Third Person Point of View
Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay.
Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban.
Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina.
“Bitiwan mo ako!!!” sigaw ni Carmen kay maria habang pilit na nagtatadyak.
Hindi niya magawang manlaban g sobra dahil nanakit na ang kanyang katawan. Sobrang nahihintakutan din siya sa natamong saksak niya kanina. Natatakot siya sa kung ano ang mangyayari sa kanya.
Pakiramdam niya ay mamamatay na siya ngayon. Abot langit ang kanyang pagdadasal na sana ay mapadaan na tao sa kanila at matulungan siya.
“Huwag mo nang subukan na makawala,” ani ni Maria dito. “Hindi ka rin naman makakatakas sa amin.”
“Bitawan mo ako! Hindi mo ba kilala ang tatay ko?! Isa siyang pulis! Huhulihin ka niya!” sigaw ni Carmen.
Malakas na tumawa si Maria sa sinabi ng dalagang hawak hawak niya.
“Sa tingin mo ba ay natatakot ako? Sila ang matatakot sa akin,” sagot ni Maria dito. “Walang mahuhuli, hindi ako mahuhuli kung wala silang ebidensya. Alam mo ba kung saan namin ginagamit ang mga biktima namin? Kung si Teresa ay iniiwan niya na lamang ang katawan ng mga napatay niya ako hindi.
“Lahat ng parte ng katawan mo hanggang sa iyong buto ay gagamitin ko! Ihahain ko ang iyong laman sa lamesa namin. Ang yong dugo ay ipampapaligo ko sa banyo. Ang puso mo ay iaalay namin sa aming diyos habang ang ibang mga lamang loob mo ay isasahog ko sa mga sabaw na aking lulutuin.”
“BITAWAN MO AKO KRIMINAL!” sigaw ni Carmen dito na humahagulgol na. Nasisindak siya sa mga sinasabi nito.
Ang kanyang katawan ay puno ng gasgas kakahatak sa kanya ng babaeng si Maria. Ramdam na ramdam ni Carmen ang hapdi nito sa kanyang balat.
Sinubukan niyang sumigaw ng pagkalakas lakas. Ngunit sa tingin ni Carmen ay kahit anong sigaw ang kanyang gawin ay walang makakarinig sa kanya sa gabing iyon.
Ang mga tao ay tulog na. Isa pa ay napakalayo nila sa mga bahay bahay. Ilang sakayan pa ang kailangan nilang sakyan upang makarating sa baranggay nila, at sa pulisya sa may bayan.
Ang tanging nakakarinig ng kanyang mga sigaw ay ang mga insekto sa paligid, at ang babaeng humahatak sa kanya na si Carmen. Wala itong balak pakawalan siya. Wala siyang nararamdaman na kahit anong awa para sa kanyang mabibiktima.
Sa katotohanan pa nga ay nangangati na ang kanyang kamay na mapatay ito agad upang maisagawa na nila ang ritwal. Upang mabuhay na ang lalaking kanyang pinakamamahal. Walang iba kundi ag tatay ni gilda na si Dan na matagal ng namayapa. Ngunit muli nila itong bubuhayin ng matandang si Teresa.
CARMEN POINT OF VIEW
Wala na akong magawa kundi ang mag iiyak na lamang habang hatak hatak ako ng baliw na si Maria. Balak niya akong patayin at gawing pagkain ang kanyang katawan.
Gusto kong ibalik ang umaga. Sana ay nakinig na lamang ako kay kuya. Sana hindi ko na lang pinuntahan si Gilda. Edi sana wala ako rito sa kapahamakan na ito.
Kung sana ay natulog na lamang ako sa aking kwarto ay baka hindi ako biktima ngayon. Wala sana akong saksak sa katawan at hindi ako bugbog.
Pero dahil sa napakatanga kong tao na talagang pinuntahan pa si Gilda sa kanyang bahay gayong alam ko naman na lubhang panganib ay ito ang napapala ko! Napahamak lamang ako. Inilagay ko lamang ang aking sarili sa kapahamakan!
Ngayon ay maari na akong mamatay ano mang oras. Ramdam ko ang kirot ng kutsilyo sa aking likuran. Ramdam na ramdam ko ito!
Nakakatakot! Nakakasindak. Nanginginig ako sa tuwing maiisip ko ito. Ang dinadaanan pa namin ay napakalubak. Sobrang magaspang. Ramdam ko ang init habang hinahatak niya ako ng walang humpay.
Siguradong nabalatan na ang aking mga nakalabas na balat dahil sa pagkakahatak niya sa akin.
Patawarin niyo na po ako sa aking mga kasalanan. Pangako na makikinig na ako kila nanay, tatay at kuya. Pangakong hindi na ako tatakas sa bahay.
