เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 ภารกิจลับ! ทาสแมว vs วิศวะปากหมา!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-01 00:16:49เช้าวันรุ่งขึ้น…
คีรินค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆ รอบตัว…
เขาขยับตัวนิดหน่อย รู้สึกว่าตัวเองยังอยู่ในที่นอนที่นุ่มสบาย
แปลกแฮะ… ทำไมเตียงมันรู้สึกอุ่นจัง?
…
เดี๋ยวนะ
เตียง??
คีรินสะดุ้งสุดตัว ทันทีที่รู้ตัวว่าเมื่อคืนเขาหลับไปในอ้อมกอดของยูนะ!
“เฮ้ย!!!”
แมวดำตัวดีดิ้นพราดๆ แล้วพุ่งลงจากเตียงด้วยความเร็วที่สุดในชีวิต หางตั้งชี้โด่!
ยูนะที่เพิ่งจะตื่นขึ้นมา มองเขาด้วยสีหน้ามึนๆ ก่อนจะอ้าปากหาวแล้วบิดขี้เกียจ
“ทำไมต้องเสียงดังแต่เช้าวะ…”
คีรินที่ตอนนี้อยู่ในร่างแมว ยืนอ้าปากพะงาบๆ มองเธอด้วยความอับอายและไม่อยากเชื่อชีวิตตัวเอง
เมื่อคืน… เขานอนซุกในอ้อมกอดเธอทั้งคืนเลยเหรอ!?
ให้ตายเถอะ!!!
ยูนะที่ยังอยู่ในสภาพงัวเงีย ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าผู้ชายในร่างแมวตรงหน้า กำลังมีวิกฤติศีลธรรมกับตัวเอง
เธอลุกขึ้นบิดขี้เกียจ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้เจ้าแมวตัวดำที่ยังยืนตัวแข็งอยู่
“เช้าแล้วนะ นายต้องทำงานบ้านแล้วล่ะ”
คีรินสะดุ้ง หูของเขากระตุกแรง ๆ ก่อนจะหันขวับไปจ้องเธอ
“เมี๊ยว!?” (แปล: อะไรนะ!?)
ยูนะยิ้มเจ้าเล่ห์
“เมื่อวานเราตกลงกันแล้วไง ถ้านายจะอยู่ที่นี่ นายต้องช่วยงานบ้าน!”
คีรินกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะก้าวถอยหลัง
เขาเป็นลูกมหาเศรษฐีเชียวนะ!
ไม่เคยต้องทำงานบ้านเองเลยสักครั้ง!
แต่ยูนะไม่เปิดโอกาสให้เขาปฏิเสธ
“เริ่มจากล้างจานก่อนเลยละกัน”
“เมี๊ยว!! (แปล: เดี๋ยว! ฉันไม่มีมือ! ฉันเป็นแมวอยู่นะเว้ย!!) ”
“งั้นก็คืนร่างเป็นคนสิ” ยูนะหรี่ตา
“ไม่งั้น...ก็ใช้ปากจับฟองน้ำไปแล้วกัน”
“เมี้ยวววว!! (แปล: เธอมันปีศาจ!!!) ”
❁——————————❁
ภารกิจแรก: ล้างจาน… เริ่มต้น!
คีรินที่คืนร่างเป็นมนุษย์อย่างเสียไม่ได้ ยืนอยู่หน้าซิงค์ล้างจานในครัว สวมผ้ากันเปื้อนลายแมวที่ยูนะยัดใส่เขา
“ให้ตายเถอะ…” คีรินบ่นเบาๆ ขณะคว้าฟองน้ำขึ้นมาขัดถ้วย
“นี่ฉันเป็นเจ้าชายตกอับหรือไงวะ!?”
ยูนะยืนกอดอกพิงกรอบประตู มองเขาทำงานอย่างสบายใจ
“อ้อ ลืมบอกไป ถ้าล้างไม่สะอาด ฉันให้ล้างใหม่หมดเลยนะ~”
คีรินจ้องเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ
เธอเป็นผู้หญิงหรือจอมมารกันแน่!?
・❥・・❥・・❥・・❥・
ภารกิจถัดไป… กวาดห้อง!
หลังจากที่ถูกบังคับให้ล้างจานจนมือเปื่อย คีรินก็โดนยัดไม้กวาดใส่มือทันที
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ทำให้สุดไปเลยละกัน” ยูนะยิ้มหวาน แต่แววตาโคตรจะร้ายกาจ
คีรินยืนมองไม้กวาดในมือ… ก่อนจะพ่นลมหายใจ
“เออ! ทำก็ทำ!”
ยูนะลอบหัวเราะในลำคอ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า นายวิศวะปากหมาแบบคีริน จะยอมมาทำงานบ้านแบบนี้
แต่เธอก็ไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้นหรอกนะ
“ดีมาก เอ้า นายทำไป ฉันจะไปนั่งเล่นเกมนะ”
“เฮ้ยยย!!!”
1 ชั่วโมงต่อมา…
คีรินทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยท่าทีหมดอาลัยตายอยาก เขาเพิ่งผ่านภารกิจสุดโหดของทาสแมวมาอย่างสมบูรณ์
ล้างจาน ✔
กวาดห้อง ✔
ถูพื้น ✔
“พอใจยัง?” เขาหันไปมองยูนะที่กำลังนั่งเล่นเกมบนคอมของเธอ
ยูนะหันมามองเขา ก่อนจะส่งยิ้มกวน ๆ ให้
“อืม~ ถือว่าผ่านนะ”
“ดี…” คีรินหลับตาลง วันนี้เหนื่อยยิ่งกว่าสอบไฟนอลอีกให้ตายเถอะ!
ยูนะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น
“เอาน่า ถือซะว่าเป็นการฝึกตัวเองก็แล้วกัน นายไม่เคยทำงานบ้านเลยไม่ใช่เหรอ?”
คีรินเบ้ปาก “ก็ใช่…”
“เห็นมั้ยล่ะ อยู่กับฉัน นายได้สกิลเพิ่มเพียบเลยนะ”
“สกิลเป็นทาสงั้นสิ…”
ยูนะหัวเราะอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ครัว
“งั้นฉันจะให้รางวัลนายละกัน”
คีรินหันไปมองเธอด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“รางวัล?”
