คู่ที่เหลืออยู่

เย็นนี้นิกกี้อดรนทนความคิดถึงสุกี้ไม่ไหว เพราะเขายังติดใจรสรักที่สุกี้มอบให้ และอีกอย่างเขารู้ใจตัวเองแล้วว่าชอบสุกี้อย่างหมดใจ ถึงแม้เขาจะรู้ว่าสุกี้นั้นไม่ได้รักเขาแต่อย่างใด เพราะมีใจให้น้องชายของเขา อย่างแท่บไม่มีเหลือพื้นที่ว่างไว้ให้เขาแม้แต่น้อย ถึงกระนั้นนิกกี้ก็ไม่มีวันยอมแพ้อย่างเด็ดขาด

นิกกี้จึงเป็นฝ่ายเข้าหาพ่อแม่ของสุกี้ พอกลับจากทำงานช่วงวันหยุด เขาจึงซื้อของกินของฝากมาให้เป็นประจำ ซึ่งก็สร้างความพึงพอใจให้แกทั้งสองอย่างมาก ในเย็นนี้สุกี้จึงไม่อาจปฏิเสธการมารับของนิกกี้ได้

“พี่นิกกี้จะพาสุกี้ไปไหนเหรอ”

“คอนโด”

“ไม่ไป” สุกี้รู้สึกโกรธที่นิกกี้คิดแต่เรื่องแบบนี้

“พี่พูดเล่นพี่ก็อยากจะพาสุกี้ไปเที่ยวไม่ได้เหรอ ได้ข่าวว่าสุกี้ชอบช้อปปิ้ง วันนี้พี่จะซื้อให้ไม่อั้นเลย”

“จริงเหรอ” สุกี้อมยิ้มนิดๆ เพราะมีหลายสิ่งที่เขาอยากได้มาก แต่ไม่สามารถที่จะซื้อได้เพราะราคาค่อนข้างแพงมาก สำหรับนักศึกษาที่ยังไม่ได้ทำงานอย่างเขา และอีกอย่างพ่อแม่ของสุกี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย

“ใช่ ถ้าอย่างงั้นขึ้นรถไปกันเลย” นิกกี้ยิ้มอย่างเริงร่า เพราะรู้สึกดีใจอย่างมาก ถึงแม้ว่าสุกี้จะไปเพราะอยากได้ของที่เขาจะซื้อให้ก็ตามที

เมื่อนิกกี้พาสุกี้มาถึงยังห้างสรรพสินค้า เขาก็รีบพาสุกี้เข้าไปในทันที โดยให้สุกี้เลือกซื้อสิ่งของที่ต้องการได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะแพงแค่ไหนก็ตามที

“สุกี้สงสัยทำไมพี่นิกกี้ต้องตามใจสุกี้อย่างนี้ เพราะสินค้าแต่ละอย่างค่อนข้างแพง เราก็ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” สุกี้เอ่ยขึ้นไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย

“แน่ใจเหรอว่าไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ แล้วสองครั้งที่ผ่านมานั้นเรียกว่าอะไรล่ะ” นิกกี้อมยิ้มเมื่อคิดถึงสัมผัสที่ได้รับจากสุกี้

“แค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังและอีกอย่างสุกี้เผลอตัวแค่นั้นแหละ”

“แต่พี่จริงใจจริงจังนะ ถึงแม้สุกี้จะยังไม่ได้คิดกับพี่เช่นนั้นก็ตาม แต่พี่จะทำให้สุกี้ยอมรับรักพี่ด้วยใจจริงให้ได้” นิกกี้มีสีหน้าท่าทางที่มั่นอกมั่นใจว่าจะทำให้สุกี้หันมารักเขาให้ได้

สุกี้ไม่ได้สนใจคำพูดของนิกกี้มากนัก เพราะเขามีหลายสิ่งที่น่าสนใจกว่าคำพูดของนิกกี้นั่นคือสิ่งของที่เขาอยากได้ สุกี้จึงไม่เกรงใจนิกกี้อีกต่อไป เขาเลือกสินค้าที่อยากได้ทุกอย่างไม่ว่าจะหลักหมื่น หรือหลายหมื่นนิกกี้ก็ไม่มีท่าทีอิดออดแต่อย่างใดเลย จนทำให้สุกี้อดเกรงใจไม่ได้ เพราะนับคร่าวๆ น่าจะร่วมแสนกว่าบาท

