ВойтиShare
บทที่ 10 สตรีคนแรกในดวงใจ
Последнее обновление:
2025-04-30 15:15:38
Related chapter
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 11 ความจริงที่ลืมเลือนและไม่เคยรู้
มู่หรงเสี่ยวหมิงพาฉินมู่หลานและเสี่ยวเยี่ยนจื่อมาถวายพระพรฮ่องเต้มู่หรงเสี่ยวเฉินและฮองเฮา ฉินมู่หลานแอบชำเลืองมองฮ่องเต้มู่หรงเสี่ยวเฉิน ที่มีใบหน้าคล้ายสามีของนางราวเจ็ดแปดส่วนด้วยสายตาพิจารณาหล่อน้อยกว่าท่านพี่อ๋องของข้า"มู่หลานเจ้าหายดีแล้วหรือ อาเป็นห่วงเจ้าแทบแย่"ฉินมู่หลานเงยหน้าไปมองสตรีสวมใส่อาภรณ์ชุดสีแดงที่นั่งเคียงข้างฮ่องเต้ด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้ แต่แล้วความทรงจำภายในหัวของร่างเดิมก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง'ฮองเฮา ฉินเหยาเซียว เป็นน้องสาวแท้ๆ ของท่านพ่อที่รักนางมาก คอยตักเตือนนาง....'"มู่หลาน ฮองเฮาทรงตรัสถามเจ้าไม่ได้ยินหรือ?"มู่หรงเสี่ยวหมิงกระซิบที่ข้างหูของฉินมู่หลานทำให้สติของนางกลับคืนมา นางย่อกายลงเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มให้ฮองเฮาฉินเหยาเซียวที่มองนางด้วยสายตาห่วงใย"หม่อมฉันหายดีแล้วเพคะ คงเพราะเดินทางมาไกลจึงรู้สึกว่าร่างกายเชื่องช้าไป ขออภัยฮ่องเต้และฮองเฮาด้วยเพคะ""ช่างเถิด อาไม่ถือสาเจ้าหรอก""เสี่ยวหมิง เจ้าไปเดินเยี่ยมชมบรรยากาศโดยรอบกับข้าเถิด ปล่อยให้เหล่าสตรีพูดคุยกันไป""พ่ะย่ะค่ะเสด็จพี่"มู่ หรงเสี่ยวหมิงหันกลับมามองฉินมู่หลานอีกครั้ง ก่อนจะเดินตา
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 12 ความเร่าร้อนที่ริมน้ำตก
ฉินมู่หลานมองมู่หรงเสี่ยวหมิงที่ถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองออกจนหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วค่อยๆ ก้าวเข้ามาหานางด้วยสายตาที่เร่าร้อน"ถอดเถิด ทำเรื่องสนุกกันก่อนแล้วค่อยอาบน้ำ"ฉินมู่หลานก้มลงมองแท่งเอ็นร้อนที่แข็งชูชันของเขา พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่อยู่น่ากินจัง!ฉินมู่หลานมองมู่หรงเสี่ยวหมิง ก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมากระดิกนิ้วเรียกเขาให้เข้าไปหาด้วยสายตาเชิญชวน"อยากเห็นตรงไหนก็เข้ามาถอดดูสิเพคะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงรีบพุ่งตัวเข้าไปหานางอย่างไม่รอช้า เขาบรรจงถอดเสื้อผ้าของนางออกด้วยความตื่นเต้นเรือนร่างของนางยังคงงดงามเหมือนเช่นคืนนั้นคืนที่เขาตกเป็นของนางจ๊วบ จ๊วบ"อื้ออออ!"มู่หรงเสี่ยวหมิงดันร่างของฉินมู่หลานให้พิงกับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล แล้วประคองร่างบางระหงของนางเอาไว้ ริมฝีปากหนาใหญ่ โน้มลงไปดูดเลียขบเม้มที่ยอดดอกบัวงามอย่างหื่นกระหาย"อื้ออ ท่านพี่อ๋อง""ข้ามาดูที่ตรงนี้แล้วถูกใจ จึงอยากจะชวนเจ้ามาเล่นสนุกกับข้าที่นี่!!!""อื้อออ เสียวเหลือเกินเพคะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงใช้ลิ้นม้วนเลียยอดอกสีชมพูที่แข็งเป็นไตอย่างดูดดื่ม จนฉินมู่หลานรู้สึกเสียวกระสันเป็นอย่างยิ่งเขา