ไม่นาน ยูนะก็กลับออกมา พร้อมถาดที่วางขนมปังปิ้งราดน้ำผึ้งกับนมอุ่นๆ
“เอ้า” เธอวางมันลงตรงหน้าเขา
“ของตอบแทนสำหรับแรงงานในวันนี้”
คีรินกระพริบตาปริบๆ มองขนมปังปิ้งตรงหน้า
…มันหอมมาก
ท้องเขาเริ่มร้องขึ้นมาเบาๆ
ยูนะยิ้ม
“ฉันไม่ได้ใส่ยาพิษหรอกน่ะ กินดิ”
คีรินชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะคว้าขนมปังขึ้นมากัดคำโต
อร่อย…
เขาเผลอยิ้มออกมานิดๆ โดยไม่รู้ตัว ก่อนจะหันไปมองยูนะที่กำลังจิบกาแฟอยู่ข้างๆ
“ก็ดี...ไม่ได้แย่เท่าไหร่หรอกนะ…”
ยูนะเหล่มองเขา “อะไรนะ?”
คีรินรีบทำเป็นไม่สนใจ “เปล่าๆ กินต่อดีกว่า”
ยูนะหัวเราะเบาๆ แล้วพึมพำกับตัวเอง
“แค่พูดตรงๆ ว่าชอบก็ได้แล้ว…”
คีรินหันขวับไปมองเธอ “เธอว่าอะไรนะ?”
“เปล๊าาา~”
ยูนะหัวเราะขำ ขณะที่คีรินจ้องเธออย่างไม่ไว้ใจ
…
ให้ตายเถอะ
ชีวิตของเขา มันเปลี่ยนไปตั้งแต่เจอผู้หญิงคนนี้จริงๆ นั่นแหละ…
・❥・・❥・・❥・・❥・
เช้าวันถัดไป…
“เฮ้ย! พอแล้ว! พอก่อน!!”
เสียงโวยวายของคีรินดังลั่นไปทั่วห้อง ขณะที่เขายืนถูพื้นอยู่กลางห้องนั่งเล่น พร้อมกับแมวหุ่นยนต์ทำความสะอาดที่ยูนะเปิดให้วิ่งไล่เขา
“ก็นายบอกให้ฉันช่วยทำความสะอาดไง” ยูนะยืนกอดอก ยิ้มขำๆ มองเขาจากโซฟา
“ฉันก็ช่วยให้มันง่ายขึ้นไงล่ะ”
“ช่วยบ้าอะไร! ไอ้หุ่นนี่มันดูดฉันเข้าไปทั้งตัวแล้วโว้ย!!”
คีรินกระโดดหลบไปรอบห้อง ขณะที่เจ้า ‘หุ่นยนต์ดูดฝุ่นสุดล้ำ’ ไล่จี้ติดเขาแบบไม่มีเว้นช่องว่าง!
ยูนะกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่น
“โธ่...มันก็แค่หุ่นดูดฝุ่น มันไม่กินนายหรอกน่า!”
“เออ! แต่ขามันอัดฉันไปหลายทีแล้วนะ!!”
เขากระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟาทันที หอบหายใจเหมือนเพิ่งผ่านสนามรบมา ส่วนยูนะก็ขำจนแทบจะลงไปกลิ้งกับพื้น (˶ˆᗜˆ˵)
“ให้ตายเถอะ!” คีรินบ่นพร้อมกับยกเท้าขึ้นมาดู
“ฉันไม่เคยทำงานบ้านเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน!”
“ก็แหงล่ะ” ยูนะยักไหล่
“คุณชายลูกเศรษฐีอย่างนายเคยทำอะไรแบบนี้ซะที่ไหนล่ะ”
“ฉันว่า ฉันควรได้เงินเดือนด้วยซ้ำ”
“อ้อเหรอ” ยูนะหรี่ตา
“แล้วเมื่อวานใครกินมาม่ากับขนมปังปิ้งที่ฉันทำไว้จนหมดกันนะ?”
คีรินเบ้ปาก ยู่หน้า
“…”
…ให้ตายเถอะ นี่มันชีวิตแบบไหนกันวะ!?
30 นาทีต่อมา…
หลังจากรอดชีวิตจาก ‘หุ่นยนต์ดูดฝุ่นมรณะ’ คีรินก็ถูกยูนะบังคับให้ช่วยพับผ้า
“โอเค เราต้องแบ่งหน้าที่” ยูนะพูดขณะยกตะกร้าผ้าขึ้นมา
“ฉันจะพับเสื้อพวกนี้ ส่วนนายช่วยพับผ้าเช็ดตัวก็แล้วกัน”
“ได้… นี่แหละงานที่พอจะทำได้” คีรินพยักหน้า เห็นด้วยว่าอย่างน้อยมันก็ดีกว่าการไล่หนีหุ่นยนต์เมื่อกี้
แต่แล้ว…
เขาก็หยิบผ้าผืนหนึ่งขึ้นมา… ก่อนจะชะงัก
“เดี๋ยวนะ…”
คิ้วของเขากระตุก ก่อนจะหันไปมองยูนะช้า ๆ
“นี่มัน กางเกงใน ของเธอใช่มั้ย?”
ยูนะที่กำลังพับเสื้ออยู่ ชะงัก ก่อนจะหันไปมอง…
คีรินกำลังถือกางเกงในลูกไม้สีดำของเธออยู่ในมือ!!!
ยูนะหน้าแดงวาบก่อนจะกระโดดพรวดเข้าไปแย่ง
“เฮ้ย!!! วางลงเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“เธอเอามันมาปนกับผ้าเช็ดตัวทำไมเล่า!?” คีรินร้องลั่น พยายามยื่นมันคืนให้เธอ แต่ยูนะกลับไม่กล้าจับ!!
“ไอ้บ้า!! ก็วางลงสิ!!!”
“เธอก็เอาไปสิ!!!”
“นายถืออยู่ไม่ใช่เหรอ!!?”
“เอ้า ก็เพราะเธอโยนมานี่หว่า!!!”
ทั้งสองคนตะโกนใส่กันไปมา สุดท้ายคีรินตัดสินใจ โยนมันกลับลงไปในตะกร้า ก่อนจะถอยหลังออกมาทันที
ยูนะรีบคว้ามันขึ้นมา หน้าขึ้นสีแดงจัดก่อนจะซุกไว้ข้างหลัง
“โอ๊ยยยย!!!” คีรินร้องลั่น
“นี่มันเช้าประสาอะไรวะเนี่ย!?”
