Share

ตอนที่26 หลักฐานแน่น

คีรินให้พีรวัตรกู้ไฟล์เสร็จเขาก็ได้หลักฐานชิ้นเด็ดมาอยู่ในมือพ่อเลี้ยงหนุ่มรีบขับรถมาที่โรงพักแล้วก็ยื่นหลักฐานให้กับร้อยเวรทันทีไม่นานนักอดิศรก็รีบเข้ามาที่โรงพักอย่างเร่งด่วนเพื่อคุยกับคีรินเป็นการส่วนตัว

คลิปที่คีรินได้เห็นค่อนข้างหดหู่พอสมควรเพราะฟองเงินได้แอบถ่ายคลิปขณะที่คนในไร่กำลังขนยากันแล้วฟองเงินก็ถูกกระชากโดยใครบางคนที่รู้ว่าเธอซุ่มดูอยู่ไม่ไกล

หลังจากนั้นมือถือที่ถ่ายวิดีโอค้างอยู่ก็หล่นลงไปกับพื้นดีที่มือถือที่หล่นนั้นเก็บภาพขณะที่ฟองเงินถูกทำร้ายได้แทบจะชัดเจนคีรินจึงเชื่อว่าสิ่งนี้จะเป็นการเรียกร้องความยุติธรรมให้คนที่ตายไปแล้วได้ดีที่สุด

“หลักฐานมัดตัวแน่นขนาดนี้หวังว่าสารวัตรจะพาคนผิดมารับโทษได้นะครับ”

คีรินนั่งจ้องอดิศรที่กำลังนั่งหน้าเสียเพราะดูคลิปที่ฟองเงินถูกชาติชายทำร้ายเขาเค้นสารวัตรหนุ่มใหญ่เสียงแข็งเพราะหากอดิศรเห็นคลิปขนาดนี้แล้วจะไม่ทำอะไรเลยก็ไม่มีความเป็นคนเหลืออยู่แล้ว

อดิศรนั่งหน้าเสียด้วยเห็นทีครั้งนี้จะปัดความรับผิดชอบได้ยากและยังนึกไม่ออกว่าจะหาทางช่วยให้คนของเสี่ยจำรัสรอดพ้นคดีนี้ได้อย่างไรในเมื่อหลักฐานมัดแน่นขนาดนี้

“ผมจะไปรวบตัวชาติชายเดี๋ยวนี้”

“ดีครับ..แล้วก็สอบสวนด้วยนะครับว่าทำไมยาเสพติดที่เยอะขนาดนั้นถึงได้ไปอยู่ในไร่เสี่ยจำรัสได้”

คีรินทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้องด้วยท่าทีสบายใจทิ้งให้อดิศรนั่งหัวเสียอยู่คนเดียว อดิศรคิดว่าหลักฐานที่คีรินหามาได้แน่นหนาขนาดนี้หากเขายังละเลยหน้าที่เพื่อช่วยเหลือจำรัสเขาเองที่จะเดือดร้อนกับเรื่องนี้ไปด้วย

วันต่อมา

หลังจากที่คีรินสบายใจได้ไม่ถึงวันก็ต้องมาหารือกับแดนไทยและภคพลอีกรอบเรื่องคดีของฟองเงินเพราะชาติชายให้การทุกอย่างว่าเป็นคนทำร้ายฟองเงินเองไม่ได้รับคำสั่งมาจากใครและยาเสพติดที่กำลังขนขึ้นรถกันในคลิปก็เป็นของชาติชายเองเสี่ยจำรัสและเตโชไม่รู้ไม่เห็น

“คนมาทำผิดในพื้นที่ตัวเองจะไม่รู้ไม่เห็นเลยเป็นไปไม่ได้..ถ้าชาติชายเป็นเจ้าของยาพวกนั้นคงรวยจนไม่ต้องมาเป็นลูกน้องเตโชแล้วเรื่องแบบนี้ใครก็มองออก”

ภคพลสบถเสียงแข็งหลังจากฟังเรื่องราวจากคีรินเขาโมโหหนักเพราะไม่ว่าจะหาหลักฐานมาแน่นหนาเพียงใดพวกของเสี่ยจำรัสก็มีลูกล่อลูกชนเสมอ

“เรื่องนี้สบายใจได้เพราะผมมีแผนสำรองเอาไว้แล้วไม่เกินสามวันคนที่ทำผิดจริงๆได้ถูกรวบตัวแน่นอน”

แดนไทยเอ่ยกับคีรินด้วยท่าทีสบายอารมณ์เขาคิดเอาไว้แต่แรกแล้วว่าอย่างไรคนอย่างเสี่ยจำรัสก็ไม่ได้จะให้ใครมาสาวถึงความผิดของตัวเองง่ายๆเขาจึงมีแผนสำรองเอาไว้แต่แรก

ทางด้านล้อมเดือนตอนนี้ก็ถูกคนเป็นพ่อเอ็ดยกใหญ่เพราะเรื่องมือถือของฟองเงินที่หายไปจนกลายไปเป็นหลักฐานได้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นคนในบ้านเองที่แอบย่องเบามาขโมยหากเตโชไม่ได้ดูวงจรปิดก็คงไม่รู้ว่าน้องสาวตัวเองเป็นคนริอาจคิดเผาบ้านหาเรื่องให้คนในครอบครัว

“คนอย่างแกมันเลี้ยงเสียข้าวสุก.. หึ้ยย”

“อย่าทำอะไรคุณหนูนะคะเสี่ย...”

