พิเศษ : รักไปแล้ว

พิเศษ : รักไปแล้ว

"ท่านอานัส!! อย่ามาแสร้งนะคะ มาอธิบายเดี๋ยวนี้เลย!"

"โอ๊ะ ๆ ๆ เจ็บ ๆ นี่ถึงขั้นทำร้ายร่างกายผัวเลยเหรอ....กล้าเกินไปแล้วที่รัก"

เธอทุบตีลงอกของเขาเร็วถี่อย่างเจ็บใจ พูดพร่ำออกไปอย่างเหลืออด พร้อมกับม่านน้ำตาที่เอ่อคลอ และเริ่มรินไหลเป็นสายไม่หยุดหย่อน

เขาไม่ต้องพูดมาก เธอก็พอจะเดาเรื่องราวออกแล้วว่ามันคืออะไร แค่อยากจะฟังมันให้ชัดเจนก็เท่านั้น ว่าสิ่งที่เธอคิดมันคือความจริงที่เขาเสแสร้งแกล้งเธอ

"ท่านมันคนเจ้าเล่ห์ คนหลอกลวง มาเล่นกับความรู้สึกกันแบบนี้ได้ยังไง ทำไมถึงได้ใจร้ายไม่จบไม่สิ้น อึก อึก ทำไมใจร้ายแบบนี้ ฮือ~~~รู้ไหมว่าเป็นห่วงแค่ไหน เจ็บหัวใจจะตายอยู่แล้วรู้บ้างไหม ฮึก อึก ฮือ~~"

เธอยังคงทุบตีเขาเรื่อยไป พูดพร่ำพรรณนาทั้งน้ำตา จนเขาต้องรีบกอดเธอไว้แน่นอย่างห้ามปราม ไม่อย่างนั้นเธอคงทุบเขาไม่หยุด

"รักเราไหม"

"ไม่รักจะมาทนดูแล มาอยู่แบบนี้ทำไม...ท่านมันใจร้าย คนผีทะเล ฮือ~~ไม่ต้องมากอด! ปล่อยฟาตินเดี๋ยวนี้! ปล่อยเลย!"

เธอพยายามดีดดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเขา แต่ว่ายิ่งดิ้นเท่าไหร่เขานั้นกลับยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม

"จะปล่อยเมียตัวเองไปได้ยังไงกันล่ะ กว่าจะมาอยู่แบบนี้ กว่าจะได้รับรักมันยากแค่ไหน ปล่อยไปก็บ้าแล้ว"

เขาหอมลงหัวเธออย่างแสนรัก กอดเธอจนแน่นอย่างคนคิดถึง 

เขาต้องใช้ความพยายามร่วมสัปดาห์ กับการแสดงว่าจำเธอไม่ได้ ต้องคอยแอบกอดแอบหอมยามเธอหลับ อยากกระชับความสัมพันธ์ให้แนบแน่น แต่ก็ต้องบอกตัวเองว่าอดทนไว้ ถ้าอยากได้ยินคำรักต้องอดทนให้ได้ 

ทุกคนรู้ดีว่าเขาจดจำได้เมื่อไม่นานมานี้ ทุกอย่างล้วนเป็นคำสั่งทั้งนั้น จึงไม่มีใครกล้าปริปาก แม้จะอยากบอกนายหญิงแค่ไหนก็ตามที เพราะคนที่อยู่เคียงข้างและได้เห็น ว่าเธอน่าสงสารแค่ไหนตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ต้องอดหลับอดนอนเพื่อดูแลเขา เฝ้าเขาแทบทุกเวลานาทีไม่ห่างกาย ทั้งที่ผู้เป็นนายต่อว่าเธอให้เจ็บปวดหัวใจ เธอก็เลือกที่จะไม่ทิ้งเขาไปไหน

"ไม่ต้องมาพูดดี ต่อไปนี้ฟาตินจะไม่รักท่านแล้ว...ปล่อยค่ะ!" 

เธอพูดออกมาทั้งน้ำตา พยายามออกแรงทั้งหมดที่มีเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการอ้อมกอดของเขา

"ไม่รักก็ช่าง...ไม่รักเดี๋ยวจับขังใส่กรงซะดีไหม หื้ม...ฟอด~~"

"อ๊าย!! คนเจ้าเล่ห์ อย่ามาชีกอนะ!"

เขาพูดหน้าตายด้วยความเจ้าเล่ห์ยียวน ก่อนจะหอมแก้มซ้ายและแก้มขวา ตามด้วยจูบซับลงเรียวปากสวย จนเธอนั้นร้องโอดครวญต่อว่า แต่คนหน้ามึนก็ไม่สนใจ ยังคงกกกอดเธอไว้แนบอกเหมือนเดิม กระชับอ้อมกอดเธอแน่นด้วยความโหยหา

"อย่างอนเลยนะฟาติน...คิดถึงมากรู้ไหม? ตั้งแต่ที่ปล่อยให้ห่างกาย ไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่คิดถึง...อย่าทิ้งผู้ชายเลว ๆ คนนี้อีกได้ไหม...ต่อไปจะรักเพียงฟาตินคนเดียว เพราะรู้แล้วว่าการที่ไม่มีฟาตินเคียงข้าง มันเจ็บปวดทรมานแค่ไหน"

เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น คำพูดที่เปล่งออกมาทำให้ฟาตินนั้นกอดเขาตอบ เธอซบหน้างอกแกร่งของเขา ปรายสายตามองคนตัวโตที่กกกอดเธอไว้ และค่อย ๆ เอื้อมมือลูบแก้มของเขา

"รักไปแล้ว...จะให้หนีไปไหนได้ นอกจากท่านจะไล่และผลักไสให้ออกไปเอง"

เธอพูดด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา ไม่คิดว่าจากเส้นขนานที่ไม่คิดจะบรรจบกัน บัดนี้กำลังผันแปรมาเป็น....

