THIRD PERSON POINT OF VIEW
Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.
“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.
Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay
“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.
Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.
Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)
“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.
Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.
Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)
“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.
Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.
Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)
“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.
Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.
Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)
“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.
Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.
Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)
Palakas ng palakas ang kanyang pag usal.
“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.
Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.
Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)
“TULONG TULUNGAN NIYO AKO!!!!” sigaw ni Gilda at nagkakawag. “TULUNGAN NIYO KAMI!!! TULUNGAN NIYO KAMI!!!”
Pilit na inalis ni Gilda ang pagkakatali sa kanyang mga kamay ngunit hindi niya ito magawa.
“Dominus tenebrarum. Suscipe domine oblationes meas. Exaudi petitionem meam. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman. Tanggapin mo ang aking alay. Pakinggan mo ang aking hiling. Ito ang aking kagustuhan kaya ito ay matutupad.)
“Dominus tenebrarum. Suscipe domine oblationes meas. Exaudi petitionem meam. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman. Tanggapin mo ang aking alay. Pakinggan mo ang aking hiling. Ito ang aking kagustuhan kaya ito ay matutupad.)
“Dominus tenebrarum. Suscipe domine oblationes meas. Exaudi petitionem meam. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman. Tanggapin mo ang aking alay. Pakinggan mo ang aking hiling. Ito ang aking kagustuhan kaya ito ay matutupad.)
“Dominus tenebrarum. Suscipe domine oblationes meas. Exaudi petitionem meam. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman. Tanggapin mo ang aking alay. Pakinggan mo ang aking hiling. Ito ang aking kagustuhan kaya ito ay matutupad.)
“Dominus tenebrarum. Suscipe domine oblationes meas. Exaudi petitionem meam. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman. Tanggapin mo ang aking alay. Pakinggan mo ang aking hiling. Ito ang aking kagustuhan kaya ito ay matutupad.)
“Dominus tenebrarum. Suscipe domine oblationes meas. Exaudi petitionem meam. Haec utinam sic veniat.”
(Panginoon ng kadiliman. Tanggapin mo ang aking alay. Pakinggan mo ang aking hiling. Ito ang aking kagustuhan kaya ito ay matutupad.)
Lumapit si Teresa sa kinalalagyan ni Gilda. Itinaas niya ang kanyang kamay na may hawak na kutsilyo nakaamba upang patayin ang dalaga. Hindi malaman ni Gilda kung ano ang kanyang gagawin habang nakatingin sa nakataas na kutsilyo na ano mang oras ay tatarak na sa kanyang dibdib.
“LOLA TERESA MAAWA KA SA AKIN! HUWAG MONG GAWIN SA AKIN ITO! APO MO AKO!!” sigaw ni Gilda habang humahagulgol ngunit walang naririnig si Teresa. Hindi niya pinapakinggan ang mga hinaing ni Gilda sa kanya. “MAAWA PO KAYO SA AKIN! AYOKO PANG MAMATAY. LOLA TERESA!!! HUWAG PO!! MARIA!! TULUNGAN MO AKO!!”
“Virginem. Nouus unus. Haec est oblatio mea.”
(Isang birhen. Isang sariwa. Ito ang aking alay.)
“Virginem. Nouus unus. Haec est oblatio mea.”
(Isang birhen. Isang sariwa. Ito ang aking alay.)
“Virginem. Nouus unus. Haec est oblatio mea.”
(Isang birhen. Isang sariwa. Ito ang aking alay.)
Matapos usalin ng tatlong ulit ang kanyang dasal ay mabilis niyang ibinaba ang kanyang kutsilyo. Malakas na napasigaw si Gilda.
Ngunit bago pa naitarak ni Teresa ang kutsilyo sa dibdib ng dalaga ay mabilis siyang nawalan ng malay at bumagsak sa sahig noong isang bagay ang mabilis na tumama sa kanyang ulo.
Napadilat si Gilda at napatingin noong marinig ang malakas na kalabog. Nakta niya si Maria na hawak hawak ang upuan. Hinampas nito si Teresa bago pa man masaktan si Gilda.
