เพราะความเบื่อหน่ายกับฉากหน้าแสนจอมปลอม เขาเลยอยากหาอะไรทำแก้เบื่อ จนได้มาเจอกับ เธอ หนึ่งในบุคลากรของมูลนิธิที่ครอบครัวเขาสร้างขึ้นมา และเธอคือผู้หญิงที่ถูกเลือกให้มาเป็นทาสรับใช้เขา...บนเตียง แต่เมื่อความซับซ้อนและความแค้น นำมาซึ่งความเจ็บปวด เมื่อเธอถูกเลือกให้ต้องมาเป็นเครื่องมือเพื่อผลประโยชน์สำหรับเขา การแสดงละครตบตาจึงเริ่มขึ้น หลอกให้เธอรัก หลอกให้เธอรอ หลอกให้เธอตายใจ และหลอกให้เธอตายทั้งเป็น ถ้าเธอรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่เศษเสี้ยวชีวิตเธอจะเป็นยังไงในเมื่อเลือกรักคนผิด เอาชีวิตไปจมอยู่กับชายหนุ่มที่หลอกใช้เธอเพื่อการแก้แค้นของตัวเอง "โง่ ๆ แบบเธอหลอกง่ายดี" "ฉันจะทำให้คุณรู้ ว่าการตายอย่างทรมานทั้งเป็น มันเป็นยังไง" ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจค่ะ
ดูเพิ่มเติมSPECIAL 3“สวัสดีค่ะคุณลุง เมื่อไหร่คุณลุงจะมาหาวีนัสคะ วีนัสคิดถึงคุณลุงม๊ากมากค่ะ วีนัสอยากอยู่กับคุณลุง วีนัสอยากไปเที่ยวเกาะค่ะ”[ ไม่น่าจะอยากมาหาลุงหรอก อยากมาเล่นน้ำมากกว่า ถามคุณพ่อหนูก่อนไหม ว่าอนุญาตหรือเปล่า ]อาชวะโดนหลานสาวตัวน้อยออดอ้อน มีเหรออาชวะจะไม่ใจอ่อน แค่เธอเปิดปากขอ อาชวะก็จัดหาให้ได้ทุกอย่าง แต่จะมีสิ่งมีชีวิตอยู่คนหนึ่งที่ชอบมาขัดขวาง เหตุเพราะกลัวลูกไม่รักตัวเอง แล้วมารักเขามากกว่า“พ่อไม่ให้หนูไปไหนทั้งนั้นค่ะ” พูดไม่ทันไร เสียงรามิลก็ลอยมาให้คนในสายได้ยินเต็มสองหู วีนัสหันไปมองค้อนคุณพ่อ ก่อนจะฟ้องอาชวะ“คุณพ่อไม่น่ารักเลยค่ะ แต่วีนัสอนุญาตให้คุณลุงมารับนะคะ พรุ่งนี้เลย”สิ้นคำลูกสาว รามิลแย่งโทรศัพท์จากมือวีนัสแล้วตัดสายทิ้ง ลูกสาวโวยวายลั่นทุบตีคนเป็นพ่อ ร้องไห้อาละวาดหนัก เธอรักคุณลุงอาชวะมาก เพราะตามใจเธอทุกอย่าง แถมคุณลุงของเธอก็หล่อมาก ๆ ด้วย“ฮือ คุณพ่อนิสัยไม่ดี”“วีนัส หนูตีคุณพ่อไม่ได้นะคะ ขอโทษคุณพ่อเดี๋ยวนี้” ขวัญพิชชาจับลูกสาวตัวน้อยมาสงบสติอารมณ์ แล้วสั่งสอนวีนัสพร้อมกับให้เธอเข้ามุม“ยิ่งโต ก็ยิ่งเอาแต่ใจ เหมือนใครคะ” ลูกทั้งสองถูกตามใจตลอด มี
