21งานวันเกิดฮูหยินผู้เฒ่าหลิว

หลิวเหมียนกับสองแฝดตั้งใจว่าเช้านี้พวกนางสามคนแม่ลูกจะออกไปตัดชุด เพื่อไปร่วมงานเลี้ยงของฮูหยินผู้เฒ่าหลิว

แต่ทว่าสาวใช้จากเรือนไหวอ๋องถือชุดที่ตัดเรียบร้อยมามอบให้สามคนแม่ลูก 

"ไหวอ๋องให้บ่าวนำชุดมามอบให้พวกท่านทั้งสามคนเจ้าค่ะ" หลิวเหมียนพยักหน้าพลันให้แม่นมหวังรับชุดไว้ สาวใช้ทั้งสองคนของตัวลา

ลายผ้าปักชั้นดี งานฝีมือนี้คงจะมาจากวังหลวงเป็นแน่แท้  ผ้าต่วนสีชมพูลายวิหคเหินฟ้า ทั้งสามชุดเหมือนกันหมด ใต้ชุดนั้นมีเครื่องประดับปิ่นซ่อนไว้ หลิวเหมียนพลันคิดได้ว่าไหวอ๋องมิอยากให้เครื่องประดับนางโดยตรง เพราะเขินอาย

ถึงอย่างไรนางก็จะหย่ากับเขาอยู่ดี แม้เขาจะดีกับเจ้าแฝดก็ตาม สาเหตุเพราะนางมิได้รักเขา แม้เขาจะหล่อก็เถอะ

ไหวอ๋องพลันให้อาหารปลาเสร็จพลันมองสาวใช้เข้ามารายงาน

"เรียบร้อยเจ้าค่ะ"

"นางว่าอย่างไรบ้าง"

"ชายารองทรงมิได้เอ่ยอันใดออกมาเจ้าค่ะ" ไหวอ๋องโบกมือไล่สาวใช้ให้ไปทำงานต่อ...

เรือนของชายาเอก ยามนี้ลีเฟยพลันวิตกเรื่องของอนุผิน

หยางอ๋องส่งข่าวว่ายังไม่พบร่างของผินเจียว นังสารเลวนั่นมันอยู่ไหนกันแน่ แม้จะพลิกแผ่นดินหาต้องหานังสารเลวนั่นให้เจอ 

"ชายาเอกบ่าวได้ยินว่าไหวอ๋องส่งชุดร่วมงานเลี้ยงฮูหยินผู้เฒ่าหลิว จะจัดขึ้นอีกไม่กี่วันข้างหน้าให้ชายารองเจ้าค่ะ" เสี่ยวจูเป็นคนรายงานเจ้านาย 

"ช่างพวกมันเถอะ ข้าไม่สนใจแล้ว" สองสาวใช้พลันมองเจ้านายที่เปลี่ยนไป เมื่อก่อนรักไหวอ๋องมากมาบัดนี้ ลีเฟยไม่แม้แต่สนใจไหวอ๋อง ดีเสียอีกหากไหวอ๋องไม่อยู่จวน ลีเฟยจะได้ค้นหาของได้สะดวก...

งานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดฮูหยินผู้เฒ่าหลิวก็พลันมาถึง แน่นอนว่าหลิวชางเป็นถึงแม่ทัพอีกคน คนสำคัญของแคว้นต้าโจว ผู้มาร่วมงานย่อมเป็นเหล่าขุนนางและเชื้อพระวงศ์อยู่แล้ว

หลิวเหมียนกับไหวอ๋องและเจ้าแฝดทั้งสองพลันก้าวเข้ามาในงาน ชุดของพวกเขาทั้งสี่คนมีความคล้ายกันมาก ไม่สิต้องบอกว่าเหมือนกันเป็นชุดครอบครัว 

หลิวเหมียนไม่คิดว่าไหวอ๋องจะเจ้าเล่ห์ หลอกพวกนางใส่ชุดตามเขา

หลิวชางออกมาต้อนรับไหวอ๋อง พาเขาไปนั่งฝั่งบุรุษ ส่วนหลิวเหมียนเดินตามมารดากับเจ้าแฝดมานั่งฝั่งสตรี

"ท่านแม่" หลิวเหมียนพลันมองมารดา สองแฝดเดินตามแม่นมหวังไปที่หลังเรือนเพื่อเล่นกับเหล่าเด็กน้อยบุตรของขุนนางที่มางานเลี้ยงในครั้งนี้