“Ano sa tingin mo ang ginagawa mo sa anak ko?!” malakas na sigaw ni maria at sunod sunod na hinampas si Teresa ng hawak hawak na bangko hanggang sa magdugo ang ulo nito.
Kinuha niya ang hawak hawak na kutsilyo ni Teresa saka pinagsasaksak ang walang malay na matanda. Siguradong hindi na ito gigising sa kanyang mga natamong saksak.
Nagkalat ang dugo nito sa sahig.
Bumaling naman si Maria kay Gilda. Puno ng sindak ang kanyang mga mata.
“Anong nangyari sa iyo anak? Bakit ka nakagapos dito?” tanong ni Maria. “Huwag kang mag – alala . Wala na ang matandang lola mo. Hindi ka na niya masasaktan.”
Hiniwa ni maria ang mga taling nakagapos sa kamay ni Gilda. Pinakawalan niya ang dalaga.
Agad na napaupo si Gilda sa kanyang pagkakahiga.
Niyakap siya ni Maria.
“Anak ko!! Sorry kung hindi kita nailigtas ako sa kamay ni Teresa. Ligtas ka na ngayon! Huwag kang mag alala.”
Malakas na itinulak ni Gilda si Maria. Napahiga ito at tumama ang ulo sa sahig. Napahawak ng ulo si Maria sa sakit na kanyang nadama. Nabitawan niya ang kutsilyo sa kanyang kamay.
Agad na bumaba si Gilda ngunit natumba siya pagka’t hindi niya maitukod ang kanyang paa dala ng mga sugat at bali nito.
Ngunit sa kanyang kagusutuhan na mabuhay ay agad siyang tumayo ng pilit. Mabilis siyang umakyat sa may silid at lumabas ng bahay.
Sa kanyang bawat pagtakbo ay siyang paglagutok ng kanyang mga buto. Hindi niya na maramdaman ang sakit. Basta takbo na lamang siya ng takbo palayo sa bahay na iyon. Nais niyang mabuhay. Nais niyang makalayo sa mga nakakasndak na tao.
Ngayong nasa labas na siya ng kanilang bahay na impyerno ay hindi niya hahayaang mahuli siya nila Maria muli. Hinding hindi na siya babalik pa sa bahay na iyon! Hindi kailanman!
Kung saan saan na siya napadpad. Kitang kita niya ang bilog na buwan sa langit.
Noong makatayo si Maria ay agad niyang kinuha ang kanyang kutsilyo saka lumabas ng bahay upang hanapin si Gilda.
Nagtumakbo siya ng tumakbo upang hanapin ang dalaga. Alam niyang hindi pa ito nakakalayo pagka’t sugatan ang mga paa nito.
Imposibleng mauna pa sa kanya ang isang taong malapit ng mapilantod.
Nadapa si Gilda sa kanyang pagtakbo. Napatigil siya noong makita ang bangin. Wala ng ibang daan kung hindi doon na lamang,
Hindi nya rin kaya pang tumakbo. Hindi na nakikisama ang kanyang mga paa. Nais na nitong maputol.
Hingal na hingal siya at napasandal sa may puno.
Mamahinga na muna siya sa lugar na iyon.
“GILDA?! ANAK?!!”
Nanlaki ang mga mata ni Gilda noong marinig niya ang boses ni Maria. Malakas na kumabog ang kanyang puso. Agad siyang nagsumiksik sa puno upang hindi siya makita nito.
Laking gulat niya na sa kanyang paglingon ay nakangiti sa kanya si Maria habang may dalang kutsilyo.
“ANAK BAKIT MO ITINULAK ANG NANAY?” tanong ni Maria. “MASAMA IYON. HINDI MO DAPAT GINAGAWA IYON. HALIKA KA NA! UMUWI NA TAYO. HINAHANAP NA TAYO NG IYONG AMA.”
Napalunok naman si Gilda sa sinabi ni Maria. Binibigyan siya ng kilabot sa kanyang buong katawan. Ang itsura ni maria ay nakakatakot.
