เมื่อวิศวะปากหมาต้องมาเป็นแมวของสาวทาสแมว เรื่องราวป่วน ๆ สุดฮา ที่มาพร้อมกับคำสาปสุดพีค! "ชีวิตวิศวะไม่ควรเป็นแมว!"
view moreเวลา 13:45 น. | ณ คอนโด The Pet Haven Residence
เสียงน้ำจากฝักบัวไหลลงอ่างอย่างสม่ำเสมอ กลิ่นแชมพูสูตรอ่อนโยนลอยฟุ้งไปทั่วห้องน้ำ
“เจ้าดำ! หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้นะ!”
เสียงหวานของ ยูนะ ดังขึ้นพร้อมกับภาพของหญิงสาวในเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์ตัวโคร่ง กับกางเกงขาสั้นขยับไล่จับเจ้าแมวดำที่วิ่งพล่านไปรอบห้องน้ำ
เจ้าแมวดำตัวจ้อยขู่ฟ่อ ตาโตเป็นประกายแวววาว พยายามดิ้นสุดชีวิตราวกับเธอคือปีศาจที่กำลังจับมันไปสังเวย! มันใช้เล็บเล็กๆ จิกแขนเธออย่างบ้าคลั่ง แต่นั่นไม่อาจหยุด ทาสแมวตัวแม่ อย่างยูนะได้
ยูนะขมวดคิ้ว ใช้มือข้างหนึ่งพยายามประคองตัวมัน ส่วนอีกข้างก็หมุนก๊อกน้ำให้ได้อุณหภูมิพอดี
“อย่าดื้อ! ฉันเก็บนายมาเลี้ยงนะยะ! จะอาบน้ำให้สะอาดไง!”
“ฟ่ออออออ!”
แมวดำไม่สนใจจะอดทนใดๆ มันดีดตัวออกจากมือเธอ พุ่งทะยานออกไปอย่างกับจรวด! ยูนะอ้าปากค้าง ก่อนจะตวาดเสียงดัง
“เฮ้ย! อย่าวิ่งออกไปนอกห้องนะเว้ย!”
แต่ไม่ทันแล้ว เจ้าแมวปีศาจพุ่งตรงไปที่ประตูห้องน้ำ!
แต่! ยังไม่ทันจะถึงเป้าหมาย มันก็ดันลื่นไถลไปกับพื้นกระเบื้องเปียกๆ หัวโขกกับถังน้ำดัง ‘โป๊ก!’
“...เมี๊ยว...”
ตุบ!
เจ้าแมวดำลงไปกองกับพื้น ท่าทางงุนงงเหมือนคนเวียนหัว
ยูนะรีบวิ่งเข้าไปคว้าตัวมันมาแนบอกทันที
“โอ๊ย! เจ็บไหมเนี่ย เจ้าแมวซื่อบื้อ!”
แมวดำดิ้นพล่านอีกครั้ง แต่ยูนะกอดไว้แน่น ดวงตาสีมรกตของมันช่างดูน่ารัก ในจังหวะที่ความน่ารักเข้าครอบงำ...
เธอก็ก้มลงไปจุ๊บเบาๆ บนหัวมันหนึ่งทีอย่างหมั่นเขี้ยว!
“หมั่นไส้ว่ะ! จูบเลยละกัน!” พูดจบยูนะก็จุ๊บปากแมวดำตัวแสบทันที
ฟึ่บ!!
ทันใดนั้น... ร่างเล็กๆ ของแมวดำในอ้อมแขนเธอพลันสว่างวาบ แสงสีทองพวยพุ่งออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ยูนะยังไม่ทันจะตั้งตัว ก็รู้สึกว่ามีบางอย่าง ใหญ่ขึ้น... หนักขึ้น... และ—!!
โครม!!
เสียงอะไรบางอย่างล้มลงกระแทกพื้นห้องน้ำ ยูนะลืมตากะพริบปริบ ๆ ก่อนจะพบว่า...
ร่างที่เธอกอดอยู่เมื่อครู่ไม่ได้เป็นแมวอีกต่อไปแล้ว!
เธอรู้สึกได้ถึง...
“กล้ามเนื้อ!?”
“ผิวคน!?”
