เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 14 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (1)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-05 00:27:38เช้าวันเปิดเรียนวันแรก...
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง อากาศเย็นสบายจากแอร์ที่เปิดไว้ทั้งคืนทำให้บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความสงบ
แต่สำหรับ คีริน…
มันไม่สงบเลยสักนิด!!!
เพราะทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา—
เขาก็พบว่า ตัวเองยังคงอยู่ในร่างแมว
…
และที่สำคัญ—
เขายังอยู่ในอ้อมกอดของยูนะ!!!
“เมี๊ยว!? (แปล: เฮ้ย!!! เดี๋ยววววว!!!) ”
ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะครางออกมาเบาๆ
“อือ… เนโร…อยู่เฉยๆ สิ…”
“เมี๊ยวว!? (แปล: ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย!!!) ”
แต่มันสายไปแล้ว…
ยูนะ กอดเขาแน่นขึ้นเหมือนกอดตุ๊กตาตัวโปรด ก่อนจะซุกหน้าลงกับขนนุ่มๆ ของเขา แล้วถอนหายใจอย่างสบายใจ
“เมี๊ยวววววว!!! (แปล: เธออย่ามาทำแบบนี้นะเว้ย!!!) ”
แต่พูดไปก็เท่านั้น…
เพราะสุดท้าย…
เขาก็เผลอเคลิ้มไปกับอ้อมกอดของเธออีกแล้ว!!!
หางของเขากระดิกไปมาเล็กน้อย ราวกับไม่พอใจตัวเอง
โอ๊ย ให้ตายเถอะ…
ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้วะ!?
นี่มันจุดจบของศักดิ์ศรีคุณชายคีรินแล้วสินะ!!!
₊˚⊹♡ ≽^•⩊•^≼ ₊˚⊹♡
หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที…
ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นมาช้าๆ
คีรินสะดุ้งเฮือก รีบพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเธอทันที!
ยูนะกระพริบตาช้าๆ มองแมวดำที่ดิ้นพล่านอยู่บนเตียงด้วยสายตางงๆ
“หืม? เป็นอะไรของนาย?”
“เมี๊ยว!!! (แปล: ไม่ต้องมาถามเลย!!!) ”
ยูนะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวเขา
“ขี้เซาจังนะ เนโร”
“เมี๊ยววววว!!! (แปล: ฉันไม่ใช่แมวจริง ๆ นะโว้ยยย!!!) ”
แต่พูดไปก็เท่านั้น…
เพราะสุดท้ายเขาก็เผลอเคลิ้มไปกับมือลูบหัวของยูนะอยู่ดี
เธอใช้นิ้วเรียวๆ ของเธอเกลี่ยไปตามขนนุ่มๆ ของเขาเบาๆ สัมผัสอ่อนโยนจนเผลอหลับตาพริ้มไปชั่วขณะ…
…
เดี๋ยว!!
นี่มันไม่ใช่แล้ว!!!
คีรินเบิกตากว้าง สะดุ้งสุดตัว รีบกระโดดลงจากเตียงทันที!
ยูนะหัวเราะขำ “อะไรของนาย?”
"เมี๊ยวววว!!! (แปล: ฉันไปอาบน้ำดีกว่า!!!) "
เขาตะโกนเป็นภาษาของแมว ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
…
ให้ตายเถอะ!!!
เขาจะปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้เด็ดขาด!!!
30 นาทีต่อมา – คีรินคืนร่างเป็นคนแล้ว
หลังจากที่คีรินคืนร่างเป็นคนสำเร็จ เขาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว เพื่อเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยพร้อมยูนะ
แต่พอเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ…
เขาก็ต้องชะงักค้างกลางอากาศ!!!
เพราะภาพที่เห็นตรงหน้า…
ยูนะในชุดนักศึกษาที่โคตรจะ… อันตราย!!!
เสื้อนักศึกษาสีขาวถึงจะเป็นไซส์ที่ใหญ่กว่าตัวเธอเล็กน้อย แต่เนื้อผ้ากลับแนบไปกับร่างของเธอพอดี
โดยเฉพาะตรงหน้าอก…
ให้ตายเถอะ!!
แม้มันจะไม่ได้รัดแน่นแบบตั้งใจโชว์ แต่ก็ดันจนเสื้อเชิ้ตตึงเปรี๊ยะ!!!
คีรินหน้าแดงวาบ หันหน้าหนีแทบจะทันที!
นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!?
ทำไมเขาต้องมาสังเกตอะไรแบบนี้ด้วยฟะ!?
…แต่เดี๋ยวก่อน
คนอื่นก็คงมองเห็นเหมือนกันใช่ไหม!?
คีรินขมวดคิ้วแน่นทันทีที่คิดได้ รู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ ขึ้นมา
ไม่ได้การล่ะ! ยูนะออกไปแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!!!
“นี่เธอ…” คีรินกระแอมเบาๆ
“ไม่มีเสื้อคลุมเหรอ?”
ยูนะที่กำลังติดกระดุมมองเขาผ่านกระจก เธอเลิกคิ้ว
“หืม? จะให้ฉันใส่เสื้อคลุมทำไม?”
“ก็… ก็เธอแต่งตัวแบบนี้” คีรินเบือนหน้าหนี
“มันดู… เอ่อ… มันดูไม่เรียบร้อย!”
ยูนะกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะมองตัวเองในกระจก
“ก็ปกตินี่?”
ไม่ปกติเลยโว้ยยยย!!!
คีรินแอบตะโกนในใจ นี่เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าเสื้อรัดตรงไหน!?
ยูนะเห็นสีหน้าแปลกๆ ของเขาแล้วก็หลุดขำ
“อย่าบอกนะว่านายเขิน?”
“ใครเขิน!?” คีรินปฏิเสธเสียงดังเกินความจำเป็น
“เห~ แล้วทำไมหน้าแดงล่ะ?”
“เธอพูดมากน่ะสิ!”
“ฮั่นแน่~ นายต้องคิดอะไรไม่ดีอยู่แน่ๆ เลย!”
“เธอจะไปหรือจะเถียงอยู่ตรงนี้!?”