ยูนะเองก็อยากจะบ้าตาย
“แล้วใครใช้ให้นายมาจับของฉันฟะ!!?”
“เธอเป็นคนโยนมันใส่ฉันก่อนเองไม่ใช่เรอะ!!”
ยูนะเอามือกุมขมับ ขณะที่คีรินพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
ให้ตายเถอะ… นี่มันบ้าน่าขายหน้าสุดๆ เลยเว้ย!!!
หลังจากเหตุการณ์สุดช็อกผ่านไป…
คีรินทิ้งตัวลงบนโซฟา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หมดแรงสุดๆ
ยูนะเองก็ถอนหายใจ หน้าเธอยังแดงอยู่เล็กน้อย
“โอเค…” เธอพยายามตั้งสติ
“คิดซะว่าเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้นละกัน…”
คีรินพยักหน้าเร็วๆ “เห็นด้วย”
ทั้งคู่เงียบกันไปพักหนึ่ง ก่อนที่อยู่ๆ จะสบตากัน แล้ว…
“….”
“…”
แล้วก็หลุดขำออกมาพร้อมกัน!!!
“ฮ่าๆๆๆๆๆ!!”
“โอ๊ย… ให้ตายเถอะ!” ยูนะหัวเราะจนตัวงอ
“วันนี้มันอะไรกันเนี่ย!”
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน!” คีรินหัวเราะตาม ก่อนจะเอนตัวไปพิงพนักโซฟา
บรรยากาศตึงเครียดเมื่อกี้หายไปหมด เหลือเพียงเสียงหัวเราะที่ดังสะท้อนอยู่ในห้อง
…และเป็นครั้งแรกที่คีรินรู้สึกว่า
อยู่ที่นี่… ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ
•——————•°•✿•°•——————•
ฝึกสกิลแมวเปรต!!
หัวเราะจนจะไม่ไหวแล้ว~ (˶ˆᗜˆ˵)
บทที่เกี่ยวข้อง
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 7 เมื่อทาสแมวต้องไปซื้อของกับแมวที่ไม่ใช่แมว!
หลังจากคีรินถูกยูนะบังคับให้ช่วยทำงานบ้านมาทั้งวัน ตั้งแต่ล้างจาน กวาดพื้น ถูพื้น ยันพับผ้า (ซึ่งเขาดันจับกางเกงในของยูนะไปแล้ว!) ในที่สุด… ภารกิจสุดโหดก็จบลงคีรินทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาทันที หมดแรงสุดๆ“โอ๊ย… เหนื่อยชิบ…” เขาพึมพำ ขณะที่ยูนะเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่“โอเค ของกินหมดแล้ว”คีรินเหลือบตาขึ้นมองเธออย่างหมดอาลัยตายอยาก“แล้ว?”ยูนะหันขวับมายิ้มหวาน—ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจสุด ๆ“เราต้องไปซื้อของเข้าห้อง”คีรินยกมือขึ้นปิดหน้า “เธอหมายถึงเธอไง…”“ผิด!” ยูนะยื่นนิ้วมาชี้หน้าเขา“นายก็ต้องไปด้วย!”“ไม่เอา!”“นายต้องไป!”“ฉันเหนื่อย!”“ไม่ไปก็อดข้าวนะ”คีรินชะงัก โอ้โห นี่เธอขู่กันแบบนี้เลยเรอะ!?เขากำลังจะอ้าปากเถียง แต่ยูนะรีบพูดดักก่อน“ถ้านายไม่ไป งั้นฉันจะซื้อแต่ของที่ฉันชอบอย่างเดียว”“เออ...ก็ดี จะได้ไม่ต้องหิ้วเยอะ”ยูนะยิ้มหวาน“อืม..ก็จริงแหละ งั้นฉันไม่ต้องซื้อนม ขนมปัง หรืออะไรที่นายกินนะ”“เฮ้ย!!!”คีรินรีบลุกพรวดขึ้นจากโซฟาแทบจะทันที นี่เธอ เล่นสกปรกอีกแล้วใช่ไหม!?“ก็นายไม่ไป ก็ไม่ต้องกิน ถูกมั้ย?” ยูนะแสยะยิ้มกอดอก เลิกคิ้วมองเขาอย่างท้าทายคีรินจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 8 ยัยนี่...ทำฉันใจเต้นได้ยังไง!?
หลังจากลากคีรินไปซื้อของเข้าห้องจนเรียบร้อย ยูนะก็ยังไม่ยอมปล่อยเขากลับง่ายๆ“โอเค ของที่ต้องการครบหมดแล้ว” เธอพูดขณะปิดท้ายรถเข็นซูเปอร์มาร์เก็ต“งั้นไปอีกที่ต่อกันเถอะ”คีรินที่กำลังจะเดินไปจ่ายเงินชะงัก ก่อนจะขมวดคิ้วหันกลับมามองเธอ“อะไรนะ? อีกที่?”ยูนะยิ้มเจ้าเล่ห์“ไปเหอะน่า~”“เดี๋ยวๆ! ฉันเหนื่อยแล้วนะเว้ย! ไหนบอกว่าจะกลับห้องไง!?"“แป๊บเดียว~ ถือซะว่าเป็นของขวัญสำหรับแมวขยันที่ช่วยทำงานบ้านละกัน” ยูนะกระตุกยิ้ม ก่อนจะลากแขนคีรินออกจากซูเปอร์มาร์เก็ตไปทันที“เฮ้ย! ฉันเดินเองได้!”40 นาทีต่อมา – ร้านขนมญี่ปุ่นลับๆคีรินกะพริบตาปริบๆ มองรอบๆ ตัวด้วยความแปลกใจเขาไม่เคยรู้เลยว่า กลางกรุงเทพฯ จะมีร้านขนมญี่ปุ่นที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเล็กๆ แบบนี้!ร้านนี้เป็นร้านไม้เก่าๆ ตกแต่งแบบญี่ปุ่นแท้ๆ เงียบสงบ และมีเพียงไม่กี่โต๊ะเท่านั้นยูนะเดินนำเขาเข้าไป ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะริมหน้าต่าง“ที่นี่คือร้านขนมโมจิที่ต้องย่างเอง” ยูนะอธิบายขณะที่พนักงานนำเตาถ่านขนาดเล็กมาวางบนโต๊ะ“เป็นร้านลับที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก แต่ขนมอร่อยมาก”คีรินเลิกคิ้ว“ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน?”ยูนะยิ้มมุมปาก“เพราะนายไม่ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 9 ฉันไม่ชอบเธอ...จริงๆ นะเว้ย!? (1)
หลังจากที่ยูนะลากคีรินไปซื้อชุดนักศึกษาใหม่จนสำเร็จ เธอก็พาเขากลับมาที่คอนโดทันทีที่ถึงห้อง ยูนะก็เดินไปวางของที่ซื้อมาในห้องครัว ส่วนคีรินทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดแรง“โอ๊ย… วันนี้ทั้งวัน ฉันโดนเธอลากไปนั่นมานี่จนหมดพลังแล้ว”ยูนะเหลือบมองเขานิดหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ“ไม่ขอบคุณฉันหน่อยเหรอ?”“ขอบคุณ?” คีรินเลิกคิ้ว“เธอบังคับฉันมาทั้งวันแล้วจะให้ขอบคุณเธอเนี่ยนะ?”“ก็ฉันช่วยนายเลือกเสื้อใหม่ไง” ยูนะกอดอก“ถ้าไม่มีฉัน นายคงซื้อเสื้อตัวใหญ่ๆ โคร่งๆ มาใส่เหมือนคนเพิ่งตื่นนอนแน่ๆ”“หึ!” คีรินกลอกตา“ฉันแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉันปะ?”“นายควรจะเห็นใจฉันมะ? ฉันต้องทนมองนายทุกวันนะ”“เธอมันจู้จี้ชะมัด!”ยูนะหัวเราะ“บ่นมากนัก ระวังหน้าแก่นะเว้ย”คีรินมองเธออย่างหมั่นไส้ แต่สุดท้ายก็ถอนหายใจยอมแพ้“เออๆ ก็ได้”ยูนะไม่สนใจคีรินอีก ปล่อยให้เขานอนพังพาบอยู่บนโซฟา มือเรียวหยิบถุงของที่เพิ่งซื้อมา แล้วจัดแจงแยกเก็บของสดใส่ตู้เย็น เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะต้องจัดเรียงสิ่งของให้พอดีกับพื้นที่จำกัดส่วนคีรินนอนหมดเรี่ยวแรงบนโซฟา มือยกขึ้นเสยผมอย่างลวกๆ ดวงตาคมปรือเล็กน้อยราวกับจะเผลอหลับไปเดี๋ยวนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 10 ฉันไม่ชอบเธอ...จริงๆ นะเว้ย!? (2)
หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ คีรินก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดแรง มือหยิบมือถือขึ้นมาไถหน้าจอไปเรื่อยๆ พยายามทำตัวสบายๆ หลังจากถูกยูนะกดขี่ให้เล่นเกมช่วยเธอล้มบอสจนปวดมือเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก พร้อมกับกลุ่มไออุ่นบางๆ ที่ลอยออกมาจากด้านใน คีรินเหลือบตาขึ้นมองโดยอัตโนมัติ—ก่อนที่ร่างของยูนะจะปรากฏขึ้นตรงหน้าห้องน้ำ…แล้วเขาก็ต้อง ชะงักยูนะอยู่ในชุดนอนสบายๆ เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีอ่อน ผมยาวของเธอเปียกหมาดๆ เส้นผมบางส่วนยังคงแนบไปกับลำคอและต้นแขนขาวๆ เธอกำลังใช้ผ้าขนหนูซับผมตัวเองอย่างลวกๆ ขณะเดินมาทางเขาเขาถึงกับอ้าปากค้าง เพราะ...…เธอไม่ได้ใส่ชั้นในนอนเฮ้ย เดี๋ยวๆๆ !!!ชุดนอนแบบนี้มันจะล่อแหลมไปแล้วนะ!!เสื้อยืดของเธออาจจะโคร่งก็จริง แต่พอเธอขยับตัวแล้ว มันก็ดู… เอ่อ…คีรินกลืนน้ำลาย เอามือเสยผมแรงๆ พยายามเคลียร์หัวตัวเองเวรเอ๊ย! อย่าคิดอะไรบ้าๆ เซ่!!เขารีบเบือนหน้ากลับไปที่หน้าจอมือถือ พยายามโฟกัสกับอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ยูนะ“นายนอนที่โซฟานะ”เสียงของเธอดังขึ้นขณะที่ยังเช็ดผมตัวเอง“ห๊ะ?” คีรินเลิกคิ้วขึ้นมองเธอ“ทำไมฉันต้องนอนโซฟาด้วย?”“ก็เตียงฉันไง” ยูนะตอบหน้าตาย“นายเป็นผู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 11 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (1)
