23หลิวเหมียนคือผู้ถูกกระทำ

ข่าวลือในเมืองหลวง ว่าหลิวเหมียนปีนเตียงไหวอ๋องนั้นไม่จริง เช้าของวันนี้ในตลาดต่างเห็นใจหลิวเหมียนที่โดนกระทำว่าปีนเตียงไหวอ๋อง บัดนี้ความจริงพลันปรากฏแล้วว่า เป็นฝีมือคุณหนูรอง หกปีเต็ม ๆ ที่หลิวเหมียนต้องแบกรับความอัปยศนี้

ข่าวนี้ทราบไปถึงเหมยไทเฮา พระนางทรงพระราชทานผ้าแพร ทองคำร้อยชั่ง มอบเงินให้หนึ่งพันตำลึงทองปลอบขวัญหลิวเหมียน ให้เสี่ยวเต่าประกาศราชโองการ

หลิวเหมียนพลันดีใจอย่างมาก นางได้รับความเมตตาจากองค์ไทเฮา หลิวเหมียนมอบก้อนทองให้เสี่ยวเต่า 

"ขอบคุณชายารอง" ยังมอบตลับยาหน้าเด้งฝากให้เหมยไทเฮาด้วย

เรือนหลังเล็กของหลิวเหมียนเต็มไปด้วยเงินก้อนกับทองคำนางมีความสุขมาก

ไหวอ๋องพลันมาหานางที่เรือน มีเรื่องราวหลายอย่างที่เขาอยากจะขอโทษนาง

"อาเหมียนข้าขอโทษ" ในตอนนั้นเมื่อหกปีที่แล้ว เขาฟื้นขึ้นมา เขาพบว่านางนอนอยู่ข้างกายเขา ไหวอ๋องพลันตบหน้าหลิวเหมียนอย่างแรง ใช่เขารังเกียจนางมากตอนนั้น จวบจนมีราชโองการให้นางเป็นชายารอง...

"อดีตไม่ต้องพูดถึง ถึงอย่างไรข้ากับท่านก็ต้องหย่ากันอยู่แล้วในอีกไม่กี่วันข้างหน้า"

หลิวเหมียนพลันยิ้มหน้าบาน ในเมื่อนางล้างมลทินให้ตัวเองเรียบร้อยแล้ว นางควรจะไปจากจวนอ๋อง

แคก !!!

ไหวอ๋องพลันไออย่างรุนแรง "ยาของข้าหมดแล้ว เจ้ารักษาข้าให้หายก่อนดีรึไม่ จากนั้นค่อยไป" ไหวอ๋องจำต้องประวิงเวลาให้ได้มากที่สุด 

หลิวเหมียนพลันมองไปทางหน้าต่างมิได้มองเขา กระนั้นนางจึงมิได้เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของเขาเลยแม้แต่น้อย

เห็นแกที่เขายังป่วยด้วยพิษกู่กระนั้นนางจะยังไม่หย่า แต่หลังจากที่เขาหายดี  นางจะหย่าทันที ใบหน้างามพลันคลายคิ้วที่เป็นปมออก

ไหวอ๋องพลันมองคนงาม นี่นางคิดหนักเพียงนี้เชียวรึ

"ก็ได้" ไหวอ๋องพลันถอนหายใจอย่างโล่งอก 

"ข้าขอบคุณเจ้ามาก" 

"ท่านอ๋องแย่แล้วเจ้าค่ะ ชายาเอกพลันไม่สบาย พระชายาอยากจะพบท่านเจ้าค่ะ" สาวใช้เรือนชายาเอกกล้าบุกมาเรือนชายารอง เนื่องจากนางตามหาไหวอ๋อง

หลิวเหมียนพลันเข้าใจลีเฟยคู่ม้าไผ่เหมยเขียวของไหวอ๋อง

"ท่านอ๋องไปเถอะ ไปดูนางเสียหน่อย" ไหวอ๋องพลันมองนาง แล้วมุ่งหน้าไปที่เรือนชายาเอก คล้อนหลังไหวอ๋อง

"พระชายาท่านอย่าเสียใจไปเลยนะเจ้าคะ" แม่นมหวังมองยังไงว่านางเสียใจ 

"ข้ามิได้เสียใจ แม่นมหวังเตรียมสำรับอาหารเถอะ" นางเปลี่ยนเรื่อง คนเป็นบ่าวรีบทำตามที่เจานายสั่ง...

