โลกกลม

12

โลกกลม

          “นภานี่มันก็หลายวันแล้ว ที่พ่อเลี้ยงนอนเป็นผักอยู่แบบนี้ ฉันว่าจะตัดสินใจคุยกับคุณหมอว่าเพื่อตัดสินใจ ให้ท่านได้ไปสบายฉันไม่อยากให้พ่อเลี้ยงไม่ต้องทรมานแบบนี้”

          ธิดาต้องการได้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของสามี แต่ตอนนี้เธอยังทำอะไรไม่ได้เพราะพ่อเลี้ยงยังคงมีชีวิตอยู่

          “เรื่องนี้คุณธิดาคงต้องคุยกับคุณหมอเอาเอง เพราะนภาก็ตัดสินใจอะไรไม่ได้”

          ความจริงแล้วนภารู้ดี ว่าสิ่งที่ธิดาต้องการไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเธออยู่ที่โรงพยาบาลมาตลอดตั้งแต่พ่อเลี้ยงป่วย ความจริงทุกอย่างเป็นอย่างไร นภารู้ดีที่สุด

          “วันนี้ฉันจะพูดกับคุณหมอให้รู้เรื่อง”

          วันนี้ธิดานั่งรอหมออยู่ที่หน้าห้องผู้ป่วยหนักทั้งวัน จนในที่สุดก็ได้พบ

          ธิดาพยายามพูดทุกอย่างเพื่อให้ทางโรงพยายาบาลตัดสินใจถอดเครื่องช่วยหายใจ เพื่อให้พ่อเลี้ยงจากไปอย่างสงบ

          “ตอนนี้อาการของพ่อเลี้ยงเริ่มมีอาการตอบสนองดีขึ้น คงเป็นไปไม่ได้ครับที่เราจะถอดเครื่องช่วยหายใจ ในตอนนี้และที่สำคัญเราต้องรอให้ลูกสาวของท่านเป็นคนตัดสินใจ”

          “แต่หนูปาฐิตาหายตัวไปหลายวันแล้วนะคะ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่คงจะต้องได้ยินข่าวของพ่อเลี้ยงและคงต้องรีบกลับมาดูพ่อของเธออย่างแน่นอน”

          ธิดาพยายามพูดเพื่อให้หมอเข้าใจว่า ปาฐิตาคงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว และเหลือเธอที่เป็นภรรยาเพียงคนเดียวเท่านั้น

          “คุณธิดากับพ่อเลี้ยงไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันทางกฎหมายถือว่าไม่มีสิทธิ์ เอาเป็นว่าเราจะคุยเรื่องนี้กันอีกทีเมื่อ         ลูกสาวของท่านกลับมานะครับ”

          ธิดารู้สึกเสียอารมณ์มาก ที่ไม่สามารถทำได้สำเร็จ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะกอบโกยเงินทองได้จำนวนหนึ่งแล้วก็ตาม

          “ฉันกลับแล้ว ฝากด้วยแล้วกันนภา”

          ธิดาหัวเสียจึงตั้งใจ จะไปหาเข้าร้านทำผมเพื่อระบายความเครียดเสียหน่อย

         

          “เอ้า! คุณราชัน ไม่เจอกันนานเลยนะคะ”

          ธิดายังไม่ทันจะเดินเข้าร้าน ก็เจอกับราชันซึ่งเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทเธอสมัยเรียน

          “สวัสดีครับคุณน้า ผมไปอยู่ที่เกาะแทนพ่อกับแม่ เลยไม่ค่อยได้มาที่ฝั่ง”

          “มัทนาก็ยังไม่กลับมาเลย แต่โทรมาทีไรก็ถามหาราชันอยู่ตลอด ว่างๆ ก็โทรไปหาน้องบ้างนะ”

          ธิดาหยิบนามบัตรของลูกสาวส่งให้ชายหนุ่ม เพราะเธอเคยตั้งใจจะจับคู่ราชันให้กับลูกสาวของเธอ แต่ราชันถูกส่งไปเรียนที่อเมริกาจึงทำให้ทั้งคู่ไม่ค่อยได้เจอกัน

          “เอ้าหายไปไหนแล้ว”

          ราชันตกใจเมื่อมองมาข้างหลังแล้วไม่เห็นปะการัง ที่ตอนแรกเดินตามกันมาอยู่ติด ๆ

          “คุณราชันมองหาใครเหรอคะ” ธิดาเห็นแค่ราชันเดินมาคนเดียว

          “คนที่เกาะครับ ตอนแรกก็เดินตามกันมาอยู่ดี ๆ ไม่รู้ว่าหายไปไหน ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

         “แล้วอย่าลืมโทรหาน้องนะคะ”

          ธิดาตะโกนตามหลังราชัน เพราะถ้าลูกสาวเธอได้แต่งงานกับราชัน เจ้าของเกาะและยังมีสมบัติเก่าอีกมากมาย เธอก็คงจะได้สบายไปทั้งชาติ โดยที่ไม่ต้องง้อสมบัติจากพ่อเลี้ยงอีกแล้ว

         

          ราชันใจคอไม่ดีเลย ที่อยู่ดี ๆ ปะการังก็หายไป เขากลัวว่าเธอจะไปเจอกับพวกที่ทำร้ายเธอ

          “นายหัว ฉันอยู่นี่”

