30.ถูกล่อลวงอีกครั้ง (จบซีซั่น 1)

จานีคกระตุกยิ้มที่มุมปาก..

นี่เขายังมีของแบบนั้นเก็บเอาไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานอีกอย่างนั้นหรือ? บางทีรสนิยมของท่านคาดินันอาจจะไม่เหมือนชาวบ้านชาวเมืองก็ได้ และนั่นไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยในการที่จะพิชิตใจเขาได้น่ะ

“เรื่องนั้น..ข้าคิดว่าท่านแซลัสควรให้ข้าได้พักหรือว่าทำใจสักหน่อยนะคะ เพราะเมื่อวานนี้กว่าจะนำพาเจ้าแท่งสีเหลืองทองนั้นออกจากร่างกายได้..ข้าก็แทบจะตายเหมือนกัน..หากมันจะเอาออกยากเย็นเช่นนั้นท่านก็ควรจะบอกกล่าวกับข้าก่อนสิคะ..”

เธอกะพริบตาเบาๆ เพื่อมองหน้าเขา การแสดงออกของจานีคนั้นสบายๆ มากกว่าทุกวัน นั่นทำให้แซลัสกำลังประเมินความคิดของเธออยู่..ปกติแล้วเธอจะเกร็งมากๆ เมื่ออยู่ใกล้ๆ เขา แถมในแววตานั้นยังมีวี่แววความเกลียดชังฉายชัดออกมาอีกด้วย

เขาไม่ชินกับจานีคที่ดูน่ารักและออดอ้อนคนนี้เลย หรือเธอคิดว่านี่นั่งข้างๆ ของเขานั้นปลอดภัย คงคิดว่าในห้องประชุมนี้มีผู้คนมากมาย และเขาคงไม่กล้าที่จะทำอะไรเธออย่างนั้นสินะ

ประมาทเกินไปแล้วจานีค..เขาไม่ใช่คนที่จะยินยอมพลาดโอกาสทองในการทำให้ใบหน้านั้นเกิดการปั่นป่วนจนรอยยิ้มที่แสนมั่นใจนั่นจางหายไปจากใบหน้านั้น..

แซลัสยกมือขึ้นมาเท้าคางเขากำลังอยู่ในท่าทีเบื่อหน่ายเมื่อการประชุมเริ่มต้นและขุนนางคนนั้นคนนี้กำลังโต้เถียงกันอย่างไม่หยุดหย่อน..ชีวิตในทุกวันของเขามันเป็นเช่นนั้น แต่ไม่ใช่กับวันนี้

ฝ่ามือหนาวางลงบนหน้าขาของจานีค เธอสะดุ้งเล็กน้อยกับการกระทำของเขา ก่อนจะหันหน้าไปมองท่านคาดินัน คำว่าสมบูรณ์แบบสำหรับเขานั้นมันคู่ควรเป็นอย่างยิ่ง แต่..เขาชอบมีความคิดที่จะทำอะไรบ้าๆ กับเธออยู่ตลอด ยกตัวอย่างเช่นการที่ฝ่ามือของเขา ที่เมื่อครู่พึ่งจะวางลงไปบนหน้าขาแต่ในยามนี้มันมุดหายเข้าไปในกระโปรงสีขาวที่ยาวจนลากพื้นของเธอ

ขนาดเธอสวมชุดสองชั้นเขาก็ยังไม่คิดว่ามันคืออุปสรรคหน่อยงั้นเรอะ

“ท่านแซลัส..ข้าอยากจดจ่ออยุ่กับการประชุมค่ะ”

เธอจับมือของเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้มันเคลื่อนตัวสูงขึ้นมากกว่านี้

“ใครห้ามเจ้ากันจานีค ไม่มีใครในห้องนี้ห้ามปรามเจ้าเรื่องนั้นเลย เจ้าตั้งใจทุ่มเทให้กับการประชุมได้อย่างเต็มที่..ตามที่เจ้าตั้งใจเอาไว้เลย..”

จานีคไม่ยอมปล่อยมือเขา เธอกำข้อมือของเขาเอาไว้แน่นด้วยความโกรธที่ฉายชัดผ่านแววตา

ทว่าไอ้ข้อความเฮงซวยสีแดงที่กำลังเด้งขึ้นมานั้นทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงในการขัดขวางเขา..จนต้องปล่อยมือพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงมากยิ่งขึ้น

“คุณกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ถูกล่อลวง..หากยืนกรานที่จะปฏิเสธหรือจะต่อสู้กับสภาวะการถูกล่อลวง ค่าความต้องการของคุณผู้เล่นจะพุ่งสูงขึ้นนะคะ”

“....”

