ดอกไม้เบ่งบานเมื่อฉันตาย

บทที่ 1

หลังจากออกจากโรงพยาบาล ฉันก็เก็บใบรายงานผลการตรวจครรภ์ใส่กระเป๋าอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ลูบท้องน้อยอย่างไม่สามารถปกปิดความยินดีไว้ได้ คำพูดเมื่อครู่นี้ของหมอยังคงดังอยู่ในหัว “คุณเสิ่นจืออี้ใช่ไหมครับ ยินดีด้วย คุณท้องแล้ว”แต่งงานกับโจวสืออานมาหนึ่งปี ในที่สุดฉันก็ท้องเมื่อเดินผ่านร้านดอกไม้ ฉันก็หยุดลง วันนี้ควรค่าแก่การฉลอง ซื้อดอกไม้สักช่อดีกว่า ฉันใส่หน้ากากเสร็จแล้วก็ตั้งใจเลือกดอกไม้ที่มีเกสรน้อยช่อหนึ่ง กำชับให้พนักงานห่อให้มิดชิด จากนั้นก็เดินกอดมันกลับบ้าน เพราะว่าฉันเป็นโรคหอบ ในบ้านจึงไม่มีดอกไม้ ส่วนโจวสืออานก็ไม่เคยซื้อให้ฉัน เพียงเพราะตอนนั้นฉันปรารถนาอยากจะแต่งงานกับเขาอยู่ฝ่ายเดียว เขาแทบอยากหลบหน้าฉันด้วยซ้ำหากไม่ใช่เพราะบริษัทของโจวสืออานมีปัญหา ต้องการเงินทุนด่วน ฉันคิดว่าเขาคงไม่แต่งงานกับฉัน ทว่าหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ ฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าความรู้สึกที่โจวสืออานมีต่อฉันค่อยๆเปลี่ยนไป อีกทั้งตอนนี้ฉันก็ท้อง เขาต้องดูแลฉันอย่างดีแน่นอน ขณะที่คิดแบบนี้ ฉันก็อดยิ้มไม่ได้ ฉันจินตนาการถึงปฏิกิริยาของโจวสืออานเมื่อเห็นใบรายงานผล เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเว