เมื่อสาวสวยอย่าง ใบหลิว ที่ไม่เอาไหนที่สุดในครอบครัวโดนบังคับแม่บังคับคุมความประพฤติโดยพี่ชายและเพื่อนๆ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนใครๆก็ต่างส่ายหัว ใครจะคุมเธอให้อยู่มัดได้นอกจาก ปาร์ค เพื่อนพี่ชายสุดโหดคนนั้น
View More"หยุด!!!"หญิงสาวคนสุดท้ายกำลังจะเง้อมือขึ้นมาตบใบหลิวอีกสักฉาด แต่ก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยห้ามเธอไว้เสียก่อนเธอจึงค้างอยู่อย่างนั้น ใบหลิวเห็นว่าเป็นจังหวะดีจึงประทับลงฝ่ามือลงบนหน้าผู้หญิงคนนั้นเต็มแรง ห้องที่เงียบลงทำให้เสียงฝ่ามือที่ปะทะเนื้อแก้มดังลั่นห้องนั้นเพี๊ยะ!!!ปาร์คมองใบหลิวนิ่งด้วยสายตาเรียบเฉย ทุกคนก้มหน้าหมดมีแต่ใบหลิวที่หันไปมองผู้มาเยือน ร่างสูงของเขาเดินเข้ามาหาเธอพร้อมใบหน้าและสายตาที่ดูดุดันมากกว่าปกติ"นี่มันที่ทำงาน ไม่ใช่สนามมวย""เอ่อ...คือ....""ผมไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น ไปแก้ตัวกับฝ่ายบุคคลเอง""คุณชรันขา....แต่เด็กนี่....""ลัลล์ลลิต เข้าไปพบผมที่ห้องด้วย"ทุกคนไม่ทันได้เอ่ยปากพูดอะไร ปาร์คก็เดินเข้าห้องไปด้วยความหัวเสีย ส่วนหญิงสาวสี่คนก็ต้องเดินออกไปยังฝ่ายบุคคล ใบหลิวเดินตามปาร์คเข้าห้องไปไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ ใบหลิวก็พูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย"ใบไม
.ปาร์คขับรถเข้ามาจอดในที่จอดรถประจำตำแหน่ง เพียงแค่รถแล่นเข้ามาทุกคนก็มองเป็นตาเดียว พอชายหนุ่มลงจากรถสาวๆ ที่ทำงานในโรงงานต่างก็พากันกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่โต แต่พอใบหลิวเดินลงมาจากรถเสียงกรี๊ดก็เงียบลงกลายเป็นเสียงซุบซิบแทน ทุกสายตาจ้องมองมายังเธอที่ยืนข้างทายาทโรงงานน้ำมันสุดหล่อด้วยความสงสัย ใบหลิวไม่ค่อยชินกับเหตุการณ์เหล่านี้เท่าไหร่นัก แต่เธอเก่งเรื่องการเมินคนอยู่แล้ว เธอจึงเก๊กหน้าไม่สนใจมันซะก็สิ้นเรื่อง"ตามพี่มา...อ้อ แล้วอยู่ที่นี่ต้องเรียกพี่ว่าคุณชรัน""คุณชรัน? คือใครล่ะคะ? พี่ชื่อปาร์ค ก็ต้องเรียกคุณปาร์คสิ""ชรันคือชื่อจริงพี่""ไม่บอกนามสกุลด้วยเลยล่ะคะ จะได้เรียกให้เต็มยศเลย""ต่อปากต่อคำจริงๆ"ปาร์คส่ายหน้าก่อนจะเดินนำเธอเข้าไปที่ตึกบริหาร ใบหลิวก็รีบเดินตามเข้าไปเพราะกลัวจะหลง โรงงานกว้างขวางขนาดนี้ถ้าหลงคงได้หาทางออกเป็นวันแน่ๆ ปาร์คนำเธอมายังหน้าห้องฝ่ายบุคคลพร้อมกับบอกให้เธอรออยู่หน้าห้อง ส่วนเขาเดินเข้าไปคุยกับหัวหน้าฝ่ายบุคคลครู่หนึ่งก็เดินออกมา"เดี๋