“กลับเหอะพี่” สุกี้เอ่ยขึ้นเมื่อเลือกสินค้าเกือบทุกอย่างที่ใจของเขาปราถนาอยากได้มาครอบครอง

“ซื้อได้อีกนะพี่ไม่ว่าอะไรหรอก”

“เดี๋ยวรถไม่พอใส่”

“ไม่พอไม่เป็นไรเดี๋ยวเหมาสิบล้อมาขน”

“ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวพี่นิกกี้หมดตัว เอาไว้วันหลังก็ได้”

“อือ แล้วไปไหนกันต่อดีล่ะ” นิกกี้ถามอย่างมีเลศนัย

“พี่อยากไปไหนก็ได้ สุกี้ไม่ว่าอะไรหรอก” สุกี้รู้ดีความหมายที่นิกกี้นั้นคืออะไร แต่เขาก็ยอมทำตามเพราะว่าสิ่งที่ได้มาในวันนี้ก็เพียงพอกับสิ่งที่โดนในคืนนี้

“เหรอ ถ้างั้นพี่ไปคอนโดนะ”

“ไม่รู้สิ” สุกี้แกล้งทำไขสือไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น

นิกกี้จึงไม่รอช้ารีบช่วยสุกี้ขนของเดินไปที่รถ และรีบขับรถพาสุกี้ไปยังคอนโดของเขาในทันที เพราะเป็นอาทิตย์แล้วที่นิกกี้ไม่ได้เจอสุกี้และไม่ได้รับสัมผัสนั้นอีกเลย

เมื่อนิกกี้มาถึงยังคอนโดเขาก็ไม่รอช้า เพราะมีเวลาอีกไม่มากเท่าไรนัก ต้องรีบพาสุกี้ไปส่งที่บ้าน ขืนพาไปช้าอาจมีปัญหากับพ่อแม่ของสุกี้เป็นได้ ทุกอย่างในค่ำคืนนี้จึงเป็นอะไรที่เร่งรีบและไม่มีเวลาทำอะไรมากนัก

“อมให้พี่เลยนะ”

นิกกี้ถอดกางเกงออกจนหมด และเผยเห็นท่อนเอ็นที่ไม่ได้ใหญ่มากนัก สุกี้ก็ทำตามที่นิกกี้ต้องการทุกอย่าง เขาจึงไม่รอช้าเช่นกันรีบจับท่อนเอ็นแล้วก้มลงสัมผัสในทันใด พร้อมกับรูดลงอย่างรวดเร็วด้วยความเร่งรีบ จนทำให้นิกกี้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วแท่งลำท่อนเอ็นของเขา

“อ่า อ่า อ่า” นิกกี้ครางด้วยความเสียวซ่าน

ความเสียวซ่านนั้นทำให้นิกกี้ต้องรีบเปลื่ยนพลิกผัน มาเป็นฝ่ายกระทำบ้างเพราะด้วยเวลาและกลัวจะเสร็จไวเกินไป

“พอก่อน”

สุกี้รู้ได้ทันทีว่านิกกี้ต้องการทำสิ่งใดต่อจากนี้ เขาจึงถอนริมฝีปากออกจากท่อนเอ็นในทันที พร้อมกับถอดกางเกงเอกจนเผยเห็นบั้นท้ายอันขาวกลมตึง หลังจากนั้นสุกี้จึงโก้งโคงอยู่บนโซฟา นิกกี้เห็นเช่นนั้นจึงไม่รีรอ เขาจับท่อนเอ็นจ่อที่ช่องทางรักและดันพรวดเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“อุ๊ย” สุกี้รู้สึกเจ็บจึงอุทานขึ้นมา

ด้วยความใคร่อยากนิกกี้จึงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เขาจึงรีบดึงท่อนเอ็นออกเกือบสุดและดันเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็ว เขารีบกระแทกอย่างไม่รีรอใส่ไม่ยั้ง กระดกบั้นท้ายอย่างต่อเนื่อง

“ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ยิ่งนิกกี้กระแทกแรงและเร็วเท่าใด ความเสียวซ่านที่ท่อนเอ็นก็มีมากขึ้นเท่านั้น จนทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป นิกกี้จึงกระแทกครั้งสุดท้ายและน้ำในท่อนเอ็นก็พุ่งกระฉูดเข้าช่องทางรักของสุกี้อย่างฉ่ำแฉะ

