เข้าสู่ระบบแชร์
จุดจบของคดี
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-25 20:59:0020
จุดจบของคดี
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”
ราชันเดินขึ้นมาบนบ้านพบว่าปาการังยืนรอเขาอยู่ที่ระเบียงบ้าน
“ใครจะไปนอนหลับ คุณยังไม่กลับมาแบบนี้ ดีที่คืนนี้ฝนยังไม่ตก”
คนพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางแสดงให้รู้ว่า เธอกำลังน้อยใจ ที่เขาทิ้งเธอไปทั้งวัน
“ดีใจจัง เมียเป็นห่วง นึกว่ากลับมาจะไม่มีใครรอเสียอีก”
ราชันโอบเอวหญิงสาวอย่างเอาใจ อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่าปะการังรักและเป็นห่วงเขาจริงๆ
“ไหนล่ะขนมผม” ก่อนไปฝั่งชายหนุ่มขอให้นายหญิงทำขนมให้เขาแล้วก้พร้าว
“ของคุณอยู่บนโต๊ะ ส่วนของพร้าวป้าแก้วเก็บไว้ให้แล้ว”
ทั้งสองคนเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารกลางบ้าน ขนมบัวลอยที่ปะการังทำไว้ให้สามีเธอใช้วัตถุดิบธรรมชาติที่หาได้ไม่ว่าจะดอกอัญชัน มะพร้าว และที่สำคัญเธอใส่ความรักลงไปด้วย
“ปะการังคุณเชื่อไหม ว่าผมไม่เคยคิดเลยว่า ชีวิตของผมจะมีโอกาสได้มีภรรยากับเขา”
ราชันมองหน้าหญิงสาวและพูดออกมาอย่างที่คนฟังถึงกับรู้สึกแปลกใจว่าอยู่ดีๆเขาพูดเรื่องนี้ทำไม
“ทำไมล่ะคะ คุณชอบผู้ชายเหรอ”
หญิงสาวคิดว่าสามีของเธอคงแกล้งพูดให้ดูซึ้ง เพื่อหวังให้เธอเขินแน่ๆจึงแกล้งพูดตลกกลับไป
“จริงแล้วผมเป็นแฟนกับพร้าวอยู่ แต่คุณเข้ามาทำให้เราทั้งคู่ต้องเลิกกัน”
ราชันทำเสียงเล็กเสียงน้อย ดัดเสียงเป็นเหมือนสาวประเภทสอง
“ยังจะมาพูดเล่น กินให้หมดเลย ขี้มือฉันทั้งนั้น นั่งปั้นทั้งวัน” หญิงสาวแกล้งเปลี่ยนเรื่อง
“ผมเคยคิดนะ ว่าคนเราไม่จำเป็นต้องมีครอบครัวก็อยู่ได้ เกิดมาคนเดียว ก็ตายคนเดียว ความรักมันไม่มีอยู่จริง”
ราชันยังคงพูดต่อ เพราะวันนี้เขาไปหาพ่อกับแม่มา ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่า การที่เราแก่ตัวไปแล้วมีใครสักคนคอยอยู่กับเรา มีลูกคอยดูแล ชีวิตมันดูมีความสุข
“แล้วตอนนี้คุณไม่คิดแบบนั้นแล้วใช่ไหม”
ปะการังถามเพราะเธอเริ่มไม่แน่ใจ ว่าที่ราชันกำลังพูดทั้งหมดเขาต้องการจะบอกอะไร
“ตั้งแต่มีคุณเข้ามาในชีวิต ผมก็เปลี่ยนความคิด การที่เราได้ปกป้องใครสักคนมันทำให้เราดูมีคุณค่า การตื่นนอนแล้วหันมาเจอคนข้างๆทุกเช้ามันเป็นความสุขที่บอกไม่ถูกเลย”
ครั้งนี้ราชันไม่ได้หยอดคำหวานแล้วทำหน้าตาเจ้าชู้เหมือนทุกครั้งแต่เขากลับทำหน้าตาจริงจัง
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไปฝั่งคราวนี้กลับมาทำไมดูพูดจาแปลกๆ ฉันฟังแล้วรู้สึกไม่ดีเลย”
หญิงสาวไม่เคยเห็นนายหัวพูดจาจริงจังแบบนี้เวลาที่อยู่กับเธอสองคน แต่ครั้งนี้เขามาแปลก
“วันนี้ผมไปเจอคุณพ่อคุณแม่มา ก็เลยคิดว่าท่านทั้งสองก็อายุมากแล้ว ผมกลับยังไม่ทำอะไรให้ท่านสบายใจเลย”
“คุณก็ดูแลเกาะอย่างดีที่สุด ทำไมถึงคิดว่าท่านไม่สบายใจล่ะคะ” ปะการังไม่เข้าใจ
“การที่ลูกยังไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์ ไม่มีทางที่ท่านทั้งสองจะสบายใจได้ ผมว่าบางครั้งแม่ผมอาจจะแอบคิดเหมือนคุณก็ได้ ว่าผมไม่ชอบผู้ชาย”
หญิงสาวอยากจะขำแต่ก็ต้องกลั้นไว้ เพราะสีหน้าคนพูดไม่ได้เหมาะเลยที่เธอจะมาตลก
“ปะการังคุณรู้ไหม คุณทำให้ผมกลัวเรื่องพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงไปเลย ผมกลัววันหนึ่งที่ผมไม่อยู่กับคุณแล้ว หรือเราต้องเลิกกัน ผมกลัวคุณจะมีคนอื่นและผู้ชายคนนั้นจะมาทำร้ายลูกของผม”
ชายหนุ่มวางช้อน และจับมือหญิงสาวเหมือนต้องการให้เธอพูดอะไรสักคำ
