All Chapters of ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด: Chapter 1 - Chapter 10

ฉินมู่หลานที่กำลังโบกมือให้มู่หรงเสี่ยวหมิง พลันนางรู้สึกเจ็บร้าวที่บริเวณศีรษะอย่างรุนแรงจนต้องยกมือเรียวงามขึ้นมานวดคลึงที่หว่างคิ้ว ภาพเหตุการณ์ของร่างเดิมปรากฏขึ้นในหัวของนางเป็นฉากๆ"ข้าแต่งเจ้าเข้ามาเป็นภรรยา แต่ข้าไม่เคยรักเจ้า เจ้าเข้าใจใช่หรือไม่?""ขอเพียงได้เคียงข้างท่านอ๋อง ชาตินี้ต่อให้ต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็นหม่อมฉันก็ยอมเพคะ"สตรีที่ใบหน้างดงามจนแทบล่มเมืองได้ กำลังกราบกรานอ้อนวอนร้องขอความรักจากบุรุษที่อยู่ตรงหน้าด้วยความปรารถนาอันแรงกล้านางมีนามว่า ฉินมู่หลาน ชื่อเดียวกับนาง แล้วยังมีใบหน้าที่คล้ายกับนางเป็นอย่างยิ่ง นี่นางข้ามเวลามาเกิดใหม่ในอดีตเช่นนั้นหรือ"ฉินมู่หลานระวัง!!!""วร้ายยย!!!"ฉินมู่หลานที่กำลังยกมือขึ้นนวดที่หว่างคิ้วและคิดถึงภาพเหตุการณ์ในอดีตจึงไม่ทันระวังตัวว่าตนเองกำลังจะร่วงตกลงมาจากโลงศพมู่หรงเสี่ยวหมิงรีบกระโดดพุ่งทะยานเข้าไปรับร่างของนางเอาไว้ได้อย่างทันเวลา ภาพของบุรุษและสตรีสองคนที่กำลังลอยละล่องอยู่บนท้องฟ้า ช่างดูเป็นภาพที่งดงามไม่น้อยฉินมู่หลานโอบรอบคอของมู่หรงเสี่ยวหมิงเอาไว้แน่น ก่อนจะลอบสังเกตมองใบหน้าของเขาใบหน้าคมเข้มหล่อเหลารา

เสี่ยวเยี่ยนจื่อ เมื่อได้เห็นว่ามู่หรงเสี่ยวหมิงและฉินมู่หลานกำลังกอดรัดนัวเนียกันอยู่อย่างแนบชิด อารมณ์โทสะภายในใจก็ยิ่งพลุ่งพล่าน นางลอบกำมือแน่นแต่ยังคงแสร้งตีหน้าไร้เดียงสาและเขินอาย"ขออภัยพี่หญิงเพคะ น้องไม่ทราบว่าท่านอ๋องจะทรงมาหาพี่หญิงที่นี่"ฉินมู่หลานยิ้มตาหยี ก่อนจะปล่อยศีรษะของมู่หรงเสี่ยวหมิงให้ออกมาจากร่องอกอวบอิ่มของนาง เขามองนางตาขวาง ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ให้เต็มปอดเกือบตายคาอกแล้วมั้ยล่ะตัวข้า!!!"โอ๊ะ ท่านพี่อ๋องเสด็จไปที่เรือนน้องเยี่ยนจื่อมาหรือ พี่ไม่รู้ พี่ก็ยืนรับลมอยู่ที่ริมระเบียง จู่ๆ ท่านพี่อ๋องก็วิ่งเข้ามาเสวยนมพี่"ฉินมู่หลานเอ่ยคำโกหกได้อย่างหน้าตาย มู่หรงเสี่ยวหมิงหันไปมองฉินมู่หลานก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเจ้าต่างหากที่กดหน้าข้าลงไปในร่องนมของเจ้า!!!เสี่ยวเยี่ยนจื่อเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะมองมู่หรงเสี่ยวหมิงด้วยสายตาไร้เดียงสา"ท่านอ๋อง จู่ๆ ท่านก็ออกจากเรือนหม่อมฉันไป หม่อมฉัน""เจ้ากลับไปพักเถอะ คืนนี้ข้าจะค้างที่เรือนฉินมู่หลาน""เพคะ"เสี่ยวเยี่ยนจื่อทำได้เพียงตอบรับอย่างไม่เต็มใจเท่าใดนัก ฉินมู่หลานหันไปมองมู่หรงเสี่ยวหมิงด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ มู่หรงเ

