29 - เลวก็มีหัวใจ

กรงรักในมือซาตาน

ตอนที่ 29

(เลวก็มีหัวใจ)

"ใครเป็นคนทำสะอาดห้องของนายหญิง" ใบหน้าเคร่งขรึม น้ำเสียงกร้าวดุดัน เอื้อนเอ่ยต่อเหล่าบริวารที่ยืนก้มมองต่ำเรียงหน้ากระดาน เพราะเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้หญิงของนายเหนือหัวนั้นได้รับบาดเจ็บเลือดตกยางออก

"ดิฉันกับซาติย่าค่ะ" หญิงรับใช้ที่ได้รับมอบหมายยกมือเสนอตัว เพราะเธอคือคนที่ทำความสะอาดห้องนั้นจริง ๆ

"ทำงานภาษาอะไรทำไมในห้องของฟาตินยังมีเศษแก้วแหลมคมอยู่บนพื้นพรม จนเธอเหยียบย่ำได้รับบาดเจ็บเพียงนี้!!" อานัสตะเบ็งเสียงแข็งดังลั่นก้องกังวานทั่วคฤหาสน์ต่อว่าด้วยความเกรี้ยวโกรธ กล่าวตำหนิอย่างดุดัน น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแทบเฉือนคนฟังให้สั่นกลัว

"ดิฉันทำความสะอาดอย่างดี มั่นใจว่าไม่มีอะไรที่เป็นดั่งนายท่านว่าแน่นอนค่ะ ดิฉันกับซาติย่าสาบานได้ค่ะ"

"จริงค่ะนายท่านพวกเราทำจนสะอาดเรียบร้อยจริง ๆ ค่ะ"

หญิงรับใช้ทั้งสองคนเข่าทรุดกับพื้น โค้งตัวก้มหัวอย่างหวาดกลัว รีบบอกเล่าในสิ่งที่กระทำด้วยความมั่นใจ แต่ตอนนี้ผู้เป็นนายกลับไร้ความเชื่อมั่นในสิ่งที่หญิงรับใช้กล่าวอ้าง

"ทำงานได้สะเพร่าขนาดนี้ ก็ไม่ควรที่จะได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป และต้องได้รับโทษหนัก" อานัสว่าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"นายท่านโปรดให้อภัยพวกเราด้วย พวกเราสาบานได้ว่าทุกอย่างในห้องนายหญิงเรียบร้อยและสะอาดจริง ๆ นะคะ"

"นายท่านได้โปรดอย่าลงโทษหรือขับไล่พวกเราไปเลยนะคะ...โปรดเห็นใจพวกเราด้วยเถิด พวกเราไร้ญาติไม่มีที่ไปแล้ว ฮึก ๆ"

หญิงรับใช้ทั้งสองคนร่ำไห้อย่างน่าเวทนา ยิ่งวาจาของผู้เป็นนายดุดันยิ่งทำให้พวกเธอสั่นกลัว อาศัยชายคามาแต่ยังวัยเยาว์ด้วยความภักดี แต่กลับถูกตำหนิต่อว่าทั้งที่ยังไม่รู้ทำความผิดอะไร

"บกพร่องต่อหน้าที่ ยังมีหน้ามาอ้อนวอนเรา...เอาสองคนนี้ไปลงโทษที่เรือนมืดแล้วก็ให้พวกนางออกจากคฤหาสน์ของเรา!"

"ไม่นะคะนายท่าน...อย่าลงโทษพวกเราด้วยเรือนมืดนั่น"

"ขอร้องล่ะคะ จะเอาพวกเราไปสาบานที่ไหนก็ได้ ไม่ได้ทำแบบนั้นจริง ๆ"

อานัสออกคำสั่งเข้มดุ สีหน้าแดงก่ำโกรธจัดอย่างไม่คิดปรานีต่อบทลงโทษที่สั่งการออกไป แม้พวกเธอจะกอดเข่าก้มกราบอย่างวิงวอนทั้งน้ำตาเพียงใดก็ตาม เขาก็ไม่เห็นใจแม้แต่น้อย

((โรคหมาบ้ากำเริบหรือไง))

เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้น ทำให้อานัสและเหล่าบริวารกรูหันมองเป็นสายตาเดียว

"หัดฟังเหตุผลเสียบ้าง ไม่ใช่เอะอะอ้างแต่จะใช้อำนาจบ้า ๆ นั่น พวกเธอก็คนเหมือนกัน" ฟาตินที่ได้ยินเสียงดังลั่น ความสงสัยทำให้เธอสั่งฮาน่ากับซาดียะห์พาลงมาดูให้รู้

"เท้าเจ็บลงมาทำไม?" อานัสเอ่ยถามพลางมองหน้าฟาตินเรียบนิ่ง

"นายหญิงคะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรจนนายหญิงได้รับบาดเจ็บจริง ๆ นะคะ ฮึก ๆ" หญิงรับใช้ที่ถูกต่อว่า พวกเธอจนปัญญาจนต้องหาที่พึ่งพิง คลานเข่ากอดขาฟาตินและอีกคนจับมือเงยหน้ามองอย่างวิงวอนขอความช่วยเหลือทั้งหยาดน้ำตา

"ปล่อยเธอ!!" อานัสออกคำสั่งเสียงกร้าว เพราะห่วงใยเท้าที่ได้รับบาดเจ็บจะฉกรรจ์

"หยุดบ้าได้แล้วท่านอานัส! หัดใช้เหตุผลเสียบ้าง ไม่ใช่อะไรก็ใช้แต่กำลังบ้าอำนาจแบบนี้!" ฟาตินต่อว่าทำให้อานัสนั้นยิ่งเกรี้ยวโกรธหนัก เหมือนถูกหักหน้าต่อเหล่าบริวารที่อยู่ในอาณัติ