“จ้าๆๆ” ยูนะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยอมเดินไปหยิบเสื้อคลุมคาร์ดิแกนสีดำมาใส่ตามที่เขาบอก
“โอเค ใส่แล้วนะคุณชาย” เธอหันมาหมุนตัวให้เขาดู
“แบบนี้พอใจยัง?”
คีรินมองเธอที่ตอนนี้ดูเรียบร้อยขึ้นแล้ว รู้สึกพอใจขึ้นมานิดหน่อย
“ดีแล้ว”
“เฮ้อออ นายมันจู้จี้ชะมัด” ยูนะแซว ก่อนจะเดินไปหยิบเป้สะพาย กระเป๋าแล็ปท็อปสำหรับใช้เรียน
“โอเค ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวเข้าเรียนสาย”
คีรินมองเธอเงียบๆ ก่อนจะเดินตามไปโดยไม่พูดอะไรอีก
แต่ในใจเขา…
ยังคงร้อนรุ่มไปหมด
นี่มันอะไรกันวะ!?
…
เขาไม่ได้หวงเธอใช่ไหม!?
ไม่ใช่แน่ๆ
…ใช่ไหมวะ!?
┈┈┈┈┈◦•✩•◦┈┈┈┈┈
บรรยากาศของมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วย นักศึกษาที่ทยอยกันมาเข้าเรียน หลังจากปิดเทอมไปนาน อาคารเรียนรายล้อมไปด้วยกลุ่มนักศึกษาที่กำลังพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น บางคนกำลังถ่ายรูปกับเพื่อน บางคนกำลังเดินไปยังคณะของตัวเอง เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ และเสียงแจ้งเตือนแชตดังขึ้นเป็นระยะ
บรรยากาศของวันเปิดเทอม… มันคึกคักแบบนี้เสมอแหละ
ท่ามกลางฝูงนักศึกษามากมาย คีรินและยูนะเดินอยู่ข้างกัน
แต่จู่ ๆ …
คีรินก็รู้สึกว่า ตัวเองเดินช้าลงเรื่อยๆ
…
พอคิดว่า อีกไม่กี่นาทีต้องแยกกันแล้ว—
เขากลับรู้สึก… ไม่อยากแยกกับเธอเลยซะงั้น!!!
ให้ตายเถอะ… นี่ฉันเป็นอะไรของฉันวะ!?
เขามองยูนะที่ยังคงเดินไปข้างหน้าอย่างสบายๆ ไม่ได้สังเกตอาการแปลกๆ ของเขาเลยแม้แต่น้อย
เธอยังคงเป็นยูนะที่สดใสร่าเริงเหมือนเดิม ยิ้มทักทายเพื่อนที่เดินผ่านไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ไม่รู้ทำไม…
วันนี้เธอกลับดู ‘ห่างไกล’ กว่าที่เคย
เหมือนพอเข้าเรียนแล้ว เขาก็จะไม่ได้อยู่ข้างเธอตลอดเหมือนก่อนอีก…
…
เห้ยๆๆๆๆๆ !!!
นี่เขาคิดอะไรอยู่เนี่ย!?
ยูนะหยุดเดินตรงแยกไปอาคารคณะของเธอ ก่อนจะหันมายิ้มให้เขา
“โอเค ฉันไปทางนี้นะ”
“ไว้เจอกันตอนเลิกเรียนนะ”
“อ่า… เออ”
“อะไรของนาย ทำหน้าแปลกๆ”
“เปล่า… ไม่มีอะไร”
“งั้นฉันไปละ”
ยูนะโบกมือลา ก่อนจะเดินแยกออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่ทันเห็นสีหน้าของคีรินเลยสักนิด
…
แต่คีรินรู้ตัวเองดี
เขายืนมองเธอเดินห่างออกไปเรื่อยๆ แล้วก็รู้สึก… แปลกๆ
เหมือนมีอะไรบางอย่าง ถูกดึงออกไปจากชีวิตของเขาชั่วขณะ
เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เขายังคงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น…
จนกระทั่ง—
“หืม? ไม่เจอกันแป๊บเดียว แอบมีสาวแล้วเหรอวะ?”
เสียงกระซิบดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้คีรินสะดุ้งสุดตัว!!!
“เฮ้ย!?”
เขาหันขวับกลับไปมองอย่างรวดเร็ว
“ไอ้ภัทร!?”
ไอ้คนที่พูดเมื่อกี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน—
ภัทร… เพื่อนสนิทของเขาเอง!
ไอ้บ้านี่มาโผล่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!?
ภัทรยืนกอดอก ยิ้มมุมปากแบบที่ทำให้คีรินอยากจะชกหน้า
“แถมยังทำหน้าไม่อยากจากเธออีกต่างหาก อาการหนักแล้วมั้ยมึง?”
“พูดบ้าอะไร!?” คีรินรีบปฏิเสธเสียงดังไปเองอัตโนมัติ
“แหมๆ ก็กูเห็นสีหน้ามึงเมื่อกี้…”
ภัทรทำหน้ากลั้นขำ ก่อนจะยกมือตบไหล่เขาเบาๆ
“เหมือนแมวถูกเจ้านายทิ้งเลยนะเว้ย~”
“ไอ้บ้านี่!!”
คีรินถลึงตาใส่ แต่ใบหน้าของเขากลับร้อนผ่าวขึ้นมาทันที!
ให้ตายเถอะ!!! แค่โดนเพื่อนแซวก็เขินซะแล้วเหรอวะ!?
เขายกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองแรงๆ พยายามสลัดความรู้สึกแปลกๆ ออกไป บ้าชิบ! มันต้องไม่ใช่อย่างที่ไอ้ภัทรพูดแน่ๆ !!!
ภัทรหัวเราะ
“เออๆ กูไม่แซวก็ได้”
ก่อนที่คีรินจะทันตั้งตัว ภัทรก็ใช้มือดึงคอเสื้อเขาแล้วลากไปทางอาคารเรียนของวิศวกรรม สาขาเครื่องกลด้วยกัน!
“ไปกันได้แล้ว มึงมันพวกมาสายตลอด กูไม่อยากโดนอาจารย์บ่นเพราะมึงอีก!”
“เออๆ ก็ไปแล้วไง! ไม่ต้องลาก!!!”