Iligtas niyo po ako sa kapahamakan na naghihintay sa akin. Ayoko pa pong mamatay. Tulungan niyo po ako parang awa niyo na.
Napa aray ako noong isang bato ang tinamaan ng aking katawan na tinamaan ang aking mukha. Pakiramdam ko ay nabali ag aking ilong dahil sa nangyari na iyon.
Napahawak ako sa ilong ko. Dumudugo ito!
HINDI!! Hindi ako rito mamamatay! Lalaban pa ako habang humihinga ako.Pilit akong humawak sa may lupa. Ang aking kamay ay pilit kong ibinabao dito upang mapigilan ang paghatak sa akin. Ang aking mga kuko ay parang matatanggal na .
Sinipa niya ako sa aking likuran. Naramdaman ko na parang mas bumaon pa ang kutsilyo sa aking likuran dahil sa pagkakasipa niya.
“Huwag ka nang pumalag!” galit na sgaw niya sa akin. “Huwag mo na akong pahirapan babaita! Mamatay ka na rin naman kaya huwag ka ng manlaban!”
Pilit niya akong hinatak muli ngunit nakahawak ako sa isang malaking bato kaya hindi niya ako mahatak muli.
“BITAWW!!” sigaw niya sa akin.
Isa na talaga siyang baliw! Paanong natiis ni Gilda ang kanyang ugali? Pero sabi niya ay mabait daw si Mara. Paanong hindi niya man lang nakita ang ugali nito?!
“AYOKO!!!” sigaw ko at mas lalong humatak sa may bato.
Gilda! Kung nariyan ka sa bahay niyo ay sana makita mo si maria kung ano ang kaya niyang gawin! Sana ay matulungan mo ako at sabay tayong tumakbo!
“AH AYAW MO HA!!!” sigaw ni Maria at ibinagsak ang aking paa.
Hinugot niya ang kutsilyo sa likod ko at magkakasunod na saksak ang aking pang naramdaman. Napadura ako ng dugo at napabagsak ang aking ulo sa may lupa.
Nandilim ang aking mga paningin.
Tulong! Tulungan niyo ako.
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
Third Person Point of ViewPinunasan ni Gilda ang kanyang luha. Ito na ang huling araw ng burol ng kanyang mga magulang at ililibing na ito ngayon rin. Ayaw niya pang mapawalay dito ngunit wala siyang magagawa dahil kailangan talaga ilibing ang mga patay.Hindi niya alam kung siya pupulitin ngayong nag – iisa na siya. Hindi niya rin makontak pa ang mga kapatid ng kanyang ina nasa ibang bansa. Hanggang ngayon ay hindi pa sinasagot nito ang mga mensaheng iniwan niya.Wala siyang alam sa mundo. Sanay siyang narito ang kanyang ama at ina upang umagapay sa kanya. Kumbaga ay isa siyang tao na kailangan pa na dumepende sa kanyang magulang.Nagulat siya noong may kumukha ng kabaong ng kanyang ama.“S-saan niyo po siya dadalhin?” tanong ni Gild sa lalaking bumubuhat ng ataul.Napatingin naman sa kanya ang isa sa mga lalaking nagbubuhat.“Inutos sa amin na isakay ito sa sasakyan dahil iuuwi siya ng probinsya,
Third Person Point of ViewNagising si Gilda dahil sa malakas na ingay sa labas ng sasakyan. Agad siyang napaupo sa ppagkakahiga.Iiniikot niya ang kanyang mga mata. Gabi na. Halos hindi niya matanaw kung nasaan sila.“Gising ka na pala,” ani sa kanya ng kanyang lola Teresa. “Bumaba ka na riyan o gusto mong ang patay pa ang unang lumabas bago ikaw?”“Bababa na ho,” ani ni Gilda at kinuha ang mga gamit niya saka lumabas ng sasakyan.Napatingin siya agad sa kanyang mga paa noong maputikan ito sa kanyang pagbaba.Nilamon ng putik ang puting sapatos niya. Gamit ang flashlight ng kanyang cellphone ay inilawan niya ito.“Kauulan lang kanina kaya basa ang lupa,” ani sa kanya ng drayber na si Andok.Medyo naiinis si Gilda dahil kalalaba niya pa lamang ng putting sapatos niya at mahirap tanggalin ang dumi nito. Kung alam niya nga lang ay sana ginamit niya na lamang ang tsinelas.