SPECIAL 2วิคเตอร์ลูกชายคนโตวัย 8 ปี เดินเท้ามาพร้อมกับคุณพ่อ วัย 38 ปี ทั้งท่วงท่าและการเดิน หรือแม้แต่ใบหน้าทุกส่วนที่จัดวางเรียงเหมือนคนเป็นพ่อไม่มีผิดเพี้ยน ตอนนี้สองพ่อลูกหยุดยืนอยู่ต่อหน้าบอดี้การด์นับสิบ พวกเขาแบ่งกันเป็นสองฝั่ง แต่ทว่ากลับมีบุคคลหนึ่ง นั่งคุกเข่่าสวมหมวกไอ้โม่งอยู่ตรงหน้า โดยมีบอดี้การ์ดจับตัวมันไว้ เพื่อเค้นเอาความจริงออกจากปาก ว่าใครเป็นคนสั่งให้มันกล้้ารุกล้ำเข้าพื้นที่ส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต“ใครใช้แกมา”“ไม่มี”“ฉันไม่เชื่อ”“ก็บอกไปหมดแล้ว”“โกหก! ถ้าแกยังไม่ยอมบอก ฉันจะใช้ดาบสตาวอร์ฟันหัวแกเดี๋ยวนี้” แสงของดาบฉายประกายไฟเป็นสีเรืองแสงออกมา เมื่อเจ้าของดาบชูขึ้นสูงแล้วตั้งท่าด้วยความมุ่งมั่นและจริงจัง มองไปยังคนร้ายที่นั่งอยู่ตรงหน้า“ยะ อย่านะ อย่า...เฮือก~” ปลายดาบถูกตวัดลงบนลำคอคนร้ายแล้วเฉือนถูกอวัยสิ่งนั้นอย่างช้า ๆ ชายที่สวมหมวกไอ้โมง ค่อย ๆ เอนตัวล้มบนพื้นเมื่อถูกฆ่า“เป็นไงครับพ่อ ผมเก่งไหม” วิคเตอร์กระโดดดีใจหันไปถามผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าตื่นเต้น วันนี้ลูกชายคนโตและคุณพ่อ สวมบทบาทเป็นมาเฟียสุดโหดส่วนไอ้โม่งก็คือฟาร์มลูกน้องคนสนิทของรามิล รับบทเ
SPECIAL 1ย้อนเหตุการณ์ไปเมื่อก่อน รามิลรู้ข่าวของอคิราห์และณิลินเมื่อคนที่เคยรักหักหลังกำลังจะไปหย่ากันที่เขต ลูกน้องถ่ายภาพส่งมารายงาน ในระหว่างที่เขากำลังเดินทางไปสนามบิน“ในที่สุด” เสียงทุ้มเรียบเย็นเอ่ยขึ้นเบา ๆ มองภาพคู่รักที่เพิ่งแตกหักกันสด ๆ ร้อน ๆแต่ในขณะเดียวกัน เขาเองก็คิดเรื่องขวัญพิชชา ในช่วง 3 วันที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศนั้น รามิลต้องการตัดช่องทางการสื่อสารกับเธอ แต่มันติดอยู่ที่ว่า...เขารักเธอไปแล้ว รามิลรู้สึกเจ็บที่อกซ้ายยังไงไม่รู้ ยามที่คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องปล่อยเธอไป“ไอ้ฟาร์ม มึงว่ากูจะรักเบลได้ไหมวะ”“ผมคิดว่านายรักคุณมาเบลอยู่แล้วนะครับ” คำตอบของลูกน้องทำให้เขาต้องตระหนักกับเรื่องที่ผ่านมาเขารักเธอมาก่อนแล้วอย่างนั้นเหรอ“ถ้าเธอรู้ความจริงว่าทุกอย่างที่ผ่านมากูหลอกเธอ เธอจะรักกูได้อยู่อีกเหรอ”“แต่คุณมาเบลก็รักนายมาก ๆ นะครับ”“กูรู้”“แล้วนายล่ะครับ รักคุณมาเบลแค่ไหน”รัก ? “ตอบยากแฮะ”“นายไม่รักเธอเหรอครับ”“ถ้าปล่อยเธอให้ไปเจอคนที่ดีกว่ากู เธอคงจะมีความสุขกว่านี้”“แล้วนายจะไม่ทุกข์ ?” ที่เขากล้าถามเพราะอยู่กับรามิลมานาน แต่ต้องดูอารมณ์ตามสถานการณ