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 13 ลอบฆ่า
รุ่งเช้าวันต่อมา ฉินมู่หลานแต่งกายด้วยชุดที่ทะมัดทะแมงเหมาะแก่การล่าสัตว์ ฮองเฮาฉินเหยาเซียวให้คนนำชุดนี้มามอบให้นางพร้อมกับคันธนูตั้งแต่เมื่อเย็นวาน นางเองก็รู้สึกพอใจไม่น้อย นานมากแล้วที่นางไม่ได้ยิงธนู ในชาติปัจจุบันที่นางจากมานั้น นางชอบยิงธนูมาก ฝึกยิงจนชำนาญ แต่ทว่าหลังจากที่นางตัดสินใจทำอาชีพเต้นยั่วๆ บดๆ นางก็ไม่เคยได้กลับไปจับมันอีกเลย"ไปกันเถอะ""เพคะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงมองฉินมู่หลานด้วยสายตาที่ร้อนแรง ยิ่งนางสวมชุดล่าสัตว์เช่นนั้น มันรัดเรือนร่างของนางจนเห็นส่วนโค้งส่วนเว้าเห็นส่วนโค้งส่วนเว้าเช่นนั้นหรือ?มู่หรงเสี่ยวหมิงขมวดคิ้วมุ่น เขารู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าฉินมู่หลานจะต้องเป็นที่จับจ้องในสายตาของชายอื่น"มู่หลาน""เพคะ""ชุดของเจ้ามันรัดเกินไปหรือไม่?"ฉินมู่หลานขมวดคิ้วแล้วจึงก้มลงมองดูร่างกายของตนเอง"ไม่เห็นจะรัดตรงไหนเลยนี่เพคะ?""ข้าไม่ชอบ เจ้าไปเปลี่ยนชุดอื่นดีหรือไม่?""จะเอาชุดที่ไหนมาเปลี่ยนกันเล่าเพคะ นี่เป็นชุดที่ฮองเฮาทรงประทานมาให้นะเพคะ""มันรัดเรือนร่างเจ้าเกินไป""แหมๆๆ ท่านพี่อ๋อง หึงหวงหม่อมฉันหรือเพคะ?""ใช่ ข้าหึงหวงเจ้ามาก ข้าไม่อยากให้
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 14 เริ่มต้นทวงสินเดิม
เสี่ยวเยี่ยนจื่อยืนมองดูหมอหลวงที่กำลังวิ่งวุ่นวายเข้าออกกระโจมของฉินมู่หลานด้วยสายตาเย้ยหยัน ได้ยินมาว่าลูกธนูอาบยาพิษเสียด้วย ขอให้ตกตายไปเสีย นางจะได้เป็นชายาเอกเพียงคนเดียวของชินอ๋องมู่หรงเสี่ยวหมิงรีบเดินมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระโจมด้วยหัวใจที่ร้อนรนราวกับไฟ นางใช้ตนเองเป็นโล่กำบังภัยให้แก่เขาช่างน่าละอายยิ่งนัก เขาเป็นสามีของนางแท้ๆ กลับปกป้องนางไม่ได้!!!"ท่านอ๋องเพคะ พี่หญิงจะต้องปลอดภัยเพคะ"เสี่ยวเยี่ยนจื่อเดินเข้าไปลูบที่แขนของมู่หรงเสี่ยวหมิงเบาๆ แต่เขากลับไม่รับรู้ถึงสัมผัสจากมือนั้นของเสี่ยวเยี่ยนจื่อเลยแม้แต่น้อย จิตใจของเขาว้าวุ่นไปหมด เป็นห่วงฉินมู่หลานเหลือเกินไม่นานนักหมอหลวงก็เดินออกมา มู่หรงเสี่ยวหมิงรีบเดินเข้าไปถามอาการของฉินมู่หลานอย่างไม่รอช้า"ท่านหมอหลวง พระชายาของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?""ทรงปลอดภัยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ต้องพักผ่อนให้มากๆ พระวรกายจะได้แข็งแรงโดยไว โชคดีที่พิษไม่ร้ายแรงเท่าใดนักพ่ะย่ะค่ะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงพยักหน้าและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขารีบเดินเข้าไปดูฉินมู่หลานทันทีสตรีตรงหน้ากำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงไม้ ใบหน้าซีดเซียวราวกระดาษสร้างความปวด