คีรินพยายามแกะมือเพื่อนตัวดีออกจากเสื้อ แต่ไอ้ภัทรดันแรงเยอะชิบ!
ไอ้บ้านี่!!!
เขาเหลือบมองทางที่ยูนะเดินหายไปเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะจำใจปล่อยให้ตัวเองถูกลากไปเรียน…
แต่ในใจเขา…
ยังคงรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆ นั่นอยู่ตลอดเวลา
นี่มันอะไรกันวะ…?
…
เขาไม่ได้ติดยูนะ…
ใช่ไหม!?
•————— ♬ —————•
บทที่เกี่ยวข้อง
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 15 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (2)
ระหว่างทางไปคณะวิศวะ…ภัทรที่เก็บความสงสัยอยู่ ก็เอ่ยปากถามคีริน“แล้วนี่… มึงหายไปไหนมาช่วงปิดเทอมวะ?”คีรินที่กำลังเดินอยู่ ชะงักไปเล็กน้อย“ห๊ะ?”“มึงอย่าทำเป็นงง” ภัทรหรี่ตาใส่“กูให้มึงไปอยู่คอนโดกูแท้ๆ แต่พอกลับมาถึงห้อง กูก็ไม่เจอมึงละ”คีรินกระแอมเบาๆ “เอ่อ… เรื่องมันยาว””หืม? อย่าบอกนะว่า…”ภัทรขยับเข้ามากระซิบข้างหูเขา ด้วยน้ำเสียงจริงจัง“มึงไปโดนจูบเข้าจนกลายเป็นแมวอีกรอบ?”!!!คีรินสะดุ้งสุดตัว “เฮ้ย! เบาๆ หน่อยสิวะ!”“หึหึ แปลว่ากูเดาถูกใช่ม้า~” ภัทรยิ้มกวนๆ“แล้วคราวนี้มึงไปอยู่ที่ไหนมา?”“…”คีรินหลบสายตา ไม่ตอบอะไรภัทรเห็นแบบนั้น ก็ยิ่งขมวดคิ้วอย่างสงสัย“อย่าบอกนะว่า…”คีรินพยายามสงบนิ่ง กัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิด ขณะที่ภัทรมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ ราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่างจากนั้น…เพื่อนตัวดีของเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา—“มึงไปอยู่กับผู้หญิง?”“!!!”คีรินสะดุ้ง ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ยังพยายามเก็บอาการสุดชีวิตแต่สีหน้าของเขามันฟ้องสุดๆเห้ย เดี๋ยว!? ทำไมหมอนี่พูดมาแบบนี้วะ!?“เห้ย จริงดิ!?”“ไม่ใช่เว้ย!” คีรินรีบปฏิเสธเสียงดังไปเองอัตโนมัติ เร็วเกินไปจนตัวเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 16 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (3)
ด้านยูนะที่เดินแยกจากคณะวิศวกรรมเครื่องกล โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีคนแถวๆ นั้นกำลังแอบเสียดายที่ต้องแยกจากเธอวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของมหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่น บรรยากาศรอบๆ เต็มไปด้วยนักศึกษาที่เพิ่งกลับมาเรียน บางคนยืนจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนเดินก้มหน้าก้มตาเช็กตารางเรียนแต่ยูนะกลับต้องหยุดเดินทันที เมื่อเห็นว่ามีคนโบกมือให้เธออยู่ด้านหน้า“พี่ยูนะ!”ยูนะหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็น 'เจ' น้องรหัสของเธอ กำลังเดินตรงมาทางนี้พร้อมกับ… แทนไท ไทระ“โอ๊ะ! เจ!” ยูนะยิ้มกว้าง“ว่าไงเรา~ หายไปเลยนะ”“โหยยย พี่นั่นล่ะ หายไปไหน เกมก็ไม่เข้าไปเล่น!”เจยู่ปากอย่างไม่จริงจัง ยูนะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเบนสายตาไปที่ชายหนุ่มด้านหลังของเจยูนะเลิกคิ้วเล็กน้อย“หืมม… ทำไมวันนี้เจมากับพี่แทนไท?”เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์“นี่อย่าบอกนะว่า… ข่าวลือมันเป็นเรื่องจริง?”“หะ!? ข่าวลืออะไรพี่!?” เจสะดุ้ง หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อยยูนะหัวเราะ“ก็ข่าวที่ว่า เธอเป็นแฟนกับพี่แทนไทน่ะสิ~”“อึก!!” เจสะอึก หน้าแดงแปร๊ดด้วยความเขิน“โอ๊ะโอ? เขินขนาดนี้ แสดงว่าเรื่องจริงสินะ” ยูนะแซวต่อ“พี่อ่ะ!!” เจหน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 17 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (1)