เช้าวันต่อมา...แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทอดแสงอ่อนโยนไปทั่วห้อง บรรยากาศยามเช้าสงบและอบอุ่น เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากภายนอกเป็นจังหวะ กลิ่นอ่อนๆ ของผ้าปูที่นอนสะอาดและไออุ่นจากร่างกายของใครบางคนยังคงอบอวลอยู่ในอากาศบนเตียงกว้าง ยูนะยังคงหลับสนิทซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมยาวสีน้ำตาลเข้มกระจายอยู่บนหมอน เส้นผมบางส่วนปรกลงมาปิดแก้มของเธอเล็กน้อย ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ ดูผ่อนคลายและสงบสุขสุดๆ…และที่สำคัญ…คีรินในร่างแมวดำ ยังคงนอนขดตัวอยู่ข้างๆ เธอ……พร้อมกับใช้หางพันแขนของยูนะไว้แน่นเหมือนเดิม!!!ร่างขนฟูสีดำสนิทของเขาขดเป็นก้อนกลมเล็กๆ ข้างตัวเธอ อุณหภูมิของร่างกายเขาและเธอค่อยๆ ผสมกลมกลืนกันตลอดทั้งคืน เหมือนเป็นการแบ่งปันความอบอุ่นโดยไม่ได้ตั้งใจ—จนกระทั่งจู่ๆ คีรินสะดุ้งตื่นสุดตัว!“เมี๊ยวววว!?” (แปล: เฮ้ย!?)ดวงตาสีมรกตเบิกกว้าง ขนทั้งตัวชี้ตั้งขึ้นเป็นสัญชาตญาณ เขารีบกระโดดถอยห่างออกจากเธอแทบไม่ทัน ร่างแมวเล็กๆ กลิ้งตกลงไปที่ปลายเตียง หัวใจของเขาเต้นโครมครามราวกับเพิ่งหนีจากฝันร้ายเฮ้ย!? ฉันทำอะไรลงไปวะเนี่ย!?เขาขดตัวอยู่ปลายเตียง พยายามตั้งสติและกลั้นหายใจไปชั่วขณะเมื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 12 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (2)
ช่วงบ่ายวันเดียวกัน – ที่ร้านคาเฟ่แมวหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ คีรินก็คิดว่าเขาจะได้นอนพักผ่อนเงียบๆ อยู่ที่คอนโดสักหน่อยแต่เปล่าเลย...ยูนะลากเขาออกมาข้างนอกอย่างไม่ฟังคำทัดทานใดๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘อยากไปคาเฟ่แมว’และแน่นอนว่าเขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ“นี่… เธอลากฉันมาที่นี่ทำไม?”คีรินนั่งกอดอกมองไปรอบๆ อย่างงงๆ ดวงตาคมไล่มองพวกมันที่นอนกลิ้งอยู่ตามมุมต่างๆ บ้างก็นอนขดตัวอยู่บนเบาะนุ่ม บ้างก็กระโดดขึ้นไปนอนบนชั้นวางของ บ้างก็เดินมาคลอเคลียกับลูกค้า บางตัวก็นอนอืดราวกับเป็นเจ้าของร้านเสียเองแมวเยอะชะมัด...“ก็ฉันอยากมาไง” ยูนะตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะหยิบของเล่นแมวมาล่อแมวตัวหนึ่งที่เดินมาใกล้ๆ“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”“ก็นายเป็นแมวเหมือนกันไง~”"เหอะ!"คีรินเบ้ปาก รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลเดี๋ยวนะ… นี่เขาโดนลากมาที่คาเฟ่แมวเพราะเป็นแมวเหมือนกันงั้นเหรอ!?บ้าไปแล้ว!เขากำลังจะอ้าปากเถียง แต่ทันใดนั้น…“อ๊ะ น่ารักจังเลย~”น้ำเสียงของยูนะเปลี่ยนไปทันที!โหมด ‘ทาสแมวเต็มขั้น’ ถูกเปิดใช้งานแบบไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าลูกแมวตัวเล็กขนฟูสีเทาครีม วิ่งมาเกาะที่ตักของยูนะ มันร้อง ‘เหมียว~
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 13 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (3)
กลางดึก…คีรินพลิกตัวไปมาบนโซฟา ข่มตาหลับยังไงก็หลับไม่ลง ไม่ว่าเขาจะพยายามนอนนิ่งๆ หรือปรับท่านอนกี่ครั้ง ความรู้สึกก็ยังคง...ให้ตายเถอะ…ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อเช้า ไม่รู้ทำไมเขาถึงเอาหน้าของยูนะออกจากหัวไม่ได้เลยเขาจำได้ทุกอย่าง…สัมผัสอุ่นๆ จากมือของเธอ…เสียงหัวเราะเบาๆ ที่ทำให้ใจเต้น…แววตาของเธอเวลามองแมวตัวอื่นอย่างอ่อนโยน……รวมถึงไอ้ตอนที่เขาเผลอไปซุกอกเธอเมื่อคืนด้วย!!!“บ้าชิบ! คิดเรื่องพรรค์นี้ทำไมเนี่ย!?”เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะพลิกตัวแรงๆ ราวกับพยายามสลัดความคิดบ้าๆ นี้ออกจากหัว แต่ยิ่งพยายามไม่คิด… มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม?....หรือว่า...เป็นฉันนี่ล่ะ...ที่กำลังชอบเธออยู่!?“เฮ้ย! ไม่มีทาง!!!”คีรินรีบโวยวาย ก่อนจะพลิกตัวกลับมา ฝังหน้าลงกับหมอนแล้วร้องครางออกมาอย่างขัดใจสุดๆ“ฉันไม่ชอบยัยนั่นแน่นอน!!!”…ใช่ไหมวะ!?!?คีรินขยี้หัวตัวเองแรงๆ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ความวุ่นวายในหัวทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายจนไม่สามารถนอนนิ่งๆ ได้อีกต่อไปสุดท้าย...เขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟา—โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่⋆🐾° ⋆🐾°ภายในห้องนอน…ยูนะกำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 14 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (1)