“HALIKA KA NA ANAK,” aya ni Maria dito. “HUWAG KANG MAG ALALA. HINDI KITA SASAKTAN. WALA NG MANANAKIT SA IYO. LIGTAS KA NA.”
“T-talaga po?” tanong ni Gilda kay Maria.
Bigla namang kumislap ang mga mata ni Maria.
“Oo anak. Halika ka na. Sumama ka na kay nanay. Mahal na mahal ka ni nanay,” ani ni Maria.
Dahan dahan namang lumapit si Gilda kay Maria. Noong makalapit siya ay inilahad ni Maria ang kanyang kamay ngunit imbes na kuhanin iyon ni Gilda ay malakas niya itong itinulak sa bangin.
“AHHHH!!!!” sigaw ni Maria noong mahulog siya.
Isang malakas na kalabog ang sunod na narinig ni Gilda. Kalabog ng pagkahulog ng katawan ni Maria.
Tinignan ni Gilda ang katawan ni Maria sa ibaba ng bangin.
Nakalagupay ito habang kumakalat ang dugo mula sa ulo.
Napatakip ng kanyang bibig si Gilda. Nakapatay siya ng tao. Pinatay niya si Maria.
Napahagulgol siya sa kanyang sinapit , at kanyang mga nagawa.
Napasandal na lamang muli siya sa matayog na puno.
Inaantok na siya. Malapit na rin siyang makatulog. Isang pagtulog na hindi niya alam kung siya ay magigising pa.
Unti unting pumikit ang kanyang mga mata. Habang ang luha mula roon ay patuloy na tumutulo.
“Ina, ama, Carmen. Papunta na ako riyan,” bulong niya.
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
Third Person Point of ViewPinunasan ni Gilda ang kanyang luha. Ito na ang huling araw ng burol ng kanyang mga magulang at ililibing na ito ngayon rin. Ayaw niya pang mapawalay dito ngunit wala siyang magagawa dahil kailangan talaga ilibing ang mga patay.Hindi niya alam kung siya pupulitin ngayong nag – iisa na siya. Hindi niya rin makontak pa ang mga kapatid ng kanyang ina nasa ibang bansa. Hanggang ngayon ay hindi pa sinasagot nito ang mga mensaheng iniwan niya.Wala siyang alam sa mundo. Sanay siyang narito ang kanyang ama at ina upang umagapay sa kanya. Kumbaga ay isa siyang tao na kailangan pa na dumepende sa kanyang magulang.Nagulat siya noong may kumukha ng kabaong ng kanyang ama.“S-saan niyo po siya dadalhin?” tanong ni Gild sa lalaking bumubuhat ng ataul.Napatingin naman sa kanya ang isa sa mga lalaking nagbubuhat.“Inutos sa amin na isakay ito sa sasakyan dahil iuuwi siya ng probinsya,
Third Person Point of ViewNagising si Gilda dahil sa malakas na ingay sa labas ng sasakyan. Agad siyang napaupo sa ppagkakahiga.Iiniikot niya ang kanyang mga mata. Gabi na. Halos hindi niya matanaw kung nasaan sila.“Gising ka na pala,” ani sa kanya ng kanyang lola Teresa. “Bumaba ka na riyan o gusto mong ang patay pa ang unang lumabas bago ikaw?”“Bababa na ho,” ani ni Gilda at kinuha ang mga gamit niya saka lumabas ng sasakyan.Napatingin siya agad sa kanyang mga paa noong maputikan ito sa kanyang pagbaba.Nilamon ng putik ang puting sapatos niya. Gamit ang flashlight ng kanyang cellphone ay inilawan niya ito.“Kauulan lang kanina kaya basa ang lupa,” ani sa kanya ng drayber na si Andok.Medyo naiinis si Gilda dahil kalalaba niya pa lamang ng putting sapatos niya at mahirap tanggalin ang dumi nito. Kung alam niya nga lang ay sana ginamit niya na lamang ang tsinelas.