“....!!!!”
ยูนะรีบผงะถอยหลัง หัวใจเต้นรัวราวกับกลองศึก ก่อนจะเงยหน้าขึ้น... แล้วพบว่า...
“อ—อะไรฟะ!?”
เจ้าแมวดำหายไปแล้ว
ตรงหน้าของเธอไม่มีแมวแล้ว มีแต่ ‘ผู้ชายตัวเปล่าเปลือย’ ที่กำลังนั่งหน้าบึ้งอยู่บนพื้น!
ชายหนุ่มมีใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาคมเข้มจ้องเธออย่างเอาเรื่อง ร่างกายสูงโปร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นๆ ผิวขาวเนียน (อย่างน่าโมโห) ที่ทำให้ยูนะอ้าปากค้างอย่างช่วยไม่ได้ เส้นผมสีดำเปียกลู่ไปกับผิว โคตรจะหล่อ โคตรจะเท่...
และโคตรจะ โป๊!
“...”
“...”
“...ว้ากกกกกกกกกกก!!”
ร่างบางถอยกรูดไปติดกับผนัง สั่นสะท้านไปทั้งตัว
ดวงตาคู่สวยสั่นระริกเหมือนกำลังประมวลผลเหตุการณ์สุดพีคที่เกิดขึ้น
ก่อนหน้านี้เธอกำลังอาบน้ำให้แมว... จับมันมาจูบไปที...
แล้วตอนนี้แมวหายไป... แต่มี ผู้ชายเปลือยอยู่แทน!?
...ให้ตายเถอะ...นี่มันหนังสยองขวัญหรือไง!?
ขณะที่ชายหนุ่มปริศนามองไปที่ตัวเอง…ก่อนจะก้มมองยูนะที่นั่งตัวแข็งอยู่มุมห้อง ใบหน้าหวานซีดเผือดดั่งเห็นผี
และแล้ว...
“บัดซบ!”
เสียงทุ้มต่ำสบถออกมาอย่างหัวเสีย เพราะใช่... เขาไม่ใช่ใครที่ไหน ‘คีริน’ หนุ่มวิศวะปากหมาตัวพ่อ ที่ตอนนี้ถูกสาปให้กลายเป็นแมวเมื่อโดนจูบ!
แต่ที่สำคัญคือ...
“เธอเป็นบ้าอะไรฟะ! อยู่ดีๆ มาจูบแมวทำไม!?”
🚨 สถานการณ์ตอนนี้: 🚨
ผู้หญิงคนนั้น ช็อกจนเกือบเป็นลม
ส่วนเขา...โป๊อยู่กลางห้องน้ำของเธอ
ให้ตายเหอะ...นี่มันบ้าอะไรวะ!?
∘ ∘ ∘ (°ヮ°) ? ∘ ∘ ∘ (°ヮ°) ? ∘ ∘ ∘ (°ヮ°) ? ∘ ∘ ∘ (°ヮ°) ?
“อย่ามองนะ ยัยบ้า! หันหลังไป!!!!”
คีรินหันรีหันขวาง ก่อนจะหันไปคว้าผ้าเช็ดตัวสีชมพูลายหวานแหววที่แขวนอยู่บนราวมาพันปิดบังส่วนล่างเอาไว้ด้วยใบหน้าบึ้งตึง ดวงตาคมจ้องมองหญิงสาวแปลกหน้าด้วยความหวาดระแวง พลางมองหาทางหนีออกจากที่นี่
ในขณะที่ยูนะกำลังนั่งเรียกสติตัวเองอยู่ที่พื้น
“นี่มันอะไรกัน?” ยูนะตบหน้าตัวเองเบาๆ
“ฉันฝันอยู่เรอะ!! โอ๊ย เจ็บนิหว่า!!” ยูนะบ่นพึมพำ ก่อนหันไปมองชายแปลกหน้าอย่างแปลกใจ
“เมื่อกี้มัน...แมวนี่นา...แล้วทำไม??”
คีรินกัดฟันกรอด พลางกระชับผ้าเช็ดตัวให้แน่นขึ้น
“เธอนี่!! น่ารำคาญชะมัด บอกให้หันหลังไปไง!”
เขาดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด มือหนายกขึ้นเสยผมลวกๆ สมองประมวลความคิด
“แล้วอย่ามาแตะต้องตัวฉัน ผู้หญิงอะไรมาจับผู้ชายแปลกหน้าซะงั้น”
“แล้วอย่ามาเรียกฉันว่า ‘เจ้าดำ’ ชื่อบ้าไรเนี่ย ฉันชื่อ คีริน!!!”
ยูนะอ้าปากค้างมองผู้ชายตรงหน้า ก่อนที่เธอจะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแทน เธอกำหมัดแน่น ลุกขึ้นยืน
“นี่นาย!” ยูนะพูดเสียงเข้ม ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความโกรธ
“นายต่างหากที่น่ารำคาญ เป็นตัวอะไร? อยู่ๆ ก็มาโผล่ในห้องน้ำฉัน!” ยูนะจ้องตาเขาไม่ลดละ เธอต้องการคำตอบ
“....”
คีรินจ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าหงุดหงิดสุดขีด ดวงตาคมกริบฉายแววไม่สบอารมณ์
ให้ตายสิ! ทำไมต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้!?
ขณะที่ยูนะกอดอกจ้องกลับอย่างเอาเรื่อง เธอยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ!
“พูดสิ! นายเป็นใคร!? ทำไมถึงโผล่มาในห้องน้ำฉัน!?”
“…”
คีรินเม้มปากแน่น รู้สึกปวดหัวตุบๆ ไม่ใช่แค่เพราะถูกจูบจนคืนร่าง แต่ยังต้องมารับมือกับทาสแมวที่ เสียงดังเป็นบ้า!
เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนตัดสินใจพูดออกมาเสียงเรียบ
“ถ้าฉันบอกไป เธอจะเชื่อเหรอ?”
ยูนะขมวดคิ้ว “หมายความว่าไง?”
คีรินถอนหายใจพรืด พลางยกมือขึ้นเสยผมเปียกๆ ของตัวเอง
“ฉัน… คือแมวตัวนั้นที่เธอเก็บมา”
ยูนะกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“นายเป็นตลกเหรอ? นี่นายคิดว่าฉันโง่ขนาดจะเชื่อเรื่องแบบนั้นหรือไง? แมวกลายเป็นคน? นี่มันนิยายแฟนตาซีเรอะ!?”
คีรินกลอกตา มองบน
“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใคร? โรคจิต? นักต้มตุ๋น? ฉันจะมาแก้ผ้ากลางห้องน้ำคนอื่นเพื่ออะไร!?”
ยูนะชะงัก… เออ ก็จริง แต่—!
“แล้วฉันต้องเชื่อว่านายเป็นแมวแปลงร่างจริง ๆ น่ะเหรอ!?”
คีรินกอดอก ใบหน้าหล่อเหลาดูขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด
“งั้นอธิบายให้ฉันฟังหน่อยสิ ว่าอยู่ดีๆ ฉันมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง?”
ยูนะอ้าปากจะเถียง แต่แล้วเธอก็นิ่งไป…
ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ย้อนกลับเข้ามาในหัว
เธอเก็บเจ้าแมวดำมาจากข้างทาง…
พากลับมาเลี้ยง…
พยายามอาบน้ำให้…
มันขู่ฟ่อๆ …
เธอจับมันมากอด…
แล้วก็—
“ฉัน… จูบมัน”
ยูนะยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ไม่นะ… อย่าบอกนะว่า—!?
“...เธอจูบฉัน”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยย้ำ พร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ยูนะเบิกตากว้างก่อนจะกรีดร้องอีกครั้ง
“ว้ากกกก!!”
คีรินสะดุ้ง หันไปคว้าผ้าขนหนูบนราว ปาใส่เธอทันที
“พอเถอะ!! หยุดกรี๊ดสักที! หูจะแตกแล้วโว้ย!!”
ยูนะหยุดชะงัก หัวใจยังเต้นโครมคราม แต่พอเริ่มเรียกสติกลับมาได้ เธอก็จ้องคีรินด้วยสายตาหวาดระแวง
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?”