หลังจากที่ยูนะแยกกับเจและแทนไท เธอก็กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนของตัวเองแต่ยังไม่ทันถึงหน้าห้อง…“ยู้ววววว ยูนะะะะะ!!”เสียงแหลมๆ ที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลัง ก่อนที่เจ้าของเสียงจะพุ่งเข้ามากอดคอเธอจากด้านข้างแบบไม่ทันตั้งตัวยูนะหัวเราะ“โอ๊ย! มีนา! แกจะโผล่มาแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!”มีนา ภัทรโชติ เพื่อนสนิทตัวแสบของเธอ สาวแว่นหน้าหวานแต่ปากจัด เรียนวิศวะคอมเหมือนกัน แถมยังเป็นสายชอบเผือกเรื่องชาวบ้านสุดๆ“โว้ยยยย แกหายหัวไปไหนมา!? ตั้งแต่ปิดเทอมฉันติดต่อแกไม่ได้เลยนะยะ!” มีนาทำหน้างอ“หรือว่าแอบไปมีแฟนแล้วไม่บอกฉัน!?”“หา!? บ้าเหรอ! ฉันไม่ได้มีแฟนเว้ย!”“งั้นเหรออออ~” มีนาลากเสียงยาว สายตาเต็มไปด้วยความจับผิด“เฮ้อออ ฉันแค่ติดธุระส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ” ยูนะตอบกลั้วหัวเราะ ก่อนจะกระซิบเบาๆ“แล้วก็… เอ่อ… ฉันได้เก็บแมวดำมาเลี้ยงที่คอนโดด้วยล่ะ”“เฮ้ย จริงดิ!?” มีนาเบิกตากว้าง“ไหนล่ะ!? มีรูปไหม!?”“ไม่มี~” ยูนะแลบลิ้น“แกคงต้องแวะไปดูเองแล้วล่ะ”“โหยยย ขี้งกอ่ะ! ฉันก็อยากเห็นนะเว้ย!”ยูนะหัวเราะขำ แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ…มีนาก็เปลี่ยนเรื่องใหม่ทันที“ว่าแต่… เมื่อกี้ฉันเห็นแกยืนคุยกับพี่แทนไทก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 18 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (2)
ด้านคีริน....“พี่คีรินค้า~ ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ~”“บอกว่าไม่ไปไง!?”คีรินเริ่มหมดความอดทน!!!ไม่ว่าเขาจะปฏิเสธไปกี่ครั้ง สาวๆ พวกนี้ก็ยังไม่ยอมไปไหน!!!โว้ย! ให้ตายเถอะ!!!เขาไม่ใช่คนที่ชอบให้ใครตามตื๊อขนาดนี้นะเว้ย!!!“พี่คีริน นี่ขนมที่หนูทำเองเลยนะคะ ลองชิมหน่อยน้า~”“ก็บอกว่าไม่— “หมับ!ก่อนที่คีรินจะพูดจบ…แขนของเขาก็โดนใครบางคนคว้าไปกอดไว้แน่น!!!“หืม~ พี่คีรินคะ~ มาทำอะไรตรงนี้น้า~?”!!!คีรินสะดุ้งเฮือก!!! หันขวับไปมองทันทีแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง…เมื่อเห็นว่า ‘ยูนะ’ กำลังเกาะแขนเขาแน่น!!!“เธอ!?”ยูนะยิ้มหวานให้เขา ก่อนจะซบไหล่เขาอย่างเนียนๆ“แหมมม ก็เห็น แฟนตัวเอง ยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่ เลยเข้ามาดูหน่อยน่ะสิ~”“หะ!?”คีรินอ้าปากค้าง สมองประมวลผลตามไม่ทัน!!!เธอพูดว่าอะไรนะ!?แฟน!?ยูนะยังคงยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปมองกลุ่มสาวๆ ด้วยสายตาเป็นมิตร แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์สุดขีด“ขอโทษนะคะทุกคน~ แต่พี่คีรินมีแฟนแล้วนะค้า~”“!!!”สาวๆ อ้าปากค้าง มองยูนะสลับกับคีรินอย่างตกตะลึง“หะ… หา!? แฟน!?”“พี่คีริน… มีแฟนแล้วเหรอคะ!?”คีรินยังคงช็อกไม่หายเขาหันไปมองยูนะ ที่ยังคงยิ้มหวานเหมือนไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 19 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (3)
ไม่นานนักพนักงานก็นำราเมงมาเสิร์ฟที่โต๊ะของทั้งสี่คน กลิ่นหอมของราเมงลอยฟุ้งทั่วโต๊ะยูนะถือช้อนคีบเส้นขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่มีนากำลังจ้องเธอด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น“ว่าแต่…” มีนาเริ่มพูดขึ้นมา“เรื่องพี่แทนไทที่มาจ้างแกเขียนโปรแกรมน่ะ ตกลงว่าไง?”ยูนะกลืนเส้นราเมงลงคอ ก่อนจะตอบด้วยท่าทางสบายๆ“อ๋อ~ เจนัดฉันให้ไปเจอพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนที่คาเฟ่ของเธออ่ะ”“!!!”คีรินที่กำลังตักราเมงขึ้นมา ชะงักค้างไปทันทีที่ได้ยินพรุ่งนี้…ยูนะจะไปเจอแทนไท?“อ้อ คาเฟ่บุ๊คมาร์คบรูว์น่ะเหรอ?” มีนาเลิกคิ้วถาม“ใช่ๆ ร้านนั้นแหละ~”“โห พี่แทนไทลงทุนจ้างแกถึงขั้นนัดตัวต่อตัวเลยเหรอเนี่ย?”ยูนะหัวเราะเบาๆ “สงสัยงานคงสำคัญมั้ง?”“งั้นแกจะรับงานนี้ปะ?”“ยังไม่รู้แฮะ…” ยูนะเท้าคาง สีหน้าครุ่นคิดนิดหน่อย“ต้องไปคุยรายละเอียดก่อน ว่าพี่เขาต้องการอะไรบ้าง แล้วต้องคิดราคาเท่าไหร่ด้วยน่ะ”“…”เสียงตะเกียบกระแทกกับชามดังขึ้นเบาๆมีนาและยูนะหันไปมองคีริน ที่ตอนนี้กำลังนั่งนิ่ง สีหน้าดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด“…”คีรินขมวดคิ้ว ก่อนจะตักราเมงเข้าปากแบบโคตรจะไม่สบอารมณ์ยูนะหรี่ตามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 1 จูบเดียว...เสียวทั้งห้อง!