ไม่มีคำจะพูดจริงๆ เพราะบทลงโทษของการต่อต้านเขา คือร่างกายจะร้อนขึ้นและความต้องการจะเด่นชัดจนบางทีอาจถึงขั้นเสียสติไปเลยก็ได้ หากไม่ได้รับการเอาใจใส่จากผู้ที่ล่อลวง

สุดท้ายฉันทำได้เพียงแค่การนั่งตัวตรง และไม่แสดงอาการใดๆ ออกมาถึงแม้ว่าปลายนิ้วนั้นจะกดลงไปบนกางเกงชั้นในนั้นแล้วก็ตามที

นี่มันค่าเท่ากันเลยไม่ใช่รึไง ถึงยินยอมเขาไปอารมณ์ในร่างกายของฉันก็จะพุ่งสูงขึ้นมาเหมือนกันจากการถูกกระตุ้นอย่างร้ายกาจจากเขา

ไม่ชอบเวลานี้เลย มันเหมือนกับว่าเธอเอาคืนเขาไม่ได้..ดะ..เดี๋ยวนะ เอาคืนเขาอย่างนั้นหรือ?

หากเป็นการเอาคืนทำไมเธอจะเอาคืนเขาไม่ได้ล่ะ ในเมื่อเขาทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอายเช่นนี้ แบบนั้นเธอเองก็จะทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอายเช่นเดียวกัน

จานีคขยับเข้าใกล้แซลัสเล็กน้อย เธอเอียงใบหน้ามองหน้าเขาก่อนจะส่งยิ้มให้

“...ยังยิ้มได้อยู่อีกอย่างนั้นหรือ? หรืออยากได้มากกว่านั้น ข้ามีอำนาจมากพอที่จะไล่ทุกคนออกไปจากที่นี่แล้วจัดการเจ้าได้ตามใจ....!!"

ขณะที่เขากำลังพูดอย่างมั่นหน้ามั่นใจ ฝ่ามือของเธอก็สอดเข้าไปด้านในกางเกงของเขาแล้ว เธอสอดมือผ่านขอบกางเกงทั้งๆ ที่คนอื่นกำลังพูดคุยกันเสียงดังลั่น ในห้องที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดอยู่นี้มีเพียงแค่จานีคและแซลัสเท่านั้นที่กำลังมองประสานสายตากัน

เธอจับคว้าความใหญ่โตนั่นเอาไว้ มันทั้งแข็งและร้อนจนมือเธอกำไม่มิดด้วยซ้ำ นี่เขาตื่นตัวขนาดนี้เพียงแค่สัมผัสลงไปบนกางเกงชั้นในของเธองั้นหรือ? ช่างเป็นคนที่ลามกมากทีเดียว..

แซลัสแสยะยิ้มเมื่อมือของจานีคกำลังนวดคลึงความรุ่มร้อนที่หลบซ่อนอยู่ข้างใน

นี่เป็นครั้งแรกรึเปล่าที่เธอโต้กลับแล้วได้ผล เพราะก่อนหน้านี้ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ก็ล้วนแล้วแต่สร้างความสั่นสะเทือนกันเขาไม่ได้เลย แต่ในยามนี้เขากำลัง..สั่นไหวอย่างรุนแรง ฝ่ามือที่กำลังไล้ผ่านส่วนเว้าส่วนโค้งทำให้ความคิดที่แสนมั่นคงของเขาทำเอาเขาปั่นป่วนไปหมดเลย

“เป็นการโต้กลับที่ข้าชอบนะ..และหากในยามที่เราอยู่บนเตียงแล้วเจ้าโต้กลับเช่นนี้ ข้าคงสนุกกับเจ้าได้จนลืมวันเวลาเลยล่ะ   จานีค..”

คิดเอาไว้แล้วว่าเจ้าจะต้องทำให้ข้าสนุก แต่ไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะเหนือความคาดหมายเช่นนี้ เธอไม่ยินยอมการถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว และนั่นมันถูกใจเขามากจริงๆ ให้ตายสิ!!

เขาทำหน้าเหมือนกับกำลังถูกใจเธอนักหนาแต่ค่าตัวเลขความรู้สึกของเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว..ยังคงเต็ม100 พอดีเป๊ะ

“ข้าจะไม่นอนกับท่านอย่างแน่นอน เพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลา..”

รอยยิ้มของแซลัสกำลังจางหายจากใบหน้า

“เรื่องนั้นเจ้ากำหนดเองได้งั้นหรือ?”

