ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด

เสียงดนตรีที่ดังเป็นจังหวะเร่งเร้าพลันปรากฏร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังร่อนสะโพกหมุนเป็นวงกลม ก่อนจะขยับบั้นท้ายที่งดงามส่ายสะบัดเด้งขึ้นเด้งลงด้วยท่าทางยั่วสวาท สร้างความเสียวซ่านวาบหวิวให้แก่ผู้ที่ได้พบเห็นไม่น้อย

ติ๊ง!!!

"มียอดเงินโอนเข้า 30,000"

"เปิดเนินอกโชว์หน่อยครับ"

"ขอซื้อชั้นใน โอนแล้ว 20,000"

ฉินมู่หลานที่กำลังใส่หน้ากากขนนกปิดบังใบหน้าเอาไว้ยืนมองยอดเงินในบัญชีที่เด้งเข้ามาในโทรศัพท์มือถือก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก

เดือนนี้ยอดปังไม่เบา!!!

ฉินมู่หลานวัยยี่สิบปี มีอาชีพเป็นดาวยั่วบนเพจแห่งหนึ่ง ชื่อว่าเพจ Take care fan นามแฝงของเธอคือ angelbell ทุกๆ วันเธอจะสวมหน้ากากขนนก พร้อมกับชุดบิกินีตัวจิ๋วสีชมพู มีปีกนกสยายอยู่ด้านหลัง กำลังเต้นยั่วยวนเหล่าชายหนุ่มที่มารอชมความงดงามและเซ็กซี่ของเธอ เธอไม่ได้ขายตัว เธอแค่โชว์เรือนร่างเพียงเท่านั้น

"angelbell จะถอดแล้วนะคะ อื้อออ!!!"

ฉินมู่หลานส่งเสียงหวานครางกระเส่า ก่อนจะค่อยๆ ปลดเปลื้องบิกินีตัวจิ๋วออกอย่างเย้ายวน

"ขอดูบั้นท้ายโอนแล้ว 30,000"

"ถอดชั้นในออกมาขายเร็วเข้า โอนนานแล้ว!!!"

ปัง!!!

"เฮ้ยย!!!"

"เวรฉิบ ใครยิง angelbell วะ?"

ร่างของฉินมู่หลานค่อยๆ ล้มลงไปกองกับพื้น กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วห้อง มือปริศนายื่นไปปัดโน้ตบุ๊กบนโต๊ะทิ้งจนมันดับลง ก่อนจะหันมามองฉินมู่หลาน

"แก อึก เป็นใคร?"

ร่างปริศนาค่อยๆ เปิดผ้าที่คลุมใบหน้าออกอย่างช้าๆ ฉินมู่หลานดวงตาเบิกกว้างเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนที่เข้ามาฆ่าเธออย่างชัดเจน

"พี่!!!"

"ตายซะเถอะฉินมู่หลาน ฉันสัญญาว่าจะดูแลสมบัติของแกเป็นอย่างดี"

"ไม่!!!"

ปัง!!!

​​​​​​สิ้นสุดเสียงปืนร่างของฉินมู่หลานก็แน่นิ่งไป ฉินมู่ฟาง พี่สาวต่างแม่ของฉินมู่หลานยกยิ้มเย้ยหยันด้วยความสะใจ

แต่ไหนแต่ไรมา พ่อก็รักมันมากกว่าเธอมาตลอด สมบัติทุกชิ้นก็ให้แต่ฉินมู่หลาน ทั้งๆ ที่เธอเป็นลูกสาวคนโต เป็นลูกของภรรยาหลวง แต่พ่อกลับรักฉินมู่หลานที่เป็นลูกของภรรยาน้อยมากกว่าเธอ

ไปตายซะนังสารเลว!!! อยู่ไปก็อับอายต่อวงศ์ตระกูล เบื้องหน้าทำตัวเป็นคุณหนูผู้แสนดี แต่เบื้องหลังกลับมาอวดเรือนร่างให้ผู้ชายดู น่าขยะแขยงที่สุด!!!

ตำหนักชินอ๋อง

"พระชายาเอก เสวยยาถ้วยนี้เถิดเพคะ"

หญิงสาวที่นอนซมอยู่บนเตียงส่ายหน้าไปมาด้วยความสิ้นหวัง นางคือฉินมู่หลาน พระชายาเอกของชินอ๋องมู่หรงเสี่ยวหมิง

นางกับเขาอภิเษกสมรสกันมาปีกว่าแล้ว แต่เขากลับไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวนางเลยแม้แต่ครั้งเดียว เมื่อไม่นานมานี้เขาก็แต่งพระชายารองอีกคนเข้าตำหนัก พระชายารองผู้นี้มีนามว่า เสี่ยวเยี่ยนจื่อ เป็นบุตรสาวของท่านเจ้ากรมพิธีการ

นางเองเป็นบุตรสาวของท่านแม่ทัพ ตระกูลฉินทำความดีความชอบมากมาย ฮ่องเต้จึงพระราชทานตำแหน่งโหวให้แก่ตระกูลฉิน และพระราชทานสมรสแก่นางกับมู่หรงเสี่ยวหมิง

