เมียนายหัว..ความทรงจำใหม่

8

เมียนายหัว..ความทรงจำใหม่

          เรื่องการพูดในวันนี้ราชันไม่เป็นกังวลเลยสักนิด แต่สิ่งที่ชายหนุ่มกลัว คือการที่เขากับเธอจะอยู่กันแบบไหน ในฐานะสามีภรรยา

          ราชันเป็นผู้ชายที่ถือได้ว่ารูปร่างหน้าตาดี แต่ดีในแบบเถื่อนๆ ฐานะก็ดีการศึกษาก็จบจากเมืองนอก เขาไม่ค่อยสนใจผู้หญิงที่เข้ามาจีบเขาสักคน เพราะคิดว่าทุกคนต่างก็มองเขาที่ภายนอก เอาเข้าจริงก็ไม่มีใครสามารถมาใช้ชีวิตที่เกาะกับเขาได้

          ปะการังหญิงสาวที่อยู่ดีๆไม่รู้ว่าพรหมลิขิตหรือเวรกรรมอะไร ส่งให้เขาต้องได้มาช่วยชีวิตเธอ และยังจะต้องกลายมาเป็นสามีภรรยากันอีก นายหัวคิดแล้วก็ขำ สงสัยตัวเขาเองจะเลือกมากพอถึงเวลาจริงๆเลยไม่ต้องเลือกเลย

          เวลาประชุมมาถึงหลายครอบครัวต่างมาพร้อมหน้ากันที่ลานหน้าบ้านของนายหัว มีบางคนที่ไม่ได้มาก็ส่งคนในครอบครัวมาแทน

          “เรื่องแรกที่ผมจะพูดกับทุกคนคือเรื่องของราคามะพร้าวที่ตกต่ำอยู่ตอนนี้ เราอาจต้องยอมขายราคาถูกไปก่อน ผมกำลังหาทางที่จะเอามะพร้าวของเรามาแปรรูปเป็นอย่างอื่นเพื่อเพิ่มราคา”

 นายหัวหันไปสบตาหญิงสาวอยู่บ่อยๆเวลาพูด เหมือนกำลังรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง

“เรื่องที่สองเรื่องการงดออกจากฝั่งในช่วงนี้ ผมขอบอกวันต่อวันแล้วกัน เพราะต้องดูสภาพอากาศ แต่เราจะไม่ออกไปไกลเหมือนก่อน เพราะช่วงนี้พายุเข้า”

เรื่องที่สองพูดจบนายหัวเริ่มเปลี่ยนสีหน้า ปะการังพอจะเดาได้ออกว่า เรื่องที่สามจะเป็นเรื่องอะไร

“เรื่องที่สาม ผมนายหัวของที่นี่จะขอแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักภรรยาของผมเพราะเธอจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่ เธอชื่อปะการัง”

หญิงสาวยืนขึ้นและยกมือสวัสดีทุกคน สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่เธอ ด้วยทรงผมที่ดูแปลกบางคนก็พากันแอบหัวเราะ แต่ปะการังก็เข้าใจว่าถ้าเป็นเธอก็อดขำไม่ได้

“หนูเป็นสมาชิกใหม่ของที่นี่ มีอะไรก็ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ส่วนทรงผม คิดว่าอีกไม่นานมันก็คงจะยาวพอให้ตัดเป็นทรงได้ค่ะ ทนดูกันไปอีกนิดนะคะ”

ทุกคนพากันขำให้กับประโยคทิ้งท้ายของนายหญิง ที่ดูแล้วเธอเป็นคนอารมณ์ดี ไม่ได้ถือสาที่หลายคนมองผมเธอแล้วแอบหัวเราะกัน

“เรื่องที่สี่ ตอนนี้การอยู่เวรยามขอให้เคร่งครัด ถ้าครอบครัวไหนมีลูกอ่อนให้สามีอยู่เวรยามเฉพาะช่วงบ่ายถึงหัวค่ำเท่านั้น ฝ่ายจัดเวรส่งตารางเวรและแผนรับมือให้ผมทุกสัปดาห์นะ”

เรื่องที่สี่ปะการังไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับเรื่องที่เธอมาอยู่ที่นี่ไหม เขาถึงได้มีการจัดเวรยามอย่างเคร่งครัดแบบนี้

จบจากการประชุมราชันพาปะการังซ้อนมอเตอร์ไซค์ขับชมรอบเกาะตามสัญญา และตั้งใจจะพาเธอไปเล่นน้ำที่ชายหาดตามที่สัญญาไว้

ระหว่างทางหญิงสาวได้เห็นชีวิตของชาวบ้านในเกาะ ต่างก็นั่งทำงานของตัวเองกัน ยกเว้นบางคนก็ทำงานไปเลี้ยงลูกไปด้วย

“พาเข้าไปดูเด็กน้อยที่แม่เขากำลังอุ้มอยู่ได้ไหมคะ”

ปะการังเห็นเด็กแล้วก็คิดถึงแม่ จึงอยากลองอุ้มดูสักครั้ง เพื่อจะทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นบ้าง

“สาวน้อยชื่ออะไรคะ” นายหญิงถาม

“ชื่อเม็ดทรายจ้า”