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 15 ชายารองคนใหม่
เสี่ยวเยี่ยนจื่อมองฉินมู่หลานด้วยสายตาเกลียดชัง นี่ความทรงจำของนางเริ่มกลับมาแล้วอย่างนั้นหรือ พอจำได้ก็มาทวงเงินเลยเชียว ช่างร้ายกาจเหลือเกิน!!!"มองหน้าข้าทำไม อ้อ สงสัยความสวยของข้าจะทิ่มตาเจ้าสินะ"เสี่ยวเยี่ยนจื่อบิดเบ้มุมปากด้วยความดูแคลน"พระชายาเอกเพคะ เจอแล้วเพคะ""เอามาให้ข้าดู"ฉินมู่หลานยื่นมือไปรับแผ่นกระดาษสีขาวขึ้นมาดู นางหรี่ตาลงก่อนจะมองเสี่ยวเยี่ยนจื่อด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เสี่ยวเยี่ยนจื่อใบหน้าซีดเผือด ลนลานทำสิ่งใดไม่ถูก สมบัติที่นางสู้อุตส่าห์ไปหลอกเอามาจากฉินมู่หลาน คงถึงคราวต้องส่งคืนแก่เจ้าของเดิมแล้วอย่างนั้นหรือ"พี่หญิง""หยุดเสแสร้งเสียทีข้ารำคาญ"เสี่ยวเยี่ยนจื่อเม้มริมฝีปากแน่น นางลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินมาประจันหน้ากับฉินมู่หลานด้วยสายตาเหยียดหยาม"มู่หลาน ฉลาดเสียทีสินะ หลังจากที่โง่มาตั้งนาน"ฉินมู่หลานส่งเสียงเฮอะในลำคอ "เด็กๆ ขนหีบสมบัติพวกนี้ไปที่เรือนข้าให้หมด""ไม่ได้!!! เจ้ากล้ารึมู่หลาน!!!""เจ้าคิดว่าข้ากล้าหรือไม่เล่า? ประตูข้ายังถีบมาแล้ว ถีบเจ้าอีกสักรอบจะเป็นไรไป""เจ้ากล้า!!! วร้ายยย!!!"ฉินมู่หลานยกเท้าถีบที่ท้องของเสี่ยวเยี่ยนจื่อจนนางกระเด็นล
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 16 ใครดีใครเลวกันแน่
"มู่หลาน ข้า...""วันนี้พอแค่นี้เถอะเพคะ หม่อมฉันเหนื่อย อากาศก็ค่อนข้างอบอ้าว จึงสวมเสื้อผ้าบางๆ ให้เย็นสบายเอาไว้เพคะ""เอ่อ..""อะไรหรือเพคะ วันนี้ท่านพี่อ๋องรับชายารองมาใหม่ เหตุใดจึงไม่ไปนอนค้างกับนางเล่าเพคะ""เจ้าโกรธข้า""เพคะ ในเมื่อรู้ว่าหม่อมฉันโกรธก็จงไสหัวไปให้ไกลจากสายตาหม่อมฉันเถิดเพคะ""โธ่ มู่หลาน"มู่หรงเสี่ยวหมิงดึงร่างบางระหงของฉินมู่หลานมากอดเอาไว้ ก่อนจะซบใบหน้าใหญ่ลงไปแนบที่เนินอกอวบอิ่มของนาง"ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่ควรรับนางเอาไว้""เพิ่งคิดได้หรือเพคะ""ภรรยาที่รักของข้า""ท่านพี่อ๋องนอนที่พื้นนะเพคะคืนนี้ หากดันทุรังจะแอบคิดปีนเตียงขึ้นมา อย่าหาว่าหม่อมฉันไม่เตือน"ฉินมู่หลานไม่สนใจเขาอีก นางทิ้งตัวลงนอนหลับตาลงบนเตียง ทิ้งให้มู่หรงเสี่ยวหมิงนั่งหน้างอง้ำอยู่ที่พื้นเช้าวันรุ่งขึ้น มู่หรงเสี่ยวหมิงไปวังหลวงแต่เช้าแล้ว ฉินมู่หลานที่งัวเงียตื่นขึ้นมา นางจัดการอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ รับสำรับเช้าและออกมาเดินรับลมที่ด้านนอกจู่ๆ นางก็คิดถึงเสี่ยวเยี่ยนจื่อขึ้นมา จึงคิดจะไปปั่นหัวนางเล่นเสียหน่อย ว่าแล้วฉินมู่หลานก็เดินตรงไปที่เรือนของเสี่ยวเยี่ยนจื่อทันทีเม
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 17 เสี่ยวเยี่ยนจื่อผู้อาภัพ