“ฉันถูกสาป” คีรินตอบเสียงเรียบ
“เวลาโดนจูบจากผู้หญิง ฉันจะกลายเป็นแมว และถ้าถูกจูบอีกที ก็จะคืนร่างเป็นคน”
ยูนะนิ่งไป… ก่อนจะหรี่ตามองเขา
“หึ…”
“หึ อะไรของเธอ?” คีรินขมวดคิ้ว
“แสดงว่า…” ยูนะแสยะยิ้ม
“ถ้าฉันอยากให้นายหุบปาก ก็แค่จูบนายอีกทีให้กลายเป็นแมวใช่ไหม?”
คีรินตัวแข็งทื่อ
“เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวก่อนนะ!!”
ยูนะขยับเข้าไปใกล้ ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์
“เอ๊ะ~ น่าจะเวิร์คนะเนี่ย”
คีรินถอยกรูดทันที มือกระชับผ้าเช็ดตัวแน่น
“อย่ามาเล่นอะไรบ้า ๆ นะเว้ย!”
“ฉันไม่ได้เล่น” ยูนะยิ้มกริ่ม
“แมวที่ดื้อเกินไป ต้องถูกลงโทษ”
“บ้าไปแล้ว!!”
คีรินหันหลังเตรียมเผ่นหนี แต่ไม่ทันแล้ว—
ยูนะคว้าข้อมือเขาไว้ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้…
“อย่ะ…!!”
“หึๆ” ยูนะยิ้มกว้าง พร้อมกับทำท่าจะ—
(˶°ㅁ°) !! (˶°ㅁ°) !! (˶°ㅁ°) !!
****************************************************
ใจเย็น สาวยูนะ!!! Σ (°△° )
เมื่อกี้เธอจูบแมว แต่นี่เธอกำลังจะจูบ ผู้ชาย!!! (˶°ㅁ°) !!
💋🔥 Special Scene: เมื่อมาเฟียหมดความอดทน! 🔥💋บรรยากาศในห้องพักสุดหรูของเรน ตกอยู่ใน ความเงียบสงัด แต่ภายในใจของเขากลับปั่นป่วนราวกับพายุโหมกระหน่ำ!!! 🌪️อลิซยังคงส่งสายตายั่วยวน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ระบายอยู่บนริมฝีปาก ในขณะที่มือเรียวเลื่อนไปแตะแขนเขาเบาๆ ...โว้ยยย!!! ยัยนี่มันร้ายเกินไปแล้ว!!! 😡💢“เธอ…!!!” เรนกัดฟันแน่น กำหมัดพยายามอดทนสุดชีวิตพอแล้วโว้ยยย!!!เขาคว้าตัวอลิซเข้ามาแนบชิด กดริมฝีปากลงไปอย่างร้อนแรงโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว!!! 💋💥“!!!”อลิซเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนโดนกระชากเข้าไปใน พายุแห่งความร้อนแรงและอารมณ์ที่เก็บกดมานานของเรน!!!มือหนาของเขารั้งท้ายทอยเธอไว้แน่นไม่ให้หนี ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอ กวาดชิมรสหวานอย่างเอาแต่ใจสัมผัสร้อนแรง… ดูดดื่ม… และเต็มไปด้วยความกระหายที่เขาเก็บกดไว้มาเนิ่นนาน!!!“อืม…!!!”อลิซเผลอครางออกมา ขาของเธอแทบไม่มีแรงยืน!!! นี่มันไม่เหมือนกับทุกครั้งที่เธอเคยเจอ… 😳💥…เรนไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสได้ตั้งตัว…เขารุกหนักขึ้น จูบลึกขึ้น กดแนบแน่นจนแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวยัยนี่เป็นของฉัน… ไม่ว่าเธอจะอยู่ในร่างไหนก็ตามอลิซรู้