หลายวันต่อมา ฉินมู่หลานตื่นขึ้นมาแต่เช้า เพื่อมาสูดอากาศที่สดชื่นในยามเช้า สายตาของนางทอดมองออกไป ก่อนจะพบกับเสี่ยวเยี่ยนจื่อ ที่กำลังวิ่งวุ่นไปมาภายในตำหนัก"หลิงหลิง""เพคะพระชายา""เหตุใดเสี่ยวเยี่ยนจื่อจึงวิ่งวุ่นเช่นนั้น?""พระชายาจำไม่ได้หรือเพคะ?""จำอะไร?"ฉินมู่หลานหันกลับไปมองหลิงหลิงก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น"วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของท่านอ๋องเพคะ""จริงรึ?""เพคะ"ฉินมู่หลานพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะด้านใน มือเรียวงามยื่นไปจับถ้วยนมสดอุ่นร้อนขึ้นมาดื่มดับกระหาย"พระชายาทรงเตรียมของขวัญให้ท่านอ๋องหรือยังเพคะ""ต้องเตรียมด้วยหรือ?""ต้องเตรียมสิเพคะ อย่าให้พระชายารองได้หน้าคนเดียวนะเพคะ""ช่างนางสิ ท่านพี่อ๋องยังไม่เห็นจะบอกข้าสักคำว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเขา แล้วยังให้เมียน้อยไปจัดการแทนข้าอีก ข้าจะทำของขวัญให้เขาไปเพื่ออะไรกัน"ฉินมู่หลานไม่ใส่ใจนางยกถ้วยนมขึ้นมาดื่มต่ออย่างสบายอารมณ์"โกรธข้าหรือ?"มู่หรงเสี่ยวหมิงเดินเข้ามาหาฉินมู่หลาน ก่อนจะสะบัดมือไล่เหล่านางกำนัลให้ออกไปจนหมด แล้วจึงปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนาฉินมู่หลานขมวดคิ้วมองเขาด้วยความสงสัย"ปิดป

ฉินมู่หลานลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อด้านบนออกจนหมด เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มขนาดใหญ่โตที่มียอดอกสีชมพูสวยหวานกำลังรอให้มู่หรงเสี่ยวหมิงเข้าไปเชยชมอย่างเย้ายวนเขาผลักร่างนางให้นอนลงบนเตียง ก่อนจะดึงทึ้งเสื้อผ้าของนางออกจนหมด เผยให้เห็นเรือนร่างงดงามราวกับภาพวาดที่สะกดสายตาของเขาให้หลงใหล"งามเหลือเกิน"มู่หรงเสี่ยวหมิงโน้มใบหน้าลงไปทาบทับริมฝีปากของนางอย่างดูดดื่ม เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากสวย แล้วใช้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของนาง ดูดดื่มความหอมหวานอย่างหยุดไม่ได้ หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เคลื่อนใบหน้าลงมาดูดดื่มที่สองเต้าอวบอิ่มด้วยความหื่นกระหายจ๊วบ จ๊วบ"อื้อออ!!!" ฉินมู่หลานส่งเสียงหวานครางกระเส่า เมื่อถูกมู่หรงเสี่ยวหมิงครอบริมฝีปากดูดดึงขบเม้มที่ยอดจุกสีชมพูสวยหวานอย่างหยอกเย้า สองมือใหญ่ขยำบีบเคล้นคลึงช่อดอกบัวใหญ่สองเต้าจนเนื้อล้นทะลักออกมาตามซอกนิ้ว"อ๊าส์!!! หม่อมฉันเสียวเพคะ อื้อ!!!"มู่หรงเสี่ยวหมิงใช้ลิ้นสากร้อนโลมเลียลงมาที่ท้องน้อยของนาง ก่อนจะหยุดสายตามองดูเนินสวาทที่ไร้เส้นขนด้วยสายตาเป็นประกายนี่คือสิ่งที่เขาปรารถนา เขาชอบเนินสวาทที่ปราศจากเส้นไหมสีดำมาปก

การเดินทางไปล่าสัตว์ตามราชโองการของฮ่องเต้มาถึงอย่างรวดเร็ว ฉินมู่หลานเตรียมตัวพร้อมอย่างเต็มที่ ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ในยุคปัจจุบัน นางเองก็ชอบเดินป่าชมธรรมชาติที่สวยงามอยู่เป็นประจำเสี่ยวเยี่ยนจื่อไปขอร้องให้ไทเฮาทรงใส่ชื่อของนางเข้าร่วมในการล่าสัตว์ครั้งนี้ด้วย เหตุผลเพราะนางไม่กล้าอยู่ตำหนักชินอ๋องเพียงลำพังและอยากไปปรนนิบัติดูแลสามี สร้างความไม่พอใจแก่มู่หรงเสี่ยวหมิงเป็นอย่างมาก เขาต้องการพาฉินมู่หลานมาเพียงผู้เดียว แต่เสี่ยวเยี่ยนจื่อกลับติดสอยห้อยตามมาด้วยตามรับสั่งของเสด็จแม่มู่หรงเสี่ยวหมิงล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ตอนนี้จึงมีเพียงฉินมู่หลานและเสี่ยวเยี่ยนจื่อที่นั่งรถม้ามาด้วยกัน ฉินมู่หลานไม่ต้องการให้วุ่นวายใช้รถม้ามาหลายคัน มันจะดูยิ่งใหญ่กว่าคนอื่นๆ จึงให้เสี่ยวเยี่ยนจื่อนั่งในรถม้าคันเดียวกับนางเสียฉินมู่หลานยกถ้วยนมสดที่นางชอบขึ้นมาดื่ม สายตาพลางชื่นชมมองดูทิวทัศน์รอบด้านที่มีต้นไม้ให้ความร่มรื่นอย่างสบายอารมณ์ ไม่ได้ใส่ใจเสี่ยวเยี่ยนจื่อที่นั่งมาด้วยกันเลยแม้แต่น้อยเสี่ยวเยี่ยนจื่อลอบเบะปากใส่ฉินมู่หลานในใจ แต่ลึกๆ แล้ว นางก็รู้สึกพึงพอใจไม่น้อย ที่จะได้มีโอกาสออกมาแย่งคว