“ฉันว่าคุณคิดมากไป แต่เอาเป็นว่าฉันสัญญาถ้าวันหนึ่งเรามีอะไรเข้ามาทำให้เราต้องไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ฉันจะไม่มีใครอีก คุณแค่เห็นเรื่องราวฉัน แต่ตัวฉันเองได้เจอมันกลับตัว นายหัวเชื่อใจนายหญิงคนนี้นะคะ”
เมื่อได้คำสัญญาที่เขาอยากฟัง ราชันก็เข้าไปอาบน้ำ คืนนี้เขาอยากรักเธอ รักแบบดูดดื่มให้สมกับที่เขาทิ้งเธอไว้ทั้งวัน
ฝนตกแต่เช้าจนชาวบ้านในเกาะต่างพากันอยู่ในบ้านไม่ออกไปไหน ราชันเองก็ถือโอกาสได้พักหนึ่งวัน แต่ปะการังยังคงทำหน้าที่ของเธอคือทำอาหารเช้าไว้รอสามี
“ฝนตกอากาศดียังไม่ยอมตื่นสายเลยนะครับนายหญิง”
ราชันตื่นขึ้นมาเพราะได้กลิ่นข้าวต้มหอมเข้าไปในถึงในห้องนอน
“ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วมากินข้าวต้มร้อนดีกว่าค่ะ ถ้าง่วงก็ค่อยไปนอนต่อ”
นายหัวทำตามภรรยาบอกทุกอย่าง เพราะวันนี้เขาตั้งใจ ว่าไม่ทำอะไรนอกจากนอนกอดปะการังทั้งวัน
ยังไม่ทันที่จะกินข้าวต้มหมด ราชันก็ต้องตกใจเมื่อมีเรือเร็วของคนที่บ้านพ่อกับแม่ส่งจดหมายมาหาเขา
“มีอะไรเหรอคะ”
ปะการังไม่กล้าแอบอ่านจดหมายด้วย จึงได้แต่ยืนดูห่างๆและถามด้วยความเป็นห่วง
“แม่ส่งข่าวมาว่า ตอนนี้ทางตำรวจจับตัวคนที่ฆ่าลูกสาวพ่อเลี้ยงสินชัยได้แล้วตั้งแต่เมื่อสองวันที่แล้ว และเมื่อเช้าทางตำรวจออกหมายเรียกให้คุณธิดาเข้าไปมอบตัว เนื่องจาพวกมันซัดทอดว่าเป็นผู้ว่าจ้าง”
ทั้งสองคนโผกอดกันด้วยความดีใจ ที่ในที่สุดกฎหมายก็จัดการคนพวกนั้นได้ ถึงแม้ตอนนี้จะอยู่ในชั้นของการสอบสวนยังไม่มีคำสั่งศาลตัดสิน
“แล้วทำไมแม่คุณถึงต้องรีบส่งจดหมายมาบอกคุณด่วนแบบนี้ เพราะมันไม่เกี่ยวกับคุณเลยนะ”
ปะการังรู้สึกสงสัยขึ้นมา เพราะถึงธิดาจะเป็นเพื่อนกับประภาแม่ของนายหัวแต่ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับราชัน ทำไมแม่ของเขาถึงส่งข่าวผ่าฝนมาแบบนี้
“เมื่อวานผมไปขอเบอร์โทรศัพท์คุณธิดาจากแม่ โดยอ้างว่าจะไปคุยเรื่องการขนส่ง แต่จริงๆแล้วผมต้องการนัดเจอกับเธอ เพื่อหวังสืบเรื่องให้คุณ แม่เลยกลัวผมจะไปยุ่งเกี่ยวกับเพื่อนของท่านเลยรีบมาเตือน”
ราชันเล่าด้วยความรู้สึกผิด เพราะเขาเป็นคนเริ่มต้นสัญญากับหญิงสาวเอง ว่าเขาทั้งสองคนจะไม่โกหกและมีความลับต่อกัน และสุดท้ายก็กลายเป็นเขาที่ทำเสียเอง
“ผมขอโทษที่สุดท้ายผมก็ไม่รักษาคำพูดตัวเอง”
ราชันไม่แม้แต่จะจับมือภรรยาเหมือนทุกครั้งที่เคยทำเวลาที่ต้องการง้อเธอ เพราะครั้งนี้เขารู้สึกผิดจริงๆ
“คุณไม่รักษาคำพูดเพราะคุณเป็นห่วงฉัน แต่อย่าทำอีกนะคะ การให้อภัยมันไม่ได้มีให้กันบ่อยๆ คุณกำลังทำให้ฉันเริ่มไม่เชื่อใจคุณ”
ปะการังจับมือสามีเพื่อให้เขารู้ ว่าครั้งนี้เธอเข้าใจและให้อภัย แต่มันก็ทำให้ความเชื่อใจน้อยลง
“ตอนนี้คุณก็กลับไปเป็นปาฐิตาได้แล้วนะ” ราชันยิ้มไม่เต็มใจ
“ปาฐิตาตายในทะเลไปแล้ว เหลือแต่ปะการังนายหญิงของเกาะนี้เท่านั้น”
“พรุ่งนี้เราจะไปที่สถานีตำรวจ เพื่อบอกว่าคุณยังมีชีวิตอยู่และให้การที่เป็นประโยชน์และหลังจากนั้นผมจะพาคุณไปหาพ่อกับแม่ผมในฐานะภรรยา”
หญิงสาวโผกอดสามีในที่สุดเธอก็จะมีตัวตน เธอจะเป็นภรรยาของเขาโดยที่ไม่ต้องปิดบังใครอีกแล้ว
บทที่เกี่ยวข้อง
ทะเลรักอันดามัน สาเหตุของทุกอย่าง