“ค่ะ ข้ากำหนดเองได้ ข้าจะยินยอมนอนกับท่านอย่างแน่นอนไม่ต้องเป็นห่วง และเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมข้าจะไม่ให้ท่านลำบากกายเลยแม้แต่น้อยเพราะข้าจะอยู่ด้านบนแล้วทำให้ท่านร้องครางออกมาเอง..ทุกอย่างบนร่างกายของข้าท่านตักตวงเอาไว้ได้ตามที่ท่านต้องการ จะเฆี่ยนตีข้าในแบบที่ท่านชอบ หรือว่าจะมัดข้อเท้าของข้าเอาไว้ก็ตามที่ท่านต้องการเลย..แต่ท่านแซลัสคะ ในตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาของเขา อย่าบังคับข้านักเลย อย่าดันแผ่นหลังของข้าให้มันแนบชิดบนกำแพงนั้นนัก เหลือที่เอาไว้ให้ข้าหายใจสักหน่อยเถิด..”

ใบหน้าของเขาดำคล้ำขึ้นมาก่อนจะสะบัดมือของจานีคออกจากส่วนนั้นของเขา

“แล้วมันนานแค่ไหนจานีค เมื่อไหร่จะถึงเวลาที่ข้าจะได้ตักตวงความสุขสมจากร่างกายของเจ้า”

เธอส่งยิ้มให้เขา มันคือรอยยิ้มที่ผลิบานราวกับกลีบดอกไม้

“ในวันที่ท่าน..รักข้ายังไงล่ะคะ”

แซลัสขมวดคิ้วในทันที เขายิ้มเยาะก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของจานีค

“จานีค..มันน่าเสียดายที่มันคงไม่มีวันนั้นหรอก เพราะข้าไม่คิดที่จะรักเจ้าเลย..เจ้าจะมั่นคงทางการเงินและในตำแหน่งนักบุญหญิงของเจ้าต่อไป ส่วนข้าจะเชยชมร่างกายของเจ้าเมื่อไหร่ก็ได้ในช่วงเวลาที่ข้าต้องการ เราทั้งคู่ต่างได้ประโยชน์จากเรื่องนี้..ขอแค่เจ้าไม่พูดถึงเรื่องของความรัก แค่นั้นก็พอ”

นี่คงเป็นครั้งแรกที่จานีคไม่สามารถปั้นหน้ายิ้มเอาไว้ได้ด้วยซ้ำ เธอหุบยิ้มก่อนจะแค่นหัวเราะออกมาด้วยความนึกสมเพชตัวเอง

หากเขาตกหลุมรักง่ายๆ เขาจะเป็นคนสุดท้ายที่เธอต้องพิชิตได้อย่างไร เขาต้องใจแข็งและมีความยากที่มากมายในเรื่องความรู้สึกอยู่แล้วนี่

“ติ๊ง!!”

“คุณอยู่ในสภาพถูกล่อลวง!!”

จานีคยกมือขึ้นมากุมหัวใจของตัวเองในทันทีเมื่อข้อความสีแดงปรากฏขึ้นพร้อมกับบุรุษแปลกหน้าที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

“ขออภัยที่มาช้านะครับ พอดีว่าในตอนแรกข้าไม่คิดจะมาอยู่แล้ว แต่เพราะนี่คือคำสั่งขององค์จักรพรรดิ..ข้าถึงมาที่นี่..เชิญเถียงกันต่อได้เลยครับข้าจะนั่งฟังเฉยๆ”

เขานั่งลงข้างเธออีกฝั่งหนึ่งและสิ่งที่ทำให้จานีคแทบเสียสติคงเป็นกลิ่นกายที่หอมสะอาดของเขา

“..เลดี้หน้าแดงจังเลยนะครับ ไม่สบายรึเปล่า อยากให้ข้าช่วยไหม?”

 

ชื่อ ลีออน วอลต์

ค่าเสน่ห์ที่สามารถพิชิตใจได้ 120

พลังเวท ไม่จำกัด

พละกำลัง 90

ความฉลาด 100

ความหล่อ 100

 

ค่าเสน่ห์ที่สามารถพิชิตใจ ทำไมมันเกิน 100 ได้วะเนี่ย!! แล้วอาการหัวใจเต้นแรงพร้อมกับความร้อนทั่วทั้งร่างกายนี้มันคืออะไรกัน นี่เธอถูกล่อลวงซ้ำแล้วซ้ำเล่างั้นเรอะ!!

.

.

.

.

.

.

จบซีซั่น 1