เวลา 13:45 น. | ณ คอนโด The Pet Haven Residenceเสียงน้ำจากฝักบัวไหลลงอ่างอย่างสม่ำเสมอ กลิ่นแชมพูสูตรอ่อนโยนลอยฟุ้งไปทั่วห้องน้ำ“เจ้าดำ! หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้นะ!”เสียงหวานของ ยูนะ ดังขึ้นพร้อมกับภาพของหญิงสาวในเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์ตัวโคร่ง กับกางเกงขาสั้นขยับไล่จับเจ้าแมวดำที่วิ่งพล่านไปรอบห้องน้ำเจ้าแมวดำตัวจ้อยขู่ฟ่อ ตาโตเป็นประกายแวววาว พยายามดิ้นสุดชีวิตราวกับเธอคือปีศาจที่กำลังจับมันไปสังเวย! มันใช้เล็บเล็กๆ จิกแขนเธออย่างบ้าคลั่ง แต่นั่นไม่อาจหยุด ทาสแมวตัวแม่ อย่างยูนะได้ยูนะขมวดคิ้ว ใช้มือข้างหนึ่งพยายามประคองตัวมัน ส่วนอีกข้างก็หมุนก๊อกน้ำให้ได้อุณหภูมิพอดี“อย่าดื้อ! ฉันเก็บนายมาเลี้ยงนะยะ! จะอาบน้ำให้สะอาดไง!”“ฟ่ออออออ!”แมวดำไม่สนใจจะอดทนใดๆ มันดีดตัวออกจากมือเธอ พุ่งทะยานออกไปอย่างกับจรวด! ยูนะอ้าปากค้าง ก่อนจะตวาดเสียงดัง“เฮ้ย! อย่าวิ่งออกไปนอกห้องนะเว้ย!”แต่ไม่ทันแล้ว เจ้าแมวปีศาจพุ่งตรงไปที่ประตูห้องน้ำ!แต่! ยังไม่ทันจะถึงเป้าหมาย มันก็ดันลื่นไถลไปกับพื้นกระเบื้องเปียกๆ หัวโขกกับถังน้ำดัง ‘โป๊ก!’“...เมี๊ยว...”ตุบ!เจ้าแมวดำลงไปกองกับพื้น ท่าทางงุนงงเหมือนคนเวียนหั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 2 กลายเป็นแฟน (ปลอมๆ)!?
ปัง!เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกกะทันหัน“ยูนะ! เสียงดังอะไรของเธอ— ““!!!”ทั้งคู่หันไปมองพร้อมกัน… แล้วพบว่า ‘เรน’ พี่ชายสุดที่รักของยูนะกำลังยืนอยู่หน้าประตู ด้วยสีหน้าที่…โคตรจะโกรธ!!“เดี๋ยวนะ! มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด!!”ยูนะรีบตะโกนลั่นก่อนที่พี่ชายของเธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้!เรน คาวาซากิ ยืนแข็งค้างอยู่หน้าประตู สีหน้าตกตะลึงปนหงุดหงิดสุดขีด กับภาพตรงหน้าที่เห็น น้องสาวของเขากำลังจับข้อมือผู้ชายตัวเปลือยเปล่าอยู่ในห้องน้ำของเธอ!?คีรินที่ยังอยู่ในสภาพพันผ้าเช็ดตัวสีชมพูแสบตา กะพริบตามองชายหนุ่มที่ดูเคร่งขรึมและโหดเหี้ยมราวกับยากูซ่า พี่ชายยูนะตัวสูงกว่าเขานิดหน่อย ใบหน้าคมเข้มเหมือนจะฆ่าคนได้“หึ”เสียงขู่หัวเราะต่ำๆ ของเรนทำให้คีรินรู้สึกถึง ลางร้าย บางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น...“ไอ้บ้านี่เป็นใคร?”เสียงเย็นชาของเรนถามขึ้น ขณะที่ยูนะรีบยกมือห้ามไว้ก่อนพี่ชายจะพุ่งเข้ามาอัดคน“พี่! มันมีเหตุผล!”“เหตุผล? ผู้ชายเปลือยโผล่ในห้องน้ำของน้องสาวฉันเนี่ยนะ?”สายตาคมกริบของเรนจ้องทะลุทะลวงไปที่คีริน ราวกับกำลังประเมินว่า จะต่อยเขายังไงให้สลบในหมัดเดียว“เอ่อ… คือ…”ยูนะรู้ว่าต่อให้เธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 3 ไม่หิว!! แต่ท้องเสือกทรยศ!?
“พี่...ใจเย็นก่อนนะ!”ยูนะรีบยกมือปรามพี่ชาย ก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าไปซัดคีรินให้เละกลางห้องนั่งเล่นในขณะที่คีริน หน้าซีดเผือดคล้ายคนจะเป็นลมแน่อยู่แล้ว… พี่ชายของยูนะไม่ได้เป็นแค่พี่ชายธรรมดา แต่นี่คือเรน คาวาซากิ มือขวาของมาเฟียญี่ปุ่น!!ให้ตายเถอะ! ถ้าพี่คิดจะเล่นงานเขาจริงๆ คีรินอาจจะหมอบ หรือไม่ก็ตายคาตีนตรงนี้แน่!!“เรื่องทดสอบไว้วันหลังก็ได้”ยูนะรีบเปลี่ยนน้ำเสียง พูดจาออดอ้อนขึ้นมาทันที“วันนี้ที่พี่มาหาหนู พี่มีเรื่องด่วนกว่านั้นไม่ใช่เหรอ?”เธอกะพริบตาปริบๆ มองพี่ชายด้วยแววตาใสซื่อแบบเด็กดีสุดฤทธิ์“อึก!...”เรนถึงกับสะอึก หน้าแดงขึ้นมาทันทีที่เจอไม้ตายของน้องสาวท่าอ้อนระดับทำลายล้างสูงสุด!!คีรินที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ถึงกับอ้าปากค้าง อะไรของพวกเขาวะ!? ตะกี้ยังขู่ฟ่อๆ ใส่อยู่เลย!!นี่มันคนเดียวกันกับที่เมื่อกี้ทำหน้าโหดเหี้ยมราวกับจะฆ่าเขาจริงดิ!?“เครๆ ...”เรนถอนหายใจหนักๆ อย่างพ่ายแพ้ ก่อนจะยกมือขึ้นนวดขมับ“พี่มาเอา ‘ไอ้นั่น’ เธอทำเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย?”“เรียบร้อยแล้ว”ยูนะพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เปิดลิ้นชักแล้วหยิบแฟลชไดรฟ์สีดำออกมายื่นให้พี่ชาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01
บทล่าสุด
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 19 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (3)
