All Chapters of ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค3: Chapter 1 - Chapter 10

มือทั้งสองข้างของบอมบอมที่ดันหน้าอกของมิคกี้ไว้นั้น ได้สร้างความลำบากให้กับมิคกี้ที่จะกินมันฝรั่ง มิคกี้จึงใช้มือที่เหลืออีกข้างหนึ่ง จับมือของบอมบอมออกมาจากหน้าอกของเขา ให้มาจับที่ต้นคอของตัวเอง หลังจากนั้นมิคกี้ก็ใช้มือนั้นประคองท้ายทอยของบอมบอม ส่วนริมฝีปากของมิคกี้ก็ขยับเข้ามาใกล้มันฝรั่งที่บอมบอมกัดไว้ ส่วนบอมบอมก็เผยอปากเล็กน้อย มิคกี้ค่อยๆเขยิบริมฝีฝากเข้าชนปากของบอมบอม บอมบอมกัดมันฝรั่งเพื่อให้ขาด เข้าไปภายในปากของเขา แต่ริมฝีปากของมิคกี้ด้านบนได้เข้าไปสัมผัสริมฝีปากด้านล่างของบอมบอม เมื่อบอมบอมกัดมันฝรั่งขาดเขาก็รีบกลืนเข้าปำภายปากทันที แต่ก็ยังหลงเหลือเศษน้อยอยู่บางส่วน ที่ติดริมฝีปากข้างบนของบอมบอม มิคกี้จึงขยับริมฝีปากด้านบนของเขาขึ้นไปประกบทัน และเอียงคอนิดหนึ่ง ใช้มือที่จับศีรษะของบอมบอมไว้ดันเข้ามา เพื่อให้ริมฝีปากชนและซ้อนกัน มิคกี้ใช้ริมฝีปากดูดเศษมันฝรั่งที่เหลือ เข้ามาภายในปากของเขาทันที พร้อมกับรูดริมฝีปากที่ประกบปากบอมบอมอยู่ออกมาอย่างช้าๆ บอมบอมรีบถอนมือที่ประคองต้นคอของมิคกี้ออก เฉกเช่นเดียวกับมิคกี้ก็เลิกประคองศีรษะของบอมบอม มิ

สองหนุ่มเพื่อนชี้ตั้งแต่เตรียมอนุบาล บอมบอมและบิวเดินคู่กันมาที่คณะบริหารธุรกิจ แค่ทั้งสองเดินมาถึงที่หน้าคณะ ต้องหยุดชะงักในทันใด เพราะภาพตรงหน้านี้นั่นสร้างความรำคาญใจแก่บอบอมอย่างมาก ส่วนบินั้นไม่ค่อยเท่าไร เพราะนิสัยของบิวยอมคนมาตลอด “ดูมิคกี้ของนายนั่น นั่งตรงกลางระหว่างสุกี้สุก้า”บิเอ่ยขึ้น “มิคกี้ไม่ใช่ของเรา” “ไม่ใช่ก็เหมือนใช่ เมื่อวานเนี่ยหวานต่อหน้าคนตั้งเยอะ จำไม่ได้เหรอจูบปากกันด้วย เราเกือบเป็นสายวายเลย” “มันเป็นเกมไม่มีอะไรหรอก เราไม่ได้รู้สึกกับมิคกี้สักนิดจริงๆนะ” “สักนิดก็ไม่มีเหรอ มิคกี้ออกจะหล่อ หุ่นแซ่บ เมื่อคืนเราไปส่งเฟสมิคกี้มาไง คนติดตามหลักล้านโน้นนายรู้ไหม” “ไม่รู้และก็ไม่อยากรู้ ก็เขาเป็นลูกรัฐมนตรีนี่ ถึงไม่หล่อใครๆก็ต้องสนใจเป็นธรรมดา” “แล้วนายไม่สนใจบ้างเหรอ” “ไม่หรอก คนอย่างเรานะ ต้องมีคนมาสนเราก่อน เราค่อยสนใจตอบ” “แบบนั้นชาติหน้ามั้ง”บิวอมยิ้ม “บิวนายเพื่อนใคร” “เพื่อนมิคกี้” “บิว”บอมบอมเสียงสูง “พูดเล่น ค