21สาเหตุของทุกอย่าง เช้าวันนี้ วันที่ปะการังรอมันมาแสนนาน วันที่เธอจะได้เห็น คนที่ทำร้ายเธอได้รับกรรมที่ทำลงไป ปะการังให้ปากคำกับทางตำรวจ ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้ง ตั้งแต่ที่เธอถูกธิดาหลอกให้มารับมัทนาที่ท่าอาศยานภูเก็ต แต่เธอกลับโดนจับตัวไป พ่อเลี้ยงสินชัยเดินทางมาที่สถานีตำรวจ เพราะต้องการเห็นหน้าภรรตัวดีของเขา ที่คิดจะฆ่าลูกสาวของเขาอย่างไร้คุณธรรม “ผมก็คิดว่าตัวเองเลือกคนที่ดีแต่ที่ไหนได้กลับเลี้ยงงูพิษไว้” พ่อเลี้ยงเดินเข้าไปคุยกับธิดาที่ยังคงนั่งอยู่ในห้องสอบสวน โดยยังไม่มีใครมายื่นขอประกันตัวและยังไม่มีทนายความมาคอยช่วยเรื่องคดี “ใช่ฉันมันเป็นแค่งูพิษ มันเป็นแค่สัตว์ คุณถึงให้เศษเงินของคุณแทนอาหาร แต่คุณไม่เคยรู้สึกว่าฉันคือคน มีชีวิตมีจิตใจ” ความกดดันที่ธิดาเก็บกลั้นมานาน วันนี้เธอไม่มีเหตุผลที่ต้องเก็บมันไว้อีกแล้ว “ฉันทำอะไรให้เธอแค้นนักหนา เธอถึงพูดเหมือนกับฉันทำร้ายหัวใจเธอจังธิดา” พ่อเลี้ยงสินใจไม่รู้จริงๆ ว่าตั้งแต่อยู่กันมาเขาทำร้ายอะไรผู้หญิงที่นั่งกำมือร้องไห้อยู่ข้างๆเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ความเข้าใจที่คงไม่สายจนเกินไป
22ความเข้าใจที่คงไม่สายจนเกินไป คดียังคงรอฟังการตัดสินจากศาล ระหว่างนั้นทั้งสินชัยและมัทนาก็เดินทางไปเยี่ยมธิดาทุกวัน ห่วงเดียวที่คนเป็นแม่มีอยู่คือมัทนา แต่การแสดงออกของพ่อเลี้ยงที่เปลี่ยนไปและการรับมัทนาเป็นลูกบุญธรรมตามกฎหมายก็ทำให้ธิดาสบายใจขึ้น ส่วนในเรื่องของการรับความผิดที่ได้กระทำธิดาทำใจได้แล้ว ทุกอย่างถูกดำเนินการไปตามเส้นทางของกฎหมาย หนีอะไรก็หนีได้แต่ไม่มีใครหนีกรรมที่ตัวเองทำได้ทั้งนั้นพ่อเลี้ยงสินชัยกลับมาบริหารบริษัทอีกครั้งหลังจากยุ่งเหยิงไปหมด ตั้งแต่ที่เขาแกล้งป่วย และตอนนี้เขาก็ได้สอนมัทนาให้เรียนรู้งานในบริษัท เพราะลูกสาวแท้ๆของเขาคงจะรักในการเป็นนายหญิงของเกาะมากกว่าการบริหารบริษัทของพ่อแน่ๆ“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”ปะการังยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างอ่อนน้อม แต่ก็ยังแอบมีกังวลกลัวว่าผู้ใหญ่ทั้งสองจะรู้สึกว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงใจง่าย ที่ยอมเป็นภรรยาของลูกชายของเขาโดยที่ยังไม่ได้แต่งงานกัน“เจ้าของฝีมือทำขนมใช่ไหมจ๊ะ” ประภารับไหว้และพูดแซวลูกสะใภ้“ค่ะ ขายเป็นอย่างไรบ้างคะ มัวแต่ยุ่งๆเรื่องที่บ้านเลยไม่ได้สอบถามมาเลย”ปะการังยังไม่รู้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน เกาะคือบ้านของเธอ
23เกาะคือบ้านของเธอ “ปลาฝากป้านภากับมัทดูแลพ่อด้วยนะคะ ไปคราวนี้คงไม่นานเพราะคงต้องขึ้นมาซื้อของไปเตรียมงานแต่งแล้วเจอกันนะค” ปะการังหอมแก้มบิดาและป้านภาก่อนจะหันไปกอดน้องสาวต่างสายเลือด “รีบทำชุดพี่นะอีกไม่กี่วัน” “เสร็จทันแน่นอนค่ะ และจะเป็นชุดเจ้าสาวที่สวยที่สุดแน่ๆ” การเดินทางไปเกาะครั้งนี้หญิงสาวรู้สึกโล่งใจ เหมือนตัวเธอได้กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง “วันนี้คุณกลับมาเป็นปาฐิตาแล้วนะ ต่อไปผมจะเรียกคุณว่าปลาหรือปะการังดี” นายหัวแซวอนาคตเจ้าสาวเพราะตอนนี้เขาก็เริ่มสับสนแล้ว ว่าจะเรียกภรรยาตัวเองว่าอะไรดี “เอาเป็นว่าชื่อ ปะการัง ปาฐิตา ปลา ทุกชื่อเลยค่ะ เอาไว้เวลาเบื่อชื่อนี้ก็ไปเรียกอีกชื่อ” ความจริงแล้วหญิงสาวไม่ได้สนใจกับเรื่องชื่อเท่าไหร่ เพราะจะชื่อไหนเธอก็คือเธอคนเดิม “เจ้าสาวของผม ผมเริ่มยาวแล้ว แต่จะทันงานแต่งไหมนะ” ราชันแซวเพราะส่วนมากเคยเห็นแต่เจ้าสาวผมยาวแต่ตอนนี้ผมของปะการังยังยาวเลยติ่งหูมาแค่นิดเดียว“ยาวไม่ทันก็ไม่เห็นเป็นไร คนสวยผมสั้นแค่ไหนก็สวย หรือนายหัวจะเถียงว่าไม่จริง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน งานวิวาห์ทะเลอันดามัน
