ซีซั่น 2 ตอนที่ 2.1 เดี๋ยวนี้เลย

120 ?

ค่าตัวเลขที่ปรากฏต่อสายตานั้นทำให้จานีคต้องกะพริบตาซ้ำอีกครั้ง ใช่แล้วในคราแรกเธอคิดว่าตัวเอง..ตาฝาด ตาฝาดไปแน่ๆ แต่ทว่าสิ่งที่บอกกับเธอว่านี่คือเรื่องจริง ตัวเลขที่เธอเห็นมันไม่ใช่ในความฝันก่อนวันหวยออกแต่อย่างใด มันคือค่าเสน่ห์ที่จะต้องพิชิตใจเจ้าของร่างที่นั่งอยู่ข้างเธอจริงๆ

“คุณกำลังตกอยู่ในสถานะถูกล่อลวง”

“เควสพิเศษปรากฏ ทำความรู้จักตัวละครลึกลับเพื่อปูทางไปยังตอนจบแสนสุข แค่ทำให้ตัวละครลีออน วอลต์ สนใจในตัวคุณเท่านั้น”

สำเร็จภารกิจ ได้รับค่าเสน่ห์เพิ่มจำนวน 5 หน่วย

ภารกิจล้มเหลว –ค่าเสน่ห์ 5 หน่วย

 

หากถูกลบค่าเสน่ห์ ความสามารถในการพิชิตใจของไมเนอร์ ไบร์ดัวจะถูกยกเลิกเพราะคุณผู้เล่นมีค่าพลังไม่ถึง 45 ตามกำหนด

กรุณาทำเควสพิเศษ อย่างระมัดระวังด้วยนะคะ

 

“.......”

นี่ฉันจะต้องคำเควสในสภาพที่ตัวเองถูกล่อลวงแบบนี้จริงดิ ร่างกายร้อนแทบมอดไหม้ สองแก้มแดงเห่อร้อนคล้ายจะมีควันพุ่งออกมา แค่รับมือท่านคาดินันแซลัสที่กำลังเอาแต่ใจก็เกินความสามารถแล้ว ยังจะต้องมาพบเจอกับการต้องทำให้..นักเวทลีออนสนใจอีกงั้นเรอะ!!

แต่การยินยอมนั่งอยู่เฉยๆ เพื่อมองดูค่าเสน่ห์ของตัวเองลดลงมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องเท่าไหร่นัก ฉันไม่มีทางยอมใช้ชีวิตอดสูแบบนั้นแน่ๆ

ดวงตาสีมรกตของจานีคช้อนสายตาขึ้นมา บุรุษที่เธอมองไม่ใช่คาดินันแซลัส ไม่ใช่ท่านนักเวทลีออน แต่เป็นแกรนด์ดยุคไมเนอร์ต่างหาก

เธอพึ่งจะโกรธและแสดงท่าทีเอาแต่ใจกับเขาไป แน่นอนว่าสิ่งที่เธอตั้งใจเอาไว้คือหลังจากการประชุมที่แสนยาวนานนี้จบลง จานีคจะเข้าไปพูดคุยกับท่านไมเนอร์ เพื่อขอโทษเขาที่แสดงท่าทีแบบนั้นออกไป หลังจากนั้นเราทั้งสองคน เธอ ท่านมาไคและท่านไมเนอร์ เราทั้งสองคนจะเดินทางมุ่งหน้าไปยังพระราชวังเพื่ออยู่ที่นั่นเป็นการชั่วคราว..

การเสียท่านไมเนอร์ไปไม่ใช่เรื่องตลกเลย และเธอเสียเขาไปไม่ได้ด้วย

 

.

.

ลีออนไม่มีความคิดที่จะมาที่นี่สักเท่าไหร่ ทางหอคอยเวทมนตร์ไม่ถูกกับวิหารมานานแล้ว ด้วยเรื่องผลประโยชน์ที่ไม่ลงรอยกัน และเรื่องแช่งชิงอำนาจจากองค์จักรพรรดิด้วย เจ้าของหอคอยคนก่อนนั้นพยายามอย่างยิ่งที่จะแย่งชิงความโปรดปรานมาจากองค์จักรพรรดิ พยายามจะเอาอกเอาใจชายผู้มีอำนาจมากที่สุดในจักรวรรดิ เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจจากพระราชวัง..ทว่าจนแล้วจนรอด สิ่งที่เจ้าของหอคอยคนเก่าต้องการ องค์จักรพรรดิมิได้ส่งมอบให้ ด้วยเหตุผลว่าหอคอยเวทมนตร์นั้นมิได้เป็นที่ชื่นชมและได้รับศรัทธาจากชาวเมืองเหมือนกับวิหารศักดิ์สิทธิ์..

ทำให้อำนาจของหอคอยเวทมนตร์เริ่มลดลงเรื่อยๆ ตามกาลเวลา..

