18ความรักของไหวอ๋องที่มีต่อธิดา

หลิวเหมียนที่ส่งยาให้หมอจางหยงเสร็จแล้ว แน่นอนว่านางต้องไปที่ร้านอาหารอันดับหนึ่งเพื่อไปหาน้องชายของนางจ้าวหยง

ทันทีที่หลิวเหมียนเดินเข้ามา จ้าวหยงจำนางได้ เขาพลันเอ่ยทักทาย 

"พี่หญิงเข้ามาแล้ว เชิญนั่งขอรับ" จ้าวหยงพาหลิวเหมียนมานั่งชนชั้นสอง 

"ข้าตั้งใจจะไปหาพี่หญิงที่จวนอยู่พอดี ช่วงนี้ยอดขายร้านอาหารตกเยอะมาก ข้าไม่รู้จะขายอาหารอะไรดี"

เรื่องขี้หมาเช่นนี้ยังคิดไม่ออก ดีแล้วที่มาปรึกษานาง

"น้องชายข้า ข้าคิดสูตรอาหารให้เจ้าแล้วกัน ข้า30เจ้า70"

"ดียิ่งนักตกลงพี่หญิง ขอบคุณพี่หญิงมากขอรับ" ในที่สุดปัญหาของเขาก็ได้รับการแก้ไขเสียที หลิวเหมียนพลันให้เขาหาพู่กันกับกระดาษมาให้นาง

หลิวเหมียนไม่รอช้า เขียนเมนูกุ้งอบวุ้นเส้นให้ น้องรักอย่างจ้าวหยง

ไม่นานก็มอบให้จ้าวหยง "ขอบคุณพี่หญิงขอรับ" จ้าวหยงรับมาด้วยความดีใจ หลิวเหมียนพลันขอตัวกลับก่อนเพราะนางออกมานานมากแล้ว

"จับพวกเด็กเหลือขอนี้ไปโบยให้ตาย" จวนไหวอ๋องในยามนี้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น สองแฝดพลันโดนลงโทษให้คุกเข่ากับพื้น

หลังจากที่พวกนางสองคนออกจากเรือนเล็ก หมายจะไปหาพระบิดา แต่ระหว่างทางชนกับชายาเอกลีเฟย จนชุดที่งดงามของนางพลันเปื้อน ลีเฟยไม่ใช่คนใจดีอะไร

เดิมทีแค้นสองแฝดกับหลิวเหมียนอยู่แล้วที่แย่งไหวอ๋องไปจากนาง คราวนี้นางจะโบยไม่ให้เจ้าแฝดมีชีวิตรอดเลยล่ะ

"ชายาเอก ท่านจะไม่ใจร้ายไปหน่อยรึ พวกข้าขอโทษแล้วไง" กวนหนิงพลันเอ่ยมองชายาเอก 

"ตบปากนาง" เสี่ยวฮวาสาวใช้ลีเฟยกำลังยกมือขึ้นหมายจะตบ

"ช้าก่อน" ไหวอ๋องเดินนำหน้ามาพร้อมกับแม่นมหวังกับหวังชา

แม่นมหวังเห็นสองแฝดหายไปนาน นางรีบตามหาพบว่าสองแฝดปะทะกับพระชายาเอก แม่นมหวังคิดว่าแย่แล้ว กระนั้นจึงอ้อมไปอีกทางเข้าเรือนไหวอ๋อง ให้ไหวอ๋องมาจัดการปัญหานี้

ไหวอ๋องพลันอุ้มกวนหนิง ส่วนกวนหยูส่งให้แม่นมหวัง กวนหนิงแลบลิ้นใส่ชายาเอก

"เจ้าสั่งให้บ่าวจะทำอะไรสองแฝด" ไหวอ๋องมองลีเฟยด้วยแววตาไร้ความรัก เขากำลังโกรธนางเพราะเจ้าเด็กเหลือขอสองคนนี้ ลีเฟยพลันตัวสั่น

"ท่านอ๋อง เจ้าแฝดทำชุดข้าเลอะเจ้าค่ะ ข้าเลยสั่งให้บ่าวสั่งสอน" ลีเฟยเอ่ยไปตามตรงพร้อมให้ไหวอ๋องดูที่รอยเลอะ

"ดียิ่งนัก เด็กสองคนเป็นธิดาของข้า เจ้าก็จะไม่ละเว้นพวกเขาหน่อยรึลีเฟย" ลีเฟยพลันอึ้งงันไม่คิดว่าไหวอ๋องจะยอมรับเด็กสองคนนี้แล้ว กวนหนิงกวนหยูพลันย่องยิ้มในใจ แม่นมหวังดีใจแทนนายน้อยทั้งสอง

"ท่านอ๋อง เจ้าเด็กนี่มิรู้ว่าใช่บุตรสาวของท่านรึไม่เหตุใดท่านไม่ตรวจสอบ..."