24งานวิวาห์ทะเลอันดามัน วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง มณีและมัทนาที่เดินทางจากฝั่งมายังเกาะเพื่อจัดงานแต่งงานให้กับพี่สาวด้วยตัวเอง พิธีช่วงเช้าเสร็จสิ้นไปแล้ว ที่เกาะไม่มีวัดจึงต้องไปนิมนต์พระมาจากวัดที่ฝั่ง เพื่อทำพิธีให้ถูกต้อง ส่วนในงานกินเลี้ยงช่วงกลางคืน ทุกคนต่างก็พากันลุ้น ว่าคืนนี้ฟ้าฝนจะเป็นใจไหม เพราะมันเป็นช่วงฤดูมรสุมเข้าพอดี แขกที่ถูกเชิญมาในงานมีไม่ถึงยี่สิบคน งานกินเลี้ยงก็เป็นแบบสบายๆ มีโต๊ะอาหาร และเก้าอี้สำหรับคนที่เกาะมาร่วมงาน กับข้าวที่ทำก็เป็นแบบบริการตัวเอง ป้าแก้วรับผิดชอบเรื่องขอคาว มณีรับเรื่องของหวาน ส่วนชาวบ้านท้ายเกาะก็เตรียมบาบีคิวมาย่างเป็นหลายร้อยไม้ “ในวันนี้เป็นวันที่ทุกคนเฝ้ารอมาแสนนาน นายหัวของเราจะมีเมียแล้ว” เพื่อนสนิทของราชันทำหน้าที่เป็นพิธีกรในงานให้พูดด้วยความดีใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา เพื่อนๆทุกคนต่างก็ไม่เคยคิดว่าราชันจะมีครอบครัว “ขอให้ท้องฟ้า ดวงดาว พระจันทร์ หาดทราย และท้องทะเลอันดามันแห่งนี้ ร่วมเป็นพยานให้กับความรักของทั้งคู่ เพื่อแสดงว่าทั้งสองตกลงเป็นสามีภรรยากันแล้ว เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน เรื่องรักนี้ใต้แสงเทียน
1ค่ำคืนที่บ้านไม่มีใครอยู่ “คุณภาคินคะเป็นอะไรทำหน้าเศร้าแบบนี้” ยิหวาสาวน้อยหุ่นดี ที่ถูกครอบครัวของภาคินช่วยเหลือเธอกับแม่ไว้ “ฉันต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ” คนตอบหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาที่ดูมีความเศร้าอยู่ในนั้น “ก็ดีสิคะ ได้ไปเรียนถึงต่างประเทศ ไม่เห็นต้องเศร้าเลยค่ะ” ยิหวาไม่เข้าใจความรู้สึกของชายหนุ่มตรงหน้า “ยิหวาไม่เข้าใจหรอก ถ้าฉันไปเรียนที่นั่นต้องไปหลายปี และระหว่างนั้นอาจจะไม่ได้กลับมาจนกว่าจะเรียนจบ” ภาคินเข้าใจดี ว่ายิหวาไม่เข้าใจ เธอคงคิดว่าไปแค่ไม่กี่เดือน และคงได้กลับบ้านมาเรื่อยๆ “ไปนานจังค่ะ คิดถึงแย่เลย” สาวสวยพูดอย่างใสซื่อ “จริงเหรอ ถ้าฉันไปอยู่ที่นู่นเธอจะคิดถึง” สายตาที่ชายหนุ่มอายุมากกว่ายิหวาถึงสี่ปี มองจ้องเธอเป็นสายตาที่หญิงสาวยังไม่เคยถูกใครมองแบบนี้ มันทำให้หัวใจของยิหวารู้สึกเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก “จริงสิคะ ยิหวาเกิดมาก็เจอคุณแล้ว ถ้าต้องไม่เจอกันนานแบบนั้นก็ต้องคิดถึงอยู่แล้ว” ตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลก ยิหวาก็อยู่ที่บ้านของตระกูลอรรถจิรานน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน รสรักที่ไม่ได้ตั้งใจ
2รสรักที่ไม่ได้ตั้งใจ “ยังไม่เห็นจัดอะไรเลย คุณภาคินนี่ยังไงคะ ทำเหมือนไม่อยากไปอยู่บ้านใหม่” ยิหวาเห็นข้าวของทุกอย่าง ยังถูกจัดวางเป็นระเบียบ ไม่เหมือนภาพที่เธอคิดไว้ ว่ามันคงจะมีข้างของอยุ่ในกล่อง ที่ถูกวางไว้เต็มห้อง “มานี่ มาดูภาพเก่าๆกัน” ชายหนุ่มกวักมือเรียกหญิงสาวให้ตามเขาขึ้นไปนั่งบนที่นอน “จะนั่งข้างล่างทำไม ขึ้นมานั่งข้างๆฉันนี่ มาดูบนนี้” ภาคินตีมือหนาไปที่ที่นอน “ไม่ค่ะ ยิหวาจะนั่งตรงนี้” หญิงสาวปฏิเสธ “ถ้าเธอไม่ขึ้นไป ฉันจะลงไปนั่งข้างล่างกับเธอนะ” ชายหนุ่มขู่ “ก็ได้ค่ะ” ถึงแม้จะไม่เต็มใจ แต่ก็คงดีกว่าการ ให้เจ้านายของเธอต้องลงมานั่งบนพื้น “ดูรูปนี้สิ ยิหวาเธอไม่ใส่กางเกง เห็นแต่กางเกงใน” ชายหนุ่มหยิบภาพมาดูจดแทบจะติดใบหน้า “ทำไมต้องดูใกล้แบบนั้นคะ” ยิหวาพยายามจะแย่งรูปจากมือ “ก็จะดูว่ามีอะไรอยู่ในกางเกงใน” หญิงสาวกระโจนใส่ภาคินอย่างสุดตัว เพื่อหวังจะแย่งรูปในมือ แต่กลายเป็นว่า เธอกำลังพาตัวเอง ไปอยู่ในอ้อมกอดเขา อย่างไม่ได้ตั้งใจ “อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน ความไกลห่าง