แม่ของเด็กตอบด้วยรอยยิ้ม ที่เห็นนายหญิงคนใหม่เอ็นดูลูกสาวในวัยเพียงห้าเดือนของเธอ

“ขออุ้มหน่อยนะคะ น่าฟัดจริงๆ”

ปะการังเธอเป็นคนที่ชอบเด็กอยู่แล้ว และเด็กๆก็มักจะชอบเธอ เม็ดทรายจึงยอมให้อุ้มแต่โดยดี

หญิงสาวทั้งกอดทั้งหอม กลิ่นของเด็กคือกลิ่นที่หอมที่สุดในความคิดของปะการัง เธออยากจะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งจัง

ราชันยืนรออยู่ เธอจึงต้องยอมส่งเม็ดทรายคืนให้กับมารดา เพราะยังมีอีกหลายที่ ที่เธอต้องไปดู

“ไว้วันหลังมาให้อุ้มอีกนะ”

ปะการังหอมแก้มเด็กน้อยขาวตัวอวบอย่างเอ็นดูก่อนจะส่งคืนให้แม่ของเธอไป

“ดูคุณชอบเด็ก”

ราชันถามเมื่อหญิงสาวกลับมานั่งซ้อนรถข้างหลังตามเดิมเพื่อไปต่อ

“ชอบมาเลยแหละ ฉันเคยคิดนะว่าอยากมีลูกหลาย ๆ คน คงมีความสุขน่าดู”

“ก็มีสิ ผมก็ชอบเด็กนะ เกิดมาเป็นลูกคนเดียวเหงาจะตาย”

ปะการังถึงกับกลืนน้ำลายเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ นี่เขาจะมีลูกกับเธอเหรอ

“นายหัวหมายความว่า....” หญิงสาวไม่กล้าพูดให้จบ

“ตอนนี้ไม่รู้ว่าหมายความว่าอะไร แต่ต่อไปคงรู้มั้ง ปะการังเธอคิดว่าคนไม่ได้รักกันแล้วต้องมาอยู่ด้วยกันจะรักกันได้ไหม”

ราชันไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรัก เขาคิดว่าผู้หญิงหน้าตาสวยขนาดโดนตัดผมแบบนั้นยังสวยอย่างปะการัง คงมีประสบการณ์ด้านความรักมาพอควร

“ฉันก็ไม่แน่ใจ แต่ถ้ามันเป็นคู่กัน มันก็คงรักกันได้ แต่ถ้ามันไม่ใช่มันก็คงเลิกรากันไปเอง” เธอตอบตามที่ชีวิตจริงที่มันเกิดขึ้น

“แต่สำหรับผม การแต่งงานมันควรจะมีแค่ครั้งเดียว”

ราชันเขาเกิดมาในครอบครัวที่อบอุ่นเขาแทบจะไม่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันเลย เขาจึงคิดว่าถ้าวันหนึ่งเขาแต่งงานมีครอบครัว เขาจะทำให้ลูกและภรรยาของเขามีความสุขให้เหมือนที่พ่อทำให้ได้

“ทุกคนก็คิดแบบนั้น แต่ในความเป็นจริง มันไม่ได้โชคดีและสวยงามอย่างที่คุณคิดหรอก”

ปาฐิตาหรือปะการังเธอโตมาแบบแม่เสียไปตั้งแต่เธอยังไม่โตเป็นสาว และไม่นานพ่อของเธอก็มีแม่ใหม่ ที่สุดแสนจะร้ายกาจ เธอจึงไม่ค่อยศรัทธาในความรัก พ่อของเธอสัญญากับแม่ไว้ก่อนตายว่าจะไม่มีภรรยาใหม่ แต่สุดท้ายพ่อก็มี

ทั้งสองคนโตมาจากครอบครัวที่ต่างกัน แต่ทั้งคู่ก็หวังที่จะสร้างครอบครัวของตัวเองให้มีความสุขที่สุด

“และเรื่องของเราล่ะ” ราชันถามขึ้นมาตรงๆ

“ในเมื่อคุณคิดจะแต่งงานมีภรรยาแค่เพียงคนเดียว ก็คงอยู่ที่คุณจะตัดสินใจ ว่าฉันเหมาะและใช่สำหรับคุณไหม”

ปะการังคิดว่าตัวเองไม่ได้มีทางเลือก หนี้บุญคุณที่เขาช่วยชีวิตเธอ ทำให้เธอพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนเขา

“ถ้าฉันคิดว่าเธอใช่ เธอจะไม่ไปไหนใช่ไหม ถ้าวันหนึ่งเธอเกิดจำทุกอย่างได้ขึ้นมา”

ปะการังโอบกอดเอวคนขับแน่น พร้อมกับเอาคางของเธอวางไว้ที่ไหล่ของคนขับ ก่อนจะหันไปจูบที่แก้มของราชันเบาๆ

“ฉันคนเดิมตายไปแล้ว เหลือแต่ปะการังเท่านั้น ถ้าคุณไม่ไล่ฉันก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้นค่ะ”

หญิงสาวไม่รู้เหมือนกัน ว่าอะไรทำให้เธอตัดสินใจทำและพูดไปอย่างนั้น แต่มันคือหัวใจที่สั่งและร่างกายก็ฝืนไว้ไม่อยู่