รักแท้หรือรักลวง

      หลังเลิกเรียนเป็นอีกครั้งที่ก็อตตัดหน้ามิคกี้ เขาได้พาตัวของสุก้าออกไปนอกมหาวิทยาลัย เพราะสุกี้ได้ช่วยให้ก็อตและสุก้าได้ไปด้วยกัน

           “เย็นนี้เราไปเที่ยวไหนกันดีไหม”ก็อตเอ่ยขึ้น

           “ไม่ไปหรอกสุก้าต้องกลับบ้านมันก็เย็นแล้วด้วย”

           “ไปหาอะไรกินแถวนี้ก็ได้แล้วค่อยกลับ”

           “ไม่เอาหรอก”

           “ต้องกินซิ เดี๋ยวพี่จะพาไปกินไอศกรีมอร่อยๆกินไหม”

           “ไม่กินหรอก”

           “ใช่สิ พี่ไม่ได้รวยเหมือนคนอื่นเขา สุก้าเลยไม่ค่อยอยากไปไหนกับพี่ ส่วนคนที่สุก้าอยากไปด้วยเขาไปกลับใครก็ไม่รู้เนาะ”

           ด้วยสุก้ามีนิสัยที่เกรงใจคนพอสมควร เขาจึงไม่อยากปฏิเสธก็อตซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่คณะ และอีกอย่างหนึ่งเขายังรู้สึกเศร้าใจหลังจากสุก้าโกหกว่ามิคกี้ไปกลับบอมบอม แต่สุก้าหารู้ไม่ว่าสุกี้นั่นแหละที่ลากมิคกี้ไปที่อื่นหาใช่บอมบอม

           “ก็ได้ แค่กินไอศรีมพอนะ”

           “แน่นอนอยู่แล้วสุก้า แค่ไปกินไอศกรีมกับพี่แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว”

           “ถ้างั้นเราก็ไปกันเถอะ”

           ก็อตและสุก้าเดินเดียงคู่ข้ามสะพานลอยไปยังอีกฟาก เพื่อที่จะไปกินไอศกรีมที่ก็อตเชิญชวน เมื่อทั้งคู่มาถึงต่างก็สั่งไอศกรีมคนละถ้วย

           “พี่ดีใจมากเลยที่สุก้าไม่รังเกียจพี่”

           “สุก้าจะไปรังเกียจพี่ทำไมล่ะ ก็พี่ก็อตเป็นรุ่นพี่ที่คณะนี่ สุก้าต่างหากที่ต้องเกรงใจพี่ก็อต”

           “ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก พี่ก็ต้องเลี้ยงน้องซิและต้องดูแลด้วย”ก็อตแสร้งอมยิ้ม

           “ดูแลผิดคนหรือเปล่า พี่ก็อตต้องไปดูแลน้องรหัสของพี่โน้น”

           “บอมบอมน่ะเหรอ ตอนนี้พี่ไม่ต้องดูแลแล้ว เพราะมีคนดูแลแทนพี่อยู่นะ”

           “ใคร”สุก้ามีสีหน้าที่สงสัย

           “แหม ก็เพื่อนร่วมคณะของสุก้าไง มิคกี้นั่นแหละเห็นเทียวรับเที่ยวส่งกันตลอด”ก็อตมองใบหน้าของสุก้าที่เริ่มเศร้าลง จนเขารู้สึกสงสารและและใจคอไม่ดี เนื่องด้วยก็อตรู้สึกผิดที่หลอกและโกหกสุก้า แต่เขาก็พยายามสลัดความคิดนั้นทิ้งไป เพราะความรักที่มีต่อบอมบอมมีมากว่าความสงสารสุก้า

           “เหรอ”

           “พี่ขอโทษ พี่ก็ปากไม่ดีพูดไปเรื่อย”ก็อตแกล้งตบปากตัวเอง

           “ไม่ใช่ความผิดพี่ก็อตหรอก เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ใจของแต่ละคน ซึ่งไม่มีใครผิดหรือถูกหรอก เพราะเราไม่สามารถไปบังคับจิตใจใครได้ เหมือนเรายังบังคับตัวเองไม่ได้เลย”สุก้าพยายามไม่คิดเรื่องนี้ และมองโลกไปในทางบวก

           เมื่อก็อตได้ยินคำพูดที่กลั่นมาจากความรู้สึกข้างในของสุก้า เขาจึงรู้สึกถูกชะตากับสุก้าขึ้นมานิดหน่อย จนเขาอยากจะทำความรู้จักมากกว่านี้ เขามีความคิดว่าจะพยายามรักสุก้าให้ได้ เพื่อไถ่ความผิดที่ทำไว้กับสุก้า

           “ความคิดของสุก้านั้นดีมากเลย พี่นับถือน้ำใจของสุก้ามากเลยรู้ไหม”ก็อตพูดออกมาจากใจจริงในครั้งนี้

           “มันเป็นเรื่องจริงที่เราต้องยอมรับให้ได้ และอีกอย่างสุก้าไม่ชอบไปสู้รบแย่งชิงกับใครหรอก”

           เมื่อไอศกรีมที่สั่งมาถึงสุก้าจึงรีบตักกินทันที เพราะในตอนนี้เขาอยากจะกลับไปบ้านเพื่อทำใจในเรื่องที่รับรู้จากปากของก็อตและสุกี้น้องฝาแฝดของตัวเอง

           “กินซิ”ก็อตเริ่มยิ้มให้สุก้าจากใจริง

           “พี่ก็อตก็กินด้วย”สุก้าก็ยิ้มแบบฝืนตามมารยาท แต่ก็ไม่สามารถปิดบังซ่อนเร้นความเศร้าในใจได้

           สุก้าตักไอ้ศครีมกินเรื่อยๆ ส่วนก็อตได้แต่นั่งอมยิ้มมองสุก้ากินไอศกรีมอย่างมีความสุข เพราะเขารู้สึกได้ว่า เริ่มชอบสุก้ามากขึ้น เมื่อได้เห็นอากัปกิริยาที่เรียบร้อยน่ารักของสุก้า

           “พี่ก็อตมองอะไรทำไมไม่กินล่ะ”

           “ก็มองคนน่ารักไง สุก้ารู้ตัวไหม”ก็อตพูดตามความรู้สึกที่ได้รับมาเมื่อครู่

           “สุก้าไม่คิดเลยว่าพี่ก็อตจะปากหวานกับเขาด้วย”

           “พี่ไม่ได้ปากหวานแต่พี่พูดจากใจจริงนะ”

           “เอาละ สุก้าไม่พูดด้วยแล้วพูดอะไรไปพี่ก็อตก็ชมสุก้าตลอด แบบนี้ก็ไม่ไหวหรอกนะ”สุก้าก้มหน้าตักไอศกรีมกินต่อ

           “ทำไมล่ะ”

           “ก็ไม่มีอะไรหรอกสุก้าก็พูดไปเรื่อยๆนั่นแหละ พี่ก็อตมัวแต่พูดไอศกรีมละลายหมดแล้ว รีบๆกินเข้าเดี๋ยวเราจะได้กลับบ้านกัน”

           “ไม่ต้องกลัวหรอกพี่กินไวและคำใหญ่เดี๋ยวก็หมดต่อให้สุก้าก่อนดีกว่า”

           “ตามใจพี่เลย”

           ความรู้สึกของก็อตได้เปลื่ยนไปอย่างชัดเจน เมื่อเขาเริ่มเห็นความน่ารักและตัวตนของสุก้ามากขึ้น ส่วนสุก้านั้นใจยังแน่วแน่อยู่กับมิคกี้ เพราะเป็นรักแรกและรักเดียว แ ต่เขาก็ต้องทำใจ เพราะสุกี้น้องของเขาขอร้อง ซึ่งสุก้าก็ตั้งใจไว้แล้ว่า ต่อไปนี้จะค่อยๆทำตัวเหินห่างจากมิคกี้

           เมื่อสุก้ากินไอศครีมหมด เขาก็เงยหน้าขึ้นและมองก็อตที่กำลังกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อย สุก้าจึงคิดขึ้นได้ในทันทีว่าน่าใช้ก็อตเป็นตัวช่วยกันมิคกี้ เพื่อให้น้องตัวเองได้สมหวังในรักกับมิคกี้

           “มองพี่ทำไม พี่ขอถามกลับบ้างนะ อย่าบอกนะมองอย่างเดียวกับพี่”

           “เอ่อ”สุก้าไม่รู้จะพูดอะไร เพราะอดขำคำพูดของก็อตไม่ได้ 

           “ยิ้มอะไร”ก็อตถาม

           “เปล่า”

           “ก็เห็นอยู่”

           “พี่ก็อตกินอิ่มแล้วนิ สุก้าก็อิ่มแล้วด้วยเรากลับกันเถอะ”

           “แต่พี่ไม่อยากกลับเลยพี่อยากนั่งต่ออีกสักพัก”

           “วันหลังยังมีอยุ่”สุก้ายิ้มนิดๆ

           “ก็ได้”ก็อตยิ้มเบิกกว้างทันที เพราะเขาคิดว่าแผนการใช้ได้ผล

           สุก้ายิ้มนิดหน่อยและไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าที่จะใช้ก็อตเป็นตัวช่วย ให้ห่างมิคกี้แค่นั้น สุก้าจึงคิดวันต่อๆไปก็ต้องไปไหนกับก็อตให้มากขึ้น เพื่อให้มิคกี้เข้าใจผิดถึงแม้เขาจะเจ็บซ้ำสักปานใด แต่สุก้าก็ทนได้เพื่อให้น้องสุดที่รักสมหวัง

