12กลั่นแกล้ง

            คนกลุ่มใหญ่มุ่งหน้าไปทางตำหนักรับรองทันที หลิวฮูหยินพลันมองหาชายารองไหวอ๋อง แต่ทว่าไม่เจอ นางพลันมองหน้าแม่ทัพหลิวชาง

        "ไม่มีทางเป็นบุตรสาวของเราเป็นอันขาด" แม้จะตัดขาดกับนางไปแล้ว แต่ทว่าก็ยังมีความรักให้นางเสมอ

        "เหตุใดไม่เห็นชายารองไหวอ๋อง" หลิวซูซูพลันเอ่ยขึ้น ทุกสายตามองไปที่ไหวอ๋องกับชายาเอก

            เหมยซื่อสะใภ้รองตระกูลหลิวภรรยาเอกหลิวเจาขุนนางผู้ตรวจการพลันมองบุตรสาว นางคิดว่าบุตรสาวต้องรู้อะไรสักอย่าง

         คนกลุ่มใหญ่มุ่งหน้าไปที่เรือนรับรอง ฮ่องเต้กวนเหิงพลันวิตกอย่างมากหากเป็นชายารองไหวอ๋อง เขาคงจะต้องสั่งประหารนางโทษฐานทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสียชื่อเสียง

         ชายาเอกของเยียนอ๋อง ลู่อ๋อง เจาอ๋อง พลันดีใจไม่น้อยหากเป็นหลิวเหมียนจริง ๆ เพราะพวกนางไม่ได้ชำระแค้นหลิวเหมียนที่ทำร้ายพวกนาง หากหลิวเหมียนเป็นหญิงงามเมือง เรื่องนี้ถือว่าโชคเข้าข้างพวกนางโดยไม่ต้องทำอันใดเลย

          หยางอ๋องพลันกระตุกยิ้มให้เป็นชายารองไหวอ๋อง เขาจะสมน้ำหน้าไหวอ๋อง เพราะแสดงให้เห็นว่าไหวอ๋องไร้น้ำยาเรื่องบนเตียง ชายารองถึงได้ทำเรื่องน่าอายเช่นนี้

          เยียนอ๋อง ลู่อ๋อง เจาอ๋องพลันยินดีไม่น้อยหากชายารองไหวอ๋องทำเรื่องสวมหมวกเขียวให้พี่รองของพวกเขา

           เสียงอัปมงคลพลันดังขึ้นทุกคนหยุดฟัง ไม่คิดเลยว่า งานเลี้ยงของไหวอ๋องชนะศึกสงครามจะเป็นวันที่ให้ชายารองเริงรักกับชายชู้

        "เหตุใดข้าเห็นหมวกเขียวบนศีรษะไหวอ๋อง" ขุนนางท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น

          สีหน้าของไหวอ๋องเต็มไปด้วยอายสังหารทำให้ทุกคนขนลุก ลีเฟยพลันเก็บรอยยิ้มไว้ในใจ แววตาของนางพลันยิ้มอย่างยินดีปรีดา 

        องค์หญิงหกกวนอิงพลันยิ้มอย่างมีความสุขกับหลิวซูซู ครั้งนี้มีแต่ความตายเท่านั้นที่จะมอบให้หลิวเหมียน

           "เปิดประตู" รับสั่งของฮ่องเต้ทำให้เกากงกงเปิดประตู เกากงกงมิกล้าเข้าไปจึงส่งสายตาไปทางนางกำนัลน้อย

           "ชายารองไหวอ๋องจริง ๆ เจ้าค่ะ" นางกำนัลน้อยวิ่งออกมาด้วยท่าทางตกใจ 

            ทุกคนต่างมีสีหน้าตกใจ โดยเฉพาะหลิวฮูหยิน หากเป็นบุตรสาวของนางจริง หลิวเหมียนต้องโดนประหารชีวิตแน่นอนทำเรื่องบัดสีในวังหลวงเช่นนั้น

          "พี่รองข้าไม่คิดเลยว่า นางจะเป็นหญิงแพศยา" เยียนอ๋องเยาะเย้ย

"พี่รองช่างน่าสงสารนัก" ลู่อ๋องยิ้มเยาะ

             "นางทำเช่นนี้ได้อย่างไร" เจาอ๋อง อ๋องทั้งสามแม้ปากจะเห็นใจไหวอ๋อง แต่แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน

            "เกิดอะไรขึ้นรึ" ทุกคนมองสตรีที่ทรงพลังถือไม้เท้ามาทางตำหนักรับรอง นางคือเหมยไทเฮา ฉลองพระองค์พระนางสีแดง 