🌙 ณ คฤหาสน์ตระกูลคาวาซากิ – ค่ำคืนแห่งความอลเวง 🐱✨ภายในห้องพักสุดหรูของเรน แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะให้บรรยากาศสงบเงียบ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของชาเขียวลอยอวลในอากาศ ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตดำพับแขนขึ้นนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่สายตาจับจ้องไปที่เอกสารกองโตตรงหน้า มือหนาถือปากกา พร้อมขีดฆ่าข้อมูลบางอย่างที่ไม่เข้าตาเป็นจังหวะทุกอย่างดูปกติ... จนกระทั่ง—“เมี้ยววว~” 🐱✨เสียงออดอ้อนดังขึ้นข้างกาย พร้อมกับความรู้สึกหนักๆ บนตักของเขาเรนชะงัก ก่อนจะก้มลงไปมอง……และพบว่า อลิซ (ร่างแมว) กำลังนอนขดตัวกลมอยู่บนตักของเขาอย่างหน้าตาเฉย!!!“...”ชายหนุ่มกะพริบตาปริบๆ อย่างไม่อยากเชื่อสายตา ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยกมือขึ้นกุมขมับด้วยความเหนื่อยใจ“ยัยตัวแสบ… ใครอนุญาตให้เธอมานั่งตรงนี้ห๊ะ?”อลิซเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสีฟ้าอมม่วงใสแป๋วสบกับเขา ก่อนจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วขยับตัวซุกลงไปกับต้นขาแกร่งของเรนต่อ“เมี้ยว~ (แปล: ไม่รู้สิ~)”“...”ให้ตายเถอะ… ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ!?เรนพยายามจะจับแมวส้มออกจากตัก แต่ทันทีที่เขาขยับตัว…“กรร!!”เสียงขู่เบาๆ ดังขึ้น พร้อมกับ
🌸 ณ คฤหาสน์ตระกูลคาวาซากิ – วันสุดท้ายก่อนกลับไทยภายในห้องรับแขกหรูของคฤหาสน์ ยูนะนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ในขณะที่คีรินนั่งตัวตรงเหมือนเด็กดีข้างๆ เธอ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาดูจริงจังและมีความมุ่งมั่น ผิดจากปกติที่มักจะปากหมาใส่เธอเป็นประจำมิซากิ คาวาซากิ นั่งจิบชาบนเก้าอี้ตัวโปรด ใบหน้าของเธอเรียบเฉยแต่สายตากลับเฉียบคมเหมือนจับพิรุธอะไรบางอย่าง“เฮ้อออ… ไม่น่าเชื่อเลยว่าเวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้” มิซากิถอนหายใจเบาๆ“คิดถึงแม่ก็กลับมาเยี่ยมบ่อยๆ นะ ยูนะ”“แน่นอนค่าแม่~” ยูนะยิ้มกว้าง“แล้วแม่ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ”“ยัยนี่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลยแฮะ…” เรน คาวาซากิ ที่ยืนพิงผนังมองภาพตรงหน้าพลางยกยิ้มมุมปากแต่ก่อนที่บรรยากาศจะซึ้งไปมากกว่านี้ อยู่ๆ คีรินก็ขยับตัว ก่อนจะโค้งศีรษะให้มิซากิอย่างเป็นทางการ“คุณมิซากิครับ”มิซากิเหลือบมองเขาเล็กน้อย“หืม? ว่าไง?”“ผมอยากจะบอกว่า…” คีรินสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“หลังจากที่ผมเรียนจบและสร้างฐานะของตัวเองได้แล้ว… ผมจะให้ที่บ้านมาสู่ขอยูนะแต่งงานครับ”“!!!”ยูนะเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหมุนคว้างไปชั่วขณะ หัวใจเต้น