           ในห้วงเวลาเดียวกันสุกี้ก็อยู่กับมิคกี้ในรถกันเพียงสองคน ซึ่งบอมบอมเห็นจึงรีบตามมาแต่ไม่ทัน บอมบอมจึงพลาดโอกาสนี้ให้กับสุกี้อย่างเสียมิได้

           “ป่านนี้พี่สุก้าไปอยู่ไหนกับพี่ก็อตไม่รู้หนอ”สุกี้พยายามหเล่ตามมองมิคกี้

           “พี่ก็อต ไปไหนมาไหนกับสุก้าบ่อยเหรอ”มิคกี้เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าราบเรียบ

           “ก็ไปหลายครั้งนะ แล้วอีกอย่างกลางคืนก็คุยกันจนดึกดื่นกว่าจะนอน สุกี้ว่าพี่สุก้าคงชอบพี่ก็อตแล้วแน่เลย”สุกี้ยิ้มในใจที่ได้ใส่ร้ายพี่ตัวเอง

           “เหรอ”มิคกี้ยังหน้านิ่งอยู่เหมือนเดิม

           “ใช่ สุกี้เลยเหงาๆ”

           “สุกี้เหงาเป็นด้วยเหรอเนี่ย”มิคกี้หันมามองสุกี้

           “พูดอย่างกับสุกี้ไม่มีหัวใจอย่างนั้นแหละ”

           “เราขอโทษไม่ได้ตั้งใจ”

           “ไม่เป็นไรหรอกสุกี้ล้อเล่น แต่สุกี้ว่ามิคกี้น่าจะเหงาและไม่สบายใจมากกว่าสุกี้อีกนะ”

           “รู้ได้ไง”

           “ทำไมจะไม่รู้ ใครๆเขาก็รู้ว่ามิคกี้ชอบพี่สุก้า ส่วนพี่สุก้าก็เหมือนจะชอบมิคกี้ แต่แล้วพี่สุก้าก็ทิ้งมิคกี้ ไปชอบพี่ก็อตอย่างที่เห็นๆกันอยู่”

           “ไม่จริงมั้ง”มิคกี้พยายามปฏิเสธคำพูดของสุกี้ แต่ความรู้สึกนึกคิดก็เช่นเดียวกับสุกี้

           “ไม่จริงก็ไม่จริง แต่ถ้ามิคกี้อยากคลายเหงา หรือไปปลดปล่อยความเครียดบอกสุกี้ได้นะ”

           “น่าสนใจดีนะ”

           “อยากไปไหมถ้าไปก็ตอนนี้เลย”

           “ที่ไหนล่ะ”มิคกี้ถามด้วยความอยากรู้ และเขาก็อยากไปปลดปล่อยความรู้สึกที่กำลังเศร้าอยู่เหมือนกัน

           “ไปเที่ยวกลางคืน ไปกินบรรยากาศหาเบียร์เย็นๆดื่มแก้เซ็งดีไหม”

           “จะดีเหรอ”

           “ดีสิ”

           มิคกี้ครุ่นคิดชั่วครู่และเขาก็ได้คำตอบในใจ ซึ่งเขาก็อยากไปเหมือนกัน เพราะจะได้คลายเครียดและปลดปล่อยอารมณ์ที่คั่งค้างความรู้สึกกลัดกลุ้มออกไปให้หมด

           “ก็ได้”

           “ถ้างั้นไปส่งสุก้าที่บ้าน สุกี้ไปเเปลื่ยนเสื้อผ้าก่อน”

           “ก็ได้ ตอนค่ำเราจะมารับสุกี้ก็แล้วกัน”มิคกี้พูดอย่างเหม่อลอยด้วยความเศร้า เพราะเขารู้สึกอกหักเมื่อโดนสุกี้หลอกว่าสุก้าไม่ได้รัก

           “ถ้างั้นคืนนี่เราสนุกให้สุดเหวี่ยงไปเลยดีไหม”

           “คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง อย่าลืมนะว่าเราเป็นลูกรัฐมนตรี จะทำอะไรก็ต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ”

           “ใช่ สุกี้ลืมไปเลย แค่ตึงๆก็พอหลังจากนั้นค่อยกลับก็ได้เนาะ”

           “ก็คงต้องตามนั้นแหละ”

           ในความรู้สึกของสุกี้ตอนนี้ เขาดีใจอย่างที่สุดและหวังว่าจะได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ่งกับมิคกี้ ส่วนมิคกี้เขารู้สึกเศร้าใจแค่อยากหาที่ระบายความเศร้าแค่นั้น มิคกี้จึงตอบตกลงโดยลังเลนิดหน่อยก่อนตัดสินใจไปเที่ยวกับสุกี้