.ปังๆๆๆ!!"ไอ้ปาร์ค!! ตื่นโว้ยยย!!"เสียงเคาะประตูลั่นพร้อมกับเสียงตะโกนเรียกของบิลลี่เพื่อนรัก ทำเอาปาร์คต้องตื่นและเดินไปเปิดประตูทั้งที่ตาข้างหนึ่งยังปิดอยู่ บิลลี่มองเขาอย่างหน้าตาตื่น ปาร์คทำหน้างงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร"มึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปข้างล่างเลย""...อืม...มีไร?""บีบีมาหา นั่งรอมึงอยู่ที่ห้องรับแขก...เขาบอกติดต่อมึงไม่ได้""......."ปาร์คเงียบไปก่อนเรื่องราวเมื่อคืนจะแล่นเข้ามาในหัวของเขา ทำเอาเขาหัวเสียไม่น้อยที่ยังนึกถึงเรื่องของน้องสาวเพื่อนอยู่ทั้งที่พึ่งจะตื่นแท้ๆ ปาร์คขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตอบรับเพื่อน"เร็วๆ นะเว้ย""...เออ"ปาร์คเดินกลับไปอาบน้ำแต่งตัว ไม่นานนักเขาก็ลงมายังชั้นล่างก็เห็นว่าแฟนสาวของเขานั่งรออยู่พร้อมกับเพื่อนๆของเขา สาวสวยแต่งตัวเรียบร้อยเสื้อเชิ้ตพอดีทรงกับกางเกงสแลคเอวสูงรับกับรูปร่างของเธอได้พอดิบพอดี เธอยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาคนที่พึ่งเดินลงมา
.เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้นมาจากด้านหลังของใบหลิว เธอหันไปมองอย่างรวดเร็วก็พบว่าปาร์คได้มายืนอยู่ใกล้ๆ เธอแล้ว เขาก้มหน้าลงไปใกล้เธอจนเธอก้าวถอยหลังแทบไม่ทันปาร์คได้กลิ่นสบู่อ่อนๆ แทนที่จะเป็นกลิ่นน้ำหอมหรือกลิ่นเหล้า เขาก็เข้าใจทันทีว่าน้องสาวคนสวยตรงหน้าได้ไปแวะโรงแรมที่ไหนมาสักที่หนึ่ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่ชอบใจนักใบหลิวค่อยๆ เดินถอยหลังเพื่อที่จะเตรียมวิ่งขึ้นบันไดหนีความคาดคั้นจากเขา แต่เพราะความที่ยังไม่ได้สติครบถ้วนและบวกกับห้องมันมืดเธอจึงมองไม่เห็นขั้นบันไดใกล้ๆ ใบหลิวสะดุดขั้นบันไดจนทรงตัวไม่ได้ ปาร์คเห็นอย่างนั้นจึงรีบคว้าเอวคอดกิ่วของเธอไว้"อื้อออ....""....."เสียงครางเบาเล็ดลอดออกจากปากสวยเมื่อโดนสัมผัส ใบหลิวรีบเอามือปิดปากตัวเองแน่นพร้อมกับมองปาร์คที่ทำหน้านิ่งไม่สะทกสะท้านและไม่ได้พูดอะไรออกมา อุณหภูมิในร่างกายของหญิงสาวเริ่มร้อนขึ้นจนฝ่ามือของปาร์ครู้สึกได้ เขาลองบีบเอวบางของเธอเบาๆ"อึ๊...อื้มมม""........."มันเป็นอย่างที่เขาคิด...ปาร์
