ปวีร์แสนร้าย

ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นที่อยากเกลียดชัง

“ทำไมแม่ต้องขนของออกจากบ้าน”เสียงของเด็กชายวัยสิบสามขวบเอ่ยถามผู้เป็นแม่อย่างนึกสงสัย ปวีร์ที่เดินลงมาจากห้องของตัวเองในช่วงสิบโมง วันนี้เขาแอบตื่นสายเพราะเล่นเกมดึกมากกว่าทุกคืน และเป็นวันหยุดเลยไม่ถูกดุอย่างเช่นวันธรรมดาที่ต้องตื่นเช้าไปโรงเรียน ทว่าแววตาที่ทอดมองมารดา ยังคงแฝงด้วยความสงสัย ทำไมแม่ถึงขนข้าวของออกไปราวจะไม่อยู่ด้วยกัน“แม่ต้องไปแล้ว”“ไปแล้ว – ไปไหน”เด็กชายเอียงคอถามในความสงสัยนั้น กมลเนตรย่อตัวลง มองใบหน้าลูกชายด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย หากนับตั้งแต่วันนี้ย้อนหลังไปเกือบห้าปี ต้องอยู่กับความอึดอัด ไม่มีความสุขในชีวิตคู่เหมือนแต่ก่อนและทะเลาะกับพ่อของลูกบ่อยครั้ง“วีร์อยู่ที่นี่กับพ่อนะลูก”“ทำไมครับแม่ – ทำไมผมต้องอยู่กับพ่อคนเดียว แม่จะไปไหน”คำถามยังถูกส่งมาถี่ๆ ทำกมลเนตรพูดแทบไม่ออก แต่วันนี้คงต้องพูดเพื่อให้คนกลางอย่างปวีร์ได้เข้าใจ“พ่อกับแม่ตัดสินใจแล้วว่าเราจะแยกทางกัน”ปวีร์ไม่ใช่เด็กน้อยเสียจนแปลความหมายไม่ออก รับรู้มาตลอดว่าพ่อกับแม่ระหองระแหงกันมานาน ทว่าคนเป็นลูกก็ย่อมต้องการความรักความอบอุ่นที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมกันสามคนพ่อแม่ลูกนี่คือสิ่งที่เด็กชายปวีร์ต