"นายหญิงคะ อย่าเถียงนายท่านเลยนะคะ" ฮาน่าจับแขนนายหญิงพร้อมเอ่ยคำอย่างเตือนสติ

"มั่นคือความจริง นายของพวกเธอไม่เคยฟังอะไรจากใคร นอกจากตามใจตัวเองจนติดเป็นนิสัย" ฟาตินยังคงใจกล้าต่อว่าเขาต่อ

"ฟาติน!!" อานัสขบฟันแน่นกำมือจนเกร็งเส้นเลือดปูดนูนเต็มหลังมือและลำแขน

"เอาสิ! ตบเลย! หรือไม่ก็เอามีดมาแทงให้ตายไปเลย ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่เจ็บทรมานอีก" เธอท้าทายอย่างไม่คิดกลัว เมื่ออานัสง้างฝ่ามือหนาตั้งท่าจะตบหน้าเธออย่างที่เคยทำ

"พาฟาตินขึ้นห้องไป และถ้าเราไม่อนุญาตห้ามพาเธอลงมา เด็ดขาด!!" อานัสหันหลังและออกคำสั่งต่อหญิงรัยใช้คนสนิทของเธอ

"นายหญิงขึ้นห้องเถอะค่ะ" ซาดียะห์เอ่ยชวนอย่างสั่นกลัว นายเหนือหัวที่ท่าทางดุร้ายอย่างกับพญาราชสีห์ที่กำลังคำรามเสียงดัง

"ฮือ ฮือ นายหญิงช่วยพวกเราพี่น้องด้วย เราบริสุทธิ์ไม่ได้ประสงค์ร้ายจริง ๆ นะคะ" ซาติย่าวิงวอน สายตาเงยมองอย่างร้องขอความช่วยเหลือ

"ท่านอานัส..."

"ขึ้นห้องไป!"

ยังไม่ทันที่ฟาตินจะเอ่ยต่อ คำสั่งดุดันก็หลุดจากชายปากร้ายเสียก่อน พร้อมแววตาแข็งกร้าวขอบตาแดงก่ำจ้องมองมายังเธออย่างข่มขู่....

"บ้าอำนาจ!! ทำตัวอันธพาลไร้เหตุผล ไอ้คนเลวไร้หัวใจ!" ฟาตินที่เหลืออดด่าทออย่างไม่คิดเกรงกลัว เธอยืนเต็มความสูงด้วยความพยายาม มีหญิงรับใช้สองคนคอยประคองไว้มั่นไม่ห่างอย่างห่วงใย

เพี๊ยะ!!.....เพียงสิ้นคำพูดแทงใจ ฝ่ามือใหญ่ของอานัสก็ปะทะกับใบหน้าสวยทันที เมื่อเขานั้นไม่สามารถควบคุมและเก็บกลั้นอารมณ์ร้ายไว้ได้ ร่างกายบอบบางถึงกับเอนถลาโซนเซดีที่ฮาน่ากับซาดียะห์รับไว้ทันท่วงที เหล่าบริวารที่อยู้รายล้อมต่างสั้นกลัวรีบก้มหน้ามองพื้น ตกใจไม่น้อยต่อสิ่งที่เห็น

"ฮึก ฮึก นายหญิง" หญิงรับใช้สองพี่น้องร่ำไห้ไม่ขาดสาย นึกสงสารฟาตินจับใจเมื่อตอนนี้ใบหน้าของเธอเกิดรอยแดงของนิ้วมือใหญ่ทั้งห้า

"เหอะ!..." ฟาตินค่อย ๆ หันหน้าคืนกลับมา แค่นเสียงในลำคออย่างยะเยือก แสดงสีหน้าอย่างคนด้านชา จ้องมองสบตาคนที่ยืนขบกรามแน่นอย่างเกรี้ยวโกรธไม่กลัวเกรงใด ๆ

"..........." มุมปากสวยที่มีเลือดสีแดงไหลซึม การลงแรงมือที่พลั้งเผลอทำให้อานัสหัวใจสั่นไหวไม่น้อย แต่ก็ยังคงนิ่งและแสดงสีหน้าเย็นชาต่อหน้าบริวาร เพราะไม่อยากให้ดูอ่อนแอพานเสียการปกครอง

"ไอ้คนป่าเถื่อน!" ฟาตินด่าทอเสียงแข็ง

"นายหญิงคะ" ซาดียะห์ที่เห็นแววตาและสีหน้าของฟาติน จับแขนเธอเขย่าเบา ๆ อย่างย้ำเตือนในคำพูด

"คนไม่มีเหตุผล!!" ฟาตินยังคงด่าต่อไม่ยอมปรน

"ทุกคนออกไปให้หมด และเอานางสองคนนี้ไปขังไว้เรือนมืด" อานัสออกคำสั่งน้ำเสียงหนักแน่น แต่สายตากลับจ้องใบหน้าสวยที่มุมปากมีเลือดไม่ห่างสายตา

"ไม่นะคะนายท่าน..."

"นายหญิง ฮือ ฮึก ฮือ"

หญิงสาวรับใช้สองคนถูกดึงตัวออกไปตามคำสั่ง พวกเธอร่ำไห้อย่างน่าสงสาร ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้แต่กลับไม่สามารถเรียกร้องความเห็นใจจากผู้เป็นนายได้เลย

"ถึงเราจะเลวในสายตาเธอ แต่เราก็มีหัวใจ! .... แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่รู้ว่าเธอเป็นต้นเหตุให้พี่สาวที่รักของเราตาย!"

"///////"