EP.58อีก 7 เดือนต่อมา ขวัญพิชชาท้องใหญ่ขึ้นมาก ถ้าเธอจะลุกเดินไปไหนต้องมีวิวแชร์คอยช่วย เนื่องจากมือเท้าที่บวมขึ้นมาก เวลาทำอะไรก็ลำบาก เธอรู้สึกหน่วง ๆ ท้อง มันจะปวดเป็นพัก ๆ เพราะอีกแค่เดือนเดียวก็ถึงกำหนดคลอดก่อนหน้านี้ รามิลขอให้เธอเลิกเป็นครูสอนพิเศษที่มูลนิธิ เขาไม่ยอมทนเห็นเมียท้องโย้เดินทำงานแน่ เมื่อเขาเป็นลูกชายเจ้าของมูลนิธิ และเป็นมาเฟีย ปล่อยให้เมียเดินทำงานจนถึงวันคลอด เขาคงเป็นสามีที่แย่มาก ๆ“เบลเจ็บท้องจังเลยค่ะ” แต่วันนี้มันกลับปวดมากกว่าทุกวัน“จะคลอดแล้วหรือเปล่า แต่หมอบอกคลอดช่วงสิ้นเดือน”“แต่หมอบอกว่าถ้าเจ็บมาก ๆ ให้รีบมาโรงพยาบาล แต่ตอนนี้เบลเจ็บแบบไม่ไหวแล้ว มันปวดท้องมาก ๆ ด้วย ปวดเหมือนมีอะไรบีบรัด พาเบลไปโรงพยาบาลที”เมียรักทนไม่ไหว เขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก ไม่รู่ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง เขาจึงโทรหาธิติมาให้ท่านช่วยเตรียมของช่วงคลอดให้ขวัญพิชชา เวลานี้เขาต้องพาภรรยาไปหาหมอเป็นการด่วน“นี่เธอฉี่เหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ ถุงน้ำคร่ำแตกแล้ว เบลจะคลอดลูก” คราวนี้ล่ะ ฉิบหายหนักกว่าเดิม คุณพ่อมือใหม่ทำอะไรไม่ถูก รามิพยุงเธอไปยังรถตู้ สั่งลูกน้องให้รีบขับไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน
EP.57 จากแค่ผู้หญิงกำพร้าคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตตัวคนเดียวมาตลอด 23 ปี ตอนนี้กลายเป็นเมียมาเฟียที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในประเทศ ขวัญพิชชาไม่เคยคิดว่าเธอจะมีวันนี้ วันที่เธอมีพร้อมได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะความรัก หรือความอบอุ่นจากผู้มีพระคุณ ก็คือคุณพ่อคุณแม่ของชายที่เธอรักงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ อีกทั้งแขกเหรื่อในงานก็มีแต่แวดวงไฮโซ และผู้มีอิทธิพลรวมตัวกันอยู่ในงานนี้แขกประมาณพันคนที่ถูกเรียนเชิญกำลังทยอยเข้างาน บ่าวสาวยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน กระทั่งมีใครบางคนเดินเข้ามาแสดงความยินดี“ไม่คิดว่างานจะจัดไวขนาดนี้” อาชวะหนุ่มเมืองใต้ ถูกขวัญพิชชาเชิญมาเป็นแขกในงานและยังเป็นคนสำคัญสำหรับเธอในฐานะ ‘ผู้ใหญ่’ แน่นอนว่าเขาตกลงและยินดีที่ได้มาร่วมงานมงคลสมรสในวันนี้แต่กลับมีชายคนหนึ่งที่ดูคล้ายจะไม่พอใจเสียเท่าไหร่ เมื่อได้เห็นหน้าพ่อเลี้ยงเมืองใต้ รามิลโอบไหล่ขวัญพิชชาไว้กับตัวไม่ปล่อย ได้ข่าวว่ามาเฟียหนุ่มคนนี้หวงเมียราวกับหมาหวงกระดูก แล้วยังรู้มาอีกว่า ขวัญพิชชาก็กำลังตั้งครรภ์อ่อน ๆ“ถ้ารู้เพศแล้วบอกด้วย”“บอกทำไม ไม่ใช่ญาติ” เป็นเสียงของรามิลเอ่ยขึ้นมาระหว่างที่ขวัญพิชชาและอาชวะกำลังส
EP.56รามิลออกจากโรงพยาบาลก็พาเธอไปเก็บกระเป๋าที่คอนโดทันที แล้วย้ายกลับมาอยู่ด้วยกันกับเขาที่เพนท์เฮาส์เหมือนเดิม“พูดอะไรกับฉันไว้ หวังว่าเธอยังจำได้”“จำได้สิคะ”เปียโนหลังใหญ่เธอเห็นว่าถูกวางไว้อยู่หลังประตูห้อง และนั่นคือห้องลับระหว่างเขาและเธอ ขวัญพิชชาปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกช้า ๆ อวดเรือนร่างให้เขามองเป็นอาหารตา“สวยมาก” ดวงตาคมไล่พินิจตั้งแต่ใบหน้าเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า แล้วย่างกรายเข้าไปหาพร้อมกับยกขวัญพิชชาวางไว้บนหลังเปียโน“อยากทำตรงนี้เหรอคะ”“ลองอะไรใหม่ ๆ ดูก็ไม่เสียหายเท่าไหร่นี่ว่าไหม”“แล้วแต่คุณค่ะ”รามิลถอดเสื้อผ้าออกจนครบทุกชิ้น แล้วจับขาเธออ้าให้กว้าง ๆ รามิลนั่งบนเก้าอี้เปียโน มองเห็นความอวบชมพูอยู่ในระดับสายตาใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ ๆ สองเท้าเล็กวางอยู่บนตัวโน๊ต ปลายเท้าจิกเกร็งยามที่เขาสอดเรียวลิ้นเข้าช่องทางแคบ“อ๊า~” ใบหน้าหวานเชิดขึ้น มือบางจิกกลุ่มเส้นผมของเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอ รามิลชำแรกลิ้นแล้วตวัดปลายระรัวในจุดอ่อนไหว เสียงร้องหวาน ๆ ครางพร่าออกมาเป็นชื่อเขา“คุณเคนขา อื้อ”ไม่เพียงแค่ใช้ลิ้น ปลายนิ้วกดสัมผัสจุดกระสัน แล้วสอดเข้าไปในรูสีหวาน กระดก
EP.55เสียงผะแผ่วเบาพูดขึ้นผ่านริมฝีปากแห้ง รามิลเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ตอนนี้ทุกคนยืนรายล้อมเตียงเพื่อมาดูให้เห็นกับตา กระทั่งคุณหมอประจำตัวก็เข้าห้องมาเพื่อตรวจอาการให้กับคนไข้“คงต้องให้คุณเคนพักที่โรงพยาบาลอีกสัก 3-4 วัน นะครับ อาหารก็ยังให้ทานอ่อน ๆ อยู่ เดี๋ยวพยาบาลเราจะนำมาให้”“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมาก ๆ เลยนะคะ”ทันทีที่คุณหมอออกไป พร้อมกับเปลี่ยนขวดน้ำเกลือใหม่ เสียงแรกของรามิลเอ่ยชื่อเธอซ้ำ ๆ และค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ“เบล เบลใช่ไหม”“โห! เพื่อนยืนหัวโด่อยู่ตั้งสองคน เรียกแค่เมีย แล้วแม่งพูดครับด้วย ขนลุกว่ะ” ไมเลสเอ่ยแกล้ง ๆ ตามประสา เขาเลยโดนแก้มใสหยิกเข้าที่เอว เมื่อเขาเล่นไม่ดูเวลาร่ำเวลา“เบลอยู่นี่ค่ะ คุณจะเอาอะไร”“เธอจริงเหรอ ใช่เธอจริง ๆ ใช่ไหม”“จริงสิคะ”ขวัญพิชชาระบายยิ้มไปถึงดวงตา พลางจับมือเขาขึ้นมาให้รามิลได้สัมผัสว่าเป็นเธอจริง ๆ”“เธอกลับมาหาฉันแล้วใช่ไหม”“ค่ะ” รามิลค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นนั่ง มีขวัญพิชชาอยู่ประคอง เขาอยากเห็นเธอให้แน่ใจว่าไม่ใช่ฝัน“เชื่อหรือยังคะ”“ขอกอดได้ไหม” สิ้นคำสุดท้าย ขวัญพิชชาโผกอดเขาด้วยหัวใจ กระชับกอดร่างกายที่ซูบผอมเอาไว้ รามิลกดจมูกหอมท
EP.54ที่โรงพยาบาลเกิดความชุลมุนวุ่นวาย เมื่อลูกชายมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล ได้เกิดหมดสติลง ตอนนี้รามิลกำลังได้เข้ารับการรักษา เขาอยู่ในห้องไอซียู มีครอบครัวรออยู่ด้านนอก อีกทั้งบอดี้การ์ดอีกจำนวนหนึ่ง“เพราะคุณ” ธิติมาส่งเสียงสะอื้นพลางทุบตีสามีของตน เขาจับลูกชายขังมานับเดือน จนลูกต้องกลายเป็นคนติดแอลกอฮอล์หนัก เพียงเพราะผู้หญิงคนนั้น“อย่างน้อยคุณก็ควรปล่อยลูกให้ออกมาบ้าง ตอนนี้ลูกหมดสติ ไม่รู้จะเป็นยังไง”“คุณเลิกตีผมได้แล้ว เป็นเพราะมันทำตัวเอง” เมธัสจับมือภรรยาออก แล้วบอกกับธิติมา “แต่ผมก็ผิดเหมือนกัน ที่ปล่อยให้มันอยู่ในสภาพนั้น แต่ถ้าเกิดปล่อยมันออกมา มันก็ไปอาละวาดอีก ผมไม่อยากให้มันไปทำร้ายใคร”“แล้วผู้หญิงคนนั้นว่ายังไงบ้าง เธอจะยอมกลับมาหาลูกเราหรือเปล่า”“ไม่...” ที่เขาเรียกขวัญพิชชามาวันนี้ เพราะอยากให้เธอเห็นอาการของลูกชาย มันร้องคร่ำครวญแทบเป็นแทบตาย อยากให้เธอได้เจอหน้าลูกชายเขาสักครั้ง หวังว่ามันจะมีอาการดีขึ้น แต่เธอก็ไม่ยอม ขวัญพิชชาใจแข็งมากกว่าที่เขาคิดทางขวัญพิชชาตอนนี้เธอเพิ่งถึงโรงพยาบาล เธอได้รับข้อความจากฟาร์มว่าตอนนี้เขาอยู่ห้องไอซียู“คุณท่าน...”“เธอ”เมธัสและ