เช้าวันเปิดเรียนวันแรก...แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง อากาศเย็นสบายจากแอร์ที่เปิดไว้ทั้งคืนทำให้บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความสงบแต่สำหรับ คีริน…มันไม่สงบเลยสักนิด!!!เพราะทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา—เขาก็พบว่า ตัวเองยังคงอยู่ในร่างแมว…และที่สำคัญ—เขายังอยู่ในอ้อมกอดของยูนะ!!!“เมี๊ยว!? (แปล: เฮ้ย!!! เดี๋ยววววว!!!) ”ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะครางออกมาเบาๆ“อือ… เนโร…อยู่เฉยๆ สิ…”“เมี๊ยวว!? (แปล: ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย!!!) ”แต่มันสายไปแล้ว…ยูนะ กอดเขาแน่นขึ้นเหมือนกอดตุ๊กตาตัวโปรด ก่อนจะซุกหน้าลงกับขนนุ่มๆ ของเขา แล้วถอนหายใจอย่างสบายใจ“เมี๊ยวววววว!!! (แปล: เธออย่ามาทำแบบนี้นะเว้ย!!!) ”แต่พูดไปก็เท่านั้น…เพราะสุดท้าย…เขาก็เผลอเคลิ้มไปกับอ้อมกอดของเธออีกแล้ว!!!หางของเขากระดิกไปมาเล็กน้อย ราวกับไม่พอใจตัวเองโอ๊ย ให้ตายเถอะ…ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้วะ!?นี่มันจุดจบของศักดิ์ศรีคุณชายคีรินแล้วสินะ!!!₊˚⊹♡ ≽^•⩊•^≼ ₊˚⊹♡หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที…ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นมาช้าๆคีรินสะดุ้งเฮือก รีบพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเธอทันที!ยูนะกระพริบตาช้าๆ มองแมวดำท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 19 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (3)
ไม่นานนักพนักงานก็นำราเมงมาเสิร์ฟที่โต๊ะของทั้งสี่คน กลิ่นหอมของราเมงลอยฟุ้งทั่วโต๊ะยูนะถือช้อนคีบเส้นขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่มีนากำลังจ้องเธอด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น“ว่าแต่…” มีนาเริ่มพูดขึ้นมา“เรื่องพี่แทนไทที่มาจ้างแกเขียนโปรแกรมน่ะ ตกลงว่าไง?”ยูนะกลืนเส้นราเมงลงคอ ก่อนจะตอบด้วยท่าทางสบายๆ“อ๋อ~ เจนัดฉันให้ไปเจอพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนที่คาเฟ่ของเธออ่ะ”“!!!”คีรินที่กำลังตักราเมงขึ้นมา ชะงักค้างไปทันทีที่ได้ยินพรุ่งนี้…ยูนะจะไปเจอแทนไท?“อ้อ คาเฟ่บุ๊คมาร์คบรูว์น่ะเหรอ?” มีนาเลิกคิ้วถาม“ใช่ๆ ร้านนั้นแหละ~”“โห พี่แทนไทลงทุนจ้างแกถึงขั้นนัดตัวต่อตัวเลยเหรอเนี่ย?”ยูนะหัวเราะเบาๆ “สงสัยงานคงสำคัญมั้ง?”“งั้นแกจะรับงานนี้ปะ?”“ยังไม่รู้แฮะ…” ยูนะเท้าคาง สีหน้าครุ่นคิดนิดหน่อย“ต้องไปคุยรายละเอียดก่อน ว่าพี่เขาต้องการอะไรบ้าง แล้วต้องคิดราคาเท่าไหร่ด้วยน่ะ”“…”เสียงตะเกียบกระแทกกับชามดังขึ้นเบาๆมีนาและยูนะหันไปมองคีริน ที่ตอนนี้กำลังนั่งนิ่ง สีหน้าดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด“…”คีรินขมวดคิ้ว ก่อนจะตักราเมงเข้าปากแบบโคตรจะไม่สบอารมณ์ยูนะหรี่ตามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 18 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (2)
ด้านคีริน....“พี่คีรินค้า~ ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ~”“บอกว่าไม่ไปไง!?”คีรินเริ่มหมดความอดทน!!!ไม่ว่าเขาจะปฏิเสธไปกี่ครั้ง สาวๆ พวกนี้ก็ยังไม่ยอมไปไหน!!!โว้ย! ให้ตายเถอะ!!!เขาไม่ใช่คนที่ชอบให้ใครตามตื๊อขนาดนี้นะเว้ย!!!“พี่คีริน นี่ขนมที่หนูทำเองเลยนะคะ ลองชิมหน่อยน้า~”“ก็บอกว่าไม่— “หมับ!ก่อนที่คีรินจะพูดจบ…แขนของเขาก็โดนใครบางคนคว้าไปกอดไว้แน่น!!!“หืม~ พี่คีรินคะ~ มาทำอะไรตรงนี้น้า~?”!!!คีรินสะดุ้งเฮือก!!! หันขวับไปมองทันทีแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง…เมื่อเห็นว่า ‘ยูนะ’ กำลังเกาะแขนเขาแน่น!!!“เธอ!?”ยูนะยิ้มหวานให้เขา ก่อนจะซบไหล่เขาอย่างเนียนๆ“แหมมม ก็เห็น แฟนตัวเอง ยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่ เลยเข้ามาดูหน่อยน่ะสิ~”“หะ!?”คีรินอ้าปากค้าง สมองประมวลผลตามไม่ทัน!!!เธอพูดว่าอะไรนะ!?แฟน!?ยูนะยังคงยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปมองกลุ่มสาวๆ ด้วยสายตาเป็นมิตร แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์สุดขีด“ขอโทษนะคะทุกคน~ แต่พี่คีรินมีแฟนแล้วนะค้า~”“!!!”สาวๆ อ้าปากค้าง มองยูนะสลับกับคีรินอย่างตกตะลึง“หะ… หา!? แฟน!?”“พี่คีริน… มีแฟนแล้วเหรอคะ!?”คีรินยังคงช็อกไม่หายเขาหันไปมองยูนะ ที่ยังคงยิ้มหวานเหมือนไ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 17 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (1)
หลังจากที่ยูนะแยกกับเจและแทนไท เธอก็กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนของตัวเองแต่ยังไม่ทันถึงหน้าห้อง…“ยู้ววววว ยูนะะะะะ!!”เสียงแหลมๆ ที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลัง ก่อนที่เจ้าของเสียงจะพุ่งเข้ามากอดคอเธอจากด้านข้างแบบไม่ทันตั้งตัวยูนะหัวเราะ“โอ๊ย! มีนา! แกจะโผล่มาแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!”มีนา ภัทรโชติ เพื่อนสนิทตัวแสบของเธอ สาวแว่นหน้าหวานแต่ปากจัด เรียนวิศวะคอมเหมือนกัน แถมยังเป็นสายชอบเผือกเรื่องชาวบ้านสุดๆ“โว้ยยยย แกหายหัวไปไหนมา!? ตั้งแต่ปิดเทอมฉันติดต่อแกไม่ได้เลยนะยะ!” มีนาทำหน้างอ“หรือว่าแอบไปมีแฟนแล้วไม่บอกฉัน!?”“หา!? บ้าเหรอ! ฉันไม่ได้มีแฟนเว้ย!”“งั้นเหรออออ~” มีนาลากเสียงยาว สายตาเต็มไปด้วยความจับผิด“เฮ้อออ ฉันแค่ติดธุระส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ” ยูนะตอบกลั้วหัวเราะ ก่อนจะกระซิบเบาๆ“แล้วก็… เอ่อ… ฉันได้เก็บแมวดำมาเลี้ยงที่คอนโดด้วยล่ะ”“เฮ้ย จริงดิ!?” มีนาเบิกตากว้าง“ไหนล่ะ!? มีรูปไหม!?”“ไม่มี~” ยูนะแลบลิ้น“แกคงต้องแวะไปดูเองแล้วล่ะ”“โหยยย ขี้งกอ่ะ! ฉันก็อยากเห็นนะเว้ย!”ยูนะหัวเราะขำ แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ…มีนาก็เปลี่ยนเรื่องใหม่ทันที“ว่าแต่… เมื่อกี้ฉันเห็นแกยืนคุยกับพี่แทนไทก
