ปัญหาหัวใจ

       ในระหว่างรอเข้าเรียนบิวกับบอมบอม ต่างมานั่งพูดคุยเรื่องผู้ชายกันอย่างเปิดเผย เพราะทั้งสองคนนั้นสนิทกันมากจึงไม่มีเรื่องอะไรที่ปิดบังกัน

           “เมื่อวานไปกับมิคกี้มาเหรอ”บิวถาม

           “ไปบ้านมิคกี้มา”

           “เป็นไงบ้างล่ะ”

           “จะมีอะไรล่ะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย”

           “ทำไมไม่เผด็จศึกมิคกี้”

           “เราไม่ได้ชอบมิคกี้จริงๆซักหน่อย เราแค่เอาคืนแกล้งไปอย่างนั้นแหละ”

           “แน่ใจ”บิวจ้องตาบอมบอม

           “แน่ใจซิ เราไม่ได้มีความคิดอย่างนายคิดหรอก”

           “ก็ได้ เอาเป็นว่านายแกล้งชอบมิคกี้เพื่อแก้แค้น เราเข้าใจแล้วที่ผ่านมาเราเข้าใจผิดคิดไปเอง”

           “ใช่”เสียงของบอมบอมเริ่มอ่อยลง

           “หรือว่านายชอบมิคกี้จริงๆหรือเปล่า เราเพื่อนกันนะมีอะไรก็บอกกันมาตรงๆ”บิววกกลับมาความคิดเดิมเมื่อได้ยินน้ำเสียงเอื่อยๆของบอมบอม

           “ตอนแรกเราไม่ได้ชอบแค่อยากเอาชนะ และแกล้งมิคกี้แค่นั้นแหละ เอ๊ะแต่ตอนนี้เราก็ไม่รู้นะ”

           “เอาแบบนี้ก็แล้วตอนที่นายอยู่กับมิคกี้ นายมีความรู้สึกอย่างไงบ้าง”

           “ก็ อือ ไม่ได้เฉยๆเหมือนเมื่อก่อนนะ”

           “นั่นไงนายต้องชอบมิคกี้อย่างแน่นอน”

           “ไม่ใช่หรอก”บอมบอมเสียงแข็ง

           “ถ้าไม่ใช่ ตอนนายเห็นมิคกี้กับสุก้าอยู่ด้วยกันนายรู้สึกอย่างไงบ้าง”บิวจ้องตาบอมบอม

           “อิจฉา อุ๊ย ไม่ใช่”

           “นั่นไง นายรักมิคกี้โดยไม่รู้ตัวแล้ว”บิวยิ้ม

           “ใช่เหรอ”

           “ใช่ แน่นอน”

           “เอ้า ถ้าเป็นอย่างงั้นเราก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบซิ เพราะมิคกี้ไม่ได้ชอบเรานิ”

           “อย่างแรกนายต้องถามใจตัวเองก่อนว่าชอบมิคกี้หรือเปล่า ถ้าเกิดชอบนายต้องเดินหน้าลุยจีบอย่างจริงใจ ไม่ใช่แกล้งตามจีบตามตื้อ”

           “ไม่รู้นะ แยกไม่ออกว่ารักจริงหรือรักหลอก ช่างมันเถอะ ตอนนี้แกล้งมิคกี้ไปก่อนก็แล้วสนุกดีนะ”

           “ระวังจะไม่สนุกนะ ถ้าเกิดนายรักมิคกี้จริงๆแล้วมิคกี้ไม่ได้รักนาย”

           “รู้ได้ไง”บอมบอมหันมามองบิว

           “เอ้า ก็เอาเรื่องของเราเป็นบทเรียนไง นายก็รู้ว่าเราชอบยูโรแต่ยูโรไม่ชอบเรา แต่ไปชอบมิคกี้แทนซะนี่”

           “อะไรนะ เป็นไปไม่ได้ก็ยูโรกับมิคกี้เขาเป็นเพื่อนกัน ดูแล้วน่าจะรุกนะ”

           “ใช่รุกทั้งคู่นั่นแหละ แต่ยูโรดันไปชอบมิคกี้ไง มันเป็นเรื่องอะไรที่ซับซ้อน”บิวถอนหายใจ

           “นายรู้ได้ไง”

           “เมื่อวานเราไปบ้านยูโร แล้วยูโรก็ยอมรับกับเราแล้วด้วย”

           “ฮะ เป็นไปได้ไง”บอมบอมมีสีหน้าตกใจอย่างชัดเจน

           “ไม่ต้องตกใจหรอก เราจัดการเรียบร้อยแล้ว รับรองยูโรไม่กล้าทำอะไรมิคกี้แน่นอน”