ฉินมู่หลานส่งคนไปแจ้งต่อมู่หรงเสี่ยวหมิงว่าเกิดเรื่องขึ้นที่ตำหนัก เขาจึงรีบกลับมาโดยไวด้วยความกังวลใจ ใครกันที่กล้าก่อเรื่องเลวร้ายและโหดเหี้ยมถึงขนาดนี้"มู่หลาน""ท่านพี่อ๋อง""เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?""หม่อมฉันปลอดภัยดีเพคะ แต่พวกมันทำร้ายเสี่ยวเยี่ยนจื่อเพคะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันไปมองเสี่ยวเยี่ยนจื่อที่นั่งมองเขาด้วยแววตาที่เอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำตา ช่างดูบอบบางน่าสงสารไม่น้อย"หม่อมฉันกลัวเพคะท่านอ๋อง"เสี่ยวเยี่ยนจื่อโผเข้าไปกอดรอบเอวของมู่หรงเสี่ยวหมิงเอาไว้ และแนบใบหน้าลงไปที่แผงอกของเขาราวกับแมวน้อยตัวหนึ่งที่ออดอ้อนผู้เป็นเจ้าของ มู่หรงเสี่ยวหมิงขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะแกะมือของนางออกจากเอวของเขา เสี่ยวเยี่ยนจื่อหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย นางหันไปมองฉินมู่หลานด้วยสายตาที่เว้าวอนฉินมู่หลานถลึงตาใส่นางเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองมู่หรงเสี่ยวหมิง"เยี่ยนจื่อคงหวาดกลัวไม่น้อย ท่านพี่อ๋องไปอยู่เป็นเพื่อนนางเถิดเพคะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็ยอมทำตามที่นางบอก เขาพาเสี่ยวเยี่ยนจื่อกลับมาพักที่ตำหนักใหญ่ เพราะเรือนของนางกำลังซ่อมแซมประตูใหม่อีกรอบ มันพังเป็นครั้งที่สองแล้วคงต้
Последнее обновление : 2025-04-30ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 18 สยิวจนแข้งขาอ่อน
มู่หรงเสี่ยวหมิงเดินเข้าไปนั่งลงข้างกายของฉินมู่หลาน ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปดูดดื่มที่ริมฝีปากบางสวยของนาง แล้วจึงสอดลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปในโพรงปากลิ้มรสความหวานฉ่ำจากปากของนางอย่างหื่นกระหายฉินมู่หลานยื่นแขนเรียวงามโอบรัดรอบคอของเขา นางตอบสนองรสจูบที่เขามอบให้อย่างดูดดื่ม ฝ่ามือใหญ่ของมู่หรงเสี่ยวหมิง บีบเคล้นคลึงยอดปทุมถันขนาดใหญ่ที่ชูช่อทั้งสองเต้าของนางอย่างเอาแต่ใจ แล้วจึงค่อยๆ เลื่อนมือให้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงเนินสวาทที่ไร้เส้นไหมสีดำปกคลุมเขาค่อยๆ แง้มกลีบกุหลาบให้แยกออกจากกัน แล้วจึงใช้นิ้วมือบดบี้ขยี้เม็ดเกสรสีชมพูหมุนวนไปมา จนฉินมู่หลานรู้สึกวาบหวิวเพราะถูกกระตุ้นที่จุดกระสัน"อ่าส์ ท่านพี่อ๋อง อื้อ!!!"จ๊วบ จ๊วบมู่หรงเสี่ยวหมิงผละออกจากริมฝีปากของนาง แล้วค่อยๆ เลื่อนใบหน้าให้ต่ำลงมา เขาครอบริมฝีปากลงไปดูดดื่มกับจุกดอกบัวสีชมพูของนางอย่างพึงพอใจ แล้วจึงใช้ลิ้นม้วนวนเลียบริเวณจุกดอกบัวสีชมพูนั้น พร้อมกับดูดดึงขบเม้มจนฉินมู่หลานรู้สึกเสียวซ่าน"เสียวเพคะ!!! อื้อออ!!!"นิ้วมือร้อนค่อยๆ แทรกเข้าไปในถ้ำสวาทของนางอย่างช้าๆ มู่หรงเสี่ยวหมิงขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะอย่างเร่งเร้า แล้วจึง
Последнее обновление : 2025-04-30
Latest chapter
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด ตอนพิเศษ จุดสุดยอดที่รอคอย