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 16 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (3)
ด้านยูนะที่เดินแยกจากคณะวิศวกรรมเครื่องกล โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีคนแถวๆ นั้นกำลังแอบเสียดายที่ต้องแยกจากเธอวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของมหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่น บรรยากาศรอบๆ เต็มไปด้วยนักศึกษาที่เพิ่งกลับมาเรียน บางคนยืนจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนเดินก้มหน้าก้มตาเช็กตารางเรียนแต่ยูนะกลับต้องหยุดเดินทันที เมื่อเห็นว่ามีคนโบกมือให้เธออยู่ด้านหน้า“พี่ยูนะ!”ยูนะหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็น 'เจ' น้องรหัสของเธอ กำลังเดินตรงมาทางนี้พร้อมกับ… แทนไท ไทระ“โอ๊ะ! เจ!” ยูนะยิ้มกว้าง“ว่าไงเรา~ หายไปเลยนะ”“โหยยย พี่นั่นล่ะ หายไปไหน เกมก็ไม่เข้าไปเล่น!”เจยู่ปากอย่างไม่จริงจัง ยูนะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเบนสายตาไปที่ชายหนุ่มด้านหลังของเจยูนะเลิกคิ้วเล็กน้อย“หืมม… ทำไมวันนี้เจมากับพี่แทนไท?”เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์“นี่อย่าบอกนะว่า… ข่าวลือมันเป็นเรื่องจริง?”“หะ!? ข่าวลืออะไรพี่!?” เจสะดุ้ง หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อยยูนะหัวเราะ“ก็ข่าวที่ว่า เธอเป็นแฟนกับพี่แทนไทน่ะสิ~”“อึก!!” เจสะอึก หน้าแดงแปร๊ดด้วยความเขิน“โอ๊ะโอ? เขินขนาดนี้ แสดงว่าเรื่องจริงสินะ” ยูนะแซวต่อ“พี่อ่ะ!!” เจหน้
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 15 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (2)
ระหว่างทางไปคณะวิศวะ…ภัทรที่เก็บความสงสัยอยู่ ก็เอ่ยปากถามคีริน“แล้วนี่… มึงหายไปไหนมาช่วงปิดเทอมวะ?”คีรินที่กำลังเดินอยู่ ชะงักไปเล็กน้อย“ห๊ะ?”“มึงอย่าทำเป็นงง” ภัทรหรี่ตาใส่“กูให้มึงไปอยู่คอนโดกูแท้ๆ แต่พอกลับมาถึงห้อง กูก็ไม่เจอมึงละ”คีรินกระแอมเบาๆ “เอ่อ… เรื่องมันยาว””หืม? อย่าบอกนะว่า…”ภัทรขยับเข้ามากระซิบข้างหูเขา ด้วยน้ำเสียงจริงจัง“มึงไปโดนจูบเข้าจนกลายเป็นแมวอีกรอบ?”!!!คีรินสะดุ้งสุดตัว “เฮ้ย! เบาๆ หน่อยสิวะ!”“หึหึ แปลว่ากูเดาถูกใช่ม้า~” ภัทรยิ้มกวนๆ“แล้วคราวนี้มึงไปอยู่ที่ไหนมา?”“…”คีรินหลบสายตา ไม่ตอบอะไรภัทรเห็นแบบนั้น ก็ยิ่งขมวดคิ้วอย่างสงสัย“อย่าบอกนะว่า…”คีรินพยายามสงบนิ่ง กัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิด ขณะที่ภัทรมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ ราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่างจากนั้น…เพื่อนตัวดีของเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา—“มึงไปอยู่กับผู้หญิง?”“!!!”คีรินสะดุ้ง ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ยังพยายามเก็บอาการสุดชีวิตแต่สีหน้าของเขามันฟ้องสุดๆเห้ย เดี๋ยว!? ทำไมหมอนี่พูดมาแบบนี้วะ!?“เห้ย จริงดิ!?”“ไม่ใช่เว้ย!” คีรินรีบปฏิเสธเสียงดังไปเองอัตโนมัติ เร็วเกินไปจนตัวเอ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 14 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (1)
เช้าวันเปิดเรียนวันแรก...แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง อากาศเย็นสบายจากแอร์ที่เปิดไว้ทั้งคืนทำให้บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความสงบแต่สำหรับ คีริน…มันไม่สงบเลยสักนิด!!!เพราะทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา—เขาก็พบว่า ตัวเองยังคงอยู่ในร่างแมว…และที่สำคัญ—เขายังอยู่ในอ้อมกอดของยูนะ!!!“เมี๊ยว!? (แปล: เฮ้ย!!! เดี๋ยววววว!!!) ”ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะครางออกมาเบาๆ“อือ… เนโร…อยู่เฉยๆ สิ…”“เมี๊ยวว!? (แปล: ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย!!!) ”แต่มันสายไปแล้ว…ยูนะ กอดเขาแน่นขึ้นเหมือนกอดตุ๊กตาตัวโปรด ก่อนจะซุกหน้าลงกับขนนุ่มๆ ของเขา แล้วถอนหายใจอย่างสบายใจ“เมี๊ยวววววว!!! (แปล: เธออย่ามาทำแบบนี้นะเว้ย!!!) ”แต่พูดไปก็เท่านั้น…เพราะสุดท้าย…เขาก็เผลอเคลิ้มไปกับอ้อมกอดของเธออีกแล้ว!!!หางของเขากระดิกไปมาเล็กน้อย ราวกับไม่พอใจตัวเองโอ๊ย ให้ตายเถอะ…ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้วะ!?นี่มันจุดจบของศักดิ์ศรีคุณชายคีรินแล้วสินะ!!!₊˚⊹♡ ≽^•⩊•^≼ ₊˚⊹♡หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที…ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นมาช้าๆคีรินสะดุ้งเฮือก รีบพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเธอทันที!ยูนะกระพริบตาช้าๆ มองแมวดำท
