ตอนที่ 3 คำทำนาย

แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องปลุกให้หนิงเซียนตื่นขึ้น

“ท่านแม่!!” หนิงเซียนสะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันร้าย ดวงตาสวยคลอไปด้วยน้ำตา ภาพเมื่อวานที่ท่านแม่ส่งยิ้มให้นาง ภาพที่ท่านแม่ถูกประหารยังคงเก็บมาฝัน หนิงเซียนซบลงหมอนแล้วร้องไห้ออกมา มันอยากเสียเหลือเกินอยากที่จะทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“คุณหนู…คุณหนูเป็นอันใดเจ้าค่ะ” ลี่หลินได้ยินเสียงหนิงเซียนตะโกน นางรีบวางสิ่งที่ทำอยู่แล้วเข้ามาหาหนิงเซียนโดยเร็ว

“แม่นม….ฮึก…ท่านแม่จากข้าไปแล้ว” หนิงเซียนเห็นลี่หลินเข้ามานางพุ่งเข้าไปกอดแล้วซบลงที่อกของลี่หลิน

“เจ้าค่ะ…หยุดร้องไห้เถิดเจ้าค่ะ หากคุณหนูยังเป็นเช่นนี้นายท่าน นายหญิงจะเป็นห่วงเอานะเจ้าคะ ยังมีคุณชายใหญ่ คุณชายเล็ก และท่านย่าอีก” ลี่หลินเอ่ยปลอบ

“แม่นม…ฮึก..” หนิงเซียนเงยหน้าขึ้นมอง

“เชื่อนมนะเจ้าคะ ไม่ร้อง…ตอนนี้มีใครบางคนต้องการพบคุณหนูเจ้าค่ะ” ลี่หลินซับน้ำตาให้กับหนิงเซียนด้วยเสื้อของนาง

“ใครหรือเจ้าคะ” หนิงเซียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย น้ำเสียงติดสะอื้นเล็กน้อย เพราะในบ้านหลังนี้มีเพียงนางและแม่นมสองคนแล้วยังมีใครอีก หรือว่ามีชาวบ้านมารักษาอาการป่วยกับนาง

“ตามข้ามาเจ้าค่ะ” ลี่หลินช่วยหนิงเซียนจัดชุดให้เรียบร้อย แล้วพาออกไปหาคนผู้นั้น

ลี่หลินพาหนิงเซียนเข้ามาในห้องที่พวกนางทำไว้สำหรับชาวบ้านที่มาให้นางรักษา เปิดประตูเข้าไปหนิงเซียนพบกับชายหนุ่มวัยกลางคนนอนคว่ำหน้าอยู่ มีผ้าพันแผลที่กลางหลังและช่วงไหล่ดูเหมือนลี่หลินจะเป็นคนทำแผลให้กับชายผู้นี้

“แม่นม…ใครหรือเจ้าคะ” หนิงเซียนหันมาถามด้วยความสงสัย

“ซีฮัน ข้าพาคุณหนูมาแล้ว” ลี่หลินเลือกจะไม่ตอบหนิงเซียนแต่กลับไปปลุกชายตรงหน้า ทำให้หนิงเซียนได้รู้ว่าชายผู้นี้ชื่อซีฮัน

ชายวัยกลางคนที่ชื่อซีฮันเมื่อได้ยินว่าบุคคลที่ต้องการพบมาแล้ว ก็พยายามลุกขึ้นโดยมีลี่หลินคอยประคอง

“คุณหนู…” ซีฮันเห็นใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้า ขอบตาเริ่มแดงออกมาเมื่อนึกถึงผู้เป็นบิดาของหญิงสาว ผู้ที่ชุบชีวิตเขาขึ้นมาจากขุมนรก

“ท่านเป็นใคร” หนิงเซียนเอ่ยถาม ดูเหมือนซีฮันจะรู้จักนางแต่นางกลับไม่รู้จักซีฮัน

“คุณหนูคงไม่รู้จักข้า ข้าซีฮันเป็นองครักษ์เงาของนายท่าน… “

” ท่านพ่อหรือท่านเป็น…” หนิงเซียนได้รู้ว่าชายตรงหน้าเป็นคนของท่านพ่อก็เอ่ยถามด้วยความดีใจ แต่นางก็ต้องหยุดชะงักเมื่อนึกได้ว่าท่านพ่อและท่านพี่ของนางไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