จำรัสง้างมือจะฟาดลูกสาวที่นั่งสะอื้นอยู่ตรงหน้าแต่ศรีนวลแม่บ้านวัยกลางคนที่รักล้อมเดือนปานลูกไส้ก็เข้ามาโอบกอดล้อมเดือนทั้งขอร้องเสี่ยจำรัสไม่ให้ทำร้ายหญิงสาวเสียงหลง

“พวกมึงเอามันไปขังในห้องไม่ต้องให้มันออกมา”

เหล่าลูกน้องของเตโชที่ถูกเสี่ยจำรัสสั่งก็รีบแยกศรีนวลออกจากล้อมเดือนก่อนจะลากตัวล้อมเดือนเข้าไปขังในห้อง หญิงสาวไม่เคยขอร้องอะไรพ่อตัวเองแม้นแต่คำเดียวเพราะรู้ตัวว่าไม่เคยมีสิทธิ์ต่อรองเรื่องอะไร

“เสี่ย.. ฉันขอร้องอย่าทำกับคุณหนูแบบนี้”

ศรีนวลคุกเข้ายกมือไหว้จำรัสทั้งน้ำตาที่กำลังพรั่งพรู

“เงียบ.. ถ้ามึงไม่อยากให้มันตาย”

คำขาดคำเดียวของจำรัสทำให้ศรีนวลไม่กล้าที่จะปริปากพูดอะไรเพราะรู้ว่าคนอย่างจำรัสพูดจริง ด้วยไม่ได้ใส่ใจที่จะให้ความรักกับล้อมเดือนอยู่แล้วที่ชุบเลี้ยงก็เพราะเอาบุญเท่านั้น

ยังไม่ทันข้ามวันเมื่อย่ำเข้าเวลาหัวค่ำเตโชก็หัวเสียอีกรอบเพราะได้ข่าวจากสารวัตรอดิศรว่าชาติชายและคนอื่นๆที่ถูกจับไปนั้นสารภาพทั้งหมดว่าเขาและพ่อนั้นทำผิดกฎหมายอะไรบ้าง

“พ่อ...ไอ้ชาติมันสารภาพว่ายาทั้งหมดเป็นของเรา..เราต้องรีบหนีกันนะครับพ่อ”

“หึ่..แกลืมไปแล้วหรือไงว่าตำรวจทั้งโรงพักกินเงินใคร”

จำรัสตวาดลั่นใส่ลูกชายจอมกระโตกกระตากจนเตโชเริ่มสงบลงได้

“ชอบทำตัวกินปูนร้อนท้องอยู่เรื่อย”

จำรัสรอดมาได้ทุกครั้งไม่ว่าจะทำผิดเรื่องอะไรครั้งนี้เขาก็คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น ส่วนเตโชในตอนนี้ก็โมโหล้อมเดือนเอามากหากไม่ใช่น้องสาวตนเลือกที่จะเข้าข้างคนอื่นเขาก็ไม่ต้องมานั่งระแวงเช่นนี้

ครู่ต่อมา

เตโชคุยธุระกับพ่อตนเสร็จก็เดินดุ่มเข้ามาในห้องของน้องสาวจอมสาระแนด้วยท่าทีขึงขังท่าทีของเขาเต็มไปด้วยโทสะเต็มเปี่ยม

เพียะ

“สาระแนดีนักมีที่อยู่ที่กินดีๆยังไม่สำนึกกลับหาเรื่องทำลายพ่อตัวเอง”

ล้อมเดือนล้มพับไปนั่งกองกับพื้นหลังจากถูกฝ่ามือที่บันดาลโทสะของเตโชฟาดเข้าให้ที่แก้มซ้ายหญิงสาวไม่คิดจะร้องโอดโอยสักแอะเพราะรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะต้องเจอเช่นนี้

“ก็พ่อกับพี่ทำผิดก็ต้องได้รับผิดสิคะ”

เพียะ

สาวเจ้ายังไม่ทันได้ลุกก็ถูกฟาดไปที่แก้มนวลอีกรอบ

“ข้าวที่มึงกินที่ที่มึงอยู่ก็มาจากการค้าผิดกฎหมายทั้งนั้นรู้เอาไว้ด้วย”

เตโชตวาดลั่นก่อนจะเดินดุ่มด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องของล้อมเดือนไป

“ฮือๆๆๆ...”