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย เพราะลีออนไม่ได้ชื่นชอบการออกไปข้างนอกหอคอยเพื่อเข้าร่วมการประชุมที่ยุ่งยากอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว เมื่อเจ้าของหอคอยคนเก่าตายจาก ตำแหน่งผู้นำหอคอยกลับถูกยื่นมาให้เขาซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ลีออนไม่ต้องการ เมื่อเจ้าของหอคอยถูกเปลี่ยน สิ่งแรกที่ลีออนทำคือการปิดประตูหอคอยเพื่อไม่ให้ใครเข้าออก..เขาชอบอยู่เพียงผู้เดียวกับนักเวทสามคนที่เป็นลูกศิษย์

นั่นทำให้ไม่มีใครเคยเห็นเจ้าของหอคอยหรือว่าเหล่านักเวทออกมาจากหอคอยหลายสิบปีแล้ว

องค์รัชทายาทเห็นว่าใกล้จะถึงช่วงเวลาที่พระองค์จะเข้าพิธีราชาภิเษกแล้ว เพราะฉะนั้นพระองค์จึงอยากได้อำนาจและความน่าเชื่อถือมาจากเจ้าของหอคอยเวทด้วย นั่นคือสาเหตุว่าทำไมลีออนถึงมานั่งอยู่ที่วิหารในยามนี้ เพราะว่าเขาถูกสั่งให้มาที่นี่เพื่อประกาศว่าเขาคือหนึ่งในผู้ที่สนับสนุนองค์รัชทายาท

“มีอะไรให้ข้าช่วยไหมครับ..ท่านนักบุญหญิง”

 

คาดินันแซลัสคิ้วกระตุกในทันที สิ่งแรกที่เจ้าของหอคอยผู้นั้นพุ่งความสนใจหลังจากเดินเข้ามาในห้องนี้อย่างไร้มารยาทคือนักบุญหญิงจานีค..และเธอเองที่คราแรกกำลังนั่งก้มหน้าอยู่กลับเงยหน้าขึ้นมาแล้วช้อนสายตามองหน้าหมอนั่น..ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ

“ค่ะ..ข้าแค่รู้สึกร้อนนิดหน่อย อาจจะเป็นเพราะว่าข้าพึ่งหายป่วยก็ได้ ข้าจึง..มีอาการเช่นนี้ ข้าได้ยินมาว่าที่หอคอยนั้นสามารถสกัดยารักษาอาการป่วยออกมาได้ผลดีมากๆ คงจะดีไม่น้อยหากว่าข้ามีโอกาสได้รู้จักยานั้น”

จานีคระบายยิ้มหวานส่งมอบให้ลีออน เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยเพื่อมองหน้าเธอ..

สวยในแบบที่ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือมนุษย์ เขาไม่เคยเชื่อถือเรื่องของความศรัทธาเลยแม้แต่น้อย แต่มารดาของสตรีผู้นี้คงจะมีความศรัทธาที่แรงกล้าต่อพระเจ้าอย่างแน่นอน พระองค์ถึงได้ปั้นแต่งสตรีที่งดงามปานรูปสลักเช่นนี้ออกมามอบให้ สาวกผู้ศรัทธา..

“แน่นอนท่านนักบุญ หลังจากการประชุมที่แสนน่าอึดอัดนี้จบลง ข้าจะพาท่านไปยังหอคอยเวทมนตร์แล้วหายาที่ดีที่สุดของเราเพื่อมารักษาท่าน..”

“มิต้องรบกวนเจ้าของหอคอยหรอกครับ เพราะข้าจะจัดการประสาทพรเพื่อรักษาอาการป่วยไข้ของนักบุญหญิงเอง แน่นอนว่าเพราะนางคือนักบุญหญิงด้วยเหตุนั้นร่างกายของนางจึงมีพลังแห่งความศรัทธาไหลเวียน ลำพังแค่ยาที่ถูกปรุงขึ้นมาไม่สามารถทำให้นางหายป่วยได้หรอกครับ”

“....”

ออกนอกหน้าไปหน่อยรึเปล่านะ เดิมที ลีออนไม่ได้เกลียดชังวิหารอะไรเลย เพราะเขาไม่มีความต้องการที่จะเป็นที่หนึ่งหรือว่าต่อสู้เพื่อแก่งแย่งชิงดีความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิ เขาชอบที่ตัวเองได้อยู่เงียบและใช้ชีวิตได้โดยไม่วุ่นวาย แต่..ท่าทีของคาดินันผู้นี้ดูน่าหมั่นไส้ชะมัดเลยแฮะ

ขนาดคนที่ไม่คิดจะมีเรื่องกับใครอย่างเขา ยังทำใจชอบหมอนี่ไม่ลงเลย.

แล้วขุนนางคนอื่นๆ ในห้องนี้อดทนได้อย่างไรกันนะ ช่างน่าแปลกใจ

“ข้ากำลังพูดคุยกับนักบุญหญิงอยู่นะครับ และ..การพูดแทรกออกมาเช่นนั้นมันเสียมารยาทนะ คาดินันอัมโบรเซอร์”

ดวงตาของลีออนทอประกายกล้าโหดเหี้ยม เขาไม่นึกกลัวชายเบื้องหน้าแม้แต่น้อย เพราะลีออนคิดว่าหากต่อสู้กันจริงๆ ทั้งเรื่องพลังเวทและพลังกำลัง เขาเองก็ไม่เป็นสองรองใครเหมือนกัน

 

จานีคยกมือขึ้นมาจับบนหัวใจของตัวเองที่กำลังเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกนอกอก ตัวหนังสือสีแดงเด้งขึ้นมาเต็มไปหมด พร้อมกับร่างกายที่ร้อนขึ้นจากภาวะถูกล่อลวง

หากเธอไม่ได้กอดใครสักคนในตอนนี้ เช่นนั้นเธอจะต้องรีบออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างกายเสียการควบคุมไปมากกว่านี้

จานีครีบยกมือขึ้นมาเพื่อจับมือของลีออนเอาไว้..เธอไตร่ตรองดีแล้วว่าคนที่ควรออกไปจากห้องนี้พร้อมกันกับเธอคือท่านนักเวทลีออน ไม่ใช่ท่านคาดินันแซลัสที่พูดออกมาได้เต็มปากว่าจะไม่รักเธอ

“..เดี๋ยวนี้เลยค่ะ ข้าต้องการยาแก้อาหารป่วยของท่านลีออนในตอนนี้เลย!!”