“คุณหนู” ลี่หลินเห็นอาการของหนิงเซียนรีบเข้ามาประคอง

“ฮึก…ข้าไม่เป็นไรเจ้าค่ะแม่นม เชิญท่านเล่าต่อเถิดเห็นแม่นมบอกว่าท่านอยากพบข้า…” หนิงเซียนหันมาบอกลี่หลิน นางหลับตาลงเพื่อตั้งสติแล้วหันไปมองซีฮัน

“ยามนั้นตอนที่นายท่านกำลังออกสำรวจตามแนวชายแดนจู่ๆ ก็มีลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งเข้าใส่นายท่านโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว คุณชายใหญ่ที่เห็นอย่างนั้นจึงจะเข้าไปช่วย แต่ก็โดนพวกมันใช้ดาบฟันไปที่แขนของคุณชายใหญ่จนเป็นแผลเหวอะ ทำให้ตอนนั้นนายท่านรู้แล้วว่านี่มันไม่ใช่การตรวจชายแดนธรรมดา แต่มันเป็นการฆ่าปิดปากทั้งสอง นายท่านจึงเข้าไปช่วยคุณชายใหญ่ ด้วยความที่ท่านเองก็บาดเจ็บอยู่แล้วจึงไม่สามารถต้านพวกมันได้…”

“ตัวข้าเองก็หมายจะเข้าไปช่วยทั้งสองเช่นกัน แต่นายท่านและคุณชายใหญ่ห้ามไว้ พร้อมกับสกัดกั้นพวกนั้นไว้ให้ข้าหนีออกมาทำตามแผนที่วางไว้ หลังจากที่ข้าหนีออกมาก็โดนพวกมันตามล่า กว่าจะหนีพวกมันมาได้ก็ลำบากไม่น้อย พอข้ามาถึงที่นี่ก็ได้ข่าวว่านายท่านและคุณชายใหญ่ก่อกบฏ และคนตระกูลหม่า…” ซีฮันเลือกที่จะไม่พูดคำว่าถูกประหารออกไป

“ถูกประหาร ใช่ท่านแม่ ท่านยายและน้องเล็กถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ ฮึก…ว่าแต่แผนการที่ท่านพ่อบอกคือสิ่งใด” หนิงเซียนที่ได้ยินเรื่องจากซีฮันก็สะเทือนใจไม่น้อย เป็นเพราะพวกมันที่ทำให้ครอบครัวของนางต้องเป็นเช่นนี้ เป็นเพราะพวกมันรวมหัวกันทำลายครอบครัวของนาง

“เมื่อยี่สิบห้าปีก่อนมีคำทำนายว่าในรอบหลายพันปี ในคืนดวงจันทร์สีเลือดจะถือกำเนิด นารีผู้ซึ่งที่มีพลังวิญญาณเหลือล้น สามารถชุบชีวิตคนให้ฟื้นจากความตายได้และหากบุรุษผู้ใดได้ครอบครองนารีผู้นี้จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใดทั้งปวง… “

” แผนการเกี่ยวอันใดกับคำทำนายนั้นเจ้าคะ “หนิงเซียนเอ่ยถามซีฮันอย่างไม่เข้าใจ

” นารีผู้นั้นจะมีดอกบัวสีแดงที่กลางหน้าผากเจ้าคะ “เป็นลี่หลินที่เอ่ยขึ้นมา

” ดอกบัวสีแดง… “หนิงเซียนที่ได้ยินอย่างนั้นก็ทวนคำของลี่หลิน ดอกบัวสีแดงที่กลางหน้าผาก นั้นเป็นนางนี่

