28.ต่างก็สำคัญ

มาไคเผลอยิ้มที่มุมปาก เมื่อเขามองเห็นริมฝีปากที่เชิดรั้นขึ้นเล็กน้อยของท่านจานีค หลังจากอยู่ด้วยกันมาสักระยะมันทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่าช่วงเวลานี้ คงกำลังมีเรื่องอะไรสักอย่างที่ทำให้ท่านจานีคไม่พอใจ และไอ้เรื่องที่ว่านั่นก็ยืนทึ่มอยู่เบื้องหน้าของเขา

หรือไม่..บางทีเขาควรจะพูดคุยกับพี่ชายให้รู้เรื่อง เพราะตัวของไมเนอร์ก็คงแบกความรู้สึกผิดเอาไว้เช่นเดียวกัน กับเขาท่านจานีคเป็นผู้ออกปากพูดคุยแต่กับไมเนอร์ที่ไม่ได้อยู่กับท่านจานีคตลอดเวลา..คงเป็นหน้าที่ของเขาสินะที่จะต้อง..พูดคุยกับพี่ชายให้เข้าใจ

“บังเอิญจังเลยนะครับท่านนักบุญ..เรากำลังจะมุ่งหน้าไปที่ห้องประชุมเหมือนกันพอดีเลย หากว่าท่านไม่รังเกียจเช่นนั้นเข้าไปในนั้นพร้อมกันกับข้าดีไหมครับ”

จานีคที่กำลังนึกโกรธทั้งไมเนอร์และมาไค เมื่อเธอมาเจอคนน่ารำคาญอย่างเคาน์   ฟลอยด์ ใจจริงเธออาจจะด่าเขานะ แต่..การใจร้อนไม่ใช่เรื่องที่ดี อีกทั้งในอนาคตเขาคือหนึ่งในตัวละครที่เธอต้องพิชิตใจด้วยนะสิ

“ด้วยความยินดีค่ะท่านเคาน์”

ฟลอยด์ยิ้มหน้าระรื่น ไม่เสียแรงจริงๆ ที่เขามาดักรออยู่ตรงนี้ บรรยากาศระหว่างท่านนักบุญหญิงและท่านแกรนด์ดยุคไม่ดีเท่าไหร่นัก นี่คือโอกาสเหมาะเจาะที่หาไม่ได้ง่ายๆ เพราะงั้นฟลอยด์จึงรีบเสนอตัวออกมาเพื่อที่จะเชื้อเชิญให้เธอเดินไปพร้อมกันกับเขา

“ที่เมืองหลวงมีร้านเค้กเปิดใหม่ด้วยนะครับ ข้าไม่ทราบว่าท่านนักบุญชื่นชอบเค้กแบบไหน อีกทั้งเรื่องน้ำชาอีก ข้ามีใจอยากมอบของฝาก แต่ไม่อยากส่งมอบของที่ท่านไม่ชอบให้ แน่นอนว่ามันอาจจะสร้างความประทับใจให้ท่านได้ แต่ข้าอยากจะได้มากกว่าการสร้างความประทับใจ ข้าอยากให้ท่าน..รับรู้ว่าตัวเองถูกเอาใจใส่ต่างหาก..”

เธอกำลังอารมณ์ไม่ดี แต่อย่างน้อยคำพูดหวานๆ ที่ไม่จริงใจของเคาน์ฟลอยด์ก็ทำให้จานีคใจเย็นลงมาหน่อย ริมฝีปากของเธอยกสูงขึ้น

“ข้าไม่ได้อยากได้ของฝากค่ะ แต่ตรงกันข้ามเลยหากว่าท่านเคาน์พาข้าแอบหนีไปทานเค้กที่ร้านนั้น ข้าอาจจะมองว่านั้นคือการเอาใจใส่ก็ได้นะคะ”

เธอขยิบตาให้เขาก่อนจะหันไปมองทางอื่นเพื่อกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้

นี่มันผิดแผนไปหน่อย แต่ก็ถือว่านี่คือจุดประสงค์เดียวกัน

“หากไม่ติดเรื่องงานข้าจะพาท่านหนีไปในตอนนี้เลย..แต่อาจจะต้องเปลี่ยนชุดสักหน่อยเพราะชุดพิธีการของท่านมันโดดเด่นและแผนการหลบหนีของเราอาจจะถูกจับได้อย่างง่ายดายเกินไป..”

จานีคเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม ในฤดูกาลนั้นถึงไม่มีสตรีคนไหนได้แต่งงานเลย..หน้าตาคือส่วนหนึ่งที่ดึงดูดใจแต่การพูดของเขาคืออีกส่วนที่ทำให้เขารู้สึกมีเสน่ห์มากเหลือเกิน

ระดับค่าเสน่ห์ที่ต้องพิชิตใจของเขาคือ 60 นั่นไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆ เลยแฮะ อีกทั้งในตอนนี้เธอต้องพิชิตใจของท่านไมเนอร์ผู้นั้นมาเสียก่อน..ความยากของเกมนี้คือเธอจะไม่สามารถพิชิตใจตัวละครที่ 3 ได้เลยหากว่าตัวละครที่ 2 ยังไม่สามารถพิชิตใจได้

“ค่ะ..หากท่านเคาน์พาข้าหนีในยามนี้ ข้าจะไม่ลืมอย่างแน่นอนว่าจะต้องเปลี่ยนชุดก่อน..”