           “นายไปทำอะไรมา”

           “ก็ทำอย่างนั้นแหละ”บิวอมยิ้มด้วยความเขินอาย

           “เฮ้ย นายนี่แน่จริงๆ”

           “ก็นิดหน่อย”

           “แสดงว่ายูโรเปลื่ยนใจมาชอบนายแล้วใช่ไหม”

           “คงใช่มั้ง”

           “เราว่าไม่ใช่หรอก”บอมบอมครุ่นคิดอยู่นานจึงพูดออกมา 

           “นายนี่อย่างไง”บิวทำหน้าง้อด้วยความไม่พอใจ

           “นายลองคิดดูซิภายในวันเดียวจะเปลื่ยนใจคนได้เหรอ”

           “ได้ ก็เราทำให้เห็นแล้วไง หรือว่านายไม่เชื่อเราบอมบอม”

           “ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่ไม่ไว้ใจยูโรมากกว่า แต่เราก็ดีใจนะที่นายเผด็จศึกยูโรได้ เพราะมันเป็นก้าวแรกที่นายจะเดินต่อไปก้าวที่สองสามสี่ห้า”

           “พูดให้มันเข้าใจง่ายๆหน่อยซิ”

           “นายต้องตอกย้ำ ไปหายูโรบ่อยๆเพื่อให้ยูโรติดใจ หรือไม่ก็ให้ยูโรเกิดความเคยชิน หลังจากนั้นนายก็หายไปจากชีวิตยูโรสักพัก รับรองยูโรจะต้องตามหานายแน่”

           “เหรอ แต่ยูโรตามติดมิคกี้ขนาดนั้น”

           “ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวเราจัดการมิคกี้ให้นายเอง”

           “จัดการให้ตัวเองมากกว่ามั้ง”บิวอมยิ้ม

           “จะจัดการให้ใครก็แล้วแต่เถอะ ผลพลอยได้ก็เกิดกับนายไม่ใช่เหรอ”บอมบอมกำลังสับสนตัวเอง เขายังไม่รู้ใจตัวเองว่าได้แอบชอบมิคกี้ไปแล้ว

           “โอเค ตามนี้ก็ได้เราจะไปหายูโรบ่อยๆ ส่วนนายก็กันมิคกี้ไว้ แต่ก็อีกนั่นแหละสุก้ากับสุกี้ติดมิคกี้แจอย่างนั้น นายก็ต้องเหนื่อยแน่เลย”บิวมีสีหน้าที่ซึมเล็กน้อย

           “ไม่หรอก เพราะเรามีตัวช่วย”

           “ใคร”

           “พี่ก็อตไง”

           “พี่ก็อตทำไม”บิวสงสัยอย่างมากก็อตมาเกี่ยวอะไรด้วย

           “ก็พี่ก็อตชอบสุก้าไง พี่เขากำลังตามจีบสุก้าอยู่นะ ส่วนเราก็กันมิคกี้ไว้ ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายเลยเห็นไหม”

           “เหรอ”บิวมีสีหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อ

           “ดูทำหน้าเข้าให้นั่น นายไม่เชื่อเราเหรอ”

           “ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ คือ เอ่อ อือ ตอนแรกเราก็นึกว่าพี่ก็อตชอบนายซะอีก”บิวพูดเสียงแผ่วเบา

           “บ้า เราพี่น้องกัน พี่ก็อตเขาก็เอ็นดูเราเพราะเป็นน้องรหัสแค่นั้นแหละ นายอย่าคิดอะไรเลยเถิดไปอย่างนั้นซิ”

           “เหรอ เชื่อก็ได้ แต่มันก็ดีอยู่นะ แต่ยังเหลือสุกี้อีกคนนะ นั่นร้ายมากนายก็รุ้ดีนิ”

           “ทำอย่างกับเราไม่ร้ายอย่างนั้นนั่นแหละ”บอมบอมมองค้อนบิว

           “นายนี่แปลก บอกว่าตัวเองร้ายด้วย”บิวหัวเรานิดหน่อย

           “เราหมายถึง ใครร้ายมาเราก็ร้ายตอบใครดีมาเราก็ดีด้วย”

           “เหรอ ถ้างั้นแล้วไป”

           ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอย่างเพลิดเพลิน สุกี้ก็เดินบุกเดี่ยวเข้ามาหาบอมบอมและบิว

           “มาแล้ว”บิวบังเอิญหันมาเห็นสุกี้กำลังเดินหน้าบึ้งมาหาพวกเขาทั้งสอง

           “ใคร”