EP.53เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันเพราะเหมือนรู้สึกว่าเมธัสกำลังขอร้องเธอด้วยเรื่องอะไรบางอย่าง แต่ถ้าให้เดาแบบไม่ต้องเสียเวลา ก็คงไม่พ้นลูกชายเขาเป็นแน่และในขณะที่ฟังคนในสายพูดอยู่นั้น ขวัญพิชชาได้ยินเสียงร้องโหยหวนเหมือนกำลังทุกข์ทรมานคล้ายกับสัตว์ที่กำลังถูกฆ่า“นั่นเสียงอะไรคะ”[ ไม่มีอะไร เธอรีบมาเถอะ ฉันมีเรื่องด่วน ]เมธัสชิงตัดสายไป ยังไม่ทันที่ขวัญพิชชาจะตอบตกลง เขามัดมือชกเธอ หญิงสาวจึงไม่มีทางเลือก เมธัสบังคับเธอทางอ้อม“ว่ายังไงครับ มีอะไร” อาชวะถามอย่างใคร่รู้“คุณท่านให้เบลไปหาที่บ้านค่ะ”“แล้วคุณจะไป”“อยากจะเลี่ยงไม่ไปค่ะ แต่ท่านก็ชิงตัดสายไปเลย” นั่นเท่ากับเธอต้องไปภายในห้องนอนที่มืดสนิท มีเพียงแสงไฟเล็ดลอดมาจากทางใต้ประตูห้อง ชายหนุ่มร่างกำยำในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า เขานั่งอยู่ปลายเตียงในท่าเดิมนานนับวัน ถอดถอนหายใจแรงถี่ ๆ ราวกับคนวิตกกังวลกับอะไรบางอย่าง ดวงตาคมลุ่มลึกเหี้ยมเกรียมปรากฏใยบาง ๆ ของความเศร้า ชายหนุ่มนั่งกระสับกระส่าย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“แม่งเอ้ย” คำสบถหยาบถูกตะเบงออกจากลำคอ ปลดปล่อยอารมณ์ที่แสนจะอึดอัดและกดดัน มือหนาลูบหน้าตัวเองแรง ๆ พลางก้มมองที่
INTROภายในห้องนอนที่มืดสนิท มีเพียงแสงไฟเล็ดลอดมาจากทางใต้ประตูห้อง ชายหนุ่มร่างกำยำในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า เขานั่งอยู่ปลายเตียงในท่าเดิมนานนับวัน ถอดถอนหายใจแรงถี่ ๆ ราวกับคนวิตกกังวลกับอะไรบางอย่าง ดวงตาคมลุ่มลึกเหี้ยมเกรียมปรากฏใยบาง ๆ ของความเศร้า ชายหนุ่มนั่งกระสับกระส่าย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“แม่งเอ้ย” คำสบถหยาบถูกตะเบงออกจากลำคอ ปลดปล่อยอารมณ์ที่แสนจะอึดอัดและกดดัน มือหนาลูบหน้าตัวเองแรง ๆ พลางก้มมองที่ข้อขา เสียงของโซ่เหล็กครืดไปมาบนพื้นทำให้เขาเกิดอารมณ์โมโห“ปล่อยกูสิวะ กูจะออกไปหาเธอ” แผดเสียงคำรามสั่งลูกน้องพ่อที่ยืนเฝ้าประตูหน้าห้องอยู่ด้านนอกน้ำตาร่วงรินหยดกระทบหน้าเท้า เสียงสะอื้นร่ำไห้ราวกับคนใกล้หมดลมหายใจ ชายหนุ่มไหลตัวลงจากที่นอน นั่งชันเข่าขึ้นทั้งสองข้างอย่างสิ้นหวัง“พ่อปล่อยผม”รู้ซึ้งแล้วถึงความผิดหวัง ลิ้มรสรสชาติความทรมาน คล้ายถูกมีดนับร้อยปักเข้ากลางอกริมฝีปากแห้งผากขึ้นเป็นรอยยิ้มขม ๆ เมื่อส่วนลึกของหัวใจมันปวดหนึบ ใบหน้าหล่อระทมทุกข์หดหู่และเปล่าเปลี่ยวเมื่อไม่มีเธอ...มีเพียงเครื่องดื่มมึนเมาที่ช่วยย้อมใจ เขากลายเป็นโรคแอลกอฮอล์ริซึ่ม คิดว่านี่คงเป็...
ความคิดเห็น