อตจึงต้องถอยอีกหลายก้าว แต่นั่นยังไม่พอเขาต้องการช่วยให้บอมบอมสมหวัง และก็อตก็ได้คิดไว้แล้วว่าต้องจัดการอย่างไรกับเรื่องราวในครั้งนี้ ซึ่งก็อตจะเริ่มปฏิบัตการช่วยบอมบอมให้สมหวังในรักช่วงเย็นนี้

           ก็อตยังเห็นบอมบอมยืนนิ่งอยู่เขาจึงเดินเข้าไปหาบอมบอมจากด้านหลัง เขายืนนิ่งฟังเสียงลมหายใจของบอมบอมที่ถอนออกมาอยู่หลายครั้ง

           “บอมบอม”

           “อ่ะ”บอมบอมหันหลังมาทันที

           “เป็นอะไรยืนนิ่งคิดอะไรเหรอ”

           “เปล่า”

           “แน่ใจเหรอ”

           “แน่ใจครับ พี่ก็อตมาตั้งแต่เมื่อไร”บอมบอมกลัวว่าก็อตจะเห็นและได้ยินเหตุการณ์เมื่อครู่

           “พี่พึ่งมากี้นี้เอง พี่เห็นบอมบอมยืนนิ่งเลยสงสัยแค่นั้นแหละ”

           “อ๋อ”บอมบอมมีท่าทีโล่งอกและยิ้มได้อย่างเต็มที่ 

           ก็อตยืนนิ่งคิดชั่วครู่ว่าจะช่วยเหลือให้บอมบอมสมหวังกับมิคกี้อย่างไงดี เพราะเขาพึ่งได้ยินเมื่อครู่และรู้มาบ้างว่ามิคกี้นั้นชอบสุก้า 

           “พี่ก็อตเป็นอะไรยืนนิ่งไปเลย”บอมบอมมีท่าทีสงสัยในพฤติกรรมนิ่งเฉยของก็อต

           “เอ่อ คือ พี่แอบชอบเพื่อนของบอมบอมน่ะ”ก็อตเกาหัวแก้เขินทั้งที่ไม่ได้เป็นความจริง ส่วนคนที่ก็อตชอบนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเขานั่นเอง แต่ไม่สามารถที่จะบอกออกมาได้เพราะก็อตรู้ดีว่าบอมบอมไม่ได้รักเขา

           “ใคร”บอมบอมมีท่าทีอยากรู้อย่างมาก

           “ก็”ก็อตยังพูดไม่ทันจบ บอมบอมพูดแทรกขั้นมาทันที

           “อย่าบอกนะว่าเป็นบิวถ้าใช่บอมบอมสนับสนุนเต็มที่เลย”

           “ไม่ใช่หรอก”

           “ถ้าไม่ใช่บิวแล้วใครล่ะ”บอมบอมครุ่นคิดว่าใครกัน แต่เขาก็คิดไม่ออกเพราะเพื่อนสนิทของบอมบอมนั้นมีน้อยมาก

           “สุก้าไง”ก็อตกลั้นใจพูดออกมาทั้งๆที่ไม่เป็นความจริง เขาคิดเพียงแต่ว่าช่วยบอมบอมแค่นั้น ส่วนความรักเขาคิดว่าสักวันคงจะรักสุก้าได้อย่างแน่นอน

           “พี่ก็อตคนอื่นมีตั้งเยอะทำไมไม่ชอบไปชอบคู่แฝดนั่นได้อย่างไง”บอมบอมถอนหายใจเฮือกใหญ่

           “ทำไมจะชอบไม่ได้ล่ะ”

           “ก็สุก้ามิคกี้ชอบอยู่แต่ถ้าเป็นสุกี้ก็ว่าเป็นอย่าง แต่รายนั้นนิสัยไม่ค่อยจะดีเท่าไร”

           “แล้วสุก้านิสัยดีไหม”

           “สุก้านิสัยดีนะ แต่บอมบอมไม่ค่อยชอบเท่าไร บอมบอมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน”

           “อ่อ”ก็อตรู้ทุกอย่างแต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกมา

           “เปลื่ยนคนเถอะ คนนี้มิคกี้เขาชอบนี่”

           “เขายังไม่ได้เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ ถ้าอย่างนั้นพี่ก็มีสิทธิ”

           “เชื่อบอมบอมอย่าเลย จีบบิวเพื่อนสนิทของบอมบอมดีกว่า เชื่อน้องเถอะพี่ก็อต”

           “ไม่ พี่ชอบคนนี้ แต่ถ้าพี่จีบติดบอมบอมอาจรับผลพลอยได้ด้วยนะ”ก็อตจ้องหน้าบอมบอม

           “หมายความว่าอย่างไง”บอมบอมมีท่าทีสงสัยอย่างหนัก

           “ไม่มีอะไรหรอก ช่วยพี่หน่อยได้ไหม”

           “จะให้ช่วยไงล่ะ ก็บอมบอมไม่ค่อยสนิทกับสุก้าเท่าไร แถมมิคกี้กำลังจีบอยู่ ถ้าทำเช่นนั้นพี่ก็อตอาจผิดใจกับมิคกี้ได้นะ”

           “ไม่เป็นไรหรอก พี่ทำเพื่อคนที่พี่รักมากกว่านี้พี่ก็ทำได้”

           “พี่ก็อตยังไม่เคยคุยกับสุก้าเลย ยังจะมาบอกว่ารักอยู่อีก พี่ก็อตเป็นอะไรมากหรือเปล่า”

           “เปล่าพี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอก เอาอย่างนี้พาพี่ไปหาสุก้าเดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง ตกลงเอาอย่างนี้นะ”

           บอมบอมยืนนิ่งครุ่นคิดและมองใบหน้าของก็อต ที่ไม่ได้หล่อมากแต่รูปร่างดูดีเพราะเป็นนักกีฬา บอมบอมลองหลับตาและเปรียบเทียบก็อตกับมิคกี้ บอมบอมจึงไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ามิคกี้เหนือกว่าทุกอย่าง

           “ตกลงจะพาพี่ไปไหม”

           “ตอนนี้เลยเหรอ”

           “ตอนเย็นซิ”

           “ไม่ได้หรอกเพราะมิคกี้ตามสุก้าติดขนาดนั้น จะหาจังหวะไหนเข้าไปหาสุก้าได้ล่ะ”

           “ใช่ จริงด้วย เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน บอมบอมก็กันมิคกี้ออกห่างจากสุก้าซิ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเองตกลงไหม”

           บอมบอมยืนคิดแผนการได้ทันที ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เข้าทางของบอมบอมพอดี เพราะเขากะว่าจะจีบมิคกี้ให้ติดเพื่อแก้แค้น 

           “ก็ได้ ตอนเย็นเจอกันครับ”บอมบอมรับปากพร้อมยิ้มวาดฝันทันที

           “โอเค เราพี่น้องกันต้องช่วยกัน”

           “ครับพี่ก็อต”

           บอมบอมกับก็อตยืนจ้องหน้ากันแล้วอมยิ้ม เหมือนกับรู้ความนัยซึ่งกันและกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว มีเพียงก็อตเท่านั้นที่รู้ความรู้สึกในใจของบอมบอม แต่บอมบอมไม่ล่วงรู้ได้เลยว่าทุกสิ่งที่ก็อตจะทำต่อจากนี้ ก็เพื่อให้บอมบอมสมหวังในความรัก