เขาอุ้มร่างบางของฮองเฮาผู้เป็นที่รักเข้ามาในตำหนัก ก่อนจะวางนางลงบนโต๊ะเสวยอาหาร สองแขนใหญ่สอดเข้าไปที่ใต้เรียวขางามของนาง กอดรัดเอวบางเอาไว้ ฉินมู่หลานจึงใช้สองมือจับขอบโต๊ะเอาไว้ เพื่อรอรับความหรรษาที่เขาจะมอบให้แก่นางมู่หรงเสี่ยวหมิงกระแทกกระทั้นลำแท่งใหญ่ยักษ์เข้ามาในร่องรูของนางจนเกิดเสียงดังตับตับตับ โต๊ะไม้สั่นสะเทือนตามแรงบดเบียดเสียดสีของคนทั้งสอง ฉินมู่หลานใบหน้าบิดเบี้ยว ส่งเสียงหวานครวญครางไม่เป็นภาษา มู่หรงเสี่ยวหมิงโน้มใบหน้าลงไปจูบนางอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนสอดแทรกบดเบียดเกี่ยวกระหวัดพัวพันกับลิ้นชื้นของนางอย่างเสน่หา ไฟแห่งความปรารถนาของคนทั้งคู่กำลังลุกโชนสว่างเจิดจ้า ไร้วี่แววที่จะมอดดับลง มีแต่จะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ"อ๊าส์!!! มันแน่นไปหมดเพคะ อื้ออออ!!! หม่อมฉันจุกเหลือเกินเพคะ!!!""ซี้ดดดด สุดยอดมาก ข้าเสียวเหลือเกิน โอ้วว!!!"เขาช้อนร่างของนางขึ้นมาจากโต๊ะ แล้วจึงพานางลงไปนอนหงายบนเตียง อ้าขานางออกจนกว้าง ก่อนจะบดเบียดแท่งเอ็นร้อนเข้ามาในซอกหลืบดอกไม้งามจนมิดลำ เขาขยับแท่งแก่นกายกระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างเร็วแรง จนกลีบกุหลาบบวมแดงไปหมดตับตับตับเขาโน้มใบหน้าลงไ
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด ตอนพิเศษ เสียวซ่านใต้แสงจันทร์
ฉินมู่หลานดีดนิ้วมือจนเกิดเสียงดังเปาะ เหล่านางกำนัลต่างรีบนำผ้าขาวมาล้อมรอบบริเวณระเบียงด้านนอกจนมิดชิด และนำฟูกนอนมาวางเอาไว้ก่อนจะออกไปรอที่ด้านนอกตำหนักจนหมด ตอนนี้จึงมีเพียงแสงจันทร์ที่ทอแสงลงมานางค่อยๆ ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายจนสิ้น แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปหามู่หรงเสี่ยวหมิง ดึงทึ้งเสื้อผ้าของเขาออกเช่นกัน และลูบไล้ฝ่ามือลงไปบนแผงอกล่ำสันของเขาด้วยความหลงใหล สายตาของนางมองต่ำลงไปที่ลำแท่งมังกรขนาดใหญ่ที่แข็งชูชันรอคอยให้นางเล่นสนุกกับมันนางย่อตัวลงไปนั่งที่พื้น ก่อนจะใช้มือขาวเรียวงามจับแท่งเอ็นร้อนของเขารูดชักขึ้นลง ลิ้นอุ่นร้อนม้วนเลียที่ปลายหัวสีชมพูจนฉ่ำแฉะ แล้วจึงครอบริมฝีปากลงไปกลืนกินลำแท่งแก่นกายที่ใหญ่ยาวจนมิดลำ พร้อมกับขยับศีรษะขึ้นลงอย่างเร็วแรงและถี่เร่า"ซี้ดดดด!!! อ่าส์!!!"เขากดศีรษะของนางเอาไว้ แล้วกระแทกลำแท่งเอ็นร้อนเข้าออกในโพรงปากสวยของนางอย่างเอาแต่ใจอ๊อก อ๊อก"โอ้ววว มู่หลาน ซี้ดดด!!! จะแตกแล้ว!!!"ฉินมู่หลานเร่งขยับศีรษะให้เร็วแรงมากยิ่งขึ้น ไม่นานนักน้ำรักสีขาวขุ่นก็พุ่งล้นทะลักผ่านเข้ามาในลำคอของนาง ฉินมู่หลานเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยกลัวว่าน้ำรักของสามีอันเ
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 25 The end