“อ่า อูว์ โอ๊ย” นิกกี้ครางด้วยความเสียวซ่านชั่วครู่ก่อนถอนท่อนเอ็นออกจากช่องทางรักของสุกี้ หลังจากนั้นเขาก็นั่งบนโซฟาอย่างหมดแรง ส่วนสุกี้ก็รีบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย

บิวได้ตามยูโรไปถึงฟิสเนสและได้เล่นกล้ามด้วย เพราะอยากหุ่นล่ำยูโรจะได้สนใจเขามากขึ้นกว่าเดิม เมื่อออกจากฟิสเนสยูโรจึงต้องจำใจมาส่งบิวที่หน้าบ้าน เพราะบิวนั้นไม่ยอมเอารถมา เพราะอยากให้ยูโรไปส่งถึงบ้าน

กว่าจะถึงบ้านก็ดึกพอสมควร เพราะบิวอยากกินข้าวขึ้นมา อยากไปเที่ยวต่ออีกหน่อย ด้วยความต้องการใช้บิวเป็นสะพานใกล้ชิดมิคกี้ และอยากรู้ความเคลื่อนไหวของมิคกี้ ยูโรจึงยอมบิวทุกอย่างไม่ว่าบิวต้องการอะไร ในระหว่างขับรถกลับบ้านในทางเปลี่ยว บิวอยากลองเอ้าท์ดอร์ว่าจะสนุกอย่างไร เขาจึงจับที่ท่อนเอ็นของยูโร

“นายจะทำอะไรนี่มันในรถนะ” ยูโรมีท่าทีตกใจพอสมควร

“ก็ในรถไง เราอยากลองดูบ้าง ว่าจะเป็นอย่างไร” บิวยิ้มนิดหน่อย

ด้วยที่บิวสัมผัสท่อนเอ็นจากภายนอกอยู่นาน จนทำให้ท่อนเอ็นของยูโรนั้นแข็งชูชันขึ้นมา เขาจึงอดใจไม่ไหวเลยจอดรถอยู่ข้างทาง

“จะทำก็รีบทำ”

บิวไม่รอช้าปลดตะขอกางเกงและแกะกระดุมออกทีละเม็ดแล้วควักท่อนเอ็นอันใหญ่ยาวออกมา บิเห็นเช่นนั้นเขารีบก้มลงสัมผัสท่อนเอ็นทันที พร้อมใช้ปลายลิ้นตวัดไล้เลียอย่างหิวกระหาย ต่อด้วยห่อริมฝีปากรูดท่อนเอ็นขึ้นลงอย่างช้าๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นเมื่อได้ยินเสียงครางของยูโร

“อือ อือ อือ” ยูโรครางออกมาด้วยความเสียวซ่านอย่างถึงใจ

บิวรีบรูดท่อนเอ็นขึ้นลง พร้อมกับดูดเป็นระยะจนยูโรต้องจับศีรษะของบิวกดลง แต่บิวก็ยังไม่ยอมแพ้รูดขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง

“โอ๊ย จะเสร็จแล้ว อ่า” ยูโรครางออกมาและพูดในทีเดียว

เมื่อบิวได้ยินเสียงครางเขาจึงรีบถอนท่อนเอ็นออกจากปากทันที พร้อมกลับถลกเสื้อของยูโรขึ้นสูง ส่วนอีกมือก็จับท่อนเอ็นสาวขึ้นลงอย่างเร่งรีบและรวดเร็ว จนยูโรทนไม่ไหวปล่อยน้ำในกายพุ่งออกมาเต็มหน้าท้องของตัวเอง

“อ่า อ่า อ่า” ยูโรหลับตาพริ้มเผยอปากเล็กน้อย

บิวรีบหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดน้ำในกายของยูโรทันที เมื่อเป็นที่สะอาดเรียบร้อยแล้วเขาจึงดึงเสื้อลงมาปิดตามเดิม

“นายนี่มันทำได้ทุกที่จริงๆ เลย” ยูโรเอ่ยขึ้น

“ก็เหมือนนายนั่นแหละ ที่ยอมให้เราทำได้ทุกทีเหมือนกัน”

“สรุปพอกันใช่ไหม”

“ใช่”

ยูโรไม่ได้พูดอะไรต่อเขารีบขับรถออกจากทางเปลี่ยวทันที เพื่อที่จะไปส่งบิวกลับบ้าน เพราะเป็นช่วงเวลาที่ดึกพอสมควรแล้ว