🎯 เกมยิงปืนในงานวัด - คีรินผู้พ่ายแพ้ (?)เสียงคึกคักของงานวัดยังคงดังไปทั่วบริเวณ แสงไฟจากซุ้มเกมต่างๆ ส่องประกายระยิบระยับ ยูนะเดินตรงไปยังซุ้ม ‘เกมยิงปืน’ อย่างตื่นเต้น ตุ๊กตาตัวใหญ่ที่วางเป็นรางวัลอยู่บนชั้นดึงดูดสายตาเธอเข้าเต็มๆ“โอ้โห! ฉันอยากได้ตัวนั้นอะ!” ยูนะชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่ที่น่ากอดสุดๆ ดวงตาเธอเปล่งประกายทันทีที่เห็นคีรินมองเธอก่อนจะยกยิ้มมุมปาก“หึหึ… โอเค เดี๋ยวฉันยิงให้เอง”“เห? นายจะเล่นเองเหรอ?”“แน่นอน!” คีรินยักคิ้วอย่างมั่นใจสุดๆ“เกมแบบนี้มันต้องให้ผู้ชายโชว์เทพสิ”ยูนะยิ้มขำ ก่อนจะยืนกอดอกมองเขาหยิบปืนยาวไม้ขึ้นมาเล็งไปที่เป้าหมายปัง! ปัง! ปัง!กระป๋องที่ตั้งอยู่ตรงเป้าหมาย…ขยับนิดเดียว แต่ไม่ล้ม!!!“……”คีรินขมวดคิ้วแน่น“ให้ตายสิ… ทำไมมันไม่ล้มวะ?”ยูนะกลั้นขำสุดชีวิต ก่อนจะหยิบปืนจากมือเขามาแทน“มานี่ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”คีรินหรี่ตาลง “เธอ? ยิงปืนเนี่ยนะ?”ยูนะยักไหล่ “หึหึ… อย่าประเมินฉันต่ำไปนะ~”เธอจับปืนอย่างมั่นใจ ยืนตั้งท่าแบบเป๊ะสุดๆ ก่อนจะ…ปัง!กระป๋องหล่นลงพื้นทันที!!!ปัง! ปัง! ปัง!ยูนะยิงเป้าหมายล้มติดกันไปสามเป้าแบบแม่นโคตร!!! 😎
หลังจากใช้เวลาท่องเที่ยวในโตเกียวมาหลายวัน มิซากิ แม่ของยูนะ ก็ตัดสินใจส่งลูกสาวและลูกเขย (?) ไปพักผ่อนที่ ‘ฮาโกเน่’ เมืองออนเซ็นที่มีทิวทัศน์สวยงาม พร้อมทั้งเทศกาลฤดูร้อนที่กำลังจะจัดขึ้นพอดีและแน่นอน—เรน คาวาซากิ ต้องเป็นคนพาไป!🚗 ระหว่างทางสู่ฮาโกเน่เสียงเครื่องยนต์ดังเคล้ากับเสียงบ่นของพี่ชายสุดโหดแห่งตระกูลคาวาซากิ“โว้ย! ทำไมฉันต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กด้วยวะ!?”เรนคำรามเสียงดัง ขณะหมุนพวงมาลัยพารถขึ้นเขามายังเมืองออนเซ็นชื่อดังของญี่ปุ่น สีหน้าหงุดหงิดสุดขีดพลางมองไปที่กระจกมองหลัง…ที่นั่น…ไอ้เด็กเวรคีรินกำลังนั่งเอกเขนกอยู่ข้างๆ ยัยน้องสาวสุดป่วนที่กำลังลูบขนแมวส้มตัวแสบอย่างเพลินใจ“ไม่รู้สิ~ อาจเพราะแม่ของพวกเรากลัวว่า พี่จะไปก่อเรื่องมั้ง?” ยูนะตอบยิ้มๆ มือยังลูบหัวอลิซไปมา“เธอนั่นแหละตัวดี!” เรนแค่นเสียงแล้วทำไมไอ้แมวเวรนี่ต้องมาด้วยวะ!?!?เขากัดฟันกรอด หันไปมอง ‘อลิซ’ ที่ตอนนี้อยู่ในร่างแมวส้มตัวอ้วนกลม นั่งนิ่งอยู่บนตักยูนะเหมือนเป็นนางพญา เสียงคราง ‘กรร~’เบาๆ ของเธอทำให้เรนอดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก“แล้วนี่ทำไมต้องเอา แมวเวร นี่มาด้วย!?” เรนคำรามออกมาอย่างหัวเสีย“เมี๊ยว