เส้นตรงเพียงเส้นเดียว

"ไม่มีวันนั้นแน่นอน...ขอบคุณนะที่ดูแลมาตลอดหลายเดือน และขอโทษที่จำไม่ได้ตั้งนาน"

"ไม่เป็นไรค่ะ...เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ"

"อานัสรักฟาติน"

"ฟาตินก็รักท่านค่ะ"

คำพูดและการเริ่มต้นใหม่ แววตาหวานซึ้งที่มองสบตากัน เหมือนมันเป็นแรงดึงดูดมากมายมหาศาลให้เข้าหา เรียวปากหนากับกลีบปากอิ่มบรรจบกัน จูบซับความรักทั้งหมดที่พยายามสื่อออกมา ร่างกายหนากำยำผลักดันร่างกายของฟาตินให้นอนราบกับที่นอน

ทั้งสองคนจูบตรึงกันอย่างโหยหา มือหนาเริ่มเลื้อยลูบคลำไปตามลำตัวและเนื้อผิวกายสาว  จนเสื้อผ้าที่คลุมกายของเธอหลุดร่วง เผยให้เห็นเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่า และตามด้วยของเขาที่ถอดออกตามมา

"สวย คิดถึงที่สุดเลย...ตอนนี้สถานะเปลี่ยนไปแล้ว ทุกอย่างที่จะทำนับจากนี้ เพราะรักล้วน ๆ เข้าใจไหม?"

"เข้าใจค่ะ"

เขาทาบทับร่างกายของเธอแล้วพร่ำบอก เธอพยักหน้าตอบรับอย่างว่าง่าย เพราะหัวใจมันย้ำเตือนความรู้สึกได้ดีแล้ว

ทุกอย่างเอื้ออำนวยต่อการกระทำ ใบหน้าคมสากดอมดมไปตามซอกคอ สองมือของคนทั้งสองสอดประสานกัน เนื้ออิ่มสองข้างเบียดเสียดกับผิวกายแกร่ง ทุกอย่างในร่างกายกำลังร้อนรุ่ม

"อ่า อื้ม” เสียงหวานเปล่งออกมา เมื่อลิ้นสากตวัดหนยอกเย้ากับยอดปทุมถัน

เสียงดูดดึงสองเต้าอิ่มดังขับขานในห้อง ยิ่งเขาครอบครองดูดดึงมากเท่าใด ยิ่งทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ไหว ความสาวกลางกายก็เริ่มผลิตสารที่เอื้อต่อการสอดใส่มากขึ้น

กลีบปากหนาบดจูบเร่าร้อน จนร่างอวบอิ่มไม่อาจทานทนได้ไหวกับความช่ำชองต่อการเริงรักของเขา

 “อื้ม” เสียงครวญหวานในลำคอเอื้อนเอ่ย เมื่อปากหนาครอบครองยอดถันที่ตระหง่านท้าทายสายตา จนชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะดูดดึงฉกชิมความอวบอิ่มที่เต็มปาก มืออีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่างเว้น บีบเคล้นเต้าอวบอิ่มอย่างสนุกมือ

เมื่อเพียงพอต่อการหยอกล้อเนินอกอวบ ความเป็นชายที่พร้อมระเริงบทรักที่เร่าร้อนถูไถหัวบานกับร่องความสาวที่ชื้นแฉะ

“อึก อื้อ”

“แน่น...ซี๊ด”  

ตัวตนมุดเข้าไปในกายสาวด้วยความยากลำบากเหมือนดั่งครั้งแรกที่เป็นของกันและกัน คงเพราะเวลาที่นานมากทำให้ความกระชับของความสาวมีมากขึ้น แต่มันก็ผ่านพ้นไปด้วยดี  

ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ ค่อยๆ ไล่ระดับความเร็วในการสวนเอวขึ้นเรื่อย ๆ จากช้าค่อยขับเคลื่อนเป็นเร็วและถี่ เขาสับสวนเอวกระแทกเข้าออกด้วยความเสน่หาต้องการ กระแทกเน้น ๆ ช้า ๆ สลับกันไปมามันทำให้หญิงสาวนั้นจุกท้องน้อยแทบทุกจังหวะ

"อ่า โอ้...ฟิต แน่นเหลือเกิน...จะทนไม่ไหวแล้วฟาติน"

"อ่ะ อ๊ะ ๆ อร๊า"

ชายหนุ่มเริ่มทานทนต่อแรงสวาทไม่ไหว เผลอกระแทกไม่ยั้งแรงอย่างลืมตัว จนหัวร่างกายของหญิงสาวใต้ร่างนั้นสั่นคลอน การเริงรักที่เริ่มจะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เอวหนาของชายหนุ่มร่อนเร็วและถี่อย่างไม่รู้เหนื่อย ตามความกำหนัดต้องการที่เอ่อล้น