           “สุกี้หรือสุก้าก็ไม่รู้ แต่น่าจะไปสุกี้มากกว่า เพราะเดินเร็วหน้าตาจะมาหาเรื่องพวกเรา อุ๊ยมาใกล้แล้วด้วย”บิวหยุดพูดทันทีและทำท่านิ่งๆ

           “บอมบอมเรามีเรื่องจะคุยด้วย”สุกี้พูดทันทีที่เดินมาถึงยังซุ้มที่บิวและบอมบอมกำลังนั่งอยู่

           “มีเรื่องอะไร”บอมบอมพูดห้วนๆ

           “เลิกยุ่งกับมิคกี้ เมื่อวานเราเห็นนะนายไปกับมิคกี้”

           “ใช่ เราไปบ้านมิคกี้ นายไม่มีสิทธิมาห้ามเรากับมิคกี้คบกัน”บอมบอมเงยหน้ามองสุกี้

           “มิคกี้ไม่ได้ชอบนาย”

           “เหรอ แต่ที่รู้ก็ไม่ได้ชอบนายด้วยนิ”

           “แต่มิคกี้ชอบสุก้าพี่เรา”

           “แต่ไม่ใช่นาย”

           “บอมบอม”สุกี้เสียงสูงขึ้น

           “ทำไม”

           “แต่เราชอบมิคกี้ ถ้าเราอยากได้ใครแล้วเราจะเอาให้ได้”

           “เหรอ ก็เอาไปซิถ้ามีความสามารถ”

           “แน่นอน”

           “จะรอดู”บอมบอมปราดสายตามองสุกี้แว่บหนึ่งแล้วก้มลง

           “ท้าทายดีชอบ แล้วเราเห็นดีกัน เราไม่ยอมเจ็บคนเดียวหรอก ถ้านายยังไม่เลิกตามตอแยมิคกี้ ทุกคนที่นายรู้จักเราจะจัดการให้หมด”

           “จัดการอย่างไง”บอมบอมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ เพราะสีหน้าและน้ำเสียงของสุกี้เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ในความคิดของบอมบอมช่วงเวลานี้

           “ทำไมเราต้องบอกนาย เราแค่มาเตือนนายก่อน”

           “เหรอ”

           “ได้เห็นดีกันแน่บอมบอม”สุกี้มองบอมบอมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก่อนเดินจากไปด้วยความโมโหอย่างหนัก เพราะเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรบอมบอมได้ในช่วงเวลานี้ สุกี้จึงเก็บความแค้นไว้ในอกและรอวันแก้แค้นเอาคืน

           “สุกี้ขู่ด้วยดูท่าทางน่าจะเอาจริงแน่เลย นายไปแย่งของรักของเขานิ”บิวเอ่ยขึ้น

           “ก็นายสนับสนุนไม่ใช่เหรอ”

           “ใช่ ก็เพราะเราสนับสนุนแต่ก็ดีนายรับมือได้อยู่แล้ว”

           “ไม่ต้องมาพูดดีเลย”

           “เอาน่าอย่าคิดมาก แล้วนายจะเอาอย่างไงต่อดีล่ะ”

           “ก็สานต่อที่เราพูดกันไว้ไง”

           “เหรอ มันช่างวุ่นวายเนาะเรื่องความรัก ทำไมชุลมุนสลับคู่กันอย่างนี้ก็ไม่รู้”บิวถอนหายใจเฮือกใหญ่

           “ถอนตัวก็ได้นิ นายก็ได้ยูโรแล้วด้วย”

           “ไม่ เรื่องอะไรล่ะอุตส่าห์ได้มาแล้วก็ต้องรักษามันไว้ซิ”

           “โอเค ไม่อยากขัดขวางความสุขนายหรอก แต่ก็ระวังยูโรไว้บ้างก็ดีนะ ดูแล้วร้ายไม่เบาน่าจะพอๆกับสุกี้นั่นแหละ”

           “นายอย่ามาใส่ร้ายแฟนเรานะ”

           “ไม่ได้ใส่ร้ายแค่บอกให้ระวังตัวไว้เท่านั้นแหละ”

           “โอเคจะระวังตัว นายก็ด้วยเหมือนกัน ก็ต้องระวังตัวด้วยนะสุกี้ก็ใช่ย่อย”

           “รู้แล้วนะ”

           บิวและบอมบอมคุยกันต่อีกพักหนึ่งก็เข้าไปเรียน ซึ่งสายตาของบอมบอมแอบมองมิคกี้ตลอด ซึ่งเขาก็ต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจอย่างต่อเนื่อง เพราะมิคกี้นั่งกลางซ้ายขวาที่มีสุก้านั่งคนละฝั่ง