หลังจากอิ่มท้องแล้ว ยูนะก็เหลือบไปเห็นร้านให้เช่ายูกาตะอยู่ริมถนน เธอหยุดเดินแล้วหันไปยิ้มให้คีริน“นี่ๆ ไหนๆ ก็มาเที่ยวแล้ว เราใส่ยูกาตะเดินเล่นกันดีไหม?”คีรินเลิกคิ้ว “เธออยากใส่?”“แน่นอน! ฉันไม่เคยลองเลยนะเว้ย!”ยูนะตาวาวอย่างตื่นเต้น ก่อนจะลากคีรินเข้าไปในร้านแบบไม่รอฟังคำตอบ👘 15 นาทีต่อมา – ยูนะในชุดยูกาตะสีกรมท่าลายซากุระยูนะเดินออกมาจากห้องลองชุด พลางหมุนตัวเล็กน้อยให้ชายผ้ายูกาตะแผ่กว้างออก ยูกาตะสีกรมท่าตัดกับผิวขาวของเธออย่างพอดิบพอดี ลวดลายซากุระสีชมพูที่แต่งแต้มอยู่บนเนื้อผ้าเสริมให้เธอดูอ่อนหวานกว่าปกติ ผมยาวของเธอถูกรวบขึ้นลวกๆ แล้วเสียบด้วยปิ่นปักผมอันเล็กให้พอเป็นพิธี“เห้ย… นายว่าฉันใส่แบบนี้เป็นไงบ้าง?”ยูนะหมุนตัวให้คีรินดู พร้อมกับยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้นตอนแรกคีรินตั้งใจจะกวนกลับไปตามนิสัย…แต่พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นเธอในชุดนี้…เขาถึงกับชะงักไปเล็กน้อย“….”ให้ตายสิ…ยูนะในชุดยูกาตะมันดู… แตกต่างจากปกติไปมากแม้จะเป็นผู้หญิงคนเดิม แต่ภาพลักษณ์ที่ดูสบายๆ ซุกซนแบบทาสแมวหายไปหมด…แทนที่ด้วยหญิงสาวที่ดูสง่างาม และ—สวยจนเขาแทบละสายตาไม่ได้…ยูนะเห็นเขาเงียบไปก็ขมวดคิ
🍵 ร้านไอศกรีมชาเขียว ‘MATCHA HEAVEN’ 💚ร้าน ‘MATCHA HEAVEN’ เป็นคาเฟ่ไอศกรีมชาเขียวสุดพรีเมียมที่ตั้งอยู่ใจกลางย่านอาซากุสะ บรรยากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของมัทฉะเข้มข้น พร้อมกับเสียงพูดคุยของลูกค้าที่ยืนต่อคิวรอสั่งไอศกรีมยูนะยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ดวงตาเป็นประกายวิบวับขณะไล่ดูเมนูไอศกรีมหลากหลายระดับ แต่สุดท้าย… เธอก็เลือก ‘ชาเขียวเข้มข้นระดับ 7’ อย่างไม่ลังเล!!!“เอาอันนี้ค่ะ!” ยูนะพูดอย่างมั่นใจสุดๆคีรินที่ยืนข้างๆ เหลือบตามองเมนู ก่อนจะเลิกคิ้วสูง “แน่ใจเหรอ? ระดับ 7 มันขมมากนะ”“ฮึ! ฉันเป็นสายชาเขียวตัวแม่! ขมแค่ไหนก็ไหว!” ยูนะเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจคีรินหัวเราะในลำคอ ก่อนจะสั่งของตัวเองบ้าง“งั้นฉันเอาระดับ 5 ละกัน”ไม่นานนัก ไอศกรีมก็ถูกเสิร์ฟมาในถ้วยเซรามิกเล็กๆ ยูนะรีบหยิบช้อนขึ้นมาตักไอศกรีมของตัวเองทันที โดยไม่รีรอแม้แต่วินาทีเดียว“อื้มมมม! เข้มข้นสุดๆ! อร่อยมากกก!!!”แต่พอคีรินลองตักไอศกรีมของเธอเข้าปาก…“แค่ก!! นี่มันขมเกินไปแล้ว!!!”ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวทันที ก่อนจะรีบคว้าน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มแก้ขม ยูนะที่เห็นแบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง“ฮ่าๆๆๆ