3ความไกลห่าง ไม่นานภาคินก็เข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่เต็มตัว ความเป็นสัดเป็นส่วนตัว ไม่มีใครมายุ่งยากกับชีวิตเขา ทำให้ชายหนุ่มเรียกหายิหวาอยู่บ่อยๆ “คอยฉันนะ เรียนจบกลับมาฉันจะบอกเรื่องนี้กับคุณแม่คุณพ่อ” ภาคินเขาสัญญากับลูกสาวคนใช้ ที่เขารู้สึกทั้งรักทั้งผูกพัน ชายหนุ่มกลัวหญิงสาวไม่เชื่อใจ และจะมอบหัวใจให้คนอื่นไปเสีย เมื่อเขาไม่อยู่ “ยิหวาจะคอยคุณค่ะ แต่ลูกคนใช้ไม่กล้าหวังอะไรมากไปกว่าการที่คุณจะไม่ลืม ว่ายิหวารักคุณมากแค่ไหน” ความเจียมตัว ทำให้สาวน้อยไม่กล้าหวังที่จะเป็นอะไรมากกว่า เมียเก็บที่มีเพียงเขาและเธอรู้เท่านั้น “เธอดูถูกความรู้สึกของฉันมากไปแล้ว ถ้าฉันมองเธอไร้ค่า คงไม่รักเธอแบบนี้ เธอคือเมียฉันจำไว้นะ” มือหนาชายคางแหลม ของคนที่เขาเพิ่งเรียกว่าเมีย ปาหยักหนาค่อยๆก้มลงไปทาบทับ ก่อนที่ปากเล็กจะอ้ารับลิ้นสาก ที่กำลังต้องการเข้าไปสาละวนในปากเล็กของเธอ เตียงนอนขนาดหกฟุต ที่กว้างเกินไปสำหรับนอนคนเดียว ยิหวาจึงถูกเรียกมาหาเกือบทุกคืน โดยที่ไม่มีใครในบ้านสงสัย เพราะทั้งคู่สนิทสนมกันตั้งแต่เด็กๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25ทะเลรักอันดามัน คิดถึงและรอคอย
4 คิดถึงและรอคอย เกือบเดือนแล้วที่ภาคินเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ ไม่มีวันไหนที่ยิหวาไม่คิดถึงเขา ยังโชคดีที่การติดต่อสื่อสาร ในสมัยนี้ทำได้ง่าย ทุกวันภาคินจะโทรไลน์มาหายิหวา บอกเล่าว่าแต่ละวันเขาทำอะไรบ้าง “วันนี้ที่เมืองไทยฝนตกด้วยค่ะ ที่อเมริกาอากาศเป็นอย่างไรบ้างคะ” ยิหวามักจะแอบรับสาย ในที่ที่เธอคิดว่าจะไม่มีใครเห็นและได้ยิน “อากาศเย็นสบาย ไม่หนาวมากเกินไป แต่อยากให้เธอกอดจัง” ชายหนุ่มปากหวาน หยอดคำหวานให้คนที่รออยู่ทางนี้ ยิ้มได้ แม้มันจะเป็นแค่คำพูด ของคนที่อยู่ห่างไกลกัน “คิดถึงคุณจังค่ะ” ในใจมีคำมากมายที่อยากเล่า อยากบอก แต่มันพูดได้แค่คำว่าคิดถึงเท่านั้น “อดทนนะ นี่แค่เดือนเดียวเอง อีกตั้งนานกว่าเราจะได้กลับไปเจอกัน” ยิหวาสัญญากับคนไกลทุกวัน ว่าเธอจะรอเขา ไม่ยอมให้ชายใด มีโอกาสเข้ามาใกล้ทั้งตัวและหัวใจของเธอ หลายครั้งที่หญิงสาว อยากขอคำสัญญาจากอีกฝ่ายบ้าง แต่หัวใจและสมอง มันก็คอยเตือนเธอ ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ “ยิหวาไปไหนมาลูก” ดาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-25
บทล่าสุด
ทะเลรักอันดามัน อบอุ่นพร้อมหน้า
18อบอุ่นพร้อมหน้า “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปฝากท้องนะ” ภาคินเดินประคองพาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา เข้าไปในบ้านที่เข้าตั้งใจไว้เพื่อเป็นบ้านของครอบครัวที่น่ารักของเขา “วันนี้ยิหวาไม่ต้องแอบเหมือนทุกๆครั้งที่มาที่นี่” คำพูดของหญิงสาว ทำให้ภาคิน สำนึกได้ว่าที่ผ่านมา เขาไม่เป็นลูกผู้ชาย เขาไม่ให้เกียรติผู้หญิงที่เขารัก ทำเหมือนเธอเป็นสิ่งไร้ค่า พอถึงเวลาที่เสียไป เขาถึงเพิ่งรู้ว่าเธอมีค่าแค่ไหน “ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้เธอรู้สึกไม่มีค่า เรามาเริ่มต้นจุดเทียนกันใหม่ แต่เทียนเล่มนี้ จะมีทั้งความรักและความอบอุ่น เป็นกำบังคอยป้องกันทุกอย่าง ที่จะมาทำให้เทียนแห่งรักนี้ดับลง ฉันสัญญาจะรักและดูแลเธอกับลูกไปตลอดชีวิต” หญิงสาวเชื่อทุกคำที่ภาคินพูด เพราะทุกอย่างที่เขาทำในเวลานี้ มันเป็นบทพิสูจน์แล้ว “ขอบคุณนะคะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อยิหวากับลูก” บ้านหลังนี้ ที่ภาคินเคยคิดว่ามันใหญ่เกินไป เพราะมีถึงสี่ห้องนอน แต่ตอนนี้ มันจะเหลือว่างแค่เพียงสองห้อง เพราะอีกห้องต้องเตรียมไว้ สำหรับลูกของเขาที่กำลังจะเกิดมา ศศิวัฒน์กลับไป