ไม่นานนักพนักงานก็นำราเมงมาเสิร์ฟที่โต๊ะของทั้งสี่คน กลิ่นหอมของราเมงลอยฟุ้งทั่วโต๊ะยูนะถือช้อนคีบเส้นขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่มีนากำลังจ้องเธอด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น“ว่าแต่…” มีนาเริ่มพูดขึ้นมา“เรื่องพี่แทนไทที่มาจ้างแกเขียนโปรแกรมน่ะ ตกลงว่าไง?”ยูนะกลืนเส้นราเมงลงคอ ก่อนจะตอบด้วยท่าทางสบายๆ“อ๋อ~ เจนัดฉันให้ไปเจอพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนที่คาเฟ่ของเธออ่ะ”“!!!”คีรินที่กำลังตักราเมงขึ้นมา ชะงักค้างไปทันทีที่ได้ยินพรุ่งนี้…ยูนะจะไปเจอแทนไท?“อ้อ คาเฟ่บุ๊คมาร์คบรูว์น่ะเหรอ?” มีนาเลิกคิ้วถาม“ใช่ๆ ร้านนั้นแหละ~”“โห พี่แทนไทลงทุนจ้างแกถึงขั้นนัดตัวต่อตัวเลยเหรอเนี่ย?”ยูนะหัวเราะเบาๆ “สงสัยงานคงสำคัญมั้ง?”“งั้นแกจะรับงานนี้ปะ?”“ยังไม่รู้แฮะ…” ยูนะเท้าคาง สีหน้าครุ่นคิดนิดหน่อย“ต้องไปคุยรายละเอียดก่อน ว่าพี่เขาต้องการอะไรบ้าง แล้วต้องคิดราคาเท่าไหร่ด้วยน่ะ”“…”เสียงตะเกียบกระแทกกับชามดังขึ้นเบาๆมีนาและยูนะหันไปมองคีริน ที่ตอนนี้กำลังนั่งนิ่ง สีหน้าดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด“…”คีรินขมวดคิ้ว ก่อนจะตักราเมงเข้าปากแบบโคตรจะไม่สบอารมณ์ยูนะหรี่ตามองเขาเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 18 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (2)
ด้านคีริน....“พี่คีรินค้า~ ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ~”“บอกว่าไม่ไปไง!?”คีรินเริ่มหมดความอดทน!!!ไม่ว่าเขาจะปฏิเสธไปกี่ครั้ง สาวๆ พวกนี้ก็ยังไม่ยอมไปไหน!!!โว้ย! ให้ตายเถอะ!!!เขาไม่ใช่คนที่ชอบให้ใครตามตื๊อขนาดนี้นะเว้ย!!!“พี่คีริน นี่ขนมที่หนูทำเองเลยนะคะ ลองชิมหน่อยน้า~”“ก็บอกว่าไม่— “หมับ!ก่อนที่คีรินจะพูดจบ…แขนของเขาก็โดนใครบางคนคว้าไปกอดไว้แน่น!!!“หืม~ พี่คีรินคะ~ มาทำอะไรตรงนี้น้า~?”!!!คีรินสะดุ้งเฮือก!!! หันขวับไปมองทันทีแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง…เมื่อเห็นว่า ‘ยูนะ’ กำลังเกาะแขนเขาแน่น!!!“เธอ!?”ยูนะยิ้มหวานให้เขา ก่อนจะซบไหล่เขาอย่างเนียนๆ“แหมมม ก็เห็น แฟนตัวเอง ยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่ เลยเข้ามาดูหน่อยน่ะสิ~”“หะ!?”คีรินอ้าปากค้าง สมองประมวลผลตามไม่ทัน!!!เธอพูดว่าอะไรนะ!?แฟน!?ยูนะยังคงยิ้มกว้าง ก่อนจะหันไปมองกลุ่มสาวๆ ด้วยสายตาเป็นมิตร แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์สุดขีด“ขอโทษนะคะทุกคน~ แต่พี่คีรินมีแฟนแล้วนะค้า~”“!!!”สาวๆ อ้าปากค้าง มองยูนะสลับกับคีรินอย่างตกตะลึง“หะ… หา!? แฟน!?”“พี่คีริน… มีแฟนแล้วเหรอคะ!?”คีรินยังคงช็อกไม่หายเขาหันไปมองยูนะ ที่ยังคงยิ้มหวานเหมือนไ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 17 ฉันไม่ได้หึง แต่ฉันเกลียดไอ้หมอนั่น! (1)
หลังจากที่ยูนะแยกกับเจและแทนไท เธอก็กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนของตัวเองแต่ยังไม่ทันถึงหน้าห้อง…“ยู้ววววว ยูนะะะะะ!!”เสียงแหลมๆ ที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างหลัง ก่อนที่เจ้าของเสียงจะพุ่งเข้ามากอดคอเธอจากด้านข้างแบบไม่ทันตั้งตัวยูนะหัวเราะ“โอ๊ย! มีนา! แกจะโผล่มาแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!”มีนา ภัทรโชติ เพื่อนสนิทตัวแสบของเธอ สาวแว่นหน้าหวานแต่ปากจัด เรียนวิศวะคอมเหมือนกัน แถมยังเป็นสายชอบเผือกเรื่องชาวบ้านสุดๆ“โว้ยยยย แกหายหัวไปไหนมา!? ตั้งแต่ปิดเทอมฉันติดต่อแกไม่ได้เลยนะยะ!” มีนาทำหน้างอ“หรือว่าแอบไปมีแฟนแล้วไม่บอกฉัน!?”“หา!? บ้าเหรอ! ฉันไม่ได้มีแฟนเว้ย!”“งั้นเหรออออ~” มีนาลากเสียงยาว สายตาเต็มไปด้วยความจับผิด“เฮ้อออ ฉันแค่ติดธุระส่วนตัวนิดหน่อยน่ะ” ยูนะตอบกลั้วหัวเราะ ก่อนจะกระซิบเบาๆ“แล้วก็… เอ่อ… ฉันได้เก็บแมวดำมาเลี้ยงที่คอนโดด้วยล่ะ”“เฮ้ย จริงดิ!?” มีนาเบิกตากว้าง“ไหนล่ะ!? มีรูปไหม!?”“ไม่มี~” ยูนะแลบลิ้น“แกคงต้องแวะไปดูเองแล้วล่ะ”“โหยยย ขี้งกอ่ะ! ฉันก็อยากเห็นนะเว้ย!”ยูนะหัวเราะขำ แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ…มีนาก็เปลี่ยนเรื่องใหม่ทันที“ว่าแต่… เมื่อกี้ฉันเห็นแกยืนคุยกับพี่แทนไทก
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 16 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (3)