รัชศกเสี่ยวหมิงปีที่ 1ฮ่องเต้มู่หรงเสี่ยวหมิง ทรงขึ้นครองราชย์ราชสมบัติ และสถาปนาพระชายาเอกนามว่าฉินมู่หลานขึ้นเป็นฮองเฮา เขาไม่รับพระสนมใดใดเพิ่มอีกเลยแม้แต่คนเดียวฉินมู่หลานกำลังยืนรับลมอยู่ที่ตำหนักเฟิ่งหวง นางสวมชุดฮองเฮาสีแดงสด ปักลายมังกรเหยียบเมฆาม้าสวรรค์ หงส์คู่มังกร สวมทับด้วยแถบเซียะเพ่ยสีแดงปักลายหงส์ฟ้าสิบสองตัว บริเวณแขนเสื้อทำเป็นทรงกว้างปักลายมังกรทอง มงกุฎหงส์บนศีรษะประดับด้วยหงส์พิลาสสามตัว บริเวณท้ายมงกุฎ ด้านบนคือหงส์พิลาสข้างละหนึ่งตัว ห้อยระย้าแปดพฤกษ์ ที่เป็นลูกปัดร้อยทรงสี่เหลี่ยมสลับกับตารางเรียงครบแปดชั้นวันนี้อากาศค่อนข้างดีไม่น้อย นางจึงออกมาเดินเล่นเสียหน่อย"เจ้าท้องแก่ใกล้คลอดแล้ว ไม่ควรออกมาเดินรับลมเช่นนี้"ฉินมู่หลานหันไปมองมู่หรงเสี่ยวหมิงที่สวมชุดมังกรทองเดินเข้ามาหานาง และประคองโอบไหล่นางให้เดินกลับเข้าไปในตำหนักด้วยกัน"อากาศอบอ้าวเพคะ อยากออกมารับลมเสียหน่อยเพคะท่านพี่ฝ่าบาท""เจ้าใกล้คลอดแล้ว เกิดไม่ระวังขึ้นมาจะเป็นอันตรายได้""รู้แล้วเพคะ เลิกบ่นเสียที โอ๊ะ!ท่านพี่ฝ่าบาท""มู่หลาน!!! เจ้าเป็นอะไร?""น้ำคร่ำแตกเพคะ น้ำคร่ำแตก!!!"ฉินมู่หลานช
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 24 ตายตามกันไป
ฉินเหยาเซียวง้างคันธนูขึ้นมาเตรียมจะยิงมันเข้ามาที่ฉินมู่หลานและมู่หรงเสี่ยวหมิงด้วยสายตาโกรธเกลียด นางเกลียดมันทั้งสอง คนที่ควรอยู่ในอ้อมกอดของมู่หรงเสี่ยวหมิงควรจะต้องเป็นนางเพียงเท่านั้น!!!นักฆ่าของนางถูกทหารของฝ่าบาทฆ่าตายจนหมดสิ้นแล้วนางไม่ยอม!!! มันจะต้องไม่จบลงเช่นนี้ ไม่มีทาง!!!ฉึก!!!มู่หรงเสี่ยวหมิงกอดฉินมู่หลานเอาไว้แน่น หากจะต้องตายเขาก็พร้อมที่จะยอมตายไปพร้อมกับนางทั้งสองค่อยๆ ลืมตาขึ้นไปมอง ลูกธนูที่พุ่งตรงมาเมื่อครู่ไม่ได้ปักลงมาที่เขาทั้งสอง แต่ทว่ามันกลับพุ่งแทงทะลุหน้าอกของฉินเหยาเซียว นางกระอักเลือดออกคำโต สายตาจ้องมองมู่หรงเสี่ยวหมิงด้วยสายตาเว้าวอน ก่อนจะล้มลงกับพื้น นางสิ้นใจตายทั้งที่ดวงตายังเบิกโพลงจ้องมองมาที่ฉินมู่หลานและมู่หรงเสี่ยวหมิงด้วยความเกลียดชัง"เสี่ยวหมิง""เสด็จพี่ โอ๊ย!!!"มู่หรงเสี่ยวเฉินเป็นคนฆ่าฉินเหยาเซียวด้วยมือของเขาเอง เขามองนางที่ล้มลงตายอยู่บนพื้นด้วยสายตาที่เจ็บปวด"ท่านพี่อ๋องท่านบาดเจ็บ ให้ข้าพยุงท่านเถิดเพคะ"ฉินมู่หลานค่อยๆ ประคองร่างของมู่หรงเสี่ยวหมิงให้ค่อยๆ เดินไปพร้อมกับนาง"โอ๊ย!!!""มู่หลาน!!! มู่หลานเจ้า เลือด!!!"ฉินมู่
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 23 ฉินมู่หลานมาแล้ว
ฉินมู่หลานหันไปมองเสี่ยวเยี่ยนจื่อด้วยสายตาที่สงสัยไม่น้อย ตอนนี้องครักษ์เงาของตำหนักชินอ๋องกำลังล้อมนางกับเสี่ยวเยี่ยนจื่อเอาไว้ตรงกลาง คอยคุ้มกันความปลอดภัยให้แก่พวกนางทั้งสอง"เจ้ามาได้เช่นไร?""หลิงหลิงนางกำนัลของเจ้าไปแจ้งข้าที่จวนว่าเจ้าหายตัวไปกลางดึก ปกติเจ้าจะลุกขึ้นมาเรียกนางให้เข้าไปปรนนิบัติทุกคืน แต่เมื่อคืนเจ้ากลับเงียบหายพอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าเจ้าหายตัวไป นางจึงรีบมาหาข้าที่จวน""แล้วองครักษ์เงาเล่าเจ้าไปพาพวกเขามาได้เช่นไร?""