ทะเลรักอันดามัน เผชิญหน้ากับทุกปัญหา
17เผชิญหน้ากับทุกปัญหา “ภาคินลูกไปไหนมาทั้งวัน คุณพ่อก็อีกคนยังไม่กลับมาเลย” ฐานิตาลุกออกจาโซฟา เดินมาหาลูกชายที่หน้าประตูบ้าน “ผมไปรับภรรยาผมกลับบ้านครับ” ภาคินยิ้มมุมปาก “ภรรยา ลูกหมายความว่าอะไร” ฐานิตายืนมองหน้าลูกชาย เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่ภาคินพูด แต่มันต้องเป็นเรื่องที่เธอจะต้องไม่ชอบใจแน่ๆ “สวัสดีค่ะคุณท่าน” ยิหวาเดินตามหลังภาคินเข้ามา “หมายความว่ายังไง ที่ภาคินบอกว่าพาภรรยามา” ฐานิตายืนถลึงตาด้วยความไม่พอใจ“นี่ค่ะ ทะเบียนสมรสเราเพิ่งไปจดกันมา เมื่อช่วงบ่ายนี่เอง”ยิหวายื่นกระดาษในมือของเธอ ให้มารดาของภาคินดู เพื่อให้เธอได้เห็นชื่อชัดๆว่าใครสมรสกับใคร“ไม่จริ๊ง ไม่จริง ภาคินลูกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ แม่ไม่ยอม”ฐานิตาเดินตามทั้งคู่เข้ามาในบ้าน โดยครั้งนี้ยิหวา ไม่ได้นั่งข้างล่างเหมือนแต่ก่อน เธอนั่งบนโซฟาข้างๆสามีของเธอ“ลูกจะต้องแต่งงานกับหนูลิตาเท่านั้น ” ฐานิตากระแทกเสียง“ก็ได้นะคะ ถ้าคุณลิตาจะยอมเป็นเมียน้อย” ยิหวาต่อปากต่อคำ“ยิหวา ฉันหลงคิดว่าเธอมันเป็นเด็กดี ที่แท้ก็ไม่ต่างอะไรกับแม่ของเธอ”ฐานิตาลืมตัว
ทะเลรักอันดามัน ตามหัวใจคืน
16ตามหัวใจคืน “ยิหวา เธอหลบหน้าฉันทำไม” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อจำได้ว่าเสียงที่กำลังเรียกชื้อเธอนั้นคือใคร “คุณภาคิน คุณมาที่นี่ได้ยังไง”หญิงสาวพยายามดึงมือที่จับแขนเธอไว้แน่น แต่มันไม่ขยับเลย“เปิดประตูแล้วเข้าไปคุยกันในห้อง อยากมายืนเถียงกันให้อายคนอื่นเหรอ”ภาคินเคล้นเสียงหนักแน่น แต่เบาเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน“คุณจะตามฉันมาทำไม”ยิหวาตวาดเสียงแหลมใส่หน้าชายหนุ่มทันที เมื่อประตูถูกปิดลง“ก็เพราะเธอหนีออกมาแบบนี้ไง”ภาคินคว้าแขนเล็กไว้และดึงร่างบางอย่างแรง จนหญิงสาวแทบจะเซล้ม“ฉันไม่ได้หนีคุณ แล้วทำไมต้องหนี การที่ฉันจะไปอยู่ที่ไหนทำอะไร มันไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลย เราก็เป็นแค่อดีตเจ้านายกับลูกสาวคนรับใช้แค่นั้น”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดอะไรต่อ ชายหนุ่มก็ปิดปากของเธอด้วยปากของเขา สองมือหนาประคองใบหน้ารูปไข่ไว้ในมืออย่างทะนุถนอม“พอ หยุดเถอะ ฉันรักเธอ ยิหวา ได้ยินไหมฉันรักเธอ” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมากอดไว้ แล้วพูดอยู่ซ้ำๆแบบนั้น“คุณรักฉันไม่ได้ค่ะ คนที่คุณควรรักคือคุณลิตา เขาคือคนที่คุณกำลังจะแต่งงานด้วย”หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยความแค้น เธอพูดทุกถ้อยคำช้าๆแ
ทะเลรักอันดามัน พบกันครั้งแรก