Back Burn Pubปาร์คได้เล่าเหตุการณ์ที่ได้รับโทรศัพท์ก่อนหน้าให้เพื่อนๆ ฟัง ก่อนจะรีบขับรถตรงดิ่งมายังผับ บิลลี่เองก็เริ่มไม่อยู่สุขด้วยความเป็นห่วงน้องสาวตน หลังได้รู้ว่าน้องสาวถูกชายหนุ่มหน้าตาดีพาออกไปในสภาพที่ไม่ค่อยได้สติเมื่อมาถึงปาร์คก็รีบขึ้นไปบนห้องควบคุมเพื่อเช็คกล้องวงจรปิด ส่วนบิลลี่ กาย และออดี้ ก็แยกย้ายกันไปหาตัวใบหลิวทั้งลานจอดรถ ด้านหน้าและด้านหลังผับ บิลลี่ดึงสีหน้าตึงเครียดทันทีเมื่อหาเท่าไหร่ก็ยังหาไม่เจอ จนชายหนุ่มทั้งสี่คนเดินมารวมตัวกันอยู่โซนวีไอพีชั้นบน"พวกมึงหาน้องกูเจอยังวะ?" -บิลลี่"ไม่ว่ะ" -กาย"กูเหนื่อยละเนี่ย ว่าที่แฟนกูไปไหนวะ" -ออดี้"น้อยๆ หน่อยไอ้ออดี้ น้องเพื่อนนะเว้ย" -กาย"แล้วมึงอ่ะ ไอ้ปาร์ค?" -บิลลี่"มันยังไม่ได้ไปไหนเลยนอกจากห้องควบคุม มึงก็ช่วยเพื่อนหน่อยเถอะ ไอ้บิลมันจะบ้าตายอยู่แล้ว" -ออดี้"น่ารำคาญชิบ..เดี๋ยวกูเอง"ปาร์คพูดอย่างหัวเสีย ก่อนจะเรียกเพื่อนมองลงดูชายหนุ่มหน้าดีคนหนึ่งที่กำลังเต้นอย
..รถหรูสองคันขับเข้าในบ้านหลังใหญ่ในตัวเมือง พร้อมกับจอดรถไว้ที่โรงจอดรถด้านข้าง ทั้งสี่คนเดินลงจากรถ บิลลี่ช่วยน้องสาวหอบกระเป๋าและสัมภาระขึ้นไปบนห้อง ด้านล่างว่ากว้างแล้ว แต่ด้านบนก็กว้างไม่แพ้กันมีห้องนอนทั้งหมด5ห้องพอดิบพอดี ชายหนุ่มทั้งสี่มีห้องเป็นของตัวเองคนละห้อง มันจึงเหลือห้องว่างอยู่หนึ่งห้อง นั่นคือห้องที่ใบหลิวจะต้องเข้ามาอยู่ ตรงข้ามห้องเธอคือห้องของปาร์ค ส่วนข้างๆห้องเธอเป็นห้องของบิลลี่ ส่วนข้างๆ ห้องของปาร์คก็จะเป็นห้องของกาย ถัดไปก็ห้องของออดี้เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เป็นห้องนอนที่ไม่กว้างนักเพราะมีเตียงใหญ่เรียบหรู ปลายเตียงมีโซฟาไม่มีพนักพิงไว้ดูทีวี และทุกห้องก็มีห้องน้ำในตัว"พี่วางของไว้ตรงนี้นะ รีบอาบน้ำแต่งตัวจะพาไปกินข้าวข้างนอก""ไม่ไป...""เจ้าใบ อย่าดื้อกับพี่สิ""...ทำไมพี่ต้องมาซื้อบ้านอยู่กับพวกพี่ปาร์ค ทำไมไม่ซื้อคอนโดอยู่เองจะได้เป็นส่วนตัวไปเลย""พี่เองก็ยังไม่พร้อมขนาดที่จะผ่อนบ้านราคาขนาดนี้คนเดียวหรอกนะ และอีกอย่างพวกมันก็ไม่ได้ติดแถมยังไงก็ต้องสิงอยู่บ้านใครคนใ