ร่างบางนั่งกอดเข่าว่าจะทำใจแข็งไม่ร้องให้แต่เธอก็ทำมันไม่ได้ชีวิตที่นี่เธออยู่อย่างสุขสบายกายก็จริงแต่ความสบายใจนั้นหาไม่ได้เลย

เช้าวันต่อมา

วันนี้ภคพลค่อนข้างอารมณ์ดีแต่เช้าเพราะรู้ข่าวจากแดนไทยว่าตอนนี้ชาติชายนั้นยอมสารภาพกับตำรวจสาวไส้กระบวนการผิดกฎหมายทั้งหมดกับตำรวจแล้ว

“คุณอาทำยังไงครับชาติชายถึงยอมสารภาพ”

ภคพลหันมาถามขณะที่อาหนุ่มของเขากำลังจิบกาแฟสบายใจอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านยามเช้า

“อาก็รับปากจะดูแลลูกเมียให้พวกเค้า..แค่นั้นเอง..ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าจำรัสจะจัดการกับคนที่จะสาวทุกอย่างถึงตัวเองยังไง”

แดนไทยตะล่อมกับคนของเตโชจนคนพวกนั้นยอมสารภาพเขารู้ว่าคำให้การของเหล่าคนที่ถูกจับตำรวจที่โรงพักนี้อาจจะทำเป็นไม่ใส่ใจและหากเป็นเช่นนั้นก็ยิ่งดีเขาจะได้แจ้งเรื่องให้ผู้ใหญ่ในหน่วยงานรับทราบและเป็นเหตุผลที่จะร้องเรียนตำรวจในสน.นี้ได้ง่ายขึ้น

RrrrrRrrrr

“ครับคุณคีริน..ผมคิดเอาไว้แล้วล่ะครับว่าคนพวกนั้นต้องเอาตัวรอดได้...คุณคีรินไม่ต้องห่วงยังไงคนชั่วก็รอดยากครับ”

ยังไม่ทันจะคุยเรื่องคดีกับหลานชายจบคีรินก็โทรมาบกเรื่องที่แดนไทยคาดการณ์เอาไว้แดนไทยวางสายได้ก็นั่งยกยิ้มยิ่งตำรวจที่นี่ไม่ยอมทำงานกันแบบนี้ยิ่งเข้าทางของเขา

“หลักฐานแน่นหนายังรอดอีกเหรอครับ”

ภคพลนั่งหน้าเสียที่แม้นแต่หลักฐานแน่นจนไม่รู้จะแน่นอย่างไรแต่ก็ยังเอาผิดคนที่ผิดจริงๆไม่ได้

“ปล่อยให้พวกมันลอยหน้าลอยตากันไปก่อนเดี๋ยวตำรวจพวกนั้นโดนเด้งทั้งโรงพักแน่”

“คุณอาไปทำอะไรมาครับ”

“ให้พ่อเราช่วยติดต่อใครให้นิดหน่อยเราก็น่าจะรู้ว่าใคร”

“อืม..อย่าบอกว่าคุณอาบรรชา”

ภคพลขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มคลายสีหน้ากังวลลงได้

“ผมเอาแต่คิดหาหลักฐานจับคนชั่วเข้าคุกลืมนึกไปเลยว่าคุณพ่อก็รู้จักคนใหญ่คนโตหลายท่าน”

ภคพลเริ่มยิ้มออกเพราะคนที่พ่อของเขารู้จักเป็นถึงผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติงานนี้ตำรวจโรงพักนี้ได้ถูกเด้งอย่างที่อาของเขาพูดในเร็ววันนี้แน่

วันทั้งวันจนจวบเข้าเวลาเย็นฟองจันทร์ตอนนี้ต้องมีปลายฝันและพราวพิ้งค์เฝ้าไม่ห่างเพราะหญิงสาวดันไปรู้ไปเห็นเมื่อขณะที่คนงานพูดคุยถึงเรื่องคดีของฟองเงินว่าถูกทำร้ายไม่ได้ตายจากอุบัติเหตุ

“แม่จันทร์..ต้องทรมานแค่ไหน...พวกคนใจร้ายทำกับแม่จันทร์โหดร้ายเกินไปแล้ว”

ฟองจันทร์น้องห่มร้องให้จนใบหน้าปวมปูดทั้งยังเพ้อถึงความทรมานของแม่ตนไม่วายจบแถมสาวเจ้าก็ยังเป็นลมล้มพับแทบจะตลอดเวลา

“ฉันว่าต้องพาจันทร์ไปโรงพยาบาลแล้วล่ะ”

ปลายฝันเริ่มเห็นว่าฟองจันทร์เริ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วแม้นพวกเธอจะปลอบแค่ไหนก็ไม่มีทีท่าว่าจะอาการดีขึ้นเลย

“อืม..ดีเหมือนกัน”

พราวพิ้งค์พยักหน้าเห็นด้วยกับปลายฝันกลัวเหลือเกินว่าน้องสาวคนนี้จะเสียใจจนสติหลุดเรียกกลับมาไม่ได้

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status