องครักษ์เงาแท้จริงแล้วเป็นทหารฝีมือดีที่ไทเฮาทรงบ่มเพาะเอาไว้ กลุ่มหนึ่งตามท่านพี่ไป อีกกลุ่มคอยอารักขาตำหนักชินอ๋องเอาไว้ ไทเฮาทรงมอบพวกเขาให้กับท่านพี่มู่หรงเสี่ยวหมิง หลิงหลิงบอกว่าเห็นหย่งเยี่ยมีท่าทีลับๆ ล่อๆ จึงแอบตามนางมา ตอนที่ข้าไปถึงองครักษ์กำลังฟื้นคืนสติ พวกเขาถูกวางยานอนหลับ""นางเป็นนักฆ่าที่ฮองเฮาเลี้ยงดูเอาไว้ ช่างโหดเหี้ยมเหลือเกิน""โหดเหี้ยมจริงๆ แล้วยังคิดไม่ซื่อต่อข้ากับไทเฮาอีกด้วย""นางกำลังส่งคนไปฆ่าท่านพี่อ๋อง""จริงหรือ เรารีบหนีกันก่อนเถิด!!!""คิดว่าจะหนีข้าพ้นหรือนังสารเลว!!!"ฉินเหยาเซียวง้างคันธนูเตรียมยิงเข้ามาที่
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 22 ตามฆ่าทุกชาติไป
"เหตุใดพระองค์ถึง...."ฉินเหยาเซียวปรายตามองฉินมู่หลานด้วยสายตาเย็นชา ในแววตานั้นไม่มีแม้แต่ความเอ็นดูรักใคร่หลงเหลือต่อนางเช่นแต่ก่อนอยู่เลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าฉินมู่หลานไม่ใช่หลานสาวร่วมสายเลือดเดียวกันกับนาง"แปลกใจมากเลยหรือ ที่เป็นข้า?"ฉินมู่หลานไม่ตอบสิ่งใด นางค่อยๆ พยุงร่างตนเองให้ลุกขึ้น แต่ทว่าเพราะฤทธิ์ของยาสลบจึงทำให้นางรู้สึกเวียนหัวและดวงตาพร่ามัวคล้ายจะเป็นลม"เดิมทีข้าก็ไม่ได้คิดจะลงมือเร็วเช่นนี้ หากเจ้าไม่ได้ตั้งครรภ์ขึ้นมาเสียก่อน""หมายความว่าอย่างไร? หม่อมฉันไปทำสิ่งใดให้พระองค์โกรธเกลียดกันเพคะ หม่อมฉันเป็นหลานสาวแท้ๆ ของพระองค์นะเพคะ""หลานสาวหรือ ฮ่าๆๆๆๆ เจ้าช่างเพ้อฝันไม่เคยเปลี่ยน"ฉินมู่หลานขมวดคิ้วมุ่นมองฉินเหยาเซียวด้วยความสงสัยแรงจูงใจในการลักพาตัวนางมาคือสิ่งใดกันแน่?ฉินเหยาเซียวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างไม่รีบไม่ร้อน ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ"ข้าอุตส่าห์วางยาพิษเจ้าทีละนิดมานานแรมปี จนร่างกายของเจ้าอ่อนแอลงทุกวัน ข้าคิดว่าเจ้าจะตกตายไปตั้งแต่วันนั้น แต่เจ้ากลับดวงแข็งฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง ข้าจึงลงมือเป็นครั้งที่สองพยายามเป่าหูเจ้าเรื่องไทเฮ
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 21 สวมหน้ากากเป็นคนดี
เวลาล่วงเลยผ่านมาจวบจนถึงวันที่มู่หรงเสี่ยวหมิงต้องเดินทางไปหมู่บ้านที่เกิดภัยแล้งแล้ว ฉินมู่หลานกับหย่งเยี่ยมาส่งเขาที่หน้าตำหนักด้วยแววตาที่ห่วงหาอาทร "ดูแลตนเองให้ดี รอข้ากลับมา""เพคะ"มู่หรงเสี่ยวหมิงหันไปมองหย่งเยี่ยด้วยแววตาเรียบเฉย เห็นเพียงนางร่างกายโงนเงนคล้ายจะล้มได้ตลอดเวลา นางกำนัลข้างกายต้องคอยประคองเอาไว้ ได้ยินมาว่าร่างกายของนางไม่ค่อยจะแข็งแรงมาตั้งแต่เด็กมู่หรงเสี่ยวหมิงขึ้นนั่งบนหลังม้า เขาหันมามองนางอีกครั้งก่อนที่ร่างของเขาจะลับหายไปจากสายตาของนาง"กลับเข้าเรือนเถิด ใบหน้าเจ้าซีดเซียวเช่นนี้ ให้ข้าไปตามหมอหลวงมาดูเจ้าเสียหน่อยดีหรือไม่?""ขอบพระทัยพี่หญิงเพคะ อาการเช่นนี้น้องเป็นมาตั้งแต่จำความได้ ไม่ต้องตามหมอหลวงมาให้เสียเวลาหรอกเพคะ"ฉินมู่หลานขมวดคิ้ว มองหย่งเยี่ยอย่างพิจารณาเล็กน้อยค่ำคืนที่ไร้มู่หรงเสี่ยวหมิงคอยเคียงข้างกายนาง มันช่างเงียบเหงาและเหน็บหนาวเกินทน ฉินมู่หลานออกมายืนรับลมที่ระเบียง สายตาเหม่อมองไปบนท้องฟ้า เฝ้าคิดถึงคนไกล ไม่รู้ว่าป่านนี้เขาจะถึงที่หมายแล้วหรือยัง จะลำบากเพียงใดยามเมื่ออยู่ไกลจากนาง"พระชายาเอกเพคะ ไหวหรือไม่เพคะ?""เอาออกไปข