Third Person Point of ViewMatapos magpalit ng damit ni Gilda ay kinuha na niya ang kandila sa may salamin at binuksan ang pinto upang bumaba.Muling nabalutan ng dilim ang kwarto ng maisarado niya ito.Dahan dahan siyang naglakad sa matandang kahoy ng 2nd floor ng bahay at napabaling siya sa kwarto ng kanyang lola Teresa.Nakita niya na bahagyang nakabukas ito. Ang akala ni Gilda ay isinara na ito ni Maria kanina. Napaatras siya ng mas bumukas pa ito ng bahagya.Nakaramdam siya ng malamig na hangin. Sa isipin niya ay baka nakabukas ang pinto nito sa kwarto. Ganoon naman talaga sa probinsya. Malamig ang simoy ng hangin lalo na kapag gabi.Tinahak na ni Gilda ang hagdan paibaba. Pagbaba niya ay naabutan niya ang sala. Walang tao doon.Malaki ang espasyo ng sala ng bahay ng kanyang lola. May mga sofa na nakalagay sa bandang gitna. Hindi niya masyadong naaninag ang ibang bahagi dahil hindi sapat ang kandila para punan ang kadi
Gilda Point of View Napatingin ako sa lumang salamin sa aking kwarto. Malinis na malinis iyon. Siguro ay nilinis na ni Maria noong malaman niya na darating ako. Nakapagtataka lamang na hindi siya galit sa akin. Ang kwento sa akin ni ina ay galit pa nga raw si Maria sa kanya dahil siya ang pinili ni tatay. Hindi kaya ay nililinlang ako ng aking mga mata at hindi naman talaga mabuting tao si Maria? Nag babait – baitan lamang siya? Tulad ng mga napapanood ko sa telebisyon tuwing hapon. Tapos baka mamaya ay bigla na lang ako gawan ng masama nito. O kaya naman ay napipilitan lang siyang tanggapin ako dahil sa sinabi ni Lola Teresa at no choice talaga siya kaya tinanggap niya ako. Mayroon naman kasi talagang mga ganoong tao! Hays! Bakit ko ba iniisipan ng masama ang taong iyon? Wala naman na ako dapat pang ipagkabahala. May mga tao rin naman na na
THIRD PERSON POINT OF VIEWNagkalat ang mga pulis sa bahay ni Teresa kasama si Joeslito. Siya mismo ang naglead ng kanyang mga kapwa pulis papunta sa bahay na ito dahil tatlong araw ng nawawala ang kanyang anak na si Carmen. Wala siyang ibang pinaghihinalaan kundi ang pamilyang ito lalo na at sinabi sa kanya ng kanyang anak na lalaki na iniisip ni Carmen ang kaibigan nitong si Gilda na apo ni Teresa.Kanina pa sila naghahanap ngunit wala silang makita n kahit anong bakas ng mga may ari ng bahay. Narito pa ang mga gamit nila ngunit wala ng tao.“Jose, mukhang tumakas na ang mga suspek,” ani ng kasamahan ni Jose na kapwa niya rin pulis. “Wala ng tao ang bahay na ito.”“Hindi pupwedeng mawala sila! Nasa kanila ang anak ko!” mariin na ani ni Joselito. Puno siya ng panlulumo simula ng mawala ang kanyang anak.Sinisisi niya ang kanyang sarili na hindi niya ito nabantayan mabuti.“Ang mga kwarto? Wala bang
THIRD PERSON POINT OF VIEW Napaiyak bigla si Gilda noong makita si Carmen. Bumalik na siya sa dati niyang huwisyo.“Anong ginawa niyo? Bakit niyo ginawa ito?” Naiiyak na tanong ni Gilda habang walang magawa sa kanyang sitwasyon.Hindi naman siya pinansin ni Teresa at bumalik sa kanyang pwesto. Pinatakan niya ulit ng kanyang dugo ang batsa saka muling inusal ang kanyang mga dasal sa pagtawag ng kang sinasamba. Itinaas niya ang kanyang mga kamay“Domine tenebrarum, exaudi uocem meam.Ego voco vos de altero mundo. Accede ad me. Gloriosam crucem tu divide. Haec utinam sic veniat.”(Panginoon ng kadiliman, dinggin mo ang aking panawag.Tinatawag kita mula sa kabilang mundo. Lumapit ka sa akin. Tawiran mo ang matanyag na hati. Ito ang aking kagustuhan kaya naman ito ay matutupad.)“Domine tenebrarum, exaudi uocem m
THIRD PERSON POINF OF VIEW Nagising si Gilda sa kanyang pagkakatulog noong marinig niya ang ingay ng kaluskos sa taas ng kwartong kinalalagyan niya. Maya maya pa ay nagbukas ang pintuan na iyon. Agad na binuksan ni Maria ang ilaw sa basement na siya namang ikinasilaw ng dalagang pinagkaitan ng liwanag sa loob ng silid. Hinatak ni Maria ang naghihingalong katawan ni Carmen sa loob ng basement pababa ng hagdan. Pilit sinanay ni Gilda ang kanyang mata sa upang makita ang kung ano mang dala dala ng taong pumasok sa may silid.&nbs
Third Person Point of ViewMatapos igapos ni Maria si Carmen sa isang upuan ay agad siyang umakyat ng kwarto upang sabihan si Teresa.Kumatok si Maria ng marahan sa harap ng kwarto ni Lola Teresa. Tinawag niya ang pangalan nito ng dalawang ulit. Walang sumasagot sa kanya kaya naman sa tingin niya ay atutulog ito.Ngunit hindi naman tulog mantika ang kasama niyang si Teresa. Konting kaluskos lamang ay nagigising na ito agad.Binuksan ni Maria ang pintuan noong walang sumasagot sa kanya. Ang gagawin niya ay gigisingin niya ito kung sakali man na natutulog upang agad nilang maisagawa ang ritwal para sa huling alay nila sa sinasamba nilang demonyo.Pagkabukas ni Maria ng pinto ay kadiliman ang agad na sumalubong sa kanyang mga mata. Kinapa niya ang kandila sa isang gilid. Dahil palagi nilang gawain na iwan ang posporo, at kandila sa ibabaw ng lamesa na pinakamalapit sa pinto ay nasanay na silang ganoon.