..ใบหลิวเดินลงจากชั้นบนมาได้ยินแม่บ่นอุบอิบเรื่องของเธอให้พี่ชายฟัง ทุกคนมองไปทางต้นเสียงก็เห็นหญิงสาวสวยร่างอรชรเดินลงมา เธอใส่เพียงกางเกงยีนขาสั้นและเสื้อยืดคอวีสีขาวบาง เพื่อนๆ ของพี่บิลลี่ถึงกับมองค้าง อกเป็นอกเอวเป็นเอวตัวเล็กบางหุ่นนาฬิกาทรายที่ผู้หญิงทุกคนอยากจะมี ไม่ต้องแต่งตัวมากก็รู้สึกถึงเสน่ห์น่าเข้าหาจากเด็กอวบท้วมหน้าแป้นแล้นเปลี่ยนเป็นสาวสวยขนาดนี้เชียวหรือ ใบหลิวเดินหน้ายุ่งเข้ามาหาแม่ก่อนจะไปหยิบเอี๊ยมตัวประจำมาใส่ พร้อมกับรวบผมขึ้น ทำเอาหนุ่มๆ ถึงกับกลืนน้ำลายกันเป็นแถบจนบิลลี่ต้องตบไหล่เพื่อนๆ เพื่อเรียกสติ มีเพียงปาร์คที่มองใบหลิวด้วยสีหน้าเรียบเฉย บิลลี่เดินเข้าหาน้องสาวตนเองก่อนจะคว้าคอเธอมาล็อคพร้อมกับเขกหัวเธอเบาๆ"ว่าไงยัยตัวดี...ได้ข่าวว่าดื้อมากหรอ""โอ้ย! พี่บิลเจ็บนะ""เจ็บสิจะได้จำ""พี่ใบสวยขึ้นเยอะมาก ไม่เจอกันตั้งนาน"อะอายเดินเข้ามาด้วยท่าทางดีใจสุดขีด เพราะตั้งแต่เรียนมหาลัยเธอก็ไม่ค่อยได้เจอพี่สาวของตัวเองเลย บวกกับที่เธอเองก็ไปเรียนต
11ปีผ่านไป.....สาวสวยหอบสัมภาระมากมายลงจากรถสองแถวก่อนจะพยายามลากกระเป๋าต่างๆ ของตัวเองเดินผ่านตลาดมายังบ้านไม้หลังสวยที่คุ้นเคย ร่างเล็กอรชรของเธอไม่เหมาะกับกระเป๋าใบใหญ่เลย ระหว่างเดินผ่านตลาดก็มีแม่ค้าพ่อค้ามองตามเธอเป็นแถว ไม่มีใครจำเธอได้ใบหลิวแบกกระเป๋าของเธอหยุดยืนอยู่หน้าบ้านไม้ที่อยู่ตรงกลางระหว่างบ้านสามหลังติดกัน เธอเดินเข้าบ้านพร้อมกับวางกระเป๋าลงบนโต๊ะกินข้าวตัวใหญ่ที่คุ้นเคย ก่อนจะเดินเข้าไปห้องครัวหลังบ้านก็เห็นผู้เป็นแม่กำลังทำกับข้าวอยู่ หญิงสาวเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่อย่างดีใจ"อุ๊ย! ...เจ้าหลิว มาทำไมไม่บอกแม่""คิดถึงจังเลย""เป็นไงมาไงล่ะลูก วันนี้ไม่ทำงานหรอ ไม่ใช่วันหยุดสักหน่อย""ว่าจะมาอยู่ดูแลแม่ยาวๆ""เฮ้อ...ออกจากงานอีกแล้วใช่ไหมเรา"ผู้เป็นแม่ละจากอาหารตรงหน้าพร้อมกับถอนหายใจ ใบหลิวมองดูแม่ของตนที่แก่ชราลงมากกว่าเมื่อก่อน ถึงเธอจะแวะมาบ่อยครั้งแต่ก็ไม่ได้อยู่นาน ตลอด1ปีที่ผ่านมาหลังจากเรียนจบเธอก็เปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น ทำเอาผู้เป็นแม่ถึงก