          ปะการังเธอยืนแอบอยู่ตรงมุมปากซอยก่อนถึงหน้าร้านเสริมสวยที่ราชันกับธิดายืนคุยกัน

          “ไปเล่นที่ไหนมา มันอันตรายรู้ไหม” ราชันทำเสียงดุ

          “ฉันไม่ได้ไปเดินเล่น กลับถึงเกาะแล้วเราค่อยคุยกันนะ”

          ชายหนุ่มไม่อยากจะบังคับให้หญิงสาวต้องเล่าเลย ทั้งที่ใจเขาอยากรู้ แต่ก็เลือกที่จะรอฟังที่เกาะดีกว่า

          ร้านเสริมสวยที่ราชันตั้งใจจะพาปะการังไปทำผมตอนแรก หญิงสาวก็ขอให้เปลี่ยนร้าน ราชันก็ยอมเพราะไม่อยากขัดใจ

          “ดูดีขึ้นเยอะเลย”

          ราชันออกปากชม ถึงแม้ผมของเธอจะยังไม่ยาวแต่เมื่อถูกตัดให้เป็นทรงก็ทำให้กลายเป็นผู้หญิงผมสั้นแบบน่ารักไปอีกแบบ

          กลับกันเถอะของที่ซื้อทั้งหมด ตอนนี้ขนขึ้นเรือหมดแล้ว รวมทั้งเสื้อผ้าของใช้ของคุณด้วย

          ประโยคหลังราชันแกล้งประชดเพราะหญิงสาวซื้อเสื้อผ้าของใช้จนแทบจะเหมาร้านเลย

          “จะได้ไม่ต้องมาบ่อยๆ ซื้อทีเดียวใช้เป็นปี เป็นเมียนายหัวก็ต้องสวยหน่อย”

          เรือใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเกาะ เพราะวันนี้ต้องเอาเรือลำใหญ่มา เพื่อใช้ขนตู้อบกลับไปใช้ที่เกาะด้วย

          “ง่วงไหม”

          ราชันเห็นนายหญิงของเขานั่งทำท่าเหมือนคนที่กำลังฝืนตัวเองไม่ให้หลับอยู่จึงเอ่ยปากถาม

          “นิดหน่อย”

          คนง่วงยังปากแข็ง แต่ก็ถูกมือหนาจับตัวให้ลงมานอนบนตักเขา ไม่นานปะการังก็หลับสนิท

          “เมื่อยจัง มีคนนอนทับมาตลอดทางรีบไปอาบน้ำ แล้วมานวดให้เลย”

          มาถึงราชันก็ชิงอาบน้ำก่อน เพราะจริงๆแล้วเขาไม่ได้ต้องการให้ปะการังมานวดให้ แต่เขาอยากรู้มากกว่า ว่าอะไรทำให้เธอต้องแอบเมื่อเห็นเขากับธิดาคุยกัน

          “นอนดีๆ เดี๋ยวจะนวดขาให้นะคะนายหัว”

          หมอนวดนั่งประจำตำแหน่ง ข้างๆสามีในนามที่นอนเหยียดตัวอยู่

          “เล่าได้หรือยัง เรื่องที่ฝั่ง”

          ราชันเข้าเรื่องทันที เพราะเขาเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหวอีกแล้ว

          “ถ้าฉันเล่าคุณจะเชื่อฉันไหม ฉันกลัว กลัวว่าคนที่ตอนนี้ฉันเหลือเพียงคนเดียวจะไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันจำได้”

          ปะการังกลัวจริงๆ ถ้าราชันไม่เชื่อขึ้นมา อาจเกิดอันตรายกับเธอก็ได้ เพราะทั้งคู่ดูสนิทสนมกัน และถ้าเขาเลือกอยู่ข้าง          แม่เลี้ยงเธอ สุดท้ายจะไม่มีใครอยู่ข้างเธอเลย

          “คุณเป็นภรรยาของผม ผมเชื่อคุณ”

          ชายหนุ่มลุกขึ้นมากอดหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างเขา โอบกอดรัดตัวไว้จนแน่น เพื่อหวังให้คนตัวเล็กได้ยินเสียงหัวใจของเขา

          “ผู้หญิงคนที่คุณคุยด้วย คือคนที่สั่งให้พวกนั้นทำร้ายฉัน”

          ราชันปล่อยมือที่กอดหญิงสาวและจับไหล่ทั้งสองข้างพร้อมกับมองหน้าปะการังอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

          “คุณไม่เชื่อใช่ไหม ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”

          ไม่มีคำตอบ ราชันใช้ปากหนาปิดปากบางที่กำลังจะพูดต่อ เพื่อให้เธอหยุด

          “ผมเชื่อคุณ”

          ทั้งสองคนโอบกอดกันอีกครั้ง หญิงสาวรู้สึกทั้งกลัว ทั้งอุ่นใจอย่างที่บอกออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก

          โลกกลมเหลือเกิน ทำไมคนที่ช่วยชีวิตเธอถึงต้องมารู้จักกับคนที่พยายามจะฆ่าเธอด้วย

          ปะการังรู้ว่าราชันคงอยากรู้ต้นสายปลายเหตุมากกว่านี้ แต่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไรมากกว่านี้ เพราะถ้าเขารู้ว่าเธอโกหกเขาเรื่องที่จำทุกอย่างไม่ได้ เขาคงโกรธและไม่เชื่อใจเธออีกเลย