หลังจากจัดการ ‘ศึกคาเฟ่แมว’ จนอลิซหมดสภาพไปแล้ว พวกเขาก็เดินทางมายัง วัดเซ็นโซจิ (วัดอาซากุสะ) หนึ่งในวัดที่เก่าแก่และมีชื่อเสียงที่สุดของโตเกียว🌸 วัดเซ็นโซจิ – ย่านอาซากุสะ 🌸 ⛩️🐱✨ลมเย็นๆ พัดโชยมาเป็นระยะ แสงแดดยามบ่ายทอดผ่านโคมแดงยักษ์ที่แขวนอยู่หน้าประตู คามินาริมง (Kaminarimon – ประตูสายฟ้า) ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ทั่วบริเวณวัด ทั้งนักท่องเที่ยวและชาวญี่ปุ่นที่มาสักการะยูนะสูดหายใจลึกๆ พลางยิ้มกว้าง“โอ๊ยยย~ คิดถึงที่นี่จังเลย!”“หืม? เธอเคยมาที่นี่บ่อยเหรอ?” คีรินเอียงคอมองเธอ“อื้ม~ ตอนเด็กๆ แม่พามาที่นี่บ่อยมากเลยล่ะ” ยูนะตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะดึงมือคีรินไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น“ไปกันเถอะ! ฉันจะพานายไปไหว้พระ!”…แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปไหน…เสียงกระแอม “ฮึ่ม” ดังขึ้นจากด้านหลังคีรินชะงักก่อนจะเหลือบไปมอง—พบว่าเรนยืนกอดอกอยู่ในชุดเสื้อโค้ทสีดำ สายตาคมปลาบจ้องมองมือของคีรินที่โดนยูนะจับไว้เต็มๆ“…”บรรยากาศรอบตัวเย็นยะเยือกลงทันที…เฮ้ยๆๆๆๆ นี่กูลืมไปได้ไงวะ… ว่ายังมี ‘พี่เมีย’ ตามมาด้วย!!!!คีรินสะดุ้งเฮือก รีบสะบัดมือออกจากยูนะแทบไม่ทัน แล้วพยายามทำหน้าตาย (ทั้งที่เหงื่อแต
หลังจากที่ยูนะกับคีรินรอดพ้นจาก “การสอบสวน” ของมิซากิ (ที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นจำเลยในศาลมากกว่าที่จะเป็นว่าที่ลูกเขยในอนาคต) มาได้ พวกเขาก็คิดว่าทุกอย่างน่าจะเรียบร้อยแล้ว…แต่… ไม่จ้าาาา!!! 😭💥“แม่อนุญาตให้ไปเที่ยวรอบโตเกียวกันได้จ้ะ~” มิซากิพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นจนยูนะตาเป็นประกายยูนะแทบจะกระโดดกอดแม่ด้วยความดีใจ“เยสสส!!! ขอบคุณค่ะแม่!!!” 🥳🎉คีรินที่ยืนข้างๆ ก็แทบจะโบยบินไปพร้อมกับเธอ ในหัวคิดแผนเที่ยวแบบคู่รักสองต่อสองเต็มไปหมด—🏮✨ เดตหวานๆ ในย่านอาซากุสะ🍡💕 ป้อนขนมกันใต้แสงโคมไฟ🎡💖 จับมือกันบนชิงช้าสวรรค์💋💫 แล้วจบด้วยจูบโรแมนติกที่ชิบุยะ~~~~—สุดยอดไปเลยโว้ยยย!!! 😻🔥แต่…“แต่ต้องให้ เรน ไปเป็น ‘บอดี้การ์ด’ ตามติดไปด้วยนะจ๊ะ~”…!!!💥 ฟึ่บบบ!!! 💥⚡ความฝันของคีรินแตกเป็นเสี่ยงๆ!!!! ⚡“ห๊าาาา!!!” 😱คีรินร้องเสียงหลง หน้าซีดเป็นกระดาษทันทียูนะเองก็ชะงักไป ก่อนจะหันไปมองพี่ชายตัวเองที่ยืนกอดอกอยู่ไม่ไกล… ดวงตาคมกริบของเรนจับจ้องมาที่พวกเขานิ่งๆ เหมือนพญาเหยี่ยวที่กำลังเล็งเหยื่อ สายตาคมดุของเรนมองพวกเขานิ่งๆ แต่…ทำไมไอเย็นจากตัวพี่เมียมันแรงขนาดนี้ฟะ!!!“ไม่ต้องทำห
Mga Comments