.."ไม่ต้องหรอกค่ะพี่ปาร์ค พี่ใบเขาถนัด""ไม่เป็นไร พี่ช่วยเอง"ปาร์คช่วยใบหลิวเก็บจานโดยไม่สนใจคำพูดของลูกแก้ว และช่วยยกจานทั้งหมดไปด้านหลังบ้านแล้ววางลงอ่างก่อนจะหันไปมองใบหลิวที่ยังคงนิ่งเงียบไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ปาร์คเตรียมจะช่วยเธอล้างจานแต่ใบหลิวห้ามเขาไว้ก่อน"ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่ปาร์คไปคุยกับแม่ดีกว่า เดี๋ยวใบล้างเอง""ช่วยๆ กันจะได้ไปกินผลไม้ที่พี่ซื้อมาฝาก""เดี๋ยวใบโดนแม่ดุ""งั้นพี่ยืนเป็นเพื่อน"ปาร์คพูดจบก็ยืนกอดอกรอเด็กสาวอวบท้วมที่กำลังล้างจานอย่างคล่องแคล่ว ไม่ว่าจะนานแค่ไหนตั้งแต่ที่เขาเข้ามาที่บ้านนี้วันแรกตอนปีหนึ่งจนปัจจุบันเขาปีสี่ เธอก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมแม้ว่าจะได้ยินจากบิลลี่หรือบางทีแม่รวีจะบ่นเรื่องวีรกรรมของเธอให้เขาฟังมาบ้าง แต่เขาไม่ได้สนใจนักหรอก เพราะเจอกันบ่อยกว่าทุกคนเขาจึงช่วยเธอตามมารยาทเพียงเท่านั้น"ไม่ค่อยพูดหรอเราน่ะ""พูดเรื่องอะไรล่ะคะ""บนโต๊ะกินข้าว เขาคุยกันพี่ไม่เห็นเราพูดคุยอะไรเลย"
.."แม่!! วันนี้พี่บิลจะมารับเราไปเที่ยวไหนหรอ?" -อะอาย"เห็นว่าไปเที่ยวที่หอน่ะ แต่แม่ไม่ได้ไปด้วยนะ อะอาย ใบหลิว ลูกแก้วไปกับพี่นะลูกเผื่อจะได้เข้ามหาวิทลัยเดียวกับพี่เขา""โห กว่าจะได้เข้า พี่บิลคงเรียนจบไปแล้วอ่ะ" -ลูกแก้ว"เดินตามรอยพี่บิลนั่นแหละ ใบหลิวก็ตั้งใจเรียนกว่านี้หน่อย ติด0ตั้ง5ตัว ไปดูที่มหาวิทยาลัยก็ดีเผื่อจะได้นึกอยากไปเรียนแล้วกลับมาแก้การเรียนบ้าง ไม่ใช่เอาแต่เที่ยวเล่น""ยังไงหนูก็จบให้แม่อยู่แล้วน่า แม่อย่าบ่นเยอะ""ไอ้ลูกคนนี้นี่ เดี๋ยวแม่ตีซะหรอก!"อะอายกับลูกแก้วหัวเราะให้กับใบหลิวและแม่ที่มักจะเถียงกันประจำ แต่คนที่รู้ดีที่สุดคืออะอาย ว่าทำไมพี่สาวของเธอถึงได้มีการเรียนตก อะอายรู้ว่าใบหลิวรักแม่มากแค่ไหน ถึงจะดื้อไปบ้างแต่เธอก็มักจะทุ่มเทให้กับการช่วยแม่ขายของ อาจจะไปเที่ยวเล่นบ้างตามประสาแต่ที่จริงแล้วเธอต้องการสนิทกับเพื่อนๆ เพื่อให้เพื่อนๆ สั่งข้าวแกงของแม่แล้วเธอก็มักจะเอาออร์เดอร์มาส่งให้เพื่อนๆ ที่โรงเรียนประจำ จึงทำให้ขายหมดเกลี้ยงทุกวัน...
Comments