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 13 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (3)
กลางดึก…คีรินพลิกตัวไปมาบนโซฟา ข่มตาหลับยังไงก็หลับไม่ลง ไม่ว่าเขาจะพยายามนอนนิ่งๆ หรือปรับท่านอนกี่ครั้ง ความรู้สึกก็ยังคง...ให้ตายเถอะ…ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อเช้า ไม่รู้ทำไมเขาถึงเอาหน้าของยูนะออกจากหัวไม่ได้เลยเขาจำได้ทุกอย่าง…สัมผัสอุ่นๆ จากมือของเธอ…เสียงหัวเราะเบาๆ ที่ทำให้ใจเต้น…แววตาของเธอเวลามองแมวตัวอื่นอย่างอ่อนโยน……รวมถึงไอ้ตอนที่เขาเผลอไปซุกอกเธอเมื่อคืนด้วย!!!“บ้าชิบ! คิดเรื่องพรรค์นี้ทำไมเนี่ย!?”เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะพลิกตัวแรงๆ ราวกับพยายามสลัดความคิดบ้าๆ นี้ออกจากหัว แต่ยิ่งพยายามไม่คิด… มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม?....หรือว่า...เป็นฉันนี่ล่ะ...ที่กำลังชอบเธออยู่!?“เฮ้ย! ไม่มีทาง!!!”คีรินรีบโวยวาย ก่อนจะพลิกตัวกลับมา ฝังหน้าลงกับหมอนแล้วร้องครางออกมาอย่างขัดใจสุดๆ“ฉันไม่ชอบยัยนั่นแน่นอน!!!”…ใช่ไหมวะ!?!?คีรินขยี้หัวตัวเองแรงๆ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ความวุ่นวายในหัวทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายจนไม่สามารถนอนนิ่งๆ ได้อีกต่อไปสุดท้าย...เขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟา—โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่⋆🐾° ⋆🐾°ภายในห้องนอน…ยูนะกำ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 12 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (2)
ช่วงบ่ายวันเดียวกัน – ที่ร้านคาเฟ่แมวหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ คีรินก็คิดว่าเขาจะได้นอนพักผ่อนเงียบๆ อยู่ที่คอนโดสักหน่อยแต่เปล่าเลย...ยูนะลากเขาออกมาข้างนอกอย่างไม่ฟังคำทัดทานใดๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘อยากไปคาเฟ่แมว’และแน่นอนว่าเขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ“นี่… เธอลากฉันมาที่นี่ทำไม?”คีรินนั่งกอดอกมองไปรอบๆ อย่างงงๆ ดวงตาคมไล่มองพวกมันที่นอนกลิ้งอยู่ตามมุมต่างๆ บ้างก็นอนขดตัวอยู่บนเบาะนุ่ม บ้างก็กระโดดขึ้นไปนอนบนชั้นวางของ บ้างก็เดินมาคลอเคลียกับลูกค้า บางตัวก็นอนอืดราวกับเป็นเจ้าของร้านเสียเองแมวเยอะชะมัด...“ก็ฉันอยากมาไง” ยูนะตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะหยิบของเล่นแมวมาล่อแมวตัวหนึ่งที่เดินมาใกล้ๆ“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”“ก็นายเป็นแมวเหมือนกันไง~”"เหอะ!"คีรินเบ้ปาก รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลเดี๋ยวนะ… นี่เขาโดนลากมาที่คาเฟ่แมวเพราะเป็นแมวเหมือนกันงั้นเหรอ!?บ้าไปแล้ว!เขากำลังจะอ้าปากเถียง แต่ทันใดนั้น…“อ๊ะ น่ารักจังเลย~”น้ำเสียงของยูนะเปลี่ยนไปทันที!โหมด ‘ทาสแมวเต็มขั้น’ ถูกเปิดใช้งานแบบไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าลูกแมวตัวเล็กขนฟูสีเทาครีม วิ่งมาเกาะที่ตักของยูนะ มันร้อง ‘เหมียว~
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 11 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (1)
เช้าวันต่อมา...แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทอดแสงอ่อนโยนไปทั่วห้อง บรรยากาศยามเช้าสงบและอบอุ่น เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากภายนอกเป็นจังหวะ กลิ่นอ่อนๆ ของผ้าปูที่นอนสะอาดและไออุ่นจากร่างกายของใครบางคนยังคงอบอวลอยู่ในอากาศบนเตียงกว้าง ยูนะยังคงหลับสนิทซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมยาวสีน้ำตาลเข้มกระจายอยู่บนหมอน เส้นผมบางส่วนปรกลงมาปิดแก้มของเธอเล็กน้อย ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ ดูผ่อนคลายและสงบสุขสุดๆ…และที่สำคัญ…คีรินในร่างแมวดำ ยังคงนอนขดตัวอยู่ข้างๆ เธอ……พร้อมกับใช้หางพันแขนของยูนะไว้แน่นเหมือนเดิม!!!ร่างขนฟูสีดำสนิทของเขาขดเป็นก้อนกลมเล็กๆ ข้างตัวเธอ อุณหภูมิของร่างกายเขาและเธอค่อยๆ ผสมกลมกลืนกันตลอดทั้งคืน เหมือนเป็นการแบ่งปันความอบอุ่นโดยไม่ได้ตั้งใจ—จนกระทั่งจู่ๆ คีรินสะดุ้งตื่นสุดตัว!“เมี๊ยวววว!?” (แปล: เฮ้ย!?)ดวงตาสีมรกตเบิกกว้าง ขนทั้งตัวชี้ตั้งขึ้นเป็นสัญชาตญาณ เขารีบกระโดดถอยห่างออกจากเธอแทบไม่ทัน ร่างแมวเล็กๆ กลิ้งตกลงไปที่ปลายเตียง หัวใจของเขาเต้นโครมครามราวกับเพิ่งหนีจากฝันร้ายเฮ้ย!? ฉันทำอะไรลงไปวะเนี่ย!?เขาขดตัวอยู่ปลายเตียง พยายามตั้งสติและกลั้นหายใจไปชั่วขณะเมื
