27.เป็นอะไรไป

มาไคยืนอยู่ด้านหลังของท่านนักบุญหญิงจานีค จากมุมที่เขายืนอยู่นี้สามารถมองเห็นแววตาที่ไม่ประสงค์ดีนั้นได้อย่างชัดเจน เขาไม่ชอบขุนนางผู้นี้แต่ก็มิอาจปฏิเสธการเข้าพบนี้ได้เช่นกัน

ถึงเป็นเคาน์แต่ตระกูลดาโกแบทก็มีอำนาจมากพอสมควรในเรื่องของการค้า

เรือสำเภาทุกลำในจักรวรรดิแห่งนี้ล้วนแล้วแต่ติดชื่อของตระกูลดาโกแบทเอาไว้บนลำเรือทั้งนั้น เขาคิดว่าการที่ท่านนักบุญหญิงได้พูดคุยกับท่านเคาน์อาจจะส่งผลดีต่อตัวของท่านนักบุญหญิงเอง

แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้น เมื่อสายตาที่มองมามันเต็มไปด้วยความรู้สึกหยาบช้า!

จานีคยกแก้มน้ำชาขึ้นมาดื่มด้วยท่วงท่าที่สง่างาม เธอไม่มีร่องรอยของความหวั่นไหวใดๆ เลยถึงแม้ว่าจะนั่งตรงข้ามกับบุรุษที่ครองใจสตรีทั่วทั้งจักรวรรดิ..

“อย่างที่ท่านนักบุญทราบว่านอกจากราชวงศ์ ตระกูลไบร์ดัว ก็มีตระกูลดาโกแบทของข้าเท่านั้นที่เป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการในงานวันชาติครั้งนี้ และ..ข้าคือผู้สนับสนุนหลักของวิหาร..เม็ดเงินมหาศาลที่ข้าสั่งให้ช่างปูผนังและหินอ่อนทั่วทุกพื้นที่ของเรือนพักท่านนักบุญ ก็คือความคิดของข้าทั้งนั้น..ข้าเอ่ยมาเช่นนั้นท่านน่าจะพอเดาได้แล้วใช่ไหมครับว่าข้าหมายถึงสิ่งใด”

จานีคระบายยิ้มหวานให้กับท่านเคาน์ การที่เขามาหาเธอตั้งแต่เช้าตรู่แล้วหยิบยกเรื่องการเงินขึ้นมาพูดถึงเป็นอันดับแรกเท่านี้ก็พอจะบอกได้แล้วว่าสิ่งที่บุรุษรูปงามผู้นี้ต้องการจากเธอ น่าจะเป็น..การร่วมหลับนอนกับเขาสักสองสามครั้ง เพื่อแลกกับอำนาจที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยของนักบุญหญิง

จริงๆ ในใจอยากจะด่ากราดออกมาแบบสาดเสียเทเสียว่าเธอไม่ได้ขายร่างกายนี้เพื่อเงินนะไอ้คนหื่นกามแต่เพราะ..ข้อความที่เด้งอยู่ข้างหน้าต่างหาก

 

ชื่อฟลอยด์ ดาโกแบท

ค่าเสน่ห์ที่สามารถพิชิตใจได้ 60

พลังเวท 30

พละกำลัง 60

ค่าความฉลาด 100

ค่าความหล่อ 100

ค่าความร่ำรวย 89

 

ความหล่อเธอไม่เถียง เรื่องความรวยก็เถียงไม่ได้ แต่เรื่องนิสัยความมั่นหน้ามั่นใจของเขา จานีคไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่นัก เขาดูเหมือนท่านคาดินันอีกคนที่ต่ำช้าและ..ดูสนใจเรื่องบนเตียงมากเสียจนมันน่าเกลียด

“หากท่านเคาน์ไม่บอกกล่าวข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะเดาเรื่องที่ท่านเคาน์ต้องการได้อย่างไรกันคะ ตั้งแต่เล็กจนโตมีแต่ผู้คนด่าทอข้าเรื่องความไม่ทันคน ท่านเคาน์ได้โปรดเห็นแก่ความโง่เขลาของข้า บอกสิ่งที่ท่านต้องการมาเถิด”

แค่เห็นแววตานั้น ฟลอยด์ก็รู้แล้วว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ แต่ที่เธอแกล้งโง่เพื่อที่จะทำให้เขากล่าวเรื่องเช่นนั้นออกมาตรงๆ เพื่อสร้างความอับอายให้เขางั้นหรือ ดูจากที่เธอบอกให้เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา นั่นก็หมายความว่าเธอคิดจะปฏิเสธข้อเสนอของเขาแล้ว

นักบุญหญิงจานีค..ท่านคือสตรีที่งดงาม แต่เรื่องการแกล้งโง่ท่านทำได้ห่วยมากพอสมควร

หลังจากที่เคาน์ดาโกแบทล่วงรู้คำตอบในใจแล้วว่าเขาไม่สามารถใช้หน้าตาและเงินทองมายั่วยวนนักบุญหญิงคนใหม่ได้ เช่นนั้นเขาจึงพุ่งเป้าไปที่อัศวินศักดิ์สิทธิ์แทน

“ข้าแค่แวะมาเยี่ยมเท่านั้น เผื่อวันข้างหน้าเราจะได้ทำงานร่วมกันอย่างไม่ติดขัด ยกตัวอย่างเช่นในวันพิธีสถาปนาองค์รัชทายาทที่จะจัดขึ้นในอีกห้าเดือน..หากพวกเจ้าต้องการอำนาจของดาโกแบทในการลงนามเพื่อยอมรับองค์จักรพรรดิองค์ใหม่ เจ้า..อัศวินศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสามารถพานักบุญหญิงไปเข้าพบข้าเป็นการส่วนตัวได้เลยนะ..ข้ายินดีต้อนรับ”

