ถึงใจ

“เกรงว่าฮองเฮาจะใช้นางเป็นเครื่องมือ เดิมข้าเคยได้ยินเรื่องฮองเฮาประทานยาพิษให้กับมารดาของอ้ายฉิงเพื่อการันตีว่านางจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฝ่าบาททั้งๆที่มารดาของอ้ายฉิงต่อรองว่าขอแค่ให้นางคลอดลูกออกมาก่อนจึงจะกิน ยาพิษแต่ฮองเฮากับกดดันให้นาง กินยาพิษเสีย”

“ฮองเฮาช่างใจคอโหดเหี้ยมยิ่งนัก”

“ในตอนนั้นใต้เท้าเหว่ยลงทุนขึ้นเขา เจ็ดยอดเซียนเพื่อหายาถอนพิษยิ่งทำให้เรื่องที่ฮองเฮาใส่ความเรื่องความสัมพันธ์ของใต้เท้าเหว่ยกับมารดาของอ้ายฉิงยิ่งมีน้ำหนักในตอนนั้นฮูหยินเหว่ยถึงกับยื่นคำขาด ห้ามไม่ให้ใต้เท้าเหว่ยใส่ใจ มารดาของอ้ายฉิงอีกต่อไป”

“แล้วยาถอนพิษเล่าท่านอ๋อง ใต้เท้าเหว่ยได้มันมาหรือไม่”

“ข้าคิดว่าได้มา แต่ยานั้นรักษาชีวิตได้เพียงหนึ่งหากนางกินเท่ากับฆ่าลูกในท้องนางจึงเลือกที่จะไม่กิน”

“ช่างน่าอนาถนัก มารดาของพระชายารองนับว่าปกป้องลูกอย่างถึงที่สุด”

เสียงฝีเท้าใครบางคน ตงเกาชักกระบี่ในท่าเตรียมพร้อม เฉิงอู๋อ๋องกางแขนออกป้องอ้ายฉิงไว้

“ท่านอ๋อง”

คนรับใช้จากบ้านเหว่ยประสานมือตรงหน้า

“ในที่สุดก็พบท่านอ๋อง ใต้เท้าให้ข้าน้อยส่งข่าว”เฉิงอู๋อ๋องขมวดคิ้ว

“ว่ามา” ตงเกายังอยู่ในท่าเตรียมพร้อม

“ใต้เท้าบอก