สายตาของเขากวาดผ่านร่างกายเธออย่างช้าๆ ทำให้จานีครู้สึกเหมือนถูกกลืนกินด้วยความปรารถนาที่แรงกล้าของเขา

หากไม่ต้องคิดถึงเรื่องการพิชิตใจหรือเรื่องที่ต้องเอาชนะตัวละครในเกมนี้ บางทีเธอเองก็อยากจะลองเล่นสนุกกับบุรุษรูปงามอย่างเขาดูเหมือนกัน

มีคนบอกว่าเขาคือมหาสมุทรที่พร้อมจะกลืนกินเรือลำเล็กที่เคลื่อนตัวออกจากฝั่ง แต่ถึงอย่างนั้นในใจของจานีคก็ไม่ได้นึกกลัวเลยสักนิดเดียว

 

มาไคจับลงบนไหล่ของพี่ชายเอาไว้ เมื่อท่านจานีคและท่านเคาน์ดาโกแบทเดินเคียงคู่กันอยู่ด้านหน้า แน่นอนว่าเขาได้ยินคำกล่าวหยอกล้อนั่นอย่างชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นมาไคคิดว่าท่านเคาน์ไม่น่าจะกล้าทำอะไรท่านจานีคที่นี่หรอก หมอนั่นทำได้แค่หยอกล้อกับท่านจานีคของเขาเท่านั้น และในตอนนี้คือโอกาสอันดีที่เขาจะพูดคุยกับพี่ชาย..

“ข้ารู้ว่าพี่กำลังทำตัวเหมือนท่อนไม้เพราะพี่ไม่อยากแย่งชิงท่านจานีคไปข้าใช่ไหม”

ไมเนอร์ไม่หันหน้าไปมองหน้าของน้องชายด้วยซ้ำ

“คิดมากเกินไปแล้วมาไค..ข้าไม่ได้..”

“พี่เองก็ห้ามใจไม่ไหวหรอก ต่อให้เป็นพี่ก็ห้ามใจไม่ให้ชอบท่านจานีคได้หรอก ข้าเชื่อว่ามันเป็นเช่นนั้น..และไมเนอร์ ท่านจานีค นั้นทั้งสูงส่งและงดงามมากเพียงนั้น นางเลอค่าเกินกว่าที่จะเป็นของใครคนใดคนหนึ่ง ข้าเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับพี่ แต่ที่เรารู้สึกไม่เหมือนกันคือข้าไม่ต้องการครอบครองนาง และนางไม่ใช่ของข้าเพียงผู้เดียว จงรักและภักดีโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน..ไม่ใช่สิ ข้าหมายถึงหากเรารักนางเช่นนั้นเราก็จะได้ความรักจากนางเป็นการตอบแทน..ท่านจานีคน่ะต้องการพี่นะ..”

มาไคขยับไปใกล้ๆ พี่ชายของเขาอีกหน่อย เพราะเรื่องที่เขาจะพูดออกไปต่อจากนี้มันคือเรื่องลับที่ไม่ควรให้ใครได้ยืน

“คืนนี้ข้าจะพาท่านจานีคไปที่พระราชวัง อยู่ที่นั่นจนกว่างานวันชาติจะจบแล้วค่อยพานางกลับมาที่นี่ พี่เองก็ไปด้วยกันเถอะ..ไปดูแลรับใช้ท่านจานีคด้วยกัน เพราะเมื่องานวันชาติจบลงพี่เองก็ต้องกลับไปดูแล         แกรนด์ดัชชีเหมือนกัน..”

คำกล่าวที่แสนยืดยาวของน้องชาย ทำให้ไมเนอร์หยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดิน

ในหูเขา สิ่งที่กำลังดังก้องอยู่คือ ตัวเขาเองก็มีสิทธิ์ที่จะรักท่าน  จานีคเช่นเดียวกัน เขาเองก็สามารถรักนางได้..โดยที่ไม่ทำผิดต่อน้องชาย

“เจ้าจะไม่เป็นไรจริงๆ อย่างนั้นหรือ พี่หมายถึงหากว่าพี่รัก...ท่านจานีค”

มาไคกลั้วหัวเราะในลำคอ

“ไม่เป็นไรเลยครับ ทั้งพี่และท่านจานีคต่างก็สำคัญกับข้าด้วยกันทั้งนั้น..ทำตามใจที่พี่คิดเถิด..”

 

“ตื้ง!!”

“ยินดีด้วยค่ะ คุณผู้เล่นสามารถพิชิตใจ ตัวละคร แกรนด์ดยุคไมเนอร์ ไบร์ดัวได้แล้ว ค่าเสน่ห์ปัจจุบันของคุณผู้เล่นคือ 45”

ปลดล็อคการทำเควสพิเศษ!

 

จานีคขมวดคิ้วเล็กน้อยกับข้อความที่เด้งขึ้นมาไม่หยุดหย่อน เธองงตรงที่อยู่ๆ ก็สามารถพิชิตใจของท่านไมเนอร์ได้เฉยเลย เมื่อหันกลับไปด้านหลังก็ไม่เจอสองพี่น้องนั่นเลยไม่รู้ว่าพวกเขาพูดคุยกันอยู่ที่ไหน..แต่เรื่องที่พูดคุยนั้นจะต้องเกี่ยวกับเธออย่างแน่นอน

“นั่งตรงนี้ดีกว่านะครับท่านนักบุญหญิง นั่งข้างๆ ข้าได้เลยครับข้าจะดูแลท่านเอง..”

ฟลอยด์กล่าวเสียงดัง พร้อมกับลากเก้าอี้ออกเพื่อให้จานีคนั่งลงข้างๆ เขา

โปรดระวังการถูกล่อลวง

จานีคตัวสั่นเล็กน้อย เมื่อสายตาของท่านคาดินันแซลัสจ้องมองเธออย่างเข้มข้น มันเต็มไปด้วยความกดดันที่แทบจะหายใจไม่ออกเลย