15พบกันครั้งแรก “เราว่าแกไม่ต้องตามหาลูกสาวแล้วแหละ” คณินพูดเมื่อสายตาของเขาหันไปเห็นผู้หยิงสองคนที่เขาคุ้นเคยในร้านอาหารข้างๆ“ดาริน”ศศิวัฒน์มองตามสายตาของเพื่อนที่มองไปยัง ร้านอาหารอีกร้านที่อยู่ข้างกัน มีเพียงแค่ทางเดินเล็กๆในห้างกั้นอยู่“นานแล้ว แกยังจำได้อยู่อีกเหรอ” คณินแปลกใจที่เพื่อนของเขายังจำคนรักเก่าได้อยู่ ทั้งที่ทั้งสองคนไม่ได้เจอกันยี่สิบกว่าปี“ฉันไม่ได้ยังจำได้ แต่ฉันไม่เคยลืมต่างหาก” ศศิวัฒน์พูดจากหัวใจเราเข้าไปคุยกับทั้งคู่ตอนนี้คงไม่ดี เดี๋ยวเราว่ารอให้ ดารินกับยิหวาต้องแยกกันกลับบ้าน เรารอคุยกับยิหวาคนเดียวจะดีกว่าคณินเสนอความคิดเห็น และศศิวัฒน์ก็เห็นด้วย เพราะเขาไม่แน่ใจว่าดารินจะยังอยากเจอหน้าเขาอยู่ไหมในที่สุดสองคนแม่ลูกก็แยกกัน ดารินลงไปชั้นล่างเพื่อขึ้นรถกลับ ส่วนยิหวาเดินแยกไปทางร้านขายเครื่องเขียน“ยิหวา” คณินเรียกหลังจากเดินตามหญิงสาวไป“ยิหวา นี่ศศิวัฒน์เพื่อนของฉัน” คณินแนะนำเพียงเท่านี้ก่อน“สวัสดีค่ะคุณศศิวัฒน์” หญิงสาวยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อมนี่เป็นครั้งแรก ที่ศศิวัฒน์ได้มีโอกาสเห็นหน้าลูกสาวของเขา แบบตัวเป็นๆ และเธอก็มีหน้าตาที่เหมือน
ทะเลรักอันดามัน ความลับ
14ความลับ “แกยังจำดารินได้ไหม” คณินเริ่มเข้าเรื่อง “จำได้สิ ผู้หญิงที่ฉันรักทั้งคนนะ แล้วแกถามถึงทำไม แกเจอดารินเหรอ” ศศิวัฒน์ทำท่ากระตือรือร้นอยากรู้ “อืม...เจอทุกวันเลย เจอมาหลายปีแล้วด้วย” คนตอบไม่พูดตรงๆ “หมายความว่าอะไรวะ คณินแกจะมายียวนเพื่ออะไร มีอะไรเกี่ยวกับดาริน แกพูดมาให้หมดเลย” ศศิวัฒน์รักและจริงใจกับดาริน เขาต้องการจะให้เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องกับเขา แต่ทุกอย่างก็พังลง เมื่อมารดาของเขาประกาศผ่านสื่อ ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวชั้นสูง ตั้งแต่นั้นมาศศิวัฒน์ก็ไม่เจอดารินอีกเลย “ดารินเขาอยู่ที่บ้านฉัน ตั้งแต่ที่แม่แกประกาศว่าแกจะแต่งงานนั่นแหละ” คณินเริ่มเล่า “เฮ้ย! แล้วทำไมแกไม่บอกฉัน แกรู้ไหมคณินว่าฉันตามหาดารินจนแทบบ้า” ศศิวัฒน์ขึ้นเสียง “ดารินเขาขอฉันไว้ เขาบอกถ้าฉันบอกแก เขาก็จะพาลูกในท้องหนีไปที่อื่น ฉันสงสารเด็ก” “ลูกในท้อง” ศศิวัฒน์พูดทวนคำพูดของเพื่อน เพราะเขาไม่เคยรู้เลย ว่าดารินท้อง “ใช่ ดารินเขาท้อง” คณินเน้นย้ำ เพราะหวังว่าเพื่อนจะพอเข้าใจ ว่าเรื่องราว
ทะเลรักอันดามัน ตามหา
13ตามหา หนึ่งเดือนแล้ว ที่ภาคินไม่ได้เจอไม่ได้คุยไม่ได้ข่าวอะไรของหญิงสาวที่เขาสุดแสนจะคิดถึง ชายหนุ่มคิดถึงครั้งที่เขาไปเรียนอยู่อเมริกา เขาก็เคยทำกับเธอแบบนี้ เธอคงทั้งเจ็บทั้งเสียใจ ไม่ต่างกับเขา “คุณรู้ไหม ภาคินไม่ไปทำงานหลายวันแล้ว ผมถามหนูลิตา เธอก็บอกว่า ภาคินดื่มหนักเกือบทุกคืน” คณินทำงานที่เดียวกับลุกชายและลลิตา เขาถึงมีโอกาสได้สังเกตพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของลูกชาย “คุณคิดว่ายังไงคะ” ฐานิตาไม่เข้าใจ ว่าสามีต้องการจะบอกอะไร “ผมว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ข้างนอกแบบนี้ มันยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ ลูกชายเราเป็นแบบนี้ คุณคิดว่า คนอย่างหนูลิตาเขาจะอยากฝากชีวิตไว้ด้วยเหรอ” ฐานิตาเห็นด้วยกับคำพูดของสามี แต่เธอก็ไม่สามารถจะยอมรับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างลูกชายเธอกับคนงานในบ้านได้ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่สงสารลูกนะ แต่คุณจะให้ฉันยอมรับลูกคนรับใช้มาเป็นสะใภ้ ฉันทำใจไม่ได้หรอก” “คุณรังเกียจยิหวา เพียงเพราะมันเป็นลูกสาวคนใช้ใช่ไหม และถ้าสมมุติว่าวันนึง ลูกสาวคนใช้กลายเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของข้าราชการระดับสูงในบ้านเมืองเร
ทะเลรักอันดามัน เริ่มต้นชีวิตใหม่