” ตามคำทำนายหญิงสาวที่ตรงกับคำทำนายจะมีรูปดอกบัวสีแดงที่กลางหน้าผาก หลังจากที่คำทำนายนี้กระจายออกไปต่างได้รับความสนใจอย่างยิ่ง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาชายผู้นั้นยังสั่งให้คนสืบหาเด็กหญิงผู้นี้อยู่เงียบๆ ซึ่งหลังจากผ่านมาแล้วห้าปีนายหญิงก็ตั้งท้องคุณหนู ในคืนก่อนวันที่นายหญิงจะทราบว่าตนเองนั้นท้องนางฝันว่ามีหญิงสาวรูปงามดังเทพธิดาจำนวนเก้านางได้มอบดอกบัวสีแดงให้กับนาง จากความฝันของนายหญิงทำให้นายท่านนึกถึงคำทำนาย นายท่านจึงสั่งให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจนกว่าคุณหนูจะคลอดออกมา ตลอดเก้าเดือนนายท่านกระจายข่าวว่านายหญิงตระกูลหม่าป่วยด้วยโรคจึงต้องพักรักษาตัว… “

” จนถึงวันที่คุณหนูคลอด ในคืนนั้นเป็นวันที่พระจันทร์สีเลือด และยามที่คุณหนูคลอดออกมาก็มีรูปดอกบัวสีแดงที่กลางหน้าผาก เพื่อไม่ให้คุณหนูไม่ได้ลำบากในภายภาคหน้าจึงให้แม่นมลี่พาท่านออกมาอยู่ห่างจากตระกูลเพื่อความปลอดภัย… “

” ฮือ…ท่านพ่อ “หนิงเซียนที่ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับตนร้องไห้ออกมา ท่านพ่อท่านแม่และทุกๆ ทำเพื่อนาง ทุกคนรักนาง แต่ทำไมไม่บอกให้นางได้รู้ปล่อยให้นางคิดเองอยู่คนเดียว

” คุณหนู… “

” แม่นมท่านก็รู้มาโดยตลอดใช่หรือไม่ “หนิงเซียนหันมาถามลี่หลินทั้งน้ำตา เพราะตลอดเวลาที่นางจะต้องออกไปข้างนอกหรือไม่เจอผู้คนลี่หลินก็ชอบให้นางปิดหน้าหรือใส่หน้ากากปิดรอยกลางหน้าผากของนางไว้ ตัวนางเองก็ไม่ได้สงสัยมากนักและจนนางมารู้เรื่องในวันนี้

“……” ลี่หลินเลือกที่จะพยักหน้าแทนการพูดให้กับหนิงเซียน

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมานายท่านรู้ตัวว่าพวกมันต้องการอำนาจในมือของตนและกองทัพทมิฬที่ตนได้สร้างขึ้นมา ซึ่งขุนนางพวกนั้นก็พยายามปลุกปั้นและใส่ร้ายต่างๆ นานา แต่นายท่านก็สามารถรอดมาได้ แม้จะรอดมาได้ทุกครั้งนายท่านก็ไม่ไว้วางใจ เชื่อว่าสักวันจะต้องมีวันที่พลาดและมันก็มาถึงวันที่นายท่านได้กล่าวไว้… “

” ตลอดเกือบยี่สิบปีที่นายท่านได้สร้างกองทัพทมิฬขึ้นมา ก็เพื่อเป็นกองกำลังให้กับคุณหนูในวันที่ตัวท่านและคนอื่นๆ ไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ณ หุบเขาวิญญาณนายท่านได้เตรียมทุกสิ่งทุกอย่างไว้ให้ท่าน ทั้งกองทัพทมิฬที่จะเชื่อฟังคำสั่งสายเลือดหลักของตระกูลหม่าเท่านั้น ในจดหมายฉบับนี้เป็นนายท่านที่เขียนถึงท่านและคนอื่นๆ … “กล่าวจบซีฮันก็ยืนจดหมายจำนวนสามฉบับให้กับหนิงเซียน

หนิงเซียนรับจดหมายจากซีฮันมาเปิดอ่านโดนเร็ว

‘หนิงเซียนหากลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ตัวพ่อคงไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมาพ่อขอโทษ ขอโทษเจ้าจากใจจริงโดยไม่ได้ถามความคิดเห็นจากเจ้า แต่พ่อเชื่อว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พ่อคนนี้จะทำให้เจ้าได้…