เพียะ !!!

ชั่วพริบตาเดียวใบหน้าลีเฟยหันไปตามแรงตบ มิคาดว่าไหวอ๋องจะตบนาง

"ท่านตบข้า" ลีเฟยพลันเจ็บที่แก้ม สองสาวใช่พลันใบ้กิน

"ใช่ ตบเจ้าให้เจ้าสำนึก ว่านี่คือบุตรสาวของข้า จะให้เจ้ารังแกง่าย ๆ ได้อย่างไร ข้ามั่นใจว่านางคือบุตรของข้าจริง ๆ จงกลับไปสำนึกในเรือนให้ดี ต่อไปนี้ไม่ได้รับคำสั่งจากข้าห้ามออกจากเรือน" ไหวอ๋องพาสองแฝดไปที่เรือนใหญ่ของเขา ลีเฟยแทบจะเป็นลมโชคดีที่สองสาวใช้ประคองนางไว้ได้

ฝากไว้ก่อนเถอะ นางจะจำความแค้นนี้ไปจนตาย ลีเฟยพลันนึกถึงคำพูดของหยางอ๋อง เขาให้สัญญากับนางว่าหากเขาเป็นรัชทายาท นางจะได้เป็นชายารัชทายาท อีกทั้งภายภาคหน้าได้ตำแหน่งฮองเฮาอีกต่างหาก แววตาของนางเจือปนไปด้วยความแค้น...

"พวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" ไหวอ๋องให้พวกนางนั่งบนตั่งเตี้ย 

"แม่นมข้าหิวข้าวแล้ว" กวนหนิงพลันสั่งแม่นม

"บ่าวจะไปทำให้เจ้าค่ะ" คล้อยหลังแม่นม กวนหยูส่งสายตาให้พี่สาว 

ไหวอ๋องไม่อยากจะคิดหากเขาไปช่วยบุตรสาวไม่ทันคงโดนชายาเอกรังแกไปแล้วกระมัง ชายาเอกช่างโหดร้ายนัก

"ท่านพ่อ" กวนหนิงเรียกเขาพร้อมยื่นกระดาษให้บิดา ไหวอ๋องเปิดดู นี่เป็นสัญญาลงนามของหลิวเหมียนกับเขามิใช่รึ

"พวกเจ้า"

"ท่านพ่อหลายปีมานี้พวกข้าสองคนพี่น้องขาดความรักจากท่าน พวกข้าไม่อยากให้ท่านแม่หย่ากับท่าน ท่านรับสัญญานี้แล้วทำลายเสีย" ไหวอ๋องลูบศีรษะบุตรสาวทั้งสองคน จากนั้นเก็บสัญญาไว้อย่างดี

"พ่อรับปาก เรื่องนี้ห้ามบอกแม่ของเจ้า" เจ้าแฝดเจ้าเล่ห์มากรับปากบิดาเรื่องนี้  ไหวอ๋องพลันยิ้มอย่างมีความสุข

"คราวหลังหากเห็นชายาเอก พวกเจ้าต้องรีบวิ่งหนี อย่าได้ปะทะกับนาง พ่อจะหาทางหย่านาง ให้แม่ของเจ้าได้เป็นชายาเอก" สองแฝดดีใจอย่างมากที่พระบิดาจะให้มารดาเป็นชายาเอก

"เจ้าแฝด" หลิวเหมียนพลันสาวเท้าเข้ามา นางไปที่เรือนเล็กไม่เห็นเจ้าแฝดกับแม่นม นางเดินผ่านห้องครัวพบแม่นมหวัง แม่นมหวังเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังแล้ว กระนั้นจึงรีบมาที่เรือนไหวอ๋อง 

"ท่านแม่"

หลิวเหมียนกอดบุตรสาวทั้งสองคนพร้อมกัน ในใจก่นด่าลีเฟยช่างต่ำช้ามาก แม้แต่เด็กลีเฟยก็ไม่ละเว้น

"ขอบคุณท่านอ๋องมากเจ้าค่ะ"