เวลาผ่านไปปีกว่า เมื่อนางเองไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ ไทเฮาจึงพระราชทานสมรสให้แก่เสี่ยวเยี่ยนจื่อ หลานสาวฝั่งมารดาของตนให้แก่มู่หรงเสี่ยวหมิงอีกคนหนึ่ง

มู่หรงเสี่ยวหมิง มักจะเย็นชาใส่นางเสมอ ยามที่เขามาที่เรือนของนาง ก็จะทำราวกับว่านางไม่มีตัวตนในสายตาของเขา

"พระชายาเอกเพคะ"

"แค่กๆ หลิงหลิง เห็นทีข้าคงไม่รอดคืนนี้เป็นแน่ ข้าป่วยเรื้อรังมานานเหลือเกิน"

"อีกครู่ ท่านอ๋องก็จะเสด็จมานะเพคะ"

"เขาไม่มาหรอก ท่านอ๋องไม่เคยมีใจรักต่อข้า แค่กๆ"

ฉินมู่หลานกระอักเลือดออกมาคำโต นางรู้สึกราวกับว่าทุกอย่างกำลังจะดับมืดลง ราวกับว่าช่วงชีวิตนางในตอนนี้ได้ดับสลายลงไปแล้ว

"พระชายาเอก พระชายาเอก!!! ฮืออ พระชายาเอกสิ้นลมแล้ว!!!"

หลิงหลิงสาวใช้คนสนิทของฉินมู่หลาน ร้องไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจ เสี่ยวเยี่ยนจื่อ พระชายารองที่ได้ยินเข้า ก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ

ตายซะได้ก็ดี!!! ตำแหน่งพระชายาเอกจะได้ตกเป็นของข้าเสียที!!!

ด้านมู่หรงเสี่ยวหมิง เขากำลังกลับมาจากการประชุมลับกับฮ่องเต้ที่วังหลวง เมื่อกลับมาถึงก็ได้ยินเสียงนางกำนัลร้องไห้ดังระงมไปทั่วทั้งตำหนัก

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ฮือออ ท่านอ๋องเพคะ พระชายาเอกสิ้นแล้วเพคะ!!!"

มู่หรงเสี่ยวหมิงมีสีหน้าเรียบเฉย แววตาของเขาสั่นไหวเพียงครู่เดียว ก่อนจะกลับมาเป็นปกติเช่นเดิม

"ส่งคนไปแจ้งต่อจวนตระกูลฉินว่าพระชายาเอกสิ้นแล้ว ส่วนงานศพของนางให้จัดอย่างสมเกียรติ"

"พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง!!!"

มู่หรงเสี่ยวหมิงเองก็รู้สึกรันทดในใจไม่น้อย ตั้งแต่แต่งนางเข้ามาในตำหนักอ๋อง เขาก็ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวนางเลย และยังเหินห่างกับนางไม่น้อย

เขาไม่ได้มีใจชอบพอต่อนาง กับพระชายารองและอนุคนอื่นๆ เขาก็ไม่เคยมีใจรักใคร่

เขาคือชินอ๋องมู่หรงเสี่ยวหมิง เป็นน้องชายร่วมมารดาเดียวกับฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เขาเก่งทั้งการศึกและการเดินหมากรุก รวมทั้งการวาดภาพ ฮ่องเต้ทรงรักเขามาก ให้อำนาจทางทหารฝากไว้กับเขาอย่างไว้วางใจ ในวังหลวงสะดวกสบายเช่นไร ในตำหนักอ๋องของเขาก็เป็นเช่นนั้น

"ท่านอ๋อง นางกำนัลได้จัดการเปลี่ยนอาภรณ์และแต่งองค์ให้พระชายาเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

"อืม พรุ่งนี้ข้าจะไปส่งนางเป็นครั้งสุดท้าย"

"พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง"

เมื่อองครักษ์คนสนิทเดินออกไปแล้ว มู่หรงเสี่ยวหมิงก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาเปิดดู

ภาพวาดแดนสวรรค์

"เสด็จพี่ช่างตาถึงยิ่งนัก ภาพวาดที่ส่งมาใหม่นี้งดงามเหลือเกิน"

มู่หรงเสี่ยวหมิงนั่งมองภาพสตรีเปลือยกายตรงหน้าด้วยสายตาที่ล้ำลึก หลายวันก่อนเสด็จพี่มู่หรงเสี่ยวเฉินผู้เป็นฮ่องเต้ ได้สั่งคนให้นำภาพวาดแดนสวรรค์มามอบให้แก่เขา

เขามีรสนิยมที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่ง คือเขาชอบดูภาพสตรีเปลื้องอาภรณ์ นอนอ้าขาจนกว้างสุด และอิริยาบทต่างๆ ที่ชวนเย้ายวนแก่สายตาเขา

แต่สตรีรอบกายเขา มีแต่พวกเขินอาย รักในการสงวนท่าที

เขาเป็นสามีนางนะ อ้าให้ดูเสียหน่อยจะเป็นไรไป!!!