ในระหว่างทางบอมบอมพยายามนั่งนิ่งๆไม่พูดจากับมิคกี้ ส่วนมิคกี้อยากจะแกล้งบอมบอมใจจะขาด แต่ในเมื่อบอมบอมนิ่งเงียบเขาจึงไม่รู้จะพูดอะไร มิคกี้เลยหาวิธีเพื่อให้บอมบอมพูดอะไรออกมา เขาจึงแกล้งเบรครถกะทันหัน จนบอมบอมเซไปข้างหน้า “นายจะเบรครถทำไม ข้างหน้าไม่เห็นมีอะไรเลย เกิดรถข้างหลังเบรคไม่ทันมาชนทำไง” “ใครจะโง่ไม่ดูรถคันหลังก่อนล่ะ หรือว่านายจะทำแบบนั้น ถึงว่าซิพ่อนายไม่ยอมให้ขับรถทั้งที่บ้านก็รวย”มิคกี้อมยิ้ม “มิคกี้นายจะมาดูถูกเรามากไปแล้วนะ อาจจะใช่เราขับรถไม่แข็ง แต่ไม่ทำแบบที่นายพูดหรอก” “เหรอ สอนให้ไหม” “ขับรถไม่แข็งไม่ได้หมายความว่าขับไม่เป็น แค่รอพ่อซื้อรถให้ในวันเกิดแค่นั้นแหละ” “วันเกิดเมื่อไร” “ไม่ต้องรู้สักเรื่องได้ไหม เราไม่เชิญนายหรอก”บอมบอมมองหน้ามิคกี้ด้วยสายเย้ยหยัน “ไม่บอกก็ได้เดี๋ยวสืบเอา” “ไปสืบของแฝดนั่นไม่ดีกว่า ได้ข่าวว่านายชอบนักชอบหนา” “ใช่ชอบมาก แต่กับคนใกล้ๆไม่ชอบเลย” “ใครเขาอยากให้ชอบล่ะ”บอมบอมรู้สึกเจ็บใจกับคำพูดของมิคกี้ “เหรอ

บอมบอมรอมิคกี้ไม่ไหวด้วยเวลาเริ่มดึกพอสมควร เขาจึงขอตัวกลับบ้านโดยมีนิกกี้มาส่ง ตอนแรกบอมบอมจะให้คนขับรถมารับ ทว่าคุณหญิงโสภิตาไม่ยอม บอมบอมจึงจำยอมแต่โดยดีให้นิกกี้มาส่ง “มิคกี้นี่ไม่ได้เรื่องเลยนะ พี่ส่งข้อความไปแล้วแท้ๆบอกให้มาไวๆ”นิกกี้พูดขึ้นระหว่างขับรถพาบอมบอมไปส่งบ้าน “แฟนเขานี่” “อะไรนะ”นิกกี้มีสีหน้าตกใจ “อ๋อ เปล่าครับ”บอมบอมเผลอพูดออกไป “แล้วไป พี่ตกใจหมด” “ตกใจเรื่องอะไรครับ” “พี่ก็นึกว่ามิคกี้ชอบผู้ชาย”นิกกี้อมยิ้มนิดๆ “อันนี้บอมบอมก็ไม่รู้ ยุคสมัยมันเปลื่ยนไปแล้ว ถึงมิคกี้จะชอบผู้ชายมันไม่ใช่เรื่องผิดไม่ใช่เหรอครับ” “พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ถึงมิคกี้จะชอบผู้ชายหรือผู้หญิงก็เรื่องมิคกี้ พี่อายุมากกว่ามิคกี้ไม่กี่ปีเอง พี่รับได้ไม่ว่าน้องของพี่เป็นแบบไหน” “มิคกี้โชคดีมากเลย ที่ได้พี่นิกกี้เป็นพี่ชาย” “แต่พี่โชคร้ายนะ ได้มิคกี้มาเป็นน้องชาย หาเรื่องชวนปวดหัวประจำ” “มิคกี้ดื้อเหรอครับ” “ไม่ดื้อหรอก เอาแต่ใจนิดนึง เราเป็นพี่ต้องยอมท

ในช่วงหลังพักเที่ยง เมื่อบอมบอมกับบิวกินข้าวเสร็จ เขาทั้งสองจึงมานั่งหน้าซุ้มคณะบริหารธุรกิจ “บิวเรื่องนายกับยูโรเป็นไงบ้าง คืบหน้าไปถึงไหนบอกหน่อยได้ไหม”บอมบอมเอ่ยถาม “คืบหน้าอะไรล่ะ บล็อกเราทุกทางในโซเซียล เกลียดอะไรเรานักหนาก็ไม่รู้”บิวถอนหายใจเฮือกใหญ่ “มันก็แปลกๆน่ะ นายก็ออกจะน่ารัก นิสัยก็ดี บ้านก็รวย เรียนก็เก่ง ยูโรก็น่าจะสนใจนายบ้างนะ อย่างน้อยก็ต้องแคร์ความรู้สึกนาย ไม่น่าจะบล็อกการติดต่อทุกช่องทางหรอก” “ที่พูดมาตัวนายหรือเรากันแน่” “นายซิ จะเป็นเราได้ไง” “เหรอ นั่นนะสิเราก็สงสัยเหมือนกัน เราสองคนก็ออกจะเพอร์เฟค” “หรือว่ายูโรมีแฟนอยู่แล้ว”บอมบอมเอ่ยขึ้น “ฟงแฟนอะไร วันๆเห็นอยู่แต่กับมิคกี้ ขนาดอยู่กันคนละมหาวิทยาลัยนะ” “หรือว่ายูโรแอบชอบมิคกี้”บอมบอมแสดงท่าทีตกใจ “ไม่ต้องมาตกใจเวอร์ปานนั้น” “มันอาจเป็นไปได้นะ มิคกี้หล่ออยู่นะ ยูโรอาจเผลอใจไปรักก็ได้” “ไม่จริงหรอก อย่ามาพูดให้ใจคอไม่ดี แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นนายก็ต้องแทรกกลางระหว่างมิคกี้กับยูโรใ