ด้านยูนะที่เดินแยกจากคณะวิศวกรรมเครื่องกล โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีคนแถวๆ นั้นกำลังแอบเสียดายที่ต้องแยกจากเธอวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของมหาวิทยาลัยไทระ อินโนเวชั่น บรรยากาศรอบๆ เต็มไปด้วยนักศึกษาที่เพิ่งกลับมาเรียน บางคนยืนจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน บางคนเดินก้มหน้าก้มตาเช็กตารางเรียนแต่ยูนะกลับต้องหยุดเดินทันที เมื่อเห็นว่ามีคนโบกมือให้เธออยู่ด้านหน้า“พี่ยูนะ!”ยูนะหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็น 'เจ' น้องรหัสของเธอ กำลังเดินตรงมาทางนี้พร้อมกับ… แทนไท ไทระ“โอ๊ะ! เจ!” ยูนะยิ้มกว้าง“ว่าไงเรา~ หายไปเลยนะ”“โหยยย พี่นั่นล่ะ หายไปไหน เกมก็ไม่เข้าไปเล่น!”เจยู่ปากอย่างไม่จริงจัง ยูนะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเบนสายตาไปที่ชายหนุ่มด้านหลังของเจยูนะเลิกคิ้วเล็กน้อย“หืมม… ทำไมวันนี้เจมากับพี่แทนไท?”เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์“นี่อย่าบอกนะว่า… ข่าวลือมันเป็นเรื่องจริง?”“หะ!? ข่าวลืออะไรพี่!?” เจสะดุ้ง หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อยยูนะหัวเราะ“ก็ข่าวที่ว่า เธอเป็นแฟนกับพี่แทนไทน่ะสิ~”“อึก!!” เจสะอึก หน้าแดงแปร๊ดด้วยความเขิน“โอ๊ะโอ? เขินขนาดนี้ แสดงว่าเรื่องจริงสินะ” ยูนะแซวต่อ“พี่อ่ะ!!” เจหน้
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 15 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (2)
ระหว่างทางไปคณะวิศวะ…ภัทรที่เก็บความสงสัยอยู่ ก็เอ่ยปากถามคีริน“แล้วนี่… มึงหายไปไหนมาช่วงปิดเทอมวะ?”คีรินที่กำลังเดินอยู่ ชะงักไปเล็กน้อย“ห๊ะ?”“มึงอย่าทำเป็นงง” ภัทรหรี่ตาใส่“กูให้มึงไปอยู่คอนโดกูแท้ๆ แต่พอกลับมาถึงห้อง กูก็ไม่เจอมึงละ”คีรินกระแอมเบาๆ “เอ่อ… เรื่องมันยาว””หืม? อย่าบอกนะว่า…”ภัทรขยับเข้ามากระซิบข้างหูเขา ด้วยน้ำเสียงจริงจัง“มึงไปโดนจูบเข้าจนกลายเป็นแมวอีกรอบ?”!!!คีรินสะดุ้งสุดตัว “เฮ้ย! เบาๆ หน่อยสิวะ!”“หึหึ แปลว่ากูเดาถูกใช่ม้า~” ภัทรยิ้มกวนๆ“แล้วคราวนี้มึงไปอยู่ที่ไหนมา?”“…”คีรินหลบสายตา ไม่ตอบอะไรภัทรเห็นแบบนั้น ก็ยิ่งขมวดคิ้วอย่างสงสัย“อย่าบอกนะว่า…”คีรินพยายามสงบนิ่ง กัดฟันแน่นด้วยความหงุดหงิด ขณะที่ภัทรมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ ราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่างจากนั้น…เพื่อนตัวดีของเขาก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา—“มึงไปอยู่กับผู้หญิง?”“!!!”คีรินสะดุ้ง ร่างกายแข็งทื่อไปชั่วขณะ แต่ยังพยายามเก็บอาการสุดชีวิตแต่สีหน้าของเขามันฟ้องสุดๆเห้ย เดี๋ยว!? ทำไมหมอนี่พูดมาแบบนี้วะ!?“เห้ย จริงดิ!?”“ไม่ใช่เว้ย!” คีรินรีบปฏิเสธเสียงดังไปเองอัตโนมัติ เร็วเกินไปจนตัวเอ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 14 ฉันไม่ได้หึง...จริงๆ นะเว้ย!? (1)
เช้าวันเปิดเรียนวันแรก...แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง อากาศเย็นสบายจากแอร์ที่เปิดไว้ทั้งคืนทำให้บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความสงบแต่สำหรับ คีริน…มันไม่สงบเลยสักนิด!!!เพราะทันทีที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมา—เขาก็พบว่า ตัวเองยังคงอยู่ในร่างแมว…และที่สำคัญ—เขายังอยู่ในอ้อมกอดของยูนะ!!!“เมี๊ยว!? (แปล: เฮ้ย!!! เดี๋ยววววว!!!) ”ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะครางออกมาเบาๆ“อือ… เนโร…อยู่เฉยๆ สิ…”“เมี๊ยวว!? (แปล: ฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเว้ย!!!) ”แต่มันสายไปแล้ว…ยูนะ กอดเขาแน่นขึ้นเหมือนกอดตุ๊กตาตัวโปรด ก่อนจะซุกหน้าลงกับขนนุ่มๆ ของเขา แล้วถอนหายใจอย่างสบายใจ“เมี๊ยวววววว!!! (แปล: เธออย่ามาทำแบบนี้นะเว้ย!!!) ”แต่พูดไปก็เท่านั้น…เพราะสุดท้าย…เขาก็เผลอเคลิ้มไปกับอ้อมกอดของเธออีกแล้ว!!!หางของเขากระดิกไปมาเล็กน้อย ราวกับไม่พอใจตัวเองโอ๊ย ให้ตายเถอะ…ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้วะ!?นี่มันจุดจบของศักดิ์ศรีคุณชายคีรินแล้วสินะ!!!₊˚⊹♡ ≽^•⩊•^≼ ₊˚⊹♡หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที…ยูนะขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้นมาช้าๆคีรินสะดุ้งเฮือก รีบพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเธอทันที!ยูนะกระพริบตาช้าๆ มองแมวดำท