12เริ่มต้นชีวิตใหม่ หญิงสาวออกไปอยู่ข้างนอก โดยที่เธอบอกทุกคนยกเว้นภาคิน ฐานิตาเห็นด้วย เพราะเธอคิดว่าการที่ยิหวาออกไปอยู่ที่อื่น ลุกชายของเธอ น่าจะลืมเธอได้อีกไม่นาน และคงยอมที่จะแต่งงานกับลลิตา “ดาริน ถ้าเธอจะออกไปอยู่กับลูกสาวก็ได้นะ แต่ฉันขอเวลาหาคนใหม่มาแทนก่อน ส่วนป้าช้อยก็ให้แกอยู่ที่นี่ต่อเถอะ อย่าเอาแกไปลำบากด้วยเลย” ฐานิตาถึงจะรู้สึกเสียดายดาริน เพราะอยู่ด้วยกันมานานจนรู้ใจ แต่ก็ต้องยอมแลกกับการที่ลุกชายของเธอจะได้ห่างจากยิหวา “ค่ะคุณท่าน คงอีกสักพัก ถึงจะย้ายตามลูกไป” ดารินเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ดี ว่าฐานิตาก็ต้องอยากให้ลูกชายของเขาได้ผู้หญิงที่ดีที่สุด “น้าดารินครับ ผมไม่เห็นยิหวาหลายวันแล้ว เธอไปไหน” ภาคินเก็บความอยากรู้และไม่สบายใจไว้ไม่ไหวแล้ว เขาตัดสินใจเข้ามาถามดารินตรงๆ “ยิหวาเขาออกไปอยู่ข้างนอกแล้วค่ะ แต่น้าก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน เพราะเขาไม่ได้บอกไว้” ดารินไม่ได้โกหก เพราะลูกสาวของเธอไม่ได้บอกอะไร มากไปกว่า ว่าที่พักอยู่ใกล้กับที่ทำงาน “ทำไมต้องออกไปอยู่ข้างนอก
ทะเลรักอันดามัน ลาก่อน
11ลาก่อน “เป็นอะไรไป หน้าซีดเชียว” ดารินเดินเข้ามาจับตัวลูกสาว เมื่อเห็ใบหน้าที่ซีดเซียว “แม่คะ ถ้าหนูหางานทำได้ เราไปอยู่ที่อื่นกันนะคะ” หญิงสาวพูดออกมาอย่างไม่ทันระวัง ว่ามารดาจะสงสัยว่าอยู่ดีๆทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ จะให้แม่ทิ้งคุณท่าน ทิ้งป้าช้อยไปได้ยังไงกัน” ดารินหันไปทไหน้าดุใส่ลูกสาว “เดี๋ยวไม่มีเรา คุณท่านก็หาแม่บ้านใหม่มาทำงาน แม่จะอยู่เป็นคนใช้เขาไปตลอดชีวิตเหรอ” ยิหวาไม่รู้เหมือนกัน ทำไมเธอถึงกล้าพูดแบบนี้ ทั้งที่ดารินก็สอนเธอตั้งแต่เล็กจนโต ว่าให้รู้จักและสำนึกในบุญคุณของครอบครัวอรรถจิรานนท์ ที่ทำให้เธอกับแม่ มีที่ซุกหัวนอนอย่างเช่นทุกวันนี้ “ยิหวา มันเกิดอะไรขึ้นกันลูก คุณท่านเรียกลูกไปพูดเรื่องอะไร ทำไมถึงออกมาแล้วพูดจาแบบนี้” ดารินเลี้ยงลูกมา เธอรู้ว่าลูกสาวของเธอ ไม่เคยคิดจะไปจากที่นี่ และอยู่ดีๆ ทำไมถึงได้มาพูดจาเอาจริงเอาจังแบบนี้ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ หนูไปรีดผ้าต่อนะคะ” นับตั้งแต่วันนั้นยิหวาก็พยายามหางานทำ เอาที่อยู่ไกลจากบ้านของภาคินให้มากที่สุด
ทะเลรักอันดามัน ปล่อยมือหรือเดินต่อ
10ปล่อยมือหรือเดินต่อ เมื่อไฟถูกปิดลง ความคิดถึงที่ทั้งคู่ต่างถวิลหากันมาเกือบสามปี ก็เหมือนพายุ ที่ถูกปลดปล่อยมาในทันที เสื้อผ้าถูกถอดออกจากเรือนร่างบางเล็กของยิหวา อย่างรวดเร็ว จนเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ปากหนาทั้งหอมทั้งจูบไปทุกส่วนของร่าง เหมือนเขาอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว “คุณภาคินคะ ยิหวาเจ็บนะ” หญิงสาวร้องบอกเขา เพราะเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังช้ำไปทั้งตัว ไม่มีเสียงตอบจากคนที่กำลังรุกราน แต่เขากลับใช้ทั้งสองมือบีบเคล้นอกอวบขึ้นมาก่อนจะใช้ปากหนาทั้งเลียและดูด อย่างกระหาย จนเจ้าของอกกลมต้องบิดไปทั้งตัวด้วยความเสียวซ่าน ที่เธอไม่ได้สัมผัสมันมานานแสนนาน “อ่า...อื้อ......” หญิงสาวกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหวอีกต่อไป โคมไฟหัวเตียงถูกดับลง พร้อมกับความเป็นชายของเขา ที่เข้ามาอยู่ในกลีบชมพูอวบของหญิงสาว สะโพกกลมขยับตามจังหวะที่ชายหนุ่มคอยควบคลุม ให้เธอเคลื่อนไหวตามจังหวะ จากสายน้ำที่ไหลอย่างเชื่องช้า ก็เปลี่ยนเป็นทะเล ที่ถูกเกลียวคลื่นโหมกระหน่ำจน คนตัวเล็กต้องจิกเล็บสวยลงไปบนแผ่นหลังของชายหนุ่
