20การค้าทำกำไรอย่างงาม

หลังจากวันนั้นไหวอ๋องมาร่วมทานข้าวเช้าก่อนจะไปค่ายทหารด้วยทุกวัน อีกทั้งยังทานข้าวเย็นด้วย ความสัมพันธ์ของทุกคนดีขึ้นอย่างมาก ชายาเอกพลันสาปแช่งชายารองทั้งเช้าและเย็น

ยามนี้ชายาเอกพลันอาเจียนบ่อยมาก กระนั้นนางปิดบังคนในจวนอ๋องจึงกลับจวนราชครูลี ไหวอ๋องมิได้ใส่ใจชายาเอก

ตลับครีมหน้าเด้งของหลิวเหมียนเป็นที่เลื่องลือในโรงหมอจางหยงมากในยามนี้ 

อีกทั้งกุ้งอบวุ้นเส้นในร้านอาหารอันดับหนึ่งเป็นเมนูขึ้นชื่อของที่นี้อย่างมาก

จ้าวหยางนับตั๋วเงินอย่างพอใจเพียงไม่กี่วันมานี้การค้าของเขาได้งดงาม เรื่องนี้ต้องขอบคุณพี่หญิงหลิวเหมียนของเขา

พระชายาเอกลีเฟยมิกลับจวนอ๋องมาหลายวัน เกรงว่าจะให้ไหวอ๋องมาง้อกระมังถึงจะกลับจวนได้

ลีเฟยส่งข่าวว่าจะขออยู่จวนราชครูสักพักหนึ่ง กระนั้นไหวอ๋องอนุญาต นางจะอยู่ทั้งชีวิตได้ยิ่งดี

มีอยู่วันหนึ่งอนุผินเจียวที่อยู่ในจวนไหวอ๋องอย่างสุดเซ็ง เพราะไหวอ๋องสนใจแต่ชายารองจนชายาเอกหนีกลับบ้านเดิม เรื่องราวทุกอย่างนางเขียนส่งให้อ้ายกุ้ยเฟยเป็นที่เรียบร้อย

เกรงว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไปทารกในครรภ์ก็คงไม่งอกออกจากท้องของนาง

ผินเจียวคิดว่านางจะขออ้ายกุ้ยเฟยกลับไปเป็นนางกำนัลตามเดิม

นางออกมาเดินเล่นนอกจวน ว่าจะซื้อเครื่องประดับสักชิ้น แต่ทว่านางต้องเจอกับลีเฟย ที่เดินเคียงบุรุษอื่น

ผินเจียวพลันตกใจอย่างมากนี่มัน ชายาเอกกับหยางอ๋องนี่

ลีเฟยสวมหมวกเขียวให้ไหวอ๋อง ชายคนนั้นคือหยางอ๋อง

ผินเจียวพลันสะกดรอยตามสองคนนี้จนถึงที่ลับตาคน 

"ท่านอ๋องข้าตั้งครรภ์ลูกท่านอยู่นะ ข้าจะอยู่ในจวนไหวอ๋องต่อไปมิได้" ผินเจียวพลันได้ยินทุกคำพูด นางอึ้งงันไปเลย

หยางอ๋องพลันจุมพิตที่หน้าผากคนงาม "กลับไปคราวนี้ เจ้าก็หาทางเอาตราทหารมาให้ได้ อีกทั้งแกล้งทำทีว่านอนกับไหวอ๋องแล้ว เจ้าเข้าใจรึไม่ หากข้าได้เป็นรัชทายาท ในอนาคตเจ้าก็ต้องได้เป็นฮองเฮา"

ลีเฟยพลันยิ้มหวานให้เขา นางให้ท่านราชครูอยู่ฝ่ายหยางอ๋องแล้ว

"หญิงร้ายชายเลว" ผินเจียวพลันสาวเท้าไปหาสองคนนั้น

ลีเฟยพลันตกใจไม่คิดว่าจะเจอนังอนุชั้นต่ำที่นอกจวน

"เจ้าคิดจะไปฟ้องไหวอ๋องรึ"

"ใช่"

"ถามมีดในมือข้าก่อน" หยางอ๋องปัดมีดที่กลางอกผินเจียง นางรีบวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว แต่หยางอ๋องวิ่งตามนางไป ยังไงเสียผินเจียวต้องตาย ลีเฟยพลันกลัวผินเจียวจะมีชีวิตรอด หากนังสารเลวฟ้องไหวอ๋อง ชีวิตลีเฟยพังแน่แท้

ตุบ !!!