มาไคไม่ได้อยู่ในสถานะจะมีปากเสียงกับเคาน์ผู้เรืองอำนาจ เขาจึงก้มหน้าลงโดยไม่กล่าวคำใดออกมา

“เช่นนั้นพบเจอกันที่ห้องประชุมนะครับท่านนักบุญหญิง..หรือหากเปลี่ยนใจอยากรู้จักข้ามากกว่า ข้าพักอยู่ที่นี่อีกคืน ประตูห้องของข้านั้นกลอนมันไม่ค่อยดีเท่านั้นแค่ท่านผลักเข้าไปเบาๆ เกรงว่าประตูนั้นคงจะเปิดอ้าออกเพื่อให้ท่านได้เข้าไป..”

จานีคแย้มยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มนั้นไปไม่ถึงดวงตาด้วยซ้ำ บ่งบอกว่าเธอไม่คิดจะไปหาเขาที่ห้องอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว

เขาเสนอให้ขนาดนี้แล้ว หากไม่สนใจก็ช่างปะไร เป็นสตรีที่สวยมากเรื่องนั้นไม่เถียงหรอก ตอนที่เขาหนุ่มๆ เขาเองก็นอนกับสตรีมามากมายแต่ยังไม่มีสตรีคนไหนที่งดงามได้เทียบเท่าความงามบนใบหน้านั้น..

“...ให้โอกาสอีกหน่อยก็แล้วกัน บางทีข้าควรรอคอยให้ความคิดของท่านนักบุญหญิงตกผลึกซะก่อน นางอาจจะเขินอายอัศวินผู้นั้นจึงไม่กล้าพูดความในใจออกมา จริงๆ นางอาจจะตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบแล้วก็ได้..ปากแข็งจังเลยนะ หึหึหึ”

เคาน์ดาโกแบทเดินพึมพำไปตามทางเดินอย่างอารมณ์ดี แตกต่างจากไมเนอร์ที่กำลังเดินออกมาจากห้องพักของเขาอย่างสิ้นเชิง

บนโลกใบนี้มันจะมีอะไรน่าอึดอัดใจ เท่ากับการอยู่ใกล้สตรีที่เขารู้สึกดีด้วยแต่ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้ เพราะไม่อยากแย่งชิงเธอมาจากมาไค.. เกิดมาไม่เคยรู้สึกแย่แบบนี้เลย..

“ท่านแกรนด์ดยุค..”

เสียงนั้นทำให้ไมเนอร์หยุดฝีเท้า เมื่อเขาหันหลังกลับไปก็พบเจอกับท่านนักบุญหญิงที่กำลังเดินมาทางเขา ที่ด้านหลังของหญิงงามคือมาไคที่มีสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม

“โชคดีจังเลยนะคะที่ข้าออกมาพอดี เราเลยได้เดินเข้าไปในการประชุมพร้อมกับ ข้าประหม่าพอสมควรเลยค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นบางอย่างที่ข้าควรกระทำ ข้าจะต้องไม่หลบหนีมันอีก..”

หากเขาได้ยินไม่ผิด เธอกำลังบอกว่าจะเข้าประชุมอย่างนั้นหรือ?

ภาพเรื่องเมื่อวานเวียนกลับมาอีกหน ถึงภาพที่เราทั้งคู่กำลังทำในเรื่องน่าละอายในห้องประชุม

ความกล้าหาญของท่านจานีคน่านับถือยิ่งนัก และเขาเองก็ควรจะเก็บซ่อนทุกความรู้สึกเอาไว้ให้มิดชิดเช่นเดียวครับ

“ครับ ในนามของแกรนด์ดยุคแห่งไบร์ดัว ข้าจะปกป้องท่านนักบุญหญิงเอง”

รอยยิ้มของจานีคค่อยๆ จางหายอย่างช้าๆ เมื่อเธอมองเห็นท่าทีเย็นชาราวกับคนที่ไม่รู้จักกันของท่านไมเนอร์

นี่เธอทำอะไรผิดงั้นเหรอ ทำไมอยู่ๆ เขาถึงทำท่าทางเหมือนกับว่าเราคือคนแปลกหน้าอะไรแบบนั้น..

ทั้งๆ ที่เมื่อคืนมันดีมาก เขาไม่ได้คิดหรือว่ารู้สึกแบบเดียวกันงั้นเรอะ!!

ผู้ชายในเรื่องนี้มันเป็นอะไรกันหมดนะ คนที่เคยแนบชิดมาทำเย็นชา ยังจะมีคนที่อ่อยแทบตายก็ไม่ยอมทำ แล้วที่เจอบ่อยหน่อยก็คนที่อยากทำกับเธอแทบบ้าแต่ไม่รู้สึกอะไรเลย ต้องการแค่เรื่องบนเตียงเพียงอย่างเดียวเรื่องหัวใจไม่ขอข้องเกี่ยว

จานีคกลอกตามองบน เธอเชิดรั้นใบหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วเดินผ่านท่านแกรนด์ดยุคไมเนอร์ไปในทันที

เขาเชิดใส่เธอได้คนเดียวรึไง เธอเองก็เชิดใส่เขาได้เหมือนกันนั่นแหละ!!