            "ถวายพระพรไทเฮา" ข้าราชบริพารต่างถวายการคำนับเหมยไทเฮา เนื่องจากพระนางเป็นพระมารดาของกวนเหิง

              แต่ทว่าที่สะดุดตาที่สุดคือสตรีข้างกายเหมยไทเฮา คือหลิวเหมียน นางทรงสนิทกับองค์ไทเฮาได้อย่างไร

        สีหน้าของไหวอ๋องพลันผ่อนคลายอย่างมากเมื่อรู้ว่านางอยู่กับไทเฮาตลอดมา 

           "เกิดอะไรขึ้น เราถามมิได้ยินรึไร" เหมยไทเฮาทรงกริ้วแล้ว

         "เสด็จแม่เมื่อครู่มีคนกล่าวว่า ชายารองไหวอ๋องพลอดรักกับบุรุษ แต่ทว่านางอยู่กับเสด็จแม่แล้ว นางก็พ้นมลทิน" กวนเหิงเอ่ยกับพระมารดาใบหน้างามของหลิวเหมียนระบายไปด้วยรอยยิ้ม

        "ไปลากตัวสตรีที่อยู่ข้างในออกมา บังอาจก่อกวนงานเลี้ยงต้อนรับของไหวอ๋อง" พระนางเอ็นดูหลานชายคนนี้มากที่ทำเพื่อบ้านเมือง

         กวนอิงกับหลิวซูซูพลันสบตากัน นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร 

ตุบ !!!

        หญิงร้ายชายเลวพลันออกมา "นางกำนัลองค์หญิงกับองครักษ์ของฝ่าบาทมิใช่รึ" 

          กวนเหิงพลันมองไปที่กวนอิง ยามนี้ชิงฮองเฮาพลันตกใจไม่น้อย 

           "เหตุใดจึงเป็นนางกำนัลตำหนักเจ้าที่ทำเรื่องชั่วช้าไปได้" 

        "เสด็จพ่อลูกก็ไม่ทราบเพคะ" กวนอิงพลันหวาดกลัวพระบิดาอย่างมาก

         "เมื่อตะกี้ยังไม่ทันได้เปิดประตูเข้าไป ก็มีนางกำนัลก็เป็นชายารองไหวอ๋องแล้ว" ฮูหยินท่านหนึ่งพลันเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย ทุกสายตามองไปที่องค์หญิงกวนอิง

          หากพิจารณาให้ดี เรื่องนี้เหมือนจะเป็นการกลั่นแกล้งชายารองไหวอ๋อง 

       "ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตด้วยเพคะ" นางกำนัลน้อยคนนั้นพลันวิตก นางไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหลังจากแยกชายารองไหวอ๋อง นางเดินมาก็พลันสลบไป ตื่นมาอยู่บนเตียงกับองครักษ์เสียแล้ว

         "องค์หญิงช่วยด้วยเพคะ" กวนอิงคิดว่าจะให้นางช่วยอย่างไรเล่า เพราะยามนี้เสด็จพ่อพิโรธแล้ว

          "นำตัวไปประหาร" ทั้งสองคนพากันดิ้นพล่านอย่างน่าสงสาร ชายารองไหวอ๋องพลันยิ้มเย็นให้องค์หญิงกวนอิง

          แน่นอนว่าเรื่องราวมันเป็นเช่นนี้ นางได้กลิ่นยาปลุกกำหนัด เห็นองครักษ์คนนั้นเดอนมาหานาง เข็มพิษสาดใส่เขาจนเขาสลบ จากนั้นนางรีบกระโดดมาทางหน้าต่าง เห็นเสี่ยวเตาพอดี เสี่ยวเตาจำนางได้ 

           จึงให้การช่วยเหลือหลิวเหมียนไม่คิดว่าหญิงชราผู้นั้นมีศักดิ์เป็นถึงไทเฮา นางและเสี่ยวเต่ารีบตามนางกำนัลน้อย แล้วจัดการให้นางไปอยู่ในเรือนรับรอง

      เสี่ยวเต่าพานางไปเข้าเฝ้าเหมยไทเฮา พระนางทรงพระมีเมตตามาก อีกทั้งยาที่หลิวเหมียนให้นั้นพระนางกำลังคิดว่าจะให้คนไปตามหลิวเหมียนมาเข้าเฝ้าพอดี แต่ทว่าได้เจอหลิวเหมียนในงานเลี้ยงเสียก่อน

เหมยไทเฮาพลันนึกชังธิดาของฮองเฮานัก ที่กล้ารังแกผู้อื่น...