ก้อนหินขนาดใหญ่ฟาดลงศีรษะผินเจียว แต่ทว่านางยังวิ่งได้ต่อ หญิงสาวพลันเลือดอาบ นางวิ่งไปถึงทางตัน

หยางอ๋องวิ่งตามไม่เห็นนางแล้ว เห็นเพียงรถเกวียนขนผัก เขามองรถเกวียนที่เต็มไปด้วยผัก นังสารเลวนี่คงไม่ได้อยู่ในนั้นหรอกกระมัง

นายน้อยจ้าวหยงพลันมองรถเกวียนเข็นมาที่หลังร้าน 

"ขนผักลงได้" หลังจากมอบเงินให้เถ้าแก่ร้านขายผักแล้ว จึงสั่งลูกน้องขนผักลงจากรถเกวียน

"ขอรับนายน้อย" ลูกน้องต่างขนผักลงจนกระทั่งผักเข่งสุดท้ายที่หนักมาก ลูกน้อยยกไม่ไหว เข่งผักนั้นกลิ้งออกจากรถเกวียน ทำให้เห็นศีรษะคนโผล่ออกมา

"นายน้อยคนตาย" ลูกน้องตะโกนขึ้น จ้าวหยงพลันมองสตรีใบหน้าอาบด้วยเลือด

"ไปตามหมอมา" นางเป็นผู้ใดกัน เหตุใดมาอยู่ในเข่งผักเช่นนี้ได้...

จวนราชครูลีในยามนี้

ลีเฟยพลันมองหยางอ๋องกลับมาหานางในเรือนพร้อมข่าวร้ายว่าผินเจียวหนีไปได้

"นางหนีไปได้" ลีเฟยไม่อยากจะคิดหากความลับนี้แพร่ออกไป

"ท่านปล่อยให้มันหนีไปได้" ลีเฟยขึ้นเสียงใส่หยางอ๋อง

"อาเฟยในยามนี้เจ้าต้องมีสติ เจ้าต้องกลับจวนไหวอ๋อง อีกอย่างข้าส่งคนไปดักหน้าจวนเรียบร้อยแล้วว่า หากผินเจียวกลับไป นางมิมีทางเข้าประตูจวนได้  นางต้องตายก่อน"

หยางอ๋องเอ่ยเช่นนี้ลีเฟยก็พลันสบายใจขึ้นมาหน่อย

"เจ้าค่ะ"

"เด็กดี" หยางอ๋องจุมพิตนางอีกแล้ว ลีเฟยพลันมีความสุขมากกับรสสวาทที่หยางอ๋องมอบให้นาง

เรือนชายารองในยามนี้ นางดีใจมากที่จ้าวหยงให้คนนำเงินมามอบให้นาง อีกทั้งนางยังมอบเมนูอาหารกลับไปไข่ตุ๋นกุ้ง เมนูอาหารสำหรับเด็ก ๆ ชีวิตของหลิวเหมียนพลันมีความสุขยิ่งนัก นางได้เงินจากร้านอาหารกับโรงหมอจางไม่ขาดมือ

"คิดอะไรอยู่รึ" ไหวอ๋องที่ถือวิสาสะเข้ามาในเรือน

"ท่านอ๋องอย่าได้ลืมสัญญาเสียล่ะ อีกสามวันข้างหน้างานวันเกิดท่านย่าของข้า บิดาข้าส่งเทียบเชิญเหล่าอ๋องและขุนนางเป็นที่เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ"

"ข้าไม่ลืม ข้าพร้อมเสมอ พร้อมไปกับเจ้าทุกที่" ไหวอ๋องช่างยิ้มเจ้าเล่ห์นัก

"ท่านนี่มัน" นางไม่ชอบเขาเสียเลย

"ท่านอ๋องมีเรื่องรายงานขอรับ" หวังชาพลันเดินเข้ามา ไหวอ๋องคิดอยากจะหักเบี้ยหวังชาเสียจริง ที่มาขัดจังหวะเขากับชายารอง หลิวเหมียนดีใจที่หวังชามาได้จังหวะพอดี

"มีเรื่องอันใด" ไหวอ๋องทำเสียงเช่นนี้ หวังชารู้ว่าเจ้านายไม่พอใจแล้ว

"ชายาเอกกลับมาแล้วขอรับ อนุผินหายตัวไปตั้งแต่เช้ายังไม่กลับ สาวใช้ของอนุผินเป็นห่วงนางมากขอรับ

หลิวเหมียนคิดว่าผินเจียวหายไปไหน

"ส่งคนออกไปตามหานาง นางเป็นคนของพระมารดา หากเป็นศพต้องเจอ ต้องหานางให้พบ" ไหวอ๋องนึกเป็นห่วงผินเจียวจริง ๆ