มู่หรงเสี่ยวหมิงรับรู้ได้ถึงแก่นกายภายในร่มผ้าที่แข็งดุนดัน เขาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนหมด ก่อนจะใช้ฝ่ามือหนาใหญ่ จับแท่งเอ็นร้อนที่ใหญ่และยาว ชักรูดขึ้นลงอย่างเชื่องช้า แล้วจึงเร่งจังหวะให้ถี่รัวเร็วขึ้น

"อ่าส์!!! ซี้ดดดดด"

เขายกขาข้างหนึ่งขึ้นมาเหยียบบนเก้าอี้ ฝ่ามือใหญ่ชักแท่งเอ็นสวรรค์เข้าออกอย่างถี่เร่า สายตาก็มองไปยังภาพวาดของสตรีที่อ้าขาทั้งสองข้างกว้างจนสุด เผยให้เห็นร่องกลีบบุปผาที่งดงามตายิ่งนัก

"ซี้ดด!!! เสียวลำเหลือเกิน โอ้ววว!!!"

น้ำเมือกสีขาวขุ่นไหลทะลักพุ่งไปโดนหนังสือภาพวาดแดนสวรรค์จนเปรอะเปื้อนไปหมด มู่หรงเสี่ยวหมิงรู้สึกเสียวกระสันจนถึงขีดสุด 

เขาเก็บพับหนังสือหน้านั้นเอาไว้ โดยไม่เช็ดทำความสะอาด เขาจะให้มันเลอะเช่นนี้ เพื่อที่เขาจะได้จำเอาไว้ว่าหน้าไหนเขาได้ดูไปแล้ว เขาไม่ชอบดูภาพซ้ำ

เช้าวันรุ่งขึ้น พิธีเคลื่อนขบวนศพของพระชายาเอกฉินมู่หลานกำลังเคลื่อนไปที่สุสานอย่างยิ่งใหญ่ ผู้คนต่างออกมายืนดูและไว้อาลัยแก่พระนาง

น่าสงสารเหลือเกิน ยังสาวยังสวยแท้ๆ แต่กลับอายุสั้นเช่นนี้!!!

บิดามารดาของนาง ทำได้เพียงร้องไห้คร่ำครวญให้กับโชคชะตาที่แสนอาภัพของบุตรสาว ฉินมู่หลานเป็นบุตรสาวคนโตของจวนตระกูลฉินอายุปีนี้ก็ยี่สิบหนาวแล้ว และนางมีน้องชายหนึ่งคนนามว่าฉินมู่หลง อายุเพียงสิบสองขวบปี

มู่หรงเสี่ยวหมิง สวมชุดสีขาวไว้ทุกข์ ขี่ม้านำขบวนเพื่อส่งนางไปสู่ปรโลกอย่างสมเกียรติ

"แค่กแค่ก ทำไมมันแคบงี้วะเนี่ย?!!!"

ฉินมู่หลานลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่ในสถานที่แคบๆ แห่งหนึ่ง เมื่อนางตั้งสติและสังเกตไปรอบๆ ก็พบว่า

เวรฉิบ!!! โลงศพนี่หว่า ใครเอาฉันมานอนในนี้!!!

ฉินมู่หลานตั้งสติพยายามคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น นางถูกพี่สาวฆ่าตายนี่นา? ถูกฆ่าตายตอนที่กำลังอยู่ในห้อง แล้วทำไม?

นางรีบสำรวจตามร่างกาย ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก 

ยังไม่ตายนี่!!! สงสัยจะฝันไป ต้องออกไปจากโลงบ้าๆ นี่ก่อน!!! คนภายนอกจะได้รู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่

กึก กึก!!! โครม

ฉินมู่หลานที่มีใบหน้าซีดเซียว พยายามใช้กำลังสุดแรงก่อนจะกระแทกฝาโลงศพจนกระเด็นเปิดออก นางค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งมองไปโดยรอบด้วยสายตาที่มึนงง

แห่อะไรกันวะเนี่ย ใครตายเหรอ?

"วร้ายยย!!! ผีพระชายาทะลุโลงแล้ววววว!!!"

"โอ้ววว อยู่ไม่ได้แล้ว เฮี้ยนแน่ๆ ถึงกับเปิดโลงลุกขึ้นมานั่งเชียวหรือ?"

"ใครไม่ไปอั๊วไปแล้วเด้ออออ!!!"

ผู้คนต่างพากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงจนฉินมู่หลานรู้สึกแปลกใจ

มู่หรงเสี่ยวหมิงที่เห็นผู้คนวิ่งหนีกันเป็นพรวนก็หันกลับมามองทันที ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเบิกกว้างด้วยความตกใจ

ฉินมู่หลานหันไปสบตากับมู่หรงเสี่ยวหมิงเข้าพอดี

อื้อหือ!!! ความหล่อทะลุตามากๆ อยากจะเอามาทำสามีเสียจริงเชียว นั่นถ่ายหนังเหรอ? มีนางเอกรึยังจ๊ะ?

"ฮายยยย สุดหล่อ!!!"

"เจ้ายังไม่ตายรึมู่หลาน!!!"

​