 ไหวอ๋องก้าวเข้ามาเรือนกลิ่นยาคละคลุ้งอย่างมาก ชายาเอกพลันไอไม่หยุด คืนนี้นางจะให้เขานอนกับนางให้ได้

"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" ไหวอ๋องยืนกอดอกถามข้างเตียง

"ท่านอ๋อง ข้าไม่สบายคืนนี้ท่านค้างกับข้าที่เรือนเถอะเจ้าค่ะ" ในเมื่อนางมีแรงพูดคงจะไม่เป็นไรกระมัง

"ข้ามีธุระต้องทำ"

หมับ !!! 

ลีเฟยรีบคว้าชายผ้าของไหวอ๋องไว้ "ท่านอ๋องนับแต่ท่านกลับมาจากชายแดน ท่านยังมิได้เข้าหอกับข้าเลยนะเจ้าคะ" ลีเฟยเอ่ยอย่างเสียใจ นางกับหยางอ๋องตกลงกันแล้วว่า จะให้ไหวอ๋องนอนกับนางสักครั้ง ยามนี้นางตั้งครรภ์แล้ว นางกลัวเรื่องจะแดง หยางอ๋องยังไม่กำจัดไหวอ๋อง หากหยางอ๋องทำสำเร็จ ลีเฟยพร้อมสละไหวอ๋องทันที

ใจของเขานึกรังเกียจลีเฟยมาก หลายเรื่องจริง ๆ ที่ลีเฟยกระทำชั่ว ไม่ว่าจะเป็นสั่งให้คนไปทำร้ายหลิวเหมียนกับลูกในตอนไปไหว้พระนอกเมือง เรื่องนี้เขายังไม่ได้ชำระความ

 อีกทั้งหลิวเหมียนได้รายงานเขาว่าสมุดบัญชีจวนมีปัญหา เรื่องทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับลีเฟยล้วน ๆ

"ข้าจะไปห้องหนังสือ" กลิ่นนี้ลอยมาเข้าจมูกของเขา กลิ่นเครื่องหอมที่ผสมยาปลุกกำหนัด ที่โด่งดังในยุทธภพ 

ลีเฟยเหตุใดเจ้าช่างกล้านัก !!!

"ลีเฟย เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ เจ้าใช้แป้งที่มีส่วนผสมของยาปลุกกำหนัด ดียิ่งนัก"

ลีเฟยพลันตกใจเมื่อไหวอ๋องรู้ทันแผนการของนาง

"ท่านอ๋องข้ารักท่านนะเจ้าคะ" 

"เจ้าอยู่ในเรือนแห่งนี้ ห้ามออกไปด้านนอกเป็นอันขาด ข้าจะสั่งให้คนมาเฝ้าเจ้า" ไหวอ๋องสะบัดอาภรณ์ออกไป

โดยไม่สนใจลีเฟยที่เอาแต่ร้องไห้ ไหวอ๋องร้อนรุ่มยิ่งนัก ร่างกายของเขาต้องการสตรี

หลังจวนมีบ่อน้ำพุร้อน ไหวอ๋องไม่รอช้ารีบแช่น้ำในบ่อน้ำพุร้อน

"หวังชาไปตามชายารองมาพบข้า" หวังชาพลันหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

หลิวเหมียนกำลังกินข้าวเย็นกับสองแฝดอย่างมีความสุข

"ท่านแม่ข้าชอบท่านพ่อมากเจ้าค่ะ เขาส่งตุ๊กตาไม้มาให้ข้า"

 กวนหนิงเอ่ยอย่างมีความสุข

"ข้าด้วย ท่านพ่อดีกับข้ามาก" กวนหยูพลันชอบไหวอ๋องมาก

หลิวเหมียนพลันมองเด็กน้อยช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย หญิงสาวพลันรินน้ำให้เจ้าแฝด

แม่นมหวังนำนมแพะมาให้สองแฝด เนื่องจากไหวอ๋องสั่งให้คนไปซื้อแพะมาเพื่อมารีดนมให้เจ้าแฝด

"พระชายาไหวอ๋องต้องการพบท่าน กรุณาตามบ่าวมาด้วย" หวังชามารายงาน มิใช่ไหวอ๋องอยู่กับชายาเอกหรอกรึ

"ก็ได้" 

หวังชาพานางมาที่บ่อน้ำพุร้อนท้ายจวน มีไม่กี่คนที่จะรู้เรื่องนี้