หลิวฮูหยินพลันกระซิบบุตรสาวว่าแผนการวันนี้จะเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนจะได้รู้ความจริงเสียทีว่าหลิวเหมียรคือผู้บริสุทธิ์เมื่อหกปีก่อน

งานเลี้ยงดำเนินไปเรื่อย ๆ ทุกคนต่างอวยพรให้ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวมีความสุข ไหวอ๋องที่นั่งฝั่งบุรุษ มองหยางอ๋องอย่างนึกชัง

สาวใช้ของจวนหลิวพลันรินสุราให้หยางอ๋อง ดวงตาไหวอ๋องทอประกายมุมปากกระตุกยิ้ม แน่นอนว่าพิษหนอนกู่ได้เข้าไปในตัวหยางอ๋องแล้ว

หยางอ๋องพลันนึกถึงคำของชิงฮองเฮาบอกว่าไหวอ๋องจะร่างกายอ่อนแอ เพราะโดนพิษหนอนกู่ เหตุใดไหวอ๋องไม่ไอเสียที

ไหวอ๋องคิดว่าต้องเล่นละครตบตาเสียหน่อยเพื่อให้ฝั่งตรงข้ามสบายใจ กระนั้นไหวอ๋องจึงไอออกมาหลายที...

ฝั่งสตรีในยามนี้หลิวซูซูพลันมองหลิวเหมียน ดูท่าไหวอ๋องมิได้รังเกียจเดียดฉันท์นังสารเลวนั่น เหตุใดหลิวเหมียนจึงได้วาสนาดีเช่นนี้นะ หลิวซูซูพลันคิดในใจ 

"พี่ใหญ่ข้าอยากคุยกับท่านเป็นการส่วนตัวพวกเราไปเดินเล่นกันเถอะ" หลิวเหมียนกำลังคิดหาวิธีให้หลิวซูซูเข้าไปในเรือนรับรอง 

"ได้สิ" สองสตรีพลันลุกออกมาจากงานเลี้ยง เดินเล่นในศาลาสระบัว หลิวซูซูสั่งสาวใช้มิให้ตามมา

"พี่หญิงข้าได้ยินข่าวว่า ไหวอ๋องดีกับท่านมาก" หลิวเหมียนพลันมองสระบัวมิได้สนใจหลิวซูซู หลิวซูซูคิดว่าเป็นโอกาสดีที่จะผลักหลิวเหมียนตกน้ำให้นางขายขี้หน้า

กระนั้นยามที่หลิวซูซูยกเท้าจึงถีบความว่างเปล่าทำให้ร่างของหลิวซูซูล้มลงตกน้ำไป เพราะหลิวเหมียนหลบทัน

หลิวเหมียนคิดไว้ไม่ผิด หลิวซูซูจะต้องหาทางทำร้ายนางกระนั้นนางจึงหลบทัน เข้ากับแผนการที่นางเตรียมไว้ บ่าวอีกคนดึงหลิวซูซูขึ้นมา

"พวกเจ้ารีบพาคุณหนูรองไปเปลี่ยนชุดที่เรือนรับรองเถอะ" เป็นสาวใช้ของมารดานาง มุมปากหนาพลันเผยอยิ้ม

หลิวซูซูพลันหนาวสั่นในใจพลันก่นด่าหลิวเหมียน

"ข้าขอตัวเข้าไปในงานเลี้ยงก่อนนะ" หลิวเหมียนเดินอย่างผู้มีชัยชนะ

แน่นอนว่าทุกแผนการเตรียมไว้ให้หลิวซูซู ใบหน้างามของหลิวเหมียนยิ้มอย่างมีความสุข

ครึ่งชั่วยามต่อมาในงานเลี้ยง เหล่าชายาอ๋องพลันมาร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ด้วย 

"นี่เจ้าทำอะไรกันนี่" สาวใช้ในจวนแม่ทัพทำสุราหกใส่ชายาเอกเยียนอ๋อง

"บ่าวขอโทษเจ้าค่ะ" 

บ่าวคนนั้นคุกเข่า ชายาเอกเยียนอ๋องพลันอารมณ์เสีย

"ชายาเอกเยียนอ๋อง ให้ข้าพาท่านไปเปลี่ยนชุดรึไม่" ชายาเอกลู่อ๋องกับชายาเอกเจาอ๋อง พลันกลัวชายารองไหวอ๋องกลั่นแกล้ง จึงตัดสินใจตามมาด้วย 

"ได้" ข้าจะพาพวกเจ้าไปชมละครสนุกของบ้านรอง ส่วนท่านแม่คงจะพาเหล่าฮูหยินไปถึงก่อนแล้วกระมัง...