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 13 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (3)
กลางดึก…คีรินพลิกตัวไปมาบนโซฟา ข่มตาหลับยังไงก็หลับไม่ลง ไม่ว่าเขาจะพยายามนอนนิ่งๆ หรือปรับท่านอนกี่ครั้ง ความรู้สึกก็ยังคง...ให้ตายเถอะ…ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อเช้า ไม่รู้ทำไมเขาถึงเอาหน้าของยูนะออกจากหัวไม่ได้เลยเขาจำได้ทุกอย่าง…สัมผัสอุ่นๆ จากมือของเธอ…เสียงหัวเราะเบาๆ ที่ทำให้ใจเต้น…แววตาของเธอเวลามองแมวตัวอื่นอย่างอ่อนโยน……รวมถึงไอ้ตอนที่เขาเผลอไปซุกอกเธอเมื่อคืนด้วย!!!“บ้าชิบ! คิดเรื่องพรรค์นี้ทำไมเนี่ย!?”เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะพลิกตัวแรงๆ ราวกับพยายามสลัดความคิดบ้าๆ นี้ออกจากหัว แต่ยิ่งพยายามไม่คิด… มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม?....หรือว่า...เป็นฉันนี่ล่ะ...ที่กำลังชอบเธออยู่!?“เฮ้ย! ไม่มีทาง!!!”คีรินรีบโวยวาย ก่อนจะพลิกตัวกลับมา ฝังหน้าลงกับหมอนแล้วร้องครางออกมาอย่างขัดใจสุดๆ“ฉันไม่ชอบยัยนั่นแน่นอน!!!”…ใช่ไหมวะ!?!?คีรินขยี้หัวตัวเองแรงๆ ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ ความวุ่นวายในหัวทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายจนไม่สามารถนอนนิ่งๆ ได้อีกต่อไปสุดท้าย...เขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟา—โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่⋆🐾° ⋆🐾°ภายในห้องนอน…ยูนะกำ
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 12 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (2)
ช่วงบ่ายวันเดียวกัน – ที่ร้านคาเฟ่แมวหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ คีรินก็คิดว่าเขาจะได้นอนพักผ่อนเงียบๆ อยู่ที่คอนโดสักหน่อยแต่เปล่าเลย...ยูนะลากเขาออกมาข้างนอกอย่างไม่ฟังคำทัดทานใดๆ ด้วยเหตุผลที่ว่า ‘อยากไปคาเฟ่แมว’และแน่นอนว่าเขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ“นี่… เธอลากฉันมาที่นี่ทำไม?”คีรินนั่งกอดอกมองไปรอบๆ อย่างงงๆ ดวงตาคมไล่มองพวกมันที่นอนกลิ้งอยู่ตามมุมต่างๆ บ้างก็นอนขดตัวอยู่บนเบาะนุ่ม บ้างก็กระโดดขึ้นไปนอนบนชั้นวางของ บ้างก็เดินมาคลอเคลียกับลูกค้า บางตัวก็นอนอืดราวกับเป็นเจ้าของร้านเสียเองแมวเยอะชะมัด...“ก็ฉันอยากมาไง” ยูนะตอบหน้าตาเฉย ก่อนจะหยิบของเล่นแมวมาล่อแมวตัวหนึ่งที่เดินมาใกล้ๆ“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”“ก็นายเป็นแมวเหมือนกันไง~”"เหอะ!"คีรินเบ้ปาก รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผลเดี๋ยวนะ… นี่เขาโดนลากมาที่คาเฟ่แมวเพราะเป็นแมวเหมือนกันงั้นเหรอ!?บ้าไปแล้ว!เขากำลังจะอ้าปากเถียง แต่ทันใดนั้น…“อ๊ะ น่ารักจังเลย~”น้ำเสียงของยูนะเปลี่ยนไปทันที!โหมด ‘ทาสแมวเต็มขั้น’ ถูกเปิดใช้งานแบบไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าลูกแมวตัวเล็กขนฟูสีเทาครีม วิ่งมาเกาะที่ตักของยูนะ มันร้อง ‘เหมียว~
ช่วยด้วย แฟนฉันเป็นแมว! My Kitty Boy ตอนที่ 11 เธอไม่ได้ชอบฉัน...ใช่ไหม!? (1)
เช้าวันต่อมา...แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทอดแสงอ่อนโยนไปทั่วห้อง บรรยากาศยามเช้าสงบและอบอุ่น เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากภายนอกเป็นจังหวะ กลิ่นอ่อนๆ ของผ้าปูที่นอนสะอาดและไออุ่นจากร่างกายของใครบางคนยังคงอบอวลอยู่ในอากาศบนเตียงกว้าง ยูนะยังคงหลับสนิทซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมยาวสีน้ำตาลเข้มกระจายอยู่บนหมอน เส้นผมบางส่วนปรกลงมาปิดแก้มของเธอเล็กน้อย ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ ดูผ่อนคลายและสงบสุขสุดๆ…และที่สำคัญ…คีรินในร่างแมวดำ ยังคงนอนขดตัวอยู่ข้างๆ เธอ……พร้อมกับใช้หางพันแขนของยูนะไว้แน่นเหมือนเดิม!!!ร่างขนฟูสีดำสนิทของเขาขดเป็นก้อนกลมเล็กๆ ข้างตัวเธอ อุณหภูมิของร่างกายเขาและเธอค่อยๆ ผสมกลมกลืนกันตลอดทั้งคืน เหมือนเป็นการแบ่งปันความอบอุ่นโดยไม่ได้ตั้งใจ—จนกระทั่งจู่ๆ คีรินสะดุ้งตื่นสุดตัว!“เมี๊ยวววว!?” (แปล: เฮ้ย!?)ดวงตาสีมรกตเบิกกว้าง ขนทั้งตัวชี้ตั้งขึ้นเป็นสัญชาตญาณ เขารีบกระโดดถอยห่างออกจากเธอแทบไม่ทัน ร่างแมวเล็กๆ กลิ้งตกลงไปที่ปลายเตียง หัวใจของเขาเต้นโครมครามราวกับเพิ่งหนีจากฝันร้ายเฮ้ย!? ฉันทำอะไรลงไปวะเนี่ย!?เขาขดตัวอยู่ปลายเตียง พยายามตั้งสติและกลั้นหายใจไปชั่วขณะเมื