Third Person Point of ViewMatapos magpalit ng damit ni Gilda ay kinuha na niya ang kandila sa may salamin at binuksan ang pinto upang bumaba.Muling nabalutan ng dilim ang kwarto ng maisarado niya ito.Dahan dahan siyang naglakad sa matandang kahoy ng 2nd floor ng bahay at napabaling siya sa kwarto ng kanyang lola Teresa.Nakita niya na bahagyang nakabukas ito. Ang akala ni Gilda ay isinara na ito ni Maria kanina. Napaatras siya ng mas bumukas pa ito ng bahagya.Nakaramdam siya ng malamig na hangin. Sa isipin niya ay baka nakabukas ang pinto nito sa kwarto. Ganoon naman talaga sa probinsya. Malamig ang simoy ng hangin lalo na kapag gabi.Tinahak na ni Gilda ang hagdan paibaba. Pagbaba niya ay naabutan niya ang sala. Walang tao doon.Malaki ang espasyo ng sala ng bahay ng kanyang lola. May mga sofa na nakalagay sa bandang gitna. Hindi niya masyadong naaninag ang ibang bahagi dahil hindi sapat ang kandila para punan ang kadi
Gilda Point of View Napatingin ako sa lumang salamin sa aking kwarto. Malinis na malinis iyon. Siguro ay nilinis na ni Maria noong malaman niya na darating ako. Nakapagtataka lamang na hindi siya galit sa akin. Ang kwento sa akin ni ina ay galit pa nga raw si Maria sa kanya dahil siya ang pinili ni tatay. Hindi kaya ay nililinlang ako ng aking mga mata at hindi naman talaga mabuting tao si Maria? Nag babait – baitan lamang siya? Tulad ng mga napapanood ko sa telebisyon tuwing hapon. Tapos baka mamaya ay bigla na lang ako gawan ng masama nito. O kaya naman ay napipilitan lang siyang tanggapin ako dahil sa sinabi ni Lola Teresa at no choice talaga siya kaya tinanggap niya ako. Mayroon naman kasi talagang mga ganoong tao! Hays! Bakit ko ba iniisipan ng masama ang taong iyon? Wala naman na ako dapat pang ipagkabahala. May mga tao rin naman na na
Gilda Point of View lNapamulat ako ng aking mga mata noong marinig ko ang boses ni Maria na tinatawag ako sa labas. *tok* *tok* *tok* Napatayo ako agad dahil sa sunod sunod na katok na ginagawa ni Maria. Napatingin ako sa may salamin at napansin ko na wala na ang tapis na inilagay ko roon kagabi. Napailing na lamang ako dahil baka nilipad lamang ng hangin. Ikinibit balikat ko na lamang at dumiretso sa pintuan ng aking kwarto saka binuksan ang pinto. Anong oras na ba at bakit nangangatok na ang binibini? Sa tyansa ko ay hindi pa naman sumisikat ang araw ng buo. Medyo makulimlim pa sa labas base sa nakikita ko sa butas ng aking bintana. Wala naman kasing orasan sa kwarto. Hindi pa naman ako
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong b
Maria Point of View Napainat ako ng mga kamay upang pawiin ang antok ng aking katawan. Katatapos ko lamang magsipilyo at ala singko na muli ng maga. Kailangan ko ng muling mamalengke para sa mga gagamitin namin ngayon sa bahay at pati na sa susunod pang mga linggo. Tamang tama ang magandang umaga na ito upang pahirapan ang bruhang anak ni Lilybeth. Wala pa ring sinasagot si Lola Teresa patungkol sa kalagayan ni Gilda. Sana lang talaga ay tumanggi siya dahil kung hindi ay mas mabwibwiset ako sa kanilang dalawa. Ayaw na ayaw ko pa naman na taliwas sa kagustuhan ko ang mga nangyayari. Matapos ko mag ayos ng sarili ay agad na akong pumunta sa sa kwarto ni Gilda. Nakalock ito nag subukan kong buksan
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G