Third Person Point of View Nakangiti si Maria habang hinahatak niya si Carmen pabalik sa kanilang pinanggalingan. Hindi niya maitago ang saya sa kanyang mga mukha na kumpleto na ang kanilang biktima. Sa wakas ay makukumpleto na nila ang kanilang siyam na alay. Siguradong matutuwa sa kanya ang matanda na si Teresa kapag nalaman nito na mayroon na silang bagong maiaalay. Habang si Carmen naman ay hindi makapaniwalang sinaksak siya ni Maria sa kanyang likuran ng walang kalaban laban. Hatak hatak pa nito ang kanyang paa na nanakit na sa kanyang kakatakbo kanina. “Bitiwan mo ako!!!” si
Gilda Point of View Sa hindi inaasahan ay natamaan ng aking kamay ang baso ng juice na nasa tabi ng plato ko. Diretso itong natapon sa baba at nabasag. Napatakip ako ng aking bibig sa gulat at agad na napatingin ‘kay Lola Teresa dahil natakot ako na magagalit ito. Naabutan ko agad ang masungit na tingin ni Lola Teresa sa akin. “Nako! Pasensya na po, Lola Teresa,” ani ko sa kanya. “Hindi ko po sinasdayang masagi ang baso. Pasensya nap o talaga.” Yumuko yuko pa ako at pinagtalop ang dalawa kong palad habang humihingi ng sorry dito. “Sa susunod naman ay mag – ingat ka,” madiin na sabi sa akin ni Lola Teresa. “Ang tagal na ng baso kong iyan. Kahit sabihin mo pang kaya mong bayaran ay hindi mo mapapalitan ang importansya n
CARMEN POINT OF VIEW Pilit kong hinatak ang aking kamay palayo sa kamay na nakahawak sa akin. Si Maria ang taong iyon. Ngitng ngiti siya sa akin habang nanlalaki ang kanyang mga mata. Pilit niya akong ipinapasok sa may bintana eh hindi naman ako doon kasya. Gusto niya ata akong mabali bali. Ang sangsang ng amoy na lumalabas sa kwarto niya. Pakiramdam ko ay niraragasa nito ang aking ilong. Napakasakit masinghot! Gusto kong masuka pero wala akong panahon para gawin iyon. “BITAWAN MO AKO!!!” sigaw ko.
THIRD PERSON POINT OF VIEW Itinaas ni Carmen ang kanyang bintana sa kwarto. Kalagitnaan ng gabi na ng mga oras na iyon. May nabubuong bagay sa kanyang isipan. Nais niyang makasigurado na ligtas si Gilda. Mula sa kanyang maliit na bintana ay dahan dahan siyang lumabas upang tumakas sa kanyang ina. Paniguradong tulog na rin ang mga ito ngunit kung sa mismong labas ng kwarto niya siya dadaab ay siguradong maririnig siya ng kanyang ama na mababaw lamang ang tulog dahil maingay ang kanyang pintuan sa tuwing magagalaw. Lumalangitngit ito sa buong kabahayan.
CARMEN POINT OF VIEW Kanina pa ako nag iisip. Ilang araw ko ng hindi nakikita si Gilda. May nangyari kaya sa kanya? O baka naman nahuli na siya ng mga kasama niya sa bahay na nakikipag usap sa akin kaya pinutol na nila ang koneksyon naming dalawa. Baka kinumpiska ng kanyang lola ang kanyang cellphone. Araw – araw akong nagtetext sa kanya pero hindi niya ako nirereplyan. O baka naman wala siyang load? Sana nga ay walang nangyari kay Gilda. Sana ay ligtas siya sa kanilang bahay. Kakaiba kasi ang nararamdaman ko. Animo ay may mali sa bawat araw na nagdadaan. Siguro kung hindi ako kokontakin ni G