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 20 ส้มพาเสียว
เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสองเดือน ภายในตำหนักชินอ๋องยังคงเงียบสงบเช่นเคย หย่งเยี่ยยังคงอยู่ในเรือนของนาง น้อยครั้งนักที่นางจะออกมานอกเรือนนอนและที่ฉินมู่หลานรู้สึกแปลกใจก็คือ ตั้งแต่หย่งเยี่ยเข้ามาในตำหนักชินอ๋อง นางไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่สนใจว่ามู่หรงเสี่ยวหมิงจะใส่ใจไยดีต่อนางหรือไม่ช่างผิดวิสัยของการเป็นชายายิ่งนัก?ฉินมู่หลานมองดูมู่หรงเสี่ยวหมิงที่กำลังวุ่นวายกับการเตรียมสัมภาระเพื่อเดินทางไปยังหมู่บ้านที่อยู่ติดชายแดนทุรกันดาร ปีนี้ภัยแล้งค่อนข้างรุนแรงไม่น้อย ผู้คนอดอยากล้มตายไปเป็นจำนวนมาก ฮ่องเต้มู่หรงเสี่ยวเฉินจึงสั่งให้มู่หรงเสี่ยวหมิง เดินทางไปแก้ปัญหาภัยแล้งในครั้งนี้ และถือโอกาสสำรวจความเป็นอยู่ของราษฎรด้วยตนเองว่าลำบากยากแค้นเพียงใด และพอจะมีทางแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ด้วยวิธีใดบ้าง"ไปนานหรือไม่เพคะ?""รวมเวลาเดินทางไปกลับก็คงจะร่วมสองเดือน เจ้าเองจงระวังเหตุการณ์รอบด้านเอาไว้ให้ดี หากเกิดเหตุการณ์ใดขึ้นจนเจ้ารับมือไม่ไหว ให้ส่งคนไปแจ้งต่อข้า และถ้ามีคนคิดไม่ซื่อหากจำเป็นต้องฆ่าก็ให้เจ้าฆ่าทิ้งเสีย""เพคะ""ข้าไม่อยากไปเลย แต่มันเป็นเรื่องปากท้องและความเป็
ท่านอ๋องเจ้าขาให้ข้าช่วยเถิด บทที่ 19 จากศัตรูกลายเป็นมิตร
ฉินมู่หลานตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวันด้วยอาการปวดเมื่อยไปทั้งตัว นางหันไปมองข้างกายก็พบว่ามู่หรงเสี่ยวหมิงไม่ได้นอนอยู่ข้างกายนางแล้ว คงจะไปวังหลวงแต่เช้าแล้วสินะฉินมู่หลานลุกขึ้นมาอาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์แล้วจึงมานั่งรับสำรับเช้า สายตาของนางมองออกไปที่ด้านนอก ก็พบว่าเหล่านางกำนัลกำลังวุ่นวายขนของบางอย่างอยู่ที่ด้านนอก"หลิงหลิง""เพคะ""นางกำนัลเหล่านั้นกำลังขนสิ่งใดกันอยู่?""ของใช้ต่างๆ ของอดีตพระชายารองเพคะ""อดีตพระชายารอง?""ขออภัยเพคะ บ่าวเห็นพระชายาเอกทรงบรรทมอยู่จึงไม่กล้าปลุก ท่านอ๋องทรงให้แจ้งต่อพระชายาเอกว่า พระชายารองเสี่ยวเยี่ยนจื่อได้เขียนหนังสือหย่ามอบให้แก่ท่านอ๋อง ไทเฮาทรงพิโรธเป็นอย่างมาก จึงถูกเรียกตัวเข้าวังหลวงทันทีเพคะ""ไปทั้งสองคนเลยหรือ?""เพคะ"ฉินมู่หลานขมวดคิ้วมุ่น เสี่ยวเยี่ยนจื่อรักมู่หรงเสี่ยวหมิงขนาดนั้น เหตุใดนางจึงยอมถอดใจง่ายดายเช่นนี้กันเล่าวังหลวง"พวกเจ้าทั้งสองคนเห็นข้าเป็นตัวตลกหรือไร? นึกจะหย่ากันก็เขียนหนังสือหย่าขึ้นมาเสียดื้อๆ โดยไม่ปรึกษาข้าก่อนเลยเช่นนี้มันใช้ได้หรือ?"ไทเฮาเขวี้ยงหนังสือหย่าลงมาบนพื้น เสี่ยวเยี่ยนจื่อทำได้เพียงยืนตัวสั่นเ
